'Mensen, laat toch 'ns een
keer iets van jezelf zien'
PODIUMBUK
KA-theater brengt expressieve 'Mishima'
Picasso
Museum
geopend
W erkmanprijs
voor graficus
Gerd Arntz
Abstracten
bij Burcht
Verpakte Pont Neuf 's avonds het mooist
DINSDAG 24 SEPTEMBER 1985
RAOIO-TV-KUNST
PAGINA 19
LEIDEN - Toneel voor volwasse
nenkindertheater, dans en een
solo-optreden van Peter Faber.
Men kan er deze week voor te
recht in het LAK-theater en in de
Leidse Schouwburg.
Sander en Ko
Wat het kindertheater betreft,
Sander en Ko, bekend van hun
mimestukjes in Sesamstraat,
doen zondagmiddag het LAK
aan met 'De schrijver en het be
wegend papier', een 'visueel
spektakel met veel mime, bewe
ging en kleur'. Elementen die
veelzeggender zijn dan de taal,
zo vindt het duo dat elkaar bij
het mimegezelschap van Rob van
Reijn heeft ontmoet. Ruim twee
jaar geleden begonnen Gonny
Sanders (41) en Hans Langeree
(29) voor zichzelf en zetten hun
loopbaan zelfstandig voort op de
al eerder ingeslagen mime-weg,
onder de paraplu van de Stich
ting Sanders en Ko. De stichting
begon voortvarend; een zelf ver
vaardigde video-trailer met kor
te mime-schetjes viel in de smaak
bij de redactie van het tv-pro-
gramma 'Sesamstraat'. Er wer
den 31 scènes opgenomen, die
zich in in het afgelopen seizoen
geregeld voor de ogen van het
jongste kijkersvolkje ontrolden.
'De invloed van het massame
dium werkt automatisch door op
je theaterprogramma', zo reali
seerde Hans zich toen hij de volg
orde van de activiteiten van de
pas geboren stichting uitstippel
de.
Het betrof overigens een her
nieuwde kennismaking met 'Se
samstraat', want in de tijd dat
Redactie Pieter C. Rosier
zx7 nog bij Rob van Reijnpanto
mime-gezelschap werkten, had
den ze al stukjes voor het kleuter
programma gemaakt. 'Maar', zo
zeggen ze in een interview, 'dat
waren niet onze eigen ideeën,
maar de ideeën van de regisseur'.
De eigen ideeën vormen de ba
sis voor hun eerste, goed ontvan
gen theaterproduktie 'De schrij
ver en het bewegend papier'. De
vorm die het tweetal voor de
theatervoorstelling heeft gekozen
- gebaseerd op de dingen die zij
in Sesamstraat doen, maar dan
meer uitgewerkt - kan niet voor
honderd procent tot de mime
worden gerekend, al was het al
leen maar omdat er wat gespro
ken woord in voorkomt. 'We heb
ben het ooit de term 'moderne
pantomime' gegeven; bij panto
mime heb je niets in je handen
maar wij gebruiken van alles',
verklaart Hans.
Het verhaal voor 'De schrijver
en het bewegend papier' is een
beetje ontleend aan de werkelijk
heid, zo legt hij uit. 'Ik speel er
een schrijver in met om me heen
een heleboel proppen papier. Mis-
luke ideeën dus. En daaruit is hèt
idee ontstaan'. Die proppen spe
len een belangrijke rol in de voor
stelling. Zo heeft Gonny een kos
tuum aan waar allerlei proppen
aan zijn genaaid, zodat ze op een
gegeven ogenblik als een levens
grote prop uit de proppenhoop te
voorschijn kan komen om de
schrijver aan inspiratie te hel
pen.
De voorstelling is geschikt voor
kinderen van vier tot elf jaar.
R.E.M.
Rapid-Eye-Movement is de titel
van een als multimedia-produk-
tie aangekondigde voorstelling
van Ron Bunzl, Jan Burkhardt
(dans) en José-Luis Greco (ihu-
ziek) vrijdag- en zaterdagavond
in het LAK. Een staalkaart van
de post-modeme dans, zo noemt
het drietal deze produktie, waar
in 'absolute dans, mime-dans, be
weging in environment en per-
formance-achtige dans elkaar af
wisselen'. Door de harmonische
manier, waarop de episodes in
elkaar ziten en op elkaar aan
sluiten, heeft het geheel een klaas-
ieke allure, maar speelsheid en
humor ontbreken daarbij niet',
aldus de programmatoelichting.
Bewegings-, klank- en lichtcon-
structies moeten de indruk geven
dat de dansers oriëntatiepunten
zoeken in de omgeving. Dat is be
doeld met de titel 'Rapid-Eye-Mo-
vement'.
M ishima
Het KA-theater komt woens
dag- en donderdagavond naar
het LAK met een eigen visie op
het leven van de Japanse schrij
ver, dramaturg en acteur M ishi-
ma. Het gaat in deze produktie
niet zo zeer om de levensloop van
deze Japanse kunstenaar als wel
om zijn levensfilosofie en de
strijd die hij voor zijn ideeën en
idealen moest voeren. Mishima's
karakter en levensstijl bevatten
tal van tegenstellingen. Zo was er
aan de ene kant een grote behoef
te aan liefde en aan de andere
kant een volstrekte afwijzing
daarvan op momenten dat hij er
mee te maken kreeg. Daarbij had
M ishima een grote bewondering
voor de kracht en de fysieke
schoonheid van de man en wees
hij de superioriteit van het intel
lect af. Elders op deze pagina een
interview met Cor Poelman, op
richter en produktieleider van
het in financiële nood verkerende
KA-theater.
Kitty Janssen
Met 'Veel succes mevrouw'
haalt de Leidse Schouwburg don
derdagavond een 'voorpremière'
in huis. Een stuk met Kitty Jans
sen en André van den Heuvel, een
van de vele Nederlandse toneel-
paren die er geen genoeg van
krijgen om samen in vrije pro
dukties te staan en er stad en
land mee af te reizen. De titel van
het stuk en de namen van de be
langrijkste spelers verraden al
een beetje de aard van deze pro
duktie. Een blijspel dus, geschre
ven door zekere Ted Willis, met
als thema een actrice in het mid
delpunt van de mannelijke be
langstelling en derhalve zodanig
in de moeilijkheden gerakend
dat butler en vriend des huizes
haar uit de penarie moeten zien
te helpen. Puur amusementsto
neel waarmee Kitty Janssen na
een jaartje weggeweest terug
keert op het grote podium. Aan
deze pretproduktie werken be
halve Kitty en André mee de
doorgaans voor het komediespel
geknipte Allard van der Scheer,
de allesdoener Dolf de Vries en de
nog wat minder bekende Erik
Koningsberger.
Peter Faber
Peter Faber, vroeger vooral be
kend als Werkteater-acteur en la
ter naam makend door zijn aan
deel in Nederlandse filmproduk-
ties, doet het nu alweer geruime
tijd. solo. 'Wilde Vaart' is zijn
vijfde zelf verzonnen theaterpro
gramma, waarmee hij vrijdag
en zaterdagavond op de planken
van de Leidse Schouwburg staat.
Muzikaal gesteund door 'één-
mansorkest' Rob Boonzajer pro
beert Peter Faber ook in dit eigen
programnma zijn veelzijdigheid
als podiumkunstenaar aan te to
nen. Bevruchting en geboorte
staan centraal in deze bijzondere
solo-klucht.
Toverlei
Theater Toverlei geeft vrijdag
avond nog één voorstelling van
het door Eric Schneider geschre
ven toneelstuk 'Theodoor 'n Total
Loss'. De voorstelling is in Impe
riums Microtheater aan de Oude
Vest. Het stuk wordt gespeeld
door vier vrouwen, t.w. Els Kik
kert, Saskia van Iterson, Atie La-
man en Marieke van Piere.
LEIDEN - Het KA-theater staat
morgen en overmorgen weer in
het LAK met zijn nieuwste pro
duktie, 'Mishima'. Al jarenlang is
deze Amsterdamse groep een
vaste bespeler van het zoge
naamde kleine-theater-circuit,
zowel met jeugdvoorstellingen
als produkties voor volwasse
nen. Als erkenning voor haar
werk kreeg de groep in 1982 een
driejarige ontwikkelingssubsidie
van WVC, maar bij de laatste
subsidieronde is de groep min of
meer tussen de wal en het schip
terecht gekomen. Na 'Mishima'
komt er voorlopig geen volwas-
senenproduktie meer. Reden om
met Cor Poelman te praten, op
richter, tot voor kort acteur en nu
produktieleider van het KA-
theater.
Wat zijn nu precies de proble
men voor het KA-theater?
"De Raad voor de Kunst heeft
over lons een prachtig advies ge
schreven aan de minister, maar
het bedrag dat ze er achter heb
ben gezet is ontoereikend. In het
verleden was dat ook wel altijd
zo, maar dan namen we daar
maar genoegen mee en beknib
belden we op de salarissen of de
produktiekosten, of speelden we
een geplande produktie met één
acteur minder. Maar deze keer
hebben we gezegd: we doen het
niet meer. Weer repeteren zonder
salaris, weer iemand minder
voor een voorstelling. We be
staan al dertien jaar en we heb
ben altijd leuke adviezen gehad.
We gaan niet weer beknibbelen.
Als we niet de vereiste kwaliteit
in huis kunnen halen, aan spe
lers, aan technici," dan doen we
het niet. De kwaliteit van met na
me het jeugdtheater is de laatste
jaren enorm gestegen. Ik heb
geen zin om straks een derde
rangs groep te worden. Dus heb
ben we besloten 'Viva la Muerte',
een voorstelling op basis van de
gelijknamige film van Fernando
Arrabal, uit te stellen en dit sei
zoen alleen de jeugdvoorstelling
'Alice' in een nieuwe versie door
te spelen. Dan maar minder pro
dukties, dus minder voorstellin
gen, dus minder inkomsten. Het
zij zo".
Samen met Gian Paolo Pippa,
zowel acteur als regisseur van
'Mishima', vorm jij sinds de op
richting van het KA-theater de
vaste kern. Vertel eens iets over
jullie beginperiode.
"In 1972 zijn we begonnen met
de repetities voor ons eerste stuk
gebaseerd op 'L'école des bouf-
fons' (De Narrenschool) van Mi
chel de Ghelderode. Gian Paolo
was kort daarvoor uit Italië naar
Nederland gekomen. 'Van huis
uit' is hij architect, maar in Vene
tië heeft hij veel bij het universi
teitstheater gespeeld en met na
me ook met een Commedia del-
lArte groep. Zelf heb ik een bal-
letpedagogische opleiding.
Naast het KA heb ik jarenlang
een balletstudio gehad waar ik
lessen gaf. Daarmee financier
den we onze produkties. IN 1977
dreigden we failliet te gaan en
toen hebben we als een soort vro
lijk afscheid de kindervoorstel
ling 'Pinokkio' gemaakt. Dat
werd een succes. We hebben er
twee seizoenen mee gespeeld.
Sindsdien spelen we eik jaar een
volwassenenproduktie en een
jeugdvoorstelling".
Het begrip 'KA'staat, zoals jul
lie schrijven, in de Egyptische
mythologie voor alle krachten in
jezelf die, zonder dat je het weet,
medebepalend zijn voor je han
delen. In hoeverre is de keuze
voor deze naam uitgangspunt
voor jullie werkwijze en filosofie?
"Wij zijn geen theoretici. Je
moet ons niet al te zeer vastpin
nen op die naam. We hebben de
naam 'KA' gekozen, omdat we
proberen elke keer weer nieuwe
dingen in onszelf aan te boren,
nieuwe elementen in onszelf te
ontdekken waarvan we het be
staan niet kenden. We willen
werken vanuit datgene wat bij ie
der van ons onbewust, onder de
oppervlakte, aanwezig is. Daar
om hebben we in het begin van
een repetitie-periode ook nooit al
een volledig uitgewerkt regie-
concept. De inbreng van de spe
lers is dus erg belangrijk en be
palend voor de voorstelling.
Daarom blijven de spelers altijd
herkenbaar aan de eigen per
soonlijke speelstijl".
Dat persoonlijke is ook duide
lijk terug te vinden in jullie keu
ze voor bepaalde schrijvers: Ar-
taud ('De Monnik', 'Heliogaba-
lus'), Genet ('Rose', 'Dagboek van
de dief), Mishima en Arrabal.
"Ja, onze voorstellingen zijn
gebaseerd op een heel persoon
lijke fascinatie voor het werk van
deze schrijvers. Het is heel sub
jectief wat we doen. Het is ons
nooit te doen geweest om de so
ciale of politieke boodschap. De
drijfveer voor ons om theater te
maken was de noodzaak tot zelf
expressie. We wilden en willen
nog steeds theater maken over
onderwerpen die dicht bij huis
liggen. Zoals d,e katholieke kerk:
hoe die zich indringt in de levens
van de mensen, tot op de dag van
vandaag. Ik ben zelf katholiek
geweest en nog steeds niet vrij
van een aantal frustraties die dat
met zich mee heeft gebracht. In
'Dagboek van de dief zit een scè
ne waarin een levensgrote Ma
donna haar eigen kind laat val
len. Zo laat de kerk haar eigen
kinderen vallen. En nog steeds,
juist bij deze paus die als het de
homoseksualiteit betreft zijn ei
gen kinderen wel mooi laat bar
sten. Er zit heel veel van onszelf
Voor 'Mishima' heeft Gian Pa
olo behalve van biografisch ma
teriaal ook gebruik gemaakt van
Mishima's autobiografische ro
man 'Bekentenissen van een ge
maskerde'. Een schitterend
boek! Toen ik het voor het eerst
las, in de trein, begon ik gewoon
te janken. Heel aangrijpend. Er
staan dingen in alsof ze tegen mij
gezegd worden, alsof ze over mij
gaan".
Jullie nemen een vrij uitzon
derlijke positie in binnen het Ne
derlandse theater. Voel je ver-
Gian Paolo Pippa en Ulrike Penchert in 'Mishima' (foto Clemens i
wantschap met bepaalde groe
pen of theatermakers?
"Weinig. Ik geloof inderdaad
dat we een uitzonderlijke plaats
innemen. De stijl die we ontwik
keld hebben is heel eigen. Door
heel bot diezelfde stijl vol te hou
den en steeds maar te perfectio
neren hebben we een eigen ge
zicht gekregen. We zetten ons af
tegen dat afschuwelijke intellec
tualisme en dat verbale theater
dat gemaakt werd en wordt.
Mensen die niet weten dat hun
lijf ook wat te vertellen heeft.
Sommige mensen stuit onze ex
pressiviteit tegen de borst, maar
ik vind het prachtig. Ik ben vier
iaar geleden afgehaakt bij de Ne
derlandse mime. Het gaat alle
maal zo op elkaar lijken. Meestal
gaan de voorstellingen over niks.
Ik begrijp er geen hol van. Het is
ook allemaal zo koel. Elke keer
als ik er zit is het alsof er op het
toneel een ijskast wordt openge
zet. En dan denk ik: mensen, laat
toch eens een keer iets van jezelf
MARC VAN DER VELDEN
PARIJS (AP) - De 'Panfluit', het
schilderij dat op de foto door presi
dent Mitterrand van Frankrijk
van dichtbij ivordt bekeken, is één
van de achthonderd werken van
Pablo Picasso die vanaf heden zijn
ondergebracht in het Picasso Mu
seum. Dit museum, gehuisvest in
het uit de zeventiende eeuw date
rende Hotel Sale aan de rechteroe
ver van de Seine, is vanaf komenfe
zaterdag voor het publiek toegan
kelijk.
De meer dan tweehonderd schil
derijen, honderdvijftig beeldhouw
werken en keramische produkten
zijn voor het grootste deeel in het
bezit van de Franse staat gekomen
doordat de erfgenamen er de voor
keur aan gaven ze aan de regering
te schenken in plaats van er succes
sierechten over te betalen.
Het museum bevat ook werken
die in Picasso's bezit waren, zoals
van Matisse, Braque, Balthus, Cf-
zanne, Renoir en Dégas. (foto ad
AMSTERDAM (ANP) - De H.N.
Werkmanprijs 1985 is toegekend
aan de graficus Gerd Arntz. Dit
heeft het bestuur van de Stichting
Fonds voor de Kunst in Amster
dam, die deze prijs beschikbaar
stelt, meegedeeld.
De adviescommissie, die de
voordracht voor de prijs heeft ge
daan, wil met de toekenning het
gehele oeuvre van de graficus be
kronen. Dat oeuvre omvat niet al
leen het gebonden, in opdracht
vervaardigde werk, zoals de beeld
statistiek en haar symbolen, maar
ook vrije grafiek. Tussen beide
genres bestaat volgens de advies
commissie een onlosmakelijk ver
band in mentaliteit en intensie.
Naar de mening van de advies
commissie heeft Arntz een halve
eeuw lang een consequente en hel
dere lijn doorgetrokken, los van
modeverschijnselen. Zijn kritisch
en politiek engagement ontplooi
den zich in zijn houtsneden voor
het eerst in de jaren van de .Keulse
progressieven'.
Dat werk heeft zijn werk steeds
geschraagd, ook toen hij als emi
grant uit nazi-Duitsland naar Ne
derland was gekomen, aldus de ad
viescommissie, die bestond uit
Bert Bakker, Gert Dumbar en
Kees Nieuwenhuijzen.
De prijs, waaraan een bedrag van
10.000 gulden is verbonden, wordt
op 15 november in Paradiso in Am
sterdam uitgereikt.
Gerard Verdijk:
Schilderijen van Gerard Verdijk in
Galerie De Burcht, Burgsteeg 14. Tol
30 september. Geopend: wo. t/m zo.
LEIDEN - "De schilderkunst
heeft een schaduw, te weten de
twijfel aan de schilderkunst.
Maar die twijfel kan zich niet an
ders uiten dan in schilderkunst.
Er is een schilderkunst die zeer
direct op de fundamentele gege
venheden van het schilderen in
gaat om op die manier, zoals in
de filosofie, ook de twijfel posi
tief te formuleren. Die schilder
kunst, ook die van Gerard Ver
dijk, is zelden spectaculair. Ze is
eerder terughoudend, discreet -
omdat dat nu eenmaal haar ma
nier van spreken is". Aldus Rudi
Fuchs van het Van Abbemu-
seum in Eindhoven over de kun
stenaar Gerard Verdijk (geb.
1934), die eerder dit jaar in
Fuchs' museum exposeerde en
nu recent werk toont in de
Burcht-galerie.
Zes nogal grote doeken kunt u
nu van hem bekijken: abstracte,
oningelijste en titelloze creaties.
Voorbeeld van Verdijks 'beweeglijke' abstracte werk
De werf is in uiteenlopende voor
al zachte, kleuren schetsmatig en
zeer 'beweeglijk' opgebracht.
Hier en daar steken opvallende,
onder andere driehoekige, vor
men de kop op. Het meest in het
oog springend is wel de trans
parantie van veel verfstreken,
die boeiende diepte-effecten op
levert.
Zoals wel vaker bij dit soort
abstracte kunst het geval is, lig
gen aan Verdijks werk allerlei
bespiegelende, religieus getinte
overwegingen ten grondslag. Zo
vormen Zen-boeddhistische tek
sten een belangrijke inspiratie
bron voor hem. Het beweeglijke,
stromende waardoor Verdijks
kunst gekenmerkt wordt heeft te
maken met zijn 'dynamische' op
vatting van de werkelijkheid: hij
gelooft niet in absolute zekerhe
den of onveranderlijke situaties.
Philip Peters formuleert het in
de catalogus die de expositie in
het Van Abbemuseum begeleid
de als volgt: "De vorm is gevon
den in een niet-vorm waarover
alleen gezegd kan worden dat 'al
les stroomt'. "Met dat "alles
stroomt" verwijst Peters indirect
naar het gedachtengoed van de
nogal mysterieuze natuurfilosoof
en metafysicus Herakleitos uit
het oude Griekenland.
Voor wie dit soort zaken in het
achterhoofd houdt, en de werken
rustig en langdurig beschouwt,
zal deze in eerste instantie tame
lijk saai en eigenlijk ook wat le
lijk overkomende kunst zeker
gaan spreken. Verdijk borduurt
voort op hetgeen inmiddels al
weer zo'n 75 jaar geleden door
Kandinsky en Mondriaan in
gang werd gezet. Een groot
nieuw licht kan Verdijk, kunst
historisch gezien, bezwaarlijk ge
noemd worden. Aandacht ver
dient hij in elk geval wel.
ANTOON ERFTEMEIJER
PARIJS (GPD) - De Pont Neuf is
de oudste brug van Parijs en hij is
tot eind volgende week verpakt in
veertigduizend vierkante meter
zandkleurige kunststof en omwik
keld met elfduizend meter touw.
De Bulgaars-Amerikaanse kunste
naar Christo heeft dat allemaal zelf
bedacht en hij noemt het kunst.
Waaraan hij meteen toevoegt:
Kunst is nutteloos".
door
Rudolph Bakker
De meeste Parijzenaars die het
afgelopen weekeinde al bij duizenT
den kwamen toestromen, vonden
dat het meer op een circus leek. Ze
struikelden manhaftig over de met
zandkleurige kunststof bedekte
stoepen, en een enkeling die nog
niet wist dat Christo echt helemaal
uit eigen zak de twee miljoen dol
lar voor het inpakken heeft be
taald, barstte nog plichtmatig los
in de klassieke tirade over de ver
spilling van 'ons belastinggeld'.
De vijftigjarige Christo is langza
merhand uitgegroeid tot de opzien
barendste inpakker van de wereld,
al deugt het woord inpakken aan
geen kant. Wat ingepakt wordt,
kan worden meegenomen, en dat
kan nooit met de valleien, eilan
den, bomen en fonteinen die Chris
to in de afgelopen jaren al over de
aardbol in de gekste stoffen gewik
keld heeft.
Als over veertien dagen de Pont
Neuf weer wordt uitgepakt, zonder
dat iemand hem intussen heeft
meegenomen, wordt het zandkleu-
Twee weken lang ziet de Pont Neuf in Parijs er zo uit. Tot aan de
lantaarnpalen toe stevig ingepakt.
rige omhulsel teruggebracht naar
de Bondsrepubliek, waar het on
der de ogen van een deurwaarder
zal worden verbrand. Of dat ook
nog deel van de happening uit
maakt, vertelt Christo er niet bij.
Niet alleen zal het stinken, maar
het is ook zonde, want van al die
stof hadden broeken of jassen kun
nen worden gemaakt voor snobs,
clochards en slachtoffers van ram
pen.
Over wat 'met al dat geld beter
had kunnen worden gedaan', valt
heel wat uit de monden van de
voorbij schuifelende kijkers op te
tekenen. Terwijl de Fransman de
belasting ontduikt bij het leven en
allerminst sociaal voelend is, werd
nu ineens gevonden dat de twee
miljoen dollar beter bestemd ware
voor hoge doelen als sociale wo
ningbouw, honger en de strijd te
gen vreselijke ziektes.
De Franse pers heeft buitenge
woon veel aandacht aan het leven
en werken van Christo besteed, de
maker van de zinloze kunst. Mis
schien komt dat doordat zijn
vrouw Francaise is en dochter van
een Franse generaal. Jeanne-Clau
de is overal en alles tegelijk.
Op nieuwe inpakkerijen kan wor
den ingeschreven en voor je dure
inschrijfgeld heb je dan recht op
een aantal werktekeningen van de
meester. Vooral rijke Amerikanen
betalen 18.000 dollar voor zo'n
technische tekening, waarvan de
techniek overigens niet door Chris
to zelf, maar door ingenieurs ont
worpen is. Van de Pont Neuf heeft
Christo meer dan vierhonderd
werktekeningen gemaakt.
Het vreemde aan de ingepakte
brug is, dat hij in het avondlijk
duister meer indruk maakt dan in
het felle zonlicht van deze verlate
zomer. Beschenen door de straat
lantarens en voorbijgaande boten,
komen de duizend plooien van de
zandkleurige stof tot leven. Over
dag ontstaat eerder de indruk van
een doodstil staande, vermoeide
olifant. En het is ontegenzeggelijk
•waar, dat het aanbrengen van de
verpakking, een operatie die is uit
gevoerd door vijfenzestig alpinis
ten, opzienbarender was dan het
uiteindelijke resultaat.
In ons eigen museum Kröller-
Müller is op het ogenbik te zien
hoe Christo in 1980 voor de kust
van Florida een aantal eilanden
met opgewekt roze had omringd.
Daarbij vergeleken valt de Pont
Neuf wel een beetje saai uit. De
verklaring hiervoor is dat Christo
als iedere echte kunstenaar zijn
ontwikkeling doormaakt, en dat
het ontwerp voor de ingepakte
Pont Neuf al uit 1975 stamt. Dat is
zyn zogenaamde vroege periode.
En die was wat aan de saaie kant
Monumentale gebouwen ontko
men niet aan hetzelfde lot Als de
plannen van de architect eindelijk
door de mallemolen van de admi
nistratie zyn gegaan, zijn ze meest
al al weer tien jaar op de ontwikke
ling ten achter.
Als de brug over twee weken
weer is uitgepakt, gaat Christo
naar Japan om er duizenden reuze
parasollen te plaatsen. En dan laat
de gedachte hem maar niet los dat
hy zo nodig in Berlijn de Rijksdag
in moet pakken.
