Nederlandse thrillers
Verhalenbundel tussen afscheid en uitwuif
Heine's sterven in
het matrassengraf
DE
KKJER
Drie Britse auteurs
Nieuwe fantasy-avonturen voor de jeugd
TpnövliGl'
BOEKHANDEL BV
WOENSDAG 11 SEPTEMBER 1985
PAGINA 17
Bundels met korte verhalen: ze
zouden bij uitstek geschikt kun
nen zijn om de lezer verstrooiing
te bieden in dit dynamische
tijdsgewricht. Toch komt het
maar zelden voor dat ik ze tot de
laatste bladzijde uitlees. Dat
hoeft niet altijd.te liggen aan de
kwaliteit van het gebodene. Als
we het lezen van een roman even
vergelijken met het aangaan van
een huwelijk en het lezen van
korte verhalen met het hebben
van een reeks korte affaires, ben
ik kennelijk een conservatief in
gesteld figuur. Vooral als het ge
bundelde verhalen van verschil
lende auteurs betreft, voel ik het
ontbreken- van het 'bindende'
element als een gemis. Soms
trachten uitgeverijen dit gemis
op te vullen door te kiezen voor
een overkoepelend thema.
Zoiets is ook gebeurd met de ver
halenbundel 'Een Afscheid', die
'nieuwe' verhalen bevat van Jan
Willem Holsbergen, Lizzy Sara
May, Herman Pieter de Boer en
vele anderen.
Zoals de titel al aangeeft, staan
alle verhalen in het teken van af
scheid nemen. Dat kan op veel
manieren gebeuren: iemand gaat
dood, een liefde loopt ten einde,
men wordt volwassen, men
wordt gepensioneerd, noem
maar op.
Over het laatstgenoemde feno
meen in bovenstaande reeks gaat
het verhaal 'Uitwuif van Drs.P.
We maken kennis met de brave
meneer Mulder die na jaren van
plichtsgetrouwe arbeid de pen
sioengerechtigde leeftijd heeft
bereikt. Hij is op het bedrijf waar
hij heeft gewerkt een zeer ge
waardeerd medewerker geweest,
dus mag hij rekenen op de obli
gate, met wat humor en melan
cholie doorspekte, afscheids
speech plus bijbehorende ge
schenken. Dat krijgt hij dan ook
allemaal. De door Drs.P. ge
schreven toespraak is natuurlij
ke vele malen geestiger als die
van de doorsnee jubileumrede-
naar, maar echt opzienbarend is
het allemaal niet. Tot aan de laat
ste bladzij is het relaas eigenlijk
één groot cliché. Maar dan, in
een van de laatste alinea's, komt
de verrassende wending, die het
voorafgaande in een onbarmhar
tig schel licht zet. Het is een 'uit
smijter' la Roald Dahl maar dan
gekruid met de humor van onze
doctorandus in de letteren. Le
zen dus.
Drs. P. is een voorbeeld van ie
mand die van een pover gegeven
nog iets weet te maken. Wim de
Vries (als ik me niet vergis de ar
beider-dichter) is daar niet erg in
geslaagd. In zijn verhaal 'Eén
dag lijden is al meer dan genoeg'
voert hij een figurant ten tonele
die op de set, waar hem de rol
van cafébezoeker is toebedeeld
(een rol die hem overigens op het
lijf is geschreven, maar daar kan
ik inkomen), na het consumeren
van enkele glazen bier een hevi
ge aandrang tot urineren krijgt.
Het is een uiterst oubollig stukje
proza met enkele onsmakelijke
details en natuurlijk de in de ho-
recawereld al sinds mensenheu
genis vigerende dooddoener dat
'pissen soms net zo lekker is als
klaarkomen'. Het valt me ergens
nog mee dat 'de aardappelen'
niet worden 'afgegoten' of dat 'de
kleine jongen' niet even een
hand wordt gegeven. Ik kan me
maar niet voorstellen wat de sa
mensteller van dit boek heeft be
zield om dit verhaal in deze bun
del op te nemen.
Nog zo'n "bijdrage die onder de
maat blijft is 'Een kwestie van le
ven en dood', een verhaal van
Ben Borgart, een soort slapstick
waarin een baby een oorbel heeft
ingeslikt. Om het sieraad uit de
luchtpijp van het wichtje te be
vrijden wordt een soort mond-
op-mondbeademing toegepast,
met dit verschil, dat er nu niet
wordt geblazen maar gezogen.
Resultaat: de moeder krijgt de
oorbel op haar beurt naar bin
nen. En passant moet ook haar
echtgenoot nog met zwaailichten
naar het dichtstbijzijnde zieken
huis worden afgevoerd.
Maar goed, deze bundel heeft
afgezien van dit soort ongein,
ook veel aardigs te bieden. Zo is
er bijvoorbeeld een verhaal van
Herman Pieter de Boer, waarin
de ik-figuur uit nostalgische
overwegingen teruggaat naar
'Roodkapje', een huisje in de
bossen waar hij met zijn ouders
menige vakantie heeft doorge
bracht. Het huisje is nog intact,
maar het campingterrein ver
keert in vervallen staat. De me
lancholieke man krijgt van de
beheerder de sleutel van het
huisje en mag daar enkele dagen
doorbrengen. In dat huisje, waar
in hij zoveel gelukkige uren heeft
doorgebracht, neemt hij afscheid
van zijn jeugd. Het wordt een
louteringsproces, dat uiteinde
lijk zijn vruchten afwerpt. Op
een van de laatste bladzijden van
het verhaal schrijft De Boer: "De
eekhoorn kwam vlakbij. 'Dag
Jan', zei ik tegen hem, mijn va
der heette Jan, 'ik voel me stuk
ken beter'".
Ook mooi vond ik het verhaal
van de mij totaal onbekende Har-
ro Roos. Het thema: een vrouw
wil een haar dierbare man, van
wie ze ooit al eens afscheid heeft
genomen, nog een keer ontmoe
ten in een rosarium. Daar treft ze
een oude heer, die haar dit ont
raadt. Hij meent 'met enige ze
kerheid te kunnen stellen dat het
afscheid de hoogste vorm van ge
luk is. Nooit is bij mijn weten het
skala van menselijke emoties zo
diep, zo innig, zo gelukzalig ge
varieerd als juist op dat zo trieste
ogenblik. En gedurende de tijd
daarna wordt het nog feestelij
ker. Onze kijk op degene van wie
afscheid is genomen wordt
steeds fraaier gekleurd naarmate
de jaren verstrijken. En zeker als
het iemand betreft waarvan men
heeft gehouden. Die herinnering
wordt een kostbaar kleinood;
een edelsteen die echter bijna al
tijd zijn glans verliest wanneer
de kennismaking wordt her
nieuwd."
CEES VAN HOORE
Een afscheid, nieuwe verhalen
van Hannes Meinkema, Maurits
Mok, Herman Pieter de Boer, Ben
Borgart, Lizzy Sara May, Levi Wee-
moedt en anderen. Uitgeverij Aga-
thon, Weesp, ƒ24,50.
Portret van de dichter Heine die van kwalen zo rijk voorzien
was. (tekening van Charles Gabriel Gleyre)
In 1848 maakte de Duitse dichter
Heinrich Heine naar eigen zeg
gen zijn laatste Parijse wande
ling. In het nawoord van zijn
dichtbundel Romanzero staat
een beschrijving van de tocht die
waarschijnlijk nooit plaatsvond:
"Het was in mei 1848, toen ik af
scheid nam van de lieflijke ido
len die ik in gelukkiger tijden
had aanbeden. Ik sleepte mij met
mijn laatste krachten naar het
Louvre en stortte bijna ineen,
toen ik uiteindelijk de luisterrij
ke zaal bereikte, waarin de hoog-
gebenedijde Godin der Schoon
heid, de Venus van Milo, op haar
postament staat". Heine begon te
wenen dat het een aard had; een
steen zou ervan smelten, maar de
godin die op hem neerkeek, leek
te willen zeggen: "Zie je dan niet,
dat ik geen armen heb en je dus
niet helpen kan?"
In de acht navolgende jaren
zou de dichter zijn bed niet meer
verlaten, lijdend aan vrijwel alle
kwalen uit de codex medicus, zo
als Martin van Amerongen het zo
treffend beschrijft op de eerste
bladzijde van zijn boek 'Het ma
trassengraf. (Heine lag op een
paar matrassen.) Waaraan de
dichter leed? Heine's oude
vriend Alfred Meissner wist te
berichten dat de dichter begin
augustus 1854 behalve door de
vertrouwde kolieken, defecten
aan urinewegen en darmkanaal,
Pruisische aambeien, speeksel
vloed en gevarieerde ruggemerg-
kwalen ook net bezocht werd
door een acute aanval van para
noia. Dat de dichter ondanks al
die kwalen nog opgewekte buien
kende mag een godswonder he
ten. De dichter zelf verbaasde
zich daarover trouwens ook: "Ik
vind het inderdaad al-met-al, te
gen de achtergrond van mijn
rampspoed gezien, nogal maca
ber. Je zou mijn merkwaardige
levenslust kunnen vergelijken
met een fragiele non, die door de
oude kloostergangen waart, zo
als ik dwaal door de ruïnes van
mijn existentie".
Van Amerongen volgt in zijn
boek het sterven van Heine op de
voet, dat wil zeggen: hij vertelt
nauwgezet wat er gebeurde in de
acht jaren die Heine nog scheid
den van de hemel dan wel de hel.
(Heine vatte aan het einde van
zijn leven weer sympathie op
voor God, maar vele gelovigen
beschouwden die affectie voor
het geloof als blasfemie.) Uit het
voorgaande - het sterven op de
voet volgen - mag overigens niet
worden afgeleid dat Van Ame
rongen een boek heeft geschre
ven, waarin alleen maar verslag
wordt gedaan van het lijden van
de dichter. De verdienste van dit
boek is juist dat de schrijver di
verse uitstapjes maakt: zo
schrijft hij bijvoorbeeld het een
en ander over de receptie van
Heine's werk, toen en nu; en bo
vendien is er een schitterend
hoofdstuk afgedrukt waarin Van
Amerongen nauwgezet en ver
makelijk beschrijft hoe in 1972 in
de mensa van de Düsseldorfer
universiteit werd gediscussieerd
over de vraag of dit bolwerk der
wetenschap al dan niet moest
worden omgedoopt tot 'Heinrich
Heine-Universitat'.
De studenten - velen hadden
de dichter herontdekt - vonden
van wel. Het universiteitsbe
stuur was een andere mening
toegedaan: Heine kon immers
onmogelijk worden beschouwd
als een schrijver met het acade
misch niveau, een universiteit
waardig. En zo kon het gebeuren
dat meer dan honderd jaar na
zijn dood de dichter wederom
aanleiding werd tot een ruzie.
Het is veelzeggend. Had die an
dere grootheid uit de vorige
eeuw, Friedrich Nietzsche dan
toch gelijk toen hij constateerde
dat het werk van Heine veel te
delicaat was voor 'Duits rund-
WIM BRANDS
Het matrassengraf
Heinrich Heine's sterfbed
Martin van Amerongen
Uitgeverij: De Arbeiderspers
ADVERTENTIE
BOEKHANDEL
LEIDEN LEIDERDORP
OEGSTGEEST - KATWIJK
VOORSCHOTEN
Alle op deze pagina besproken
boeken zl|n bl) ons dlrekt lever
baar, óf vla onze TERMINAL te
bestellen en dan binnen drie da-
gen verkrijgbaar.
Energiek
De liefhebbers van misdaadro
mans zullen zich Gerben Hellin-
ga nog wel herinneren als de au
teur die zich - door middel van
de brute belevenissen van de on
gepolijste figuur Sid Stefan -
nogal onbehouwen een verfris
sende weg baande door het tot
dan toe brave bos van Neder
landse thrillers.
Maar Sid heeft afgedaan. Voor
hem geen plaats meer in Ger-
bens nieuwste boek met de sner
pende titel 'Merg en Been'. Sids
plaats wordt ingenomen door
een andere verre van alledaagse
verschijning. Door Jos de Spin,
een invalide ex-glazenwasser,
een kleine crimineel, die kind
aan huis is in de Amsterdamse
penose. Die man ontdekt als hij
met een reuze kater wakker
wordt dat er een lijk naast hem in
bed ligt. En dat terwijl hij zich
geen moment meer herinnert
van de laatste dagen.
Dat kan die energieke door
douwer niet op zich laten zitten.
Hij gaat op zoek naar zijn recente
verleden. Dat leidt hem recht
streeks naar Het Milieu. Naar de
drugshandel. Naar de prostitutie.
Naar de criminaliteit. Geen blad
zijde zonder stickie, joint of hoe
al die moderne 'snoepjes' ook
mogen worden genoemd.
Bij Hellinga zijn ze net zo nor
maal als een biertje, een sigaret,
een dropje of wat dan ook. Wie
waar ook, hij of zij doet wel mee.
Heden en verleden flitsen snel
door elkaar heen in Hellinga's
nogal ingewikkeld en bont ver
haal. De toon is hard, de humor
vaak bijtend, het decor schrij
nend, de personages af en toe
meelijwekkend. Voor kneuterig
heid is bij Hellinga geen plaats.
Maar gelukkig is zijn wereldje
beperkt en bestaan er buiten die
grenzen nog andere waarden.
'Merg en Been' door Gerben Hel
linga, verschenen bij Bert Bakker
24,90).
Gerben Hellinga 'Merg en Been'
Maar, zoals gezegd, Hans Ne-
ber vertelt het meeslepend. Ook
al is alles niet even geloofwaar
dig, het is goed voor een uurtje
leuke ontspanning.
'Te goeder naam en faam' door
Hans Neber, verschenen bij Veen
17,50).
Pinnig
Moeras
Ook Hans Neber heeft met 'Te
goeder naam en faam' een nieu
we bijdrage geleverd aan de win-
kelhoeken waarin de Nederland
se thrillers liggen. Ik heb al meer
gezegd dat ik de verhalen van de
onder een pseudoniem schrij
vende officier van justitie graag
lees. Hij heeft een levendige
trant van schrijven, alleen waren
in zijn laatste boeken de intriges
bepaald minder sterk dan in de
boeken waarmee hij zijn naam
véstigde.
Ook ditmaal moet. ik zeggen
dat ik nogal moeite heb met het
accepteren van de twee vrouwen
die via de zakenwereld zo ge
makkelijk in het moeras verzeild
raken. Het is ook wat modieus.
Via de drugs naar de spionage.
Binnen- en buitenlandse inlich
tingendiensten zoeken intensief.
De bazen delen het bed met de
charmante zakenvrouwen, maar
hebben niet door dat ze de ge-
Bert Jansen noemt 'gezichts
bedrog' zijn eerste 'literaire thril
ler'. Waarom deze thriller literair
zou zijn en de andere niet ont
gaat mij. Is het omdat de schrij
ver Bas Terjen de belangrijkste
figuur is uit het dunne boekje?
Die Bas leeft samen met een
vriendin. Of misschien beter ge
zegd: leeft als kat en hond met
die pinnige tante. Temeer omdat
hij is gebiologeerd door de
naaktheid die zijn buurvrouw
met veel vertoon etaleerde op het
platje. En wanneer hij dan voor
de zoveelste keer dromerig voor
de raam zit om te pogen iets van
een verhaal op papier te krijgen,
komt diezelfde buurvrouw stom
dronken thuis. Na veel geaarzel
gaat hij naar beneden om haar
met haar fiets te helpen. Of deed
hij dat nu net niet? Schreef hij
het alleen maar? Van dat mo
ment af namelijk buitelen
werkelijkheid en fictie als darte
le geitjes over elkaar heen. Wat is
echt? Wat is verzonnen? En als
die buurvrouw dood gaat: wat is
oorzaak en wat gevolg?
Ik zal niet ontkennen dat er
hier en daar best sfeer in het ver
haal zit. En die vrij sullige schrij
ver, zijn venijnige vriendin en de
brutale buurvrouw komen aar
dig uit de verf. Hun gedragingen
echter wat minder en daar draait
het ten slotte toch om.
'Gezichtsbedrog' door Bert Jan
sen, verschenen bij Bert Bakker
17,90).
Oliemagnaat
Hij behoort tot het Nederland
se taalgebied en dus neem ik
brutaalweg de Vlaamse auteur
John Vermeulen ook maar in de
ze opsomming van Nederlandse
thrillers mee.
Vermeulen heeft met zijn
nieuwste verhaal '77 graden Kei
vin' een thriller geschreven, die
tegen de science fiction aan
leunt. Dat is te danken aan de
moleculair-bioloog, die hij ten
tonele voert. Een man, die maar
al te graag manipuleert met men
selijke lichamen en daarbij de
berekende steun van een olie
magnaat krijgt.
Vermeulens onorthodoxe
'huisspeurder' Ansen Wagner en
diens meer dan normaal vitale
vriendin Verena komen in actie
om het raadsel van de op het
strand gevonden gevoelloze
naakte jonge vrouw op te lossen.
Ik moet zeggen dat het mij alle
maal erg ongeloofwaardig in de
oren klinkt, maar het is met vaart
geschreven en dat vergoedt veel.
'77 graden Keivin' door John Ver
meulen. Verschenen bij Bruna
19,90).
KOOS POST
Ontroerend
Ruim tien jaar geleden schreef
de Engelse auteur Russell Hoban
zijn boek 'Turtle Diary'. Dit jaar
verscheen van dat in Engeland
goed verkochte boek, bij uitge
verij Agathon een Nederlandse
vertaling: Schildpad Dagboek,
met als subtitel de reclame-achti-
ge kreet: 'een hartveroverende
menselijke fabel'. Dat wekt ver
wachtingen, die zo blijkt, ook
worden ingelost, want het is een
sympathiek, inderdaad hartver-
overend boek.
Schildpad Dagboek handelt
over de ervaringen van twee
mensen die gefascineerd raken
door de zeeschildpadden in het
donkere, armoedige aquarium
van de Londense dierentuin. De
gescheiden William G., bediende
in een boekhandel, en de vereen
zaamde, ietwat kleurloze kinder
boekenschrijfster Neaera H., be
schouwen de schildpadden als
gevangenen. Gevangenen in een
miezerig bassin: "Een glazen kist
gevuld met tweedehands oce-
Vooral dat benauwde bassin is
hen een doorn in het oog. De die
ren hebben ruimte nodig. Ze be
schikken tenslotte over een
uniek oriëntatie- en navigatie
systeem waardoor ze moeiteloos
hun broedgronden terugvinden,
ook al moeten ze daarvoor dui
zenden kilometers I
William G. en Neaera H. beslui
ten daarom, zonder dat zij elkaar
dan al kennen, de zeeschildpad
den uit hun sombere bassin te
bevrijden.
Zowel Neaera als William
houdt een dagboek bij. Via die
dagboeken vertelt Hoban zijn fa
bel. Afwisselend laat hij beiden
aan het woord. Dat is een heel
boeiend procédé. Schildpad
Dagboek bevat daardoor twee ik
figuren, die elkaar aanvullend
het verhaal vertellen. Hoban
schildert via de dagboekfrag
menten met vaste hand de karak
ters van zijn hoofdpersonen.
Neaera H. en William G. ont
moeten elkaar bij het bassin en
beginnen uiteindelijk samen aan
hun poging de schildpadden hun
vrijheid terug te geven, waarbij
een opmerkelijke rol voor de die
renverzorger is weggelegd.
Het boek doet hier en daar wat
gedateerd aan (vooral daar waar
William verhaalt over de 'oerthe-
rapie' die hij volgt), maar storend
is dat niet. Hoban slaagt er zelfs
in aan het eind te
Schildpad Dagboek is behalve
een hartveroverend, een ontroe
rend boek op de vertaling waar
van we te lang hebben moeten
wachten.
Er zijn plannen om het boek te
verfilmen. Mogelijk met Rutger
Hauer in de rol van William G..
Die verfilming zal het boek onge
twijfeld helpen aan de verkoop
cijfers die het verdient.
Schildpad Dagboek door Russell
Hoban. Uitgeverij Agathon, Weesp.
Prijs: ƒ24.90.
Onbevredigend
Beslist niet verrassend en zeker
niet ontroerend is de nieuwe
Kingsley Amis: Vrouw en vijand.
De Engelse auteur publiceert al
jaren maar heeft vooral de laatste
jaren in ons land een zekere faam
verworven als satirisch auteur.
Vooral dank zij zijn door uitgeve
rij Veen uitgegeven romans 'Wie
niet weg is', Jake's geval...' en
'Lucky Jim'. Genietbare boeken,
maar geen werken die de tand
des tijds zullen weerstaan.
Vrouw en Vijand, onlangs door
Veen op de markt gebracht, is
naar mijn mening de minste van
de vier.
Hoofdfiguur in het boek is
Stanley Duke, advertentiewer
ver in dienst van een dagblad,
wiens zoon uit een eerste huwe
lijk geestelijk het spoor bijster
raakt. De jongen meent achter
een joods (hoe bedènkt Amis
zoiets) komplot te zijn gekomen
en waant zich achtervolgd door
de Israëlische geheime dienst.
Duke junior raakt in handen
van een vrouwelijke psychiater
en die combinatie is voor Amis
reden ten strijde te trekken tegen
de psychiatrie en... tegen de
vrouw. Nu had daar best een aar
dig boek uit kunnen komen,
maar daarvoor is Amis' pen noch
vlijmscherp, noch satirisch ge
noeg voor. Al beweert de flap
tekst anders.
Het duurt zeer lang voordat de
roman enigszins op gang komt.
Daarnaast is de vertaling uit het
Engels vrij vlak en weinig spiri
tueel.
Onbevredigend is dat de ziekte
van zoon Duke, feitelijk de rode
draad van het verhaal, nergens
wordt toegelicht. Waarom is er
per se sprake van een joods kom
plot, bijvoorbeeld? De lezer ves
tigt in deze 'Amis' 300 bladzijden
lang zijn hoop op een ontkno
ping die ook op de laatste blad
zijde uitblijft. In zoverre slaagt
de schrijver erin om de lezer op
het verkeerde been te zetten.
Maar dat zal zijn bedoeling niet
zijn geweest.
Vrouw en Vijand door Kingsley
Amis. Veen Uitgevers, Utrecht.
Prijs: 28,50.
Ongewoon
Twee jaar geleden was de Wil
liam Boyd met zijn roman 'Ge
woon een oorlogje' kandidaat
voor de Engelse Booker Prize.
Hij haalde het niet. Ten onrechte
volgens de liefhebbers van het
genre waarin Boyd excelleert: de
humoristische roman. 'Gewoon
een oorlogje' verscheen net als
Boyds debuutroman 'Gewoon
een beste kerel' bij Veen Uitge
vers die nu ook zijn laatste
schepping, onder de omslachtige
titel 'Sterren, strepen en een ge
wone Engelsman' (in het Engels
'gewoon' Stars and Bars), heeft
uitgebracht.
Waar Kingsley Amis faalt, daar
slaagt William Boyd met vlag en
wimpel. Er zit een generatie ver
schil tussen beide auteurs en dat
is te merken. Boyd beschikt over
de jeugdige, zwierige stijl die ook
in vertaling tot zijn recht komt.
Hij voldoet in tegenstelling tot
Amis uitstekend aan de beloften
op de flaptekst. Boyd kèn schrij
ven en Is onbetwist humoris
tisch.
Henderson Dores, Engelsman
in hart en nieren, filosoof en
kunstkenner, is de hoofdpersoon
in Boyds boek. Dores is in New
York een nieuw leven begonnen
in dienst van een veilinghuis dat
met smart wacht op de gelegen
heid een grote collectie te kun
nen veilen om zo naam te kun
nen maken. Zo'n gelegenheid
dient zich aan in de vorm van de
'Gage-collectie', een verzameling
schilderijen die eigendom is van
Loomis Gage, een zuidelijke
Amerikaan in financiële moei
lijkheden. Henderson krijgt tot
taak die collectie te verwerven.
De oude heer Gage is excen
triek, maar zijn familie en aan
verwanten zijn nog veel excen
trieker. Boyd slaagt erin hen
glashelder neer te zetten, met al
hun hebbelijkheden en onhebbe
lijkheden. Hoogtepunten van
schrijverskunst zijn de wijze
waarop Boyd het verdwijnen van
zijn huurauto beschrift, alsmede
Henderson Dores' belevenissen
in een gigantisch, pretparkachtig
hotel, waar Amerikanen dol op
zijn maar Dores als nuchtere Eu
ropeaan niet op zijn plaats is.
Dores belandt uiteindelijk op
zijn schoenen na naakt in de stra
ten van New York. Joggend, ge
kleed in een langzaam uit elkaar
vallende kartonnen doos van
'Maximaal Gewatteerd Dames-'
verband Merk Mary Mount'
("Mijn sponsors", legt hij een
verbaasd kijkende voetganger
uit), bereikt hij zijn flat waar hem
enkele souvenirs uit het zuiden
wachten.
William Boyd bewijst met
'Sterren, strepen en een gewone
Engelsman', opnieuw een bege
nadigd schrijver te zijn. Het is
een ongewoon boek, het aan
schaffen zeker waard.
'Sterren, strepen en een gewone
Engelsman' door William Boyd.
Veen Uitgevers. Prijs 29,50.
HANS VELDHUIZEN
'Dit boek is anders dan andere
boeken. Half verhaal, half spel -
en JIJ bent de held', roept de
omslag van twee nieuwe fantasy-
avonturen: 'Sterrenschip Viator'
en 'Het onheilswoud'. Deze
.maak-je-eigen-verhaal boeken
zijn deel 3 en 4 in een serie van
uitgever Bert Bakker. Boekjes
waarbij de lezer zelf de loop van
het verhaal kan bepalen. Com
pleet met 'gevechtsregels en
puntenlijst'. Aardig vermaak om
de tijd te verdrijven op een drui
lerige dag. Voor lezers vanaf 10
jaar.
Ooievaars
'In het Ooievaarsnest' heet het
nieuwste deel uit de reeks foto
boeken over dieren van het echt
paar Fischer-Nagel. Na acht de
len nog steeds een serie van hoog
niveau met unieke foto's. Foto's
en tekst vertellen kinderen over
geboorte en leven van dieren,
vaak uit hun directe omgeving
(hond, kat en hamster). De ma
nier waarop de Fischers-Nagels
de dieren observeren getuigt van
respect en liefde voor beesten.
Dat maakt hun foto's meer dan
alleen schitterende plaatjes. De
ze mensen houden van dieren en
weten dit over te dragen op hun
lezers. Geen geringe prestatie.
In het ooievaarsnest, H. en A. Fi
scher-Nagel, vert. T.Bos, uitg. Meu-
lenhofT, f 19,50.
Verstoppertje
'Verstoppertje' van Arlene Duba-
nevich is een apart prentenboek
dat één groot zoekplaatje vormt.
De varkens gaan verstoppertje
spelen. Het varkentje 'dat 'm is'
kan niemand vinden. De lezer
wèl, als hij tenminste de plaatjes
aandachtig bekijkt.
Een boek met grote, eenvoudig
getekende, strakke tekeningen,
zonder overbodige tierelantij
nen. Uitstekend prentenboek
voor jonge kinderen dat kan die
nen als boek met zoekplaatjes of
als telboek.
MARGOT KLOMPMAKER
ADVERTENTIE
Haarlemmerstraat 117
Leiden -tel. 120421
algemene- en
assortimentsboekhandel
full-time
bestelafdeling
levertijd
vanaf 2 dagen
Vrouwenverhalen
Even ter herinnering: ter gele
genheid van de vrouwenboe
kenweek is er een verhalen-
wedstrijd voor vrouwen uitge
schreven.
Het onderwerp is vrij. Leng
te maximaal zes getypte A4-
velletjes. Diet Verschoor
(schrijfster), Margot Klomp
maker (journaliste) en Loeke
Jansen (namens boekhandel
Gaia) vormen de jury.
Inzenden vóór 3 oktober
naar Leidsch/Alphens Dag
blad t.a.v. Margot Klompma
ker, Postbus 54 /Witte Singel 1,
2300 AB Leiden.
