'Tussen ploegen nu
gezonde rivaliteit'
Triomf Hinaiilt zonder glans
'Echt, echtdit was de laatste keer'
Historische
zege Lemond
in tijdrit
Post en Raas tevreden over resultaten
Maarten Ducrot hardste
werker van het peloton
LEIDSCH DAGBLAD
MAANDAG 22 JULI 1985
PAGINA 9
De verantwoordelijke sportbe
stuurders blikken derhalve met
voldoening terug op een eenzijdige
Ronde.
De verwachtingen.
Raas: „Zonder Hanegraaf ver-
PARIJS (GPD) Wie de Tour wil
winnen moet een goede tijdrit kun
nen rijden. Het is een oud gegeven
en Bernard Hinault heeft het dit
jaar opnieuw bewezen. Maar zater
dag op het circuit rond het meer
van Vassivière in de schitterende
streek van de Limousin stond zijn
opvolger op. Greg Lemond, tevo
ren al uitgeroepen tot kroonprins,
liet zien dat hij een serieuze kandi
daat is voor de Tourzege in 1986.
Want Lemond versloeg in de 45 ki
lometer lange tijdrit zijn kopman.
.Een historische zege, omdat nooit
eerder een Amerikaan ritwinnaar
werd.
Belangrijker dan dat feitje voor
de geschiedkundigen, was de on
derstreping van zijn vorm. De 24-
jarige Lemond bleek na drieënhal
ve week nog te kunnen uitblinken
in een discipline, die eigenlijk niet
de zijne is. „Toch zal ik niet zeggen
dat ik de grote favoriet ben voor de Jan Raas en Peter Post blikken tevreden terug naar de gisteren beëindigde Tour de France: "De Nederlandse wachtte ik één overwinning. Het
volgende Tour. Ook al ben ik dit wielersport is gediend met een goede verstandhouding". (fotoGPD) werden er drie en dat nog wel van
jaar tweede geworden. Ik ben nog
iets te onregelmatig. Bernard Hi
nault en ik zijn op basis van gelijk
waardigheid aan de ronde begon
nen. Hij heeft tot twee keer toe la
ten zien dat hij de beste was en
daarna moest ik me schikken in
mijn rol van helper. Die afspraak
ben ik nagekomen", zei hij.
De ex-wereldkampioen vertelde
het met een lach, maar beter dan
wie ook wist hij dat kansen op een
Tour-overwinning klein zijn. Een
beetje bitter stelde hij: „Dat ik nu
tweede ben geworden is geen ze
kerheid voor volgend jaar. Je moet
er niet van staan te kijken als je in
een andere Tour als zevende ein
digt. Toch geeft deze overwinning
me wel een steun, want dat ik zo'n
tijdrit kon winnen had ik nooit ge
dacht".
Dat ze belangrijk zijn wijst de
Tour-geschiedenis wel uit. Sinds
de eerste rit tegen de klok in 1934
te Nantes, zijn ze niet meer weg te
denken uit het routeschema. Af
hankelijk van de Franse favorie
ten, waren het er meer of minder.
Hoewel het opvallend is dat in de
tijd van Jacques Anquetil, Mon
sieur Chrono, er minder individue
le tijdritten werden afgewerkt dan
Dat gevecht van de mens tegen
de klok, waarbij inmiddels ook de
techniek een invloedrijke rol is
gaan spelen, was maar al te vaak de%
mogelijkheid om tijdwinst te boe
ken. Echt beslissend was zo'n etap
pe niet te vaak, met één duidelijke
uitzondering. In 1968 pakte Jan
Janssen in Parijs de gele trui, met
38 seconden voorsprong op zijn op
ponent Herman van Springel die
als leider aan die laatste missie was
begonnen.
PARIJS (GPD) - De gisteren naar de geschiedenis verwezen editie van de Tour de
France heeft bewezen dat er sprake is van een gezonde competitie tussen de équipes van
Peter Post en Jan Raas. Vorig jaar maakten de wielerploegen elkaar het leven zó zuur, dat
ze met pijn en moeite elk één ritje wonnen in de Tour. Ook nu kwamen ze uit op een
gelijkspel, maar de uitslag (3-3) was veel mooier. De scherpe kantjes zijn er dus vanaf.
PARIJS (ANP) - Maarten Ducrot werd gistermiddag op de
Champs Elysées uitgeroepen tot de strijdlustigste renner van de
72ste Ronde van Frankrijk. De Zeeuw van Utrechtse afkomst reed
tijdens de eerste etappe 207 kilometer voor het peloton uit. Tijdens
de negende etappe nam hij het initiatief voor de beslissende
vlucht. Hij won na een korte solo. Blij met zijn verkiezing stond
Ducrot al bij de officieuze huldiging door Jacques Chirac, de bur
gemeester van Parijs. Hij had daar op dat moment niets te zoeken,
maar hij was er toch. „Ik heb tenslotte drie weken lang alles gege
ven", was zijn venijnige commentaar. Een half uur later werd Du
crot officieel gehuldigd. Naast de lovende woorden verdiende hij
een extra premie van 2500 gulden.
Overigens reed een record aantal coureurs de Ronde van Frank
rijk dit jaar uit. Liefst 144 wielrenners haalden Parijs. Drie weken
terug startten 180 deelnemers.
renners waarop ik niet direct had
gerekend. Zoetemelk was een
tweede aangename verrassing. Ik
hoopte op één uitschieter, maar in
plaats daarvan reed hij 22 dagen op
hetzelfde niveau".
Post: „Verwachtingen mag je
niet te veel hebben in een veld met
180 renners. Met drie ritzeges zit
ten we goed, maar in het klasse
ment deden we niet mee. Ander
konden. De achterstand van An
derson en Winnen op Hinault zit
hem voornamelijk in de tijdritten.
Veldscholten is een ander geval.
Die is te snel aangeslagen. De Tour
is er voor vechters".
Onbetaalbaar
Versterkingen.
Raas: „We gaan door zoals we nu
bezig zijn. Phil Anderson zou ik
SDT
goed. Hij ging met goede intenties
naar de Tour, maar het ging niet.
Dat heb je dan maar te accepte-
De tegenvallende renners.
Raas: „Shapiro. Voor de Tour
riep hij nog dat hij twee ritten zou het- dan met lukt'
ons onbetaalbaar. We houden
vast aan het budget waarmee we
nu werken. Volgend jaar hebben
wij geen echte klassementsrenner.
In de Tour zullen we het weer moe
ten hebben van de eerste week. Als
de sponsor
Bergop viel hij tegen. Zün ontevreden, zal ik hem als-
aanpassingsproblemen zijn er piet a.d/lse'en Iema"d aan te <«*-
alleen de oorzaak van. Voor en tij- ken. Maar dan moet je op zoek in
dens de Tour is er veel met hem het bwtenland en dat werkt pas
gesproken. Maar het heeft niets ge- wrnogend
holpen. Zijn contract loopt nog ren ,P°f "W« ™llen "aar een nog
jaar doop maar als hij weg wil zal
mijn renners kunnen en betaal
naar hun waarde. Veldscholten en
Winnen hebben gedaan wat ze
Spectaculair
De invloed van de tijdrit groeide
spectaculair met de komst van
Bernard Hinault. In 1978 moesten
er zelfs 188 kilometers tegen de
klok worden gefietst, vijf procent
van de totale lengte van de Tour. In
de dagen van Anquetil en Merckx
was dat slechts twee procent, mo
menteel is dat het dubbele: vier
procent. Vooral de lengte van de
tijdrit is echter het meest bepalend
voor de winst die er te boeken is.
Moreel en reëel.
De morele zege was zaterdag
voor Lemond. Hij moest de hele
ronde in dienst rijden van Hinault,
maar ploegleider Paul Köchli kon
hem zaterdag niet in toom houden.
De Amerikaan had zijn tweede
plaats te verdedigen tegen de nor
maal gesproken or dat onderdeel
betere Stephen Roche. Maar het
kon ook uitgelegd worden als een
protestdemonstratie. Laten zien
wie dat hij met meer vrijheid Hi
nault had kunnen verslaan. „Nee
hoor", verwierp hij die gedachte.
„Ik heb twee slechte dagen gehad,
Bernard maar één. Dat was het ver
schil".
Dë laatste rit naar de Champs
d'Elysees eindigde bijna traditie
getrouw in een massasprint, die
echter wel een verrassende win
naar opleverde. Rudy Matthijs uit
de ploeg van wereldkampioen
Claude Criquielion troefde de
sprintelite andermaal af. Net als de
eerste twee dagen, toen zijn over
winningen echter nog werden toe
geschreven aan geluk. Hij zou later
in de ronde wel afgemat zijn en
geen rol van betekenis meer kun
nen spelen.
Maar Matthijs, die als underdog
geen reputatie op het spel had
staan wachtte rustig zijn kans af.
Toen Eric Vanderaerden in een
overmoedige bui weer eens te
vroeg op kop kwam zag hij zijn
kans schoon. Als enige boekte hij
drie ritoverwinningen in één Tour.
PARIJS (GPD) Ber
nard Hinault hoort bij de
groten. Vijf Tour-overwin
ningen staan er achter zijn
naam, net als zijn illustere
voorgangers Jacques An
quetil en Eddy Merckx.
Na een triomf zonder de
glans die bij een ware
kampioen behoort. Dat
hoefde trouwens ook niet,
want de tegenstand was
zwak en ingetogen. Phil
Anderson bleef ver onder
zijn niveau, Sean Kelly
ook al.
Alleen Stephen Roche waagde
een poging, maar die kwam te
laat. De enige die de Ronde wel
kon winnen was zijn ploegge
noot Greg Lemond. De Ameri
kaan was echter al uitgekocht en
met een legertje huurlingen stut
te Hinault zijn wankele positie.
De Tour de France werd er één
zonder sportieve genoegdoe
ning, een saaie show met bitter
weinig hoogtepunten.
Kwam het door de val of kwam .Pfr]iard Hinault en Joop Zoetemelk op het erepodium
het door de hoogmoed dat de rijd ik geen Tour", aldus Zoetemelk.
overwinning van Bernard Hi
nault zo aan kritiek onderhevig
was. „Aan die valpartij", zegt „de
das" er z^lf van. „Alleen daarom
gaat elke vergelijking met mijn
eerdere overwinningen mank.
Want het is waar dat ik in de Py
reneeën in de problemen ben ge
weest, maar dat was echt een di
rect gevolg van die val". Hij was
kwetsbaar, maar zijn concurren
ten lieten hem ongemoeid. Uit
onmacht of onwil. In elk geval
was het een vorm van hulpvaar
digheid, die niet past bij de wie
lersport. Daar hoor je een krepe-
rende tegenstander neer te sabe
len, niet te steunen.
Stijf
In het wielermilieu werd er
overigens toch anders op gerea
geerd. „Het zou jammer zijn
wanneer hij de Ronde van
Frankrijk had verloren door die
val", meende de Nederlandse
ploegleider Jan Raas bijvoor
beeld. „Want niemand weet wat
een renner voelt na zo'n val. Na
twee dagen is hij zo stijf als een
plank. Je krijgt pillen en spuiten
tegen de pijn en dat komt je ge
stel niet ten goede".
Ook Jacques Anquetil, nu tele
visiecommentator van Antenne 2
en ingehuurd om het chauvinis
tische Franse publiek naar de
mond te praten, wil niet afdingen
op de zege. „De Tour van 1985
was de Tour van Hinault. Hij was
de compleetste renner". Eddy
Merckx viel hem daarin bij. „Ik
heb het voor de ronde al voor
speld. Voor mij kon en kan er
geen andere winnaar zijn. Le
mond misschien, maar die moet
niet janken... Hij heeft voor veel
geld een contract bij de ploeg
van Hinault getekend, dus dan
weet hij wat daarvan de conse
quenties kunnen zijn".
Pak dollars
De grootste tegenstander was
geketend. Zijn bewegingsvrij
heid had hij verkocht voor een
flink pak dollars. Bernard Hi
nault mocht nog één keer bewij
zen dat hij echt was terugge
keerd op het hoogste niveau en
in de tijdrit naar Straatsburg was
zijn optreden inderdaad fenome
naal. Een fundament voor de
vijfde Tour-winst, al moest hij in
de eerste echte bergrit (naar Avo-
riaz) al een beroep doen op de
Colombiaan Luis Herrera om
zijn tweede aanval te steunen.
Met die huurlingen, de steun van
een sterke ploeg en nog twee
tijdritten voor de boeg dacht Hi
nault het probleemloos te kun
nen klaren. De valpartij in Saint-
Etienne dwarsboomde zijn plan
nen. „Als dat niet was gebeurd,
was het een gemakkelijke over
winning geworden", beweert hij.
„Het is waar dat ik daarbij de
hulp van Greg heb gehad. Zijn
aanwezigheid heeft me rust ge
geven, ook al heeft hij één keer
geroepen dat hy klein gehouden
werd. Maar dat was een opmer
king van een jonge renner mét
ambitie".
Hinault keerde terug om zijn
gram te halen, maar vermorzelen
kon hy ze ook niet echt. „Hij is
trouwens nooit een showman ge
weest", zegt Merckx. „In de tijd
ritten pakte hij de voorsprong en
verder stemde hij zijn koers af op
zijn tegenstanders. Dat was zijn
manier van koersen. Hij heeft er
toch vijf keer de Tour de France
mee gewonnen".
Het tijdperk Hinault is in de
laatste fase gekomen. Hy maakt
ik hem niet tegenhouden": spc' krijgen, moet er weer gein-
Post: „Niemand. Ik weet wat vesteerd worden. Maar we leggen
ook geen absurde bedragen op ta
fel. Anderson blijft en er komt nog
een buitenlandse topper bij. Maar
ik ben er nog niet uit wie dat moet
worden (er zijn besprekingen gaan
de met Robert Millar, red.)".
De Nederlanders.
Raas: „Peter Winnen was ooit
een belofte, en dat zal altijd wel zo
blyven. In het buitenland zijn er
betere klimmers gekomen, maar
zelfs als je die wegdenkt wint Win
nen de Tour nog niet. Hy blijft een
subtopper".
Post: „Een Zoetemelk is eenma
lig, net als Johan Cruijff in het
voetballen. Vóór Zoetemelk en
Cruy ff hadden we ook een hele ty d
niets. Je bent afhankelijk van het
toeval, maar het is wel opvallend
dat er in Frankrijk en Italië regel
matig goede ronderenners door
breken. Soms twee of drie tegelijk.
Wij moeten er jaren op wachten".
Verhouding
De relatie Post-Raas.
Raas: „Ik heb al vaker gezegd, je
kunt elkaar misschien maar één of
twee keer helpen. Dat is gebeurd
en daar is de Nederlandse wieler
sport alleen maar mee gediend".
Post: „We stonden op een gege
ven moment met 3-0 achter, maar
we hebben gelijk kunnen maken.
Met de komst van Jan Raas is de
verhouding verbeterd. Dat komt
niet door de persoon Raas, maar
door zijn kennis van zaken. In Raas
heeft de tegenpartij nu een groot
vakman. Er zijn dagen geweest
waarop we allebei bepaalde belan
gen hadden. We hebben elkaar
toen niet gedwarsboomd. Dat is de
grote winst van deze Tour. Gezon
de rivaliteit, zoals nu, mag en moet
er zelfs zijn".
De spanning.
Raas: „Hinault had de zaak al af
gebluft voordat iedereen besefte
dat de Ronde was begonnen. Dat is
zijn klasse en dat heeft hij optimaal
uitgebuit. Alleen een echte topper
kan zoiets".
Post: „Ik heb de spanning ge
mist en me over heel veel dingen
verbaasd. Dat er 144 man aangeko
men zijn, zegt voldoende over de
moeilijkheidsgraad van deze Tour.
In de Alpen mag het niet gebeuren
dat er zestig renners tegelijk aan
komen. Ik heb de aankomsten op
Alpe d'Huez en de Joux Plane ge
mist. Vroeger waren dat de echte
scherprechters. De tijdritten waren
in de eerste week te lang. Verder
heb ik me enorm verbaasd over het
optreden van verschillende ploe
gen. Inoxpran (Bontempi), Skil
(Kelly) en Lotto (Lieckens) brach
ten allemaal een sprinter mee,
maar waar waren die op het beslis
sende moment?
plaats voor een nieuwe genera
tie, een nieuwe ontwikkeling.
Greg Lemond was de eerste
Amerikaan die in de Ronde van
Frankrijk een etappe won, de Co
lombiaan Fabio Parra schreef ge
schiedenis door de beste jongere
te worden. Na een gevecht met
Steve Bauer, een Canadees. Luis
Herrera veroverde de bollentrui,
het bergklassement. De traditio
nele wielerlanden zien hun in
vloed steeds verder teruggedron
gen.
Toekomst
Hinault: „De toekomst van de
wielersport ligt buiten Europa.
Wij hebben een Amerikaan, een
Zwitser, een Canadees en een
Deen in onze ploeg. Een echte
multinational dus. Misschien dat
er nog één bij komt. Een» Colom
biaan? Het is te vroeg om dat te
zeggen. Maar het wielrennen
moet net als het tennis over de
hele wereld verspreid worden.
Misschien, en ik hoop het, krij
gen we wel een grand prix-cjr-
cuit in alle Europese landen,
Amerika, Canada, Japan en Co
lombia. Alleen zullen de wed
strijden dan wel anders opgezet
moeten worden. Want omroepen
als de CBS denken er aan om
wedstrijden integraal uit te zen
den. Dat betekent dat er minder
lange ritten moeten zijn", vindt
de Breton.
Dat is volgens hem de reden
dat deze Tour in saaiheid is on
dergedompeld. „Jaren geleden
heb ik een protestactie geleid te
gen de lange verplaatsingen. Er
is toen verbetering in gekomen,
maar nu zitten we weer in de ou
de situatie met de veel te lange
etappes. Bovendien is er bijna
niet één vlakke rit geweest. Als
er wordt gezegd dat de renners
niet aanvallen komt dat omdat ze
bekaf zijn en doordat de wed
strijd slecht van opzet is. Als ze
een levendige koers willen moet
er snel wat veranderen". En echt
niet alleen aan het parkoers. Een
andere mentaliteit bij de troon-
pretedenten kan het spektakel in
de Tour terugbrengen en het eve
nement nog redden.
PARIJS (GPD) Hij durft het bijna niet
te zeggen, omdat ie weet dat er toch
maar om gelachen wordt. De hele Tour
al riepen zijn collega's smalend „Tot vol
gend jaar, Joop" en supporters kalkten
slogans op de straat, waaruit bleek dat ze
hem nog niet kunnen missen. „Joopie
Lait Sucre" probeerde een brugklasser-
tje lollig te zijn. „Joop moet blyven" was
al een stuk duidelijker. Maar Zoetemelk
zegt de Tour adieu. „Geloof me nou
maar", probeert hij zo geloofwaardig
mogelijk over te komen, „echt, echt, dit
was de laatste keer".
De 38-jarige ronderenner heeft zijn
eerherstel gehad. Twaalfde werd hij en
opnieuw de beste Nederlander. „In mijn
vijftiende Ronde van Frankrijk. En aan
het eind van volgend seizoen ben ik
veertig jaar. Dat zyn allemaal ronde ge
tallen. Een mooi moment om te stop
pen", vindt hy er zelf van. „Ik rij nog een
rustig seizoen, maar de Tour niet meer".
Of dat zo zal zijn valt af te wachten, want
zeker is er bij Zoetemelk niets. Per slot
van rekening heeft hij deze drieënhalve
week als steun in de rug. Wat beweegt
hem dan om nu wel datgene te doen dat
hij een jaar eerder ook al met zoveel stel
ligheid aankondigde?
Zoetemelk: „Het risico dat ik dit jaar
zestigste zou worden, was groter dan de
kans op een plaats dichtbij de eerste
tien. Maar ik heb dat risico genomen.
Omdat ik het hele jaar al voelde dat het
goed ging. In februari reed ik goeie uit
slagen in de Ronde van de Middellandse
Zee, ik won een maand later de Tirreno-
Adriatico en ik voelde me uitstekend in
de Ronde van Romandië. Dan kun je het,
nog een keer proberen", aldus Zoete
melk.
Dat het lukte had een aantal redenen.
„Ik was helemaal ontspannen. Er stond
geen druk op me, er werd niets van me
verwacht. Dat is het hele jaar al zo en in
die sfeer ben ik beter gaan rijden dan
vorig jaar. Tenminste, die verklaring
geef ik er maar aan want anders weet ik
het ook niet. Kijk maar eens wat er hier
met Lucien van Impe gebeurt. Die zit in
een Italiaanse ploeg, heeft de Ronde van
Italië op zijn gemakje gedaan omdat hij
voor de vijftiende keer de .Tour de Fran
ce wilde doen en stond daardoor zo on
der druk dat het niks geworden is".
Behalve die bevrijdende blanco che
que, die ploegleider Jan Raas voor hem
uitschreef, is er nog een hele duidelijke
reden waarom Zoetemelk niet sneuvel
de. „Qua parkoers was de Tour minder
zwaar dan de afgelopen jaren. Voor de
winnaar maakt dat niets uit, dat zou toch
dezelfde zijn geweest, voor mij wel. De
Alpen stelden niet zo veel voor en dan
heb je nog reserves genoeg voor de laat
ste week", geeft hij toe.
Een Tour ook die minder afmattend
was dan een jaar er voor, toen het hevige
gevecht van Hinault met Fignon in het
hooggebergte leidde tot enorme tempo
wisselingen, die Zoetemelk - kampioen
van de regelmaat - langzaam maar zeker
sloopten. De enige keer dat in deze Tour
een klassementsrenner bergop actie on
dernam (op de Aubisque) kwam hij in de
problemen. „Ik voelde in die laatste
week", zegt hij nu, „dat ik over mijn top
heen was". In de laatste tijdrit deed hy
echter toch een pogihg om nog naar een
tiende plaats te klauwen in het klasse
ment. Het lukte niet door een lekke
band in een afdaling, die hem dertig tot
veertig seconden kostte.
Maar hij bleef de beste Nederlander,
zoals hij dat sinds 1970 bijna voortdu
rend is geweest. „Al geeft het me geen
kick meer, hoor. Zeker niet nu het om de
tiende, elfde of twaalfde plaats ging. En
van mij hadden er best jongeren boven
me mogen staan". De laatste twee jaar
leek de jonge garde het commando ook
eindelijk over te gaan nemen, maar zij-
vertilden zich aan die hoge rangschik
king. Diep in het klassement zijn ze nu
te vinden, het trio Winnen, Rooks en
Veldscholten. Praatjesmakers, die zelfs
in een makkelijke Tour niet konden im
poneren. Omdat ze er doodgewoon de
capaciteiten niet voor hebben en daar
om voor hun kopman Phil Anderson
moesten werken.
Peter Winnen, het onderwijzertje uit
Noord-Limburg, had dat trouwens al in
gecalculeerd. Riep hij na zijn derde
plaats in 1983 nog op dat moment te we
ten dat hij ooit de Tour zou kunnen win
nen, na het debacle van vorig jaar bond
hij in en hield het op de simpele vaststel
ling dat men hem na nog zo'n afgang
met de grond gelijk zou maken. Winnen
- in zijn ontwikkeling stil blijven staan,
vijl een hele horde jong talent hem
i alle kanten voorbij schoot - deed het
beter dan toen én stelt vast: „Ik sta op de
plek waar ik had gehoopt te komen.
Mijn positie in de ploeg staat nu dus
vast. Phil is eerste man en zal dat blijven
ook. Hij kan hoog eindigen in het klasse
ment. Als hij goed is bij de eerste drie en
ik zal hem bijstaan. Het is niet moeilijk
om me in die rol te schikken. En aan
mijn marktwaarde verandert niet veel, een ander zich daar ook niet
want ik heb een zekere naamsbekend
heid en je kunt lang teren op succes".
Nooit strijd
„Er is nooit een echte strijd ge
weest. Op het vlakke niet en in de
bergen evenmin. In de etappe naar
Morzine, toen Herrera en Hinault
samen weg waren, heb ik met ei
gen ogen gezien dat klassements
renners langs de kant van de weg
stonden te plassen en drinken
kwamen halen bij de ploegleider.
Ten slotte heeft het me enorm ver
wonderd dat er niemand actie on
dernam als er eens iemand twintig
minuten Voorop lag. Als René Pij
nen op de eerste avond van een
zesdaagse op twintig ronden raakt,
pikt niemand dat. In de Ronde van
Nederland dreigt de wedstrijdlei
der met boetes als er niet wordt ge
reden. Maar zolang Hinault in
Frankrijk bovenaan staat, hoor je
hier niemand mopperen", aldus
Post.
De combine Herrera-Hinault.
Raas: „Ze hadden allebei bepaal
de belangen. Dan is het logisch dat
zulke dingen gebeuren. Of er echt
sprake was van samenwerking? Ik
weet het niet. Als Herrera en Hi
nault volgend jaar voor dezelfde
ploeg zouden rijden, zet me dat
misschien aan het denken".
Post: „Sommige dingen wil ik
niet weten en ook niet zien. Als ik
bepaalde affaire zit, moet
bemoeien. Je hebt elkaar allemaal
wel eens een keer nodig".
