'De Zeedijk leeg, dat is uriiek'
Nieuwe politiewet
Turkije is bijna
blanco volmacht
Amsterdamse aanpak van drugshandel op straat succesvol
Achtergrond
Meeste jongere kerkverlaters hebben niets verlaten....
WOENSDAG 17 JULI 1985
PAGINA 11
Inspecteur Rob van Velsen,
coördinator van het politieoptre
den rond de bestrijding van de
harddrugs-handel, houdt vrien
delijk maar beslist een slag om
de arm. Natuurlijk, de gerichte
aanpak van de straathandel rond
de Zeedijk durft hij wel geslaagd
te noemen. Maar om nu meteen
de vermindering van de auto-in
braken en berovingen voor de
volle honderd procent daaraan
toe te schrijven, nee liever niet.
Terwijl het buiten plenst van de
regen zegt hij: "Onderschat ook
de invloed van het weer niet. Zo
veel mooie dagen hebben we nog
niet gehad en dus is de grote
drukte ook uitgebleven. Dat
heeft zijn invloed op het gebeu
ren". Over een week of wat moet
het eerste rapport over de poli
tionele schoonmaakaktie klaar
zijn. En Van Velsen wil nog niet
al bij voorbaat zijn kruit ver
schieten.
Als de fotograaf halverwege de Zeedijk een foto maakt, komt er een man uit een van
de cafés. "Die Zeedijk helemaal leeg. Dat heb ik de laatste vijfjaar niet meer gezien.
Dat is echt iets unieks". Het is een dag voor de start van de sloop van de kop van de
Zeedijk. Amsterdams oudste en beruchtste wijk staat aan de vooravond van een
grote opknapbeurt. Met bijna achthonderd arrestaties in nog geen zeven weken is de
wijk schoongeveegd. De straathandel in harddrugs heeft een veiliger heenkomen
gezocht en burgemeester Van Thijn van Amsterdam is voorlopig tevreden. Een
terugblik.
door
Huub Klompenhouwer
Op 6 mei kreeg de hoofdstad
een speciaal team om een eind te
maken aan de drugsoverlast in
het centrum. De Zeedijk was
toen al jaren geen lokaal pro
bleem meer, maar een internatio
naal drugscentrum. Het verkan
kerde de goede naam van Am
sterdam door alle kleine crimina
liteit die dat met zich meebrengt:
het openbreken van auto's, bero
vingen en zakkenrollerij; diefstal
en heling. Amsterdam was niet
veilig meer. Een Duits reisbu
reau organiseerde zelfs een kri-
minal-safari, waarbij doorgaans
waarschijnlijk brave oosterbu
ren zo lam als oeletoeters in
groepjes de ogen uit hun hoofd
keken op de Wallen en schoor
voetend een blik wierpen op de
Zeedijk. Sodom en Gomorra als
toeristische trekpleister.
Het jaar 1984 was nog een re
cordjaar met 67 heroïnedoden,
waarvan het merendeel ook al uit
de Bondsrepubliek. Niet gewend
aan onversneden, zuivere heroï
ne maakten zij een enkele reis.
Burgemeester Van Thijn ging
eind vorig jaar onder grote druk
over tot een samenscholingsver
bod rond de Zeedijk. Maar hij
realiseerde zich ook dat met een
louter op het verdrijven van de
junks en de handel gericht be
leid, het imago van de hoofdstad
nog niet verbeterde. Al wat lan
ger werkte bestuurlijk Amster
dam aan een herstelplan voor de
Zeedijk. Op nog geen honderd
meter van het Centraal Station
moest het Zwarte Gat, zoals de
kop van de Zeedijk wel werd ge
noemd, worden aangepakt. Rug-
gegraat van dat plan vormt de
bouw van een luxe hotel.
Dat herstelplan werd de direc
te aanleiding voor het huidige
politiebeleid- rond de Zeedijk.
Met bijna honderd man, van wie
twintig al waren gespecialiseerd
in de bestrijding van de straat
handel in drugs, pakte de politie
het karwei aan. Van 's morgens
half tien tot middernacht hielden
ze iedere verdachte voetganger
of automobilist op de Zeedijk
aan. Samenscholingen van meer
dan vier mensen werden verbo
den en het regende aanhoudin
gen.
Maar het leverde resultaat op.
Voor de Zeedijk dan, want de
drugshandel verplaatste zich
naar de Korte Nieuwendijk, de
Indische Buurt en de Pijp (Al-
bert Cuypstraat en omgeving).
De Nieuwmarktbewoners klaag
den meer en meer over de over
De Amsterdamse Zeedijk, het voormalig centrum van de straathandel i
Station. De rust is teruggekeerd.
last door gebruikers. Blauw
neonlicht bleek de remedie, om
dat junks daardoor hun aderen
niet meer konden zien. Het spe
ciale politieteam kreeg uitbrei
ding met 25 man, en ook in de
'nieuwe' heroïnewijken kwamen
schoonmaakacties.
Imago
Rob van Velsen: "Het was wyd
en zijd bekend dat je maar hon
derd meter van het Centraal Sta
tion hoefde te zijn om aan je ver
dovende middelen te komen.
Dat imago is niet meer aanwezig.
dat toch pleiten voor een interge
meentelijke samenwerking op dit
punt. Wordt u wel eens om advies
gevraagd?
Van Velsen: "Nauwelijks. Ik
denk ook dat het niet zo erg no
dig is. De bestrijding van de
straathandel is een zaak die van
lokatie tot lokatie verschilt. Om
te kunnen optreden moet je eerst
door en door het gebied kennen.
Toen we merkten dat vanuit de
Zeedijk de overlast zich verplaat
ste naar de Korte Nieuwendijk,
hebben we heel voorzichtig eerst
die buurt goed in kaart gebracht.
Pas toen zijn we met acties be
gonnen".
- Weer even terug naar de Zee
dijk: het geregeld optreden door
een vaste ploeg aan politiemen
sen, heeft dat geleid tot een soort
acceptatie van de kant van de
dealers en gebruikers?
"Ik weet waar je op doelt. Het
bureau Warmoesstraat heeft de
naam een nogal gewelddadig bu
reau te zijn. Maar dat wil ik wel
even ontzenuwen. Er is geen po
litiedistrict in Nederland waar
zoveel politiemensen werken. En
als je de cijfers bekijkt: tussen 6
mei en 17 juni van dit jaar wer
den er op dit bureau 1300 arresta
ties verricht. En als je op dat aan
tal dan de keren afzet waarbij er
geweld gebruikt is, dan is dat
echt te verwaarlozen. Op de Zee
dijk zien we dat de junks en dea
lers nu weten waar ze aan toe
zijn. Dat ze geen spatsies hoeven
te maken".
Behalve dat door het politieop
treden de prijs van de straathan
del flink opgeschroefd is, van 25
gulden naar 40 tot 50 gulden per
shot, heeft het nieuwe beleid ook
tot gevolg dat tot nu toe het aan
tal drugsdoden in de hoofdstad
sterk achterblijft bij verleden
jaar. Al zal daarbij ook de betere
voorlichting - zelfs in Duitsland
- over het gebruik en de gevaren
van de heroïne, een ról spelen.
Brood
Tot vorige week heeft het team
sinds 6 mei 773 aanhoudingen
verricht, waaronder 25 handela
ren. Het justitiebeleid, dat zo
waar een keer parallel loopt met
het gemeentelijk beleid, voorziet
erin dat er extra cellen vrijgehou
den worden voor de arrestanten.
De straffen zijn ook al forser ge
worden. Van.Velsen: "Van de 25
handelaren hebben we tot nu toe
niemand nog teruggezien in de
scene". Bij alle succes met het
consistente beleid van Van Thijn
behoudt inspecteur Van Velsen
ook een gezonde dosis scepsis.
Met de bestrijding van de straat
handel is het drugsprobleem niet
opgelost. Wat omslachtig pleit
hij daarmee voor het min of meer
verplicht afkicken. Op de opmer
king dat hij zich daarmee op glad
Staphorst-ijs begeeft reageert
hij: "Daar staat dan wel tegen
over dat een betrekkelijk kleine
groep uit onze samenleving mo
menteel de rechtsorde volledig
frustreert. Tenminste, in Amster-
dam. Gevoelens van onveilig
heid en angst bij de bevolking
vormen de andere kant van de
weegschaal. Nu bestaat het ver
plicht afkicken nog niet. Maar er
gebeurt dus ook niks. Terug in
de maatschappij vervallen ze
weer in hun oude routine. Wat
denk je van de overbelasting
voor het korps in Amsterdam,
door het formeren van een team
van 125 man politie? Hier aan het
bureau is er amper tijd om nog
een hap brood te nemen. Onder
het eten wordt zelfs nog de admi
nistratieve rompslomp afge
werkt".'
Politiecoördinator Van Vel
sen: 'Amsterdam is zijn drugs
imago kwijt' (foto GPD)
Die Duitsers bijvoorbeeld, kwa
men eerst met hun auto naar
Amsterdam. Later lieten ze hun
auto buiten Amsterdam, vooral
Monnickendam was populair,
om dan met openbaar vervoer
naar Amsterdam te komen voor
hun drugs. Dat werd dan in
Duitsland versneden met troep
en zo konden ze grove winst ma
ken. Die jongens zie je hier nu
niet meer. Eigenlijk zijn het
voornamelijk nog de van ouds
her verslaafde Surinamers die
blijven komen. Maar we hebben
aanwijzingen dat die elders in de
stad geweerd worden".
Politievoorlichter Klaas Wil
ting beaamt dat. Hij wijst op een
recente schietpartij bij een ge
bruikersruimte in de Indische
Buurt. Twee verslaafden werden
daar geweerd, waarop ze de be
heerder van het pand in de buik
schoten. Van Velsen: "We heb
ben wel aanwijzingen dat er aan
hun elders in Amsterdam niet
verkocht wordt. Het zou kunnen
dat ze geweerd worden omdat ze
door hun aanwezigheid teveel de
aandacht van de politie op een
bepaald pand vestigen. Ik weet
het nog niet".
- Betekent deze situatie dat de
ze junks op de Zeedijk min of
meer gedoogd worden?
Van Velsen: "Beslist niet. We
gedogen helemaal niets. Dat is
de lijn die we uitgezet hebben.
We hebben in het verleden ge
merkt dat er geen eenduidig op
treden mogelijk is als je er geen
goede afspraken over maakt. De
politieman die hier werkt moet
weten waar hij aan toe is. De
junk en de handelaar ook. Daar
om ook hebben we een project
team ingesteld. Ieder lid van het
team weet precies wat de richt
lijn is".
- Zo intensief bezig zijn op de
Zeedijk en omgeving. Heeft dat
niet het gevaar in zich dat een
politieman voortaan in iedere
Surinamer een potentiële drugs
gebruiker ziet?
"Ik denk het juist niet. Sterker
nog, ik heb zelfs de indruk dat de
Surinaamse gemeenschap in zijn j
totaliteit wel blij is met ons op
treden. Je leert hier de drugscri-
'minelen met naam en toenaam
kennen. Dan krijg je ook door
dat het om een heel klein percen
tage gaat."
Effect
De aanpak van de projectgroep
heeft ook een effect op de andere
steden in het land. Onlangs
klaagde de hoofdinspecteur van
politie in Groningen over de
overlast in deze studentenstad,
de derde stad in Nederland qua
omvang van de drugshandel. Het
verschijnsel doet zich voor dat
de kleine handelaren en gebrui
kers die voorheen naar Amster
dam gingen, nu meer en meer in
hun eigen woonplaats actief wor
den.
Van Velsen: "Toen we net be
gonnen hielden we gelijktijdig
een actie op de Zeedijk en in de
Bijlmermeer bij het winkelcen
trum Ganzenhoef. Onder de ar
restanten waren vrij veel lieden
van buiten Amsterdam. Uit Gro
ningen, Zaanstad, Beverwijk,
Heerlen, Haarlem, Lelystad en
Dronten, en Delft, om maar een
paar steden te noemen. Die ko
men we nu op de Zeedijk nauwe
lijks meer tegen."
- Als er dan uit die steden ge- De Korte Nieuwendijk, een van de straten waarnaar de straathandel
klaagd wordt over situaties die zich verplaatste. Ook daar treedt het 125 man sterke anti-drugstea
uit de hand dreigen te lopen, zou op. (fotoGPD)
ISTANBOEL - De Turkse presi
dent Kenan Evren heeft niet ge
talmd: daags na het Suikerfeest,
dat op de vastenmaand Ramadan
volgt, zette hij zijn handtekening
de sterk aangevochten 'wet op de
bevoegdheden van de politie', die
na vijf stormachtige dagen in het
parlement vlak voor dat feest door
een onvolledige regeringsmeerder
heid was aangenomen.
Enkele perscommentatoren had
den nog de hoop uitgesproken dat
het staatshoofd de wet voor herzie
ning naar het parlement zou terug
sturen, maar de ex-generaal teken
de het stuk juist met een haast die
totale bijval verried. De liberalen
in het land hebben nu nog hun
hoop gevestigd op het constitutio
nele hof, waaraan de oppositionele
Populistische Partij de wet als on
grondwettig heeft voorgelegd.
Praktisch de hele Turkse pers
heeft beduchtheid of zelfs zeker
heid uitgesproken dat deze wet
Turkije naar een politiestaat zal
voeren. En een politiestaat, dat was
nu juist iets wat Turkije na de mili
taire staatsgreep van 1980 nog niet
mocht worden genoemd. Er heer
ste niet die sfeer van controle en
afluisteren; die alomtegenwoordig
heid van een almachtig apparaat
die zoveel dictaturen in oost en
west kenmerkt.
Zeker, je werd wel eens gescha
duwd, ook als journalist, maar dat
gebeurde zo onhandig of openlijk
dat het niet echt griezelig was. Ei
genlijk kon je beter spreken van
soldatenstaat, een staat waar de
militairen het voor het zeggen had
den. Een vaste reactie van het regi
me op folteraantijgingen was, dat
de politie in Turkije nu eenmaal
wat primitief was en onvoldoende
opgeleid, hetgeen soms weieens
uit de hand liep. Dat ook in militai
re kampementen en gevangenis
sen vaak zeer bruut werd opgetre
den, werd veel nadrukkelijker ont
kend. Maar de Turkse generaals
hadden natuurlijk wel gelijk met
hun betoog dat mishandeling op
politiebureaus in Turkije 'niets
nieuws' was en ook voor hun
staatsgreep voorkwam.
Koude douche
De nieuwe wet, die de bevoegd
heden van de politie kolossaal uit
breidt, komt als een koude douche.
Vooral omdat er nog geen tekenen
zijn dat er veel is gedaan aan die
verheffing en modernisering van
de politiemacht.De regering-Ozal
stelt dat de wet noodzakelijk nu de
staat van beleg geleidelijk in het
hele land wordt opgeheven. Zij is
nu nog slechts van kracht in 23 van
de 67 provincies. Het streven is dat
de staat van beleg volgend jaar
overal verdwijnt, misschien met
uitzondering van enkele zuidooste
lijke provincies waar een soort
Koerdische guerrillastrijd woedt
Maar voor de uitgebreide militai
re bevoegdheden komen uitgebrei
de politionele bevoegdheden in de
plaats, die tallozen rillingen bezor
gen. De politie mag tot aanhouding
overgaan van een ieder die 'immo
rele gedragingen lijkt aan te moe
digen' of 'die zich gedraagt strijdig
met de publieke moraal en traditio
nele goede manieren'. Ook 'zware
verdenking' van een geplande mis
daad kan aanhouding rechtvaardi
gen, en 'agressiviteit' of 'dronken
schap'.
Commentatoren hebben al opge
merkt dat het in heel wat districten
v,an Turkije 'tegen de traditie' is
om gearmd op straat te lopen. En
dat de politie zulke paren nu dus
kan aanhouden. In de laatste da
gen van de vastenmaand heeft de
burgemeester van een dorp bij
Adana een man laten beboeten om
dat hij overdag een sigaret rookte
in het openbaar. "Voor Ramadan
begon had ik toch al een oproep ge
daan om de goede zeden in acht te
nemen", aldus die burgemeester
voor het gerecht, want hij werd op
door
Frans van Hasselt
zijn beurt aangeklaagd wegens
aantasting van het seculiere karak
ter van Turkije en moest de boete
intrekken. Maar met de nieuwe
wet, die daags daarop in werking
trad, lijkt de politie het recht te
krijgen, de plaatselijke 'zeden' in
bescherming te nemen en zo'n ro
ker op te pakken.
Zware wolken pakken zich ook
samen voor de homofielen in Tur
kije. Een speciale clausule mach
tigt de politie dossiers van hen aan
te leggen, compleet met vingeraf
drukken en foto's, hetzij op grond
van 'immoreel optreden', hetzij ter-
wille van de openbare hygiëne.
Ook hier weer een vaagheid die
weinig goeds voorspelt
Fundamentalisten
De wet wekt de indruk dat de re
gering de religieuze fundamenta
listen tegemoet wil komen, die een
sterke vleugel vormen in de huidi
ge regering van de Moederlandpar
tij. Maar dat president Evren haar
zo gezwind tekende, vindt vermoe
delijk meer haar rechtvaardiging
in een ander pretentie van de wet:
dat zij garant staat voor de voort
zetting van de strijd tegen anarchie
en terrorisme, ook na de opheffing
van de staat van beleg. Zo kunnen
lieden op verdenking van 'collec
tieve samenzwering tegen de staat'
voor veertien dagen in voorarrest
komen zonder contact met de bui
tenwereld, terwijl dat voor anderen
die worden opgepakt slechts een
etmaal is.
En wat nog ijselijker klinkt: per
sonen die reeds zijn veroordeeld
voor 'terrorisme' of handel in ver
dovende middelen, kunnen door
de politie uit de gevangenis wor
den gehaald voor hernieuwd ver
hoor 'na medisch onderzoek' zoals
er nog veelbetekenend bij staat.
'Een charter voor folteringen',
adus de populistische oppositie.
De verbeten wijze waarop al
thans een vleugel van die Populis
tische Partij deze wet heeft be
vochten, samen met de pers (die
onmiddellijk werd gestraft met een
stjjging van de papierprijs van bij
na 50 procent) vormt het enige
lichtpunt van deze affaire. De Po
pulistische Partij, ter gelegenheid
van de verkiezingen van 1983 min
of meer kunstmatig tot stand geko
men omdat het generaalsregime
inzag dat er toch ook oppositie
moest zijn, had tot nu toe niet veel
uitgevoerd in het parlement.
Een ding is al zeker: De wet heeft
het isolement van Turkije in Euro
pese lichamen als de Raad van Eu
ropa en de EG plotseling weer ver
ergerd. De associatie-overeen
komst met de EG blijft bevroren,
zo heeft de voorzitter van de Euro
pese Commissie Cheysson reeds
verklaard nadat premier Ozal de
kritiek op de wet, uitgesproken
door de EG-vertegenwoordiger in
Ankara, 'impertinent' had ge
noemd.
De huidige gereformeerdheid
van de gereformeerden is, on
danks de uiterlijke schijn, zon
der inhoud. De niet-religiositeit
van gereformeerde jongeren,
hun onverschilligheid en twijfel
tegenover kerk en geloof liggen
in het verlengde daarvan.
Tot die conclusie komt Piet
van der Ploeg (25) uit Groningen
in zijn doctoraalscriptie 'Het lege
testament', een studie onder
kerkverlaters in de stad Gronin
gen, die deze week in uitgewerk
te vorm als boek bij de uitgeverij
Wever (Franeker) verschijnt.
Sommige kerkmensen menen,
dat het om een tijdelijke crisis
gaat. De jeugd is nog wel gelovig,
zeggen zij, maar alleen op een an
dere manier. Als de kerk daarop
inspeelt, komt de jeugd vanzelf
wel terug. Anderen geloven daar
niet zo in. Die jongeren zijn na
tuurlijk nog wel religieus, stellen
zij. Ze zijn op hun eigen manier
bezig met allerlei levensvragen.
Voor Piet van der Ploeg, die
zich zelf een paar jaar geleden uit
de plaatselijke gereformeerde
kerk liet uitschrijven, zijn dat fa
beltjes. Die jongeren houden
zich niet meer bezig met de kerk
en het geloof. Ze zijn volslagen
a-religieus, is zijn conclusie.
In een 'woord vooraf moti
veert Van der Ploeg zijn onder
zoek zo: "Het is allerminst voort
gekomen uit zorg over de kerk
verlating van jongeren en even
min uit de wens om die te helpen
keren. Als het ergens uit voortge
komen is, dan is het uit de be
langstelling van een jonge kerk-
verlater voor de verhalen van an
dere jonge kerkverlaters over
kerk, geloof en religiositeit".
De aanleiding voor zijn onder
werp was een vraag van het
Jeugd- en Jongerenpastoraat,
een gereformeerde regionale
commissie. Haar probleem is,
dat de kerk de aansluiting mist
vooral met zelfstandig wonende
jongeren. De commissie wendde
zich tot de afdeling godsdienst
sociologie van de theologische
faculteit in Groningen met de
vraag een onderzoek le doen
naar de oorzaken daarvan.
Onverschillig
Het nu verschenen boek is ont
staan uit een aantal 'diepte-inter
views' met mensen tussen 22 en
25 jaar uit alle sociale milieus. De
voornaamste vragen waren:
waarom keren jongeren zich van
de kerk af en hoe staan zij nu te
genover kerk en geloof.
Verreweg de meesten laten
zich uitschrijven uit onverschil
ligheid of twijfel aan het 'kerkge-
bonden' geloof. Er is dan geen
sprake van serieuze kritiek op de
kerk. Eén citaat: "Tegen de kerk
op zich heb ik geen bezwaren.
Maar ik heb een ander geloof. Ik
heb daar niets meer te zoeken".
Ander citaat: "Het is me met de
paplepel ingegoten. Maar zodra
ik erover ging nadenken.... Ei
genlijk ben ik er altijd heenge
gaan omdat het min of meer
moest".
Een kwart van de ondervraag
den zei niet in God te geloven.
Citaat: "Dingen als hogere mach
ten en zo, die het leven op aarde
bepalen, daar geloof ik absoluut
niet in". Nog een kwart van de
ondervraagden wist met die
vraag nauwelijks raad. Citaat:
"Nou, ik zeg niet: daar is geen
God. Dat weet ik niet. Dat kan ik
niet zeggen".
De meesten vulden het begrip
'god' op èen heel eigen manier in.
Zoals: "God is naar mijn idee ie
mand die je probeert te begelei
den bij het doen en laten in je le
ven". Van een traditioneel ge
loofsleven is geen sprake meer.
Religie als zingever van het be
staan speelt vrijwel geen rol on
der jeugdige kerkverlaters. Vaak
hoor je: "Ik leef nü en wat er van
my gaat worden, waar ik nog
eens terecht kom, weet ik niet".
Van der Ploeg: "Voor deze jonge
ren geldt het hiér en nü en samen
met anderen er iets van proberen
te maken. Genieten, zonder al te
veel verwachtingen".
Opvoeding
De oorzaken van dit alles zoekt
Piet van der Ploeg vooral in de
opvoeding. Hij vraagt zich af, in
hoeverre gereformeerde normen
en waarden voorzover men
daarvan kan spreken - werkelijk
hebben gefunctioneerd tijdens
het opgroeien. "Werd er wel ge
praat over kerk en geloof? Bij de
meeste ondervraagden niét. Ge
zamenlijk bijbellezen en bidden
kwam vaker voor, maar de jonge
ren noemen dat bijna zonder uit
zondering een 'nietszeggend en
inhoudloos ritueel'. Kerkgang
was in bijna alle gevallen een ge
woonte. Slechts één van de on
dervraagden had er een goed
woord voor over. De anderen
spraken van 'dwang', 'onzin',
'schijnheiligheid' en 'zonde van
de tijd'.
"Geloof en kerk waren tijdens
de opvoeding geen levende za
ken", is Van der Ploegs conclu
sie. "Het gereformeerde was
maar schijn, een verpakking, een
formeel lidmaatschap, maar
niets wezenlijks". Hij noemt dat
een 'binnenkerkelijke secularisa
tie'. Als jongeren dan in een an
dere sociale omgeving gekomen
en hun ouders een minder be
langrijke plaats in hun leven krij
gen, raken ze geheel los van de
kerk.
En dan nog een harde uit
spraak van Van der Ploeg: "De
meeste jongere kerkverlaters
hebben weliswaar een formeel
lidmaatschap opgezegd, maar ze
hebben niets verlaten". Het
woord 'kerkverlater' vindt hij in
die zin dan ook niet juist.
Omdat Van der Ploeg het ver
velend vindt, steeds maar weer
door mensen van de kerk te wor
den opgezocht, ondanks zijn her
haalde bevestiging dat hij niet
langer geïnteresseerd is, introdu
ceert hij een 'antwoordkaart'.
Dat is zijn enige aanbeveling in
de richting van het Jeugd- en
Jongerenpastoraat. De kerk kan
die kaart toesturen aan afge
dwaalde leden, die dan zelf kun
nen aangeven of ze nog langer
contact wensen.
Hervormde Kerk: beroepen
te Wehl (Geld.) kandidaat me
vrouw I. de Zwart Amsterdam, te
Sint Annaparochie kandidaat L.
Hoekstra Loosdrecht; bedankt
voor Hasselt G. Kamphuis Stol
wijk, voor Nunspeet E. K. Teyge-
ler Scheveningen, voor Krimpen
aan de IJssel J. Boogaard Nieuw-
Loosdrecht. Christelijke Gere
formeerde Kerken: bedankt
voor Elburg D. Slagboom Kat
wijk aan Zee.
Modern Italiaans. Het Ita
liaanse bijbelgenootschap is ge
reed gekomen met de nieuwe bij
belvertaling in modern Italiaans.
In 1976 al voltooiden de (rooms-
katholieke en protestantse) ver
talers het Nieuwe Testament.
Een jaar later begonnen zij met
het Oude. Van het Nieuwe zijn
tot nu toe drie miljoen exempla
ren verkocht.
