'Misschien is
dit een droom'
I leizel niet veilig genoeg
Navratilova is 'zichzelf weer
Rampdag voor
klassements-
renners Post
LEIDSCH DAGBLAD
Boris
Becker
schrijft
historie
met zege
Zesde Wimbledontitel na wraakoefening tegen Chris Evert
O
MAANDAG 8 JULI 1985
PAGINA 9
BRUSSEL (GPD) - De Belgi
sche parlementaire onder
zoekscommissie voor het 'Hei-
zeldrama' heeft de vraag opge
worpen of een eventuele inter
land tussen België en Neder
land in oktober wel in het Brus
selse Heizelstadion gespeeld
kan worden.
De Belgische voetbalbond
heeft vorige week beslist dat
een eventuele beslissingswed
strijd in de voorronden voor
het wereldkampioenschap te
gen Nederland gespeeld zal
worden in het Heizelstadion,
waar op 29 mei 38 mensen door
supportersgeweld om het leven
kwamen.
Die wedstrijd wordt nodig
wanneer België in september
in Warschau verliest van Polen
en daardoor tweede in zijn pou
le wordt. Nederland, ook twee
de in zijn poule, moet dan tegen
België twee wedstrijden spelen
om een plaats in het eindtoer-
nooi van volgend jaar in Mexi-
De onderzoekscommissie
vindt dat de beslissingswed
strijd in oktober niet in het Hei
zelstadion gespeeld kan wor
den, omdat dit stadion niet vol
doet aan de te stellen veilig
heidseisen. Daarvan kan
slechts worden afgeweken als
een aantal maatregelen wordt
getroffen.
Daarbij gaat het om het ver
beteren van de afscheidingen
tussen de diverse supporters-
groepen. Voorts zouden de toe
gangen en de evacuatiemoge
lijkheden verbeterd moeten
worden. Gebeurt dat niet, dan
zou de Brusselse burgemeester
de wedstrijd moeten verbie
den, aldus vice-voorzitter
Baert.
De toestand van het stadion
heeft de werkzaamheden van
de ordediensten op 29 mei be
moeilijkt, stelt de commissie.
De gemeente Brussel, eigenaar
van het stadion, moet daarom
nu zelf de garanties voor een or
delijk verloop van een eventue
le wedstrijd België-Nederland
bieden. Daartoe zou volgens
commissieleden onder meer
een beperking van het aantal
toe te laten toeschouwers moe
ten horen en een ingrijpende
technische, aanpassing van het
stadion, vooral waar het de in-
en uitgangen betreft.
EPINAL (GPD) - De gezichten van de Nederlandse klas
sementsrenners van Peter Post stonden zaterdag na de in
dividuele tijdrit tussen Sarrebourg en Strassbourg op on
weer. In de 75 kilometer lange rit tegen het uurwerk wer
den Peter Winnen, Gerard Veldscholten en Steven Rooks
door een ongenaakbare Bernard Hinault, nog voordat het
gevecht in de bergen losbrandt, gedegradeerd tot figuran
ten.
Hinault richtte een enorme schade
aan in het kamp van Post. De drie
Nederlanders kwamen niet met de
intentie naar Frankrijk om de Tour
te winnen, maar wel om zo dicht
mogelijk in de buurt van de Breton
te eindigen. Maar zelfs dat lijkt na
de rampzalige race tegen de klok
nu al een hopeloze zaak.
Het zal nog heel lang duren voor
dat er weer een Nederlandse ren
ner de Tour de France gaat win
nen. Een opvolger voor Jan Jans
sen, die de Tour in 1968 won en
voor Joop Zoetemelk (1980) rijdt in
het vaderlandse peloton nog niet
rond. Peter Winnen leek een paar
jaar geleden nog even een serieuze
kandidaat. De Limburger maakte
toen een sterk debuut in de kara-
vaan van Felix Lévitan door de
etappe naar Alpe d'Huez te win
nen, maar zakt nu steeds verder
weg naar een middelmatig niveau.
Een nederlaag in de tijdrit naar
Strassbourg calculeerde hij bij
voorbaat in. Winnen ging er echter
vanuit dat het verschil met Ber
nard Hinault maar drie, hooguit
vier minuten zou bedragen. Het
werden er tot zijn grote verbijste
ring bijna zeven. „Dat is veel te
veel", reageerde hij teleurgesteld.
Klap
Winnen, die niet van tussentij
den op de hoogte werd gebracht,
had namelijk zelf het idee dat hij in
het begin van de wedstrijd een be
hoorlijke cadans had. Het tegen
deel bleek toen hij twintig kilome
ter voor het einde tot zijn stomme
verbazing werd ingelopen door de
nieuwe Belgische kampioen Paul
Haghedoorn, die net als Winnen
geen specialist is. „Daarvan kreeg
ik een enorme klap", vertelde Win
nen. „Ik raakte daardoor zo van de
wijs dat ik helemaal niet meer
vooruit kwam. Hinault heeft van
daag de Tour de France al voor een
groot deel beslist".
Een oorzaak voor zijn falen wist
Winnen niet zo gauw te vinden. „Ik
weet soms echt niet wat er met me
aan de hand is. Deze klap komt
hard aan, maar we mogen ons er
niet zo maar bij neerleggen. Als we
dat wel doen, kunnen we beter op
houden".
Winnen vestigt zijn hoop op de
bergen, waarin hij mogelijk nog
voor een verrassing kan zorgen die
zijn bedenkelijke positie in het al
gemeen klassement moet compen
seren. „Er kunnen dan nog gekke
dingen gebeuren. Eén goede dag
kan voor mij de Tour weer goed
maken".
Ook Gerard Veldscholten ver
loor meer dan vijf minuten op Hi
nault, maar staat er voorlopig in
het algemeen klassement beter
voor dan Winnen. Veldscholten
ging ervanuit dat hij vanaf zondag
een beschermde positie mocht op
eisen, maar dat kwam zaterdag
avond aan tafel nog niet aan de or
de, zodat Veldscholten langzamer
hand zelf niet meer weet waar hij
aan toe is. „Ik sta vóór Winnen en
nog mag ik nu niet rijden van Post.
Ik snap er niks meer van', zei de
Tukker, die over zijn prestatie in
de tijdrit niet eens ontevreden was.
„Ik had misschien één minuut
sneller moeten zijn, maar tegen de
ze Bernard Hinault is niets te be
ginnen".
Steven Rooks, die bijna acht mi
nuten verspeelde, kan het hele
maal vergeten. De zeer wisselvalli
ge Noordhollander weet zijn zwak
ke tijd aan een slechte voorberei
ding als gevolg van een infectie aan
de linkerarm. „Voor de Tour ben ik
een keer gevallen in België en
daarvan ondervind ik heel de week
nog de naweeën. Want die wond is
gaan zweren, waardoor mijn bloed
op dit moment niet goed circu
leert".
Winnen, Veldscholten en Rooks
behoorden alle drie tot het grote le
ger verliezers. De enigen die er om
lachen zijn de mensen die in de
Tour de France zijn om contracten
af te sluiten met renners. Met dat
doel is Kees van Beek (Skil) bij
voorbeeld in Frankrijk. Hij heeft
onder meer belangstelling voor
Gerard Veldscholten, die zijn con
tract met zijn huidige werkgever
nog steeds niet heeft verlengd. Van
Beek: „Elke slechte prestatie van
de Nederlanders scheelt ons weer
een hoop geld. Want de renners
hebben dan niet zoveel meer te ei-
Respect
Ook Joop Zoetemelk slaat de
ontwikkelingen met een brede
glimlach gade. De veteraan van het
Nederlandse profwielrennen
dwingt veel respect af, maar het is
ook tekenend voor het niveau van
anderen. In de tijdrit (21e) was hij
zaterdag al de beste Nederlander
en met zijn twaalfde plaats in het
algemeen klassement is Zoetemelk
voorlopig ook de beste van de
twintig Nederlanders. Hij zou zich
rustig houden, maar het eergevoel
speelt zo door zijn hoofd dat de ou
de rot zich tot het uiterste inspant.
„Ik leef van dag naar dag", rea
geerde Zoetemelk heel kalmpjes.
„Zo lang ik in het algemeen klasse
ment zo hoog sta, blijf ik doorgok-
ken. In de tijdrit ben ik geëindigd
op de plaats die ik voor mezelf had
ingeschat. Nu de bergen nog. Als
Hinault niets meer tegenkomt,
fietst de rest hier voor de tweede
plaats".
Zo hoog denkt Zoetemelk niet te
eindigen. Hij heeft er voorlopig
plezier in dat hij de eeuwige talen
ten van Post voor schut heeft ge
zet. „Maar na de eerste bergrit zul
len we pas zien hoe groot de kloof
in werkelijkheid is".
LONDEN (GPD) Het was geen bluf van Ion Tiriac toen hij in het begin van 1984 een
bezoek bracht aan Karl-Heinz en Elvira Becker. „Jullie zullen je zoon meer dan zes
maanden per jaar niet zien, maar genoeg over hem kunnen lezen", was de voorspelling
van de besnorde Roemeense manager. Het zijn de woorden van een helderziende geble
ken.
Boris Becker: "Hoeveel heb ik nu eigenlijk verdiend?"
De als een komeet omhooggescho-
ten Boris Becker zorgde gisteren
tijdens zijn pas 26e proftoernooi
voor een uniek moment in de ten-
nishistorie. Met 17 jaar en 7 maan
den werd hij de jongste enkelspel
winnaar die Wimbledon ooit heeft
gekend door Kevin Curren in de
99ste finale te verslaan: 6-3, 6-7, 7-6,
6-4.
„Misschien word ik morgen wel
wakker en blijkt dat het allemaal
een droom is geweest", riep de op
volger van John McEnroe na af
loop van een vooral spannende
wedstrijd, die veel overeenkomst
vertoonde met een soort western-
ontknoping tussen twee revolver-
helden. Maar nadat de kruitdamp
na 3 uur en 18 minuten was opge
trokken in de hoofdstraat van
Wimbledon en beiden meermalen
„sneller dan hun schaduw" had
den toegeslagen - de 15.000 kij
kers zagen in totaal 40 aces, bijna
broederlijk verdeeld - bleek de
jeugdige branieschopper wel dege
lijk zijn ervaren en favoriete oppo
nent te hebben ontwapend.
Als een vuilbesmeurde cowboy
door allerlei duikpartijen deed Bo
ris Becker datgene wat de acht on
geplaatste Wimbledon-finalisten
voor hem niet was gelukt. Hen
werd zelfs nooit een setje gegund,
maar de rossige krachtpatser
mocht zichzelf kronen tot de eerste
Westduitse triomfator in de ge
schiedenis van The Champions
hips. Baron Gottfried von Cramm
(drie keer) en Wilhelm Bungert (in
1967) haalden wel ooit de eind
strijd, maar moesten zich telkens
gewonnen geven.
Boris Becker leek gisteren nota-
bene minder nerveus dan zijn tien
jaar oudere tegenstander, die tij
dens de zes voorgaande ontmoetin
gen met onder andere Edberg,
McEnroe en Connors slechts één
keer zijn opslagbeurt had moeten
inleveren. De ex-Zuidafrikaan
weet enkele enorme missers aan
het net later weliswaar aan „een te
grote gretigheid", maar het leek er
meer op dat hij zijn door coach
Warren Jacques bedachte bijnaam
„Unconscious" teveel eer aandeed.
Waar Becker zijn concentratie
bewust wat liet verslappen door
bijvoorbeeld even een tennisbal
letje met het dijbeen hoog te hou
den, daar stond Curren inderdaad
soms bijna bewusteloos op de
baan. Bescheidenheid is de meest
in het oog springende eigenschap
van de lange safari-liefhebber („ik
heb hem er nooit van kunnen over
tuigen dat hij een potentiele top
vijf speler is", zegt Jacques) en dat
strekt een broodtennisser bepaalt
niet tot aanbeveling; zeker niet een
die net Amerikaan is geworden.
Wat dat betreft straalt Becker on
danks zijn leeftijd al aanzienlijk
meer lef en zelfvertrouwen uit. De
architectenzoon wilde dolgraag
van „niemand iemand worden" en
is daar sneller dan wie ook van zijn
collega's in geslaagd. „Becker acht
ik nu nog kansloos tegen een
McEnroe die veel completer is,
maar hij kan beslist de toekomsti
ge nummer één van de wereld wor
den", aldus Kevin Curren. „Ik
denk trouwens dat straks meer
jeugd tot de finales van grote toer
nooien zal doordringen, louter op
grond van kracht. Het is alleen de
vraag hoelang ze dat weten vol te
houden".
Het lichaam van Boris Becker
LONDEN (GPD) - De kennelijk
nooit eindigende Amerikaanse
„soap-opera" in het vrouwentennis
heeft or weer een dertien-in-een-
dozijn-aflevering bij. De onvermij
delijke topactrices Martina Navra
tilova en Chris Lloyd-Evert wilden
nog wel eens voor een boeiende af
levering met een verrassende ont
knoping zorgen, maar het 66ste
hoofdstuk, dat zich voor de vijfde
keer in de finale op Wimbledon
voltrok, verliep ondanks een hoop
vol begin als vele andere. Had Na
vratilova haar tegenspeelster tel
kens uit de hoofdrol weten te hou
den tijdens de climax van de
Championships, ook dit maal
slaagde ze er in de tennis-Oscar
binnen te halen.
De in totaal zesde Wimbledon-ti-
tel van de 28-jarige ex-Tsjechoslo-
waakse betekende tevens de vier
de op rij, waarmee ze in de voet
sporen trad van Helen Wills-
Moody, die van 1927 tot en met
1930 enkelspelkampioene werd.
Het lijkt slechts een kwestie van
tijd of Navratilova breekt ook het
andere record dat Wills-Moody met
acht veroverde Wimbledon-hoofd-
prijzen nog steeds achter haar
naam heeft staan. Zeker wanneer
de Amerikaanse meent dat ze iets
heeft recht te zetten, zich moet re
vancheren omdat haar heersende
positie in gevaar komt.
Wat dat betreft waren er redenen
genoeg om extra gemotiveerd te
zijn. De nederlaag (de derde dit sei
zoen) die Navratilova onlangs in de
ADVERTENTIE
ZEGMAAR
TEGEN 'NN
KAMSTEEG
OCCASION
keus uit 200 occasions
sKIESÖÓKVTO^AMSTEEGZ^
eindstrijd van de open Franse
kampioenschappen tegen Lloyd
leed bijvoorbeeld. Op grond daar
van werden beide speelsters door
de Wimbledon-organisatie - een
uniek feit in de historie als eer
sten geplaatst, passeerde Lloyd
haar eeuwige rivale bovendien op
de computerlijst en bleef de nieu
we nummer-één volop in de race
naar de (laatste) miljoen-dollar-bo
nus van de internationale tennisfe-
deratie, de beloning voor het win
nen van de vier bestaande grand-
slam-toernooien.
Kortom, Martina Navratilova,
die dat „extraatje" vorig jaar nog
mocht incasseren, sprak zaterdag
niet voor niets van „de meest be
vredigende overwinning in mijn
carrière. Het feit dat ik dit seizoen
al drie keer had verloren (van
Mandlikova en Lloyd, die haar in
twee ontmoetingen de baas was ge
bleven, red.) gaf me plotseling het
gevoel van: „Hé, ik moet oppassen.
Ik kreeg hier sterk de neiging me
opnieuw te moeten bewijzen. Kijk,
toen ik in 1978 voor het eerst de
finale haalde en won van Chris,
had ik in feite niets te verliezen. Zij
was favoriet en het gekke is dat ik
me nu nog nadrukkelijker de un
derdog voelde".
Die gemoedstoestand resulteer
de aanvankelijk in grote nervosi
teit („Bij het inslaan kon ik de bal
al niet eens in het spel houden") en
zelfs verlies van de eerste set, maar
desondanks slaagde de wraakoefe
ning alsnog. Tot teleurstelling ui
teraard van Lloyd, die voor haar in
totaal tiende finalepartij op Wim
bledon pas 16 games had hoeven
prijsgeven - ter vergelijking: Na
vratilova 39 - en later constateerde
„nooit eerder in mijn leven zo goed
te hebben gespeeld. Daarom had ik
beduidend meer van deze wed
strijd verwacht", aldus de 30-jarige
Amerikaanse, met inmiddels 137
toernooizeges achter haar naam.
Het deed echter niets af aan het
feit dat de drievoudig Wimbledon-
kampioene de belangrijkste con
currente blijft van Navratilova.
„We liggen veel te ver voor op de
rest van de wereld", erkende ook
de inmiddels 12-voudig grand-
slam-winnares. „Gabriela Sabatini
en Steffi Graf zijn geweldige talen
ten en kunnen ver komen, maar ze
moeten zeker driejaar de kans krij
gen zich verder te ontwikkelen. Ik
was ook 19 toen ik aan de top
kwam, en ik speelde destijds nog
lang niet zo goed als ik nu doe".
Zeker op een grasbaan brengt
Martina Navratilova de titel van
haar meest recent verschenen
boekwerk „Being Myself', dat ze
in samenwerking met een New-
yorkse columnist schreef, nadruk
kelijk in de praktijk. Dan komt
haar op kracht gebaseerde tennis
het best tot zijn recht en bewijst ze
inderdaad vaker dan ooit zelfbe
wust te zijn. Wie daarover wil lezen
en er bovendien prijs op stelt Na-
vratilova's meest intieme gevoe
lens te leren kennen, zal overigens
ongeveer f 45 moeten neertellen.
Het pas uitgegeven boek staat in
middels 'nummer tien' op de best
sellerslijst in de Verenigde Staten
en is reeds aan een herdruk toe.
Haar zesde Wimbledon-titel zal de
verkoop ongetwijfeld nog meer sti
muleren.
Drie jaar geleden leed Martina
Navratilova de laatste nederlaag op
gras. In 1982, tijdens de open Au
stralische titelstrijd in Melbourne,
was (uiteraard) Chris Lloyd te
sterk. Sindsdien heeft de meest
verdienende tennisvrouw, die za
terdag ruim 480.000 gulden aan
haar toch al immense bankreke
ning mocht toevoegen, er een ge
woonte van gemaakt voor vrijwel
niemand een knieval te maken. Be
halve dan bij het verlaten van het
centre-court op Wimbledon, ter af
scheid van de al even onvermijde
lijke hertog en hertogin van Kent.
En zijn die na hun gebruikelijke
plichtplegingen - kort onderhoud
met enkele ballenjongens is al ja
ren een vast programma-onderdeel
- voor en tijdens de prijsuitreiking
toevallig niet op tijd in de konink
lijke loge teruggekeerd, dan kan de
„ere-knik" achterwege blijven;
zelfs al zit de Britse premier Marga
ret Thatcher op de eerste rij. „Voor
Martina Navratilova: "Ik voelde me de underdog".
haar hoef je niet te buigen", fluis
terde Lloyd de zichtbaar aarzelen
de Navratilova toe toen ze beiden
de baan stapten. Zo leerde de
„mares toch nog iets van de ver
liezer.
lijkt in elk geval wel tegen een
stootje te kunnen. Na zijn afgebro
ken halve finale-partij zaterdag te
gen Jarryd oogde hij nog vermoeid
en sloeg hij inplaats van de gebrui
kelijke „winners" veel dubbele
fouten op de beslissende momen
ten. Zijn zwakke enkels, zijn rug,
zijn maag, alles deed hem pijn,
maar „dat voel je niet wanneer je
hier staat".
De mensen achter het doorslaan
de Becker-succes heten Günther
Bosch en de reeds opgevoerde
John Tiriac, twee geboren Roeme
nen die samen ooit Davis Cup
speelden voor hun Oosteuropese
moederland. Bosch vluchtte, trad
in dienst bij de Westduitse tennis-
bond, maar het contact tussen bei
de oude bekenden bleef. Op een
gegeven moment kreeg Tiriac van
Bosch een tip over een aardig ta
lent, dat in zijn eerste seizoen on
der bondsvleugels nota bene was
teruggezet omdat hij niet met zijn
leeftijdgenoten kon meekomen. Ti
riac reisde naar Monte Carlo en
raakte prompt onder de indruk van
de daar spelende jongen, die er
trouwens sinds een half jaar ook
woont.
Hij zette Boris Becker voor alle
zekerheid op de trainingsbaan te
gen zijn voormalige protégé Guil-
lermo Vilas, die al even positief
oordeelde. Tiriac aarzelde niet lan
ger meer. Met een gehuurde Rolls
Royce reed hij linea recta naar hui
ze Becker in Leimen, een plaatsje
met 17.000 inwoners alwaar de bei
de partijen snel tot een akkoord
kwamen. De Roemeense manager
haalde 25.000 gulden uit de zak om
het contract van zijn nieuwe aan
winst met de Westduitse bond af te
kopen en maakte bovendien
Bosch, die ontslag nam en nu als
een soort pleegvader en zakgeldbe
zorger voor Becker fungeert, tot
zijn compagnon.
Over het financiële aspect van de
inmiddels alom losgebarsten „Bec-
ker-hysterie" doen de wildste ver
halen de ronde. Zo zou alles wat de
geblokte tennisser per jaar boven
de miljoen gulden verdient zelfs
rechtstreeks in de portemonnee
van Tiriac verdwijnen. De meest
waarschijnlijke versie is dat de
zaakwaarnemer zijn pupil voor een
periode van drie jaar een basisin
komen van negen ton heeft gega
randeerd. Tiriac zou 10 procent
krijgen van het behaalde prijzen
geld en 30 procent van de reclame
inkomsten.
Een lucratieve zaak, want Boris
Becker sloeg op Wimbledon al
350.000 gulden bij elkaar en sloot
vorig jaar een reeks sponsorover
eenkomsten af met een kleding-
(Ellesse), een horloge- (Rolex) en
een schoenenfirma (Puma). Die
laatste sportartikelenfabrikant in
vesteerde al zeven ton en experi
menteert momenteel met een spe
ciaal door Tiriac ontworpen racket
voor de kersverse Wimbledon-
kampioen. Het staat dan ook reeds
vast dat de Westduitser na golf-
held Bemhard Langer, die rond de
twee miljoen gulden per jaar incas
seert, de best betaalde sportman
van zijn land wordt.
Maar dat schijnt Becker, onge
twijfeld in tegenstelling tot zijn be
geleiders en investeerders, nauwe
lijks van belang te vinden. Geld in
teresseert de jonge ster, die zelfs
ooit twee keer zijn winstpremie
zou zijn vergeten op te halen, (nog)
niet. Hij wist gisteren niet eens
hoeveel met een enkelspelzege op
Wimbledon was gemoeid. „Hoe
veel? Ja, dat is inderdaad veel",
reageerde Becker tot hilariteit van
de pers die hem het bedrag vertel
de.
Het zal echter moeilijk zijn zo
nuchter te blijven zegt 's werelds
grootste tennisbelofte bij voorbaat.
„Dit succes zal mijn leven toch
enorm veranderen, maar denk ik
het vest aan kan". Kortom, Boris
Becker beschikt over alle kenmer
ken van een echte vedette en kan
een nieuw tennistijdperk inluiden.
Becker is er van overtuigd dat
zijn onverwachte Wimbledon-coup
een positieve uitwerking zal heb
ben op het Westduitse tennis met
ongeveer twee miljoen recreatieve
beoefenaars. Die hebben eindelijk
weer een idool. Dat us Becker ze
ker voor de man die tienduizend
pond op hem had ingezet toen hij
bij de bookmakers nog 14 tegen 1
stond. De gelukkige verdiende dus
nog meer dan degene die hem zijn
jackpot bezorgde.
