'Ik ben weer c
ds vroeger'
Columbianen
snakken
naar bergen
Raas 'Wonderboy'
van ploegleiders
na ritzege Duerot
Geslaagde
'operatie'
Bernard Hinault straft pt
'loton hangbroeken
Sfeer blijft prima bij vrouwen
MAANDAG 8 JULI 1985
SPORT
PAGINA 11
EPINAL (GPD) Voor de Colom-
bianen wordt de Tour nu pas echt
interessant. In de vlakke ritten
bengelden de klimgeiten constant
achteraan in het peloton, omdat ze
het tempo niet konden volgen.
Daar komt spoedig verandering in.
In Morzine ligt morgen de streep
voor de eerste keer op een col van
de eerste categorie. Dat is precies
het terrein waarop de fijngebouw-
de kereltjes van ploegleider Raul
Meza hopen te exploderen.
Door allerlei omstandigheden
zijn de Colombianen niet in hun
sterkste formatie naar Frankrijk
gekomen. Edgar Corredor, een van
hun betere klimmers, raakte in het
voorjaar gewond toen hij tijdens de
training door een auto werd ge
schept en is er dit jaar niet bij. De
afwezigheid van de begiftigde
klimmer Alfonso Florez heeft een
andere oorzaak. Hij werkte dit jaar
al de RCN Classico en de Ronde
van Colombia af en werd vanwege
een vormcrisis thuisgelaten.
Inmiddels hebben de Colombia
nen al drie renners verloren. Roge-
lio Arango ging al na twee dagen
naar huis. Antonio Angudelo haak
te zaterdag af, toen hij in de invi-
duele tijdrit zo veel achterstand op
liep dat hij door Bernard Hinault
naar zijn vaderland werd gereden.
Ook de in Spaanse dienst rijdende
Francisco Rodriquez is er al niet
meer bij.
Hoop
De hoop is opnieuw gevestigd op
Luis Herrera, die vorig jaar ge
schiedenis schreef door als eerste
Colombiaan een etappe (op de Al-
pe d'Huez) te winnen. Meer dan
een ritzege zit er voor Herrera ook
dit keer niet in, want zijn achter
stand op Hinault is inmiddels al
opgelopen tot ruim boven de tien
minuten. „Ik zal de Tour nooit win
nen zolang we zoveel moeite heb
ben met de vlakke ritten. In de in
dividuele tijdritten en in de ploe
gentijdrit komen we nog heel veel
te kort".
Herrera wordt beschouwd als de
Colombiaanse topklimmer, maar
hij heeft er sinds dit seizoen een
nieuwe concurrent bij. In de 25-ja-
rige Fabio Parra heeft Meza inmid
dels weer een nieuw klimtalent
ontdekt.
Parra heeft al een merkwaardige
carrière achter de rug. In 1981 won
hij als amateur de Ronde van Co-
11e Etappe 9 juli 195km
EPINAL (GPD) Jan Raas
had gisteren bezoek in de Ron
de. De Goese dierenarts Rinus
Karelse mocht voor één dag
naast de succesvolle ploeglei
der in de materiaalwagen de
Tour volgen. Het contact daar
over was vorige week tot stand
gekomen toen de dierendokter
de hond van Raas, Pasja, aan de
kruisbanden opereerde.
„Zou ik eens niet met Jan een
rit kunnen volgen in de Tour",
vroeg hij na de ingreep aan de
vrouw van Jan Raas. Die regel
de dat telefonisch met haar
man en gisteren was het zo ver.
De veearts reed trots de cols
over en zag bovendien een ren
ner van Raas winnen. „Je kunt
dus wel zeggen dat het een ge
slaagde operatie is geweest",
zei hij.
De Bruyne rijdt
auto in puin
Fred de Bruyne heeft zaterdag de
dure auto van zijn sponsor in puin
gereden. De pr-man van Panasonic
vervoerde Henk Lubberding en
Ludo de Keulenaer van Nancy
naar de start van de tijdrit in Sarre-
bourg. Bij een kruispunt kon De
Bruyne een Fransman die geen
voorrang verleende niet meer ont
wijken. De wagen van de oud-
ploegleider werd zwaar bescha
digd, maar de inzittenden kwamen
er zonder kleerscheuren vanaf.
WIELRENNEN - De reeks van
stayerswedstrijden voor beroeps
renners is een tweestrijd geworden
tussen Peter van der Knoop uit
Haarlem en Fred Rompelberg uit
Maastricht. Van der Knoop won de
vierde wedstrijd. Rompelberg
werd tweede voor de Belg Dirk
Krikilion.
lombia. Een jaar later, toen de La
tijns-Amerikanen voor het eerst in
de Tour verschenen, stopte hij
plotseling. Zijn vader was bang dat
er met de derdejaars universiteits
student management iets zou ge
beuren. Hij veranderde snel
van gedachten en keerde dit jaar
terug. Nu heeft hij zelfs aanbiedin
gen op zak om volgend in jaar in
Spanje (Teka) of Frankrijk (Peu
geot) te komen rijden.
Die belangstelling heeft hij te
danken aan zijn goede prestaties in
de Ronde van Spanje, waarin hij
dit jaar het jongerenklassement
won en vijfde werd in het eindklas
sement. Op dit moment voelt Parra
het meest voor een wielertoekomst
in Frankrijk, waar volgens hem
meer aandacht wordt besteed
de techniek van het fietsen dan
Spanje.
Talent
Zijn ploegleider beschouwt Par
ra als een groter talent dan Herrera.
„Hij mist alleen nog de ervaring.
Voorlopig maakt Herrera nog meer
kans op een ritzege, maar ik ben er
van overtuigd dat Parra er dicht bij
komt', zegt Meza.
De verantwoordelijke rr
het Colombiaanse team noemt Par
ra een intelligente renner. „Hij
weet zijn krachten goed te verde
len en denkt niet aan de show. Als
hij eenmaal op £ang is, zie je hem
van ver komen en is hij binnen tien
seconden bij je".
Andere troeven dan Herrera en
Parra hebben de Colombianen
niet. Dit jaar hebben ze zich voor
het eerst volledig op het Europese
Nederlandse wieleroorlog ten einde
wedstrijdgebeuren gestort. Met de
Ronde van Spanje, de Giro, de
Dauphiné en twee wedstrijden in
Colombia heeft de ploeg van 24
man al een zwaar seizoen achter de
rug.
Meza: „We zijn hier niet met ons
beste team, maar die andere wed
strijden hebben we gewoon nodig
om onze achterstand op de Euro
peanen te overbruggen. Een paar
jaar geleden kwamen we naar de
Tour om mee te doen. Vorig jaar
wonnen we een rit en in de toe
komst hopen we ook een rol van
betekenis te kunnen spelen in het
algemeen klassement. Maar daar is
deze ploeg niet sterk genoeg voor.
Herrera en Parra naderen hun ter
rein. We kunnen alleen maar ho
pen op een uitschieter".
EPINAL (GPD) De wieleroorlog
is ten einde. Maandenlang hebben
de ploegen van Jan Raas en Peter
Post elkaar tijdens internationale
wedstrijden naar het leven ge
staan. Gisteren onder Epinal werd
de vrede getekend. Met een enkel
woord besloten Maarten Ducrot en
Theo de Rooy dat het afgelopen
moest zijn met die zinloze rivali
teit. Zij zetten een dikke streep on
der het verleden en besloten tot sa
menwerking. De krachtpatser Du
crot was er het beste mee. De 27-
jarige neo-prof won de rit tussen
Straatsburg en Epinal. Een kwar
tier nadat hij de streep was gepas
seerd, drong het ineens tot hem
•door: „Oh, oh, oh... nu begin ik het
pas te begrijpen. Ik heb een Tour
etappe gewonnen".
Ploegleider Jan Raas had het 'm
allemaal voorgekauwd. Hij heeft
het hoofd, Ducrot heeft de benen.
Raas voelde, net als vroeger op de
fiets, feilloos aan dat dit het mo
ment was om de vredespijp te ro
ken. Een kleine veertig kilometer
voor het einde sloot zijn verras
send sterk debuterende renner sa
men met De Rooy en de Fransman
Yvon Madiot aan bij René Bittin-
ger en Niki Ruttiman, die al na de
eerste zware col van deze Tour het
hazepad hadden gekozen. „Raas
zei dat ik in de slag moest gaan met
De Rooy en dat heb ik dan ook ge
daan", vertelt de dolgelukkige Du
crot.
Het „Utrechtse" tweetal (De
Rooy komt er vandaan, Ducrot stu
deerde er tot een jaar geleden psy
chologie) kwam onmiddellijk tot
overeenstemming. „Wij zijn geen
van beiden sprinter, dus tegen die
anderen zouden we met deze aan
komst kansloos zijn geweest", ver
telde De Rooy. Hij verbond alleen
één voorwaarde aan het samenwer
kingsverband: Ducrot moest als
eerste demarreren. „We hadden
dat nog maar net afgesproken toen
hij uit zijn mondhoeken „Nu" riep.
Ik heb geen moment geaarzeld",
zei de Middelburger die het zeven
kilometer volhield, tot op de eind
streep. „Die laatste meters waren
een hel. Ik begon aan dat laatste
beklimminkje en ik dacht dat ik
nooit boven zou komen. Ik was he
lemaal leeggereden", vertelde hij.
Minutenlang hing hij volstrekt
uitgeput over zijn stuur. Snakkend
naar adem, waarvan hij het laatste
restje uit zijn longen had gefietst.
Zijn ogen draaiden weg van ver
moeidheid, het laatste beetje kleur
EPINAL (GPD) In iets meer dan ruim anderhalf uur
velde Bernard Hinault zaterdag zijn oordeel over deze
Tour de France. Saai of spannend: het was in zijn hand.
De Breton liet na de tijdrit nauwelijks hoop over op eni
ge opwinding.
In een massaproces veroordeelde
hij zijn tegenstanders tot veertien
dagen figurantenrol. De keiharde
straf voor een peloton hangbroe
ken, dat de eerste week niet de
moed had aan te vallen en nu al
leen vanuit hopeloze situaties mag
proberen terug te vechten.
Het onvermijdelijke gebeurde in
de 75 keiharde kilometers tussen
Sarrebourg en Strassbourg. Een
tijdrit die de verschillen teweeg
bracht waar de concurrentie van
Hinault bijna slaafs op heeft ge
wacht. „De Das" heeft ze allemaal
aan een touwtje en in die sfeer is
hij gevaarlijker en sterker dan wie
ook. „Nu", lachte hij nadat hij in
Strass]?ourg voor de derde maal in
deze ronde een opdringerige foto
graaf dizzy had geslagen, „voel ik
me weer echt wielrenner. Mijn be
nen kunnen weer uitdrukken wat
mijn hoofd wil. De conditie is hon
derd procent. Ik ben weer als vroe
ger".
Misser
Geen spaan liet Hinault van de
tegenstrevers heel. Phil Anderson
bijvoorbeeld verspeelde meer dan
drie minuten en Peter Post besefte
terstond dat de gok op een goed
klassement van de Australiër een
misser was. „We moeten afwach
ten wat Hinault in de bergen doet",
was een wel erg zwak verweer van
de Nederlandse ploegleider op de
grote nederlaag. Een dag later na
melijk kreeg hij daarop al het ant
woord. Anderson werd op de eer
ste echte col (le Champ du Feu)
van de Ronde van Frankrijk volle
dig uit de wielen gereden.
„Ik heb vanmorgen een stuk
taart gegeten en ik werd daar mis
selijk van", verklaarde Anderson.
Maar zijn taalgenoot Sean Kelly
wist wel beter. „Hij stond stil in de
beklimming. Anderson heeft zijn
topvorm achtergelaten in de Ron
de van Zwitserland", zei de Ier.
Die had zaterdag als enige een
acceptabele verklaring voor het
grote (2 minuut 52) tijdverlies. Al
na drie kilometer spatte zijn gram
mofoonplaat-wiel uit elkaar. Er
moest een andere, orthodoxe fiets
van het dak van de ploegleiderswa
gen worden geplukt en de mecha-
niciën vergat bovendien de drink
bus over te zetten. „Ik moest wach
ten tot aan de ravitaillering voor ik
wat te drinken kreeg", vertelde
Kelly, „maar het ergste was dat ik
het dichte achterwiel miste. In de
laatste veertig kilometer zou ik
daar veel voordeel van hebben ge
had. Ik weet zeker dat ik op ander
halve minuut van Hinault zou zijn
geëindigd".
De tweede plaats was nu voor
zijn landgenoot Stephen Roche,
die zijn reputatie als tijdrijder (en
toekomstig kandidaat-winnaar van
de Tour?) ermee bevestigde. Hij
kon echter nog lang niet tippen aan
Hinault, die zijn strafexpeditie mi-
nitieus vootbereidde. Na de ver
kenning van het parkoers met de
auto besloot hij op een conventio
nele fiets te vertrekken en pas later
in de rit te wisselen. Hij klom eer
der dan verwacht („Mijn ketting
sprong een keer over en ik ver
trouwde het niet meer") op een
moderne fiets met dicht achterwiel
en reed daarmee naar de streep.
Kelly, die twee minuten eerder was
gestart, werd ingelopen en Hinault
was toen helemaal onstuitbaar.
„Normaal gesproken kan ik hel
geel houden tot in Parijs. Toch",
zei hij, „moetje niet denken dat de
Tour de France al afgelopen is. Er
kunnen zich altijd nog verrassin
gen voordoen. Dat zie je maar aan
Mottet, die in de tijdrit ineens
komt opzetten. Wie had er nu op
hem gerekend, en hij is wel een
goede klimmer". De ex-winnaar
van de Toekomstronde is de enige
hoop van ploegleider Cyrille Gui-
mard, sinds 1976 zeven maal „leve
rancier" van een Tour-winnaar.
Maar ook hij heeft in de algemene
rangschikking al meer dan vier mi
nuten achterstand.
Rugdekking
Bovendien heeft Hinault een
perfecte rugdekking. Greg Le-
mond schermt hem af in het klas
sement en ook de naam van debu
tant Steve Bauer prijkt nog hoog in
de ranglijst. De laatste is geen po
tentiële Tour-winnaar, Lemond
wèl. „Vooral het feit dat de ploeg
zo goed draait doet je goed. Dat
geeft me de garantie dat ik zal sla
gen", aldus Hinault.
Het wachten is op ploegen die de
moed bijeenrapen en de strategie
veranderen. In het Post-kamp is
die bereidheid voorlopig niet aan
wezig. „Een keer mee zitten in een
gunstige ontsnapping", beschouw
de Gerard Veldscholten bijvoor
beeld als te volgen strategie. Over
zelf aanvallen wordt kennelijk niet
gedacht in die kringen, hoewel dat
toch voor de hand liggend zou zijn.
Peter Post sloeg zaterdagavond
tijdens de maaltijd in elk geval niet
met de vuist op tafel. Hij ontvouw
de geen nieuwe tactiek en ver
strekte geen andere richtlijnen.
Hinault passeert Kelly: „Nu voel ik me pas weer echt wielrenner".
Phil Anderson zocht de rust van
zijn slaapkamer op en verscheen
zondagochtend een minuut voor
het vertrek pas bij zijn collega's.
Lastige vragen werden daarmee
ontweken. En de naam Hinault viel
al evenmin, want in het huis van de
veroordeelde hoort men niet over
de beul te spreken.
trok weg uit z'n gezicht. Vorige
week zaterdag was hij de held van
de etappe met een solo van 200 ki
lometer, nu bezorgde hij Jan Raas,
die in deze Tour de wonderboy van
de ploegleiders geworden is, zijn
derde ritzege. Voor één keer liet
Raas z'n bescheidenheid varen.
„Dit kan geen geluk meer zijn", gaf
hij toe.
„Maar vanaf het moment dat we
tweede zijn geworden in de ploe
gentijdrit wist ik dat het wel goed
zat. Ook al hadden we geen uitge
sproken winnaars in de ploeg".
Gerrit Solleveld en Henri Manders
waren de eerste twee Nederlandse
ritwinnaars. „Maar", zei Raas, „van
de drie etappe-overwinningen is
dit de mooiste".
De reden is duidelijk. Ducrot is
van huis uit geen profiteur, geen
afwachter. Hij durft het duel aan
en is te onrustig om in het wiel van
anderen te blijven zitten en daar op
een listige manier voordeel uit te
slepen. Raas kent hem als geen an
der. De taaie Ducrot kreeg zelfs als
opdracht om inderdaad als eerste;
weg te springen. Normaal gespro
ken krachtenverspillerij, maar de
blonde Zeeuw is een diesel die een
maal op gang niet te stuiten is. „Ik
rekende er op dat Ruttiman en Bit-
tinger, die lang samen aan de lei
ding hadden gereden, niet meer de
kracht hadden om een achtervol
ging op touw te zetten", aldus
Raas.
De Rooy vergiste zich daarin.
„Natuurlijk", gaf hij ruiterlijk toe,
„wilde ik dat Ducrot als eerste zou
springen omdat degene die dat
doet meestal nog wordt terugge
pakt. Alleen reageerde er nu nie
mand. Ze bleven rustig zitten en ik
hield me ook aan de afspraak. Nor
maal gesproken zit ik dan in de be
tere positie. Nu verlies ik. Dat is
een teleurstelling", aldus De Rooy.
Hoewel hij volstrekt logisch re
deneerde, zal Peter Post de ont
wikkelingen knarsetandend heb
ben gadegeslagen. De Amstelvener
blijft werkelijk niets bespaard in.
deze Tour. „Toch", hield De Rooy
na afloop staande, „was op eikaars
wiel rijden, wat we vroeger deden,
een waardeloze tactiek. Overigens
moetje ook niet denken dat we dat
nu nooit meer zullen doen. Ducrot
en ik hebben elkaar kunnen vin
den. Dat is een individuele zaak.
Als morgen Ludo Peeters en Ge
rard Veldscholten samen op kop
rijden, hoeft dat niet te betekenen
dat ze hetzelfde zullen doen. Dat
zijn twee andere renners".
De twee Nederlanders die gister
middag door de Vogezen trokken,
konden het begrip wel opbrengen.
Maarten Ducrot kreeg er zijn re
vanche voor de dag tevoren. „Ik
reed voor mijn gevoel een geweldi
ge tijdrit", zei hij. Veertig kilome
ter lang bleven de Italiaan Guido
Bontempi en de Fransman Guy
Gallopin, er in zijn, dichte, achter
wiel hangen. Ze werden daar met
tijdstraffen voor beboet, maar Du
crot hield aan die hinderlijke bal
last een matige tijd over.
Toch voelde hij dat het goed
ging. „En het rijden in de Tour is
heel overzichtelijk. De klasse
mentsrenners houden zich rustig
om zich te sparen voor de bergen.
Wij moeten daarom in etappes als
deze onze slag slaan. Het gevolg is
wel dat we uitgepierd zijn als de
echte bergen komen. Maar dan heb
ik deze rit al op zak. En dat is toch
eigenlijk ongelooflijk".
Roche woedend
De Ier Stephen Roche was na de
tijdrit woedend op de begeleiders
van zijn ploeg. In de stromende re
gen zocht hij bij de finish tever
geefs naar een droog jack. De ver
zorgers waren zoek, maar de Ier
stuitte wel op een aantal journalis
ten. „Het is altijd hetzelfde", mop
perde hij. „Steeds hangt de pers
om me heen, maar van de verzor
gers kan ik nooit iemand vinden.
Er staat niemand hier, terwijl we
vijf soigneurs in dienst hebben".
Het peloton geklopten probeer
de zich krampachtig te vermannen
na de loodzware rit van mensen en
machines tegen het onverbiddelij
ke horloge, dat zo vernietigend de
waarheid spreekt. „De wonderen
zijn de wereld nog niet uit", zei Pe
ter Post alleen. Het wachten is op
het mirakel dat Anderson weer dat
doldrieste van vroeger krijgt en de
aanval zal kiezen. De enige, zij het
geringe kans op een onverwachte
wending in de Tour. „Anders",
meende ook Cyrile Guimard, „zou
het best eens kunnen zijn dat de
Tour al is afgelopen".
EPINAL (GPD) De dubbele
overwinning van gele-truidraag-
ster Jeannie Longo kon de sfeer in
de Nederlandse damesploeg niet
aantasten. Het zware parkoers mag
de komende dagen ritsuccessen in
de weg stgan, de sfeer is uitste
kend. Een gevolg, denkt de ploeg
leiding, van de verzorging. De ren-
sters worden vertroeteld als vedet
ten en in die entourage moeten de
klinkende uitslagen toch weer ko
men, denkt men.
Zaterdagmiddag, na de matineu-
ze etappe naar Straatsburg, zoch
ten bondscoach Rinus Verboom en
verzorger Hans van der Kolk de
wasserette op om de witte en bonte
was van de ploeg te doen. „De
meisjes liggen te rusten. We zorgen
er voor dat ze alleen maar aan fiet
sen hoeven te denken en dat stel
len ze wel op prijs", dacht Ver
boom.
Het is in iéder geval een verschil
met vorig jaar toen coach Ben
Scheperkamp zich vooral met de
public relations bemoeide en de
vuile was aan de ploegleden zelf
overliet. „Het wordt", zegt Ver
boom, „niet met zoveel woorden
gezegd omdat Scheperkamp de
persoonlijke trainer van één van de
meisjes, Hennie Top, is, maar je
merkt aan alles dat ze deze aanpak
toch wel beter vinden".
Het verschil met vorig jaar is dat
het aantal overwinningen geringer
is. Verboom, terugblikkend op de
eerste week, gaat daar niet onder
gebukt. „Dit is eigenlijk pas de eer
ste echte Tour de France. Zoveel
tegenstand was er vorig jaar niet.
De overwinningen zijn nu meer
waard, al is de eerste Tour wel van
enorm belang geweest voor de ont
wikkeling van het dameswielren-
Het winnen vergaat hen dus
moeilijker. De niet-klimsters, zoals
Petra de Bruin, verspeelden in een
weekeinde al een kwartier. Toch
legt men zich niet neer bij die on
dergeschikte rol. Zoals Hennie Top
gistermiddag in Epinal, die een ki
lometer voor het einde de aanval
zocht. „De enige die op dit terrein
overeind kan blijven is Heieen Ha-
ge", wist Verboom.
