Kortewegs betere leven
Vanyan in volle vaart
B
N
Bukowski's karikatuur van hel op aarde
O
Verrassende illustraties
wik J
|Éfk
IfPP
Goedkope, maar
goede detectives
DE
KEER
zandvliet
Slauerhoffs 'lekkere'
literaire pelgrimages
WOENSDAG 3 JULI 1985
BOEKEN
PAGINA 15
Vanyan is het pseudoniem, waar
onder een Nederlands journalist
zich aan avonturenromans
waagt. Een produktief man,
want het is nog niet zó lang gele
den dat ik zijn boek 'Wit wint'
onder ogen had, waarin de solo
zeiler Olivier Sternman de
hoofdrol vertolkte. Deze stem
man is een echte egotripper, die
over zoveel middelen beschikt
dat hij naar hartelust de wereld
zeeën kan bevaren op zoek naar
avontuur.
In Vanyans nieuwe boek
'Kruisvaart' komen we de door
tastende Olivier opnieuw tegen.
En zowaar vaart hij weer het
avontuur tegemoet als hij een ne
ger uit de oceaan opvist, die zich
drijvende heeft kunnen houden
op een balk. Om die balk gaat het
nu. Het blijkt het dwarshout van
Christus' kruis te zijn, door de
drenkeling in het Midden-Oos
ten gestolen op aanraden van een
kardinaal in Mauritius, die met
dit in vele opzichten zwaar belast
stuk hout in de R.K.Kerk meer
respect voor donkere priesters
wil afdwingen.
Maar al spoedig blijkt dat{de
balk niet alleen religieus, histo
risch en emotioneel beladen is,
maar ook politiek. Veiligheids
diensten uit diverse landen dui
ken op Sternman en zijn drenke
ling.
Hoe onwaarschijnlijk het ver
haal op zichzelf ook is, Vanyan
heeft het met kennis van zaken
en oog voor details in elkaar ge
draaid en de vele avontuurlijke
gebeurtenissen vlot achter el
kaar geplaatst. Was 'Wit wint' de
aanloop, in 'Kruisvaart' is Van
yan op volle snelheid.
'Kruisvaart', avonturenroman
van Vanyan, verschenen bij Veen
19,90).
De Amerikaanse negerschrij
ver Hester Himes heeft vooral in
eigen land naam gemaakt met
misdaadromans, die zich afspe
len in Harlem, de beruchte zwar
te wijk van New York. Daar moet
het donkere agentenduo Grave
Digger Jones en Coffin Ed John
son zich staande houden. Zij
moeten in deze onherbergzame
jungle, waarin het recht van de
sterkste regeert, het eigenlijk
nooit en nergens aanwezige ge
zag handhaven. Zij doen dat op
een zeer onorthodoxe manier.
Maar in feite is het niet zo be
langrijk dat de moord op een
blanke ditmaal de aanleiding
vormt voor een hernieuwd optre
den van het markante duo. Het
gaat meer om de achtergrond
waartegen zij opereren. De
hoofdrolspelers, die zich om hen
heen groeperen. De figuranten,
die zij tegenkomen. En vooral de
rumoerige sfeer, waarin een en
ander zich afspeelt.
Het is geen leuk beeld, dat
Chester Himes ophangt. Het kan
ook niet met zo'n troosteloos
grauw decor. Maar merkwaardig
genoeg is het geheel toch door
trokken van een vreemde, bijna
bizarre en zeker onverwoestbare
humor. Ondanks alle ellende
blijft men niet met een kater zit
ten.
'Koele killers', thriller van Ches
ter Himes, verschenen bij Sijthoff
17,50).
William Bayer kreeg drie jaar
geleden de Edgar Award toege
kend. De hoogste onderschei
ding, die in de Verenigde Staten
voor misdaadliteratuur wordt
uitgereikt. Maar toen moest hij
'De ruil' nog schrijven. Waarmee
hij heeft bewezen dat de toeken
ning van die bekroning geen toe
valstreffer is geweest.
William Bayer laat de in dit
genre vaak heel plat getreden pa
den links liggen. Hij komt met
iets echt origineels. Het gebeurt
bepaald niet vaak dat in twee ver
uiteenliggende wijken van een
wereldstad (in dit geval New
York) twee vrouwen vermoord
worden gevonden, van wie de
hoofden zijn verwisseld. De
moordenaar is daarbij uiterst
zorgvuldig, ja bijna kunstzinnig
te werk gegaan.
Rechercheur Frank Janek mag
dat vooral psychologische raad
sel oplossen. Het waarom is im
mers noglmoeilijker te vatten dat
het hoe. Natuurlijk is het geen
oplegd pandoer, zitten de ge
beurtenissen niet logisch in el
kaar. Misdaad is zelden logisch.
William Bayer graaft diep in ver
krampt menselijk denken. Hij
moet zijn lezers meenemen in de
gedachtenwereld van een misda
diger om de ontknoping van het
drama begrijpelijk te maken. Dat
hem dat lukt - en nog wel op een
pakkende manier bewijst dat
de Edgar Award niet ten onrech
te bij Bayer terecht is gekomen.
Luitingh 24,90).
haal, waarin de voormalige ba
jesklant Stick centraal staat,
speelt zich in dat deel van Flori
da, waar drugs, vuurwapens en
vlotte jongens het beeld beheer
sen. Stick wil zich in dat brute
wereldje een plaats veroveren.
Hij doet dat niet met moord en
meer misdaad, maar met harde
vuisten, snelle reacties, brutale
bluf en mateloze moed.
Het duurt een tijdje voor de
schrijver op gang komt in zijn
verhaal, maar als hij er eenmaal
de vaart in heeft is hij niet meer
te stuiten. Dan zet hij de ene na
de andere vrolijke en verrassen
de situatie in elkaar, waaruit on
ze Stick uiteraard steeds zegevie
rend tevoorschijn komt, al is dat
niet altijd ongeschonden. Een
gemakkelijk geschreven, vlot
verhaaltje, dat nog met een sur
prise eindigt ook.
'Stick', thriller van Elmore Leo
nard, verschenen bij Elsevier
24,90).
Charles Bukowski is de kroniek
schrijver van het leven aan de
zelfkant. Wie een stoet zuiplap
pen en andere ontwortelden
voorbij wil zien trekken, moet
het werk van deze Amerikaan le-
In een 'kale' stijl schildert hij
taferelen die je in de werken van
zijn meeste collega's niet tegen
zult komen: mannen die vrou
wen in liften verkrachten, vrou
wen die geslachtsdelen afbijten,
•enfin, voor elk wat wils zullen we
maar zeggen.
Bekend werd Bukowski vooral
mét zijn boek over het werken op
een postkantoor. En terecht,
want het is een mooi boek. Zoals
ook zijn jeugdherinneringen
'Kind onder kannibalen' zeer le
zenswaardig zijn. Wie wil weten
hoe Bukowski werd wie hij is, le
ze dit boek.
Onlangs verscheen er een nieu
we verhalenbundel van de Ame
rikaan op de Nederlandse markt.
'Warmwatermuziek' heet de bun
del. Wederom gaat het van dik
hout zaagt men planken.
Al in het eerste verhaal is het
raak. Twee schilders gaan uit
eten met hun geliefdes. Als ze op
straat worden aangeschoten
door twee jongens die hen her
kennen, begint het feest al: "Jorg
haalde uit met zijn ivoren stok.
Hij raakte de kleinste van de
twee vol op de knie".
In het restaurant vervolgen de
twee schilders hun kruistocht te
gen de hele wereld. "Dit bocht is
niet te zuipen", schreeuwde Ser
ge stampvoetend. "Ik zou het lef
niet hebben om mensen voor dit
soort troep te laten betalen! Hier,
probeer die uilezeik zelf maar!"
Amusant om te lezen, zo'n ver
haal, dat wil zeggén: één keer.
Maar in 'Warmwatermuziek'
trekt Bukowski te vaak dezelfde
registers open. Na verloop van
tijd heb je het idee dat je voor de
tiende keer zit te luisteren naar
een ruzie tussen twee heerschap
pen die erom bekend staan dat ze
altijd ruzie met elkaar maken in
het café en elkaar tijdens die ru
zies bestoken met dezelfde woor
den.
Anton Kortewegs
dichtenbundel 'Geen beter le
ven' opent met een vers over een
reiger "Die, sloot verlaten, in de
hemel/uit vissen meende te moe
ten gaan". In dat 'meende te
moeten gaan' ligt de mislukking
al besloten. En inderdaad, het
dier had zich beter bij zijn sloot
kunnen houden. Nog maar net
van de grond wordt het geëlek-
trokuteerd door een hoogspan
ningskabel.
In zijn pogingen te raken aan
het hogere - wat dat dan ook mo
ge zijn - voelt Korteweg een lots
verbondenheid met die reiger,
die heer onder de vogels. Het
beeld verschaft hem troost. Im
mers, elk gedicht, hoe geslaagd
in wezen ook, is paradoxaal ge
noeg toch telkens weer een mis
lukking. De was tussen de 'vleu
gelen van het gezang' smelt,
houdt alleen voor de duur van
-het vers. Men kan in de kunst het
aardse slechts in gedachten ont
stijgen, en dan nog maar 'tijde
lijk. Zover als de reiger komt de
dichter niet eens. Daarin zal hij
moeten berusten: er is 'geen be
ter leven' dan dit, hier beneden..
Het berusten in het onvermij
delijke, het met gesmoorde stem
'ja' zeggen tegen het 'armelijke'
leven, tegen de liefde die aan in
flatie onderhevig is, dat is het al
lesoverheersende thema in deze
bundel. Kortom: het leren accep
teren van het menselijk tekort.
Dat tekort wordt treffend on
der woorden gebracht in een ge
dicht, waarin Korteweg een rela
tie neerzet die nooit echt 'van de
grond is gekomen'. Het is wat
mij betreft een hoogtepunt in de
bundel.
INMIDDELS
Inmiddels hadden we treinen ge
bruikt om ons van
elkaar te verwijderen, hadden
elk voor zich ons
door jaren tijd geslagen, waren in
elkaar
afwezig geworden. We voelden
het wel aan ons af, stonden
met oude handen om ons
vreemd gebleven lijven.
Wat vooral opvalt in deze col
lectie gedichten, is de eerlijkheid
waarmee er over liefdes- en hu
welijksleven wordt geschreven,
al moeten we dé lyrische 'ik' van
de verzen natuurlijk niet verwar
ren met Korteweg zelf. Die 'ik' is
Anton Korteweg
- daar lijkt Korteweg het patent
op te hebben - nogal zwaar op de
hand en voortdurend geneigd tot
het opmaken van de balans. Tel
kens weer luidt de uitkomst: "Is
that aU there is?"
Het niets verbloemende karak
ter van Kortewegs verzen levert
vaak ontroerende regels op,
maar ook banale, zoals bijvoor
beeld in het gedicht 'Goed', dat
eindigt met een mededeling aan
gaande de frequentie van de ge
slachtsdaad ("niet meer dan éen
keer per week."). Ja, denk ik dan
bij mezelf, wat moet ik met zo'n
confidentie? Het is het soort ver
trouwelijkheid dat ik verwacht
aan te treffen op een uit de hand
gelopen verjaardagsfeestje, maar
niet in de poëzie van Korteweg.
Het is mij wat al te menselijk.
Het klinkt te zielig uit zijn pen.
(foto GPD)
Geef mij maar dat 'unverfro
ren' Kortewegiaanse cynisme,
dat door je ziel heen snerpt als
het geluid van een tandartsboor,
een cynisme, zoals dat in deze
bundel onder meer tot uiting
komt in de laatste versregels van
het titelgedicht: "Staat 't eten
klaar? Is zij bereid?/Zo ja, heerse
tevredenheid." Overdacht tot in
de komma's. Niet 'het' eten,
maar "t' eten - uitlokken, provo
ceren, vooral niet teveel eer ge
ven aan zo'n eenvoudige presta
tie. Een kostelijke binnenkomer
voor in het vrouwencafé.
Een van de zaken die de ver
houding tussen twee partners
kunnen ondermijnen is de licha
melijke gewenning aan elkaar.
Korteweg heeft daar misschien
een oplossing voor.
LUXE
Dat
ik mij genoeg was. Ik zou
niet worden aangeraakt dan
door mij, leefde in en
met mij. Wij waren elkaar.
Twee
moest niet moeten maar
mogen voor wie eens wat
anders dan zich.
Dat
ik me van je kon bedienen als
van een sierlijk glas.
Het
hoeft niet maar draagt bij
tot een gevoel van luxe.
Het is een egocentrisch, maar te
vens ontroerend gedicht, waarin
duidelijk wordt hoezeer de ge
voelens van de 'ik' hier elkaar in
de weg zitten. Aan de ene kant de
wens om onder de dwang van de
'tweezaamheid' uit te komen,
aan de andere kant de wens de
partner toch vooral maar niet te
'breken', van haar te genieten
(geen beter leven dan een goed
leven).
Ik weet niet wat het is, maar
telkens als ik dit gedicht herlees,
zié ik iemand staan, die zijn ar
men om zichzelf heen slaat, een
toneelspeler die een omhelzing
nabootst, daarbij de woorden uit
sprekend: "There are three per
sons I love: me, myself and I".
Egoïsme, narcisme? Nee, het is
geen stuitend tafereel. Het is het
beeld van de mens zoals hij is,
teruggeworpen op zichzelf, al
leen in een oneindig groot heelal.
Het klinkt allemaal erg ver
drietig, maar Korteweg zou Kor
teweg niet zijn als hij ook niet
een snuifje humor in zijn verzen
had gedaan, een ingrediënt dat
veel Nederlandse dichters heden
ten dage mijden (in dat opzicht
lijken ze wel wat op Hollandse
koks die geen knoflook durven
te gebruiken). Hier een voor
beeld van Kortewegs humor:
ZELFHULP
Heb je niemand,
heb je nog jezelf.
Kun je mee praten.
Krijg je antwoord,
verberg je dan.
Leuk of niet? Ja, hoor eens, hele
maal goed komt het natuurlijk
nooit. U moet niet meteen het
onmogelijke eisen van een dich-
ter- CEES VAN HOORE
Anton Korteweg, Geen beter le-
ven, gedichten, Meulenhoff Am
sterdam, 1985. ƒ22,50.
In sommige verhalen voert Bu
kowski een bekend personage
ten tonele: Henry Chinaski, de
schrijver. (Dat is dus Bukowski
zelf.) Al drinkend tobt deze Hen
ry er wat af. En 'en passant' ont
vouwt hij ook nog gedachten
over collega-schrijvers.
"Camus schreef over angst en
gruwelen en de miserabele con
dition humaine maar dat deed hij
op zo'n rustgevende en bloemrij
ke manier...zijn taal...dat je het
gevoel kreeg dat het allemaal
geen effect had, niet op hem en
ook niet op zijn manier van
schrijven. Dus voor hetzelfde
geld was alles kits geweest".
Tsja.
De reden waarom ik twee boe
ken van Bukowski met plezier
heb gelezen is omdat hij in die
boeken over angst, gruwelen en
de miserabele condition humai
ne treffend weet te schrijven. Hij
portretteert de hel op aarde.
In 'Warmwatermuziek' scho
telt Bukowski ons geen schets
van de hel voor, maar een karika
tuur. Een hel die je ook tegen
komt in stripverhalen waarin al
les zo is uitvergroot - een lucifer
doosje een flatgebouw - dat het
lijkt alsof de tekenaar alle gevoel
voor verhoudingen is verloren.
WIM BRANDS
'Warmwatermuziek', verhalen
bundel van Charles Bukowski. Uit
geverij: De Bezige Bij. Prijs 32,50.
'Meneer, dit is heilige grond'
Wist u dat Slauerhoff, toch een
Fries van geboorte, in zijn gehele
oeuvre maar twee Friese woor
den heeft gebruikt, nl. 'faam'
(meisje) en 'tuutje' (zoentje). Het
zijn toevallig wel twee zeer ele
mentaire woorden, maar karig is
het wel.
Was u ervan op de hoogte dat
dezelfde Slauerhoff de Friese
aard 'benepen' vond en dat hij
van het gedicht dat over Leeu
warden moest gaan alleen de ti
tel 'In Leeuwarden' aan het pa
pier heeft toevertrouwd?
Dit soort aardige wetenswaar
digheden kunt u aantreffen in
Adriaan van Dis' artikel 'Dan lie
ver de rimboe' over Slau, dat op
genomen is in 'Meneer, dit is hei
lige grond', een door Martin van
Amerongen geselecteerde bun
del met literaire pelgrimages.
In de inleiding schrijven de sa
menstellers: "...vaak zijn dit
soort speurtochten even dierbaar
als nutteloos. In de meeste geval
len vindt de pelgrim niets. Zo'n
plek is niet zelden geasfalteerd,
het graf door onkruid en verval
besprongen. Het standbeeld ge
niet slechts de belangstelling van
de lokale vogelpopulatie, het
fraaie landschap van weleer wil
nogal eens door een revolutie
zijn platgewalst." En verderop:
"Nog nooit heeft een verslagge
ver op zo'n queeste iets nieuws
gevonden. Dat is zijn taak ook
nietHij probeert met hart
stocht en belezenheid de propa-
gandatrommel te roeren voor de
schrijver of schrijfster die voor
hem zo veel betekend heeft."
Een van de publicisten die de
trom het vaardigst roert is wat
mij betreft Joop Waasdorp, die al
kaal kon schrijven voordat hij
het werd. Hij ging naar de Engel
se stad Wigan in Lancashire, de
omgeving waarin het door hem
vertaalde boek van George Or
well, "The Road to Wigan Pier",
speelt. Een pier treft hij in Wigan
niet aan, "wel een verhoogd
spoorlijntje dat in een revue-
grapje pier werd' genoemd".
Waasdorps laconieke en beheer
ste stijl spreekt mij zeer aan.
Hoewel de streek waar hij te
recht komt ronduit naargeestig
kan worden genoemd, kreeg ik
toch zin om er naar toe te gaan.
Maar - dit boek bevat veel le
zenswaardigs. Zo is er bijvoor
beeld ook nog het verhaal van
Jan Spierdijk, die het Dublin van
Brendan Behan bezocht. Hij be
gint zijn artikel met het volgende
lekkermakertje: "Er waren op
het laatst nog maar vier kroegen
waar hij getapt kreeg, en daar
had hij het naar gemaakt, want in
het voor mijn gevoel duizenden
kroegen tellende Dublin had hij
een spoor nagelaten van ravages,
resultaat van ruzies en vuistge
vechten, waarmee zijn burleske
drinkgelagen plachten te eindi
gen."
U merkt het al, een lekker
boek. Geschreven door mensen
die niet op straat zijn gevonden.
Ik zou het nog maar even aan
schaffen voor u met vakantie
Voor wie rondloopt met het
plan zelf een 'literaire reis' te
gaan maken, kan dit boekje een
aardige gids zijn. Ik geef daarom
hier nog even de namen van de
'heilige' schrijvers en hun hagio
grafen: George Orwell (Joop
Waasdorp), Mark Twain (Hans
Keller), George Sand (Marinus
Schroevers), Rainer Maria Rilke
(Nel Noordzij), Brendan Behan
(Jan Spierdijk), Anton Tsjechov
(Lisette Lewin), J. Slauerhoff
(Adriaan van Dis), Konstantinos
Kafavis (Rudy Kousbroek),
Bram Stoker (Martin van Ame
rongen), Gustave Flaubert (Wil
liam Rothuizen), Jack Kerouac
(Hansmaarten Tromp), Goethe
(B.Büch), Joyce (Wil Hansen),
Stendhal (P.H. Dubois), Dickens
(Michel van der Plas), Boris Pas
ternak (Max Pam), George Or
well (H.J.A. Hofland).
CEES VAN HOORE
'Meneer, dit is heilige grond'..., Li
teraire pelgrimages, samengesteld
door Martin van Ameröngen en Wil
liam Rothuizen. Van Gennep Am
sterdam 1985.
Ze blijven leuk, de boeken van
illustrator/schrijver Janosch. On
danks zijn enorme produktie.
'De wedloop tussen de haas en
de egel' is weer zo'n kwaliteits
boek voor kinderen vanaf 8 jaar.
Een schitterend verteld verhaal
over een buitengewone domme
haas en een slimme egel.
De haas wil een hardloopwed
strijd met de egel houden en
maakt een afspraak met zijn te
genstander. De egel zegt toe,
maar op weg naar huis om zijn
gympies aan te trekken vergeet
hij de hele wedstrijd. De rest van
de dag brengt hij gezellig met
zijn vrouw. door. Haas heeft de
komst van de egel niet afgewacht
maar is alvast van start gegaan.
Dom dus, want het beest loopt
zich uiteindelijk letterlijk dood.
Mooi verhaal, mooi getekend,
verder niets aan toe te voegen.
De naam Janosch moet voldoen-
4 de zijn.
uitg. Querido, f 16,50.
Huisdier
'Vannacht als iedereen slaapt'
is een verhaal van Rindert Krom
hout over
Björn die zo graag een huisdier
wil hebben. Een tovenaar doet
zijn wens in vervulling gaan: alle
huiskamermeubelen veranderen
»-!■
tj jp
-
Illustratie van Janosch
in dieren. Vader en moeder mer
ken niets, alleen Björn heeft in
de gaten dat de leunstoel in
werkelijkheid een beer is, de
staande schemerlamp een slis
sende slang, de eettafel een tijger
en het vloerkleed een vleermuis.
Björn amuseert zich prima met
zijn nieuwe vrienden, totdat zijn
ouders gaan verhuizen
de vormgeving van illustrator
Jan Jutte, en met een opmerke
lijk slot.
Vermakelijk voorleesverhaal
voor jonge kinderen, voor kinde
ren vanaf 8 jaar zelfstandig te le
zen.
Vannacht als iedereen slaapt, Rin
dert Kromhout, ill. Jan Jutte, uitg.
Querido. f 16,50.
MARGOT KLOMPMAKER
Het is niet gebruikelijk een boek
bespreking te beginnen met de
uitgever, de bemiddelaar tussen
schrijver en lezer. Ditmaal echter
een uitzondering. Het Spectrum
neemt immers een wat uitzon
derlijke plaats in als kampioen
van het,goedkopere boek. Vooral
paperbacks en pockets, waar
voor zover ik weet nog steeds
geen goede Nederlandse woor
den zijn gevonden.
Het is nauwelijks mogelijk alle
uitgaven van Het Spectrum op
de voet te volgen. Daarom een
enkel krentje uit de pap. Zoals
het belangwekkende romande
buut van de Britse mijnwerkers-
zoon Richard Hugo. Hij schreef
'Het dagboek van Hitier'.
Het zou wel eens het begin
kunnen zijn van leuke literaire
loopbaan. In zijn verhaal duikt
ADVERTENTIE
BOEKHANDEL
LEIDEN LEIDERDORP
OEGSTGEEST - KATWIJK
VOORSCHOTEN
Alle op deze pagina besproken
boeken zijn bij ons dlrekt lever
baar, óf vla onze TERMINAL te
bestellen en dan binnen drié da
gen verkrijgbaar.
zoveel jaren na de oorlog een
dagboek van de Duitse dictator
op. Het blijkt zoveel explosief
materiaal te bevatten dat publi
ceren een nieuwe catastrofe zou
kunnen ontketenen. Maar is het
wel echt? En is zo'n historische
onthulling het risico waard? Jo
nathan Grant krijgt de opdracht
dat eens uit te zoeken. Maar alle
geheime diensten, duiken als aas
gieren op hem neer. 'Het wordt
een uiterst enerverende geschie
denis, die door Richard Hugo
sappig wordt verteld.
Hugo's roman kost 19,90. Dat
is een tientjè meer dan de nieuwe
titels die zijn verschenen in de
bekende series Spectrum Poc
kets en Spectrum Detective.
Voor de eerste reeks werden o.a.
'Agent voor de Mossad' door
Wayne Karlin en 'De nacht van
de killer' door William P. McGi-
vern uitgekozen.
De voormalige journalist Kar
lin schreef het verhaal van de
twee jonge Israëlische agenten,
die na het verprutsen van een op
dracht naar Rusland moeten om
alsnog een goede afloop te force
ren. Dat hij daarvoor nogal wat
intriges in elkaar moest zetten
laat zich raden.
Maar nog inventiever was
McGivern toen hij 'De nacht van
de killer' componeerde. Een
geestelijk achtergebleven
krachtpatser gedenkt elk jaar de
dood van zijn moeder met de
moord op een meisje. Een poli
tieman ontdekt het patroon en
zet alles op alles om herhaling te
voorkpmen. Maar al zijn voorzie
ningen kunnen niet verhinderen
dat een meisje van elf het park in
huppelt achter een loslopend
poesje aan. Haar ongeluk tege
moet? Het lijkt er wel op. McGi
vern tekent scherp de te snijden
spanning in en om het park en de
schrille tegenstellingen tussen
formeel organiseren en onortho
dox handelen. Het heeft onte
genzeggelijk sfeer.
Zo ook de nieuwe Prisma Poc
kets 'Niemand hield van Kate'
door Gene Thomspon en 'De ou
de vos bedrogen' door Martha
Grimes. Twee boekjes in de ijzer-
sterke Britse traditie van Agatha
Christie, Dorothy Sayers en an
deren. Kates moord op een
schip, waarbij iemand van de op
varenden de misdaad moet heb
ben gepleegd, roept een omge
ving op waarin Agathe Christie
zich volmaakt zou hebben thuis-
gevoeld.
En Martha Grimes' verhaal
speelt zich af in zo'n karakteris
tiek Engels, dorpje met een
kroeg, waaraan de titel is ont
leend, en een aantal inwoners,
dat een kleurrijke beschrijving
mogelijk maakt. De schrijfster
maakt er gretig gebruik van.
Maar al die beschrijvingen en de
tailleringen remmen de vaart wel
in het onderzoek naar de moord
op een jonge vrouw.
En dan zijn er nog twee Dub
bel Detectives verschenen, waar
in van één schrijver twee al eer
der verschenen verhalen zijn op
genomen. Van Edgar Wallace
werden gekozen 'De dubbelgan
ger' en 'De donkere ogen van
Londen', van Patrick Quentin
kwamen in de aanmerking
'Dood in het dwangbuis' en
'Chantage en wraak'. Deze dub
beldikke detectives kosten
12,90 per stuk.
KOOS POST
ADVERTENTIE
■OIKHANOH BV
J Haarlemmerstraat 117
jLeiden -tel. 120421
algemene- en
assortimentsboekhandel
full-time
beste/afdeling
levertijd
vanaf 2 dagen
