'Het lijkt wel
of het niet mag'
'Dit maakt alles goed'
één dag
aan kop
'Veranderde' Hennie Top
Matthijs
gnu al
grootste
verrassing
van Ronde
LEIDSCH DAGBLAD
der Poel:
Goddet blijft
bij de tijd
Adrie van
Phil Anderson
knieproblemen
5 MAANDAG 1 JULI 1985
En het kusje deed wonderen. Ru
dy Matthijs zette de gerenommeer
de sprinters inderdaad te kijk. „Ik
heb in de sprint geen angst voor
Kelly, Vanderaerden en de ande
ren. Met veel zelfvertrouwen kan
ik iedereen aan", aldus Matthijs die
nog niet dikwijls uitblonk in mas
sasprints.
Rudy Matthijs:,, Ik kan iedereen
Maarten Ducrot geniet van publiciteit na vergeefse solo
5 n t
VITRE (GPD) Niets is er op Adrie van der Poel aan te
merken. Hij is een gemotiveerd wielrenner, leeft serieus
voor zijn vak en barst van de klasse. Alleen wint hij nooit
iets. Tenminste geen wedstrijden van allure, die de blonde
Brabander laten uitstijgen boven de middelmatigheids-
grens.
VITRE (GPD) - De grootste ver
rassing in de Ronde van 1985 mag
nu al de 26-jarige Belg Rudy Mat
thijs worden genoemd. Door zijn
dubbele overwinning in de eerste
massaspurts, zaterdag in Lanester
en een dag later in Vitre, heeft het
peloton en uiteraard de Belgische
wielersport er een sprinter bij die
Eric Vanderaerden nog flink voor
de wielen kan rijden.
Het kost de verantwoorlijke
mensen bij Hitachi, de ploeg waar
voor Matthijs fietst, telkens wel
heel wat moeite om de vaak los
bandige renner in het gareel te
houden. Om Matthijs zo gemoti
veerd mogelijk naar de Tour te
krijgen werd zijn vriend Patrick
Versluys bijvoorbeeld buiten de
ploeg gelaten omdat hij te vaak een
slechte invloed zou hebben op de
prestaties van Matthijs.
Omringd door serieuze ploegge
noten maakte Matthijs al twee da
gen achter elkaar waar wat hij as
sistent-ploegleider Luc Landuyt
telkens in de vroege ochtend al be
loofde. „Zaterdagmorgen ging ik
hem wekken en toen voorspelde
hij mij dat hij ging winnen. Op de
voet die toen al buiten de dekens
stak heb ik hem een flinke kus ge
geven", vertelde Landuyt.
Zonder kus op de andere voet
was het verbazingwekkend dat de
Belg het een dag later nog eens
over kon doen. Ook die tweede
overwinning had hij gtstermorgen
al aangekondigd. Bij hem leefde
toen alleen even de angst dat Kelly
en Vanderaerden hem zouden op
sluiten. Maar zijn ploeggenoten
waren net op tijd midden in het pe
loton om hem verder naar voren te
loodsen. In het spoor van zijn gid
sen werd Matthijs opnieuw goed
gelanceerd en kon hij degenen die
nog twijfelden er van overtuigen
dat hij echt de rapste van allemaal
Nu hij tot ieders verwondering
een grote concurrent is geworden
voor Eric Vanderaerden krijgt Mat
thijs de smaak te pakken. Aan de
groene trui durft hij nog niet te
denken, maar wel aan het geld dat
hij na de Tour de France in de cri
teriums kan opstrijken. „Het is
misschien mijn eigen schuld dat ik
nog niet overal wordt gewaar
deerd, maar het is nu de hoogste
1tijd dat ik na de Tour van deze
overwinningen de vruchten ga
plukken".
VITRE (GPD) - De geruchten
stroom in de Tourkaravaan over de
knieblessure van de Australiër
Phil Anderson zwellen aan. De
kopman uit de ploeg van Peter
Post zou tijdens een trainingsrit
vorige week tegen een paaltje zijn
gereden, maar inmiddels wordt er
gefluisterd dat de beruchte ren
nerskwaal tendenites hem plaagt.
Ruud Bakker, verzorger van de
ploeg, spreekt dat overigens tegen.
Feit is wel dat Anderson flink
wat hinder ondervindt van de pijn
lijke rechterknie. „Het werkt voor
al op je gemoed. Ik heb constant
het gevoel dat er iets kan kraken
van binnen en daardoor durf ik
geen kracht te zetten". Volgens
Ruud Bakker is er geen sprake van
een ontsteking en zeker niet van
tendenitus. „De pijn zit aan de bui
tenkant van de knie. Dat zegt vol
doende".
LORIENT (GPD) - Hijgend en
puffend kwam het er uit. „Mijn
opa was een Fransman", beweer
de Maarten Ducrot. Terwijl zijn
benen de pedalen regelmatig ble-
s ven ronddraaien en hij met een
voorsprong van een kwartier
voor het peloton uitreed, dook er
naast de Zeeuw plotseling een
gemotoriseerde verslaggever van
de Franse televisie op. Die duw
de hem een microfoon onder de
neus en stelde de vraag die ken
nelijk al zijn landgenoten bezig
hield. „Hoe kom je aan die Fran
se naam". Ducrot was te verbou
wereerd om de wel erg opdringe
rige reporter af te snauwen en
kwam daarom maar snel met een
antwoord op de proppen.
„Het klopt niet eens", vertelde
hij later. „Want het was mijn
overgrootvader. Alleen wist ik
niet wat dat is in het Frans". En
'even later: „Mag dat eigenlijk
wel, vragen stellen vanaf de mo
tor? Nee toch. Nou ja, het zal er
wel bij horen". De 27-jarige neo-
prof genoot als een blote badgast
Iin de branding van de golf publi
citeit die over hem heen kwam.
Als een bijna anoniem artiestje
was hij vrijdag in Plumelec het
wielercircus van Levitan en God-
det binnengestapt en door zijn
monsterontsnapping van 207 ki
lometer werd hij zaterdag ineens
verheven tot wielerheld. Want in
de Tour de France gaat zo'n be
handeling snel.
De (bijna afgestudeerde) psy-
j chologie-student kon er geen
echte triomftocht van maken.
Twintig kilometer voor het einde
werd hij opgeslokt door het pelo
ton, kwam in het gedrang ten val
en verspeelde zelfs nog ruim zes
minuten. Maar de rode en bol
letjes-trui, die hij kreeg als leider
van het sprint en berg-klasse-
ment, verdoofden de pijn aan
zijn pols en verdreven de verbit
tering over het tijdverlies. Het
onophoudelijke klikken van de
fotocamera's om hem heen, de
nooit ophoudende vragenstroom
en de metalen stem die uit de
luidsprekers zijn naam over de
aankomst-boulevard liet schal
len waren geluiden, die samen
een onvergetelijke symfonie
voor hem vormden.
„Al die belangstelling", zei Du
crot een dag later voor het ver
trek in Lorient, waar hij als een
pauw zo trots in de witte trui met
de rode ballen over het parkeer
terrein paradeerde, „terwijl het
morgen weer vergeten is. Maar
hier ben ik wel beroepsrenner
voor geworden. Om zo'n erva
ring mee te maken. Niet voor het
geld, maar voor het plezier. Ik
hoop dat ik het nog eens kan
doen in deze Tour. En dan met
een overwinning er aan vast".
Voor één dag klom Ducrot om
hoog uit de onmetelijke diepten
van de anonimiteit. Op een ma
nier die hij eerder zelden han
teerde: een lange solo. Weliswaar
heeft hij in de korte tijd dat hij
bij de profs rondrijdt de naam de
man van de lange ontsnappingen
te zijn, maar meestal laat hij zich
door andere avonturiers verge
zellen.
Ducrot, die pas op 21-jarige
leeftijd begon met fietsen en als
amateur in Goodwood wereld
kampioen werd op het onderdeel
100 kilometer ploegentijdrit, in
1983 de derde plaats pakte in de
„open" Ronde van de Toekomst
VITRE (GPD) - Bondscoach Ri-
nus Verboom staat voor een onmo
gelijke opgave. Vorig jaar won de
nationale damesploeg onder het
bewind van Ben Scheperkamp tij
dens de eerste Tour de France voor
vrouwen vijftien van de achttien
ritten. Die prestatie zal dit jaar met
een sterker deelnemersveld en een
zwaarder parkoers niet te evenaren
zijn. Toch was de eerste gele trui
van deze Tour zaterdag voor een
Nederlandse: Hennie Top, die de
proloog won. Pikant detail is dat zij
in de sponsorploeg zit die wordt
geleid door Scheperkamp, die door
de Wielerbond (KNWU) op een zij
spoor is gerangeerd. Hij won zater
dag dus toch een beetje, al ontdeed
Verboom dat onmiddellijk van alle
glans. „Want ik", zei hij, „heb haar
carrière veranderd".
Drievoudig nationaal kampioene
Hennie Top, die gisteren de trui al
weer moest afstaan aan de Francai-
en vorig jaar als tweede eindigde
in de eveneens open Ster der Be
loften, deed het nu in zijn dooie
eentje. „Ik was gedemarreerd en
zag dat er niemand meesprong.
Dat kwam waarschijnlijk niet
omdat ik zo hard ging, maar om
dat de rest dacht: daar gaat die
aap van Ducrot weer met zijn
lange ontsnappingen. Die zien
we straks wel terug".
Eenzaam vervolgde hij zijn
weg. „Hoewel je toch veel te
doen hebt, als je alleen op kop
zit. Je bent steeds aan het reke
nen. Waar ze je kunnen terug
pakken als het peloton echt gaat
rijden. Van die dingen... Dat
houdt je wel bezig". Meer dan
zestien minuten was de voor
sprong van Ducrot, wat betekent
dat hij twaalf kilometer voor lag
op het wandelende peloton. Ho
pend dat de groep zich iets te
lang rustig zou houden, besef
fend dat die kans erg klein was.
Een krachtenverslindende
vlucht, waar in het verleden een
andere Nederlander patent op
had. „Fedor", noemt Joop Zoete
melk zijn ploegmaat Ducrot
sinds zaterdag. Naar Fedor den
Hertog, Fedor de verschrikkelij
ke. „En eigenlijk is daarmee alles
gezegd", voegt Jan Raas er aan
toe.
Want behalve met die lange
ontsnappingen zijn er wel meer
overeenkomsten. Ducrot heeft
dat dromerige, iets filosofisch.
Profwielrenner zijn schenkt hem
op zich al genot. „Al moeten er
ook prestaties worden geleverd.
Dat heeft Jan Raas me de laatste
weken wel duidelijk gemaakt. Ik
reed in de voorbereiding op de
Tour heel slecht. Ik kwam niet
se Jeannie Longo, was altijd te
vroeg in vorm. „Ze trainde vanaf
het begin van het seizoen keihard
en was in topvorm tijdens het NK.
Daarna zakte ze terug, waardoor ze
op een wereldkampioenschap
nooit iets presteerde. Daar hebben
we vorig jaar in Amerika over ge
sproken. Ik heb haar een ander
trainingsschema gegeven en daar
werkt ze nu naar".
Verboom passeerde zodoende
Scheperkamp, die als het op zijn
eigen trainingsmethoden aankomt
weinig twijfels kent. Maar de
Zeeuwse bondscoach had een
krachtig wapen. De deelname van
Top aan de Tour de France en het
WK hingen er van af. Niet in vorm,
betekent niet starten liet hij weten.
De 28-jarige renster uit Wekerom
trok er haar conclusies uit. „Ze
heeft het nu rustig opgebouwd en
dat blijkt effect te hebben. Of
Scheperkamp er blij mee is weet ik
VANNES - Met een diner op een
rondvaartboot is Tourdirecteur
Jacques Goddet (80) zaterdag
avond gehuldigd voor het feit dat
hij drie dagen geleden aan zijn vijf
tigste Tour de France is begonnen.
Het feest werd de journalist van L'
Equipe, die in 1936 plotseling tot
Ronde—directeur werd gebombar
deerd omdat Tour-oprichter Hen
ri Desgranges in elkaar stortte,
aangeboden door de club van in
ternationale wielerjournalisten.
Goddet kreeg een gouden horloge
ter waarde van 5000 gulden.
Gistermiddag in Vitré was hij 200
meter verwijderd van die ene grote
Zege, waar hij nu al jaren op wacht.
Terwijl de woorden op het span
doek dat aan het eind van de rit in
Vitré boven de weg hing steeds
duidelijker leesbaar werden,
streek het peloton op hem neer en
ging Van der Poel weer terug naar
af. De zoveelste mislukking in een
wielercarrière die ondanks alles
veelbelovend is.
Woedend baande hij zich een
weg door zijn collega's, die hem die
streek hadden geleverd. Met een*
gebalde vuist sloeg hij wild om
zich heen om pas bij de ploeglei
derswagen tot rust te komen. „Het
Maarten Ducrot: „Hier ben ik
beroepsrenner voor geworden".
(foto AFP)
vooruit. Maar dit maakt het in
één klap goed".
Een dag in de bergtrui en lei
der in het klassement van de tus-
sensprints, omdat hij door zijn
solo de meeste punten verzamel
de. „Alleen baal ik van dat tijd
verlies. Ik werd teruggepakt in
een beklimming en in dat ge
drang en ^eduw reed en Italiaan
me pardoes onderuit. En ik had
best in de groep kunnen eindi
gen. Aan de andere kant heb ik
mezelf kunnen bevestigen. Dat is
ook al een voldoening".
niet. Het is één van de vele dingen
waarover we een conflict hebben",
aldus Verboom.
In de aanloop naar de Tour de
France Feminin, zoals de jongste
telg van Levitan officieel heet, was
het vrouwenwielrennen in Neder
land een vat vol meningsverschil
len. Mieke Havik, die vorig seizoen
een soort eigen public relationsbu-
reautje runde dat het hardfietsen
voor dames propageerde, werd uit
de ploeg gelaten. „Omdat ze niet de
goede vorm had", luidde de verkla
ring. En Connie Meijer, ook al een
meisje dat snel kan sprinten, bleef
op eigen verzoek thuis. Twee goe
de rensters, maar ook meisjes die
de sfeer in de groep niet altijd ver
hoogden. Onderling gekrakeel,
roddel en achterklap teisterden de
formatie tijdens de eerste vrou
wentour. Een nijdig naaikransje
dat echter wel voor resultaten zorg
de.
schijnt dat ik geen grote overwin
ning mag halen. Ik jaag op klassie
kers en op ritjes in de Tour. Al een
paar jaar en het mag niet lukken",
klaagde hij. Maar een verklaring
voor zijn onophoudelijke falen in
de belangrijke wedstrijden kon hij
niet geven. „In koersjes als de Bra
bantse Pijl gaat het wel. Dat is na
tuurlijk wel aardig, maar het weegt
niet op tegen het echte werk".
Ploegleider Jan Raas denkt wel
te weten hoe het komt. „Hij is te
nerveus. Het is al een stuk verbe
terd, maar hij moet nog beter kun
nen doseren en het juiste moment
kiezen. Dat laatste heeft ie niet ge
daan. In een kopgroep met twee
ploegmaats moetje die laten rijden
en in de laatste kilometers op volle
snelheid wegspringen". Van der
Poel deed het dus verkeerd. Daar
liet Raas geen twijfel over bestaan.
De eerste Nederlandse ritzege laat
dus nog op zich wachten.
Banaal
Van der Poel heeft weer iets om
over te dubben. Hij is van nature
een twijfelaar, die er een vaak won
derlijke planning op na houdt. Niet
zelden is hij in de aanloop naar gro
te evenementen al bezig met een
wedstrijd die daar weer op volgt.
Zijn leven is één grote voorberei
ding, die door lijkt te gaan tot in
het oneindige. Toch had hij zich
gisteren eens een doel gesteld op
korte termijn. Een rit winnen. En
hoe banaal de reden van die plotse
ling besluitvaardigheid ook mocht
zijn (Cora Jansen, vrouw van voor
malig Tour-winnaar Jan Janssen
en moeder van zijn ex-vriendin
was jarig), hij had in elk geval eens
een vast voornemen. Nu de over
winning nog.
De Ronde van Frankrijk ontwik
kelde zich tijdens het weekeinde
zoals te verwachten was. Bernard
Hinault, die in de proloog de gele
trui veroverde, liet zich niet verlei
den tot een prestige-gevecht om
het behoud van dat textiel. Net als
in de Ronde van Italië zal hij de
momenten uitkiezen om toe te
slaan en tijd te winnen. Zijn ploeg
maats Greg Lemond, Steve Bauer
en Kim Andersen worden ingezet
om al te veel dreigend gevaar in de
kiem te smoren, al stond bij voor
baat vast dat de sprinter Eric Van
deraerden in vlakke ritten met bo
nificaties onderweg de leiding van
het klassement zou overnemen.
Daarmee werd de controle van
de wedstrijd, een slopende bezig
heid, in handen gelegd van de Pa-
nasonic-ploeg van Peter Post. Het
gunstig effect voor Hinault daar
van is tweeledig. Terwijl zijn for
matie zich een beetje kan sparen,
verschijnt één van zijn grootste
concurrenten - Phil Anderson -
met een uitgewoonde brigade aan
de voet van de bergen.
Frustratie
De frustratie in het Post-kamp is
Verboom gooide het over een an
dere boeg. Hij wil een goede sfeer
als basis. „Natuurlijk zou Mieke
Havik zijn meegegaan als ze daar
op basis van haar prestaties recht
op had. Maar als er sprake is van
gelijkwaardigheid, hou ik wel de
gelijk rekening met 'de vraag hoe
iemand ligt in de groep. Dat geldt
ook nu. Wie dwars gaat liggen, kan
vertrekken. Als je de rotte appels,
in de mand laat, wordt alles aange
tast".
Het gevaar komt nu meer van
buitenaf. Want als de resultaten
uitblijven zal het gemor loskomen.
De bondscoach heeft zijn meisjes
dan ook ingeprent dat elke zege is
meegenomen. En braaf kakelen ze
hem na.
In de proloog kwam dat eerste
succes en daarmee werd de druk
van de ketel gehaald. Top had de
beschikking over supermodern
groot. Zeker nu Eric Vanderaer
den, het rassprintertje dat in het
vooijaar imponerend twee klassie
kers op zijn naam schreef, faalt in
de afwerking. Tot tweemaal toe
moest hij zijn onbekende landge
noot Rudy Matthijs voor laten
gaan. „Ik ben ontgoocheld, want
een rit winnen is eigenlijk het
mooiste. Alleen wordt er nog al wat
van me gevraagd. Ik moet in de
tussensprints voluit gaan en dat
kost de ploeg en mij veel energie.
Bovendien hoeven Anderson, Win
nen, Rooks en Veldscholten zich
niet te bemoeien met het regelen
van de koers. Die moeten gespaard
worden voor later", aldus Vande
raerden.
Overigens werkten zaterdag tus
sen Vannes en Lanester, bij Lo
rient, Rooks en Veldscholten wel
degelijk mee. In de achtervolging
op solist Ducrot ontpopte de equi
pe zich tot een „Lorient-expres".
„Vijf kilometer voor het einde kon
niemand meer iets en stond ik er
alleen voor", vertelde Vanderaer
den. Hij verloor de sprint, net als
gisteren toen er weer geen accepta
bel excuus was.
Teleurgesteld
Toch was Adrie van der Poel nog
meer teleurgesteld dan Vanderaer
den. In de slotfase sprong de
Fransman Jean Claude Bagot weg
uit een kopgroep van twaalf man,
waarin de Nederlanders Lubber-
ding, Veldscholten, Leo van Vliet,
Jelle Nijdam en Van der Poel figu
reerden. Van der Poel wachtte tot
Bagot een flink gaatje had gesla
gen, sprintte naar hem toe en een
drachtig samenwerkend gingen ze
op de streep af. Twee kilometer
voor het eind werd de Fransman
door een lekke band teruggeslagen
en moest de Brabander het alleen
doen. „Jammer", zei van der Poel,
„want als hij mee blijft werken
houden we misschien wel stand.
En in de eindsprint is hij geen pro
bleem voor mij".
materiaal van haar sponsor. Een
aërodynamische bolide met een
dicht achterwiel. Het werd een ze
ge met achthonderdste voorsprong
op de de Francaise Simmonet. Die
miste trouwens een dag later weer
de gele trui, toen ze in de eind
sprint haar landgenote Longo voor
moest laten gaan.
De Nederlandse ploeg had ge
probeerd in de eerste etappe naar
Vitre Petra de Bruin uit te spelen
in een ontsnapping met de Canade
se Lemieux. Dat de vlucht strand
de kwam vooral omdat de organi
satie verkeerde informatie had ge
geven over de lengte van de rit.
Een officieel communique sprak
de avond tevoren van 76 kilometer.
Het waren er op de teller van de
ploegleiderswagen 118, waarvan 16
geneutraliseerd. „Daar liep het op
stuk", zei de ex-wereldkampioene
achtervolging.
Hennie Top: eerste succes in vrouwentour.
