COMSIMEMTENTEST
DE "ZEER (MEDE^FUJICOLOHR 100
Pausproces: wie is
Venlose arrestant?
'Democratie gebaat
bij goede relatie
pers-politici'
Geslaagd!
Lezers Schrijven
PAGINA 8
VRIJDAG 31 MEI 1985
ROME (AP) - De aanklager in het
proces tegen vier Bulgaren en vyf
Turken, die beschuldigd worden
van medeplichtigheid aan de aan
slag op paus Johannes Paulus II in
1981, heeft een van de beklaagden
een foto laten zien van de Turk, die
tijdens het bezoek van de paus aan
Nederland in Limburg is gearres
teerd. De beklaagde, Omer Bagci,
zei de man niet te kennen.
De op 14 mei aan de Nederlands-
Duitse grens bij Venlo aangehou
den Turk had een pistool bij zich,
dat volgens aanklager Antonio Ma-
rini behoorde tot een viertal wa
pens dat de dader van de aanslag
op de paus in Rome, Mehmet Ali
Agca had gekocht. De arrestant
heeft gezegd dat hy Samet Asian
heet, maar een jeugdvriend van
Agca zou hem volgens de Turkse
krant Tercuman hebben herkend
als Oral Celik, de voortvluchtige
tweede verdachte in de aanslag.
Het openbaar ministerie wil pro
beren te bewijzen dat Agca, die
voor zijn daad tot levenslang is ver
oordeeld, met zijn landgenoten en
drie Bulgaren een samenzwering
had beraamd om de paus te ver
moorden. Het ministerie baseert
zich daarbij voor een groot deel op
verklaringen, die Agca in de cel
heeft afgelegd.
Intussen publiceerde het Turkse
dagblad Hurriyet gisteren een be
richt dat strijdig lijkt te zijn met de
publikatie van het dagblad Tercu
man. Volgens Hurriyet zou Asian
door de Turkse autoriteiten wor
den gezocht in verband met be
schuldigingen van moord en het
vuren op de woning van een direc
teur van een middelbare school.
Asian zou in 1960 geboren zijn in
de Oostturkse provincie Agri en te
vens deel hebben uitgemaakt van
de rechtse terreurgroep 'idealis
ten', waarvan ook Celik en Agca lid
waren.
De aanklager wilde gisteren
vooral weten waarom Bagci en Ag
ca in augustus 1980 allebei in Bul
garije waren. Bagci verklaarde dat
hij maar enkele uren in Bulgarije
was, op doorreis naar zijn vakan
tieadres in Turkije. Hij zei dat hij
niemand had ontmoet. De aankla
ger toonde echter een kopie van
Bagci's paspoort, waaruit bleek dat
hij op 30 augustus 1980 Bulgarije
was binnen gekomen en het land
op 31 augustus had verlaten. Te
vens wees Marini er op dat Agca op
datzelfde tijdstip in hetzelfde ge
bied verbleef om van landgenoten
een vals paspoort in ontvangst te
Tijdens een pauze in de zitting
verklaarde Marini tegenover ver
slaggevers dat hy Bagci over diens
verblijf in Bulgarije aan de tand
had gevoeld omdat 'er teveel toe
valligheden zijn'. Bagci had ver
klaard dat een van zijn metgezellen
op de reis naar Bulgarije Erdem
Eyup was. Woensdag had hij ge
zegd dat Eyup degene was die hem
aan Agca had voorgesteld. Het pro
ces is verdaagd tot maandag.
LEIDEN - Aan de Louise de Coligny
scholengemeenschap zijn de volgende
leerlingen geslaagd.
MAVO: J. Arbouw. R. Boom. J. Cra-
ma. A. Eradus. K. Hartevelt, H. Holswil-
der, S. v. Houten, M. Hulswit, H. Kruize,
I. v.d. Lee, M. v.d. Luit, K. Metz, E. Petit,
M. Ran, R. de Roos, H. v. Rosmalen, M.
Siera, J. Stavleu, P. Treffers, R. Ver
meulen, T. de Winter, M. Wiegerink, E.
de Wit. E. Haneveld, P. Bonte, M. Co-
pier, S. v. Echten, E. Hoogeboom, Y.
Korbee. A. Pardon. J. Rijskamp, N. Les-
tari, N. Verheyen, F. Abrahams, J. Ho-
gervorst, K. J. Bouw, J. v.d. Plas, L. Ver
hoeven, X. Aartse, J. de Graaf, W. den
Hollander, M. v.d. Reyden, R. Am
bachtsheer, R. v. Balgooy, P. Tonkens.
HAVO: D. Amoldus, R. v. Asch, R.
Atema, J. Bissecker. H. Do, P. Donker,
W. Filemon, M. v. Haasteren. M. v. Haas
teren, P. v. Huis, E. Huybens, J. Koops,
R. Lange, F. Maaskant, R. v.d. Maat, M.
Mulder, R. Neuteboom, T. de Nie, A.
Ouwerkerk, A. Overdijk, T. Paauw, B.
Panday, K. Plaizier, T. Rebergen, L. v.d.
Reyden, H. Rombout, J. Roozendaal, R.
Stokhuyzen, M. Velthuis. P. v. Vliet, E.
Wagemaker. B. v. Westrienen, C. v.d.
Wetering. R. de Winter, M. Borger, B.
Braakman, K. Gans, L. Griffioen, E.
Harkes, P. v. Houten, R. Huigsloot, A.
Ireland, D. Kloosterman, F. v. Luik, O.
Masselink, H. Mees, H. Molendijk, D.
Mul, D. Muurling, M. Nijssen, J. Obreen,
K. v.d. Ploeg, H. Stolz, A. Wijn-Roberts,
C. Bank, J. Feikes de Groot, M. v.d. Ma-
rel, O. Massee. K. Oskam, R. den Otter,
A. de Vos, P. Parlevliet, M. Polak, R. Au-
gustinus, A. Barnhoorn, F. Hetem, J.P.
Koeleman, M. Hoek, R. Bechtum, P. Ro
bijn, S. v. Rijn, M. Heus.
VWO: A. Bouwman, T. Hai Chiang, K.
Donker, S. Heersma, A. Hoogenberk, H.
Kriek, M. Lothman, A. Luyendijk, M. v.
Meurs, E. v. Milaan, J. Mulder, R. Ou-
werkerk, O. Pierens, C. Raaphorst, M.
A. de Waard, M. Zaalberg, P. van 't Zelf-
de, M. d'Angremond, G. Bik, R. Braak-
man, M. Cortel, L. Devilee, S. Dewkalie,
I. v. Dijk, R. Geel, J. Goorman, A. Grim,
E. Holswilder, L. Koomen, A. Leeflang,
R. Nieuwmans, C. Prevoo, C. v. Reenen,
I. Ronchetti, R. J. Smit, J. Stam, P. Tas,
I. Truyers, I. Zijdenbos, M. Belonje, M.
Kimman, C. Massee, K. Schepel, A.
Swaak, C. v.d. Valk, D. v.d. Niet, G. Pas-
schier, K. v. Rooyen, D. Schippers. J.
Smak Gregoor, A. Veltena, S. Hogen-
birk, R. Donker, C. v. Seumeren, P.
Buis, K. Buis, S. v.d. Knüff, M. Mollers,
C. Verwey.
DEN HAAG (GPD) - De parle
mentaire democratie in Nederland
heeft voordeel bij de bestaande
goede relatie tussen parlementaire
journalisten en politici. De daar
door gegroeide wederzijdse afhan
kelijkheid betekent echter niet dat
de twee groepen hun onafhanke
lijkheid hebben prijsgegeven.
Dit concludeert drs. Addy Kaiser
in haar proefschrift 'Haagse jour
nalistiek. Een empirisch onder
zoek naar de relatie tussen journa
listen en parlementariërs', waarop
zij vandaag promoveerde. Me
vrouw Kaiser (vroeger werkzaam
bij onder meer Het Vrije Volk en
Het Parool) komt tot haar bevin-
Dolman vóór
ministers
in Kamers
DEN HAAG (GPD) - Tweede-
Kamervoorzitter Dolman vindt
dat ministers en staatssecreta
rissen weer deel moeten kun
nen uitmaken van de Eerste en
Tweede Kamer, zoals dat tot
1938 het geval was. Hy gelooft
dat hierdoor de politieke
slagvaardigheid van de be
windslieden wordt vergroot en
dat zij zich meer bezig zullen
houden met het dagelijkse poli
tieke gebeuren.
Dolman zei dit gisteren bij de
presentatie van het proefschrift
van drs. Addy Kaiser. Volgens
de kamervoorzitter zyn minis
ters op dit moment te weinig
beschikbaar voor gesprekken
met journalisten over dagelijk
se politiek.
Bewindslieden verdoen hun
tyd vooral door het bywonen
van commissievergaderingen
met kamerleden en debatten in
de grote zaal, zei hij.
dingen op basis van een enquête
die zy in 1982 onder negentig jour
nalisten en een groot aantal kamer
leden heeft gehouden.
Op basis van buitenlandse on
derzoeken gaat zij ervan uit dat
journalisten en parlementariërs el-
kaars natuurlijke vijanden zijn, die
gedwongen zijn samen te werken.
Maar in Den Haag overheerst het
gevoel dat beider functioneren on
losmakelijk met elkaar is verbon
den. Parlementaire journalisten
hebben voorts een sleutelpositie in
het politieke proces omdat zij de
kiezers informeren over het staats-
gebeuren en de gekozenen infor
meren over wat er onder de bur
gers leeft.
Mevrouw Kaiser heeft vastge
steld dat de parlementaire journa
listiek een beroep is voor mannen
in de bloei van hun leven, afkom
stig uit de godsdienstige mid
denklasse, die zelf het geloof vaar
wel hebben gezegd. Zij hebben
hun middelbare school afgerond,
maar een eventuele hogere be
roepsopleiding of universitaire stu
die niet.
Vooral op dit laatste punt ver
schillen ze van de onderzochte par
lementariërs, die hun studie
(meestal rechten, economie of poli
tieke wetschappen) wel met een
doctoraal hebben beëindigd. Dit
laatste verschil zou de onafhanke
lijkheid van de Haagse pers in ge
vaar kunnen brengen, omdat de
noodzaak bestaat van een steeds
grotere deskundigheid op tal van
gebieden. Zij vindt dan ook dat de
parlementaire redacties zouden
moeten worden uitgebreid met
meer hoger geschoolde journalis
ten.
Een ander opmerkelijk gegeven
is de voorkeur onder parlementai
re journalisten om links van het
midden te stemmen. De gezamen
lijke parlementaire pers stemt
'aanzienlijk linkser' dan het Neder
landse publiek.
Oud papier
Graag wil ik reageren op het plan
van de gemeente Leiden om oud
papierbakken neer te zetten.
Ik vraag me af wat de achterlig
gende gedachten hiervan zyn. De
prijs van het oud papier is op het
ogenblik aardig hoog en vele ver
enigingen en stichtingen in Leiden
profiteren hiervan.
Nu de subsidiekraan steeds meer
wordt dichtgedraaid, is oud papier
voor vele verenigingen en stichtin
gen een welkome aanvulling. Zon
der dit zouden tal van uitgaven niet
meer kunnen worden gedaan.
Heeft de gemeente soms de begro
ting gezien van de diverse vereni
gingen en stichtingen en daarbij
gedacht: daar kunnen wy nog wat
van leren? Probeert de gemeente
de eigen kas te spekken over de
hóófden van tal van verenigingen
en stichtingen, waar mensen zich
vrijwillig met hart en ziel voor in
zetten?
Er wordt over de verenigingen
en stichtingen heengelopen met
uitspraken van: Het zal wel loslo
pen en ze halen toch niet op.
Nou, ze moeten de mensen de
kost geven die wel voor hun ver
eniging of stichting oud papier op
halen.
ging, dat nog wél oud papier op
haalt.
H.P.W. Ravensbergen
Tolstraat 43
Voorschoten
Astma
i wordt er een Rotter
dams bedrijf ingeschakeld terwijl
een Leids bedrijf het ook zou kun
nen doen? Is de winst voor de ge
meente soms hoger?
Ook de uitspraak van de chef
sport en recreatie - dat verenigin
gen en stichtingen niet meer opha
len, maar alleen een container heb
ben staan - slaat natuurlijk ner
gens op.
Die containers komen heus niet
vol door de mensen die oud papier
komen brengen. Daar moet echt
by de mensen langs de deuren ge
gaan worden wil de huur van de
container rendabel blijven.
Ook is het zo dat de vuilverbran
ding een bepaald percentage aan
oud papier moet hebben om te
kunnen draaien.
Een lid van een muziekvereni
Het Astma Fonds is op weg de ast
mapatiënten wat meer lucht te ge
ven. Schitterende kreet waardoor
elke patiënt opgelucht adem haalt.
Wat er van waar is weet ik niet
maar wel dat ik na 40 jaar astma
bevrijd ben van een terreur welke
benauwdheid heet. En dat heb ik
te danken, ja u raadt het al, niet aan
het werk van het Astma Fonds
noch aan de Nederlandse medi
sche wetenschap maar aan een
Franse professor in het Acade
misch Ziekenhuis te Poitiers. U
weet wel, het land waarvan men
zegt dat er alles met de Franse slag
gaat.
In Nederland hebben diverse
professoren zich vanaf 1940 aan
mijn kwaal gewijd. Deze heren, on
der wie een dame, kwamen allen
tot dezelfde slotconclusie dat de
schuld van mijn benauwdheid ge
heel bij mijzelf lag. U weet wel:
psycho-somatisch, m.a.w. help u
zelf!
Een arts van het AZL was daar
zo duidelijk in dat ik bij een perio
dieke controle steevast tegen haar
zei dat het erg goed ging en weinig
last had want anders vond ze je
maar een zeurpiet die niet goed
meewerkte. Het laatste is histo
risch!
Tijdens de vakantie in Frankrijk,
wat een zalig land, was het weer
eens raak en wel erger dan ooit te
voren. Na een onderzoek vertelde
de professor mij dat hij my van
mijn benauwdheid af zou helpen.
Let wel, niet van myn astma! Ja ja,
dacht ik, u bent niet de eerste die
dat zegt om daarna weer wat an
ders te zeggen.
Dat was juli 1980. Voordien geen
stap zonder Berotec, Ventolin,
Multergan, Lomudal etc. (om het
laatste moest het hele medisch
team schamper lachen). Het is vre
selijk duur en werkt zover ik weet
bij niemand en is dus waardeloos.
Was nooit vrij van benauwdheid.
Nadien nooit meer last, geen enke
le keer.
Dit wordt de derde zomer dat ik
vanaf mei tot oktober op de fiets
naar mijn werk ga (Alphen-Lei
den). Storm of geen storm ik heb
lucht genoeg en ik verbaas mij nog
dagelijks dat zoiets mogelijk is!
Dus astmapatiënten, begeef u
naar Poitiers. Een schitterende
vakantie enademen wordt
weer heel gewoon!
Vive la France!!!
I.C. Brussee
Preludeweg 452
Alphen aan den Rijn
Bodebus
De bodebus is een officieel herken
ningsteken dat aangeeft dat de dra
ger ervan als officiële ambtsdrager
namens de gemeente optreedt. De
bodebus wordt dus op burgerkle
ding gedragen en had tevens oor
spronkelijk de bedoeling in de
ambtsuitoefening ontvangen
muntstukken op te bergen.
In de loop van de tijd hebben de
gemeentebesturen als officieel her
kenningsteken uniformkleding
verstrekt, waardoor het gebruik
van de bodebus kwam te vervallen,
tenzij betrokkene bij zeer plechtige
gebeurtenissen in burgerkleding
moest optreden. In dat geval be
hoorde tevens de bodebus te wor
den gedragen. Helaas wordt daar
de laatste decennia niet de hand
aan gehouden en is het algemene
kledingbeeld bij ambtsdragers
sterk versoberd.
Ik juich de actie van de heer Ag-
terberg uit Schipluiden, die de bo
debus opnieuw wil invoeren (zie
deze krant van 20 mei) van harte
toe.
Dat de gemeentebode zo herken
baar moest zijn is logisch, want zijn
functie was geen sinecure. Hij
moest bijvoorbeeld ook de dienst
plichtigen persoonlijk bezoeken,
namens de burgemeester, om hun
de militaire plichten aan te zeggen.
Bij mobilisatie moest hij de achter
gebleven gezinnen bezoeken om
de kostwinnersvergoeding uit te
betalen.
Voorts lag het vervoer van ver
trouwelijke en kostbare documen
ten in zijn handen. Men kon dus
niet 'het hulpje in een net pak' stu
ren, maar een officieel persoon, zo
als een deurwaarder namens het
gerecht optreedt. Hy moest niet,
maar mocht wel - tegen extra ver
goeding - pensioenen uitbetalen
waar vroeger veel administratieve
rompslomp aan was verbonden.
Myn vader is van 1910 tot 1946
gemeentebode geweest. Toen hij in
dienst trad kreeg hy precies voor
geschreven welke deftige bur
gerkleding hij op eigen kosten
moest aanschaffen om de gemeen
te naar buiten waardig te vertegen
woordigen. Toen het uniform werd
ingevoerd, deed hy dienst zonder
bodebus in de normale zaken. By
plechtige gelegenheden deed hij
echter dienst in burger-galakle-
ding, met bodebus. In dat geval
droeg hij een rokkostuum, met
zwart zijden sokken, zwarte lak
schoenen, wit overhemd met ge
steven front en de goudkleurige
bodebus.
In Amsterdam dragen de boden,
bij plechtige gelegenheden, uni-
form-galakleding, zodat daar strikt
genomen de bodebus niet nodig is.
Daarentegen wel bijvoorbeeld in
de Tweede Kamer, waar de boden
ook in burgergala dienst doen.
Maar dat is afgeschaft. Daar draagt
de kamer-bewaarder nu een hals
ketting en- net als de deurwaarders
en de overige boden geen onder
scheidingsteken meer. Het rokkos
tuum is daar voldoende onder
scheiding, omdat de kamerleden er
zelf maar gewoontjes bij lopen.
Interessant is in dit verband dat
de boden in het Italiaanse parle
ment uniform-galakostuum dra
gen met halsketting. Men kan deze
officiële functionarissen bewonde
ren bij de zittingen van het Euro
pees Parlement in Straatsburg.
J.H. Borsboom
Da Costastraat 18
Alphen aan den Ryn
Japanse vlag
De vloedgolf van films, interviews
etc. over de Tweede Wereldoorlog,
joodse concerntratiekampen, het
verzet, kinderen van NSB-ers en
laatst over de Japanse oorlogs
slachtoffers heeft geen juist beeld
gegeven van de juiste gang van za
ken gedurende deze donkere pe
riode in veler leven.
Er is niets of nauwelijks iets ge
zegd of geschreven over de Japan
se concentratiekampen, de rampen
rondom het torpederen van de Ju-
nyo Maru en de zgn. Pakan-Ba-
roespoorweg. De oorlogsslachtof
fers uit Nederlands Indië zyn ken
nelijk een vergeten groep. Als er
iets over gezegd is, is dat gedaan
de trant van 'zij horen er natuurlijk
ook bij' (radioprogramma Verzet
Hilversum).
Het begint er op te lijken dat
men hier in Nederland deze zaak
voor zichzelf wil monopoliseren.
Twee knipsels uit Amsterdamse
kranten (over het uitsteken van de
Japanse vlag op bevrijdingsdag
door het Mirandarestaurant in de
hoofdstad en de woedende reacties
daarop -red.) geven weer hoe er ge
dacht wordt door velen. Omdat er
Japanners komen moet de door ve
len gehate vlag worden uitgesto
ken. Als er oude nazi's verwacht
worden, dan steekt de directie van
het Mirandapaviljoen zeker de ha-
kenkruisvlag uit?
Als er op de tv een herdenkings
programma over Bergen-Belsen of
iets dergelijks is uitgezonden, dan
komt er daarna een actualiteiten
programma waarin ene Ruud Lub
bers (die zich toevallig minister
president mag noemen) vertelt hoe
gezellig het by de Tenno Heika
was. Door velen onder de Indische
oorlogsslachtoffers wordt deze Ja
panse keizer als een oorlogsmisda
diger gezien. Maar Bitburg was na
tuurlijk belangrijker.
Uitvoerig kon men op de tv een
Duitser horen vertellen dat het
maar onschuldige pubers waren
die daar begraven lagen. Ik weet
niet waar myn vader ligt begraven,
op de bodem van de Indische oce
aan, in de buurt van Pakoe Baroe
of op Leuwie-gadja bij Tjimahi.
Maar daar gaat de alom bewonder
de Reagan natuurlijk niet naar toe,
zelfs niet als hy zijn cowboyhoed
opzet. Iedereen die van nu af aan
een Japanse vlag wil uitsteken zou
ik willen adviseren: denk even na
en doe die vlag weg.
Richard Frans
Molenzicht 15
Leiden
Fujicolor HR100.
Ideaal voor uw
vakantiefoto's.
In een recentelijk gehouden
consumententest heeft Fujicolor
HR 100 als enige kleurenfilm het
predicaat "zeer goed" gekregen.
In de conclusie van de test
wordt Fujicolor HR 100 als
"de beste keuze" geadviseerd.
Wederom is in een belangrijke
consumententest bevestigd:
De mooiste kleuren komen
uit het groene doosje.
Doe mee aan de
vakantiefoto-wedstrijd
van Fuji.
Met uw mooiste, aardigste,
treffendste of dol dwaze vakantiefoto
dingt u mee naar een van de
honderden geweldige prijzen:
- Een reis om de wereld
voor 2 personen
- 25 reischeques
tw.v. 2.500,-
- 500 Fujica MF
fotocamera's.
Doe mee! Haal het deelname
formulier bij uw fotohandel of
warenhuis. U kunt tot 1 september
1985 inzenden.
DEBESTEKEVZE
