'Om de Dag van de Arbeid
kunnen we echt niet heen'
De bal bleef gewoon rollen in de oorlog
KNAU-bestuur wekt woede
Erwin Koeman rekent op 'jagend' Oranje
AZ weigert afkoopsom te betalen
Van Doorneveld in problemen
Wéér winst
Glasbergen
Stunt van
Tsjechische
ijshockeyers
DINSDAG 30 APRIL 1985
SPORT
PAGINA 9
Het aantal boeken over de Twee
de Wereldoorlog dat veertig jaar
na de bevrijding het levenslicht
ziet, is bijna niet te tellen, laat
staan te lezen.
Allerlei facetten worden be
licht, je kunt het niet zo vreemd
verzinnen of er is wel een boek of
scriptie over. Behalve over 'Sport
in de oorlog'. Er is in de loop der
jaren wel eens wat over geschre
ven, maar het reikte nimmer ver
der dan een fragmentarische be
handelingeen behoorlijk afge
ronde studie bestaat er niet over.
Dat nou nooit een historicus of so
cioloog daar brood in heeft ge-
Toen de bevrijding kwam. was
ikzelf nog een kind. Later herin
nerde ik me wel iets van die tijd,
zeker van het laatste oorlogsjaar,
maar hoe het nu precies toeging
nee. Wat mij de laatste jaren
fascineert is de vraag: hoe kon
het toch gebeuren dat de sport in
de periode 1940-44 gewoon door
ging. Nederland werd onder
duikt door de gehate mof, onze
rechtsorde bestond niet langer, er
werden mensen opgepakt, gegij
zeld, op transport gesteld, gefu
silleerd. Wie had er in die sfeer
nou zin in om tegen de bal te
trappen of naar voetballen te kij
ken ik beperk me hier maar even
tot voetballen omdat het ver- en
veruit de belangrijkste tak van
sport was)? Het was bovendien
niet van gevaar ontbloot, want
die samengestroomde menigten
bij voetbalwedstrijden gaven de
bezetter in de latere oorlogsjaren
een prachtige gelegenheid raz
zia's uit te voeren. (Daarbij wer
den jonge mensen opgepakt en
voor de Arbeitseinsatz naar
Duitsland gestuurd).
Allemaal redenen om niet te
voetballen, zou je zo zeggen.
Maar de bal rolde en rolde. Vrij
wel geen club piekerde er over om
er mee op te houden. Feyenoord
werd landskampioen in 1940, He
racles in 1941, ADO in 1942 en '43
en De Volewijckers in 1944. Het is
dat er in de hongerwinter geen
vervoer was anders zou er ook
dan een titelhouder zijn geweest.
Hoe kon dat toch?
Van der Klugt
Afgelopen week heb ik er eens
over gepraat met Dirk van der
Klugt, een zeventiger nu, oud
voetbalscheidsrechter, oud-voor
zitter van de scheidsrechters
(COVS) in deze omgeving, gedu
rende vele jaren de opleider van
arbiters in de Afdeling Leiden.
Een hartelijke man. Hij leidde
wedstrijden in de oorlog.
"Kijk", zegt Van der Klugt,
"wie het niet heeft meegemaakt,
kan het zich misschien moeilijk
voorstellen, maar het dagelijks
leven ging gewoon door. Er ver
anderde aanvankelijk niet zo
veel. Iemand die normaal zijn
werk deed, ondervond bijna geen
problemen. En je wist verder van
allerlei dingen die er gebeurden,
heel weinig af. Dat kun je je nu
waarschijnlijk maar moeilijk in
denken, maar zo was het. Het
nieuws kwam heel geselecteerd
tot je. En dan nog wat. Nu over
zie je de oorlog als een periode
van vijf jaar, maar dat wisten
we toen niet. Ja, en je moest toch
wat. Er was héél, heel weinig ver
tier. Je had de bioscoop en de
sport, in mijn geval dan het voet
ballen. Ja, laat ik het maar zeg
gen zoals het was: de honger
naar de bal was groot. Wedstrij
den trokken ook grote belangstel
ling. Toen in '42 en 43 het razzia
gevaar toenam, zijn sommige
spelers wel gestopt en een aantal
toeschouwers zal zijn weggeble
ven, maar over het algemeen
ging men gewoon door. Men nam
het risico op de koop toe".
Van der Klugt kreeg ook te ma
ken met 'foute' scheidsrechters.
"Dat gebeurde al vóór de oorlog
met Duitsland uitbrak. We had
den iemand benoemd tot voorzit-
ter van depVS-Leiden.de'mïr-
loper van de CUvz>, en uul
een NSB-er te zijn. Maar op dat
moment wisten we dat niet. Hij
had dat stil gehouden. Het kwam
door een toeval uit. Houthof, een
sigarettengrossier die ook in de
voetballerij zat, die voorzitter en
ik troffen elkaar op een dag. Die
man wil iets uit zijn zak halen en
daarbij valt ook zijn lidmaat
schapskaart van de NSB op tafel.
Houthof zei meteen: wat heeft dit
te betekenen, hoe lang zit jij daar
al bij? Nou, hij was al enige tijd
lid. Waarop Houthof zei: je be
grijpt zeker wel datje bij ons niet
meer te handhaven bent. Na mei-
1940 kon je dat niet meer zeggen,
je had die NSB'ers maar te ac
cepteren. Wij 'bevroren' die lui,
dat wil zeggen we keken ze niet
aan en hielden ze zo veel mogelijk
buiten al onze activiteiten".
Van der Klugt: "Wetend watje
nu weet, zegje: het waren afschu
welijke jaren. Maar als je aan
mij vraagt, hoe heb je ze zelf er
varen dan denk ik aan de
vriendschap die je ondervond, de
manier waarop je elkaar hielp,
je had dat gekissebis niet, die
DIRK VAN DER KLUGT
verdeeldheid, die naijver. Als we
als scheidsrechters iets organi
seerden in bijv. Roelofarends-
veen dan kon je 's avonds niet te
rug in verband met de sperr-tijd.
Nou, dan zorgden ze daar ervoor
dat je ergens kon slapen. Dat
ging zo gemakkelijk. Ja, de har
telijkheid en saamhorigheid wa
ren groot, daar bleef na de be
vrijding weinig meer van over.
De oorlog ik vond het een span
nende, avontuurlijke tijd. Je be
leefde elke dag weer wat anders".
Belang
De bezetter had er alle belang
bij dat de sport, en zeker zoiets
populairs als de voetbalsport,
doorgang vond. Het volk moest
voor alles rustig worden gehou
den dan kon men zijn aandacht
aan belangrijker zaken wijden.
'Brood en spelen' was een recept
dat al in de oudheid zijn waarde
had bewezen. Goed, dat 'brood'
bleef een probleem, de sport liep
van een leien dakje. Nederlan
ders voerden zelf de maatregelen
uit die de bezetter had uitge
dacht. Zo werd de 'gelijkschake
ling' (het onderbrengen van heel
de voetbalgemeenschap, zoals de
(K)NVB, de katholieke, christelij
ke en socialistische voetbalbond,
in één nationale organisatie,
waarvan de NVB de leiding
kreeg) geregeld door sportpatriot
Karei Lotsy. Toen NVB-voorzit-
ter Van Prooye overleed, wilde de
bezetter aanvankelijk een
NSB'er op zijn plaats poten. De
NVB-top liet weten dat dat op
grote bezwaren stuitte. Van die
kant werd Lotsy voor de functie
naar voren geschoven. De Duit
sers stemden ermee in, want de
rust was hen lief, maar het was
duidelijk dat Lotsy dan wel naar
hen diende te luisteren. Op de vel
den moesten bordjes komen "Ver
boden voor joden" ze kwamen
er. Voetbalclubs met namen als
Wilhelmina en Juliana dienden
van naam te veranderen - het
gebeurde. Er moest een gift ko
men voor Winterhulp Nederland
men gaf het.
De sportjournalistiek liep bij
dit alles keurig in de pas.
Hoe meer je je verdiept over
sport in de oorlog des te merk
waardiger wordt het voor men
sen die de periode niet hebben
meegemaakt en er nu op terug
kijken.
Onder de duizenden Nederlan
ders die voor de Arbeitseinsatz
naar Duitsland werden gevoerd,
bevonden zich ook vele voetbal
lers. Die vormden daar, aange
moedigd door de nazi's, een "na
tionaal" team dat tegen de Ar
beitseinsatz uit andere landen
"interlands" speelde.... Vele dui
zenden Nederlanders woonden
die wedstrijden bij en toonden
zich dolgelukkig als er werd ge
wonnen. In de fabrieken waar ze
werkten, werd er vurig over na
gekaart. Een latere international
als Bram Appel kwam zelfs in de
Duitse voetbalcompetitie uit: hij
was een gevierd schutter bij Her-
tha BSC.
Ruim veertig jaar na de oorlog
vraag je je verbijsterd af hoe het
toch allemaal kón. Het zal wel op
gesloten liggen in dat ene zin
netje: het dagelijkse leven ging,
bij alle ongeregeldheid, gewoon
door...
En nooit is duidelijker onder
een vergrootglas komen te liggen
dat sporters gericht zijn op sport
en niet op iets anders.
Unitas
Zijn alle clubs door blijven
voetballen in de oorlog? Is er geen
enkele vorm van verzet geweest?
Van de voetbalclub Oegstgeest
weten we dat die na de Duitse in
val haar sportieve bezigheden
staakte. Bij SJC werd het bordje
"Voor Joden verboden" verwij
derd. De Sicherheitsdienst nam
de zaak hoog op en eiste dat de
dader zich zou melden. Het veld
van SJC behoorde toe aan de r.k.
kerk en de pastoor nam alle
schuld op zich. Hij werd naar een
concentratiekamp gevoerd, keer
de daaruit na de bevrijding ge
radbraakt terug en stierf korte
tijd later. Er zijn misschien nog
wel wat voorbeelden te noemen,
maar het waren uitzonderingen.
En dan is er het geval-Unitas.
De ledenvergadering van deze
Gorkumse club stemde in septem
ber 1941 de penningmeester, een
actieve NSB-er, weg. Het werd
een geduchte rel. De plaatselijke
NSB, gesteund door de bezetter,
nam dat niet en wilde dat de
man zijn functie terugkreeg. Uni
tas weigerde. De NVB probeerde
te bemiddelen en wees de Gor-
kummers er op dat hun besluit
verreikende consequenties kon
hebben; het voortbestaan van de
club stond op het spel. Unitas
hield voet bij stuk: de penning
meester was op reglementaire
wijze van zijn functie ontheven.
Injuni-1942 wees de bezetter de
weggestuurde penningmeester
als gevolmachtigde van Unitas
aan m.a.w. al wat er in de ver
eniging gebeurde, had zijn in
stemming nodig. Het bestuur
trad daarop af en het overgrote
deel van de leden zegde zijn lid
maatschap op. In feite hield de
club daarmee op te bestaan. Op
initiatief van de burgemeester
van Gorkum werd later een alge
mene ledenvergadering belegd
waarbij het voorstel aan de orde
kwam om de foute penningmees
ter als achtste (extra) bestuurslid
te aanvaarden. Het voorstel
werd verworpen, de oppositie er
tegen werd geleid door een der
jongere leden, H.K. Sterkenburg
die zich al eerder krachtig in de
ze kwestie had geroerd. De gevol
machtigde probeerde vervolgens
toch nog een competitie-elftal te
formeren, maar de spelers wei
gerden. De bezetter liet daar
op weten dat alle eigendom
men van Unitas zouden worden
verkocht. Een aantal Nederland
se clubs meldde zich terstond om
de zittribune over te nemend).
De burgemeester van Gorkum
zocht naarstig naar een oplos
sing en vond die: er zou een
nieuw bestuur worden benoemd,
niemand van het oude zou daar
in terugkeren, ook niet de foute
penningmeester. Dat voorstel
werd door zowel de NSB als Uni
tas aanvaard.
Aan het eind van de oorlog
nam de bezetter nog even wraak:
de gehele accommodatie van de
club werd gesloopt. H.K. Sterken
burg was inmiddels al gearres
teerd en weggevoerd. Hij bekocht
zijn moedige houding met de
dood.
ZEIST (GPD) Michel Valke of
Erwin Koeman, dat was de keuze
toen de 17-jarige Groninger zich bij
PSV had gemeld. Kies ik voor de
een of voor de ander was dikwijls
ook de vraag voor bondscoach
Kees Rijvers. En toen het Neder
lands elftal de voorbereiding op de
interland tegen Oostenrijk begon,
was de bezetting van de linker po
sitie op het middenveld een van de
onzekerheden voor interim-coach
Leo Beenhakker.
In de oefenpartij tegen DHC lag
de middenvelder van FC Gronin
gen een streepje voor, maar door
een voortreffelijke prestatie in de
competitiewedstrijd tegen Ajax
vergrootte de oudste Koeman zijn
voorsprong, een mislukte verrich
ting tegen AZ'67 bracht de meer er
varen Michel Valke weer op gelijke
hoogte, en toen Oranje zich vrijdag
meldde voor het vierdaagse trai
ningskamp was Beenhakker nog
niet overtuigd. Het nachtje dat hij
er nog over wilde slapen werd ver
stoord door de mededeling dat Mi
chel Valke geveld was door een
blessure.
Erwin Koeman of Michel Valke.
alleen voor Rinus Michels was het
geen probleem. „Hij zag het in mij
niet zitten, dat heb ik tenminste
van Han Berger begrepen", zegt
Erwin Koeman in Zeist, twee da
gen voor de belangrijke kwalifica
tiewedstrijd tegen Oostenrijk en
een week voor de beslissende ge-
Opstelling Oranje
het kader van de voorronden van het toer
nooi om het wereldkampioenschap (Euro-
riidden Schoenaker (Ajax>, Van de Kerk-
gelen (FC Groningen). Silooy (Ajax), Hout-
sprekken met zijn huidige werkge
ver FC Groningen en wat mogelijk
zijn nieuwe bazen worden in Am
sterdam. Het prijskaartje dat om
de nek van Oranje's middenvelder
hangt (750.000 gulden), kan door
een goede prestatie niet verande
ren, mogelijk wèl de som die naar
de eigen bankrekening overge
maakt wordt.
Het geld telt niet, het belang van
het Nederlandse voetbal, het resul
taat tegen Oostenrijk, kwalificatie
voor de WK-'86, daar gaat het om.
Erwin Koeman is het eens met Hu-
go Hovenkamp, die vindt dat Ne
derland na een uitschakeling voor
de eindronden van het wereldkam
pioenschap niet al te dramatisch
moet doen, omdat deze nationale
voetbalploeg pas over een jaar of
vier op zijn sterkst is.
De nu 23-jarige Koeman is dan
op zijn top. „Dit elftal kan nog wel
een paar jaar mee, juist daarom is
het gunstig als deze jonge lichting
op het wereldkampioenschap erva
ring op kan doen. Daar kunnen we
ons meten op niveau. Als we met
zijn allen de schouders eronder zet
ten dan moet het lukken. Voor het
HAARLEM/ALKMAAR (GPD) -
Hans van Doorneveld is in een
moeilijke positie terechtgekomen,
nu AZ bij monde van voorzitter
Arie Ligthart heeft laten weten, dat
de club onder geen beding de af
koopsom van 125.000 gulden zal
betalen, die Haarlem voor het ont
binden van het contract van de oe-
fenmeester vraagt. Haarlem gaat er
dan ook vooralsnog van uit, dat de
trainer het tweejarige contract, dat
hij in november vorig jaar tekende,
normaal zal uitdienen.
Daarmee is de overgang van Van
Doorneveld, die anderhalve week
DORDRECHT - Het zaalvoetbal
team van Glasbergen heeft gister
avond een goede stap gezet op weg
naar promotie naar de interregio
nale klasse. De Katwijkers wonnen
in Dordrecht ook hun tweede wed
strijd in de promotiecompetitie,
waarin vijf teams om twee promo
tieplaatsen strijden. De kampioen
van de Dordtse hoofdklasse, de
Project Inrichters, werd met 1-5
verslagen. De Leidse kampioen
kwam weliswaar al vlot op een 1-0
achterstand, maar Wim Driebergen
en Jan Hogewoning bogen die na
delige score nog voor de pauze om
in een 1-2 voorsprong. Na de pauze
scoorde Driebergen, met doelman
Gijs Guyt uitblinker, nog twee
keer en Martin van der Plas één
keer.
geleden tot een akkoord kwam met
AZ over een dienstverband van
twee jaar, vrijwel zeker van de
baan. Hoewel Van Doorneveld eer
der verklaarde aan het einde van
dit seizoen perse weg te willen bij
Haarlem, toonde bestuurslid Harry
Wehnes zich gisteravond optimis
tisch over het aanblijven van de
hoofdtrainer. „We hebben de afge
lopen week een paar gesprekken
gehad met Van Doorneveld en
daarin zijn veel knelpunten wegge
nomen. Daarnaast is gebleken dat
de problemen die overblijven, op
losbaar zijn. Ik denk, dat de span
ning van dit hectische seizoen tot
wat conflictsituaties heeft geleid.
We moeten nog verder praten met
elkaar, maar ik denk dat Van
Doorneveld gewoon bij Haarlem
blijft".
De net van vakantie teruggekeer
de AZ-praeses Ligthart, op wie bij
de afwikkeling van de transactie
was gewacht, reageerde zondag
avond woedend op de opstelling
van het Haarlem-bestuur. „Wat
Haarlem vraagt, is ronduit absurd.
Er moet 125.000 gulden op tafel ko
men om Van Doorneveld vrij te
krijgen. Daar denken, laten staan
praten we niet eens over. We beta
len geen tientje. Het is nu een zaak
van Van Doorneveld zelf gewor
den. Als hij zo graag naar AZ wil,
moet hij maar proberen een rege
ling te treffen. Wij stoppen er mee
en zullen geen contact meer zoe
ken".
Ligthart: „Ik ben eerlijk gezegd
enorm teleurgesteld in het bestuur
van Haarlem. De loyaliteit is ver te
zoeken. Vijf jaar geleden hebben
we Haarlem geholpen toen Van
Doorneveld daar ondanks een nog
lopend contract hoofdtrainer kon
worden. Ik was toen de enige in het
bestuur, die zich voor Van Doorne
veld sterk heeft gemaakt. Achteraf
gezien kan ik m'n tong wel afbij
ten, dat ik me zo heb opgesteld. Ik
denk, dat we voortaan niet meer
aan anderen, maar alleen nog aan
onszelf moeten gaan denken", al
dus Ligthart.
Haarlem-bestuurder Wehnes
wees de kritiek van de AZ-voor-
man zonder meer van de hand.
„Wij willen niets, behalve dan dat
Van Doorneveld blijft. Wanneer
AZ hem graag wil hebben, moet
het daarvoor in de knip. Dat heb
ben we van te voren ook kenbaar
gemaakt. De vergelijking die Lig
thart maakt met vijf jaar geleden, is
trouwens niet reëel. Van Doorne
veld was destijds assistent-oefen-
meester bij AZ en kon bij ons
hoofdtrainer worden. Dat vind ik
wel wat anders".
Hans van Doorneveld reageerde
vanmorgen als volgt: „Ik ben erg
teleurgesteld dat het Haarlem-be
stuur zo n hoog bedrag voor me
vraagt. Klaarblijkelijk ben ik dus
een topper. Dat is overigens het
enige dat me goed doet. Niet mis,
125.000 gulden. Enige tijd geleden
had penningmeester Beer Wentink
het over een prijskaartje. Dat blijkt
er nu een met een gouden randje te
zijn. Maandag 15 april kreeg ik te
horen dat ik weg mocht en nu dit.
Een overeenkomst is een overeen
komst, dacht ik zo. Ik meen dat er
van mijn kant in alle eerlijkheid en
redelijkheid zaken zijn aangevoerd
waarvoor het bestuur begrip voor
toonde. En nu dit. Zo zie je maar
weer: niets veranderlijker dan een
mens. Ik had liever gehad dat het
Haarlembestuur me gewoon aan
m'n contract had gehouden. Wat ze
nu voor me vragen, vind ik ab
surd".
de laatste jaren niet bepaald ver
wende publiek zou het toch ook
fantastisch zijn".
Beleving
Typisch -Nederlands noemt hij
het. „Hongarije speelt 30 inter
lands, reist een week met de hele
ploeg naar Benidorm. Duitsland
oefent de ene wedstrijd na de ande
re tegen sterke tegenstanders, en
wij..., wij voetballen tegen DHC.
Het bekrompen Nederland. Er kan
niets, maar als het moet dan zijn
Of dat ook voor dit Oranje geldt?
Koeman gelooft het. Hij vertrok uit
Oranje toen Kees Rijvers nog de
baas was, hij werd teruggehaald
door Leo Beenhakker. De Braban
der vond het onnodig om zijn spe
lers te wijzen op het belang van een
partij, dat hoefde je toch niet te
zeggen tegen profs die met hun
vak bezig waren. De uit Spanje
overgevlogen Beenhakker consta
teerde dat de beleving van het spel
letje doodgebloed was, hij miste
het voetbal met het hart.
„Bij ons gaat het inderdaad ge
moedelijker", vindt ook Erwin
Koeman, die een duidelijke voor
keur uitspreekt voor de werkwijze
van Beenhakker. „Rijvers heeft bij
FC Twente en PSV goed gepres
teerd, daar heeft hij het hoogste be
reikt. Bij die clubs had hij de spe
lers dagelijks om zich heen, bij
Oranje had hij de jongens maar
hoogstens eens in de drie maanden
bijeen, vier interlands per jaar.
Vanuit die situatie kon hij niet
werken. In Beenhakker herken ik
veel van Berger. Cynische opmer
kingen, humor, je zeggen waar het
op staat. Dat komt weieens hard
aan, maar het is wel eerlijk. Het
spreekt mij aan, en niet alleen mij,
maar ook de anderen".
Buffelen
Dat geldt ook voor de opmerkin
gen van Willy van de Kerkhof in
een sportblad; hard maar eerlijk.
„Is Erwin Koeman een tweede
Jantje Peters, een eeuwige belof
te", vraagt de veteraan zich af. Koe
man: „Toen ik net kwam kijken bij
PSV, maakte ik me druk om een
dergelijke opmerking. Nu ben ik
volwassener geworden. Ik heb
geen spijt dat ik al op 17-jarige leef
tijd naar Eindhoven ben gegaan.
Knokken voor je plaats, het harde
leven, je bent er tegen bestand of
niet. Wie niet bij de les blijft valt af,
zo werkt het bij de topclubs en mo
menteel ook bij Groningen".
Van de Kerkhof, opgegroeid in
een tijd dat je, zoals hij het zegt,
„leerde dat je voor je geld moest
werken". Erwin, zorgeloos opge
groeid, die toevallig goed tegen een
bal kon schoppen en die niet zoals
zijn leeftijdgenoten een paar tien
tjes pakte in een krantenwijk maar
een veelvoud van dat bedrag ver
diende op het voetbalveld.
De Groninger: „Onze generatie
heeft het inderdaad vrij gemakke
lijk. Een paar goede acties en je
bent in dit land een wereldvoetbal
ler, maar bedenk wel dat ze je ook
zo de grond intrappen. Beweren
dat we te weinig met ons vak bezig
zijn is onzin. Bij PSV heb ik ook
sneeuw lopen ruimen, bij GRC liep
Erwin Koeman: "Ik ben niet te beroerd
spelen".
ik te vlaggen bij het derde en
bracht ik thee bij het tweede. Kun
nen wij het helpen dat dergelijke
bedragen in het betaald voetbal be
taald worden? Ik ben echt wel be
zig met mijn vak, ik wil buffelen, ik
ben niet te beroerd om in dienst
van een ander te spelen".
Morgenavond, in de volgepakte
Kuip, moet Oranje aan de slag. Het
rekent op een verdedigend inge
stelde tegenstander. „De Oostenrij-
toto GPD)
kers", gelooft Koeman, „komen
voor één puntje". Ze zullen een fa
natiek en geladen Nederlands elf
tal tegenover zich krijgen. „Jagen
op de man, in een vroeg stadium.
Het publiek ziet het graag en het is
toch kenmerkend voor het Neder
landse voetbal. Het is belangrijk
om het publiek achter ons te krij
gen. Het is 1 mei, de Dag van de
Arbeid, daar kunnen we niet om
heen".
PRAAG (SID/DPA) - Tsjechoslo-
wakije heeft de al jaren geldende
ijshockeyhiërarchie volledig op
zijn kop gezet. Voor 14.200 wild en
thousiaste toeschouwers slaagden
de Tsjechoslowaken er op uiterst
sensationele wijze in het tot nu toe
ongenaakbare Sowjet-Unie met 2-1
te verslaan. Tsjechoslowakije dat
zaterdag nog in de voorronde met
1-5 kansloos ten onder was gegaan,
heeft nu een uitstekende kans voor
de zesde maal in de geschiedenis
wereldkampioen te worden. Dat
kunststukje haalden de Tsjecho
slowaken voor het laatst in 1977 in
Wenen uit. Voorwaarde voor het na
eerdere nederlagen in het toernooi
in Praag al lang niet meer voor mo
gelijk gehouden succes is wel, dat
het team van de Verenigde Staten
morgen wordt verslagen. De slot
wedstrijd van vrijdag tegen Cana
da, dat gisteren verrassend de VS
versloeg, wordt vervolgens gezien
als een relatief gemakkelijke opga-
Het was bijna zeven jaar geleden,
dat Tsjechoslowakije op dezelfde
plaats tijdens de strijd om de we
reldtitel van de Sowjet-Unie won
(6-4). Dat resulteerde toen niet in
het veroveren van het zo fel be
geerde kampioenschap, dat toch
weer bij de Sowjet-Unie terecht
kwam. In maar liefst 52 achtereen
volgende wedstrijden voor dit eve
nement waren de Sowjetrussen on
geslagen gebleven.
Al in de eerste periode zorgden
Ruzicka (7e minuut) en Pasek (12e)
voor de doelpunten, die achteraf
goud waard bleken te zijn. Bij de
eerste treffer speelde de Sowje-
trussische doelman Vladimir Mis-
jkin een dramatische rol. Hij gleed
uit, viel en maakte zo de weg vrij
voor Ruzicka, die plotseling een
open doel voor zich zag. Ook bij de
tweede Tsjechoslowaakse treffer
ging Misjkin, algemeen gezien als
de opvolger van de legendarische
Tretjak, ook al niet vrijuit. Hij ver
zuimde de bal met zijn voet tegen
te houden, waar Pasek op eenvou
dige wijze van kon profiteren. In
de resterende speeltijd konden de
fel aanvallende titelverdedigers
nog slechts één treffer produceren,
door Komoetov in de derde perio
de.
ARNHEM (GPD) - Een kleine
twee weken voor de extra unie
raadsvergadering heeft het KNAU-
bestuur de aanval gezocht. In een
brief aan de unieraadsleden laat
het hoofdbestuur vrijwel niets heel
van de rapportage van de onder
zoekscommissie die onlangs tot de
conclusie kwam dat ten minste
vier bestuursleden niet voor hun
taak berekend zijn.
Het door de rapportage van de
onderzoekscommissie in het nauw
gedreven hoofdbestuur van de at-
letiekunie verwijt de onderzoekers
tal van tekortkomingen. Letterlijk
schrijven voorzitter Wim de Beer
en secretaris Bart Kappenburg:
„Het bestuur vraagt zich af of
werkelijk van een onderzoek spra
ke is geweest".
De verwijten hebben betrekking
op het niet-toepassen van hoor en
wederhoor en op het weergeven
van meningen en gevoelens van de
geïnterviewden in plaats van het
noemen van feiten.
„Vaststaat dat van de geïnter
viewde personen een relatief groot
aantal behoort tot het korps van
professionele of semi-professione-
le medewerkers, die zich ten tijde
van het onderzoek inzake het ont
slag van bondsbureaudirecteur
Ensdorff lijnrecht tegenover het
bestuur van de KNAU hebben op
gesteld. De vraag rijst dan ook hoe
veel waarde aan een aantal van de
door hen gemaakte opmerkingen
moet worden toegekend. De vraag
kan zelfs worden gesteld in hoever
re het nog oirbaar is als aan deze
medewerkers de vraag wordt ge
steld hoe hun oordeel over niet-
professionele bestuurders en com
missieleden is", aldus het KNAU-
bestuur, dat het rapport voor ken
nisgeving aanneemt.
De brief van het hoofdbestuur
van de KNAU heeft bij de leden
van de onderzoekscommissie woe
dende reacties losgemaakt. Een
van de leden, Ap Lammers uit het
Gelderse Dieren, noemt het een
ongehoorde reactie van het hoofd
bestuur. „Zeker naar de commis
sieleden toe, die binnen de KNAU
een enorme staat van dienst heb
ben. Ik noem alleen maar KNAU's
erevoorzitter Frans Jutte". „Wat
mijzelf betreft kan ik wel zeggen
dat ik, als het bestuur door deze
tactiek het straks op 11 mei haalt,
er weinig voor voel onder dit be
stuur verder te functioneren".
