'We willen niet behagen maar confronteren'
PODIUMBLIK
Danserscollectief, een enfant terrible stoeit met La Traviata
Omroepen
morgen met
minister
om de tafel
Actiecomité
eist andere
laats voor
et beeld
Van Zadkine
'Schuim' eindelijk als kinderopera ontdekt
Sempre Crescendo ondanks ziekte zuiver
DINSDAG 30 APRIL 1985
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 15
Danserscollectief komt woens
dag en donderdag voor het eerst
naar het LAK-theater. Een groep
van dansers en choreografen die
zich niet storen aan wat in dan
serskringen gebruikelijk is. Ze
brengen 'La Traviata', een twee
ënhalf uur durende bewerking
van de gelijknamige opera van
Giuseppe Verdi. De reacties in de
pers liepen uiteen van 'fascine
rend' en 'Danserscollectief be
wijst zich' tot 'rigoureus vastge
lopen' 'langdradig en vaak voor
spelbaar'. Goed of slecht, Dan
serscollectief laat je in geen geval
onberoerd. Elders op deze pagina
meer over dit Tilburgse gezel
schap. Aanvang 20.30 uur.
De Kuhr De Boer show
stond al eerder op de agenda van
de Leidse schouwburg, maar
moest toen wegens ziekte van mu
zikant Freek Dicke worden afge
last. Zangeres Lenny Kuhr en
schrijver Herman Pieter de Boer
komen nu donderdag naar het
theater aan de Oude Vest, met
een programma van liedjes, ver
halen en bekentenissen. Jules
Croiset tekende voor de regie.
Aanvang 20.15 uur.
Litteris Sacrum maakt het
predikaat 'koninklijke toneelver
eniging' waar in de eenakter 'De
Meiden' van Jean Genet. De drie
actrices die gestalte geven aan de
meiden en hun mevrouw speel
den tijdens de eerste voorstelling,
zaterdag j.l in het Hooftstraat-
theater in Alphen aan den Rijn,
zeer overtuigend. Wie onlangs de
produktie van 'De Leidse Meid'
door Imperium heeft gezien, kan
dit stuk met 'De Meiden' vergelij
ken.
Als tweede eenakter staat vrij
dagavond in de Leidse schouw
burg 'Een wonderbaarlijke
nacht' van Slawomir Mrozek op
het programma. Twee ambtena
ren brengen tijdens een dienst
reis de nacht door op een hotelka
mer en ondergaan daar een
schokkende ervaring. De uitvoe
ring van dit stuk werd gisteren
in deze krant als veel te statisch
betiteld. Aanvang 20.15 uur.
De Vakgroep Nederlands van
de Leidse universiteit heeft de
goede gewoonte jaarlijks een re
cent Nederlands toneelstuk op te
voeren. Dit keer is dat 'Een
Sneeuw' van Willem-Jan Otten,
een jonge schrijver en dichter,
van wie onlangs 'Denken is een
lust' is verschenen, een beschou
wing over pornografie. 'Een
Sneeuw' gaat over een confronta
tie tussen familieleden van drie
generaties. Eén van hen heeft in
een Duits concentratiekamp ge
zeten; enkele anderen zaten in
Nederlands Indië in een 'Jappen
kamp'. De jongeren behoren tot
de naoorlogse generatie. 'Een
Sneeuw' was in het seizoen 1983-
84 de meest succesvolle voorstel
ling op het repertoire van toneel
groep Theater en blijkt ook onze
oosteburen te kunnen boeien: een
professioneel gezelschap uit Bre
merhaven nam 'Ein Schnee' vori
ge maand op het repertoire. 'Een
Sneeuw' komt vrijdag in het
LAK. Aanvang 20.30 uur.
Imperium gaat voorlopig nog
even door met het geven van
voorstellingen van de musical
'Weg, weg, weg'. In het Micro
theater aan de Oude Vest kan
men vrijdag en zaterdag weer te
recht voor een vrolijke verzame
ling sketches en liedjes, gegroe
peerd rond het thema vakanties.
Vakantiehuisjes, hostesses, reis
bureaus en thuisblijvers spelen
een rol, naast bekende reizigers
uit de wereldliteratuur: Gulliver,
Odysseus en Robinson Crusoë.
Aanvang op beide avonden 20.30
'Hot Shots' is de titel van een
programma van Georgo Peugot
en Jack Millet. Eindelijk weer
Fools in het Leids Vrijetijds Cen
trum, dat er in de wintermaan
den niet in slaagde voor elke eer
ste zondag van de maand dwa
zen te strikken. Maar als de tem
peratuur oploopt kruipen de
fools weer uit hun schulp. Peugot
is afkomstig uit de Salt Lake Mi
me Troupe, een groep die in een
ver verleden in Leiden speelde op
het Iris-festival. Samen met Mil
let vormde hij vijf jaar geleden
de Improvisational Comedy
Company. Ze staan zondag om
21.00 uur op het podium van het
LVC.
George Peugeot in 'Hot Shots,
zondag in het Leids Vrijetijds
Centrum. (foto pr>
TILBURG - "We krijgen soms als kritiek dat we zulke povere
choreografieën maken. Wat een bak, denk ik dan. Voor ver
nuftige dans moetje bij het Nederlands Dans Theater zijn, en
niet bij ons. Het gaat ons om de inhoud, de schoonheid van de
bewegingen komt bij ons pas op de tweede of de derde plaats.
Als mensen na de voorstelling niet meteen een pilsje gaan
drinken of naar McDonalds slenteren, dan vinden we dat we
al wat bereikt hebben. Mensen vergeten snel. Het is zo ver
domd moeilijk om emotioneel te raken".
Dat zijn woorden van Ricardo
Anemaet van het Danserscollec
tief, een groep die zich graag het
enfant terrible onder de dansge
zelschappen noemt. In Tilburg,
je zou kunnen zeggen halverwe
ge Randstad, Roergebied en Bel
gië, wordt geen mooie podium-
dans gemaakt. Danserscollectief
wil niet behagen, maar confron
teren. Dat resulteert in harde en
agressieve voorstellingen, waar
in vooral de vrouwen het vaak
moeten ontgelden. Het komt
vaak voor dat een deel van het
publiek het einde ervan niet af
wacht. Toch heeft de groep zich
daarmee in de vijf jaar van haar
bestaan een eigen plaats verwor
ven. Ook het LAK kan daar niet
langer onderuit. Morgen on over
morgen geeft Danserscollectief
er voorstellingen van hun inter
pretatie van 'La Traviata', de?
opera van Giuseppe Verdi.
Elsa van der Heyden, Lilian
Bruinsma en Ricardo Anemaet
vormen gedrieën de harde kern
van Danserscollectief. Ze heb
ben heel uiteenlopende achter
gronden. Elsa van der Heijden
danste bij het Nederlands Dans
Theater en het Ulmer Theater in
Duitsland, een zeer klassiek geo
riënteerd gezelschap. Dar ont
moette ze Ricardo Anemaet, die
eerder bij het Nationale Ballet
had gedanst. Samen met Lilian
Bruinsma, die bij de London
school of contemporary dance
had gewerkt, besloten ze een ei
gen groep te beginnen.
Tilburg werd de thuishaven.
De Randstad is volgens het drie
tal niet het walhalla van de cul
tuur en al verzadigd met dans
groepen. Bovendien, zoals Ane
maet zegt: "Je weet maar nooit
wat zo'n lelijke stad voor invloed
op je heeft. Er is hier niets, je
bent volledig op jezelf aangewe
zen. Ik zou niet in een vrolijke
stad kunnen werken". Stad en
provincie geven geen subsidie;
wel krijgt Danserscollectief geld
van het ministerie van sociale za
ken, uit een pot die bestemd is
voor jonge, kleinschalige bedrij
ven.
Sinds de eerste produktie 'Bin
nenstebuiten' neemt Danserscol-
Al is het alleen al omdat ze een
uitgesproken voorkeur voor ex
pressionisme aan de dag legt. Ze
zijn vaak epigonen van Pina
Bausch genoemd, en hebben te
ruggeslagen door een produktie
de titel 'Groeten uit Wuppertal'
(de standplaats van Bausch) mee
te geven. Hun eigen voorkeur
gaat echter eerder uit naar het
Duitse expressionisme uit de ja
ren twintig van Gladeck, Jooss,
maar ook naar Artaud en de per
formances van Herman Nietsch
en Abramovich.
Courtisane
Die voorkeuren geven al aan
dat Danserscollectief veel waar
de hecht aan de inhoud van wat
getoond wordt. "Niet in apostoli
sche zin", zoals ze zelf zeggen.
"We tonen geen moraal en dra
gen geen oplossing aan. Maar we
willen wel de rottigheid van de
wereld zichtbaar maken, laten
zien hoe het volgens ons in el
kaar zit. Dat wil niet zegggen dat
we echt lelijke dingen maken,
maar wel dat we weigeren de le
lijkheid mooi te maken. Laat het
maar puur zien: Bhammm".
Een dergelijk uitgangspunt
lijkt op het eerste gezicht moei
lijk te rijmen met opera. In 'La
Traviata' wordt het verhaal ver
teld van de jonge vrouw Violetta,
dat haar leven als courtisane op
offert voor haar liefde voor Alfre
do, een jongeman van gegoede
komaf. Ze trekken zich samen te
rug op het platteland. De intrede
van de vader van Alfredo ver
stoort de idylle. Hij overtuigt zijn
zoon ervan dat de verhouding
moet worden verbroken. Violet
ta keert terug naar haar vroegere
bestaan, krijgt tuberculose en
sterft. Alfredo en diens vader ar
riveren juist op tijd om bij haar
laatste ogenblikken aanwezig te
zijn.
Denk nu niet dat zij opera-ido-
laten zijn. "Nooit van m'n leven
heb ik van opera gehouden",
zegt Lilian Bruinsma. "Die stij
ve, kartonnen dozen waarin
mensen staan te galmen. Dat
Scène uit 'La Traviata', naar de gelijknamige opera
moet totaaltheater voorstellen,
maar is het nooit geworden. Het
zijn meestal smartlappen van ni
veau". Met instemming citeert ze
de opera-componist Rossini, die
ooit gezegd zou hebben: 'Wat zou
opera iets prachtigs zijn als er
geen zangers waren'.
Waarom dan wel La Traviata?
Ze vertellen gefascineerd te zijn
door de lijdzame rol van Violetta,
die zich maar door de heren laat
sollen. Alle ellende komt op haar
schouders neer, terwijl de ver
oorzakers ervan buiten schot
blijven. Ricardo Anemaet: "Lief
de, moraal en dood komt er in
voor. Het is de waarheid en tege
lijk een groot cliché. Trouwens,
de muziek is werkelijk schitte
rend. En vergeet het jeugdsenti
ment niet".
Drinklied
De muziek van Verdi wordt
door Danserscollectief integraal
gebruikt. Maar aan het libretto is
nogal wat veranderd. "De scènes
lopen bij ons niet altijd parallel
met de anecdote", zegt Anemaet.
"Neem dat beroemde drinklied
aan het begin - het drietal zingt in
koor - daar gaan wij goochelen,
om duidelijk te maken dat we
het verhaal niet letterlijk nemen.
Er zitten er nogal wat steken on
der water naar de opera in. De
voorstelling wordt leuker als je
het oorspronkelijke verhaal
kent".
De uitvoerenden dansen niet
alleen, maar praten en acteren
ook. Anemaet: "Als we met an
dere middelen dan dans een be
ter resultaat kunnen bereiken,
zullen we dat niet laten. We heb
ben geen ontzag voor die gren
zen tussen disciplines. Maar als
we acteren of zingen, doen we
dat niet met de pretentie het
goed te kunnen. Dan zouden we
echt de boot ingaan".
La Traviata is zoals alle pro-
dukties die eraan voorafgingen
een collectief werkstuk. Die
werkwijze is nu verlaten. Elsa
van der Heyden aan de ene kant
en Ricardo Anemaet en Lilian
Bruinsma aan de andere kant
zijn te ver uit elkaar gegroeid om
nog gezamenlijk iets te kunnen
maken.
Ricardo Anemaet: "Het is de
ontwikkeling die je bij alle col
lectieve groepen ziet. Eens komt
het moment dat je wat op je een
tje wilt maken, dat je geen com
promissen weer wilt sluiten met
anderen. We verschillen inhou
delijk van mening. Lilian en ik
staan een meer confronterende
lijn voor. We zoeken het gevaar,
willen theater maken dat onze
persoonlijke grenzen verlegt.
Man-vrouwverhoudingen, daar
zijn we nu wel over uitgezeurd.
De drijfveren van mensen, daar
gaat het ons om, geen politiek-
maar persoonlijk engagement".
Shockerend
Anemaet: "Het verbaast me
telkens weer dat dat zo shocke
rend werkt. Bij 'Hartstuk' (de
produktie die Anemaet en
Bruinsma samen maakten, red)
liep in Amsterdam wel een kwart
van de toeschouwers de zaal uit.
We houden de mensen een soort
spiegel voor. Handelingen wor
den uitvergroot en tot in het ex
treme doorgevoerd. Dat maakt
ze pijnlijker. Een vrouw wordt
niet eenmaal rondgedraaid, maar
misschien wel tien munuten
lang. Als op tv een spuit in ie
mands arm gaat, kijk ik even
niet. Maar je kan geen tien minu
ten je blik afwenden. Dus gaat
een deel van het publiek over z'n
nek".
De benadering van Anemaet
en Bruinsma werd Elsa van der
Heijden te ongenadig. Daarom
maakte zij 'Tranendal' op haar
eentje: "Wat is echt en wat is
vals, dat heb ik willen onderzoe
ken", zegt ze. "Een groenverlich-
te piëta van Michelangelo, is dat
kunst of kitsch? Een mongooltje,
is dat om te lachen of om te hui
len? Heintje en Maria Callas zin
gen beiden smartlappen; waar
om kan het één wel en het ander
niet"?
Anemaet: "Terwijl wij die
speurtocht naar het sentiment
hebben opgegeven. Wij rekenen
er niet meer op dat er nog wat
aardigs kan gebeuren".
Van der Heijden: "Relativering
is voor mij heel belangrijk".
Bruinsma: "En wij geloven
daar niet meer in. Het bestaan is
een gevecht om boven water te
blijven. De basis van alles is een
strijd tegen jezelf en tegen ande-
De kloof tussen die twee visies,
die je gemakshalve de zachte en
de harde benadering zou kunnen
noemen, is zo groot, dat het drie
tal voorlopig niet meer in eikaars
voorstellingen optreedt. Al slui
ten ze niet uit dat dat in de toe
komst weer wel zal gebeuren.
Zodoende wordt er veel met
gastspelers gewerkt, meestal ge-
recruteerd van de balletoplei
ding van het conservatorium in
Tilburg. Voor het komende sei
zoen staat een produktie met het
Limburgs Symfonie Orkest op
het programma, onder regie van
Theu Boermans van Globe. Ver
der een kleine-zaalproduktie, ge
baseerd op 'De bittere tranen van
Petra von Kant' van Fassbinder
en 'Ghetto', een grote produktie
samenGlobe en onder regie van
Boermans en Verhulst. In maart
van het volgend jaar ondergaat
'Macbeth' van Shakespeare een
bewerking door Danserscollec
tief.
'La Traviata' is gemaakt door
Anemaet, Van der Heyden,
Bruinsma en Jack Timmermans
en wordt woensdag en donder
dag in het LAK-theater uitge
voerd door Anemaet, Van der
Heyden, Bruinsma, Jan van Op
stal, Marion van Iersel en Mat-
thijs Olieman.
ARIEJAN KORTEWEG
HILVERSUM (GPD) - Een dele
gatie van de NOS zal morgen in ge
sprek treden met de ministers
Brinkman (WVC) en De Koning
(sociale zaken en werkgelegen
heid) over de omroep-cao. De Raad
van Beheer, het dagelijks bestuur
van de NOS, heeft maandag in een
extra vergadering besloten om op
de uitnodiging in te gaan en in
Rijswijk rond de tafel te gaan zit
ten, omdat „de NOS in de brief de
intentie van de minister leest, om
naar wegen te zoeken om tot goed
keuring van de cao te komen", al
dus de NOS gisteravond.
Hiermee houdt de Raad van Be
heer zich niet aan de voorwaarden
die de eigen economisch commis
saris Henk Spaan vorige week na
het kamerdebat over de cao-kwes
tie heeft gesteld. Spaan zei toen:
„Eerst de cao goedkeuren en pas
daarna valt er te praten".
Het gesprek wordt nu toch ge
voerd, „als uiterste poging" de mi
nister zover te krijgen om inder
daad een handtekening te zetten
onder de arbeidsovereenkomst
waarover werkgevers en werkne
mers het al geruime tijd eens wa-
NOS en BRT
willen banden
meer aanhalen
HILVERSUM (ANP) - De NOS en
de BRT hebben in een brief aan de
ministers van cultuur van Neder
land en België, aangedrongen op
een wettelijk geregelde culturele
samenwerking tussen de Belgi
sche en de Nederlandse omroep.
De brief werd eind vorige week
goedgekeurd tijdens een twee
daagse vergadering van de bestu
ren van de NOS en de BRT in Hil
versum.
In de vergadering werd ernstige
bezorgdheid gei^it over de bedrei
ging van het Nederlands-Vlaamse
taalgebied door Anglo-Amerikaan-
se media-produkties. Het Europe
se Groenboek, een werkdocument
voor een gemeenschappelijk om
roepmarkt, werkt naar de mening
van de beide besturen deze ont
wikkeling alleen maar in de hand.
Nu zowel in Nederland als in Bel
gië pogingen worden ondernomen
het bestaande mediabestel te wijzi
gen, doet zich een uitstekende ge
legenheid voor de Vlaams-Neder
landse samenwerking op radio- en
televisiegebied te formaliseren, al
dus de beide besturen.
In het verleden zijn al enkele po
gingen gedaan om tot een Neder
lands-Vlaamse samenwerking te
komen. Projecten als 'Canal Gran
de', een gezamenlijk televisienet
en 'Radio Delta', een gezamenlijk
radiostation, liepen echter stuk op
enerzijds de complexiteit van het
Nederlandse omroepbestel en an
derzijds de wankele financiële si
tuatie van de Belgische omroep.
Danspaar
naar China
AMSTERDAM (ANP) - Het dan-
spaar Alexandra Radius en Han
Ebbelaar gaat van 2 tot en met 13
mei een tournee maken door de
Volksrepubliek China. Samen met
violist Christiaan Bor en pianist
Frédéric Meinders zullen zij vijf
voorstellingen geven van hun pro
gramma „Duetten voor ballet en
muziek". Opgetreden wordt in Pe
king, Nanjing en Shanghai.
Het gezelschap maakt deel uit
van een tweede delegatie onder lei
ding van minister Brinkman, die
op 3 mei vertrekt. In China zal de
delegatie van WVC een uitwisse
lingsprogramma voorbereiden.
dROTTERDAM (ANP) - Een comi-
bestaande uit architecten, kun-
tenaars en journalisten, is gisteren
;n actie begonnen om het be-
•oemde beeld van Ossip Zadkine,
,de verwoeste stad", verplaatst te
krijgen van de kop van de Leuve-
laven naar een betere locatie in
Rotterdam. Het comité denkt aan
plaatsing van het beeld op trappen
het midden van de Hofpleinfon-
ein of op het plein voor het Cen-
raal Station. Een plan voor het
rirïofplein is door een architect uit
gewerkt en zal aan het Rotterdam-
i ae stadsbestuur worden aangebo-
comité „Hart voor Zadkine"
grindt het onaanvaardbaar dat Zad-
beroemde schepping is weg
gedrukt aan de Leuvehaven door
hekwerken en borden achter het in
fianbouw zijnde maritiem mu-
"%um. „Zadkine moet in het hart
n 'an de stad. Nu lijkt het wel of het
fleeld gevangen staat in een con
centratiekamp", aldus het comité.
Onder het motto „inpakken en
heeft het comité het
<"teeld aan het oog onttrokken door
te verpakken in een grote lin-
zak.
Het beeld van Zadkine in plastic zeildoek verpakt.
"Schuhu en de vliegende prinses"
van Udo Zimmerman door de Ned.
Operastichting m.m.v. het Orkest
van de stichting OFO/Forum. Diri
gent: Kasper de Roo. Regie: Harry
Kupfer. Aankleding: Reinhard Hein-
rich. Gezien in de Stadsschouwburg
op 29 april. Volgende voorstellingen
op 30 april in Amsterdam en op 18
mei in Scheveningen.
AMSTERDAM Halverwege de
eerste acte van 'Schuhu', tijdens
een goedmoedige satire op de
wetenschap, stond er iemand op
die luid "Schande" roepend de
zaal verliet. Zijn voorbeeld werd
zwijgend - door enkele ande
ren gevolgd, maar wat er in feite
zo schandalig was, zal wel altijd
een raadsel blijven. In feite is
'Schuhu' namelijk een sprook
jesopera voor kinderen en vol
wassenen waarin geen onverto
gen woord valt en waarin niets
gebeurt, dat ook maar in de ver
ste verte provocerend genoemd
kan worden.
De muziek van Zimmerman is
bovendien verre van avantgar-
distisch en zou zelfs slaapver
wekkend zijn, als Harry Kupfer
en Reinhard Heinrich voor het
Holland Festival 1984 niet de
briljante enscenering hadden
ontworpen, die nu terecht voor
weer een paar voorstellingen uit
de kast is gehaald. De hoeveel
heid visuele grappen, symbolen
en verwijzingen vormt van begin
tot eind een ononderbroken
snoer zonder dat daarbij van een
enkele inzinking sprake is, maar
geen enkele 'gimmick' werd lou
ter vanwege het grappige effect
in het geheel opgenomen. Het
verbluffende van deze enscene
ring is, dat elk vondst functio
neert als een radertje in het ge
heel en dat er geen moment spra
ke is van overdrijving of flauwe
grappen.
Dat de voorstelling nu nog
meer indruk maakte dan twee
jaar geleden, heeft enerzijds mis
schien te maken met een nog ho
gere graad van perfectie in het
geheel, maar anderzijds ook met
het feit, dat 'Schuhu' eindelijk
ontdekt is als kinderopera. Deze
voorstelling vraagt om spontane
reacties van het publiek en die
waren er gisteren in overvloed
(en niet alleen van verontwaar
digde weglopers). Ik kan me
zelfs niet heugen, dat ik ooit tij
dens een voorstelling zoveel
open doekjes voor de toneelbeel
den heb gehoord, maar het on
vermijdelijk hoogtepunt was na
tuurlijk weer de schitterende
zeeslag die het publiek na de
pauze wordt voorgetoverd.
Bewonderenswaardig was bo
vendien de inzet van de vijftien,
merendeels nog jonge solisten,
die geen seconde rust krijgen en
bovendien muzikaal toch wel
een lastige taak hebben. Uit
schieters waren daarbij Maarten
Flipse in de titelrol, vocaal ge
groeid en met nog meer flair dan
voorheen, en Sjef van Wersch als
de goedmoedigste van de twaalf
clowns die het sprookje uitbeel
den.
PAUL KORENHOF
Sempre Crescendo o.l.v. Lex Veelo
met werken van Haydn, Elgar en
Strauss, en koorwerken van Schu
bert en Brahms. Gehoord op 29 april
in de Stadsgehoorzaal.
LEIDEN - Het voorjaarsconcert
van Sempre Crescendo leek een
minder gelukkige start te zullen
krijgen: wegens plotselinge ziek
te had de vaste dirigent Bastiaan
Blomhert het dirigeerstokje aan
zijn Arnhemse collega Lex Veelo
moeten overdragen. Deze wisse
ling heeft echter het resultaat
niet merkbaar beïnvloed; er
werd met zekerheid en overtui
ging gemusiceerd. In de Symfo
nie no. 100. deze zg. Militaire,
werd ondanks kleine schoon
heidsfoutjes zelfs een heel aan
vaardbaar resultaat bereikt, wat
gezien de eisen die dit werk aan
samenspel stelt een compliment
waard is.
Eveneens een compliment ver
dient Warner ten Kate, een uit
stekend amateur-hoornist, die
zijn solo-partij in het Eerste
hoornconcert van Richard
Strauss met flair en muzikaliteit
blies. Het orkest was zoals te ver
wachten minder goed opgewas
sen tegen de problemen in deze
veeleisende partituur. De Sere
nade voor strijkorkest van Elgar
had vergeleken bij de uitvoering
die ik een maand geleden hoorde
duidelijk gewonnen aan zeker
heid en klank. Sempre leverde
hiermee een uitstekende presta
tie.
Koor en orkest vonden elkaar
in twee delen uit Rosamunde
van Schubert, en het Schicksals-
lied van Brahms.
Evenals bij het vorige concert
zong het koor zeer zuiver en
strak, maar nog steeds klinken
de sopranen in de hoogte gefor
ceerd. Dit neemt niet weg dat
met dit kooraandeel
slaagd concert op
ze werd besloten.
MIES ALBARDA
