'Die aandoenlijke
trouwhartigheid zal
ik 't meest missen'
Tamils vluchten,
Europa jammert
Aanhoudend protest tegen verbod Simonis
Reportage
Shell-topman Minzinga gaat Japan verlaten
DONDERDAG 4 APRIL 1985
PAGINA 13
TOKIO (GPD) - Minister
Keijiro Murata van het
machtige ministerie van
internationale handel en
industrie (MITI) moest be
kennen dat hij zelf nog
geen lintje had gekregen.
Hij is pas zestig, en dan
kom je in Japan nog niet
in aanmerking voor een
onderscheiding. Toch
speldde h\j de versierse
len behorende bij de Orde
van de Heilige Schat Ille
Klasse op een man die een
jaar jonger is dan hijzelf:
de scheidende Shell-baas
in Japan W.J. Minzinga-
Zijlstra.
door
Ruud Kreutzer
Met het vertrek van Minzinga op
1 april verliest de Nederlandse
zakengemeenschap in Tokio zijn
meest actieve en gerespecteerde
pleitbezorger. Naast zijn top
functie bij Shell was hij lange
tijd voorzitter van de Nederland
se Kamer van Koophandel, en la
ter leidde hij de European Busi
ness Council. In die laatste func
tie heeft Minzinga zich ingespan
nen om de Westeuropese zaken-
belangen te bundelen in de on
derhandelingen met Japan.
Tijdens het interview in zijn
kantoor ergens bovenin Tokyo's
oudste wolkenkrabber blijkt dat
niet alleen de Japanners het jam
mer vinden dat Minzinga met
pensioen gaat. Tot twee keer toe
wordt het gesprek onderbroken
door collega-zakenlieden die op
de valreep vragen om advies of
een goed woordje bij de contac
ten die Minzinga in de vijf jaar
dat hij in Tokio was heeft opge
bouwd.
Even eerder had Minzinga al
uitgelegd hoe moeilijk het soms
is om de Japanners ervan te
overtuigen dat buitenlandse on
dernemingen alleen kunnen ope
reren als wordt ingezien dat zij
speciale behoeften hebben:
„Men zegt, we discrimineren
niet, we behandelen jullie pre
cies hetzelfde als een Japanse
onderneming, dus je hebt geen
enkele reden om te klagen. Dat is
in beginsel natuurlijk helemaal
waar, maar dan onderkent men
niet dat een buitenlandse onder
neming in een speciale positie
verkeert".
Werkniveau
Minzinga noemt de exorbitant
hoge grondprijzen als voorbeeld.
Japanse bedrijven hebben grond
gekocht toen het nog betaalbaar
was, en beschikken nu over rede
lijk goedkope opslagruimte. Een
nieuwkomer (ook Japanse!) die
zijn produkten wil opslaan be
taalt daar zoveel voor, dat zijn
concurrentiepositie daardoor
meteen al wordt verzwaard. „Als
men werkelijk bereid is dat te
onderkenen als probleem, dan
zou de overheid tegen relatief
gunstige voorwaarden opslag
ruimte beschikbaar moeten stel
len aan buitenlandse leveran
ciers". Dat zit er echter voorlopig
niet in.
Wat zijn nu de belangrijkste
problemen die Minzinga als
voorzittej; van de Kamer van
Koophandel en later de Euro
pean Business Council heeft aan
gekaart bij de Japanse overheid?
Hij aarzelt geen moment: „Con
tacten op werkniveau. Al die de
legaties dat is prachtig, maar ik
geloof dat het zinvoller is om di
rect te praten met vertegenwoor
digers van het machtige ambte
narenapparaat, over dingen waar
bij beide zijden werkelijk kennis
van zaken bestaat".
Minzinga, die ook nog eens een
van de drie buitenlanders is in
het hoogste adviesorgaan van de
Japanse regering op het gebied
van buitenlandse economische
betrekkingen, weet uit dien
hoofde beter dan wie ook hoe be
perkt het nut is van topbespre-
kingen. „Je kunt in zo'n gezel
schap moeilijk beginnen over
hoe moeilijk het is om bloembol
len te laten testen bij import in
Japan. Als je daarmee begint
kun je wel blijven praten. Waar
om dan niet ook over varkens
vlees en vliegtuigen?".
Daarom: Als je problemen uit
de weg wil ruimen, dan moet dat
gebeuren in concrete onderhan
delingen. Volgens Minzinga is
Japan wel bereid tot dergelijke
besprekingen op werkniveau.
Amerika heeft op dat punt al het
een en ander bereikt, maar van
Europese zijde staat het nog alle
maal in de kinderschoenen.
Oude mannen
Minzinga is verguld met de or
de van de Heilige Schat Ille
Klasse (ook al noemt hij het gek
scherend de 'toeristenklasse'),
omdat een dergelijke eer in Ja
pan meestal alleen aan zeventig-
plussers te beurt valt. Oude man
nen die nog heel vaak een bepa
lende invloed hebben in de be
drijfsvoering van Japanse onder
nemingen. Ze worden op handen
gedragen, en van alle dagelijkse
beslommeringen vrijgemaakt.
„Het zijn allemaal kleine keizer
tjes. Hun krachten, die op een
dergelijke leeftijd natuurlijk niet
zo groot meer zijn, worden niet
versnipperd over allerlei futiele
zaken".
„Ze worden beschermd door
de mensen die onder hen
werken, en de gewone managers
worden weer beschermd door de
mensen daaronder". Dat sys
teem leidt ook wel eens tot com
municatiestoornissen, wanneer
onwelgevallige informatie niet
naar boven toe doordringt. De
communicatie tussen verschil
lende groepen, die aan andere
bazen werken is vaak 'uiterst
slecht'. Een voorbeeld? „Ik
noem altijd de Slag van de Mid
way in de Tweede Wereldoorlog,
waarbij een compleet falen van
communicatie optrad, van laag
naar hoog, en tussen de verschil
lende krijgsmachtonderdelen.
Een dramatisch voorbeeld (de
Midway vormde het keerpunt in
de oorlog ter zee). Ik heb het
boek tien jaar geleden gelezen,
maar ik heb het nooit vergeten,
ik zie er vaak symptomen van".
Het Japanse systeem van be
drijfsvoering legt veel nadruk op
consensus binnen het bedrijf,
vooral bij het middenkader. Is
dat geen belemmering voor snel
le vooruitgang? „Ik weet het
niet. Alle technologische ontwik
kelingen vereisen toch een grote
investering van tijd en geld. Vrij
veel tijd besteden aan de voorbe
i- W.J. Minzinga-Zijlstrc
)an 'Kleine Keizertjes'.
ondanks jeugdige leeftijd i
reiding daarvan, heeft uiteinde
lijk grote voordelen als het aan
komt op de uitvoering. Veel bui
tenlandse bedrijven, die met de
zelfde ideeen bezig waren als
hier in Japan, zijn bij de uitvoe
ring verrast door de snelheid
waarmee Japan het produkt op
de markt heeft gebracht".
Een aanpak die risico's ver
mijdt? „Ja, maar dit land houdt
helemaal niet van risico's. Dat
beschouw ik nog altijd als een
van de belangrijkste elementen
van deze samenleving, de grote
behoefte aan stabiliteit en veilig
heid, die zich in alles weerspie
gelt. In de hele organisatie van
het bedrijfsleven zie je de duur
zame relatie tussen afnemers en
leveranciers. Dat berust allemaal
op een grote mate van vertrou
wen en dat sluit onnodige risi
co's uit".
Concurrentie
Tussen de bedrijven door was
Minzinga ook nog eens de hoog
ste baas van Shell Kokan. In zijn
tijd is Shell gefuseerd met Sho-
wa, al lange tijd de lokale partner
van Shell. Buitenlandse bedrij
ven mogen geen raffinaderijen
bezitten in Japan. Het nieuwe
bedrijf, Showa Shell Sekiyu, re
kent dit jaar op een omzet van 2,1
triljoen Yen, een slordige dertig
miljard gulden.
Minzinga bemerkte dat een fu
sie in Japan heel wat meer voe
ten in de aarde heeft dan in de
andere landen waar hij heeft ge
werkt. Het was een lange weg
van 'nemawashi', waarmee het
langdurige proces bedoeld wordt
dat nodig is om consensus te be
reiken in een organisatie.
Zonder de steun van alle gele
dingen, de lagere managers, de
vakbonden, de banken en zelfs
de afnemers is zoiets volkomen
ondenkbaar. „De mensen voelen
zich zo verwant met hun bedrijf
dat het niet eenvoudig is om
twee huizen te slopen en er een
nieuw van te maken".
De fusie had de warme onder
steuning van het ministerie van
internationale handel en indus
trie, dat een einde wil maken aan
de wildgroei op de Japanse olie-
markt. De concurrentie is mo
menteel zo scherp dat alle bedrij
ven met verlies werken. Nie
mand wil zijn aandeel achteruit
zien gaan, terwijl de vraag naar
olieprodukten stagneert. De
grootte van het bedrijf is vaak
belangrijker dan de winst, zegt
Minzinga. „Het geeft een gevoel
van trots aan de werknemers om
tot een grote organisatie te beho
ren. Nee, het is hier niet van
'small is beautiful'. Omvang en
aanzien vallen in grote mate sa-
Tot slot: wat zal Minzinga het
meeste missen als hij terug gaat
naar Europa (om in Frankrijk en
Londen te gaan wonen). „Ija,
wat zal ik het meeste missen.
Daar heb ik nooit zo over nage
dacht eigenlijk. Ik zou zeggen de
bijna aandoenlijke trouwhartig
heid, waarmee je hier wordt be
naderd". Daarbij had Minzinga
ongetwijfeld het voordeel dat hij
-ondanks zijn jeugdige leeftijd-
verkeerde in het gezelschap van
'kleine keizertjes'.
Sinds enige duizenden Tamils via
de Bondsrepubliek naar West-Eu
ropa zijn gevlucht, staan de kran
ten bol van het vluchtelingen-pro
bleem. Veel wordt er geschreven
over het gemak waarmee de Ta
mils via Oost-Berlijn het rijke Wes
ten binnenkomen, veel ook over de
kosten van de opvang, over de
hoogte van de uitkeringen, over
drugsmokkel door Tamils en over
fraude met uitkeringen. Opvallend
weinig staat er in diezelfde kranten
over de oorzaak van het probleem.
door
Leo Maat
De liberale kwaliteitskrant NRC
Handelsblad gaf deze week op zijn
opiniepagina de ruimte aan een ju
rist, die kwam uitleggen dat de Ta
mils alleen maar voor de poen naar
Nederland komen en dat zij niet de
status politieke vluchteling verdie
nen, maar dat zij economische
vluchtelingen zijn. De rechtskun
dige waarschuwde het Nederland
se Volk voor een toenemende
stroom van asiel-, lees uitkerings
zoekers.
Het is waar, Sri Lanka (vroeger
Ceylon) heeft zijn inwoners econo
misch niet veel te bieden. De rege
ring-Jay awardene heeft zich diep
in de nesten gewerkt. Door geleen
de miljarden te steken in ambitieu
ze ontwikkelingsprojecten balan
ceert het land op de rand van bank
roet.
Het streven van Jay awardene
oogde zo sympathiek. Door grpte
infrastructurele werken, zoals de
aanleg van een waterkrachtcentra
le in de Mahaweli-rivier, snel uit te
voeren en door het liberale belas
tingklimaat zouden buitenlandse
investeerders geïnteresseerd raken
in de industrialisatie van Sri Lan
ka.
Maar de politieke onrust in het
land gooide roet in het eten. Bui
tenlandse investeerders werden af
geschrikt en bovendien stortte het
toerisme naar Sri Lanka, een be
langrijke bron van inkomsten, in.
Sri Lanka bleef achter in armoede,
met alleen een gigantische schul
denlast rijker.
Koninkrijk
Economische problemen zijn er
dus wel degelijk, maar vinden hun
oorsprong in de politieke twist op
het eiland. Die twist dateert niet
van vandaag of gisteren, maar van
vele jaren her. Toen de Portugezen
Sri Lanka in de zestiende eeuw
binnenvielen troffen zij er drie vol
keren aan: Singhalezen in het laag
land, Singhalese bergbewoners en
- in het noorden van het eiland -
het koninkrijk van de Tamils.
De Portugezen en later de Neder
landse koloniale overheersers be
stuurden de volkeren apart. Later,
toen de Britten de scepter over
Ceylon zwaaiden, werd om admini
stratieve redenen alles op één hoop
gegooid. Het waren de Britten, ui
teraard, die de theeplantages tot
ontwikkeling brachten. Daarmee
legden zij de basis voor het huidige
conflict. Omdat het de Engelsen
niet lukte om de inheemse Singha
lese bevolking op de plantages aan
het werk te zetten, werden uit
Zuid-India gewillige en goedkope
gastarbeiders gehaald. Deze gast
arbeiders waren ook Tamils en
sindsdien onderscheidt men op Sri
Lanka de Ceylon-Tamils (de bewo
ners die al zo'n duizend jaar in het
noorden en oosten van Sri Lanka
wonen) en de India-Tamils, ook
wel thee-Tamils of plantage-Tamils
genoemd. De India-Tamils worden
door de Singhalezen beschouwd
als vreemdelingen en geminacht
als collaborateurs met de Engelse
kolonisten. De Engelsen bevoor
rechtten bovendien de Tamils en
andere minderheidsgroeperingen,
zoals de christenen. In de ambtena
rij waren de meeste banen voor
hen weggelegd, vooral omdat zij
zich de Engelse taal gemakkelijker
meester maakten dan de Singhale
zen.
Toen de Britten Sri Lanka (dat
overigens pas sinds 1972 deze
naam draagt) in 1948 de onafhan
kelijkheid verleenden, kwam de ri
valiteit tussen de verschillende be
volkingsgroepen meteen scherp
naar voren. Een van de eerste da
den van de onafhankelijke Srilan-
kaanse regering was het uitvaardi
gen van de Ceylon Citizenship Act
(1949), waardoor alle India-Tamils
statenloos werden. Ruim een mil
joen India-Tamils raakten zo van
hun burgerrechten, inclusief het
kiesrecht, verstoken.
Dat kiesrecht was trouwens al
tijdens de Britse overheersing on
derwerp van Tamil-Singhalees de
bat. In 1931 voerden de Engelsen
het algemeen kiesrecht in volgens
hun eigen model: het districten
stelsel. Minderheidsgroeperingen
komen er in een dergelijk stelsel
slecht van af en het werkte dus te
gen de Tamils.
Taal en religie
Bij de verkiezingen van 1956
maakte één van de Singhalese op
positiepartijen de bevordering van
de eigen taal, het Sinhala, en reli
gie, het boeddhisme, tot inzet van
de verkiezingen. De partij won
ruim en vormde een regering. Deze
regering riep onmiddellijk het Sin
hala uit tot de enige officiële taal
van Sri Lanka. Alle Tamils in over
heidsdienst kwamen in grote pro
blemen. Er brak een periode aan
van bloedige botsingen tussen Ta
mils en Singhalezen. De noodtoe
stand werd afgekondigd. Onder
druk van de protesten kwam twee
jaar later de Tamil Language Act
tot stand. Deze wet stond een rede
lijk gebruik van Tamil (de taal) toe
in het overheidsapparaat. Sinhala
bleef de enige officiële taal. Tamil
werd slechts gedoogd.
Het spreekt haast vanzelf dat on
der dergelijke omstandigheden de
Tamils, met hun eigen geschiede
nis, cultuur, religie, taal en woon
gebieden zich verenigden en - in
1967 voor het eerst - om een grote
re mate van zelfbestuur vroegen.
Het streven was aanvankelijk naar
een gedeeltelijke autonomie in fe
deratief verband, zoals bijvoor
beeld India of West-Duitsland die
kennen.
Toen alle pogingen in die rich
ting door de Singhalezen gefru
streerd werden radicaliseerden de
Tamils. In 1977 werd de grootste
Tamil-partij, de Tamil United Libe
ration Front, massaal gesteund. De
partij eiste niet langer gedeeltelijk
zelfbestuur, maar een geheel apar
te Tamil-staat, een opdeling van
Sri Lanka. Sinds dat jaar is de on
derdrukking van de Tamils toege
nomen. Jonge Tamils richtten een
verzetsgroep op: de Tamil-tijgers.
Toen de tijgers in juni 1983 een
aanslag pleegden op een legeron
derdeel, reageerden Singhalezen in
de hoofdstad Colombo met brand
stichting en plundering van Tamil-
wijken. Ongeveer duizend Tamils
werden afgeslacht voordat de rege
ring ingreep. Dat was de laatste
druppel in de toch al overvolle em
mer van Tamil-wantrouwen tegen
de regering.
Het land verkeert in feite in een
toestand van burgeroorlog. Een
oorlog vooral tegen een deel (twin
tig procent) van de burgers. Wes
terse diplomaten in Colombo om
schrijven het Srilankaanse leger
als 'één van de minst gediscipli
neerde ter wereld'. De elfduizend
manschappen, vrijwel uitsluitend
Singhalezen, houden huis in het
noorden en oosten van het land.
Zelfs president Junius Jayawarde-
ne gaf onlangs tegenover een Ame
rikaans tijdschrift toe dat het leger
excessen had begaan.
De Duitse ambassade in Colom
bo liet begin dit jaar in een vertrou
welijk rapport weten: De toestand
van de Tamils heeft zich op het he
le eiland verder verslechterd. Tota
le uitgaansverboden, die soms da
genlang duren, razzia's in woon
huizen en massa-arrestaties zijn
aan de orde van de dag.
Onder deze omstandigheden is
het begrijpelijk dat elke maand
duizenden Tamils hun land ont
vluchten. Maar als er dan een paar
duizend naar Europa komen - Eu
ropa, dat 450 jaar lang de vruchten
van Sri Lanka heeft geplukt - dan
jammert men over de hoogte van
de uitkering, verwondert men zich
erover dat veel Tamils geen pas
poort hebben en vecht men de sta
tus van politieke vluchteling aan.
De overkoepelende organisatie
van vrouwelijke religieuzen zal
zich niet laten vertegenwoordi
gen bij de paus als deze op zon
dag 12 mei van 10 tot 11 uur een
ontmoeting heeft met mensen
van rooms-katholieke en andere
maatschappelijke organisaties.
Dat heeft het dagelijks bestuur
van de Stichting Nederlandse
Vrouwelijke Religieuzen offi
cieel bekendgemaakt. Het sluit
zich hiermee aan bij het Katho
lieke Vrouwengilde, dat straks in
Utrecht eveneens afwezig zal
zijn.
Het bestuur van de religieuzen
ervaart het besluit van aartsbis
schop Simonis om mevrouw
Halkes niet als spreekster bij de
paus te aanvaarden als een 'dis
kwalificatie van de eigen organi
satie', omdat men van harte had
ingestemd met haar aanwijzing.
"De stichting betuigt met dit be
sluit ook solidariteit met me
vrouw Halkes, wier theologisch
werk zij bijzonder waardeert"^
Het verbod van Simonis heeft
de pastorale raad van het bisdom
Haarlem 'geschokt', zo staat in
een brief aan de aartsbisschop,
ondertekend door de hele raad
op twee leden (onder wie bis
schop Bomers) na. De raad vindt
het verbod strijdig met het recht
op vrije meningsuiting, maar bo
venal met christelijke principes
als naastenliefde en verdraag
zaamheid.
Naar Roosendaal. De paters
redemptoristen die sinds 1850
werkzaam zijn in een kerk en
klooster aan de Keizersgracht
gaan eind deze maand Amster
dam verlaten. Zij verhuizen naar
Roosendaal.
De Onze Lieve Vrouwekerk
aan de Keizersgracht wordt over
genomen door het aartsbisdom
van de Syrisch-orthodoxe Kerk
in Midden-Europa en de Bene
lux en komt ter beschikking van
de syrisch-orthodoxe gemeen
schap in de hoofdstad. De kerk
zal daardoor met de gehele in
ventaris in haar huidige staat
kunnen worden gehandhaafd.
Verwarming. Op zaterdag 27
april houdt de kring 'Kerkbouw
en eredienst' van de Professor
Van der Leeuw-stichting (ont
moetingsplaats van kerk en
kunst) in Zaltbommel een stu
diedag over 'de verwarming van
onze kerken'.
De 'Sint Maarten' van Zalt
bommel is bijna aan het eind van
een algehele restauratie. In het
deel dat klaar is komt de ge
meente zondags bijeen. Deze
'winterkerk' heeft een verlaagd
plafond en biedt plaats aan 150
mensen. Het is de bedoeling, dat
in dit kerkgedeelte de gemeente
's winters bijeen blijft komen.
Op de studiedag zal ook de res
tauratie-architect van deze kerk,
ir. T. van Hoogevest, aanwezig
zijn.
(Het secretariaat van de kring
'Kerkbouw en eredienst' is ge
vestigd in Hilversum, Snellius-
laan 23, 1222 TB).
Babysitten. In hervormd
Dinteloord is men begonnen met
een kinderoppas-centrale om
jongelui door middel van baby
sitten wat extra zakgeld te laten
verdienen. De jongeren staan
een deel van het oppasloon af
aan de centrale, die dat geld
apart houdt voor de uitbreiding
van het kerkelijk centrum.
Paasgroet. In Ede houden de
hervormde gemeente, de christe
lijke gereformeerde kerk en de
Nederlands gereformeerde kerk
een paasgroeten-actie onder daar
wonende vreemdelingen. Ge
meenteleden bezorgen een
bloemstukje bij buitenlanders
met wie zij persoonlijk contact
hebben, bijvoorbeeld als buur of
als collega.
Bij de bloemstukjes zit een
kaartje met het christelijke paas-
verhaal in de taal van de betrok
ken buitenlander en 'een hartelij
ke groet ter gelegenheid van het
feest van Jezus' opstanding uit
de dood'. Gemeenteleden die
hiermee op pad gaan krijgen een
boekje over de denk- en leefwe
reld van de islam.
De hervormde kerkbode van
Ede omschreef het doel van de
actie zo: "Welgemeend meeleven
met de vreemdeling in ons mid
den, die het vaak moeilijk heeft.
En moge God het geven, dat we
zodoende ook aan deze naaste
iets kunnen voorleven en vertel
len van Hem die is opgestaan".
Brief uit Apeldoorn. De cen
trale kerkeraad van de hervorm
de gemeente in Apeldoorn zegt
in een brief aan de besturen van
de Nederduits Gereformeerde
Kerk, de Nederduits Hervormde
Kerk en de Gereformeerde Kerk
van Zuid-Afrika ongerust te zijn
over de ontwikkelingen in dat
land, 'ook tussen christenen'.
De kerkbesturen wordt ge
vraagd, er bij de Zuidafrikaanse
regering op aan te dringen dat
'alle discriminerende maatrege
len tegen de oorspronkelijke be
woners van uw land' worden in
getrokken. Ook zouden de Zuid
afrikaanse kerken moeten vra
gen om een ombuiging van de
thuislanden-politiek.
Verder betuigt de Apeldoornse
kerkeraad solidariteit met de
zwarte bevolking rond Kaapstad,
die wordt bedreigd met deporta
tie naar thuislanden of andere
zwarte woongebieden.
Steun. De rooms-katholieke
kerk, de gereformeerde kerk en
de hervormde gemeente in Pur-
merend hebben voorlopig voor
één jaar elk f. 3600 toegezegd als
bijdrage aan een werkgelegenr
heidsprojekt voor jongeren. Met
behoud van hun uitkering kun
nen drie jongeren op een kantoor
administratieve en boekhoud
kundige ervaring opdoen. Het
geld van de kerken wordt ge-,
bruikt om de extra kosten van de
tewerkstelling te dekken. Men
hoopt deze stageplaatsen later
nog met drie te kunnen uitbrei
den.
SOH. De kerken die samen
werken in de Stichting Oecume
nische Hulp aan Kerken en
Vluchtelingen (SOH) hebben
hun goedkeuring gegeven aan
een nieuwe opzet van SOH. Al
leen de doopsgezinden wilden
nog nader beraad in eigen kring.
De veranderingen bij SOH be
tekenen een beperking van de
huidige werkzaamheden tot ram
pen- en noodhulp, voedselhulp
en vluchtelingenwerk. De we-
relddiakonaten van de betrok
ken protestantse kerken zullen
op deze drié gebieden het werk
door SOH-nieuwe stijl laten
doen.
Hervormde Kerk: beroepen
te Wijk (bij Heusden) J. Westland
Ede, te Boornbergum-Korte-
hemmen (Fr.) kandidaat me
vrouw D. Kisjes-de Vries Assen,
te Marssum-Beetgum-Engelum
(Fr.) kandidaat J. Vogel Utrecht;
aangenomen naar Waardenburg-
Neerijnen kandidaat J. Kirpe-
stein Nieuw-Lekkerland. Gere
formeerde Kerken Vrijgemaakt:
aangenomen naar Alblasserdam
kandidaat K. van de Geest Zwol
le, naar Harlingen C. van der
Leest Rotterdam-Delfshaven.
Christelijke Gereformeerde
Kerken: beroepen te Den Haag-
Zuid G. Leendertse Apeldoorn.
