Het gaat hard tegen
hard in Zuid-Afrika
Catharina Halkes spreekt nu in Den Haag
Dreigementen overstemmen Botha's gepraat over vrede
Putten wil dossier na
40 jaar geopend zien
Achtergrond
DINSDAG 2 APRIL 1985
PAGINA 15
Reportage
Donderdag 21 maart kwamen minstens 19 mensen in de zwarte
woonwijk Langa, bij het blanke stadje Uitenhage in de Oost-Kaap,
om het leven. Politieagenten openden het vuur op een stoet begra-
fenisgangers, omdat zij zich bedreigd zouden hebben gevoeld.
Daar kwam nog bij, dat elke samenscholing of demonstratie door
de plaatselijke autoriteiten verboden was.
Ooggetuigen echter zeggen, dat er geen sprake was van bedrei
ging, maar dat de politie gewoon het vuur opende toen de groep
weigerde het bevel op te volgen om naar Langa terug te keren. Het
was allemaal nog tragischer omdat de schietpartij samenviel met
de herdenking van het feit dat op 21 maart 1960 in Sharpeville 69
mensen door politiekogels om het leven kwamen toen zij vreed
zaam demonstreerden tegen de gehate pasjeswetgeving.
Hoewel geweld in Zuid-Afrika een dagelijks gegeven is, lijkt de
spanning sinds augustus vorig jaar ernstig geëscaleerd te zijn. Het
begon met de boycot van de verkiezingen voor de kleurlingen- en
Aziatenkamer van het nieuwe driekamerparlement. De grote
meerderheid van de bevolking, de zwarten, zijn daar nog altijd
buitengesloten.
Sindsdien is het niet meer rustig geweest. Ruim driehonderd
doden vielen vanaf september door politiekogels of door interne
strijd in de zwarte woonwijken. Aan de ene kant staan de blanke
minderheidsregering en haar sympathisanten in de verschillende
rassengroepen. En aan de andere kant is het Verenigd Democra
tisch Front (UDF) te vinden, dat zich heeft opgeworpen als de
belangrijkste organisatie van binnenlandse tegenstanders van
apartheid.
Afgelopen vrijdag escaleerde de zaak verder niet het verbieden
van bijeenkomsten van 29 vooraanstaande zwarte anti-ap^rtheids-
groepen in de streek rond Port Elisabeth en Johannesburg. De
zoveelste zet van een steeds meer onder druk staande Zuidafri-
kaanse regering.
JOHANNESBURG - De televi
siebeelden waren gruwelijk: een
groep zwarte jongeren omringt
een verminkt en smeulend lijk.
Ze maken overwinningstekens
en slaan met stokken op de over
blijfselen van - naar alle waar
schijnlijkheid - het door een
woedende menigte vermoorde
raadslid van KwaNobuhle, Tom.
B. Kinikini.
Sommige verhalen gaan ver
der. 'Collaborateurs met de blan
ken' zijn niet alleen gestenigd en
doodgestoken, of met bijlen be
werkt, maar van sommige in
brand gestoken lijken zou er ook
gegeten zijn. Hetgeen overigens
werd ontkend door de plaatselij
ke 'Uitenhage Black Civic Orga
nisation'.
Maar andere, wel bevestigde
verhalen over wreedheden, ge
weld, en lijkenschennis door
zwarten onderling zijn er genoeg.
Zoals het bericht, dat schoolkin
deren in KwaNobuhle vier lijkjes
van doodgeboren kinderen en
dat van een pas gestorven man
van 70 zouden hebben opgegra
ven. Om ze vervolgens in brand
te steken.
En niet alleen vanuit de Oost-
Kaap werden dit soort verhalen
gemeld. Overal in Zuid-Afrika
kwam het deze laatste weken in
zwarte woonwijken tot geweld
dadigheden, waarbij de auto's
van blanken en de huizen van
zwarte politie-agenten en plaat
selijke raadsleden het moesten
ontgelden. Om nog maar niet te
spreken van de moorden op
zwarten, die 'met de blanken col
laboreerden'.
Dit soort berichten is koren op
de molen van de regering-Botha.
En het was dan ook in het geheel
niet verbazingwekkend dat de
onderminister van buitenlandse
zaken, Louis Nel, vorige week op
een persconferentie te Pretoria,
een volledig andere visie op het
recente geweld in Zuid-Afrika
ten beste gaf, dan velen binnen
en buiten Zuid-Afrika willen ge
loven.
Volgens hem - en zijn woor
den zijn nagenoeg identiek aan
die van de minister van buiten
landse zaken, Roelof 'Pik' Botha
of die van staatspresident P.W.-
Botha - is -het een foute opvat
ting te menen, dat de onlusten in
zwarte woonwijken gericht zijn
tegen de blanke regering.
Als argument haalt Nel aan dat
deze onlusten ook alleen maar
plaatsvinden in zwarte woonwij
ken en gericht zijn tegen 'geko
zen zwarte raadsleden en hun be
zittingen, en tegen andere gema
tigde zwarten'.
Beschermen
Het politieoptreden van de af
gelopen weken (dat alleen in
Langa/Uitenhage al 19 slachtof
fers eiste) is volgens de regering-
Botha dan ook geen machtsge-
weld van de politie, maar vloeit
voort uit de plicht van de politie
om alle mensen in Zuid-Afrika,
inclusief de zwarten, te bescher-
door
Ruud de Wit
En ter illustratie gaf Nel de op
somming van geweld van de
zwarte bevolking tegen de eigen
Zondag woonden naar schatting twaalfduizend zwarte Zuidafrikanen de begrafenis bij van vier slachtoffers
van politie-optreden. Er viel opnieuw een dode. Deelnemers aan de begrafenisstoet droegen demonstratieborden
mee met de tekst "They shall be avenged" (Zij zullen worden gewroken(foto ap>
vier zwarte raadsleden en vier
zwarte politieagenten zyn er
sinds september 1984 vermoord.
109 zwarte raadsleden zijn aan
gevallen.
56 zwarte politieofficieren wer
den gewond.
143 zwarte scholen, 6 kerken, 9
klinieken, 66 huizen van raadsle
den, 225 particuliere woningen,
516 auto' en 1080 bussen zijn in
brand gestoken, vernietigd of
ernstig beschadigd.
Als gevolg van de intimidaties
en het geweld hebben 147 zwarte
raadleden bedankt en in de zwar
te woonwijken Heidelberg,
Beaufort-West en Cradock heb
ben alle raadsleden uit vrees
voor repressailles eieren voor
hun geld gekozen.
Niemand kan ontkennen, dat
het geweld in de zwarte woon
wijken op een dramatische cli
max afstevent. Maar waar men
van mening over kan verschillen,
zijn de oorzaken van dit geweld.
Voor de regering-Botha is er
maar een oorzaak en dat is het
ANC, het in Zuid-Afrika verbo
den African National Congress.
Louis Nel opnieuw: „Er zijn
duidelijk buitenlandse politieke
invloeden in het spel in de huidi
ge Zuidafrikaanse situatie. Wij
beschikken over onweerlegbare
bewijzen, dat krachten van over
de grens, gesteund door radicale
elementen in het land zelf, een
goed georganiseerde poging
doen om bepaalde groepen voor
de eigen doeleinden te politice
ren. Deze doelen zijn: eerst Zuid-
Afrika onregeerbaar maken en
vervolgens een revolutionaire si
tuatie tot stand brengen. En het
ANC zit hier allemaal achter".
Moskou
En dan volgt het bekende, al zo
vaak herhaalde liedje, waarbij de
doelstellingen van het ANC en
de Zuidafrikaanse Communisti
sche Partij in ballingschap op
één lijn worden geplaatst met
Moskou. De Zuidafrikaanse in
lichtingendienst heeft zijn werk
uitstekend gedaan: er werd door
de onderminister zelfs geciteerd
uit persverklaringen van het
Russische nieuwsagentschap
TASS.
Maar met het brandmerken
van het ANC is het verhaal van
minister Nel nog niet uit Ook
het UDF, het (nog niet verboden)
Verenigd Democratisch Front, is
volgens hem een mantelorgani
satie van het ANC. En het be
wijs: heeft deze multi-raciale pa
raplu van anti-apartheidsgroe-
pen als de Black Sash en de
Zuidafrikaanse Raad van Ker
ken, immers niet gezegd, con-,
form een beginselverklaring van
het ANC in Lusaka, dat het ook
haar doel is om Zuid-Afrika on
regeerbaar te maken, teneinde
de apartheid voorgoed weg te
krijgen?
En dan wordt duidelijk, wat
staatspresident P.W. Botha vori
ge week bedoelde, toen hij in het
driekamer-parlement zei, dat hij
zich had verbonden met de Zuid
afrikaners van alle bevolkings
groepen, die zich bereid hebben
verklaard om samen te werken
in een proces van positieve ver
andering.
In de huidige machtsverhou
dingen in Zuid-Afrika betekent
dat namelijk, dat de blanke min
derheid bepaalt hoe er veranderd
zal worden, in welke tempo en
met wie. En daartoe zal het UDF
beslist niet bereid zijn. Zodat de
waarschuwing, die Botha gaf: 'Ik
zal me door niemand de wet la
ten voorschrijven' en 'Ik heb
reeds opdracht gegeven om
maatregelen te nemen teneinde
het geweld in dit land de kop in
te drukken', niet anders kunnen
worden uitgelegd als een laatste,
dwingend gebaar in de richting
van het UDF.
Hoewel er nog wordt gespecu
leerd in Zuid-Afrika welke maat
regelen Botha op het oog heeft,
lijkt een ding zeker: het Ver
enigd Democratisch Front, en
met name zijn leider dominee Al
lan Boesak, is de eerste bedrei
ging die moet worden uitgescha
keld.
Leider
Nadat pogingen van de Gehei
me Politie eerder dit jaar waren
mislukt om de bescherheer en
oprichter van het UDF, dominee
Allan Boesak, tevens president
van de Wereldraad van Hervorm
de Kerken, persoonlek in discre-
diet te brengen door beweringen
te verspreiden dat hij een buiten
echtelijke verhouding zou heb
ben, moet er nu uit een ander
vaatje worden getapt. En dat Bo
tha hierbij voor niets en niemand
zal wijken, weet ondertussen ook
de hele wereld.
Boesak is namelijk in toene
mende mate de belangrijkste en
meest herkenbare leider gewor
den van het brede binnenlandse
verzet tegen de apartheid. Het
lijkt er zelfs op, dat de geruchten
en beschuldigingen aan zijn
adres, hem politiek alleen maar
sterker hebben gemaakt.
Voor velen in Zuid-Afrika,
blank, gekleurd of zwart, is hij
nu de echte politieke leider van
de oppositie, zolang de andere
leider, Nelson Mandela, nog ge
vangen wordt gehouden. Boesak
schuwt in die rol geen enkele
openlijke confrontatie, zoals vo
rige week dinsdag bleek, toen hij
een demonstratieve optocht in
de richting van het parlements
gebouw te Kaapstad leidde.
De dag erop bewees hij dat hij
zich, evenmin als zijn tegenstan
der Botha, door niets meer zal la
ten weerhouden. Op een protest
en solidariteitsbijeenkomst in
Kaapstad ter nagedachtenis van
de 19 doden in Langa/ Uitenhage
was zijn aanval tegen de regering
'brutaler' dan ooit.
De afgeladen zaal van het Han
nover Burger Centrum scandeer
de lange tijd zijn naam, zoals ze
dat ook deed in januari, bij het
bezoek van de Amerikaanse se
nator Ted Kennedy.
In zijn toespraak reageerde
Boesak direct op de rede die
staatspresident Botha enige uren
daarvoor in het parlement had
gehouden. Hierin riep Botha op
tot vrede en onderhandeling.
Boesak daarentegen zei: „Ik wil
hierbij tot de staatspresident zeg
gen dat wij er genoeg van heb
ben om trivialiteiten aan te horen
die geen enkele betekenis heb
ben".
Condoleances
En Boesak vervolgde: „Elke
keer wanneer de politie onschul
dige mensen heeft doodgescho
ten, zegt Botha: Hierbij condo
leer ik de familieleden van de
slachtoffers. Maar wij willen zijn
condoleances niet. Wij willen
niet horen, dat de staatspresi
dent bedroefd is, omdat onschul
dige mensen gedood zijn. Wij
willen dat de staatspresident de
apartheidswetten uit de boeken
streept".
„Iedere keer zegt Botha: Ik zal
de orde handhaven. Ik zal zorgen
dat er veranderingen tot stand
komen. Ik zal Maar hij zegt
nooit, dat hij er voor zorg zal dra
gen, dat er rechtvaardigheid en
vrede in dit land heerst. En dat
komt, omdat hij niet weet wat
die begrippen betekenen".
Maar Boesak ging dit keer een
stap verder. Hij eiste het aftreden
van Botha: „Je kunt niet door
gaan met praten over de handha
ving van wet en orde. Welke orde
en welke wetten bedoelt hij ei
genlijk? Waar hij over praat, is
zijn politiek van zelfrechtvaardi
ging. En daarbij is er geen plaats
voor kritiek, evenmin als er
plaats voor echte verandering
In Zuid-Afrika wordt gevreesd
dat een openlijke confrontatie
tussen de regering en het UDF
niet langer meer te vermijden is.
Zowel Boesak ('We moeten klaar
staan om onze gevoelens in de
straten van dit land te brengen';
als Botha ('Ik heb reeds instruc
ties gegeven om de orde te her
stellen en te handhaven') hebbel
hun uitgangsposities aangege
ven. Het gaat misschien te ve
om nu al te spreken over een bur
geroorlog, maar dat er iet!
smeult, valt niet te ontkennen.
PUTTEN - Het Veluwse Putten
wil openbaarmaking van het nog
steeds gesloten 'dossier-Putten',
een officieel document waarop een
servituut is gelegd (een soort ver
plichting om het gesloten te hou
den), waardoor geheimhouding
van het Puttense drama werd ge
waarborgd.
In oktober 1944 werd er bij de 01-
denallerbrug bij Putten - op de
rijksstraatweg naar Nijkerk - door
een verzetsgroep een aanslag ge
pleegd op een Duitse personenau
to met officieren die bepaalde do
cumenten bij zich hadden waarin
de illegaliteit was geinteresseerd.
Het zou onder meer zijn gegaan
om tekeningen van de bunker van
Hitier, waarin de 'Führer' in geval
van nood een goed heenkomen
kon vinden. Bij die aanslag zouden
'fouten' zijn gemaakt die uiteinde
lijk hebben geleid tot het platbran
den van een groot deel van Putten
door de Duitse bezetters, bij wijze
van repressaille. Tevens werden
600 Puttense mannen opgepakt die
naar Duitsland werden gedepor
teerd. Het merendeel van hen
kwam in het concentratiekamp
om. Slechts een dertigtal keerde na
de oorlog naar Putten terug.
Nu ziet het er volgens sómmige
Puttenaren naar uit, dat nog vóór 5
mei, als de veertigste bevrijdings
dag aanbreekt, het dossier van de
aanslag door het verzet op de Duit
sers, officieel wordt gerecon
strueerd. Ook de daaropvolgende,
beruchte razzia wordt dan in die re
constructie meegenomen.
De desbetreffende verzetsgroep
heeft na de oorlog een rapport over
de aanslag uitgebracht en op dat
officiële document meteen een ge
heimhoudingsplicht bedongen.
Maar in de loop der jaren hebben
diverse instanties en particulieren
geprobeerd van die geheimhou
ding af te komen. Als motief werd
aangevoerd dat het geen zin heeft
het gebeuren langer dan veertig
jaar geheim te houden, omdat er al
veel van is uitgelekt.
Parachutist
Over de aanslag - in de nacht
van 30 september op 1 oktober
1944 - hebben twee nog in leven
zijnde deelnemers van de actie al
het een en ander verteld: de Am
sterdamse oud-verzetsstrijder Piet
Dankaart en de Engelse brenschut-
ter Tex Banwell. De laatste was tij
dens de Slag om Arnhem in de
contreien van de Gelderse hoofd
stad als parachutist gedropt. Na
het Britse debacle sloot hij zich bij
de Nederlandse ondergrondse aan
en nam in Putten deel aan de aan-
Volgens hem was de razzia te
voorkomen geweest als men een
daarbij gewond geraakte Duitse of
ficier - de enige overlevende -
had geliquideerd, zodat hij niets
meer had kunnen navertellen. „Ik
heb dat ook voorgesteld, maar de
illegaliteit zei geen gewonden dood
te willen schieten", aldus Banwell.
De gewonde Duitser werd aldus
achtergelaten met het vorenver-
melde gevolg.
Tex Banwell keerde na de oorlog
naar Engeland terug, werd politie
man in Londen, is nu gepensio
neerd en laat zich, óndanks zijn hr
ge leeftijd, nog regelmatig para
chuteren. Elk jaar wordt hij tijdens
herdenkingen boven de Ginkelse
Heide bij Ede gedropt. Vorig jaar
maakte hij zijn duizendste sprong!
Intussen zijn er van de bewuste
verzetsgroep zeven leden overle
den. Het gehéime document over
aanslag en razzia ligt in de archie
ven van het Rijksinstituut voor
Oorlogsdocumentatie te Amster
dam. Om het servituut op te heffen
zullen eerst de nabestaanden van
de overleden verzetslieden hun
toestemming moeten geven. Het
initiatief daartoe is nu genomen
door
Dick Hörst
door nabestaanden van de Putten
se slachtoffers en door hen die van
de deportatie terugkeerden.
Zij hebben de Stichting Oktober
'44 opgericht, die het RIOD, Rijks
instituut voor Oorlogsdocumenta
tie, heeft gevraagd er alles aan te
doen de geheimhouding van het
'dossier-Putten' op te heffen. Oud-
verzetsstrijders zijn eveneens voor
stander van openbaarmaking, om
dat „het dorp mag weten wat er
toen precies is gebeurd".
Directeur Paape van het RIOD:
„Wij hebben geen bezwaar tegen
openbaarmaking van het dossier-
Putten, maar het hangt van veel
mensen af. Nabestaanden en oud-
verzetsstrijders moeten hun goed
keuring geven en die mensen moe
ten eerst worden opgespoord. Ve
len van hen die nog in leven zijn
wonen niet meer in Putten. En dan
zal het bovendien niet mogelijk
zijn om op zo'n korte termijn de
tekst voor een boekje te schrijven
dat nog vóór 5 mei in de winkels
ligt. Pat is onwaarschijnlijk..."
'Geheimzinnig gedoe'
Intussen gaat in Putten het ver
haal dat aan de lezing van Tex Ban-
.well, zoveel jaar na de oorlog, wel
enigszins mag worden getwijfeld.
Hij zou bij een van zijn parachute
sprongen - toen het valscherm
zich niet opende - op zijn hoofd
terecht zijn gekomen. Dat gegeven
en de sedert het drama-Putten ver
streken jaren zouden het geheugen
van de oud-para weieens kunnen
hebben aangetast, zo verluidt
De Puttenaar Friso, bestuurslid
van de Stichting Oktober '44, zegt:
„Rond de verklaringen over het ge
beurde is het altijd een geheimzin
nig gedoe geweest. Mensen raak
ten door het drama geobsedeerd.
Zeker zij die er bij betrokken wa
ren. Dat is vervelend. Ik ben ervan
overtuigd dat er geen echte gehei
men prijs worden gegeven als de
zaak officieel in de openbaarheid
komt. Het is allemaal al bekend
door tal van verklaringen. Er zal
vast geen nieuws meer in zitten".
Friso erkent wèl, dat er „behoef
te bestaat aan publikatie van de
ware toedracht". Hij verwijst ook
naar verklaringen die destijds zijn1
afgelegd door Piet Oosterbroek,
een van de desbetreffende verzets
strijders. „Die waren gelijk aan de
verklaringen van Piet Dankaart.
Als stichting zijn we nu bezig om
over het drama-Putten een boek
samen te stellen. Het moet een au
thentiek stuk worden. We hebben
al zo'n honderd mensen geïnter
viewd. Heel uitgebreid. Dan krijg
je vaak ook een heel andere kijk op
de dingen. Ook bijvoorbeeld op
een politieman, die voor zijn 'hel
dendaden' een verzetskruis kreeg.
Nou, wij hebben bij ons onderzoek
die heldendaden niet kunnen vin
den...".
De Mariënburggroep van ver
nieuwingsgezinde rooms-katho-
lieken heeft zich solidair ver
klaard met mevrouw professor
Catharina Halkes en "al die vrou
wen die ten diepste gekwetst
zijn". Aartsbisschop Simonis
van Utrecht wil niet, dat me
vrouw Halkes - hoogleraar femi
nisme en christendom aan de
Katholieke Universiteit van Nij
megen - de paus volgende
maand toespreekt. Zij zou in
Utrecht spreken namens de Unie
van Katholieke Vrouwenorgani
saties.
In haar reactie noemt de Ma
riënburggroep mevrouw Halkes
een 'integere en hoogstaande
vrouw'. "Zij heeft grote verdien
sten voor de kerkvernieuwing in
ons land en daarbuiten". De
groep verwerpt alle maatregelen
die mensen de vrijheid van spre
ken ontnemen.
(Aartsbisschop Simonis wil
met zijn verbod aan het adres
van mevrouw Halkes voorko
men, dat toespraken tot de paus
de tegenstellingen binnen de Ne
derlandse Rooms-Katholieke
Kerk zouden verscherpen).
Mevrouw Halkes zal nu spre
ken op de manifestatie van het
'Platform Initiatieven Pausbe
zoek' op 8 mei in Den Haag. Deze
manifestatie, waaraan meer dan
80 rooms-katholieke organisaties
deelnemen, is bedoeld als aan
vulling op het officiële program
ma van het pausbezoek. In haar
toespraak zal mevrouw Halkes
de tekst verwerken die zij aan
het voorbereiden was voor de
ontmoeting tussen de paus en
maatschappelijke organisaties
op 12 mei in Utrecht.
Naar Tilburg. De oud-vicaris
van het bisdom Den Bosch, drs.
A. Ooms (57), is benoemd tot pas- -
toor van een parochie in Tilburg
waar indertijd ook mgr. Bekkers,
de voorganger van bisschop
Bluysscn, heeft gewerkt. Na de
benoeming van mgr. Ter Schure
tot bisschop van Den Bosch liet
vicaris Ooms weten, niet voor
een herbenoeming als zodanig in
aanmerking te willen komen.
Priesters. In 1990 zal het aan
tal actieve priesters dat voor de
Nederlandse bisdommen be
schikbaar is zijn gedaald tot
1900, zo voorspelt het kerkelijke
onderzoekinstituut 'Kaski'. In
1974 waren er nog ruim 4000
priesters. Een daling dus in 16
jaar met meer dan de helft. In
1990 zullen er twee priesters zijn
voor drie parochies ofwel één
priester voor ongeveer 4500 gelo
vigen.
Ruim 40 procent van de pries
ters in de parochies is 55 jaar of
ouder. Degenen die met pen
sioen gaan worden slechts in be
perkte mate door jonge priesters
vervangen.
Verontwaardigd. De werk
groep 'Homosexualiteit' in de
Christelijke Gereformeerde Ker
ken is verontwaardigd over een
uitspraak van de classis (regiona
le vergadering) Zwolle van deze
kerk. Deze heeft op aandrang
van de plaatselijke kerk van Ge-
nemuiden ernstig gewaar
schuwd voor de voorlichting van
de werkgroep, die in strijd zou
zijn met duidelijke uitspraken in
de bijbel. De classis wekte de
kerkeraden op, hun roeping té
verstaan, "opdat aan de jeugd
der kerk verantwoorde en pasto
rale leiding wordt gegeven inza
ke het vraagstuk van de homofi
lie".
De werkgroep is verbaasd en
verontwaardigd, ook omdat zy
niet is gehoord. Het is niet in
overeenstemming met het gere
formeerde kerkrecht, dat kerke
lijke vergaderingen over groepen
een uitspraak doen, zegt de
werkgroep. Ze heeft de kerkera
den binnen de classis Zwolle
voorgesteld, een vergadering te
houden om daarover van ge
dachten te wisselen.
Registratie. De kerken die
samenwerken in het Cio (Con
tact in Overheidszaken) overleg
gen op het ogenblik met elkaar
over de problemen met de leden-
registratie, die gaan ontstaan als
de overheid ophoudt om de ker
kelijke gezindte van de burgers
te registreren. De registratie van
de kerkelijke gezindte wordt in
een aantal burgerlijke gemeen
ten volgend jaar al gestaakt.
De Rooms-Katholieke Kerk en
de Nederlandse Hervormde
Kerk maken voor hun admini
stratie gebruik van gegevens die
de burgerlijke gemeente ver
strekt. Ook gereformeerde ker
ken, die in principe hun ledenad
ministratie zelf verzorgen, ma
ken steeds meer gebruik van de
ze gegevens.
De gedachten gaan nu in de
richting van een landelijk inter
kerkelijk registratiecentrum, zo
deelde drs. E. Hazelaar, alge
meen secretaris van de Gerefor
meerde Kerken in Nederland,
mee op de jaarvergadering van
het (gereformeerde) Landelijk
Verband van Commissies van
Beheer. De overheid zou dan
moeten meewerken door perio
diek aan dit centrum alle burger
lijke mutaties van alle Nederlan-
ders te verstrekken. Per compu
ter kan het kerkelijke registratie
centrum daaruit de mutaties se
lecteren die betrekking hebben
op kerkleden.
De plannen worden nog nader
uitgewerkt binnen het Cio en in
overleg met de rijksoverheid.
Daarbij zal ook het parlement
een rol spelen in verband met de
wetgeving ter bescherming van
de privacy van de burgers.
Hervormde Kerk: beroepen
te Hallum-Finkum (Fr.) kandi
daat D. Jans Bussum, te Lely
stad (Samen op weg) A. Alblas
Amsterdam-Watergraafsmeer, te
Giessendam-N ederhardinxveld
M. Goudriaan Ouderkerk aan de
IJssel; aangenomen naar .Goede
reede H. Westerhout Lienden,
naar Maasdam-Cillaarshoek E.
van der Sluis Bant-Rutten, naar
Vleuten kandidaat P. van der
Schans Utrecht.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen naar Rotterdam-Lom-
bardijen (deelwerk) kandidaat J.
Hoekstra aldaar, naar Heinkens-
zand (deelwerk) kandidaat M.
Burema en kandidaat mevrouw
H. Kamphuis aldaar, naar Sneek
J. Knol Dedemsvaart, naar Al
phen aan den Rijn F. J. Boer
Breda, naar Leeuwarden C. Wa-
ringa IJlst.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Zeist P.
Voorberg Waardhuizen, te Nieu-
wegein H. Janssen Loppersum;
bedankt voor de Vrije Gerefor
meerde Kerk te Pretoria (Zuid-
Afrika) H. J. Boiten Enschede.
Nederlands Gereformeerde
Kerken: bedankt voor Gronin
gen W. Janse Katwijk.
Christelijke Gereformeerde
Kerken: beroepen te Huizen J.
Westerink Urk.
Baptistengemeenten: aange
nomen naar Stadskanaal J. van
Berkel Winschoten.
