Rembrandt's rugzak en
de maagden van Cuypers
Organist Jan Zwart valt over 'Adagio'
Leidse Jazzweek met
uitgebreid programma
-
PODIUMBLIK
DINSDAG 8 JANUARI 1985
RADIO-TV-KUNST
Jubilerend Rijksmuseum van buiten leren kennen
AMSTERDAM (GPD) - De Japan
ners en Amerikanen zijn niet maat
gevend. Die rollen uit de touring
cars en rondvaartboten, stellen de
camera's scherp, knip, klik, klik
om vervolgens stormenderhand de
'Nightwatch' te veroveren. Dan
hebben ze het Rijksmuseum en
Rembrandt gezien en storten zij
zich op Volendam, Edammer kaas
jes en Delfts namaakblue. De on-
dernemendsten maken 's avonds
nog een ondeugend ommetje over
de wallen om te kijken naar de
meisjes van plezier in haar poppen-
kamers.
U bent anders, U kent het Rijks
museum van binnen en van buiten.
Meent u dat nu echt? Over binnen
zal ik niet oordelen, want tenslotte
kan het uitpuilende dumppaleis,
dat de museumgarderobe meestal
is, niet alleen door buitenlanders
worden gevuld. U komt er zo af en
toe, dat is waar, al loopt u er de
deur niet plat.
De dagelijkse praktijk wijst uit
dat u het Rijksmuseum niet van
buiten kent. Als een gordel van
rust en stilte ligt rondom het ge
bouw een tuin. Daar zie je vrijwel
nooit iemand. Ja, hartje zomer pau
zeren de suppoosten er op een
bankje. Verder zijn het alleen 'ken
ners', die deze oase in de verstopte
wereldstad regelmatig bezoeken.
Een omaatje uit de buurt knikke
bolt er haar siësta, een dakloze
heeft er zijn bedbank, de student
leest er zijn referaat, de kantooijuf
haar damesblad. Negenennegentig
procent van de mensen gaat voor
bij aan de schatten die hier achter
haag en hek zijn uitgestald. Een
speeltuin der muzen, vrijplaats van
vogels en verliefden, maar tevens
het merkwaardigste rariteitenkabi-
net in de open lucht.
Honderd jaar geleden werd op 14
juli bij de Nachtwacht een feest
cantate gezongen, omdat de muzen
eindelijk naar behoren onder dak
waren gebracht. Gelegenheidsrij
melaars doen nog hun best, maar
echte dichters schrijven geen can
tates meer.'De ode aan het 'Rijks'
was een eeuw geleden van J. J. L.
ten Kate, specialist in het genre.
„Ten Kate! Ten Kate! - O Koning
Het Rijksmuseum van Amsterdam viert dit jaar zijn eerste
eeuwfeest. Wie het museum bezoekt, vergaapt zich gewoonlijk
aan het interieur en de kunstwerken die daar hangen. Pieter
van den Bos vergaapte zich voor deze gelegenheid eens aan de
buitenkant, onderwierp voor-, achter* en zijgevels aan een na
der onderzoek en bekeek het museum van bovenaf. Het 'buiten-
gebeuren' bleek een nadere beschouwing waardig. Hij ontdek
te de 'rugzak' van Rembrandt, kwam oog in oog te staan met
architect Cuypers, die vele jaren na zijn dood nog steeds in de
gaten houdt of 'zijn' schepping nog waterpas is en zag tal van
spreuken, waarmee ook minister Brinkman nog zijn voordeel
zou kunnen doen.
Voor wie het exterieur van het jubilerende museum nader
wil beschouwen, ligt een folder klaar bij de receptie.
der cantate!", riep Frederik van Ee-
den hem achterna.
Toch zit het museum niet zonder
muziek. In het halfduister van de
onderdoorgang van het gebouw,
die windtunnel tussen Museum
plein en Stadhouderskade, klink
het snarenspul van Albeniz, zweeft
het ijle geluid van een blokfluit en
ciseleert een Antilliaan populaire
klassieken in zijn steeldrum. Nieu
we speellieden van oude genre-
schilderijen dienen er de muzen en
hun broodplank.
Als schoolkind ging ik bijna da
gelijks onder het museum door en
zette dan een grote keel op. Dat
echode zo lekker hol. In mei 1945
kreeg ik daar van een Canadese
soldaat twee witte boterhammen
met gesudderd draadjesvlees er
tussen. Ik wist niet wat ik proefde
en zal dat nooit vergeten. Terug in
die kille tochtsluis lees ik op een
van de muren, voor het eerst, van
Vondel: „De kunst is langk Het le
ven kort". En: „Oefeninge en wac-
kerheyt wetten het vernuft en
struickelen leert opmercken".
Rugzak
Door de beschouwelijke levens
fase ontvankelijker voor zulke
wijsheden kom ik heelhuids bij de
persdienst van het museum om in
formatie over het buitengebeuren
op te vragen. De beschrijving van
het exterieur blijkt op stencil in
voorraad en met de heilwens „Ga
jij maar eens leuk rondwandelen"
door
Pieter van den Bos
begint deze geveltoerist aan de ont
dekkingsreis door een wondere
wereld.
Wat fascineert is de 'rugzak', die
bouwmeester Cuypers aan de ach
terkant aan zijn museum hing om
daar de Nachtwacht op te stellen.
Want nauwelijks was het feestge
druis van de openingsplechtigheid
verstorven of de trammelant over
de belichting van Rembrandts chef
d'oeuvre brak los. En Cuypers was
zo goed niet of hij moest met die
vreemde architectonische puist
aan zijn creatie dat probleem op
lossen. Dat ging ten koste van de
„opzienbarende, fel gekleurde
voorstelling in geglazuurde lava
van Rembrandt, omringd door
leerlingen, bezig aan de „Staal
meesters". Dit kunstwerk ver
dween uit het zicht.
De chef bewaking van het mu
seum kent het reliëf niet, maar is
bereid een speurtocht te leiden. In
zijn voetspoor komen de fotograaf
en ik op nimmer door burgermans
schoenen betreden paden. Wij
gaan door geheime deuren, passe
ren schemerige gangen waar alleen
maar lege schilderijlijsten aan de
muren hangen en landen tenslotte,
via brandtrappen, op het dak. Daar
ontvouwt zich een wonderlijk pa
norama. Recht vooruit de daken
zee van Amsterdam oud-zuid en
west. Vlakbij de meer dan mans-
grote beelden van middeleeuwse
steenhouwers, een schrijnwerker
en een smid.
Toch teleurstelling, want 'Rem
brandt' blijkt weggemetseld achter
de uitbouw. In een krans van eike-
loof steekt, onder de dakgoot, het
borstbeeld van Cuypers uit de
muur. Met scherp oog controleert
hij de rooilijn van de achtergevel.
Een passer bungelt aan een
riempje om zijn hand. Over de kan
telen heen blik ik in de afgrond van
de museumtuin waar een vijver
blinkt als een zilveren broche in
het gras. „Zal ik u nog wat anders
laten zien", oppert de veilig
heidschef. Weer veel doolhof en
kruip-door-sluip-door en dan staan
wij temidden van een ten hemel
gevaren 'Westland'.
Een glazen stad onder de koepel
van Mokum. Kassen waarin licht
groeit dat nodig is voor de onder
liggende museumzalen. Als een
koekoek uit zijn klok grijnst een
vergulde windbuil vanuit een to
renvenster naar ons, vreemde dak
ruiters, in deze warmoezerij. De
dikkop geeft zuid aan op de win
droos. Op de andere toren zwenkt
een blinkend vaan: een koggeschip
als windwijzer. Twee mannen en
een hond aan boord. Volgens de le
gende stichtten zij Amsterdam.
Met zijn maat landde een Friese
visserman, na een stormachtige
tocht over het ziedende Flevomeer
(de latere Zuiderzee) in de moeras
delta van de Amstel. Na gelijklui
dende dromen bouwden ze daar in
die luwte de St. Olofskapel. Die
werd de vrome hoeksteen van Mo
kum, dat zich met dijken en grach
tengordels, als schillen van een
groeiende ui, uitbreidde tot een on
geëvenaarde wereldstad. Er is nog
een aardig kinderversje over dit
voorlijke deltawerk:
,rAmsterdamdie schone stad,
die is gebouwd op palen;
En als die stad eens ommeviel,
ik zou er in verdwalen"
Franje
In 1885 vloeide de dichtader
trouwens rijkelijk. Moest 'Rem
brandt' wiiken voor de uitbouw,
LEIDEN - De populariteit begint
het Key Town Festival min of meer
parten te spelen. "We zitten met de
handen in het jazz-jaar", zegt And-
ré de Jong, één van de organisato
ren. De Stadsgehoorzaal had vol
gens hem voor 19 januari al twee
keer uitverkocht kunnen zijn.
Dus stelde de organisatie zich
zelf de vraag: moet er naar een an
dere ruimte worden uitgeweken?
Nee, is (voor dit jaar) het antwoord.
"Er is geen groter gebouw in Lei
den met zoveel sfeer". Moet het
festival over een paar dagen wor
den uitgesmeerd? Het antwoord
luidt wederom nee. "Behalve voor
de muziek komen er een hoop
mensen voor de gezelligheid en bo
vendien kom je met je programma
kosten veel duurder uit".
Leiden
Galerie Stelling - Lange Mare 65, 'Een
nieuw huis', schilderijen en blokhut
van Bert Kienjet, Ben Overdevest en
Okke Spierenburg, t/m 11/1; di t/m za
13-17 uur.
Rijksmuseum van geologie en mine
ralogie - Hooglandsekerkgracht, 'Ne
derland uit water', t/m 19/5; ma t/m vr
van 10-17 uur, zo 14-17 uur.
Sylvius Laboratorium - Wassenaarse-
weg, expositie Judith de Vries, kera
miek, t/m 15/1; ma t/m vr 8.30-17 uur.
Charouska - Oude Rijn la, gouaches
van Paula van der Weerdt-Schmit, XJ
m 15/2; dag. van 12-22 uur.
Lakenhal - Oude Singel, Maastrichts
aardewerk, tot 3/3; di t/m za van 10-17
uur, zo van 13-17 uur.
Cosi fan tutte - Gerrit Doustraat, gra
fiektentoonstelling van Erik jan, t/m
25/1; ma t/m vr van 10-18 uur, za en zo
van 11-17 uur.
De Oude Rijn - Stille Mare 4, Johan
nes Schimmer, olieverf, gouache, 10/1
tot 18/2; di t/m za 10-18 uur, do tot 21
uur. zo 11-18 uur. ma van 12-18 uur.
Piggelmee - Jan Vossensteeg, exposi
tie pasteltekeningen Marian Visser,
tot 1/2; ma 13-18 uur, di. woe, vr 9-18
uur. do 9-21 uur. za 9-17 uur
Warmond
Het Oude Raadhuis - Dorpsstraat, fo
to's Peter Moerkerk, t/m 31/1; woe,
do, zo, 14-16 uur, za 11-14 uur.
Galerie de Pomp - Dorpsstraat, A. van
den Ouweelen, winterobjecten, t/m
31/1; di 17-21 uur, woe 10-12 en 14-16
uur, do, za. zo 14-16 uur.
Leiderdorp
Muzenhof - Hilde Vaatstra, zwart/wit
fotografie, Marianne van Dorenma-
len, aquarellen, tekeningen, tot 9/1;
Geïnteresseerden in het Leidse
muziekfeest zullen zich kortom op
de andere activiteiten in de jazz
week (13-20 januari) moeten stor
ten. De eerste drie dagen kunnen
we volgens De Jong beschouwen
als een 'opwarmertje'. Dat begint
met een optreden van Greetje
Kauffeld zondag bij de bowling
van Hans Menken (15.00 uur).
"Beetje een traditie aan het wor
den", meent mede-organisator
Henny Kwik. Dinsdag vieren The
Sweetwood Dixie Stompers hun
eerste jubileum met een optreden
in de schouwburg. Dan ook wordt
een eerste elpee gelanceerd en ver
leent zangeres Beryl Bryden voca
le medewerking.
Woensdag zou het dan echt moe
ten beginnen als staatssecretaris
Van der Reyden om 20.00 uur in
het Waaggebouw het startsein
geeft voor de kroegentocht. Dit
maal zijn er 37 cafés bij betrokken,
meer dan vorig jaar. Uiteraard rijdt
er weer een bus langs alle uitspan
ningen en aan het eind van de
avond staan er drie NZH-bussen
gereed die de wijken intrekken.
Cees Hugens: "Opvallend toch dat
er juist op zo'n avond heel weinig
misgaat in de stad".
Donderdag zal Ted Easton in het
museum voor Volkenkunde een
praatje houden over de geschiede
nis van de jazz, terwijl in het Waag
gebouw (het 'brandpunt' in de jazz
week) danzkij Hot House ook een
moderner geluid te horen zal zijn.
Pianist Leo Cuypers treedt dan op
met zijn 'Brull Band' en speelt on
der meer een suite gemaakt voor
de vorig jaar overleden musicus
Harry Miller.
Vier big bands geven vrijdag
avond acte de presence in de
Stadsgehoorzaal waar dan ook het
'Big Band Ball' wordt gehouden.
"Dat willen we echt uitbreiden tot
iets groots", zeggen de drie organi
satoren. Een soort bliksemafleider
voor het Key Town Festival eigen
lijk.
Zaterdag is de dag van het grote
festival. Veel bekende namen, al
was het alleen maar omdat ze al
eerder op het sleutelstad-festival
waren. "Elke keer doen we een en-
quete en dan blykt dat de mensen
bepaalde groepen per se weer te
rug willen. Zoals de Chris Barber
Band". De drie noemen het niveau
van het festival heel goed. "Van al
les wat, het is het meest veelzijdige
festival dat we tot nu toe hebben
gehad". Toegegeven, "echt mo
dern is er niet. Maar dat kan ook
niet. Dat willen de mensen niet".
Zondag is de laatste dag. 's Mor
gens is er in de Pieterskerk een go
spelconcert met zangeres Lillian
Bouté en vervolgens een 'Jazz on
Sunday special' in alweer het
Waaggebouw.
PAGINA 17
Bouwmeester Cuypers kijkt of het jubilerende Rijksmuseum nog waterpas staat. Het beeld is aan de achterge
vel bevestigd, vlak onder de dakgoot. <f°to GI>D>
Cuypers spaarde de plek waar Al-
berdingk Thijm, met een traan in
het oog en een krop in de keel 'Hol
lands Heerlijkheid' bezingt. Onder
zijn getegelde lofrede, in de basis
van de poortbogen boven de on-
derdoorrit, beitelde men het woord
INRIJDEN. Een volstrekt unieke
verkeersmededeling, die niet meer
op motorvoertuigen van toepas
sing is. Dit is het domein van fiet
ser en voetganger. Boven de tekst
de ossekop van St. Lucas en diens
schildersgilde.
Als goedmakertje liet de bouw
meester toch een fletse replica van
Rembrandt en diens gevolg in re
liëf op het front van de uitbouw
metselen. Vondel en Constantijn
Huygens zorgen er voor gezel
schap. Uiterst rechts aan de achter
zijde, op de hoek Hobbemastraat
en -kade herinnert een tegelta
bleau aan het bestaan van de oude
Tekenschool voor leraren. De tiere
lantijnen aan de geglazuurde en
hooggestemde tekst 'Teekenen is
spreken en schrijven tegelijk' zijn
franje aan het onderwijs gebleven.
Aan de zijgevel in de Jan Luy-
kenstraat wordt op vier tegelvel-
den de roem van Amsterdam be
zongen. Boven het hoofd van de
stedemaagd in haar zegekar maken
twee blote cherubijntjes met een
tekstwimpel luchtreclame voor de
hoofdstad met de pralende Von-
del-regels: „Aenn d'Aemstel en aen
't IJ, daar doet zich heerlijk ope -
Zij die als Keyserin de kron draagt
van Europe".
Tegels als duurzaam behang
waarop de hele vaderlandse ge
schiedenis staat vastgebakken.
Een keramisch défilé van alle per
sonages die horen bij de jaartallen-
dreun in oude schoolbanken. In
het kader van het eeuwfeest 'wrijft'
de oorspronkelijke leverancier, de
Luxemburgse tichelaar Villeroy
Boch, weer glans op die immense
taferelen en zorgde de Rijksgebou
wendienst, die voor een ingrijpen
de opknapbeurt bij de museumstaf
introk, dat alles weer bladgoud is
dat er blinkt. Van windvaan tot
spijlpunt.
Staande op het voorplein leg ik
het hoofd in de nek en lonk naar de
maagden en godinnen waarmee
Cuypers de facade van zijn mu
seum opdirkte. 'Bisschoppelijk pa
leis', sneerden de papenhaters,
want maar liefst drie roomsen
vormden het bouwteam indertijd:
Victor de Stuers, Alb. Thijm en
Cuypers zelf. Dat kon niet deugen.
En het wérd een lijdensweg. Am
sterdam wist waar zij met haar
Stopera aan begon: „zoveel (paal
hoofden, zoveel zinnen".
Alle goeds en moois in de mens
staan niettemin vereeuwigd in de
museumgevel. Wijsheid, schoon
heid, volmaaktheid, het kan niet
op. TYonend op haar daklijst speelt
Victoria haar werpspel met over
winningskransen. Loftuitende zin-
ne-beelden rondom vijf glas-in-
loodvensters waarin de schone
kunsten en haar beoefenaren zijn
gebrand. Van de Griekse hofschil
der Appeles tot een naamloze pot
tenbakker.
Na koffie met museumpunt ga ik
nog eens de tuin in. Langs inge
metselde gevelstenen van oude
ambachten, schielijk langs de
sneeuwblanke, ijdele Juno in haar
rosarium, onder pergola's door,
langs het kapitale hek van het bui
ten Over-Amstel en door van de
ondergang geredde historische
poorten. Een tuincarré met rozen
bedden, hagen, prielen en win
gerdtunnels als arcadische werf
van het sloopbedrijf van de ge
schiedenis.
In het stencil van de educatieve
dienst staan al die kavels haarfijn
omschreven. Bestuur en directeur
hadden in het museum hun eigen,
gewaarmerkte, entrees. Wat buiten
de wandelgids valt zijn zo'n aan
biddelijke waterspuwster, een
schitterende gordijndraperie voor
een raam en een blind venster dat
omwille van de symetrie toch een
luik kreeg.
Het Rijksmuseum, riant onder
komen der muzen, die, als stief
dochters van de Nederlandse
Maagd, ooit in het Trippenhuis en
in het Koninklijk Paleis bivakkeer
den. Geen wiegen als 'stijfselkis-
sies', maar toch... Brinkman is nu
hun voogd. Geen makkelijk heer,
die ook 's lands belangrijkste 'visi
tekaartje' afknijpt en de wijsheid
negeert, die de letterschilder in de
onderdoorrit van het museum
weer leesbaar maakte: ,,'t Is zo-
theyd van een dwaze klerck te wil
len vlieghen zonder vlerk".
Twijfels over Bachkoralen
GRONINGEN (GPD) - De recente
'ontdekking' van grote aantallen
Bach-werken in de universiteitsbi
bliotheek van Yale (VS) berust mo
gelijk op een vergissing. Dat
schrijft de Apeldoomse organist en
Bach-expert Jan Zwart in een brief
aan het Nieuwsblad van het Noor
den. Zwart roept op tot de grootst
mogelijke voorzichtigheid.
De vondst werd wereldnieuws
toen de Westduitse organist Wil
helm Krumbach vorige maand
meedeelde, dat hij de orgelkoralen
aangetroffen had in een muziek
bundel van de 19e eeuwse organist
J. C. H. Rinck.
Volgens Jan Zwart hebben we
hier te doen met uitgewerkte ko
raal- en compositielessen van
Rincks leermeester Johann Chris
tian Kittel, de laatste leerling van
Johann Sebastian Bach.
Intussen is een hevige strijd los
gebrand over de vraag of de 'ont
dekker' Krumbach contractueel
wel het recht heeft om de orgelwer
ken op 11 en 12 januari in de
Utrechtse Jacobikerk ten gehore te
brengen. De Yale-universiteit zal
desnoods juridische stappen on
dernemen om de uitvoering te ver
hinderen.
Eén ding staat vast volgens orga
nist Jan Zwart: het koraalvoorspel
op de onlangs overal gepubliceer
de foto is niet van Bach! Bij alle
sensatie rond de ontdekking in
Amerika van circa zestig 'onbeken
de orgelkoralen van Bach' zal in ie
der geval dit koraal niet als bewijs
kunnen gelden.
De foto toonde het handschrift
van de negentiende eeuwse orga
nist Johann Christian Rinck. die
het werk gekopieerd zou hebben,
mogelijk bij zijn leermeester Jo
hann Chr. Kittel, de laatste leerling
van Johann Sebastian Bach.
„Men kan er alle orgelkoralcn
van Bach op nakijken, nergens zet
hij zoals op de foto, het woord Ada
gio. Dat deed Bach nimmer", aldus
Jan Zwart in een brief aan het
Nieuwsblad van het Noorden.
„Noch in zijn cantates of passio
nen, noch in zijn orgelkoralen
komt men dit woord tegen. Dat wil
niet zeggen dat Bach niet van het
adagio-tempo uitging. Integendeel,
maar dat gaf hij dan aan met het
toen gebruikelijke maat- en tempo
teken C vooraan de muziekbalk.
Dat de aandacht van Jan Zwart
nu juist door het woord Adagio
vastgehouden werd, is overigens
wel typerend. Hij staat bekend als
een voorvechter van aanzienlijk la
gere speelsnelheden in het werk
van Bach. In mei 1983 gaf hy voor
musicologen en de verzamelde
muziekpers met een ensemble een
demonstratie van zyn tempo-theo-
Zo is het dus ook niet vreemd,
dat hij nu precies weet te vertellen
waar men het bewijs kan vinden
voor zijn bewering over dé ge
wraakte foto, namelijk in Walthers
Muzieklexicon uit 1732:ist aber
nichts bei diesen C notirt. so wird
allezeit adagio drunter verstanden,
und einde langsame Mensur gegc-
ben". (...staat echter buiten deze C
niets anders genoteerd, dan wordt
steeds een adagio bedoeld en een
langzame maat aangegeven).
Jan Zwart vindt ook op andere
gronden dat men heel voorzichtig
moet zyn met de gevolgtrekkingen
van dé Westduitse organist Wil
helm Krumbach, de 'ontdekker'
van de orgelkoralen. Eerst zette
Krumbach de muziekwereld op
zyn kop met de vondst van 32
'Bach-koralen', later bewerkte hij
opnieuw de media met de ontdek
king van nog eens 27 onbekende
koraalvoorspelen die hij aan de be
roemde Thomas-cantor van Leip
zig toeschreef.
Vijf daarvan had hij in een bi
bliotheek in Leipzig aangetroffen.
De overige bestonden uit notaties
in een of meer muziekbundels van
de eerder genoemde Rinck (1770-
1846). De nalatenschap van Rinck
kwam de vorige eeuw via een ver
zamelaar in het bezit van de Ameri
kaanse universiteit van Yale, in
New Haven.
Krumbach. organist in Landau
en verwoed verzamelaar van oude
muziekhandschriften en -uitgaven,
had de microfilms van de Yale-uni
versiteit al sinds halverwege 1982
in huis. In de universiteitsbiblio
theek van Yale zouden volgens
hem de koralen door een onjuiste
catalogisering niet als Bach-kora
len opgemerkt zijn. Hoeveel tijd hij
ook nodig gehad mag hebben om
zijn vermoedens te kunnen beves
tigen, hy heeft zijn onthulling wel
perfect getimed: vlak vóór het los
barsten van het Wereld Muzickjaar
1985, waarbij Bach ongetwijfeld
aan kop zal gaan.
Intussen is Krumbach wel over
hoop komen te liggen met de Ame
rikaanse Bach-kenner prof. Chris-
toph Wolff van de Yale-universi
teit. Deze beweert dat hy de kora
len al in het begin van vorig jaar als
werk van Bach herkend had, dat is
dus vele maanden vóór de officiële
bekendmaking door Krumbach.
Het gevolg van een en ander is
nu dat Yale, op grond van het con
tract, aan Krumbach het recht ont
zeggen wil de gevonden orgelwer
ken op 11 en 12 januari in Neder
land (in de Utrechtse Jacobikerk)
ten gehore te brengen.
Jan Zwart gelooft dat de zoge
naamde Bach-vondsten op een
ernstig misverstand berusten. „Dat
er orgelkoralen in boekjes van
Rinck gevonden zijn, wijst veel
meer in de richting dat we hier te
doen hebben met uitgewerkte ko
raal- en compositielessen van
Rincks leermeester Kittel", aldus
de Apeldoomse organist.
Houtkamp kwartet in Burcht
LEIDEN - Bij Stichting Burcht de muziek. De muzikanten zyn:
speelt morgenavond in de tuinzaal Luc Houtkamp (saxofoons). Jan
van het Burchtzalencomplex het Willem van der Ham (Alt-sax), Jan
Luc Houtkamp kwartet. den Boer (bas) en Raoul van de
Het pro- Weide (bas, cello). Aanvang 21.00
gramma bestaat uit geïmproviseer- uur.
De trompettist Woody Shaw (op de foto met zijn zoontje) is op het laatste
moment nog gecontracteerd voor het Key Town Festival. (foto PR)
'Dynastie van Oer' is voortgeko
men uit het cabaret, maar heeft
zich allengs tot muziektheater
ontwikkeld. Het gezelschap
brengt donderdag de nieuwe
produktie 'Zenuwen' in de Leid
se schouwburg. Het verhaal
speelt zich af tegen de achter
grond van een fabriek, waar ar
beiders zuchten onder het
schrikbewind van directeur te-
gen-wil-en-dank Glipto en diens
tirannieke assistente Quoia. In
een chaos van zweet en geluid
ontpoppen zich drama's van
macht en liefde. Dynastie van
Oer bestaat uit zes acteurs, van
wie er drie ook voor de muziek
zorgen. Aanvang 20.15 uur.
Jozef van den Berg repeteert
momenteel in het LAK-theater
zijn nieuwe soloprogramma 'De
Geliefden'. Hij geeft er vier
proefvoorstellingen van: deze
week op vrijdag en zaterdag en
volgende week op woensdag en
donderdag. Van den Berg was
ooit als traditioneel poppenspe
ler, maar dat is al lang verleden
tijd. Wat hij tegenwoordig
Eddy Christiani brengt zon
dagavond samen met Willy Al-
berti en Herbert Joeks 'Toppers
van Toen' in de Leidse schouw
burg. (foto GPD)
maakt, kan nog het best worden
omschreven als solotoneel met
poppen. Een kast komt er niet
meer aan te pas, de gehele po-
diumvloer wordt door hem ge
bruikt. De voorstelling 'Troev',
die hij vorig jaar in het LAK
bracht, was toen één van de ab
solute hoogtepunten van het sei
zoen. Een dichterlijk verhaal,
waarbij afgewogen gebruik werd
gemaakt van theatrale hulpmid
delen. In 'De Geliefden' gaat hij
naar eigen zeggen verder op de
ingeslagen weg. Aanvang tel
kens 20.30 uur.
Herbert Joeks, Willy Alberti en
Eddy Christiani brengen zondag
middag in de schouwburg een
liedjesprogramma vol nostalgie.
Joeks neemt de Weense liedjes
voor zijn rekening, zoals het 'Fia-
cre-lied' en 'Der alte Schimmel
ist im Himmel'. Willy Alberti
galmt, hoe kan het anders, een
keuze uit het Italiaanse repertoi
re en Eddy Christiani zingt en
speelt zijn eigen Nederlandstali
ge composities. Lily Kok presen
teert deze 'Toppers van toen', en
doet zelf ook een vocale duit in
het zakje. Korte sketches omlij
sten de liedjes, die instrumentaal
worden begeleid door Co van der
Heide Wijma op pianoi en Chris
tiani op gitaar. Aanvang 15.00
De juniorengroep van het Ne
derlands Danstheater komt
maandagavond naar de Leidse
schouwburg met drie oudere
choreografieën. Dat zijn 'Kwar
tet' van de Nederlandse choreo
graaf Nils Christe op muziek van
Sjostakowitsj, 'Folksong' van de
NDT-danser James Vincent op
muziek van de Bothy Band en
'Cathédrale Engloutie' van Jiri
Kylian op muziek van Debussy.
Een dansprogramma van hoog
niveau, want ook aankomende
dansers moeten bij het NDT aan
strenge eisen voldoen. Aanvang
20.15 uur.
