PAGINA 12
OUDEJAARSBIJLAGE
ZATERDAG 29 DECEMBER 1984
PAGINA VOOR JONGEREN
Eindredactie Annemiek Ruygrok
Telefoon 071-144941, toestel 217
Zoals beloofd is deze hele pagina
voor KITS bestemd. Leerlingen van
het Stedelijk Gymnasium in Leiden
en van scholengemeenschap Al-
banianae in Alphen schreven hun
toekomstverwachtingen op. De
'leukste' plaatsen we op deze KITS-
pagina. Echt leuke toekomstver
wachtingen zijn er trouwens maar
weinig, zo is ons bij lezing gebleken.
De meesten zijn nogal somber ge
stemd en doemdenken viert hoogtij.
Niettemin hebben de auteurs hun
fantasie fors aangesproken en het re
sultaat is het lezen best waard.
KITS wenst jullie een knallende
jaarwisseling. Tot volgend jaar:
woensdag 2 januari zijn we er weer.
Als ik antwoord moet geven op
de vraag: "Wat gaat er volgens
jou in de toekomst gebeuren?",
zeg ik, denk ik dat de toekomst
waarschijnlijk niet zo veel
nieuws zal brengen.Want als ik
naar het verleden terugblik ko
men ontwikkelingen en dingen
die toen zijn gebeurd weer een
beetje terug in het heden. Kijk
maar 'ns naar deze voorbeelden:
Allereerst dat men nu natuur
lijk nog steeds achter elkaar
nieuwe technische uitvindingen
doet, waardoor de omstandighe
den waarin we leven steeds beter
worden, maar ook het gevaar be
staat dat we onszelf niet meer de
baas zijn (computers etc.).
Dan heb je ook nog bijvoor
beeld een persoon als Marx die
rond 1850 zelfeigen speciale
denkbeelden over de wereld en
over God had, waarvoor je nu zeg
maar Bhagwan hebt, die'door ve
le mensen met zijn ideeën 'aan
beden' wordt.
De oorlogen komen ook altijd
weer terug in verschillende lan
den. Maar de wapens zijn, door
betere techniek, in de loop van
de tijd wel veranderd (kernbom).
Maar wat weet ik ervan? Want
zelf denk ik nooit zo na over de
toekomst, of ik dan wel werk kan
krijgen en zo. Het interesseert
me gewoon niet zo erg. Mis
schien komt er wel weer een ijs
tijd of komen er mensen (of die
ren) van andere planeten naar
ons toe. Er kan ook zelfs wel één
heerser over de wereld komen
die de mensen onderdrukt, 't
Liefst zou ik natuurlijk in de toe
komst in een vrije, vrolijke we
reld leven. Maar ja, we zullen
zien.
ESTHER
We zullen het nooit weten....
Hoe zal men over vele jaren te
rug kijken naar 1984 of 1985?
En hoe zal het gaan met de evo
lutieleer?
Zal de mens steeds groter wor
den in verhouding tot de afgelo
pen 2,2, miljoen jaar?
Of zal de mens in de komende
2,2 miljoen jaar weer gaan zak
ken met zijn schouders, weer be-
haarder worden en weer aap
worden zoals dat tot nu ook al is
gebeurd: keert de aapmens te
rug?
Een meer wiskundige aap die
zich ook interesseert voor de ge
schiedenis van de aap tekent in
het jaar 2.191.985 een grafiekje
waarin duidelijk te zien is dat de
aap ooit een tweevoeter is ge
weest. Top voor zijn grafiekje is
het jaar 1985 waarin - zoals dat
toen genoemd werd - 'de mens'
toch wel het rèchtste liep.
Het hoofd omhoog, de neus
vooruit en uit oude boeken blijkt
zelfs dat de aap of 'de mens' toen
'kleren' droeg.
"Ja, ja", mompelt onze slimme
aap, "slim waren ze toen ook al".
Dankzij de gegevens uit die tijd
weet de aap hoe de hele evolutie
leer is begonnen tot het moment
waarop de mens langzaam uit
stierf.
Op een voor de aap goede dag
vindt hij een vreselijk oude hoop
papieren 1) waarin mannetjes
en vrouwtjes van nog geen 16
jaar uit die tijd verhaaltjes schre
ven.
"Maar kijk, hoe frappant dit is:
eureka!"(*2) roept de aap. Plots
vindt hij een verhaaltje van een
scholier van het 'Albanianae' en
die jongen wist 2 miljoen jaar
van te voren te voorspellen: een
held in de evolutieleer
Mark Harmsma
(♦1) krant
(*2) miljoenen jaren oude
kreet.
Toekomst, mooi woord, maar
wat hebben wij (de jeugd) daar
nu over te zeggen? Helemaal
niets toch!
Alles wordt wel bepaald door
de regering: de volwassenen.
Nou is mijn vraag: voor wie is die
'toekomst' bedoeld? Voor ons
(de jeugd) ja! Maar wie regelt on
ze toekomst? De 'volwassenen'.
Wü mogen daar niets van zeggen.
Dat zou een te grote verantwoor
delijkheid zijn. Dat zouden wij
niet kunnen.
Nou vraag ik me weieens af
kunnen zij 't wel?
Hoe zal de wereld er over 40
jaar uitzien? Overal computers?
De criminaliteit die toeneemt,
met excuses die er altijd wel ge
vonden worden; bijvoorbeeld
dat de mensen zich vervelen. Wel
ja praat alles maar weer goed.
Zal 't ook zo worden dat een
moordenaar zal worden vrijge
sproken omdat hij zich verveel
de?
En dat noemt men dan een toe
komst. Mooie toekomst hoor!
Waarom zitten wij op school?
Omdat er over 40 jaar overal
computers zullen zijn: dus dat er
een enorme werkeloosheid zal
zijn!
Oké, er zullen ook wel prettige
re dingen komen, (alhoewel dat
er weinig zullen zijn naar mijn
mening), maar toch zie ik mijn
toekomst somber in. Dat neemt
niet weg dat ik wat van mijn le
ven zou willen maken.
Maar hoe zal 't gaan met de
kernwapens? Hoe zal 't gaan met
Amerika én Rusland? Zal die
kernoorlog komen of niet? Er
wordt nu over gepraat. Maar wat
heb je aan praten? Niets toch? Je
moet 't doen (kernontwapening
van beide kanten).
En als die oorlog komt, kun
nen wij daarna nog leven? Hoe
lang?
Dat zijn allemaal vragen die
onbeantwoord zullen blijven tot
op het moment dat ze gebeuren.
Dus blijft de vraag: hebben wij
wel een "TOEKOMST"?
B. MULCKHUYSE
"Tja, daar vraag je me wat. Ik zou
niet weten wat ik daarvan moet
zeggen, vooral met het steeds ge
vaarlijker wordende oorlogstuig
zoals kernbommen weet je maar
nooit of je wel een toekomst
hebt. Maar laten we het daar
maar niet over hebben want er
wordt al genoeg over gepraat.
Ik zie mijn toekomst zonnig in.
Afgezien van de werkloosheid
vandaag de dag denk ik wel dat
ik aan het werk kom. Ik ben van
plan om voorlopig nog te blijven
studeren. Je kan nooit genoeg di
ploma's op zak hebben.
De meeste mensen denken dat
over vijftig jaar alles zal zijn over
genomen door de computer, ik
denk dat het wel zal meevallen.
Waar ik wel bang voor ben is
waar we in de toekomst al het
chemische en radio-actieve afval
moeten laten. Ik zal niet gek op
kijken als de oceaan de algemene
dumpplaats gaat worden. Dit
moet hoe dan ook voorkomen
worden, want de hele wereld
hangt af van de zee. Maar, hoe
voorkom Je dat? Dat is een vraag
die ik niet kan beantwoorden;
misschien in de toekomst.
Er zal veel veranderen. Van
één ding weet ik het zeker dat
het niet zal veranderen en dat is
één van de betere gewoonten van
de mens: feest vieren.
Ik heb nu alles geschreven wat
ik van de toekomst verwacht.
Hoe of het uitpakt? Niemand
kan het zeggen.
AD v.d. BERG
Het was een grauwe herfstdag.
Mohan Singhli, een zeventienja
rige Indiër, keek, in het hokje bij
de bushalte ineengedoken, naar
hoe de machtige wind zonder ge
nade aan de bomen rukte en vol
leedvermaak met hun bladeren
speelde alsof het niets was.
"Ja, wind", zei de jongeman
dromerig in zichzelf, "speel jij
maar lekker met die blaadjes. Nu
heb je de tijd nog. Wie weet zijn
ze er over dertig jaar niet meer,
gezien de milieuvervuiling. En
denk vooral niet, dat ze gespaard
blijven wanneer de energievoor-
raad op is, want het zal alleen
maar erger worden, daar men
dan op kernenergie over zal
gaan. Volgens mij wordt de angst
voor een nucleaire oorlog op zo'n
moment ook groter, hoewel de
eerste bom waarschijnlijk toch
niet valt. De mens kan namelijk
wel gek, keihard en harteloos
zijn, maar zijn verstand zal hij
niet zomar verliezen, vooral niet
nu Hiroshima en de gevolgen
daarvan nog vers in het geheu
gen liggen. Wellicht zullen er wel
andere oorlogen uitbreken, zoals
een Spaanse burgeroorlog, con
flicten in het Midden-Oosten en
ongetwijfeld een rassenstrijd in
Zuid-Afrika, want discriminatie
zal nooit uit de maatschappij ver
dwijnen, vooral niet nu de econo
mie achteruit gaat. Zolang dat
gebeurt zullen de mensen naar
mijn mening steeds naar zonde
bokken blijven zoeken, die best
eens de kleurlingen zouden kun
nen zijn.
Ach, onrechtvaardig zal de
mensheid blijven; door geld ge
dreven is zij tot vele dingen in
staat en geeft ze pas toe als ze
met de neus op de feiten wordt
gedrukt, maar dan komt ze wel
van alle kanten met acties aan
zetten.
Weetje, met de toekomst is het
somber gesteld, ofschoon er na
tuurlijk ook goede dingen zijn,
zoals de techniek die verbetert,
Toch blijft het een kringloop: het
aantal computers is vaak evenre
dig met de hoeveelheid werklo
zen, medicijnen redden meer
mensenlevens, wat óók weer ge
lijk is aan grotere overbevolking
en meer schaarste, waardoor er
nog meer ellende en stress ont
staat. Of zal de mens in het heelal
kunnen leven? Zal er genoeg
voedsel zijn voor iedereen? Zul
len we ooit naast elkaar kunnen
leven zonder onderscheid te ma
ken tussen blank en zwart?
Discriminatie zal wel een rol
blijven spelen, maar er leven nog
steeds mensen, onder wie ik, die
zullen strijden voor de rechtvaar
digheid met de volle overtuiging
van de gelijkheid van alle rassen
en het uiteindelijke zegevieren
van het recht, hoelang het ook
duurt! Bovendien...."
Het geluid van de bus verstoor
de Mohan echter in zijn gepeins.
Daar stapte zijn zusje manü al
uit, en terwijl ze samen langzaam
tegen de wind in naar huis stap
ten, vroeg Mohan plotseling aan
Manü: "Denk jij dat het recht al
tijd zegeviert?"
Manü keek hem strak aan met
haar grote, donkere ogen. "Ja",
antwoordde ze. "Ik geloof ook
dat men je alles kan afnemen, be
halve je zelfrespect. En als je dat
en je gevoel voor eigenwaarde
behoudt, zul je zeker winnen,
wanneer je in je recht staat, zelfs
al is al je hoop weg".
Mohan lachte.
Gek, het gelach leek opeens
vermengd te worden met een ge
schreeuw, dat steeds harder
werd en de lach op het laatst vol
ledig overstemde. "Mohan!"
werd er geroepen.
Mohan Singhli, een tweeënder-
tigjarige strijder, keek vanaf zijn
stoel naar zijn vriend. "Kom je,
Mohan?" vroeg deze zacht, "we
moeten gaan. Droomde je daar
net of zo?" Hij keek onderzoe
kend in het door een kaars ver
lichte gezicht van zijn compag
non. "Ja", antwoordde Singhli,
"ik dacht terug aan vroeger en
dat mijn gedachten zijn uitgeko
men. Maar ga jij maar vast. ik
kom eraan".
Puki knikte, zoals gewoonlijk
Mohan zonder woorden begrij
pend, en ging rustig de legertent
uit.
De jongeman zelf staarde, met
z'n geweer tussen zijn knieën ge
klemd en de kaars tussen zijn
wijsvingers, onbeweeglijk in het
kaarslicht. Daar brandde de
kaars, in al haar waardigheid, al
tijd kaarsrecht, met haar hoofd
opgeheven en haar licht, haar
hoofd daar bovenop. Wat je ook
met haar deed, ze bleef recht en
behield haar eigenwaarde, ook
wanneer je haar haar licht en
hoop afnam. Ze had door al die
eeuwen heen, zelfs tot en met nu
2005, haar functie behouden.
Even aarzelde Mohan, maar
vervolgens stond hij resoluut op,
blies de kaars uit, nam zijn ge
weer in z'n hand en liep vastbera
den de tent uit, naar het slagveld,
naar de strijd voor de rechtvaar
digheid, om te vechten in de
mooie, vredige nacht, met de
maan als zijn gids, zijn hoopge-
ver, het geluid van de krekels als
zijn marsmuziek.
En niemand die meer lette op
een statige, witte kaars, die een
zaam doch waardig prijkte op de
houten tafel van een legertent,
met slechts een gloeiend, lichtge
vend puntje op haar pit.
SAMAYAD SHADID
Laatst zag ik een Chinees jon
getje met blauwe ogen(!) over de
Haarlemmerstraat lopen. Zijn
vader was een rasechte Chinees
en zijn moeder had blond haar en
blauwe ogen. Op dat moment
schoot het door me heen dat ras
sendiscriminatie in de toekomst
niet zal bestaan. Want als alle ras
sen zich vermengd zullen heb
ben, zal niemand kunnen zeggen
wie een neger en wie wit is. Ie
dereen zal dan- dezelfde kleur
huid en vorm ogen hebben. En
welke taal zal dat Chinese jon
getje thuis leren spreken? Chi
nees of Nederlands? Waarschijn
lijk Nederlands, maar misschien
zal z'n vader hem ook wat Chi
nees willen leren.
Nadat ik hierover had nage
dacht, ben ik tot de conclusie ge
komen dat er in de toekomst ook
maar één taal zal zijn.
MARINA
Wat de toekomst ons brengen zal
is een vraag die de mens eeuwen
bezig houdt. Ondanks al onze po
gingen een duidelijk beeld van
die periode te schetsen is het
raadsel nog niet opgelost en zal
dat vermoedelijk ook nooit wor
den. Immers, één onverwachte
gebeurtenis en al je voorspellin
gen liggen aan duigen.
Zo was men er in de negentien
de eeuw van overtuigd dat er
nooit in steden gewoond zou
kunnen worden; de vele paar
den, die men voor vervoer ge
bruikte, zouden een zo grote hoe
veelheid mest produceren dat
men zou vergaan van de stank.
Helaas was er geen rekening ge
houden met de heren Daimler en
Benz, uitvinders van 's werelds
eerste bruikbare automobiel.
En al hadden de mensen in die
tijd geweten wat er hun allemaal
boven het hoofd hing, ze zouden
het tóch niet geloofd hebben. Als
morgen een geschiedkundige
opstaat en uitroept dat wij na
2090 weer naar de Romeinse be
schaving terug zullen keren, dan
zeggen we dat dat niet kan, dat
hij het bij het verkeerde eind
heeft en zich maar snel onder be
handeling van een psychiater
moet laten stellen. Maar ook op
de boeken van Jules Verne is zo
gereageerd en die bleek achteraf
toch niet zo stom te zijn. Je zou
kunnen gaan berekenen hoe rijk
ons land in 1990 zal zijn, maar
één oliecrisis kan alles in de war
sturen. Er word je altijd aangera
den rekening met je toekomst te
houden, op school met pakket
ten kiezen, in het dagelijkse le
ven met zaken als stemmen. Hoe
die toekomst eruit zal gaan zien,
weet ik niet. Misschien zal ik.
mijn dagen slijten hoog en
droog, omringd door home-com
puters, in een Rotterdamse paal
woning. Hoogst onwaarschijn
lijk hoor, de rekening van de gla
zenwasser zou me iets te veel
worden, ik ga nog liever gewoon
dood....
SARA BLETZ
De computers werken dag en
nacht. Ik ben bijna overbodig. Ik
werk van twee uur tot half zes.
Het is niet veel maar ik mag blij
zijn dat ik werk heb.
Ik ga zitten achter één van de
vele computers van dit bedrijf.
Het raam staat open en ik ga er
even lekker uithangen. Nee, het
is niet meer als het geweest is.
Vroeger, als ik uit mijn slaapka
mer keek zag ik parkjes en gezel
lige tuintjes. Maar nu kijk ik van
de dertigste verdieping naar de
drukke straat. Aan de overkant
staat weer zo'n groot gebouw.
Gelukkig woon ik nog in één van
die paar wijkjes waar nog van die
leuke huizen staan. De mensen
van die wijk proberen alles zo ge
zellig mogelijk te houden, zoals
vroeger.
Aan de computer naast mij zit
een aardig meisje. Ze zit gezellig
tegen me te kletsen. Ik hoor niet
veel tot ik het woord trouwen
hoor. Ik vraag haar of ze echt
gaat trouwen. Dat is volgens mij
overbodig. Waar is dat nou voor
nodig? Je gaat trouwen, maar je
gaat toch weer scheiden. Dat is
toch zo in deze tijd? Wie trouwt
er nou? Tegenwoordig woon je
samen met degene die je leuk
vindt en als je er genoeg van hebt
ga je weg. Als je kinderen wilt is
het heus niet nodig om te trou
wen. Nee, dat is wat anders dan
vroeger. Toen was het een schan
de. Kinderen krijgen en niet
trouwen kon echt niet hoor!
Maar nu, als je nu kinderen wilt
kun je gewoon even naar het zie
kenhuis stappen voor een rea
geerbuisbaby. Zo simpel is dat.
Het is half zes. Ik heb bijna
niets gedaan, maar m'n werkdag
is voorbij, ik stap in mijn super
auto en ik rijd naar de super
markt. Daar zit een mevrouw
met haar breiwerkje. Ze wordt
betaald om te kijken of de com
puter geen artikelen overslaat.
Bah, wat een rotwerk, dan nog
liever mijn eigen werk. Daar kan
ik tenminste nog wat inprogram-
meren. Ik ben gelukkig niet zo'n
computeroppas. Daarna ga ik
wee naar huis.
Ik pak m'n krantje en lees,
"kernwapens gevonden bij ban
dieten". Dat is wel wat anders
dan die pistooltjes van vroeger.
O, ja, vroeger was ik zo bang van
atoombommen en zo. Dat hoeft
nu niet meer, ja, elk land heeft
wel van die kernraketten, maar
die worden toch niet gebruikt,
want als je er één afschiet dan
wordt hij gevolgd door duizen
den andere kernraketten en dan
wint niemand die zogenaamde
derde wereldoorlog (kernoorlog).
Dan leeft er niemand meer, dus
daar blijven ze wel van af. Je kan
die raketten net zo goed weer
weg halen. Maar ja, het is het
idee alleen maar.
Het is twaalf uur, ik denk dat
ik maar eens naar bed ga. Voor
dat ik in mijn bed stap kijk ik
weer even naar buiten. Het lijkt
wel overdag. Het is nog altijd zo
druk op de weg. Eindelijk lig ik
in m'n bed en val in slaap, op
weg naar weer een eentonige
dag.
MARTINE WALSTRA
Het jongetje Xaxriyd, genoemd
naar een pas ontdekte planeet,
speelde met zijn vader Mars, een
bij een kernoorlog vernietigde
planeet, oude ruimtespelletjes
voor de Zx-Spectrum computer
op zijn supermoderne ultrage-
voelige systeem.
Xaxriyd, die in het dagelijks le
ven ook Xax wordt genoemd,
vond ze helemaal niet leuk; je
moest alleen maar om een paar
muren heen vliegen en wat inva
ders neerschieten. Hij speelde
liever Nascomp, een spel waarbij
je je zonnestelsel moet verdedi
gen tegen mutant-droids uit een
ander universum.
Plotseling kwam zijn moeder
binnen en deze vroeg aan Mars of
die al tickets voor vanmiddag
had gekocht; ze zouden namelijk
met z'n drieën naar hun tante op
Jupiter gaan. Maar omdat hun ei
gen zoefmobiel kapot was, moes
ten ze met de spaceshuttle gaan.
Eenmaal op weg kwamen ze
langs een groot monument, dat
Xax nog niet kende; dus vroeg
hij aan zijn vader wat het was.
Deze zei dat het een gedenkte
ken voorstelde voor een allang
overleden professor, die Chriet
Titulaer heette.
Toen ze uiteindelijke bij de
lanceerbasis aangekomen waren,
wilde Xax nog een pilletje Coca
Cola kopen. En dat deed hij ook.
Het pilletje kostte 'slechts' 15
megaguldens. (De inflatie was de
laatste 3 Centura ontzettend ge
stegen door toedoen van onder
meer een zeer bekende minister,
van wie ik de naam niet wil noe
men).
Terwijl ze door de lanceertun-
nel liepen, vroeg Mars of Xax al
wist dat Coca Cola vroeger in
flessen zat. Hierop antwoordde
deze dat hij liever een pilletje
had.
Eindelijk in de shuttle aange
komen ontmoetten ze een man,
die Xax vroeg of hij een stukje
voor vidotex wilde schrijven.
Dat deed hij natuurlijk graag;
want hij wilde namelijk later net
zo beroemd worden als de eerste
man op Jupiter, prins Willem
Alexander en dan is een beetje
vroege informatie lang niet weg.
Zo begon Xax te schrijven of
liever gezegd te typen op zijn
tekstverwerker.
Wanneer u zijn verhaal wilt le
zen, koopt u dan het oudejaars-
nummer van déze krant van
2156, want daar staat het name
lijk in.
SJOERD MOSTERT
Ze hebben me gevraagd of ik een
leuk verhaaltje over de Toe
komst wilde schrijven. Prima,
Ik kan wel over politiek gaan
lullen, waar ik niets van af weet,
maar dat staat weer zo volwas
sen; denken ze straks nog dat ik
het niet zelf geschreven heb.
Dan maar iets humoristisch,
iets origineels. Wat vindt u van
dit: "Laat koningin Beatrix voor
taan door een computer uitspre
ken en gaat prins Willem van
Oranje (eh... Willem Alexander)
in het vervolg op de luchtfiets
met kogelvrij glas naar school?"
Nee, dat kan ik niet maken, want
dan krijg ik allemaal van die ko-
nings'gezinden op m'n dak.
(waarom weet ik eigenlijk niet)
Nu ja, dan blijft er me niets an
ders over dan te gaan vertellen
hoe ik de toekomst voor mezelf
zie. Ik zou bijvoorbeeld kunnen
gaan vertellen dat ik zoals vele
andere honderdduizenden kin
deren in Nederland (nederland
met een hoofdletter anders krijg
ik van m'n docente Nederlands
op m'n kop) hoop dat mijn ou
ders eindelijk eens als een inves
tering voor de toekomst een
computer voor me gaan kopen.
Gaat weer eens niet, want ik
heb er al één.
Of wat dacht u van: zullen mijn
nachtmerries over mijn toe
komst dan eindelijk over gaan,
wanneer de heer Den Uyl met
zijn fantastische banenplan aan
de macht komt? Vind ik zelf ei
genlijk maar niets, want over het
algemeen stem ik op Mondale.
Maar ja, u bent de lezer dus....
Mijn echte visie kan ik u na
tuurlijk niet gaan vertellen, daar
ik nu al met mijn biografie bezig
ben en tevens zou de Privé weer
eens iets hebben om te onthul
len.
De techniek van de toekomst
interesseert me ook wel een
beetje. Vooral of het ooit nog
eens mogelijk wordt om door de
tijd te reizen. Lijkt me heerlijk;
nooit meer om zeven uur eruit
om dan weer eens zes kilometer
door weer en wind te gaan fiet
sen. Gewoon om vijf over acht
opstaan, aankleden en... FLITS.
Tevens lijkt het me wel handig
voor geschiedenis; vooral wan
neer ik er weer eens niets van
snap. Gewoon even terug in de
tijd en...hupsaké.
Ik zit nu al een hele tijd te pra
ten zonder iets te zeggen (ik lijk
Luns wel) en daarom lijkt het me
het beste om maar eens te stop
pen, vooral omdat de juffrouw
maximaal 250 woorden zei.
't Is.nu alleen wel vervelend
dat u mijn visie nog niet weet,
maar wanneer u hem echt wilt
weten, zult u óf nog zo'n 20 jaar
op mijn biografie moeten wach
ten of gewoon ook de volgende
krant kopen, want na zo'n ver
haal zullen ze me zeker voor een
tweede keer vragen.
FONZIE FONZ
Niet lang meer zal de mens het
uithouden als de hoogst ontwik
kelde diersoort op deze aarde. De
Prazzel zal de wereld namelijk
beter kunnen overzien. Dit dier
heeft, in tegenstelling tot de
mens, het vermogen om te
vliegen en z'n ogen werken 's
nachts en overdag even goed.
Bovendien heeft hij geen slaap
nodig en ontwikkelt zich dus
veel sneller dan de mens. Hier
aan dankt hij ook zijn dertiende
zintuig, helderziendheid.
Menselijke hersens zijn voor
de Prazzel essentieel geestelijk
voedsel. In het begin van zijn be
staan vormt dit voor hem 'n pro
bleem, later wordt het voor de
mensheid een ramp. Tijdig ech
ter weten de Prazzels - helder als
ze zien - dat als ze hun eetge
woonten niet veranderen, de
mensen op raken.
Ze besluiten dan noodzakelij
kerwijs tot het aanleggen van
mensenfokkerijen. Zo redden ze
niet alleen zichzelf, maar ook de
mensen van hun ondergang. De
ze hebben al zo lang het denken
aan computers overgelaten dat
ze niet meer in staat zijn tot enige
actie van hun eigen brein. Daar
om moeten ze al gauw ook de
strijd tegen de onderdrukking
door de Prazzels opgeven. En
dus leven déze nog lang en ge
lukkig.
JOB DE KRUIFF
