wm^sss°
gezin heeftve lecns
£&£~*Sssi
Het verborgen slipje
^«^©essaö».
is=s»SbB.?.- sssx^Li-a.»»
tffiïïS£t&-ïsffi33»aSSï5>a'
■«^SSSt.H-^SSS:S
^SE^-^wt,p,Mefl
ss«s®^ess
SBsMS&tagS^*
lllsssississ;.
.«SiSfeSïöSsSK-
atirn
ss®»sggss®6ïsssa»'
Nooit meer 1984
Drachtig van verwarring
5333^®^
7MÊÊSËssgggS&S-
KÏÏSSSjP
gSSS»^^warringdrachtlg
De grote dag
Het minste wat men kan doen
Dierenmishandeling
^TERDAGZSDECEMBER^i.
^aar^ërenon«E««°"^nSSlrek'nnJtoudedorpalsviade
ganders «>"-■
Noort^tistraat4
Voorschoten
Zoiuistheb»vemomengekomen
Debimrlzegt: "erg. maar 1 is zijn straf
«hraaToSnderennietmeerkomen
Dan te"ns washTtoch ook een jongen, een man
IFefeaUes Sch^men^ dealcr omgekomen
ufkende ^n mt.maar tot mijn verwondenng
tnaam^n adres op de redakfe bekend,^
noodzakelijke ^^^^ochtfeentje overigens van een Pnma
k^^iteit er^a^bo^ehomnde^pnj^^^ ^j^gerekend^^
Daar zat ik echt nirt P nooit geweest.
pre--'" moet wezen"
"Nou bij.. V"\'l ««o niks zeiik. "Ik heb geen zm te gaa..
«aïenwaS*pmcmsm«twe«n,,. ncemtdezijingBng;drrect
"Geen probleem^. met berenslipjes v0\gende
Spuleer bij de bak
Na betahng kroeg mijn linkePjaszak. SUpjes
^^l^l-^^eenrehmet
Op weg naar de uitga g Hirhtbii Dat kan niet
"Meneer, bern u draaide m n nouiu kijken.
stotterde iets in de trant kassa i0opt
van. de blauwe, "als u nu even
"Kijk meneer zei a geen werk van de. Maar hij zei
en betaalt, dan wat die knaap m bem even
Het was natuurhjk met nut niet opkwam om n
bleef waarhustond.n andere jaszak", woeghu.^ füm dacht
hij, "herkent u dit De j hebben we niet in ons
=^S^m,n.etkwal,,rn.ee,.eriseen
De blauwe bloosde, i
Tanunen n^weeUk nog altijd niet wat die "tip van boven
jaiUIlm'
betekende.
Mr. CJ. Woudstra
Meyerskade lb
Leiden
Oegstgee
Voor mij had het jaar 19»:'dann.e|
de klank van het jaartal. ïetó b^rmgen q he, scheen mlJ
If'^'^tomr wm dan andere jaren. Nu bezorgde mu dat
"Het
Staten en de Sowjet-ume ncv
de doem die op 1984 rustte is er het hoogste politieke
slechts enige dagen oud 5P, ohQm (ot nleuwe 00st-west
niveau weer pogingen g® d resuitaten daarvan zullen zijn
onderhandelingen te komen. Wa kan VQor ons m
zeker nooit meer 1984 zal worden.
Robert van Egmond
Geerestein 49
Alphen aan den Rijn
•fmsirerend. Zozoekt m. £r is een overschoUanm.^
bmer^n m^h^^^^ouden^^^1^^"^ fj'kkem W^mneer z€
van v'Snng drachtig
Hij was een prima kerel. Altijd even opgewekt. Een man ook die
van regelmaat hield. Dat gaf hem rust en zekerheid. Na een
gezonde maaltijd op tijd naar bed. Zijn boterhammetjes waren
dan al klaargemaakt voor de volgende dag. Licht, gas en tv
uitgedaan en de voordeur op de knip. Je kon de klok gelijk zetten
op Johan. Hij had ook een hart van goud. Je kon echt op hem
rekenen. Altijd wist hij raad te geven. Op elk potje past een
dekseltje, wist hij.
Ondertussen was hij 25 jaar bij dezelfde firma in dienst. Gnuivend
dacht hij aan de komende feestdag: hoe zouden ze hem belonen?
Stel je voor: 25 jaar trouwe dienst! Hij had alvast wat opzij gelegd
voor het gebak - nee, het moest niet van één kant komen - hij zou
wat terug doen. Zo was hij, altijd ook denken aan een ander.
De grote dag naderde. Johan had zjjn nette pak al klaargelegd,
schoenen gepoetst, gesteven zakdoek voor in de zak. Er zou niets
op hem aan te merken zijn. Soms oefende hij 's avonds even voor
de spiegel en zag hoe hij het best het dankwoord in ontvangst kon
nemen. Aangedaan, verrast en een tikje bescheiden. De dag voor
het feest liet de directeur hem bij zich roepen. Johan voelde zijn
hart bonzen: zeker een kleine voorbespreking. Hij trok zijn das
recht en haalde even een kammetje door zijn haar voor hij
binnentrad.
Het ging allemaal heel snel. Hij stond zó weer buiten. Zijn hoofd
suizebolde een beetje. Wat had de directeur gezegd? O ja, ontslag
op staande voet. En Johan wist meteen zijn antwoord. Voor de
directeur was het brengen van zo'n boodschap ook niet leuk. Nou
ja, hij had er al op gerekend, had het zien aankomen. Nee, sterker
nog: hij had al geld opzij gelegd! Wat had de directeur opgelucht
gekeken dat hij het zo opnam. Dat zou een ander beslist niet doen.
Hij wel. Prima kerel, vond de directeur. Als hij nu maar niet naar
huis hoefde, peinsde Johan
W. van Mens
Ch. de Bourbonlaan 14
Oegstgeest
Het verbaast me steeds dat de hele wereld slaapt of niet bereid is
de delen van deze aarde waar honger is zo te begeleiden dat ze zelf
in hun voedsel kunnen voorzien.
Ik kan me voorstellen, zonder het goed te keuren, dat men om
economische redenen niet veel doet. Maar hen helpen zodat ze
voor hun eigen voedsel kunnen zorgen is toch het minste wat men
kandoen.
J. Haasnoot
Duinzicht 6
Valkenburg
Iets wat mij in 1984 net als in de voorgaande jaren weer ontzettend
kwaad en verdrietig heeft gemaakt, zijn de ontelbare berichtjes
over dierenmishandeling. Bijvoorbeeld de gruwelijke
mishandeling van het paard 'Olga' op de Veluwe, één of meerdere
mensen hadden zomaar haar pezen doorgesneden zodat het dier
een vreselijke lijdensweg heeft moeten doorstaan. Gelukkig kon
zij op het nippertje van de dood worden gered, evenals haar
veulen dat nog niet zonder moeder kon.
Het is mij echt volledig duister waarom mensen zoiets doen. In
mijn ogen moet je daarvoor een walgelijke sadist zijn. Ook in 1984
zijn dit soort gruwelijkheden alleen maar in aantal toegenomen.
Beseffen de mensen dan helemaal niet dat er al dierenleed genoeg
is, bijvoorbeeld in de vorm van dierproeven en fokfarmen voor
pelsdieren. Het vreselijke 'leven' dat slacht- en produktiedieren
hebben en het uitsterven van alierlei diersoorten is allemaal
mensenwerk.
Ik begrijp niet wat een mens denkt wie hij of zij is om zijn of haar
mede-planeetbewoners dier dit aan te doen. Ieder wezen heeft
recht op een vrij en waardig leven.
Er is een gezegde dat iemand net een 'beest' is als diegene iets
gewelddadigs of gruwelijks doet; ik vind dat dit gezegde moet
worden veranderd in: 'handelen als een mens', want alleen dit
zoogdier heeft zich tot gruweldaden verlaagd. Niet alleen ten
opzichte van dieren, maar ook ten opzichte van soortgenoten, iets
dat men in de mensenwereld als kannibalisme betitelt, maar in
feite de orde van de dag is.
Ook al ziet het er niet naar uit, ik hoop dat de mensen zich ooit
werkelijk als beschaafde wezens gaan gedragen, niet alleen ten
opzichte van elkaar, maar ook van dieren.
Liesbeth van Kempen
Haagweg 82
Leiden
L. Bokma
Nagtegaallaan 14
Lelden
