mcmmmwiiamm
'Deze show moet hoogtepunt
in mijn carrière worden'
TV-rubriek
Ministeriële censuur op tv
B&am.
Onder het melkwoud
moeilijk grijpbaar
Willem Ruis begint aan nieuw tv-avontuur
ZATERDAG 29 DECEMBER 1984
PAGINA 15
door
Nico Scheepmaker
H. Berkhof werd op 11 juni 1914 geboren in Appel-
tern, Gelderland. Hij studeerde, hoofdzakelijk in
Leiden, theologie, was hervormd predikant in Le-
mele en Zeist en rector van het hervormd theolo
gisch seminarium in Driebergen. In 1960 werd hij
hoogleraar dogmatiek en bijbelse theologie in Lei
den. Van 1954 tot 1975 was hij lid van het Centrale
Comité van de Wereldraad van Kerken en van 1974
tot 1983 voorzitter van de Raad van Kerken in Ne
derland.
Als 'rustend' hoogleraar vult hij zijn tijd met
schrijven, preken en lezingen houden. Hij woont in
de Leidse Merenwijk.
Hebt u dat nou ook?
Dat u de laatste tijd, dank zij
minister Brinkman, veel aan
dachtiger, veel geïnteresseerder
ook naar de televisie kijkt dan
vroeger?
Ik wel. Zoals een botanicus de
berm afspeurt naar nieuwe ge
wassen, zo speur ik de televisie
programma's af naar dansende
gele vierkantjes of bliepjes.
Sinds de Spoetnik is er niet
meer zo veel gebliept op de tele-
Vroeger kregen misdadigers
die niet herkend wilden worden,
of homoseksuelen, of politieke
dissidenten, een zwarte balk
over hun ogen of een deken over
hun hoofd, maar tegenwoordig is
die balk of dat verhullende vier
kantje afgezakt naar hun borst of
borstzakje, waarop een merk
naam of merkteken is aange
bracht. Ik heb de tijd nog meege
maakt dat schaamdelen werden
afgedekt, of het zogenoemde
„seksespleetje" tussen de bor
sten werd verdoezeld, maar om
dat soort dingen malen we allang
niet meer, alleen de merken zijn
nog van belang. We hebben im
mers gekozen voor niet-commer-
ciële televisie, over niet-seksuele
televisie is nooit gesproken!
Een nadeel van dat „nieuwe
speuren" is wel, dat je geen oog
meer hebt voor de programma's.
Een goede voetbalscheidsrech
ter let ook alleen maar op de
overtredingen, en kan je na af
loop met geen mogelijkheid zeg
gen of hij nu een goede, matige
of slechte wedstrijd heeft geleid.
Datzelfde probleem voel ik nu.
Ik zie elke ongerechtigheid, het
kan niet zo klein zijn of zo snel
voorbijgaan of ik zie het! Vroeger
duurde het minuten voordat ik
in de gaten had dat er KAASU
NIE op de ijsmuts van Hilbert
van der Duim stond, hoewel hij
toch met zijn hoofd in close-up in
beeld stond, maar nu hoeft er
maar een boek in het NOS-Jour-
naal getoond te worden en ik zie
onderaan op de titelpagina de
uitgeverij staan en strek mijn
hand al uit naar de telefoon.
Gauw even bellen naar de kijk
en speurdienst van de minister,
stel je voor dat ze er overheen ge
keken hebben!
„Hallo, met de kijk- en speur
dienst? Hebt u zojuist het jour
naal gezien? Nee, mijn naam
doet er niet toe, schrijft u maar
„een plichtsgetrouw burger". Ik
ben tenslotte geen denunciant,
geen aangever, geen verrader, ik
doe alleen maar mijn burger
plicht! O, u hebt het gezien. Erg
hè? En dan nog wel in verschil
lendejournaals, ik schat dat toch
al gauw op een guldentje of
80.000, dacht u ook niet? als ik
weer wat heb bel ik wel weer,
nee, niets te danken, heel graag
gedaan!"
Hebt u „De Boezemvriend" ge
zien? Ik dus niet, ik wist na af
loop niet of ik nu naar „De Revi
sor" van Gogolj of naar „The In
spector-General" met Danny
Kaye gekeken had, maar dat ene
bliepje, toen er een drankmerk
werd genoemd, is mij niet ont
gaan! Ik kan er een paar gemist
hebben, omdat ik af en toe ben
weggevlucht naar „Adam in bal
lingschap", maar toen ik dat ene
bliepje hoorde droomde ik hele
maal weg. Stel je voor, bedacht
ik, dat de minister tot het inzicht
kwam dat zo'n film eigenlijk één
grote commerciële onderneming
is, niet bedoeld om de filmkunst
te verrijken maar om de kassa te
laten rinkelen, dan zou hij wel
eens kunnen besluiten zo'n film
door één grote bliep van ander
half uur te laten wegdrukken!
Wat zou de TROS dan kwaad
zijn! De TROS reageerde nu al
met een politieke tegenaanval,
door in tekst op het scherm tot
twee keer te benadrukken, dat
de opgelegde boete die de pro
grammering in gevaar bracht af
komstig was van de CDA-minis-
ter Brinkman. CDA apart in
blauw afgedrukt, opdat we het
ons bij de komende verkiezingen
goed zouden herinneren: geen
regeringsbesluit, maar een eigen
machtige CDA-beslissing! Grap
pig eigenlijk, dat zoiets wel mag.
Ik hoop overigens niet dat u nu
denkt dat ik steeds de minister
bel zodra ik een ongerechtig-
heidje op het scherm zie! Beware
nee! Ik heb niet gebeld toen ik in
een kinderprogramma Nike op
de trui van een jongetje zag
staan, integendeel, ik ben naar
de winkel gehold en heb net zo'n
Nike-trui voor mijn dochtertje
gekocht! En ik verraad ook niet
in welk programma van welke
omroep ik op de trui van een mo
torcrosser in een kerk een spon-
sornaam zag staan, want dat
vond ik een veel te leuk progam
ma! Stel je voor dat zulke pro
gramma's voortdurend werden
onderbliept! Want laten we eer
lijk zijn: het is natuurlijk alle
maal onzin, en ik kan dat bewij
zen ook. De kranten staan vol
over die boetes, de gelaakte pro
gramma's worden met name ge
noemd, de omroepen zijn veront
waardigd, spreken van censuur
of muggenzifterij, maar niet een
tje durft dat aan te tonen door
het gewraakte fragment in een
actualiteitenrubriek ter illustra
tie nog eens ter kennis van het
nieuwsgierige publiek te bren
gen. Wat een waanzin! We mogen
dus niet zien waarover we redet
wisten! Is dat censuur of niet?!
Uit de tijd dat de Nieuwe Rotter
damse Courant nog prijs stelde
op een christelijk vernisje (en
niet zoals nu op het omgekeerde)
stamt een verhaal dat ik van een
journalist hoorde, en dat me ty
perend lijkt, ook als het niet waar
zou zijn: er moest weer vlak voor
de Kerst een halfstichtelijk arti
keltje over dit feest worden ge
schreven. Maar niemand bleek
daar zin in te hebben. Toen werd
het hoofdartikel van het vorige
jaar nog eens afgedrukt, met de
inleidende mededeling, dat de
redactie dit had gedaan omdat
velen daarom hadden gevraagd!
Daaraan moest ik denken toen
ik zag dat de TROS vrijdag de
kerstweek inzette met 'Het is
kerstfeest bij Walt Disney', aan
gekondigd als... een herhaling
van een uitzending van 1983! Dat
maakte me nieuwsgierig. Ik ging
daarom de tv-uitzendingen van
die week na met in mijn achter
hoofd de vraag: hoe gaat de tv in
een half-christelijk land om met
de kersttijd, waarvan de oor
spronkelijke bedoeling velen
volstrekt koud laat en die toch
niemand wil missen?
Ik genoot weer van de in dub
bele zin fantastische Walt Dis-
ney-kunst. Maar het Kerstfeest
was alleen herkenbaar aan enige
Amerikaanse rekwisieten: Santa
Claus (de kerstman, een gedege
nereerde Sinterklaas), sneeuw,
cadeautjes en onverstaanbare,
smeltende liederen.
Het meest boeide mij de KRO-
uitzending 'Uit de grond van
mijn hart' op maandagavond.
Eerder had ik die serie wel eens
met twijfel gadegeslagen. Maar
dit gesprek door gewone mensen
over de betekenis van het Kerst
feest vond ik heel goed, vooral
door de manier waarop van alle
kanten spontaan stukjes voor
een echt feestelijke mozaïek wer
den aangeschoven - nuchter en
warm tegelijk.
Wij Leidenaars keken vooral
uit naar de kerstnachtuitzending
H. Berkhof (Archieffoto)
vanuit onze Hooglandse kerk.
Een heerlijk gezicht, die prachtig
gerestaureerde en stampvolle
kerk. De viering was stijlvol en
indrukwekkend. Maar waarom
moest bij de lezing van het kerst
evangelie de zeventiende eeuwse
statenvertaling met onleesbare
gothische letters worden ver
toond? Een kwalijk vervreem
dingseffect voor moderne kij
kers. Liturgie en preek waren er
vooral op uit om op te roepen tot
medewerking aan de komst van
Gods volmaakte wereld. In de
preek ging het over ons geweten.
Wij moeten allen Jezussen wor
den. Ik vroeg me af wat de kij
kende leeftijdgenoten van de le
den van de studenten-ekklesia
moeten hebben gedacht. Steeds
meer van hen voelen zich naar de
rand verschoven. Zij hoorden al
maar dat ze zich voor anderen
moeten inzetten, maar over de
hulp die het kerstgebeuren in
hun persoonlijke nood beteke
nen kan was er niets bij. Een ge
miste kans.
Een tweede kans werd door de
kerkelijke omroepen gemist. De
ze avond was voor de KRO. De
Leidse Ekklesia is een vooruitge
schoven post van oecumenisch
kerk-zijn. We zagen een priester
en een predikant broederlijk sa
menwerken. Waarom zond de
KRO dat niet zelf uit? Waarom
moest de protestantse IKON dat
doen? Of waarom niet beide sa
men? Van wie mocht dat niet?
De eerste kerstdag zelf bood
twee protestantse kinderpro
gramma's, totaal verschillend.
De IKON (plus RKK) belichtte
de kerstverhalen van Mattheüs
als een herhaling van het leven
van Mozes; een mijns inziens ge
wrongen verklaring, waarvan ik
me niet kan voorstellen dat ze
een kind iets kan schelen. De EO
deed onder de titel 'Wie weet wat
Kerstfeest is?' zijn best om de
kern van het feest onder woor
den te brengen. Dat gebeurde
door een Canadese tante die op
haar bezoek Nederlandse, ruzie
makende kinderen bekeerde.
Evenals de TROS leunt de EO
zwaar tegen de Noord-Ameri
kaanse 'cultuur' aan. Ik vrees dat
dit buiten de eigen groep weini
gen aantrekt.
Ik had niet kunnen raden dat
uitgerekend de TROS op de
Tweede Kerstdag voor een laat
ste grote kerstuitzending zou
zorgen. 'Een Kerstfeest om nooit
te vergeten' met Dolly Parton en
Kenny Rodgers. Ik heb er verbij
sterd naar zitten kijken. Voor de
ze sentimentele brij van seks,
kerst en kitsch had ik het Neder
landse publiek te goed geacht.
Blijkbaar ten onrechte.
En dat was dan het Kerstfeest
van 1984 op de tv: een babyloni-
sche spraakverwarring van talen,
stijlen en overtuigingen die niet
of nauwelijks verstaanbaar en
verteerbaar zijn voor de anderen.
Zelfs een poging daartoe lijkt me
zelden te worden gedaan. 'Ne
derland heeft een pluralistische
cultuur', zeggen we dan deftig.
H. BERKHOF
Onder het melkwoud van Dylan
Thomas door toneelvereniging
DRAM. Regie: Geraedts. Met:
Yvonne van den Hurk, Debbie Kor-
per, Sjoerd Pleysier en Huub Stapel.
Gezien op 28 december in de Leidse
Schouwburg.
LEIDEN Under Mille Wood
was aanvankelijk een hoorspel,
maar geniet ook als toneelstuk
wereldfaam. "Een gematigd sur
realistisch werk over 'realisti
sche' vraagstukken met een
deels poëtische zeggingskracht;
of de toneelbewerking recht doet
aan het poëtisch gehalte ervan,
mag op zijn minst betwijfeld
worden".
Typisch naslagwerken-taal:
wollig, verheven en eigenlijk
nietszeggend. Toch is in dit geval
deze 'informatie niet onbelang
rijk. Gemakkelijk is het stuk al-
lerminst, en er is blijkbaar spra
ke van een duidelijk spannings
veld tussen (poëtische) inhoud
en (toneel-) vorm. Onder regie
van £anci Geraedts hebben vier
leden van de jonge toneelgroep
DRAM een poging gewaagd om
toneelbeelden te bedenken bij
dit stuk over het leven van één
dag in de fictieve stad Llaregyb.
Wie het werk van Qanci Ge
raedts kent (samen met Josée
Ruiter bedacht en speelde zij een
'Medea-interpretatie en vorig sei
zoen regisseerde zij o.m. een op
zienbarende 'Hamlet'), weet, dat
men van haar een eigenzinnig
werkstuk kan verwachten.
Vaart, brutale uitbundigheid met
als contrast zwaargeladen stiltes,
naaktheid, erotiek en veel sym
boliek: het zijn maar een paar
trefwoorden om de sfeer van
haar regies aan te geven.
Onder het melkwoud is ook
zonder meer een duidelijk Ge-
raedtsprodukt. Ook ditmaal zijn
er enkele fraaie vondsten te be
wonderen, zoals een klok met te
ruglopende tijd en een indruk
wekkend toneelbeeld met acht
lijkenkoelcellen, waaruit de per
sonages van het verhaal tot leven
worden gewekt. Toch is er een
verschil. 'Medea' en 'Hamlet' wa
ren overbekende verhalen, die
door de tegendraadse vormge
ving opnieuw ontdekt moesten
worden. Dit stuk van Thomas
daarentegen is op zich al moei
lijk grijpbaar, waarbij ook de
enscenering geen handreiking
tot meer inzicht biedt. Daardoor
stoort de beeldenrijkdom af en
toe; een soberder aanpak zou ge
schikter geweest zijn. Uiteinde
lijk blijft de taal (het is 'a play for
voices') het belangrijkste uit
gangspunt van dit oorspronkelij
ke hoorspel.
WIJNAND ZEILSTRA.
In het Limburgse Geleen, op dezelfde plek waar zich jaarlijks
het Pinkpopfestival ontrolt, wordt vanavond een begin ge
maakt met een nieuw televisieavontuur. In een Italiaanse cir
custent brengt Willem Ruis voor de VARA De Sterrenshow aan
het rollen. Een elf weken durend spektakel dat geld moet ople
veren voor Humanitas, maar vooral ook een serie aantrekkelij
ke televisieprogramma's.
„Wat hier gaat gebeuren is nog niet eerder vertoond op de
Nederlandse televisie", zegt Willem Ruis twee dagen voor de
première. Hij wijst niet zonder trots in de richting van het
gigantische decor in de tent waarin de meest geavanceerde
elektronica is ondergebracht. Onder meer wordt gebruik ge
maakt van een in Amerika gehuurde computergestuurde licht
show. Na de eerste show van vanavond wordt de tent plus toe
behoren razendsnel afgebroken om naar de volgende plaats
van handeling te worden gereden. Dat gebeurt in een uit zes
tien trucks bestaande karavaan. De tweede show komt uit
Waalwijk, daarna volgen programma's in Goes, Zwijndrecht,
Alkmaar, Drachten, Veendam, Meppel, Winterswijk, Deventer
en ten slotte op 9 maart de laatste show in Rhenen.
Tijdens de repetitie van donderdag geeft Ruis toe voor het
eerst echt behoorlijk nerveus te zijn. „Er moet nog zoveel ge
beuren. Het is nu echt een compleet gekkenhuis". Zoals men
gewend is van Ruis neemt hij ook ditmaal slechts met het aller
beste genoegen. De gehele donderdagavond wordt bijvoor
beeld uitgetrokken voor het repeteren van het onderdeel 'Wil-
lems wens' waarin hij speelgoedtreintjes laat rijden. Aan dit in
elke show terugkerend onderdeel wordt steeds een optreden
van artiesten gekoppeld. Vanavond zijn dat Lori Spee, Lee To
wers, Margriet Eshuys, Oscar Harris en Albert West.
Ruis: „Het aantal treintjes zal in de loop van de serie worden
opgevoerd. Overigens hebben de reclameregels van minister
Brinkman tot gevolg gehad dat we van enkele wagonnetjes de
opschriftjes 'PTT-post' zullen moeten afplakken. Te gek voor
woorden natuurlijk".
GELEEN/HILVERSUM (GPD) -
Midden in de winter op pad met
een circustent, op elf verschillende
plaatsen neerstrijken en wekelijks
een rechtstreeks uit te zenden tele
visieshow verzorgen. Dat lijkt sme
ken om problemen. Willem Ruis:
„Toen de klus werd aangeboden in
januari, heb ik nooit overzien waar
dat toe zou leiden. Eerst uitstel tot
6 juli daarna werd het 15 augustus.
Als ik dat allemaal geweten had,
had ik toen nee gezegd. Eigenlijk is
deze klus niet te bemannen. We
hebben nu in een harde kern van
zes a zeven mensen werk op ons
nek genomen wat je normaal met
een organisatie van 25 mensen zou
moeten doen. De eerste show moet
nog beginnen, maar we lopen alle
maal al op ons tandvlees".
door
Dick Versteeg
„Het merkwaardige is dat je er
niks van kunt zeggen hoe dit avon
tuur gaat aflopen. Je kan proble
men voorzien in de vorm van regen
en storm. Nou dat hebben we hier
in Geleen dan inmiddels al mogen
meemaken. Stortregen en wind
kracht acht. Op een paar druppel
tjes na leverde dat geen enkel pro
bleem op. De tent bleef als een huis
staan, dus ik verwacht op dat ge
bied weinig problemen. Wat de
technische voorzieningen binnen
de tent betreffen, kun je de situatie
zonder meer vergelijken met nor
male studiofaciliteiten".
„Ik weet alleen niet hoe het zal
zijn om elf wekelijkse uitzendin
gen te maken. Het is zo voorbereid
dat het allemaal net moet kunnen
De laatste zeven weken zijn er
veertig stukken muziek gemaakt.
Daarna volgt nog een pakket van
twintig uur. Producer Mare Jansen
heeft dus dag en nacht in de stu
dio's gezeten. Met de produktie
zijn we nu met de achtste show be
zig. Dus buiten het maken van het
wekelijkse programma moeten we
ook nog die resterende shows ver
der voorbereiden".
- Bij de 1-2-3-show van de KRO
heeft men vooraf een stuk of tien
proefuitzending en gemaakt. Jullie
slechts eentje. Is dat niet ietwat
aan de magere kant?
Ruis: „Ja ik weet het. Een kwes
tie van tijd en kosten. Vorige week
hebben we hier drie dagen gere-
perteerd met een schema van 's
ochtends tien uur beginnen, 's
avonds elf uur klaar en nauwelijks
pauze. Daar is het proefprodukt uit
voortgekomen. Na dat programma
zijn we zaterdagavond laat naar
huis gegaan. Om half twee was ik
thuis. Zondag ben ik meteen met
de opnamen aan de slag gegaan en
heb naar aanleiding daarvan nog
wat veranderingen aangebracht.
De show duurde ook 24 minuten te
lang".
„En een interessante vraag is
verder hoeveel boete we krijgen
van Brinkman na zaterdag. Want
ja, op dat gebied wil-ik ook wel
eens bovenaan zien te komen. Het
moet toch mogelijk zijn die slag
ook te winnen? Maar even serieus,
als je ziet hoeveel montagetijd er in
heeft gezeten om uit de vooraf op
genomen prijzenfilmpjes de ver
meende reclame te knippen. Dat is
onvoorstelbaar. Onze regisseur Eg-
bert van Hees is daar beide kerst
dagen mee bezig geweest, terwijl
we die man natuurlijk ergens an
ders voor nodig hebben. Dank zij
Brinkman. En wat zien de
kijkers nu straks? Er zitten weer
gele vlekken op KLM-vliegtuigen!
Dan denk ik, mijn God!"
„Ja de kerstdagen waren erg ge
zellig. Voor het gezinsleven heb
ben we zo'n twee uurtjes uit kun
nen trekken. Echt een gekkenhuis
dus. Dit gehele project leeft met de
dag. Kijk, showmatig weet ik hoe
het komende programma er uit
gaat zien. Maar vraag me niet wat
die tweede in Waalwijk gaat wor
den. Want hoe krap je ook in je
schema zit, ik ben toch niet iemand
die met iets minder genoegen
neemt. Zo van: ach laten we daar
maar even een liedje tussen stop
pen".
Jou kennende moet dit project
weer beter worden dan het vorige.
„Ik weet niet of het beter wordt.
Wat mij betreft krijgt het toch een
beetje dezelfde kwaliteit als de
Lottoshow. Dat reizen, dat wordt
het grootste probleem denk ik.
Kijk het was dus niet mijn idee om
met die tent op stap te gaan. Dat
wilde men bij de VARA. Uiteinde
lijk is er een soort compromis uit
gekomen. Niet in een theater, zoals
ik wilde? Nou dan een theater in
een tent. Dat is dan wel ten koste
van die vijfduizend zitplaatsen ge
gaan. Maar ik wilde een televisie
show maken en geen circusnum
mers".
„Wat ik zo aardig vind aan deze
show is dat de deelnemers wensen
hebben die wij in vervulling heb
ben kunnen doen gaan. Straks zit
er een compleet symfonie-orkest
op het toneel. Dat is normaal ge
sproken alleen weggelegd voor
Danny Kaye, maar hier gebeurt het
voor een van de kandidaten. En ik
denk dat die showtrap aan het eind
van het programma ook heel aar
dig wordt. Heel spannend. Ik doe
zelf ook mee, ik ken de vragen niet
en ik mag dus meedoen binnen
tien minuten die prijs van vijftig
mille binnen te slepen".
- Heb je het gevoel datje de 1-2-
3-show moet gaan overklassen?
Kijkers zullen onherroepelijk gaan
vergelijken.
„Door de voorbereidingen van
onze eigen show heb ik niet steeds
naar de 1-2-3-show gekeken. Ik heb
wel de laatste gezien om te kunnen
vergelijken. Nou in de loterijvorm
lijken we zeker op de 1-2-3-show
maar de rest absoluut niet. Ik vind
de 1-2-3-show showmatig nog
steeds een heel goed programma.
Ik denk alleen dat het soms wel
eens in mijn nadeel werkt, dat mijn
shows vaak een enorme temposlag
zijn. Maar ja, dat brengt uiteraard
ook het live-aspect met zich mee.
Ik denk dat de kijkers het ook een
beetje van mij verwachten".
„Dat live-aspect is bij mij gaan
horen. Tien jaar geleden ben ik bij
de KRO begonnen met Jos van der
Valk en sindsdien ben ik toch ge
groeid naar een bepaald niveau. Ik
denk dat het het leukste voor de
echte fans is om mij puur live aan
de slag te zien. Ze willen zien wat
er nu weer gaat gebeuren. Aanvan
kelijk heeft men bij de VARA wel
overwogen om de boel van tevoren
op te nemen, maar dat kon niet
meer na de toevoeging van het ele
ment van de auto die tijdens de uit
zending door het land rijdt. Ik had
dat destijds ook al tijdens de Lotto
show willen doen, maar dan met
helikopters. Mensen ophalen uit
hun huiskamer waarin men dan
mag meespelen. Het gekke is dat er
tegenwoordig live vrij weinig meer
misgaat, maar ik denk als er iets
mis zou gaan dat de mensen thuis
dat helemaal niet erg vinden. Inte
gendeel juist".
Ruis: „Ja, zo zie ik het toch wel.
Het moet ook wel een beetje een
hoogtepunt in mijn carrière wor
den, want er valt niet echt veel
meer te bedenken, denk ik. Dit laat
zich al nauwelijks beschrijven, die
sfeer in deze tent. Het heeft iets fu
turistisch".
Ooit heb je gezegd: ik wil alles
kunnen tot het tegendeel is bewe
zen. Begint die grens zich al een
beetje af te tekenen?
„Als het 9 maart is en dit karwei
is geklaard, dan zal er niet veel
meer zijn wat we niet aan kunnen.
Het is alleen nog maar een tech
nisch probleem. Hoe je dat aan
pakt, want mijn optreden zelf zal in
dit programma toch niet veel meer
afwijken van dat in de Lottoshow.
De creatieve kant wordt inderdaad
steeds moeilijker. Je verbrandt. Ik
denk ook dat daarin weinig te beïn
vloeden valt. Het klinkt hard, maar
als het publiek als graadmeter zegt
'ik heb het wel gezien', dan kun je
tegen de klippen op presenteren,
dan is het gebeurd met je".
Ben je bang voor dat moment?
.Nee, niet echt. Want ik heb toch
ook aspiratie in andere richtingen.
Ik denk ook dat ik op een bepaald
ogenblik niet meer in beeld hoef te
verschijnen en dat ik dan ook een
heel mooi en wezenlijk bestaan
heb. Regisseurs zijn tenslotte in
Nederland niet echt in ruime mate
voorhanden. Ik ben ook niet ie
mand die zonodig op de tv moet
omdat hij dat het allerleukste
vindt. Ik vind het creëren erg leuk.
ook het spelen. Maar als men zou
zeggen kijk eens naar je teruglo
pende cijers, dan zou ik net zo snel
weg zijn als ik gekomen ben. Tja,
en dat moment is niet te bepalen.
De mensen bepalen dat eigenlijk".
„Binnen mijn talent, waar ik heel
blij mee ben, dat is toch een soort
verworvenheid waarvoor je niks
hebt hoeven te doen en dat je ei
genlijk alleen maar verder moet
ontwikkelen en bijhouden, binnen
dat talent dus zie ik toch wel moge
lijkheden om ooit eens iets anders
te kunnen gaan doen. Ik heb nu
een contract voor twee jaar bij de
VARA. Dit is het eerste en wat het
tweede seizoen wordt, weet nog
niemand. Als er vergunning komt
zal er een tweede Sterrenshow ko
men, en zo niet, dan iets anders. Ik
ben er niet zo mee bezig. Het ge
beurt met je, je hebt er zelf nauwe
lijks invloed op. Je doet je best om
er iets goeds van te bakken. Nou,
en als je eten niet meer gegeten
wordt, heb je slecht gekookt".
„Ik ben niet verslaafd aan televi
sie maken. Absoluut niet. Ik vind
nog steeds mijn grootste geluk bin
nen mijn gezin. Dat heeft zich na
twee jaar voor mezelf heel goed
hersteld. Ik heb daar ook altijd
voor gekozen. Ik heb nooit geko
zen voor een jet set-achtig bestaan,
voor zover dat fenomeen al mocht
bestaan. Ik ben eigenlijk een La-
rense boer met kippen. Ik denk
ook dat het niet anders kan. Mijn
gezicht is ook duidelijk in twee de
len verdeeld. De ene kant is duide
lijk verschillend van de ander. En
zo is het ook met mijn karakter. Ik
kan het hier opbrengen, omdat het
gevoed wordt in wat ik zoek elke
dag. Boodschappen doen, koken,
kippen voeren, bedden opmaken.
Het klinkt raar, maar het is zo".
„Vroeger was ik de ster op elke
verjaardag. Mensen kinderen, wat
heeft de familie altijd gelachen. Ik
ging er ook altijd graag heen. Men
verwacht het een beetje van me en
ik vond het leuk. Het gekke was
toen ik bij de radio en tv ging
werken dat ze me steeds saaier be
gonnen te vinden. Ik zei bijna niks
meer op verjaardagen. Het bleek
ook dat die uitlaatklep voor de vol
le honderd procent bevredigd
werd binnen dat vak. Ik ben echt
voor mezelf heel goed terecht ge
komen".
