Uitzending 'Eén voor Afrika' bijna gereed
TV-rubriek
Marco Polo, de Romeinen en de kleintjes
Sterk Collegium Musicum
Van Egmond: boeiend
QBPHOQEMIB
Veelzijdige Vincent de Vries
Liefdadigheidsconcert politie en K&G
ZATERDAG 24 NOVEMBER 1984
PAGINA 41
Mijn dochtertje Sara van 9 jaar is
sinds kort hevig geïnteresseerd
geraakt in de Romeinen, dank zij
de vertelkracht van haar meester
natuurlijk, maar ook dank zij de
schooltelevisie, die enkele afle
veringen aan de Romeinen heeft
gewijd. In verhaalvorm, maar, af
gaand op de ene aflevering die ik
een keer gezien heb, toch vooral
didactisch: hoe zagen ze er uit,
hoe woonden ze, hoe kwamen ze
aan hun voedsel, etcetera. Omdat
het meisje, dat in deze schoolte
levisieserie optrad, Julia heette,
wilde Sara prompt naar het bal
let 'Romeo en Julia', niet anders
verwachtend dan dat het hier om
dezelfde Julia moest gaan.
Dank zij het wonder van de ka
beltelevisie, waardoor ik sinds
kort weet dat ook landen voorbij
de Nederlandse grens in staat
zijn televisie te maken, zag ik op
donderdagochtend op Duitsland
1 'Kampf um Rom', deel 1. Ik
dacht aanvankelijk dat het, op
dat vroege uur, ook wel schoolte
levisie moest zijn, maar dat bleek
achteraf niet het geval. Maar Sa
ra, die vanwege de jaarlijkse
schoolvoorstelling die ochtend
vrij had, zat desondanks, zonder
er een woord van te kunnen ver
staan, geboeid te kijken, ook al
ging het niet om een didactische
verbeelding van het leven der
Romeinen, maar om een keuken-
meidenverhaal met een verliefd
Romeins stelletje, en soldaten,
en massascènes en al dat soort
gedoe. Ik vroeg me toen af, of je
dat soort geromantiseerde histo
rische verhalen niet met even
veel vrucht via de schooltelevisie
aan de kinderen zou kunnen
door
m Nico Scheepmaker
voorzetten als de toch ook al in
verhaalvorm gegoten, speciaal
voor de schooltelevisie vervaar
digde films over geschiedkundi
ge onderwerpen. Die speelfilms
zijn weliswaar niet voor lagere
scholieren bestemd, maar in de
meeste gevalleh is er op de histo
rische weergave, dank zij het on
derzoek van een in de aftiteling
bedankte historicus, weinig af te
dingen, waardoor de kinderen
buiten het verhaal om toch aller
lei wetenswaardigheden over de
manier van leven uit die tijd te
weten komen.
De serie 'Pompei' bijvoor
beeld, typisch Amerikaans van
opzet en daardoor voor de lief
hebbers van die schitterende En
gelse serie 'I Claudius' een tegen
valler, gaf intussen een aardig
beeld van het leven in die dagen,
de vervolging van de christenen
door de Romeinen, de gladiato-
renspelen, het duim omhoog of
duim omlaag waarmee van ho
gerhand over het lot van die man
in de arena beslist werd, zodat ik
zo goed of zo kwaad niet was of
ik willigde de eis van Sara in om
de afleveringen van 'Pompei',
die op een te laat tijdstip werden
uitgezonden om ze 'live' te kun
nen bekijken, op de video op te
nemen. Natuurlijk doet zich dan
de vraag voor of zo'n volwasse
nenserie wel geschikt is voor een
kind van 9 jaar. Er zijn tenslotte
bevolkingsgroepen in ons land
die vinden dat televisie in het al
gemeen niet eens geschikt is
voor volwassenen, laat staan de
gladiatorengevechten voor kin
deren. Ik heb daarvoor een inter
ne filmkeuring toegepast, en dan
ook de laatste aflevering, waarin
de vulkaanuitbarsting plaatshad
en we met louter dood en verderf
geconfronteerd werden, niet
voor vertoning vrijgegeven.
Maar ik geloof zeker dat Sara's
inzicht in het Romeinse leven nu
al een stuk groter is dan het mij
ne toen ik zo oud was als zij, en
alleen op de verhalen van de
meester en wat plaatjes in boe
ken was aangewezen.
'Pompei' is inmiddels van het
scherm verdwenen, maar daar is
een nieuwe didactische serie
voor in de plaats gekomen: 'Mar
co Polo*. De eerste van de vijf af
leveringen werd maandagavond
door de AVRO uitgezonden, Sa
ra heeft er erg van genoten, al
was het maar omdat die eerste af
levering in Venetië speelde, waar
ze geweest is.
„Besef je wel dat dit allemaal
bijna 700 jaar geleden gebeurd
is?", vraag ik haar dan, om haar
een beetje een idee te geven dat
daarginder al driehonderd jaar
voordat in haar eigen dorp de
oudste kerk en huizen werden
gebouwd al een redelijk hoge be
schaving heerste. Ik hoop dat al
le afleveringen geschikt zullen
blijven voor een negenjarige, ik
denk het eigenlijk wel. Want wat
altijd weer opvalt bij die speciaal
voor de televisie gemaakte series
is, dat er bü de weergave van de
historisch verantwoorde wreed
heden (de leeuwen in de arena te
gen de christenen, bijvoorbeeld),
blijkbaar rekening mee wordt
gehouden dat ook kleine kinde
ren meekijken. Op het cruciale
moment zwenkt de camera
meestal wel even opzij, om al te
veel bloedvergieten net te mis
sen. De Sam Peckinpah-gruwe-
len die ons in de bioscoopfilms
niet bespaard blijven, worden in
de tv-series meestal omzéild.
Toch is het misschien wel ver
standig om ook zulke series, die
uiteindelijk voor volwassenen
bestemd zijn, na kinderbedtijd
uit te zenden, zodat je als ouder
altijd nog de video hebt om er de
geschikte afleveringen uit te ze
ven. Kinderrijke gezinnen zou
den dan ook van regeringswege
verplicht moeten worden hun
kinderbijslag te besteden aan
een videorecorder...
Koor en orkest van Collegium Musicum Leiden o.I.v. Nico van der Meel en
Robert Eliscu, met werken van Schubert, Brahms, Berlioz, Kodaly en
Bartók. Gehoord op 23 november in het Rijnlands Lyceum te Oegstgeest.
Het begin van het concert van Collegium Musicum was weinig
bemoedigend als gevolg van de niet erg verstandige keuze van
Schubert's 'Onvoltooide' Symfonie als openingstuk. Waarom men
zich toch zo graag vertilt aan een overbekend werk uit het ijzeren
repertoire is mij steeds weer een raadsel. In de muziekliteratuur
zijn toch legio volwaardige minder bekende werken te vinden
waarin een orkest als Collegium Musicum toe kan komen aan dat
gene waar het in de muziek om gaat: de inhoud. Nu kun de nieuwe
dirigent Robert Eliscu, die het geheel overigens uitstekend in de
hand had, bepaald niet uit het orkest halen wat er in zit. De kwali
teiten konden niet opwegen tegen de onvolkomenheden, waarvan
het vooraf stemmen de opvallendste en gemakkelijk te verhelpen
zwakke plek is, waarom men tussentijds niet even bij-stemt is een
ander raadsel.
Wat Nico van der Meel met het grote- en het kamerkoor heeft
bereikt is verbluffend. De onverwoestbare Liebeslieder Walzer
van Brahms werden door koor en orkest pittig en zwierig uitge
voerd, met een zeer homogene koorklank en een opvallende zorg
voor articulatie en dynamiek.
La fuite en Egypte van Berlioz voor koor en orkest werd o.I.v.
Robert Eliscu heel ingetogen en expressief gezongen. In beide
begeleidingen kwam het orkest aanmerkelijk beter voor de dag.
De vijf a capella gezongen koorliederen van Kodély, expressief,
doorzichtig en perfect afgewerkt, vormden een waarachtig muzi
kaal hoogtepunt van de avond.
Veel plezier voor orkest en toehoorders viel te beleven aan de
Vijf Hongaarse schetsen van Bartók. Voor het deeltje "Een beetje
dronken" oogstte veel succes: een orkestrale illustratie van een
zeer realistische pantomime door de dirigent.
MIES ALBARDA
LEIDEN - "Als u nu verwacht iets totaal anders te horen dan voor
de pauze dan heeft u het mis; de menselijke stem is nu eenmaal
gewoon een menselijke stem". Met deze woorden begon Max van
Egmond aan het tweede deel van zijn programma getiteld 'Stem
en stijl', waar hij, in het gedeelte voor de pauze, in vogelvlucht de
ontwikkeling van de zangtechniek vanaf de renaissance tot en met
de romantiek uit de doeken had gedaan.
In een helder betoog zette hij uiteen dat aanvankelijk de tekst,
het woord, centraal stond; in de barok echter werd daarnaast ook
de versiering en de virtuositeit belangrijk.
In de vroege romantiek draaide alles om het gevoel; de mentali
teit was overgevoelig, men had het hart op de tong. In de late
romantiek moest men als zanger proberen te overleven: instru
menten werden steeds luider, de orkesten werden steeds groter,
dus de zanger moest elke nuance inleveren ten gunste van het
produceren van groot volume.
Toch was er een aanmerkelijk verschil tussen het gedeelte vóór
de pauze (barokmuziek) en het romantische deel erna. Doordat
vooral de liederen van Schubert en Wolf de zanger, zoals Max van
Egmond zelf zei, aanspoort emoties schaamteloos te tonen, gaf dit
aanleiding tot een bundeling van concentratie, die in die intensi
teit bij de barokliedeen - hoe mooi uitgevoerd ook - nog niet voor
gekomen was. Woord voor woord zijn de teksten te verstaan; elk
woord krijgt een eigen, bewuste behandeling: de lengte en de fel
heid van de medeklinkers, de slankheid van de toon, de hoeveel
heid vibrato- alles staat in dienst van de inhoud. Daardoor maak
ten bekende liederen, zoals 'Wer nie sein Brot mit Tranen ass'
(Schubert), maar ook de minder bekende 'Alles endet, was entste-
het' (Wolf) en 'Grey recombent Tombs' (Voormolen), diepe indruk.
ELLEN LOOYESTIJN.
Tim Mullens (25) is zanger en songschrijver van de
popgroep Ivy Green uit Hazerswoude. Heeft een
grote voorliefde voor Amerikaanse popmuziek uit
het midden van de jaren zestig. Aan de onlangs in
eigen beheer uitgebrachte elpee 'The Quest' is dat te
horen. De plaat is inmiddels aan een tweede per
sing van duizend exemplaren toe. Ivy Green heeft
optredens van Kortrijk (gisteren) tot Heerenveen
(vanavond).
Voor 'Dwangbuis' keek hij in de afgelopen week
naar wat de televisie zoal aan popprogramma's
brengt. Het werd voor hem kijken met de mond vol
Zijn spijsvertering raakte er volkomen door ontre-
geld. En een zoutvaatje in de buurt bleek geen over
bodige luxe.
Misschien komt het door mijn
hobby (muziek), misschien door
mijn zwak gestel, maar ik ben
verslaafd aan de videoclips. He
laas ben ik alleen in het bezit van
Nederland 1 en 2 zodat het ware
clipparadijs zoals Sky Channel
onbereikbaar is voor mij. Het af
gelopen TV-seizoen was dan ook
een ramp. Geen Toppop, enkel
een paar verdwaalde clips in
Countdown die ik dan ook ver
slond. Groot was dan ook mijn
voldoening dat rnet het nieuwe
TV-seizoen elke zichzelf respec
terende omroep pop/clip pro
gramma begon. Prachtig, jam
mer genoeg allemaal precies
rond etenstijd. Ik kon kiezen tus
sen twee dingen, eten vóór of
eten na de clips. Ik koos voor
eten tijdens deze wondere film
pjes.
Vrijdag 16 november zat ik dus
weer klaar met schol op bord en
bier op tafel. 'Popsjop' van de
NCRV op TV. Dat programma
valt mij altijd tegen ondanks die
prachtige discovloer. Ze hebben
namelijk geen clips. Gelukkig
wel leuke playback omringd
door vrolijk dansende nette jon
gens en meisjes. 'Jouw muzikale
supermarkt' zoals Jaap de Groot
het grappig omschreef. Het origi
nele hoogtepunt van het pro
gramma vormde evenwel een
heuse danswedstrijd en een ech
te gouwe ouwe.
Zaterdag zat ik met een bord
bruine bonen op mijn schoot 'Je
ziet maar-clips' te kijken. De ver-
ukkelijke top 15 op TV of zoiets,
gelardeerd met humor. Nou, ik
verslikte me bijna van het lachen
in m'n eten. Vooral om die man
die zogenaamd Russisch sprak
of die nieuwslezer. Hoe komen
ze er op, briljant. De clips waren
minder, Ja een vieze man of
Siouxsie and the Banshees, alle
maal groepen waar ik nooit van
gehoord heb. Waarom geen Du-
ran Duran en waarom geen leuke
dansende jongens en meisjes?
Maandag zat ik weer klaar, we
aten sla met aardappelen. Top
pop is al jeren mijn favoriet Hier
wel volop moderne jongens en
meisjes die allemaal heel erg hun
best doen zo mooi mogelijk te lij
ken en te dansen zodra de came
ra maar even op ze loert. Ieder
een dringt zich om Ad Visser die
zoals altijd weer goed in vorm
was en interresante gegevens gaf
over diverse popsterren. Zo had
ik nooit geweten dat de zanger
van Level 42 melkboer was ge
weest. Hoogtepunten waren
Koos Alberts die net zo mooi
zingt als André Hazes, maar dan
zonder krullen en minder dik en
Pia Zadorra en J. Jackson.
Woensdag TROS 'Formule
één, ik had wat moeite met spag
hetti eten en kijken tegelijk. Erik
de Zwart, zoevende raceauto's en
een levensgrote gitaar en natuur
lijk een spelletje. Kosten nog
moeite worden gespaard, Het
idee is geleend van de Duitse TV
Gelijk hebben ze,
je hoofd breken over originele
ideëen als je buren ze voor het
oprapen hebben. Mister T van
het A team en Purple Rain van
Prince als toetje, kan niet op. Dit
is allemaal heel wat leuker dan
dat programma van de VPRO
waar ze niet eens echt playbac
ken. Vreemd genoeg voelde ik
me onder het kijken naar de top
vijf steeds minder lekker. Mor
gen maar eens naar de dokter.
Donderdag 19.00 uur 'Count
down'. Jammer jammer ik mag
niet meer kijken van de dokter.
Hersenverweking wegens het
overmatig bloot staan aan clip/
popstomzinnigheid en daar bo
ven op een overproduktie van
maagzuren wegens te snel eten
en niet goed kouwen. Jammer,
jammer, ik wilde nog wel net ka
bel gaan aanschaffen om al dat
andere moois maar niet te hoe
ven missen.
TIM MULLENS
Orgelbespeling door de vijftienjarige Scheveningse or
ganist Vincent de Vries op het Van den Heuvel-orgel in
de Nieuwe Kerk te Katwijk aan Zee, met een gevarieerd
programma van Duitse en Franse orgelmuziek. Geboord
op vrijdag 23 november.
KATWIJK AAN ZEE - Spontaan en dynamisch
veroverde gisteravond het vijftienjarige Scheve
ningse wonderkind Vincent de Vries zijn opval
lend jeugdige publiek met een veelzijdig program
ma op het Van den Heuvel-orgel.
De originele geste van het Orgelcomité om daar
bij de Katwijkse schooljeugd op ongedwongen wij
ze te laten kennis maken met een 'serieus' orgel
concert sloeg duidelijk aan. De jeugd 'genoot' van
zijn klassieke Danny de Munk die op zijn beurt alle
registers wist open te zetten in een Duits en Frans
georiënteerd programma.
Evenwichtig en in een prachtig tempo wist hij
daarbij de spanning op te bouwen in Dietrich Bux-
tehude's Passacaglia in d-mol. Minder overtuigend
en wat vlak vond ik daarna de vertolking van het
andant en adagia uit de Triosonate nr. 3 van Joh.
Seb. Bach, hoewel het heldere en pittige gespeelde
vivace beduidend sterker uit de verf kwam.
Opvallend bleken de lyrische kwaliteiten van de
ze talentvolle organist in het zangerige en zeer mu
zisch gespeelde Cantabile van César Frank. Moei
lijker bleek het om het gigantische volume van het
Van den Heuvel-orgel in de hand te houden tijdens
de Troisiëme Sonate op. 56 van Alexandre Guil-
mant. Waar Vincent, hoewel dynamisch en met een
prachtige ritmiek vertolkt, zich met jeugdige over
moed toch enigzins vertilde aan het aantal decibel
len van dit instrument.
Ook in de werken van Louis J.A. Lefébure-Wély
en het beroemde Toccata uit de vijfde symphonie
van Widor wist het vijftienjarige talent zich, even
eens plankgas, spontaan en met verve te weren.
Misschien 'de' trend voor de toekomst, gezien de
dol enthousiaste reakties bij het jeugdige publiek.
Zijn toekomstige publiek.
ANNEKE VAN VLIET
HILVERSUM (GPD) - Minis
ter Eegje Schoo van .ontwikke
lingssamenwerking zal niet in
debat gaan met oud-minister
Pronk, zoals gepland was voor
de televisie-uitzending maan
dag van de actie „Èén voor
Afrika". Er wordt nu een
plaatsvervanger voor haar ge
zocht, die wel in debat wil gaan
over de hulpverlening aan Afri
ka. Pronk treedt op in zijn
functie als adjunct-secretaris-
generaal van de Unctad, de
handelsconferentie van de Ver
enigde Naties. Een woordvoer
der van de centrale coördinatie
van de actie in Hilversum deel
de dat vrijdag mee.
door
Jan Claassens
Dit is een van de kinken in de
kabel van de gigantische organisa
tie rond de actie „Eén voor Afrika".
Het zenuwcentrum van de actie is
geconcentreerd in het NOS-hoofd-
gebouw in Hilversum, waar bij vla
gen een koortsachtige toestand
heerst. Mensen lopen in en uit na
alle mogelijke vergaderingen en de
telefoons hebben de spreekwoor
delijke roodgloeiende kleur. Kort
om, het klassieke beeld van een
coördinatiecentrum in het laatste
stadium voor het grote gebeuren.
Op het laatste moment zijn er
nog meer onzekerheden over wie
wel en wie niet zal komen. De volle
agenda's van bekende artiesten,
politici en hoogwaardigheidsbe
kleders zijn hier debet aan. Vrijwel
zeker zullen op televisie te zien zijn
Freek de Jonge, André van Duin,
de Hermannen van Veen en Brood,
professor Bob Goudswaard, bis
schop Simonis en een van de peet
vaders van de ontwikkelingssa
menwerking, pater Simon Jelsma.
Tóch een uiterst gemêleerd gezel
schap.
De samenwerking tussen alle
omroepen en zendgemachtigden is
<vrij uniek te noemen. „Gezien de
>korte termijn waarop alles georga
niseerd moet worden, is er geen
tijd om ideologische geschillen uit
te vechten", aldus een kleine ont
boezeming van enige medewer
kers tussen de bedrijven door. De
tijdsdruk is inderdaad een belang
rijke factor, waardoor er snel be
slissingen worden genomen en het
ene schema na het andere in elkaar
wordt gezet.
Het radiodraaiboek bijvoorbeeld
is op vrijdagochtend al voor een
groot deel in kannen en kruiken.
Van zeven uur 's ochtends tot
twaalf uur 's avonds is Hilversum 3
voor de nationale actie vol ge
pland. Er zijn zeventien presenta
toren, van Frits Spits en Tom Mul
der tot Karei van de Graaf en Felix
Meurders. Elk half uur zullen zij
verslag uitbrengen van de gebeur-
tenissn in het land, afgewisseld
door muziek en korte flitsen en
verslaggevers die op reportage wa
ren in de geteisterde gebieden in
Afrika. De regionale omroepen in
het land verlenen ook hun mede
werking aan de uitzending.
Intussen is de financiële man,
Hans van Grieken, nog druk doen
de met het regelen van de geld
kwesties. Hij heeft een netwerk op
gezet door het hele land om de tus
senstand telkens te kunnen note
ren. Dat gebeurt op een grote ther
mometer die in de Amsterdamse
RAI staat opgesteld.
Ook heeft hij al in samenwerking
met alle hulporganisaties (hijzelf is
van „Mensen in Nood") een plan
opgesteld waar het geld naar toe
gaat als de 40 miljoen bij elkaar
zijn. Alles wat daar boven komt
moet opnieuw verdeeld worden.
Van het bedrag zal 32 miljoen gaan
naar noodhulpaanvragen en 8 mil
joen naar programma's die structu
reel iets aan de situatie proberen te
veranderen. In totaal gaat het om
25 Afrikaanse landen, waarvan
Tsjaad en Ethiopië de grootste
brokken krijgen, respectievelijk 6
en 13 mihoen gulden.
De eerste officiële overhandiging
van een gift zal maandagmiddag
om twee uur het televisieprogram
ma openen. De Nationale Loterij
Nederland zal dan een checque
van een miljoen gulden schenken.
Het tweede miljoen is ook al bin
nen, maar de gever daarvan wenst
onbekend te blijven. Aan kleine
giften op giro 555 is inmiddels zo'n
400.000 gulden binnen. Veel maat
schappelijke organisaties hebben
intussen giften naar eigen draag
kracht toegezegd.
De centrale presentatie voor de
televisie zal verzorgd worden door
Koos Postema en Ilona Hofstra
(voorheen Visser). In de Amster
damse RAI (Oosthal) ontvangt
Mies Bouwman vertegenwoordi
gers van politieke en maatschappe
lijke organisaties. Aardig detail
hierbij is dat zij op dezelfde plek
ruim twintig jaar geleden de natio
nale actie „Open het dorp" presen
teerde.
In het casino van Den Bosch is
Ivo Niehe de gastheer van vooral
mensen uit de Derde-Wereldbewe
ging in Nederland. Er is een grote
informatiemarkt met voorlich
tingsstands, uiteenlopend van soli-
dariteitsgróepen tot fondsorgani
saties.
In de Martinihal in Groningen
tenslotte ligt de nadruk op de hele
voedsel- en landbouwproblema
tiek van zowel het welvarende
Westen als de ontwikkelingslan
den. Het uitgangspunt is dat er een
onlosmakelijk verband bestaat tus
sen „hier" en „daar".
In het centrale zenuwcentrum in
Hilversum legt men intussen de
laatste hand aan de voorbereiding
van de fakkeltreinrit. Er zal een
trein van Rotterdam naar Gronin
gen rijden die in Utrecht verster
king krijgt van treinstellen die uit
Maastricht en Vlissingen komen.
In elke plaats waar de trein stopt
krijgt de burgemeester van die
plaats een fakkel aangereikt, die
hij symbolisch naar een centrale
plek in zijn woonplaats zal bren
gen. Zo moet de actie als een lo
pend vuurtje door het hele land
gaan.
De initiatieven om geld in te za
melen blijven binnenstromen. Bij
voorbeeld die van het Amsterdams
Philharmonisch Orkest. Ze willen
woensdag (dan kunnen de giften
natuurlijk nog steeds binnenko
men) een benefietconcert geven in
de Nieuwe kerk in Amsterdam. De
gelijknamige stichting en-het dag
blad Trouw waren de initiatiefne
mers van het plan.
Zo draagt iedereen het wel be
kende steentje bij. Alle nationale
gevoelens worden voor één dag ge
mobiliseerd en al het onderlinge
gekrakeel over strategie en princi
pes opzij gezet. Hopelijk verslapt
de aandacht voor het structurele
hongerprobleem hierna niet. De
geldstroom zal weer afnemen, de
honger niet.
i In het decorcentrum van de NOS wordt de laatste hand gelegd aan de decoren voor verschillende locaties in het land.
LEIDEN - Ten bate van het goe
de doel hebben het Leidsch Poli
tie Muziekgezelschap (L.P.M.G.)
en de Show and Marchingband
K&G gisteravond in de Stadsge
hoorzaal gezamenlijk een con
cert gegeven. De opbrengst van
deze avond gaat namelijk naar de
muziekgroep 'De Sleutels', dat
ressorteert onder de Stichting
voor Sport en Vrije Tijdsbeste
ding 'Club 58'.
Dat initiatief van L.P.M.G. en
K&G werd door wethouder P.H.
Schoute in zijn openingswoord
geprezen als "een muzikaal posi
tief geluid, dat zijn weerga in Lei
den niet kent".
Voor de pauze waren de bands
afzonderlijk te horen in bekende
nummers uit hun repertoire.
K&G bracht o.m. 'The Whistier
and his dog' van Pryor en de
'Stars en Stripes' van Sousa. On
der leiding van Nico de Jeu
stond dit optreden, dat werd ge
volgd door een intermezzo, waar
uit de samenwerking al bleek: de
tamboergroepen van beide
bands brachten twee nummers
onder leiding van Rinus Vuijk.
Daarna was het de beurt aan
het L.P.M.G., dat gedirigeerd
werd door Cees Brugman. Naast
muziek van Strauss en von Sup-
pé speelde deze brassband ook
geheel andere nummers, zoals
'Music' van J. Miles met zangsolo
van Rob Boltjes en 'Concertvara-
tions' met als solist Wilbert Nieu-
wenhuys op trombone.
Na de pauze was het dringen
op het toneel, toen beide bands
daarop plaats namen. Er waren
weer solisten: Hans Dubbelaar
soleerde in The Lazy Trumpeter'
en Johan Breetveld in The Last
Chord' van Sullivan.
Het volumineuze geluid tij
dens dit gecombineerde optre
den (dat door presentatrice Ma
rianne Wiebenga regelmatig
uniek werd genoemd) deed de
Stadsgehoorzaal menigmaal op
zijn grondvesten trillen. Dat was
bijvoorbeeld het geval in de mars
'Amsterdam' van Woodfield, dat
veel succes oogstte en als toegift
nog eens werd herhaald.
WIJNAND ZEILSTRA.
