De promotietijger van Nederland Onzekerheid is troef in speekoedland 'Op het juiste moment het juiste produkt, dan is het bingo' ZATERDAG 24 NOVEMBER 1984 PAGINA 31 door Pieter van de Vliet Sale. Dat is verkoop in het Engels. In de Amsterdamse RAI heette vorige week een beurs zo. Reclame en sales-promotion. Hoe verkoop je het? Holland Safari attendeerde de Nederlandse zakenman op de mogelijkheid de relaties te amuseren in de schaarse Nederlandse natuur. Met een terreinwagen door wilde plekken met charmante gastvrouwen. Ook een idee: een varende computercursus met culinaire hoogtepunten. Uw gastheer: Henk Molenberg. Het huismerk: champagne-Laurent Perrier. Sales-promotion is het oppeppen van de verkoop door bliksemacties. Een interview met zo'n flitsende jongen. Ze noemen hem de promotie tijger van Nederland. Jos van Vliet, directeur van MAS Marketing en Sales Promo tion BV in Hilversum, is het type-van de snelle jongen. Een sportwagen van 54.000 gulden, een horloge van 20.000 gulden. Altijd perfect in de kleren. Maar hij is niet tè snel. Wie tè snel is gaat op z'n bek. Want het gaat erom het goede idee op het juiste moment goed uit te voeren. Sales-promotion betekent let terlijk het bevorderen van de verkoop: tijdelijke acties om een produkt op te peppen, met de be doeling het een blijvend betere plaats op de markt te doen krij gen. Intussen gaan de normale reclame-activiteiten door. Sales-promotion is in de Ver enigdeStaten een keihard vak. Dat is het in Nederland aan het worden. „De tijd van een leuke beren-meneer die stickers uit deelt is voorbij", vindt Van Vliet. Nederlandse bedrijven geven vijf miljard gulden uit aan sales- promotion.. Dat is een bedrag waarbij je je geen grappen en grollen meer kunt veroorloven. Zelf een wokkei Toch. Neem de wokkei. Een raar zoutje. De vorm van een schroefdraad. „Leuk raar", recti ficeert Van Vliet. Dat is ook het image waarop de reclame doel bewust heeft aangestuurd. De wokkei is verreweg het belang rijkste produkt van een zoutjes- fabrikant uit Noord-Holland. „Een goede merchandising-posi tie in de verschillende outlets", zegt Van Vliet. Hij bedoelt dat overal waar zoutjes worden ver kocht ook wokkels te koop zijn en dat ze op een goede plek in de winkel liggen, op ooghoogte dus. De winkelier staat welwillender tegenover de wokkei. Hij is gauw bereid ze prominent te etaleren. Bijvoorbeeld in een display (een soort standaard), wat meer op valt dan gewoon in het schap. Wokkels worden vooral gege ten door kinderen tussen twaalf en zeventien. Miljoenen zakken per jaar. Maar het kan nooit ge noeg zijn. De produktmanager van de wokkels wilde wel wat vernieuwde belangstelling en nam daarom contact op met de promotietijger. Hoe tillen we dit keer de wokkei uit het schap? Van Vliet noemt de pro duktmanager een gedreven man die zich inleeft in z'n produkt. „Zodanig dat hijzelf een wokkei is geworden". Hij lacht hard, doch kort. Want lachen kost tijd en leidt af. „In mijn vak moet ie constant alert zijn, dag en nacht je oren en ogen wagenwijd open hebben. Maar bovenal vereist het disciplinair denken". De users (gebruikers) van wok kels houden van pop. De sales- promotion gebeurt dus onder het motto: „Ontmoet je favoriete In Nederland is zo ongeveer alles onderzocht wat maar onderzocht kan worden. Uitgebreide studies zijn er bijvoorbeeld gedaan naar het spel van kinderen. Maar gedegen onderzoek naar de vraag aan welke eisen een nieuw stuk speelgoed nou eigenlijk moet voldoen om kinderen langdurig te kunnen boeien, is er niet of nauwelijks verricht. En dat terwijl er per jaar in Nederland voor minstens negenhonderd miljoen gulden aan speelgoed wordt verkocht. Het kopen van speelgoed door de ouders is vaak een gok. Het duurt maar even en het nieuwe autootje of dat vertederende popje ligt voor oud vuil in de hoek. Ook het inkopen door de winkeliers is soms een riskant kansspel. Zelfs de fabrikanten en de importeurs van speelgoed hebben er vaak geen idee van welk stukje speelgoed een suc ces wordt. Kijk maar eens naar My Little Pony, een paardje van kunststof, met lapge manen en een staart die je kunt wassen en kammen. De speelgoedwinke liers zagen er niks in, verkochten er nauwelijks wat van en ineens waarom weet geen mens - be gon de pony de winkels uit te vliegen. Onzekerheid is troef in speel popster, waar ook ter wereld". Op de verpakking van het zoutje wordt de ,user' opgewekt zich creatief te uiten over de favoriete ster. Achtduizend inzendingen en 45.000 telefoontjes zijn het re sultaat. Bij MAS in Hilversum selecteren ze de verhaaltjes, ge dichten, foto's. Want volgens de wet op de kansspelen moeten de inzenders een jureer bare presta tie leveren. Japan De finale is in Broek op Lan- gendijk. De prijswinnaar, een 16- jarige jongen, blijkt zes kilome ter verderop te wonen in Heerhu- gowaard. Jos van Vliet, ooit disc- jockey bij Veronica, kan goed voordoen hoe dat telefonisch ging. „U heeft een stripboekje ge maakt over de groep Kiss". „Ja, dat klopt". „Wy vinden dat een mooi boekje". „O". „U heeft de eerste prijs". .JVee.'Z Ja!! Hoi. hoi, hoi!!" „Dan wilt u zeker naar Kiss". „Nee, naar Loudness". „Loudness?" „Dat is een Japanse groep". „O". De reis naar Japan kost tien duizend gulden. Dat is heel wat meer dan de 2500 gulden die de wet op de kansspelen toelaat. De rest heet het honorarium te zijn voor het reisverslag dat in Pop Foto wordt afgedrukt. Dit pop goedland, behalve dan op het punt van de omzetten. De gou den tijden zijn voorbij. Dat komt doordat het aantal kinderen ge staag daalt, doordat de kinderen op steeds jongere leeftijd hun in teresse voor speelgoed verliezen en doordat er steeds minder geld onder de mensen is. De gevolgen zijn er ook al: een licht gedaalde omzet, winkels die moeten slui ten en een minder diep assorti ment. Volgens Cees van der Lelij, marketing- en pr-man van de Al melose speelgoedimporteur en -groothandel firma Otto Simon, is er nóg een negatieve factor. „De leeftijdsgroep per speel goedsoort wordt steeds kleiner. Het kind is korter kind. Hij of zij speelt gewoon minder lang met een bepaald soort speelgoed dan andere kinderen vroeger. En veel kinderen raken vanaf hun twaalfde jaar nauwelijks meer een stuk speelgoed aan. Dat was vroeger wel anders. Meer dan ooit laat het kind zijn gedrag beïnvloeden door de groep waar het graag bij wil horen. Die be hoefte om als het ware lid van een groep te zijn wordt steeds groter". Van der Lelij wil zijn woorden blad is partner in de actie. Op de verpakking van de wok kels is plaats voor Pop Foto. En in het popblad is ruimte voor de wokkei. Commercieel gezien werkt dat mooi naar twee kan ten. In hetverslag' over de .hea vy metal group' Loudness uit Ja pan valt zonder meer de naam van het bedrijf uit Broek op Lan- gendijk dat het begenadigde zoutje fabriceert. Bij de meeste kranten zou zoiets binnen de re dactionele ruimte onmogelijk zijn, vanwege de objectiviteit. Tierelier Thans is een actie gaande waarbij „Ha, die wokkel-fans!" huiscomputers van een bekende gloeilampenfabriek uit het zuiden des lands kunnen win nen. Ook deze joint-promotion' loopt als een tiereliermeldt Van Vliet. De doelgroep van de wokkei is niet alleen geprogrammeerd op pop en computers, maar ook op sport. Die actie komt nog. Van Vliet wil de datum niet prijsge ven. „Als iemand van Duyvis het leest..." De promotietijger ergert zich aan wat hij als beperkingen van de wet op de kansspelen ziet. Al tijd weer moet een jureerbare prestatie worden geleverd. In de trant van: bedenk een ander woord voor computer (gehee lonthouder). Volgens hem zijn het altijd dezelfden die winnen. „Die taalkundige types zijn nog met een cruise bezig terwijl de volgende ijskast al voor de deur staat". Hij vindt dat niet eerlijk. met enkele voorbeelden duide lijk maken. „Een goed artikel als Playmobil werd tot voor enkele jaren vooral verkocht aan jon gens van negen tien jaar. Die speelden daar doorgaans wel een paar jaar mee. Nu is het zwaarte punt verlegd naar kinderen van zes tot acht jaar. Die spelen niet alleen korter met Playmobil. ze beginnen er ook eerder mee. Al les verschuift naar een jongere leeftijd en dat betekent bijna au tomatisch dat kinderen eerder uitgespeeld zijn. Twaalfjarigen krijgen in toenemende mate meer belangstelling voor andere zaken. Dingen die aansluiten bij de behoefte om tot een groep te behoren. Nike-schoenen bijvoor beeld of een Kappa-shirt. Wij moeten dus vaststellen dat een stuk besteding, dat tot voor kort voor de speelgoedhandel was, nu bij de mode terechtkomt". In 1983 ging van de totale speel- goedomzet in Nederland niet minder dan twintig procent naar elektronische spelletjes als Pac- man, „Maar die hausse is nu dui delijk voorbij", zegt Joolen. „Voor 1984 verwacht ik voor die dingen een marktaandeel van misschien nog maar zes tot zeven procent. Daar staat echter tegen „Mensen met minder creatieve ideeën krijgen geen kans". Bedoelt hij misschien dat hij het vervelend vindt dat mensen niet meedoen omdat ze denken: we winnen toch niks? Nee. Dat vindt hij niet, zegt hij. Wel is het zo dat veel mensen dom, lui, doof, blind en onverschillig zijn, zoals Hans Ferrée, goeroe van het reclamewezen en commissa ris van MAS, niet alleen geksche rend opmerkt. Wel is het zo dat de helft van de consumenten niet eens in de gaten heeft dat er een actie aan de gang is. En dat de helft van de helft het niet interes sant vindt. Terwijl de helft van de overgebleven helft te laat is met insturen of op dat moment geen postzegels in huis heeft. Hoe erg is het dat prijzen blij ven liggen? In het geheel niet erg, vindt Van Vliet. Neem een sweepstake. De respons zweeft tussen de twee en tien procent. Zo kan je als hoofdprijs iets om te likke baarden nemen, zoals een huis, een auto, een droomreis. De kans dat de groots aangekondigde prijs ook inderdaad zijn weg naar de consument vindt is niet groot, zeker niet als er een datum is be paald waarop de prijs niet meer kan worden opgeëist. Van Vliet weet van een hoofdprijs, een au to, die er vijfmaal achtereen niet is uitgegaan. „Bovendien kan je je nog tegen dat risico verzeke ren. Bekouw Mendes, een Am sterdams assurantiekantoor, doet dat". over dat steeds meer mensen een huiscomputer kopen. Zo'n ding kost doorgaans achthonderd tot twaalfhonderd gulden. Dat is een hele uitgave. Dus wordt in zo'n gezin vaak gezegd: we kopen die computer en verder doen we dit jaar niks. Ook dat is voor de speelgoedhandel geen goede ontwikkeling". Het mag dan wat minder gaan in de speelgoedwereld, er is nog al tijd sprake van een marktseg ment waar, zeker aan de fabri kantenzijde, veel te verdienen valt. Mits je maar een produkt brengt - het liefst wereldwijd - dat aanslaat. Want de klant - het kind dus - is in principe altijd geinteresseerd in iets nieuws. Dus proberen zeer grote onder nemingen, vooral in de Verenig de Staten, rages te ontwikkelen. Giganten in de ontspanningssec tor, zoals bijvoorbeeld CBS, War ner Bros en Walt Disney, beden ken een figuurtje dat in eerste in stantie gepresenteerd wordt in een stripverhaal, in een film of als pop. Als je er nou maar voor zorgt dat het een leuk figuurtje is, dat het een goeie film of een goed stripverhaal wordt, dan kun je op basis van dit succes een enorme handel opzetten. Zo Zo'n droomreis, vertel eens van zo'n droomreis. „Een actie voor chips. Voel je een weekend lang miljonair. Een reis voor twee personen. In het vliegtuig naar Nice, business- class. Dan met een helikopter naar het duurste hotel in Mona co. Een galadiner. In de Rolls- Royce met chauffeur naar een show met glitters, veren, bloot en champagne". Een jongensdroom. Het schier onbereikbare. Een heime lijk verlangen. „Noem maar op. De prijswin naar, een jongen van 39, was nog nooit verder gekomen dan z'n bloembollenschuur". Je eigen jongensdromen? Jos (lacht weer hard en kort): „Die zijn allemaal uitgekomen". Self made De succes-story begint op z'n dertiende. Als redacteur van de schoolkrant van de r.k. jongens mulo in Rijswijk heeft hij een in terview met Joseph Luns, toen minister van buitenlandse zaken, later secretaris-generaal van de NAVO. „Ik belde gewoon op naar het ministerie, naar de Ka merheer. Toen ik samen met m'n vriendje Bennie Roldaan op de fiets aankwam, zag het zwart van de journalisten. Later kregen we een uitnodiging voor de nieuw jaarsreceptie. Het was een va et vient (komen en gaan) van li mousines. We werden aangekon digd". als dat bijvoorbeeld al lang gele den is gebeurd met Donald Duck en Mickey Mouse uit de stripver halen van Disney. Of wat recen ter met de Smurfen en de Pink Panther. Om aan te geven hoe verdraaid moeilijk het is om van te voren te zeggen of iets wel of geen succes wordt noemt Van der Lelij het voorbeeld van de T-shirts voor volwassenen. „Het succes van de Smurfen is vergelijkbaar met dat van Snoopy. In beide gevallen gaat het om een grappig figuur tje. Maar het gekke is dat volwas senen niet voor gek lopen als ze een Snoopy-shirt dragen en wel als ze een Smurfen-shirt aan heb ben. Hoe dat komt? Ik weet het niet". Sesamstraat, een internationale televisietopper voor kinderen, le vert de heren Joolen en Van der Lelij ook regelmatig discussies tof op. „Er zitten in Sesamstraat toch een heleboel leuke figuren die als speelgoed verkrijgbaar zijn. Maar alleen Ernie en Bert lo pen, de rest niet. Heel vreemd. De Fabeltjeskrant heeft het altijd goed gedaan. Die komt gelukkig terug. Daar wordt in de speel goedsector nu al aan gewerkt. Daar hebben we hoge verwach Het prille succes staat in een schoolschrift, dat hij zuinig be waart. Kranteknipsels met bege leidende tekst in schoolse letters. „De eerste touch met de publici teit. Leuk voor als ik opa ben". Hij gunt zich wat tijd om te mijmeren. „Ik denk dat mensen zoals ik geboren worden. Voor mijn vak word je geboren. Een self-made-man: S.M.M. Dat zou je achter je naam moeten kunnen zetten. Jos van Vliet S.M.M.". Kort daarop wordt hij van school gestuurd. Op de openbare ulo in zijn woonplaats kan hij al leen komen als hij belooft „net zo'n mooie schoolkrant" op te richten. Via Sybe Stam, verslag gever van de Haagsche Courant een .relatie' die hij heeft overge houden aan zijn succes met Luns, komt hij in contact met Cliff Richard. Hij krijgt een inter view en gesigneerde foto's waar mee hij furore maakt bij de meis jes op school. Het succes bij de meisjes neemt nog toe als hij zanger wordt in een bandje: The Star- fighters. Hij bewerkstelligt bij de commandant van de vliegbasis Ypenburg dat de band wordt ge fotografeerd met de gelijknami ge straaljager op de achtergrond. Van Coca Cola krijgt hij gedaan dat ze een reclamebord voor de band maken. Als tegenprestatie maakt de band reclame voor de frisdrank. „De joint-promotion zat er toen al in". Jos is dan zes tien jaar. tingen van. maar het kan best zijn dat de kinderen er deze keer anders op reageren dan jaren ge leden. Zoiets is van te voren nooit te voorspellen". De license-artikelen, want daar hebben we het nog steeds over, zijn de laatste vier jaar volgens Joolen sterk in opmars. „In feite probeert men de consument te sturen", zegt hij, zonder de term 'manipulatie' te gebruiken. „Want dat is veel beter dan maar afwachten wat hij leuk blijkt te vinden. Maar zoals wij al met een paar voorbeelden hebben aange geven, mislukt die opzet ook wel eens. Niettemin verwacht ik dat over drie jaar zestig procent van de speelgoedomzet uit license- artikelen zal bestaan. Dus kun je inderdaad zeggen dat de greep op de speelgoedbranche steeds meer in handen komt van multi nationals in entertainment. Daar wordt het bedacht, daar vloeit het grote geld naartoe, terwijl de produktie doorgaans in landen met lage lonen plaatsvindt. Wat dat betreft verandert er veel in onze wereld. Gevestigde merken als Lego, Playmobil, de bekende spellen en de artikelen van bij voorbeeld Fisher Price zullen een stuk marktaandeel moeten Hartkwaal Een van de bandleden, Han: van den Berg, emigreerde naa Australië en werd daar beroemd als Henri Vanda van de Easy Beats. In zijn plaats kwam de so lo-gitarist Johnny Jordaan, niet de bekende Amsterdammer, maar een onbekende Indische jongen. Door de muziek komt Jos als publiciteitsman bij de Tielman Brothers. Hij hoeft niet te sollici teren, ze vragen hem. Want als voorzitter van de Nederlandse fe deratie van fanclubs heeft hy ge noeg public-relations voor zich zelf gemaakt. Dat leven in de nacht betekent bijna zijn dood. Dan openbaart zich de hart kwaal. Hij weet nog goed wat een verpleegster zei: „Je hebt tien dagen met je rug tegen de hemel poort gelegen". Hij is korte tijd disc-jockey bij de Engelse piraat Radio Dolfijn. Maar als de zeeslepersfirma Weismuller uit IJmuiden het pi- ratenschip wegens schulden niet langer wil bevoorraden stapt Jos, de flipper van de ether, over naar een andere piraat: Veronica. Zee ziekte maakt een eind aan zijn carrière. „Want de monding van de rivier de Theems is wat an ders dan de Noordzee". Een van z'n collega's uit die tijd is Rob Klaasman, die later faam maakte by de VPRO. Na Luns heeft het Jos nooit aan celebrities (beroemdheden) ontbroken. „Ik maak er makke lijk contact mee". Schroom is hem vreemd, net als stress. In dienst van de platenmaat schappij CNR ontmoet hij ge noeg beroemdheden. De foto's hangen in z'n flat. Jos, een lange vent met een krullebol, samen met Aznavour, Heintje, Peter Maffay, Edwin Hawkins, Mireille Matthieu, Eartha Kitt. Abba Nog later, in dienst van Lois, weet hij Abba in die Spaanse spijkerbroeken te hijsen. Geld hoeven de Zweden niet te heb ben. „Maar of ze dan wel mis schien tweeduizend posters kun nen krijgen". Van Vliet: „Het is zoals het altijd was en zal wezen: op het juiste moment het juiste produkt op de juiste plaats, dan is het bingo". Van die Abba-posters is een in drukwekkend aantal verkocht. Reclame ver onder de kostprijs. Hetzelfde versierde Jos met Rod Stewart, Guys and Dolls en Bo- ney M. „Nu zou dat onvoorstel baar en onbetaalbaar zijn", zegt hy. Van Vliet haalde Purdey van de Engelse serie De Wrekers naar Nederland. En Paul Merro- ney van de Hammonds. „De grootste creep (griezel) uit de se rie. Want de engerds zijn gewild. „Elke middenstander die maar voor de griezel wilde dokken kon verzekerd zijn van een giganti sche menigte bij z'n negotie. Bin go dus. Bijvoorbeeld bij een kle dingzaak te Tiel. - Hoe populair is sales-promo tion? „De industrie ziet SP als heel waardevol voor het stimuleren van haar omzet. En het besef dringt door dat ze vakmensen nodig hebben", zegt Jos van Vliet. „Het wordt echt booming". Het grote geld. Hoe belang rijk is geld? „Geld is opbouwen, uitbou- Snelheid Die auto „Die auto is een middel om me te uiten. De snelheid. Ik mag vanwege m'n hart niet aan sport doen. Die snelheid geeft me een kick, zoals een coureur. Eerst had ik een BMW. Ik was niet zo happy in die bak. Een zakenrela tie zei: bij zo'n snelle jongen hoort een Mazda. Ja, ze zijn duur. Maar zoveel betaal ik er zelf niet voor". - En dat horloge dan? Twin tigduizend gulden. „Het is net als met die Mazda. Een bepaald type mensen rydt erin. Ik pas in dat profiel. Dat geldt ook voor het horloge. Plot seling ben je zelf slachtoffer van de doelgroep. Is het trouwens wel een horloge? Ik zie het meer als een sieraad, een belegging. Een ring met een briljant is me te protserig". inleveren, maar zullen ondanks de opkomst van de license-arti kelen heus wel overeind blij- License-artikelen vinden hun oorsprong doorgaans in een fi guurtje uit een strip of een film. Maar soms beginnen ze ook als pop waar pas later, als het een verkoopsucces is, een film om heen gebreid wordt. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Cabbage Patch Kids, in Amerika ontwor pen poppen met een nogal dom mig uiterlijk die je kunt 'adopte ren'. Vorig jaar bleken deze pop pen in Amerika zo enorm aan te slaan dat wanhopige ouders el kaar letterlijk in de haren vlogen om er een te kunnen bemachti gen. Heel Amerika is voor de Cabbage Patch Kids (gebaseerd op een sprookje waarin baby's uit een kool komen) door de knieën gegaan. Dus, zegt Joolen, is het nu de hoogste tijd voor een animatiefilm waarin koolpoppen de hoofdrol spelen. Aan de film wordt inmiddels gewerkt. Van alles en nog wat wordt er in de handel gebracht, gebaseerd op de koolpoppen. Echte luiers bijvoorbeeld, maar ook schoen tjes, kinderwagens, stoffen, bed- degoed, gordynen en behang, al lemaal voorzien van het beeld merk van de Cabbage Patch Kids. Voor veel geld worden de rechten op het gebruik van het beeldmateriaal verkocht aan fir ma's die byvoorbeeld luiers, schoentjes of behang maken. HENK KUIPERS

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1984 | | pagina 31