Jos Brink straks als vrouw
PODIUMBLIK
Na 'Evenaar' verschijnt 'Madame Arthur'
Chopin zonder hart
Orkesten protesteren
tegen samenvoeging
Eline Vere op de radio
DINSDAG 13 NOVEMBER 1984
KUNST
PAGINA 19
Redactie Pleter C. Rosier
twee dochters Nora en Laura bij
de familie zijn ingetrokken. On
dertussen droomt Benjamin van
een schitterende loopbaan als
honkbal-pitcher, van zijn grootse
toekomst als schrijver, van mooie
vrouwen met wie hij fantastische
dingen gaat doen al moet zijn
broer Stan hem nog wel uitleggen
wat die dingen precies zijn.
Neil Simon schreef dit blijspel
in 1982. Zijn pubertijd was de
bron waaruit hij inspiratie putte
voor veel van zijn stukken. Met
'Brighton Beach Memoirs',zoals
de Engelse titel van het stuk
luidt, won hij vorig jaar de prijs
van de Newyorkse critici. Behal
ve Paul Röttger spelen in deze
produktie mewe In a van Faas-
sen, Marijke Merckens, Dolf de
Vries, Michiel Kerbosch, Doenja
Goedhart en Liesbeth den Daas.
Bart Stuyf
Het LAK-theater haalt woens
dag- en donderdagavond de
groep van Bart Stuyf in huis. Er
staan van hem twee choreogra
fieën op het programma: 'Grey'
en 'Boulevard'. Bart Stuyf laat
zich bij het maken van zijn cho-
reografiën steeds inspireren door
de wisselwerking tussen beelden
de kunst en beweging. In 'Grey'
vindt dat zijn vorm door enkele
grote schermen die naadloos in
de vloer schijnen over te lopen en
daardoor de horizon lijken op te
heffen. 'Grey' werd twee jaar ge
leden al uitgebracht, maar nieu
we dansers en nieuwe inzichten
zorgen volgens de programma
toelichting voor een nieuwe kijk
op deze voorstelling.
'Boulevard' is voor de groep
van Bart Stuyf geschreven door
Hans Tuerlings, op basis van een
vrijdag- en zaterdagavond mee
Tiaar het LAK-theater. Ter herin
nering -deze Baal-produktie is al
eerder in deze kolommen bespro
ken - nog even de inhoud. Een
man en een vrouw zitten in een
door fel zonlicht beschenen serre.
De man is door een ongeluk blind
geworden, de vrouw zorgt voor
hem. Zij vermoedt dat hij vóór
zijn ongeluk iets heeft gehad met
haar beste vriendin. Deze is een
half jaar geleden plotseling op
reis gegaan en heeft sindsdien
niets meer van zich laten horen.
Maar de vrouw ivordt gekweld
door het idee dat de gedachten
van de man nog steeds in beslag
worden genomen door die vrien
din. Zij dwingt hem zich daar
over uit te spreken, waarop hij
min of meer bekent en bezweert
dat hij nu nog slechts haar voor
ogen zal zien.De kwelling is
daarmee niet verdwenen maar
een nieuwe fase ingegaan.
Deze produktie is meer dan al
leen de enscenering van deze dra
matische schets. Gedurende het
uur dat deze voorstelling duurt
speelt Marjes Benoist op de vleu
gel een compositie van Maurice
Horsthuis, die verweven is met de
tekst van de man en de vrouw.
'Kwelling' is een voorstelling,
waarin geprobeerd wordt de ver
schillende elementen zoals tekst,
beweging, licht, geluid en muziek
als parallel en contrapuntisch
samenlopende partijen tot een
partituur te maken, een theatrale
partituur als verwerkelijking
van de kwelling.
Elleboog
Het bekende Amsterdamse kin
dercircus 'Elleboog' is een graag
geziene gast in het LAK-theater.
Vandaar dat dit kindergezel
schap ook dit seizoen Leiden
weer eens aandoet. Het geeft zon
dagmiddag a.s. een voorstelling
voor kinderen van alle leeftijden.
Reserveren aanbevolen.
'Imperium' zet zijn reeks voor
stellingen van Molières 'Tartuffe'
a.s. vrijdag- en zaterdagavond
in het Microtheater voort.
LEIDEN - Musical, toneel en
dans deze week in de Leidse thea
ters.
Ruim een jaar na de première
in Haarlem komen Jos Brink en
Frank Sanders met hun musical
'Evenaar' naar de Leidse
Schouwburg. De voorstellingen,
die vanavond en morgenavond
in het theater aan de Oude Vest
worden gegeven, zijn beide vrij
wel uitverkocht. 'Evenaar' is een
snelle, soepele show met veel kos
tuums, een leuk decor en aardige
liedjes op overigens nogal vlakke
muziek. Er zijn enkele knappe vi
suele vondsten, zoals een eindelo
ze bruidssluier en een pertfect
door Jos Brink uitgevoerde mes-
senwerpersact. De grappen zijn
van wisselend niveau: naast een
aantal door denkertjes is er ook
de bekende lingerielol. In 'Even
aar' wordt het hedendaagse rela
tieprobleem aangestipt. Een echt
paar ziet het samen niet meer zit
ten; zij (Simone Kleinsma) doet
het programma 'Clara op dins
dag' en neemt een vriendje, hij
(Jos Brink) schrijft de rubriek
'Lieve Miep' in het damesblad
'Seringen' en krijgt de zorg voor
de baby. Ze delen de kamer met
een krijtlijn in tweeën: de even
aar. Ondanks allerlei verwikke
lingen, zoals een korte vrijage
van Brink met een punkmeisje, is
het einde al bij het begin voor
spelbaar. Het paar komt weer tot
elkaar, het gezin als hoeksteen
van de samenleving loopt geen
gevaar. Risicoloos vermaak der
halve met medewerking van o.a.
Georgette Hagedoorn. Mocht U
'Evenaar' om welke reden dan
ook missen, geen ramp. Jos Brink
werkt namelijk alweer aan een
nieuwe, grote musical, Madame
Arthur, een kostuumstuk dat
speelt in de vroege jaren dertig in
een nachtclub waar travestie-
acts worden opgevoerd. Over de
ze musical elders op deze pagina
meer.
Dolste dag
Het (Vlaamse) gezelschap van
Ivonne Lex komt vrijdagavond
naar de Leidse Schouwburg met
'De dolste dag' van Peter Turri-
Fragment uit de Baal-coproduk
Marjes Benoist.
ni. Het stuk, waarin ook wordt
gezongen, is gebaseerd op 'Figa
ro's bruiloft' van De Beaumar-
chais. Turrini's versie van het
verhaal rond de geile graaf die
verliefd raakt op het dienstmeis
je van zijn vrouw kent geen ge
lukkig slot en is ook aanzienlijk
gewelddadiger dan het oorspron
kelijke stuk. Zonder aan het the
ma te raken, de wanverhouding
tussen knecht en meester, creeer-
de de Oostenrijkse auteur een
van alle franje ontdane 'Figaro'.
Het machtsmisbruik van de 'bete
re' klasse blijft de ba is van het
stuk, dat een warboel van ver
houdingen en intriges oplevert.
De personages zijn groteske, bi
zarre marionetten, die handelen
naar gelang er aan de touwtjes
wordt getrokken. Volgens een be
schouwing in de Nieuwe Gazet
van vorig jaar wordt deze in we
zen wrange tragedie in komische
vorm geserveerd, maar is de hu
mor geen billenkletserij en ver
wijst zij naar het dramatissche
spel dat hier wordt gespeeld: het
is een genadeloze, niet altijd even
ftjne vorm van humor. Opmerke
lijk heet voorts het functionele ge
le 'Kwelling' met o.a. de pianiste
(foto Hans Verhoeven)
bruik van de muziek te zijn: de
'echte' mensen in het stuk zingen
en maken muziek; de andere per
sonages worden als marionetten
van een absurd systeem dit in de
verf gezet.
Benjamin
Paul Röttger speelt de titelrol
in Neil Simons blijspel 'Memoires
van een Benjamin', dat zater
dagavond in de schouwburg is te
ziert. De 30-jarige, succesvolle ac
teur zet in dit stuk een jongen
van vijftien neer, die het levens
lustige middelpunt is van een
joodse familie in New York met
de dreiging van de Tweede We
reldoorlog op de achtergrond.
Alom wordt Röttger geprezen om
zijn kinderlijke spelen op het to
neel, een techniek die hij zich on
der leiding van regisseur Karl
Guttmann eigen heeft gemaakt.
Benjamins vader Jack is een
arme kleermaker met weinig
werk, moeder Kate kan de eind
jes nauwelijks aan elkaar kno
pen. Dan zijn er ook nog Benja
mins oudere broer Stanley en Ka
te's zuster Blanche, die met haar
Jean Verbert en Manuela van Werde in 'De dolste dag' van Peter
Turrini. (totopr)
tekst van Piet Mondriaan. De
muziek die hierbij wordt ge
bruikt is van Keith Jarrett.
Kwelling
Hans Dagelet en Pierre Bokma
spelen, met medewerking van de
pianiste Marjes Benoist, nu al en
kele weken 'Kwelling', één van de
'Falklandjes' die Herman Heijer-
mans in de beginjaren van deze
eeuw voor het Algemeen Han
delsblad schreef. Zij komen er
AMSTERDAM/LEIDEN (GPD) -
„Thuiskomen bij de poezen en dan
bedenken dat het een heerlijke
avond is geweest. Je staat er toch
niet om het geld dat je verdient?
Dan zouden we iets anders moeten
gaan doen..." Jos Brink in een filo
sofie zonder enige pretentie. Een
beetje abrupt bijna, zo'n terloopse
opmerking. Daar valt niet om te
gieren. „Ik wil een andere Brink
worden met behoud van de goede
dingen die er gebeurd zijn. Ik wil
een goed acteur zijn. Ja, ik wil dat
men zal zeggen: om die Brink kun
je lachen, maar hij is inderdaad een
heel goed acteur!"
Aspiraties van een entertainer
die zo ontzettend vaak als komiek
over de buis is gerold, dat veel
mensen hem niet (meer) moeten.
Dat weet hij. Het is een van de re
denen waarom hij met het spelletje
'Babbelonië' is gestopt. Hij om
schrijft het omzichtig, maar Jos
Brink wil de mensen terugzien die
destijds naar de kleine cabaretpro
gramma's met de groep Tekstpie
rement kwamen kijken.
Veel theaterliefhebbers bewaren
er de beste herinneringen aan. Ook
toen was er plek voor een gulle,
bulderende lach, maar samen met
zijn makker Frank Sanders, com
ponist-begeleider Henk Bokkinga
en vrouwen als Guuske Kotte en
Sytha Bolt deed hij ook ernstige
cabaretnummers. Nummers waar
in hij iets te zeggen had. Momenten
waarop een zaal doodstil viel.
Dat is ruim 12 jaar geleden en het
koperen jubileum van Tekstpiere
ment de firmanaam bestaat nog
steeds - gaan ze vieren met een te-
levisiespecial.
Maar er gebeurt meer. Veel meer.
Terwijl de huidige musical 'Even
aar' (vanavond en morgenavond in
de Leidse Schouwburg) nog door
loopt, denken ze vooruit. Er komt
in het seizoen 1985-1986 een nieu
we musical van het trio Jos Brink-
Frank Sanders-Henk Bokkinga.
„Al die Jaren hebben we er voor geknokt. Voor dat kleine cabaretje
van vroeger zijn we gewoon te oud, Jos en ik. Vaak is er gevraagd:
komt er weer wat na 'Evenaar'? De grote stilte na drie maanden...
Daarom waren we altijd zo droevig... Wat moet je nou...?
Frank Sanders portretteert in korte zinnen het vraagstuk van
een grote beslissing, de kostbare keuze voor een nieuwe musical.
Een besluit voor het volgende seizoen, dat nu al moest vallen. De
definitieve knoop werd na een nacht praten doorgehakt. Hans To-
bi, mededirecteur van Tekstpierement BV, door Jos Brink om
schreven als „oud, wijs, niet achterlijk en met een meerderheid in
jaren", dwong hen terug op het spoor.
Die musical komt er. Een project van twee miljoen dat zonder
subsidie gerealiseerd moet worden. Tot nu toe was 'Amerika Ame
rika' met een investering van f 1,7 miljoen hun duurste produktie.
Brink en Sanders zullen hun reserves daarvoor aanspreken. Offi
cieel hebben ze als directeuren van hun onderneming het zakelijk
en privé-vermogen gescheiden. Dit soort grote shows is in wezen
niet meer op te brengen, vinden ze, maar Tobi's argument luidt dat
je van een credo nooit af moet stappen.
Om uit de kosten te komen zal de nieuwe musical 400 tot 500 keer
gespeeld moeten worden. Brink: „We gaan er niet van uit dat we
winst maken. Dat hoeft niet. De kaarten willen we niet duurder
maken. De uitkoopsom voor de schouwburgen gaat daarom bewust
niet omhoog, want we willen wel graag ook in Hoogeveen en Win
schoten spelen. Het is een gegeven in deze tijd dat theaters niet bij
elke voorstelling vol zitten, maar we willen zo vreselijk graag. De
consequentie is dat we de dagkosten moeten halen".
Aanvankelijk lag er een ambitieus plan om de musical 'My Fair
Lady' terug te brengen in Nederland. Jos zou professor Higgins
spelen, Frank was kolonel Pickering, John Kraaykamp de oude
Doolittle.
Toen bleek dat van de benodigde vier miljoen gulden Jos en
Frank twee miljoen konden uittellen. Er werd vervolgens 1 miljoen
bij elkaar gebedeld, maar een eenvoudig rekensommetje wees uit
dat ze 1 miljoen, ofwel 25 procent misten. Daarom ging het niet
door en dienden ze naar iets anders uit te kijken om mensen een
genoegen te doen en zelf bezig te blijven.
Georgette Hagedoorn heeft voor zoiets een passende uitdrukking
bij de hand. „Morgen is alles een anekdote", zegt ze bijna dagelijks.
Een zware produktie, de grootste Klatert Olid
die ze ooit maakten. Waarom? 6
„Omdat het publiek het wil.
Mensen vragen in deze tijd een
groots gemonteerde show. Ze zul
len van hun bankjes afrollen. Het
wordt groter dan 'Amerika Ameri
ka', een musical met een bezetting
van 18 man plus klein orkest", ver
telt Brink.
De titel en het concept staan in
middels vast: 'Madame Arthur'.
Jos, aanvullend: ..We denken dat
we klatergoud in onze handen heb
ben".
Het wordt een kostuumstuk dat
speelt in 1933 in een nachtclub
waar travestie-acts worden opge
voerd. Toneel op het toneel, dus
met jongens in vrouwenrollen,
hoewel er ook enkele dames in
voorkomen.
Georgette Hagedoorn, bijvoor
beeld, een schat van een oude ac
trice die ook in 'Evenaar' speelt. In
haar solo-programma's als chan-
sonnière bracht Georgette Hage
doorn altijd dat liedje uit 18-zoveel,
'Madame Arthur, c'est une dame...
enz'. Ze heeft het Jos en Frank nog
wel eens voorgezongen tijdens hun
reizen naar de schouwburgen.
De musical zal duidelijk een pa
rallel met de tijd van nu vertonen.
De problemen zijn gelijk: werk
loosheid en economische recessie
met de daaruit voortvloeiende con
sequenties van verrechtsing. Het
was het vierde jaar van de crisis,
1933. Ongeveer dus zoals nu, licht
Jos Brink toe.
Hij speelt een boekhouder van
zijn eigen leeftijd, een veertiger.
Een man die al vier jaar zonder
werk zit en een zoon van 18 jaar
heeft die hij niet kan laten stude
ren van f 12 steun per week. Een
man die bereid is om alles aan te
pakken en dan een engagement
krijgt aangeboden voor wel f300
per maand in de nachtclub 'Mada
me Arthur'.
En zo wordt die boekhouder de
helft van een travestieduo, hoewel
hij daarmee geen enkele affiniteit
bezit...
Frank Sanders gaat de andere
helft spelen en Jenny Veeninga
wordt in de club de garderobejuf
frouw die een belangrijke rol ver
vult in het dagelijks gebeuren. Het
wordt haar come-back, want eigen
lijk had ze al afscheid genomen.
Dat is vreemd gegaan, of mis
schien lag het wel voor de hand.
Jenny Veeninga is bijna een
buurvrouw van Brink en Sanders.
„Ze was gestopt. Heeft veel operet
te, opera en musical gedaan. Zij
speelde destijds in de musical 'My
Fair Lady' en ik stond toen tussen
Jos Brink en Georgette Hogedoorn,
de coulissen te kijken. Mijn tv-de-
buut deed ik samen met haar, René
Frank en Marco Bakker in 1961. Ze
is vlakbij ons komen wonen, om de
hoek van ons huis in Amsterdam
en zo ontmoetten we haar weer",
verklaart Jos Brink.
Waarom zij? „Omdat ze de ge
schoolde stem en de sound bezit
die nodig is voor het effect van de
Amerikaanse musical. Haar oogjes
gingen glimmen, zonder dat ze het
wilde, toen we met het voorstel
kwamen", schetst Brink de situa
tie.
Kostuums
Frank en hij verheugen zich er
op om gigantisch uit te pakken met
een prachtige zetting en dito kos
tuums. Theater in het theater biedt
daartoe alle mogelijkheden. Het
gegeven blijft gehandhaafd in de
jaren '30, de tijd van de NSB en van
doorbrekend fascisme.
Brink: „We brengen het niet over
naar het heden, maar het moet met
lijnen naar nu herkenbaarheid op
roepen. Daarin zit een boodschap".
„We suggereren kleinschaligheid
in een grote show", legt Jos uit.
„Het is niet het onbekommerde
nu nog samen in de musical 'Evenaar',
amusement zoals bij André van
Duin. Maar een avond met een
brok in de keel is ook uitgaan".
De leading lady, zoals dat in vak
termen heet, wordt Lucy de Lange.
Ze heeft al in Tekstpierement mee
gedaan en in de drie musicals. Zij
is de dochter van de befaamde con
férencier uit de jaren vijftig en zes
tig, Cees de Lange. Lucy gaat de
conférencier Cees spelen. Zij
wordt een vrouw in een mannenrol
en als zodanig de spil van de show.
Opnieuw een omkering dus.
Het gezelschap in 'Madame Ar
thur' biedt een ander beeld dan Jos
en Frank de laatste jaren hebben
gebracht. Er zijn meer nieuwe ge
zichten, o.a. dat van de acteur Paul
van Gorcum, een typeur die ook
kan dansen en zingen. Voor het
ballet zijn de audities nog niet ge
daan. Er is even tijd. De première
is omstreeks Kerstmis 1985. De
Belg Jo Dua gaat regisseren, een
choreograaf is nog niet gevraagd.
Voor het publiek draait een mu
sical met Jos Brink om Jos Brink.
Hij is de ster. Zijn vriend Frank
Sanders heeft daar geen moeite
mee. Het is echter onjuist te veron
derstellen dat hij een bijfiguur
speelt.
straks in de show 'Madame Arthur'.
(foto pr)
„In elke produktie zit veel van
mezelf. Het verhaal is van ons sa
men. Daar hebben we in de vakan
tie op het strand een maand over
gepraat. Ik voel me directeur van
een bedrijf. Er is geen kostuum dat
niet door my is goedgekeurd, geen
muziekje, geen stukje tekst. Het
loopt allemaal over mijn schijf. We
vormen een wezenlijke twee-een
heid, ook in wat er op het toneel
gebeurt. Het publiek wil ons altijd
in vakjes duwen", aldus Frank.
Hachelijk
Frank Sanders behartigt ook de
zakelijke belangen, hij voert de
technische besprekingen en praat
over salarissen. Jos beaamt het.
„Dat interesseert me geen hobbel.
Ik schrik altijd pas achteraf'.
Brink beklemtoont dat 'Madame
Arthur' een project moet worden
van goede smaak.
„Travestie is hachelijk. Ze mo
gen best gillen, maar niet om het
feit dat ik er als vrouw sta. Dat is in
die rol heel tragisch. Niemand doet
zoiets in een nachtclub, omdat hij
het lekker vindt. Ze zien ons in de
musical op het toneel als vrouw,
maar ook achter het toneel in de rol
van gewone mensen, als man".
Prix Concourt voor M. Duras
Chopin-cyclus door Alwin Bar: Ma
zurka's, de Nocturnes op. 62 nr. 1 en
2, 6 Etudes uit op. 10, 4 Scherzi.
LEIDEN - Een geheel gevulde
Kapelzaal bewees dat Chopin
nog steeds een publiekstrekker
is. Zeer begrijpelijk, want zijn
muziek spreekt direct tot het
hart. Dat is dan ook meteen de
reden waarom deze eerste Cho-
pinavond teleurstellend uitviel.
Alwin Bar is een knap en vaardig
pianist die gfaag de technische
uitdagingen in Chopins werk ter
hand neemt. Het wordt echter
een Chopin zonder hart, een
Chopin die vele noten schrijft
zonder dat duidelijk wordt waar
om. De innerlijke noodzaak, de
HILVERSUM - De TROS-radio
waagt zich aan een hoorspelbe
werking van Louis Couperus' ro
man Eline Vere. Aan het hoorspel,
dat in drie delen wordt ultgezon-
den,hebben 27 acteurs en actrices
hun stem gegeven. De rol van Eli
ne Vere wordt vertolkt door Bar
bara Hofmann. Ook werken mee
Ton Kuyl, Ina van Faassen, Eva
Janssen, Nel Koppen, Arnold Gel
structuur en de intensiteit zijn af
wezig, en wat blijft is het uiterlij
ke, dat daardoor cliché-matig
aandoet. Alwin Bar overdondert
zijn publiek met een aanzienlijke
portie techniek, die overigens
niet vrij van slordigheden is. Zijn
respectabele vingervlugheid
leidt gauw tot raffelen, zijn forte
is bikkelhard en ondoorzichtig,
en zijn melodische passages wil
len maar niet zingen. Kortom, Al
win Bar is geen Chopin-speler.
Wat hij wél kan liet hij horen in
zijn toegift uit een andere muzi
kale wereld: een ragfijn gespeeld
werkje van de Franse clavecim-
bel componist Daquin.
MIES ALBARDA
derman en Tonny Huurdeman. De
hoofdpersoon van het boek is een
Haags meisje van decadent-aris
tocratische afkomst dat voortdu
rend geteisterd wordt door grote
onevenwichtigheid. De eerste uit
zending is vanavond op Hilver
sum 2 vanaf 21.00 uur, de twee
overige uitzendingen op 20 en 27
november op dezelfde zender en
dezelfde tijd.
PARIJS (AFP/DPA) - De twee be
langrijkste Franse letterkundige
prijzen zijn toegekend aan twee
vrouwen. De schrijfster en cineaste
Marguerite Duras kreeg de Prix
Goncourt voor haar nieuwe roman
'L'Amant'. Annie Ernaux werd on
derscheiden met de Prix Renaudot
voor haar roman 'La Place'.
De 70-jarige Marguerite Duras is
in Vietnam geboren en bracht ook
haar jeugd door in Indo-China.
Daar speelt zich de autobiografisch
getinte roman "L'Amant" af die
gaat over de "schandalige" relatie
in de koloniale tijd tussen een jong
meisje en een rijke Chinees. Met
dit boek raakt de schrijfster, die al
welbekend en gewaardeerd was in
literaire en universitaire kringen in
RIJKSACADEMIE - De
Rijksacademie van Beeldende
Kunsten in Amsterdam krijgt
drs. Jan-Willem Schrofer als
nieuwe directeur. Hij was vanaf
augustus 1982 al waarnemend
directeur. Minister Brinkman
volgt met de benoeming het ad
vies op van de commissie van
toezicht op de Rijksacademie.
Het voltallige personeel van de
academie stemde in met zijn
benoeming.
eigen land en daarbuiten, voor het
eerst een veel groter publiek.
Duras werd bekend door talrijke
werken als "Les Impudents"
(1943), haar debuut in de letteren,
"La Vie Tranquille" (1944), "Le Ma
rin de Gibraltar" (1952), "Un Barra
ge contre le Pacifique" (1950) en
"Le Vice-consul" (1965). Ook heeft
zij verschillende van haar werken
aangepast voor de film en schreef
zij het scenario voor "Hiroshima
mon amour" van Alain Resnais.
Minder bekend is de 44-jarige ro
manschrijfster Annie Ernaux, die
de Prix Renaudot kreeg. Sinds tien
jaar rekent zij af met een onverteer
de jeugd. In vier werken die met
zekere regelmaat zijn verschenen
vertelt zij één verhaal, haar eigen.
LEIDEN - Het Nederlands Madri
gaalkoor geeft op vrijdagavond 16
november een uitvoering in de
Lokhorstkerk. Er zullen behalve
werken van Italiaanse componis
ten composities van Brahms en
Bartok ten gehore worden ge
bracht. Dirigent Henk Briër koos
van Francesco Durante, een tijdge
noot van Vivaldi, twee werken:
Magnificat voor koor en orkest en
een Concerto voor strijkorkest. Het
Concerto wordt gespeeld door het
Ensemble Madrigalesco, dat ook
Marguerite Duras. <f0to anp>
Madrigaalkoor
geeft
uitvoering
de begeleidingen zal verzorgen
De solisten Els van Onselen (so
praan) en Vera Verzijden (mezzo
sopraan) zullen met istrumentaal
AMSTERDAM (ANP) - Het is on
aanvaardbaar dat het Amsterdams
Philharmonisch Orkest (APhO),
het Utrechts Symfonie Orkest
(USO) en het Nederlands Kamer
Orkest (NKO) worden opgeheven
en samengesmolten tot één nieuw
ensemble. Dit staat in een verkla
ring die ongeveer 85 leden van de
ze orkesten aangesloten by de Ne
derlandse Toonkunstenaarsbond
ensemble een compositie van Mon
teverdi vertolken.
Scarlatti ontbreekt evenmin op
het programma, dat tevens de na
men van Brahms en Bartok ver
meldt. Zo zullen Esther van Stra
len en Gerda Regterspelen als in
termezzo een aantal duo's voor
twee violen van Bartok verklan
ken.
Ineke Kaaschieter zal als pianis
te medewerking aan deze uitvoe
ring verlenen en Rijk Jansen zal
het orgel bespelen.
(NTB) gisteren hebben opgesteld
tijdens een demonstratieve verga
dering In het Concertgebouw in
Amsterdam.
Minister Brinkman van wvc
vindt dat deze drie orkesten moe
ten worden samengevoegd tot één
orkest dat onder meer de Neder
landse Opera moet gaan begelei
den in het nieuwe muziektheater
in Amsterdam. De Tweede Kamer
is het in grote trekken met deze
plannen eens. Volgens de NTB-le-
den is het voorzetten van de taken
van de drie orkesten en het bege
leiden van de opera echter een on
mogelijke opgave voor één orkest.
Zij stellen dat de liquidatie van
hun gezelschappen een verlies van
56 arbeidsplaatsen van musici tot
gevolg zal hebben en dat het bo
vendien een ernstige slag zal zijn
voor de Neder'andse muziekcul
tuur. De musici zeggen dat het on
mogelijk is de herstructurering in
enkele maanden tot stand te bren
gen. Zij willen van Brinkman dan
ook de zekerheid dat zij voor het
seizoen 1985-1986 subsidie krygen.
