'Politiek hoeft niet
je leven te bederven
Zuid-Libanon is
blok aan het
been van Israël
'Tear Fund' beschuldigd van 'religieus racisme^
M50 wil jongeren voor politiek interesseren
DINSDAG 13 NOVEMBER 1984
PAGINA 13
Politiek: opwindend pit
tig langdradig. Met die
slogan, die de treinreiziger
op posterformaat toe
schreeuwt, treedt M50
voor het voetlicht. Het
doel van M50: jongeren
bewust maken van poli
tiek in hun eigen bestaan.
Want, zegt Bart Lijdsman
van M50, politiek is niet
alleen 'Den Haag', maar
ook de leerlingenraad op
school, de ondernemings
raad op het werk, de ge
meenteraad in het dorp,
en het werklozenproject.
Politiek: dat het langdradig
is, daar zullen de meeste
mensen het wel over eens
zijn. Maar pittig en opwin
dend? Nee. En dat komt dan
niet in het minst door de he
ren en dames politici zelf,
geeft Lijdsman grif toe: "Als
je ziet hoe politici functione
ren, dan - dat weet iedereen -
nodigt dat niet bepaald uit
om aan politiek te gaan doen.
Het is allemaal zo abstract, zo
ver weg, zo ongrijpbaar. Wij
hanteren daarom ook als slo
gan: M50 maakt politiek
grijpbaar, en dat geeft aardig
weer wat we willen. Politiek
concreter maken, laten zien
wat de mogelijkheden en on
mogelijkheden zijn. En laten
zien dat politiek maar een
van de mogelijkheden is om
iets te bereiken".
M50 wordt gevormd door
de jongerenorganisaties van
PvdA, CDA, WD, D'66 en
PSP en heeft al een lange
voorgeschiedenis. Die begon
bij de oprichting van het Po
litiek Jongerenkontakt (PJK)
een jaar of tien geleden. Dat
PJK is in de zeven jaar van
zijn bestaan nooit goed van
de grond gekomen. Lijds
man, oud-voorzitter van het
PJK, wijt dat aan de opzet:
zeven, acht beroepskrachten
maakten (vooral) onderwij
sprojecten zonder dat de jon
geren zelf er iets over te zeg
gen hadden. De politieke jon
gerenorganisaties, (PJO)
vormden dan wel het be
stuur, maar over het beleid
hadden die eigenlijk niets te
zeggen. "Die club heeft zeven
jaar gefunctioneerd zonder
dat de jongeren wisten wat er
gebeurde", vat hij samen.
Project
Een kleine drie jaar geleden
besloten de Jonge Socialisten
(PvdA), Jongerenorganisie voor
Vrijheid en Democratie, CDJA,
Jonge Demokraten (D'66) en
PSP-jongerengroepen dat het
anders moest 'en zoals dat gaat
haal je dan enorm veel over
hoop'. Voorop stond de overtui
ging dat politieke vorming nooit
neutraal kan zijn en dat de opvat
tingen van jongeren zelf centraal
moesten staan. Lijdsman, zelf af
komstig uit JOVD-kringen, over
die onmogelijke objectiviteit:
"Kijk, als de JOVD praat over de
Verenigde Naties, dan gaat dat
heel anders dan bij de Jonge So
cialisten (PvdA). De JOVD ziet
het meer als eèn orgaan dat tot
een soort wereldregering zou
moeten leiden, bij de JS is het
een verlengstuk van de gangbare
politiek. En die halen misschien
de multinationals er ook nog wel
by".
Hoe breng je clubs die variëren
van rechts (WD) tot uiterst links
(PSP) dan toch op één lijn? Bij
M50 mogen alle partijen onder
werpen inbrengen voor projec
ten. De partij kiest dan zelf een
deskundige die als coördinator
optreedt. Een projectgroep
houdt toezicht op de werkzaam
heden. Daarin zitten dan weer de
PJO's en andere betrokken par
tijen. "Als we wat doen over
jeugdwerkloosheid, vragen we
vakbondsjongeren mee te doen,
door
Sjaak Smakman
en als het gaat over dienstweige-
ren, vragen we bijvoorbeeld de
Vereniging van Dienstplichtige
Militairen (WDM)", aldus Lijds
man. Als de projectgroep ergens
niet uitkomt, hakt de coördina
tor de knoop door.
Is het project af, dan wordt het
beoordeeld in de algemene ver
gadering - gevormd door de
PJO's - en wordt bekeken of het
namens M50 kan worden gelan
ceerd. Zijn er partijen die dat
niet vinden, dan wordt dat ver
meld. En bij elk project wordt in
ieder geval aangegeven welke
partij het initiatief heeft geno
men, zodat duidelijk wordt uit
welke hoek de wind (ongeveer)
waait.
Voor die opzet heeft M50 wél
moeten knokken, vertel Lijds
man. Op het ministerie zag men
het helemaal niet zitten omdat
men vreesde dat elke partij zijn
eigen propagandamateriaal zou
gaan maken. Ook de PPR-jonge-
ren haakten om die reden af. In
de Tweede Kamer lag dat anders.
Via motie nummer 50 - daar
komt ook de naam M50 vandaan
- kregen de jongeren parlemen
taire steun (én subsidie) voor
hun plannen.
'Gewoon'
Hoe gaat het nu in de praktijk?
De Jonge Socialisten gaan het
komende jaar een project over
racisme maken, de JOVD een
over mondiale vorming en CDJA
en PSP-jg hebben gekozen voor
jeugdwerkloosheid. De Jonge
Demokraten kwamen er later bij
en hebben nog geen onderwerp
gekozen. Lijdsman: "Je ziet al
gelijk dat PSP en CDA zo'n on
derwerp toch heel verschillend
aanpakken. In december komt
de PSP met een magazine over
jeugdwerkloosheid waarin poli
tieke jongeren en niet-politieke
jongeren aan het woord komen.
Bart Lijdsman: "Politiek is natuurlijk
ject van het CDA, dat waar
schijnlijk begin 1986 klaar is,
heeft veel meer tot doel jongeren
te bewegen iets met hun werk
loosheid te doen, zoals het star
ten van projecten. Vanuit M50
willen we dat stimuleren door
materiaal te ontwikkelen waarin
we duidelijk maken wat jonge
ren van contacten met gemeente
besturen en politieke partijen
kunnen verwachten".
Als uitgangspunt voor elk pro
ject neemt M50 de mening van
de niet-politieke jongeren als uit
gangspunt 'want die politieke
jongeren vormen toch ook een
heel speciaal gezelschap'. Hij
geeft als voorbeeld ontwikke
lingssamenwerking. Vindt inder
daad bijna iedereen dat daarop
niet bezuinigd mag worden, zo
als 'de politiek' altijd zegt? Lijds
man gelooft er niets van. "Ga het
maar eens vragen op een middel
bare school. Wat hoor je dan?
Nou, laten ze die honderd mil
joen maar aan mij geven. Dan
moetje ook dét als uitgangspunt
nemen en je materiaal zó makpn
dat ze zeggen: goh, we moeten
toch wat aan ontwikkelingssa
menwerking doen".
Bij het PbP-project' over
jeugdwerkloosheid wordt 'gewo
ne jongeren' naar hun 3ening ge
vraagd, terwijl de WD-jongeren
voor hun project over mondiale
vorming vraaggesprekken voe
ren op scholen. Via de poster-
campagne richt M50 zich ook
heel direct tot jongeren. "Waar
om moet het altijd via-via? Via
leerkrachten, via vormingswer
kers? Wat wij willen is dat jonge
ren bekend zijn met M50 en we
ten wat we aan projecten heb
ben. Zodat ze bijvoorbeeld met
maatschappijleer in de klas zeg
gen: kunnen we dat en dat pro
ject niet gaan doen?".
Bederven
Onderwijsprojecten zijn echter
niet het belangrijkste, zoals bij
het PJK. Zo is er een algemene
informatiefolder en wil M50 zich
nadrukkelijk 'en steeds meer'
ook op het buurt- en clubhuis
werk richten. Juist die jongeren
die al zijn afgevallen in het on
derwijs vormen namelijk een
verwaarloosde groep. Ze zijn
vaak werkloos of hebben weinig
aantrekkelijk werk. Dat is de
groep, beaamt Lijdsman, die zo
vaak tegen de muren oploopt die
'de politiek' heeft opgetrokken.
En juist die jongeren zijn vaak
extra vatbaar voor de kretologie
van de Centrumpartij. "Juist
daar moet je met politieke vor
ming aan de slag", vindt Lijds
man. En dan niet met partijpoli
tieke vorming, benadrukt hij,
maar het het omgaan met die po
litiek, die zo'n zwaar stempel op
de maatschappij drukt.
Lijdsman: "Je kunt je door de
politiek laten aanpraten dat je
nutteloos bent als je werkloos
bent en zo je leven laten beder
ven, maar dat hoeft niet. Je hebt
zelf toch ook nog wat te zeggen.
Ook als je helemaal suf bent ge
praat door gemeentebesturen,
politieke partijen en onwillige
ambtenaren als je een werklo
zenproject wilt beginnen. Poli
tiek is maar één van de manie
ren. Het kan ook bijvoorbeeld op
een juridische manier. En moei
lijkheden zijn voor een deel ook
psychologisch op te lossen. Als
je tegen jezelf zegt: mij hebben
ze nog niet klein. Wij hebben drie
jaar tegen het departement ge
vochten omdat ze daar zeiden:
zoals jullie het willen, dat kan he
lemaal niet".
- Maar jullie kenden de wegen.
"Wij wisten de wegen ja. En
dat is ook met name wat wij voor
jongeren willen doen: de wegen
aangeven waarlangs ze iets kun
nen bereiken".
- Dusjidlie willen ook een soort
van servicebureau zijn
"Ja, dat zou je kunnen zeggen.
Al mag je dat weer niet zo noe
men vanwege de subsidie".
Controleren
De reacties op de posters stro
men momenteel binnen op de
zolderkamer van het CDA-huis
aan de Haagse Dr. Kuyperstraat,
het tijdelijk onderkomen van
M50. Het gesprek wordt herhaal
delijk onderbroken door tele
foontjes. Veel leraren, maar de
aanvragen van jongeren zijn
ruim in de meerderheid, zegt
Lijdsman."Ik heb het idee dat
deze aanpak wel aanslaat en ik
ben nu al blij dat we het roer heb
ben omgegooid. Ik denk dat jon
geren best wel aan politiek wil
len doen, als ze maar niet direct
aan partijpolitiek hoeven te gaan
doen"
"Mijn ideaal? Dat mensen
meer politiek bewust worden en
de politici meer gaan controle
ren. Die leven toch wel geïso
leerd: eén keer per vier jaar
wordt er gekeken hoe ze het heb
ben gedaan, maar de rest van de
tijd zijn ze toch vrij autonoom
bezig. Mensen moeten politici
veel duidelijker aan hun woord
houden en zeggen: kijk, toen heb
je dat en dat gezegd, en nu doe je
dit. Leg me maar eens uit hoe dat
kan".
Een dertig jaar oude reservist werd
op 20 oktober het 600e Israëlische
slachtoffer van de operatie die
Ariel Sjaron destijds betitelde als
'Vrede voor Galilea'. Sjaron. toen
nog minister van defensie, voor
spelde voor het begin van de ope
ratie in juni 1982, dat binnen zes
weken de inval beëindigd zou zijn.
Twee en een halfjaar later zitten de
Israëli's echter nog altijd in Liba
non vast en elke dag stijgt de prijs
die de joodse staat voor deze bezet
ting moet betalen.
Korporaal Allon Tsur reed sa
men met drié collega's in een klein
konvooi langs de rivier Zahrani
toen hun truck werd geraakt door
een anti-tankgranaat. Twee andere
soldaten raakten, evenals Tsur, ge
wond. Hun leven kon nog gered
worden, maar de verwondingen
van de korporaal waren te ernstig.
Omdat hij het 600e dodelijke
slachtoffer was werd enige publici
teit gegeven aan de dood en de me
ningen van de korporaal. Maar zijn
geval is verre van uniek. Geen dag
gaat nu in Zuid-Libanon voorbij
zonder dat het verzet van de plaat
selijke bevolking drie of vier acties
tegen de Israëli's onderneemt. En
dat verzet neemt toe.
„Tijdens de begrafenisdienst had
de leider van de kibboets de gevoe
lens duidelijk vertolkt: „Libanon
eet onze kinderen. Allon was het
600e slachtoffer en duizenden zijn
gewond geraakt. Hoe lang kunnen
wij het ons permitteren daar nog te
zitten? Wij zijn een nederzetting
die geleden heeft onder de beschie
tingen en de infiltraties, maar wij
zeggen vandaag: trek onze troepen
terug uit Libanon".
„Dit soort uitspraken zouden je
inderdaad de indruk geven dat er
een nieuwe algemene opinie in Is
raël is en dat wij naar een regeling
toe werken. Maar men moet niet te
optimistisch zijn dezelfde pro
blemen moeten nog steeds opge
lost worden als vorig jaar het geval
was", zegt een van de officieren
van Unifil, de VN-vredesmacht in
Zuid-Libanon, die al jaren op het
hoofdkwartier in het plaatsje Na-
qura de ontwikkelingen om zich
heen met een gezonde dosis twijfel
waarneemt.
„Ik geloof dat de meeste Israëli's
inderdaad weg willen. De vraag
blijft echter of dat wel zal gebeu
ren. Een algehele eenzijdige terug
tocht is voor hen niet mogelijk
want dat zou betekenen dat zij
openlijk toegeven dat de hele ope
ratie een fiasco is geweest. Dus er
moet een of ander akkoord komen,
waarbij met name garanties wor
den gegeven voor de veiligheid van
Noord-Israël en Syrië de toezeg
ging doet niet de door Israël verla
ten streken van Libanon over te
zullen nemen. Maar voor wij zo'n
akkoord hebben, kan het nog
maanden duren. En als dat ak
koord niet komt, dan kunnen we
wel eenzijdige maatregelen ver
wachten, maar geen volledige te
rugtrekking".
Toen na lange onderhandelingen
in september eindelijk een nieuwe
regering, ditmaal van Nationale
Eenheid, in Israël werd gefor
meerd, stelde de nieuwe premier
Simon Peres twee hoofdpunten
voor het regeringsbeleid: de her
stel van de economie en de terug
trekking van de troepen uit Zuid-
Libanon. Met een inflatie die in de
honderden procenten loopt en een
groeiend verzet zowel in Israël zelf
als in Libanon tegen de voortdu
rende bezetting van het noordelijk
buurland, lagen deze twee punten
voor de hand.
Het feit alleen al dat er een nieu
we regering in Jeruzalem was, leid
de tot optimisme. Want ondanks
het feit dat de oude regerende Li-
koed-partij (inclusief zelfs Sjaron)
nog altijd in de regering zit, is het
de Arbeiderspartij die in de eerst
komende twee jaar de twee belang
rijkste posten zal bezetten die
van premier en van minister van
defensie. Voor hen zou het ook een
meer gemakkelijke opdracht vor
men om een regeling voor een te
rugtrekking te treffen dan voor de
Likoed, onder wiens verantwoor
delijkheid en leiding de invasie en
bezetting hadden plaatsgevonden.
De internationale indruk dat
men inderdaad op weg was naar
ACHTERGROND
door
Aernout van Lynden
een regeling, werd versterkt toen
Peres al snel een van de voornaam
ste Israëlische eisen liet vallen.
Tijdens de door Amerika op
gang gebrachte onderhandelingen
tussen Israël en Libanon in het na
jaar van 1982 en begin vorig jaar
had Jerusalem steeds gesteld dat
de Israëlische uitvoering van een
akkoord afhankelijk zou worden
gesteld van een Syrische stap tege
lijkertijd de Syrische en resterende
Palestijnse troepen uit Oost- en
Noord-Libanon terug te trekken.
Een akkoord werd toen nog wel
door Libanon en Israël onderte
kend (het zogenaamde 'Akkoord
van 17 mei'), maar nimmer uitge
voerd.
Syrië, dat door Washington bui
ten de onderhandelingen was ge
houden, weigerde hardnekkig aan
dit soort onvoorwaardelijke eisen
te voldoen. Damascus hield vol dat
het door de Libanese regering in
1976 uitgenodigd was troepen Li
banon in te sturen om als Arabi
sche vredesmacht de burgeroorlog
te helpen beëindigen en niet, zoals
Israël, op oorlogszuchtige wijze
was binnengevallen.
Peres liet daarop deze eis vallen.
De Syrische troepen mochten blij
ven, maar dan wel met dien ver
stande dat de troepen niet in
zuidelijke richting verplaatst zou
den worden en dat Syrië ook de
Palestijnse guerrillastrijders ervan
zou weerhouden naar het grensge
bied met Israël terug te keren.
Het was, zonder enige twijfel,
een stap in de juiste richting. Bei
roet en Damascus reageerden posi
tief en opmerkelijk was hoe in bei
de hoofdsteden, ondanks hun op
positie tegen alle voormalige Ame
rikaanse pogingen een oplossing te
vinden, nu zonder blozen werd ge
vraagd om een nieuwe Amerikaan
se bemiddelingsactie.
Juist op dit moment vloog echter
de Amerikaanse ambassade in Bei
roet voor de tweede maal binnen
anderhalf jaar de lucht in en on
danks een tour door de regio van
onderminister van buitenlandse
zaken Richard Murphy zijn de
Amerikanen niet in staat gebleken
de juiste conclusies te trekken uit
de nieuwe aanslag. In plaats van
zich af te vragen waarom steeds
weer sjiieten bereid zijn hun leven
op te offeren aan kamikaze-acties
gericht tegen de VS, brak een hart
stochtelijke discussie in Washing
ton los of de veiligheidsmaatrege
len rondom het ambassadegebouw
nou wel of niet voldoende waren
geweest en de mogelijkheid geop
perd van een vergeldingsactie.
„Maar daar gaat het natuurlijk
helemaal niet om", klaagde vorige
week een westerse diplomaat in
Beiroet. „Het gaat er niet om of je
nou een of twee of voor mijn part
vijftig barricades op de weg zet,
maar waarom die sjiieten dit doen.
Het antwoord op die vraag ligt
voor de hand - de bezetting van
Zuid-Libanon en de weigering van
de VS om Israël te dwingen die te
beëindigen. Als Washington deze
blinde houding voortzet, vrees ik
het ergste. Niet alleen voor Israël
en de Amerikanen, maar ook voor
Libanon. Want er ontwikkelt zich
in Zuid-Libanon en Beiroet een sji-
ietisch extremisme dat op een ge
geven moment niet meer te contro
leren zal zijn".
De stichting 'Lalla Rookh',
waarbij hindoestaanse en islami
tische Surinamers zijn aangeslo
ten, is ontstemd over uitspraken
die directeur George Hoffman
van 'Tear Fund' Engeland on
langs heeft gedaan op de n^jaars-
conferentie van de. Nederlandse
zusterorganisatie in Dalfsen.
('Tear Fund' is de hulpverle
ningsorganisatie van de 'Evange
lische Zendingsalliantie').
Hoffman zei op die conferen
tie, dat het hindoeisme en de is
lam naar zijn mening de grootste
veroorzakers van de armoede in
hun wereld zijn. Het door de hin
does in stand gehouden kaste- en
bedelaarssysteem, waarbij de be
delaar de gever van een aalmoes
helpt om in een volgend leven in
een hogere kaste te komen, is
een van de oorzaken. De islamiti
sche godsdienst noemde Hoff
man 'door en door fatalistisch'.
"De mensen zitten gevangen in
hun culturele en filosofische sys
temen".
'Lalla Rookh' vindt de uitspra
ken van Hoffman 'religieus racis
me' en wil stappen tegen 'Tear
Fund' ondernemen, na eerst te
hebben gesproken met hindoes
taanse en islamitische leiders.
Een voorlichter van de Neder
landse hulporganisatie verklaar
de desgevraagd, dat Hoffman
voor eigen publiek sprak en dat
hij niet de bedoeling heeft gehad
minderheidsgroepen te beledi
gen. "Als hulpverlener, die de
laatste zestien jaren veel door
Azië en Afrika heeft gereisd,
stuitte hij op een grote belemme
ring van de vooruitgang. Die be
lemmering lag vooral in de reli
gieuze cultuur. De uitspraken
van Hoffman hadden betrekking
op de armoede in deze wereld.
En daar zijn de christenen in de
minderheid. Zij wordën ver
drukt".
Beroepen
Hervormde Kerk: beroepen
te Ridderkerk B. J van Vrees
wijk Zetten-Andelst, te Mont-
foort C. Stelwagen Driessen;
aangenomen naar Vianen J J.
van der Wal Arum-Kimswerd
(Fr.); bedankt voor Wijk (bij
Heusden) M. Goudriaan Ouder
kerk aan de IJssel.
Gereformeerde Kerken:
genomen naar Leeuwarden-Hui-
zum (geestelijke verzorging
vliegbasis Leeuwarden) J. C.
Langeveld Goutum.
Nederlands Gereformeerde
Kerken: aangenomen naar
Vlaardingen kandidaat H. J.
Bruins Kampen.
Christelijke Gereformeerde
Kerken: aangenomen naar Vee-
nendaal H Korving Drogeham
(Fr.); bedankt voor Winschoten
J. Plantinga Leeuwarden, voor
Zutphen B. Witzier Den Haag.
voor Aalsmeer A. van der Veer
Zwolle.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Middelburg A.
Moerkerken Nieuw-Beijerland.
Voorschoten. De wijkge-
meente 'Schakenbosch-Veur' be
hoort niet langer tot de hervorm
de gemeente van Voorschoten.
De provinciale kerkvergadering
en de classicale (regionale) kerk
vergaderingen van Den Haag en
Leiden zijn ermee akkoord ge
gaan, dat deze wijkgemeente bij
de hervormde gemeente
Leidschendam werd gevoegd
Wie dat wil, kan nog wel gastlid
worden bij hervormd Voorscho
ten.
In 'Schakenbosch-Veur', waar
ook de psychiatrische inrichting
'Hulp en Heil' ligt, werken twee
predikanten: A. H. Lentz en A. F.
Verheule. Ds. Lentz hoopt in mei
volgend jaar met pensioen te
gaan.
Pausbezoek
Tien progressieve rooms-ka-
tholieken, verenigd in het plat
form 'Initiatieven pausbezoek',
willen volgend voorjaar een ont
moetingsdag houden voor voor
uitstrevende rooms-katholieke
organisaties. Enerzijds als 'aan
vullende informatie' in verband
met het pausbezoek, anderzijds
om redenen van 'zelfonderzoek'.
Het motto voor deze bijeen
komst is: 'Naar een kerk die we
reldwijd wil luisteren'.
Tot de initiatiefnemers beho
ren Piet Struik, provinciaal over
ste van de orde der Dominica
nen, Gerard Zuidberg, voorzitter
van de landelijke Vereniging van
Pastoraal Werkenden, en pastor
Ko Schuurmans van het Mozes-
huis in Amsterdam. Het comité
heeft enige tientallen organisa
ties om medewerking gevraagd,
waarvan de meeste naar alle
waarschijnlijkheid niet officieel
worden betrokken worden bij de
voorbereiding van het pausbe
zoek.
De oecumenische geloofsge
meenschap in de Leidse Meren-
wijk heeft naar aanleiding van
het pausbezoek het initiatief ge
nomen tot een landelijk 'oecu
menisch congres' op 27 april
1985 over het 'gezag in de kerk'.
Het congres wil een bijdrage zijn
aan het gesprek tussen kerken
over de betekenis van de Petrus-
dienst (pausambt), schrijft pas
toor J. van Well in het kerkelijk
bulletin van de Merenwiik.
Kloof. De kloof tussen de
rooms-katholieke leer ten aan
zien van homosexualitedit en de
opvattingen van rooms-katholie-
ken met een homosexuele relatie
is onoverbrugbaar. Acties om de
paus tot andere gedachten te
brengen of de kerkleer op dit
punt te veranderen zijn vruchte
loos.
Dat kreeg de afgevaardigde J.
Bruinsma van dc Friese COC-
werkgroep 'Geloof en levensbe
schouwing' te horen in een ge
sprek met aartsbisschop Simo-
nis. Bruinsma had het plan om
de paus in mei over deze zaak
aan te spreken. De Stichting
Pausbezoek wees hem al op de
onmogelijkheid daarvan. Mocht
hij nog een sprankje hoop heb
ben gehad, dan is hem dat nu wel
ontnomen.
Het pastoraat aan homosexue-
len moet gericht zijn op vriend
schap in kuisheid, zei Simonis
zijn bezoeker De bisschop sprak
zich duidelijk uit tegen achter
stelling of discriminatie van
mensen op grond van hun sexue-
le geaardheid. Het rapport 'Ho
mofilie, binnen de kerk bekeken'
(de uitslag van een enquete on
der pastores en kerkbesturen in
Noord-Nederland) nam hij be
langstellend van Bruinsma aan.
(Kardinaal Willebrands weigerde
nog niet zo lang geleden het
boekje 'Homo en pastor' in ont
vangst te nemen).
De Friese COC-werkgroep
overweegt nu. volgend voorjaar
een 'open brief aan het adres van
de paus te publiceren, waarin ze
haar problemen en verlangens
kenbaar zal maken.
