'Alles moet
wijken voor
resultaat'
5 mi
Kraay s middeltje erger dan de kwaal
vrïiuit
Km
Coach Erich Hof
op stoel Rijvers
Oostenrijks voetbal in het rood
Oranje slijpt de messen
DINSDAG 13 NOVEMBER 1984
SPORT
PAGINA 11
DOOR RUUD PAAUW
Hans Kraay vertelde gister
avond in 'Sportpanorama' dat
het z.g. muurtje rond het doelge
bied eigenlijk niet meer functio
neert. De nemers van de vrije
schop bewijzen keer op keer dat
zij er met geraffineerde curve-
schoten langs en overheen kun
nen. En als dat gebeurt zien doel-
verdedigers de bal meestal niet
tijdig aankomen. Als bewijs een
filmflits van Hiele die zo'n hoge
kogel van Koeman nastaart.
Kraay legde netjes op een
schoolbord uit hoe het wel zou
moeteneen gat in de muur laten,
opdat de keeper de bal van begin
tot eind kan volgen. De Duitse
coach Herberger had dat in 1954
al uitgevonden, aldus Kraay.
Jammer was dat Kraay niet
vertelde waarom deze muurvorm
destijds al snel in het archief is
bijgezet: de tegenpartij ging in
dat gat staan, waarna de mani
pulaties voor een doelman hele
maal niet meer te overzien wa-
Trainers
Trainers in het betaalde voet
bal hebben een onzeker bestaan.
Als het een club niet voor de wind
gaat, blijken sommige besturen
uiterst creatiefin het vinden van
mogelijkheden om het de trainer
onmogelijk te maken. De kwestie
Feyenoord-Libregts was er één
uit een lange rij.
Maar hoe gedraagt een trainer
zich jegens een collega? Nu de
mist rond het ontslag van bonds
coach Rijvers bezig is op te trek
ken wordt daarvan wat zicht
baar. Het blijkt dat drie clubtrai
ners (Beenhakker, Van der Meent
en Libregtsna de nederlaag
van Oranje tegen Hongarije con
tact hebben gezocht met KNVB-
official Hogewoning en Rinus
Michels met het klemmende ver
zoek onmiddellijk actiete on
dernemen. Oh, ze deden het in het
belang van het vaderlandse voet
bal en neen, driewerf nee, ze wa
ren niet uit op het ontslag van
Rijvers. Maar wat zouden ze dan
hebben bedoeld met "actie", de
relatie Rijvers-Michels kennend?
Trainers in de rol van de door
hen zelf zo verfoeide dubieuze be
stuursleden. En wat een ironie
dat Libregts daar bij was. Ter
wijl het Feyenoord-bestuur aan
zijn poten zaagde, rukte hij aan
de stoel van Rijvers.
Lekkere jongens, hoor.
Derby
Zaterdag naar RCL-Quick
Boys geweest, in de hoop te wor
den getracteerd op wat regionaal
derby-vuur.
Het werd een teleurstellend
middagje. RCL wilde wel aan
vallen, maar kon niet en Quick
Boys kon wel aanvallen, maar
wilde niet.
Waarom de Katwijkers op ei
gen helft zo aan moeders rokken
bleven hangen, heb ik niet begre
pen. In heel wat zwaardere uit
wedstrijden, zoals tegen Kozak
ken Boys en Zwart Wit, maakten
de blauwwitten onbevreesd het
spel. Waarom dan nu tegen één
der zwakke broeders van de afde
ling zo zuinig, ja benepen ge
speeld?
Quick Boys hoefde zich niet ex
treem in te spannen om RCL on
der de duim te houden, maar
juist daarom hadden de Katwij
kers er wel iets aardigers van
kunnen maken dan zij nu deden.
Elk risico werd vermeden, elke
spontaniteit geschuwd. Safety-
first. Het was echt zo'n overwin
ning van de trainer, niet van de
spelers, als u begrijpt wat ik be
doel.
QB-trainer Van Vianen was
over het gebodene ook tamelijk in
zijn nopjes, zo valt op te maken
uit zijn opmerkingen in de krant
van gisteren. Zijn spelers hadden
"zicht" op de wedstrijd gehad.
Dat zal best.
Trainers vragen zich helaas
zelden af wat voor uitwerking
hun tactische hoogstandjes op het
publiek hebben, al het geroep om
attractiever voetbal ten spijt.
RCL speelde volgens trouwe
supporters heel wat beter dan de
laatste weken. Toch zie ik het
voor de Leiderdorpers donker in.
Zeker, vlijtig als bijen, nijver als
mieren toonden ze zich. Drie
kwart van de wedstrijd waren
zij bezig de bal naar de óoorste
linie te brengen. Maar gevaar
lijk? Geen moment. De ploeg bezit
geen spitsen met haar op de tan
den en ook geen centrumspelers
die brutaal kunnen 'inbreken'.
Als ze het wel kunnen, lieten ze
het in deze wedstrijd in elk geval
niet zien.
Nee, trainer Laurens Mouter is
niet te benijden. Maar Mouter is
Jenaplan-onderwijzer en met die
mensen weet je het nooit. Ze zijn
op weg naar het mirakel of naar
de total-loss.
Zaterdag, na afloop van RCL-
Quick Boys, won Mouter bij de lo
terij in de kantine een lamp.
Daarmee kan hij bij RCL hope
lijk de eerste straal licht in de
duisternis brengen.
Seoul
Gaat de Sowjet-Unie over vier
jaar nu wel of niet naar de Olym
pische Spelen van Seoul?
Het spektakel van Los Angeles
is nog maar net achter de rug of
die vraag welt al krachtig naar
de oppervlakte. De Sowjet-Unie
onderhoudt geen diplomatieke
contacten met Zuid-Korea en
alom wordt gevreesd dat de Rus
sen om die reden liever niet naar
Seoul willen.
De afgelopen weken hebben ze
er krachtig voor gepleit de Spelen
van 1988 in een andere plaats te
houden. Maar daarvoor is het
natuurlijk te laat. Seoul is al
twee jaar bezig en het valt voor
een andere stad nauwelijks nog
over te nemen. Afgezien daar
van: de Zuidkoreaanse hoofd
stad heeft de Spelen op normale,
democratische wijze verkregen
en als men ze haar nu afpakt om
dat het Moskou toevallig niet uit
komt, is het eind zoek.
Met dat al is weer een onzekere
situatie ontstaan waarin het
krioelt van pseudo-oplossingen,
gissingen en onzekerheden. Elke
opmerking van Russische offi
cials over Seoul-1988 wordt di
rect onder een vergrootglas ge
legd en diverse westerse sport-
pasja's geven vervolgens uitleg
van hetgeen ze menen te bespeu
ren. Dat vermoeiende gedoe hou
den we nog jaren.
In Mexico-City zijn vorige
week de nationale Olympische
comités en het bestuur van het In
ternationaal Olympisch Comité
bijeen geweest. Daar heeft de
Russische minister voor sport en
tevens voorzitter van het Rus
sisch Olympisch Comitée, Marat
Gramov, in een redevoering met
geen woord gerept over bezwaren
tegen Seoul. Daaruit wordt door
velen de conclusie getrokken dat
de Sowjet-Unie haar verzet tegen
Seoul staakt en er in 1988 gewoon
bij zal zijn.
Dat nu is onzin. Zo werkt het
niet. In de periode 1981-84 legden
de Russen jegens Los Angeles de
zelfde houding aan de dag. Een
zekere welwillendheid bij officië
le gelegenheden en kritische ge
luiden als ze weer thuis waren.
Toen puntje bij paaltje kwam,
gingen ze niet.
Dit soort besluiten wordt in de
Sowjet-Unie pas op het laatste
moment genomen en niet door
mensen als Gramov. Hij is daar
gewoon niet belangrijk genoeg
voor, ook al voert hij dan het mi
nisterie voor sport aan. Nee,
daarover beslissen de stramme,
oude heren die het Politburo be
volken, het hoogste politieke plat
form van de Sowjet-Unie. Die kij
ken hoe de wereld er injuni-1988
de datum van inschrijving,
voorstaat en ze wegen dan koel
tjes de voor- en nadelen van mee
doen af. Daar komt geen topspor
ter aan te pas.
Dus alle Russische verhalen
over Seoul tussen nu enjuni-1988
stellen geen fluit voor. Ze zijn
hoogstens bedoeld als speldeprik-
ken en als middel hier en daar
concessies af te dwingen. Meer
niet.
Men mag wél hopen dat de Rus
sen er nu ook achter zijn (zoals de
Nederlanders in 1956. de Afri
kaanse landen in 1976 en de
Amerikanen in 1980) dat een
sportboycot niets oplevert. Inte
gendeel. Je frustreet je eigen top
sporters, de medailles komen om
andermans nek te hangen en wie
wegblijft wordt in de roes van de
Spelen gewoon vergéten.
Kortom, je stort ermee in je ei
gen zwaard.
Nieuw
Rond de Amerikaanse tennis
ser John McEnroe was het ook
John McEnroe
weer zó lang rustig geweest. Hij
had zich deze zomer als een lam
op Wimbledon gedragen en ook
op Flushing Meadow viel er heel
weinig op hem aan te merken.
In sommige sportbladen werd
er al voorzichtig gerept van "een
nieuwe McEnroe".
Als iemand eventjes anders
dan anders is dan heet het met
een dat we met een nieuwe zus of
zo te maken hebben. Daar moet ik
altijd snaaks om lachen. Ik geloof
daar absoluut niet in.
Het enige nieuwe aan sommige
mannen is, van tijd tot tijd, hun
vriendin. Aan hun beroerde ka
rakter valt zelden iets te repare
ren of te vernieuwen.
In Stockholm is in elk geval ge
bleken dat de "nieuwe" McEnroe
nog volop de ouwe is. Als een wil
deman ging hij tekeer tegen de
scheidsrechter in zijn partij te
gen de Zweed Jarryd.
Wat zou het zijn geweest, denk
je dan. Het vallen van de blade
ren? Zo'n apart hemellichaam
als McEnroe lijkt me daar wel ge
voelig voor. Het kan ook het 'op
laden' zijn geweest voor de in de
cember in Stockholm te houden
Davis-Cup finale Zweden-Ver-
enigde Staten, wat een prachtig
duel belooft te worden. Of mis
schien had McEnroe weer een
beetje deining nodig. Hij gedijt
als speler heel goed in een kli
maat van afkeuring en vijandig
heid.
Als ik moet kiezen tussen de
brave McEnroe en de ellendeling
- dan toch maar de laatste. Het
is gênant om aan te zien en ellen
dig voor zijn tegenstander die
meestal zijn concentratie ver
liest. Maar je weet dan tenminste
dat er niks met McEnroe is, hoe
paradoxaal dat ook klinkt. Hij is
gewoon sekreterig zichzelf.
Als de tijd daar is dat hij fou
ten van scheidsrechters keurig
gaat accepteren, zoals de ge
dragsregels voorschrijven, is de
kans groot dat hij iets met de
Bagwhan of een soortgelijke
landrot heeft en ik ben bang dat
dan zijn tennisdagen zijn geteld.
McEnroe - bij die naam hóren
periodieke moeilijkheden.
Door de liefelijkheden in Stock
holm passeerde de Amerikaan de
maximum-grens aan geldboetes
voor wanordelijk gedrag en hij
mag nu drie weken niet spelen.
Hij mist daardoor een aantal lu
cratieve toernooien en demon
stratiewedstrijden, o.a. dat bui
tensporig poenerige evenement
in Antwerpen dat door diaman
tairs is opgezet. Volgens het
Franse sportbald l'Equipe derft
hij ongeveer een half miljoen dol
lar (zo'n 1.650.000 gulden) aan
prijzengeld.
Een wat duur woede-aanval-
letje dus.
WENEN (GPD) - Je hoeft geen helderziende te zijn om al
op voorhand te verklappen dat Oostenrijk-Nederland mor
genavond in Wenen zal uitdraaien op een botsing op het
middenveld. Maar evenmin een expert om de gevolgen te
kunnen overzien van de overvloed aan spelers die zich op
het middenterrein zal ophouden.
Bij aankomst op het vliegveld van Wenen, stond Rinus Michels de pers te woord. Een opstelling kregen zij nog
niet los van de trainer van Oranje. (foto anpi
Want erg zachtzinnig zal het daar
bij niet toegaan. „De liefhebbers
van mooi voetbal", zo waarschuwt
Willy van de Kerkhof (33) de arge
loze tv-kijker maar meteen, „kun
nen beter een bioscoopje pikken.
Nu telt alleen nog het resultaat, en
daarvoor zal er van de eerste tot de
laatste minuut gebikkeld moeten
worden".
Dat daardoor een gerede kans
bestaat dat deze kwalificatie-inter
land zal ontaarden in een ordinaire
schoffelpartij, neemt de PSV'er op
de koop toe. „Dat zal mij een zorg
zijn", roept hij in navolging van Ri
nus Michels, die ten tijde van de
WK in West-Duitsland ooit de ge
vleugelde kreet introduceerde dat
voetbal oorlog is. „Want als we het
met voetbal niet kunnen redden",
meent de Brabander uit de grond
van zijn hart, „dan moet het des
noods maar via omwegen. Want
het Nederlands elftal moet koste
wat het kost in Mexico present
zijn".
Na de voetbaltragedie vier we
ken geleden in de Kuip tegen Hon
garije (1-2) heiligt het doel ineens
alle middelen. De meest ervaren
international (56 interlands) heeft
er ook bij voorbaat lak aan wat er
gezegd en geschreven wordt, „als
er maar niet verloren wordt. Want
alle middelen zullen aangewend
moeten worden om Mexico te be
reiken. En wie van de spelers zich
daarin niet kan vinden", laat hij
kort voor het vertrek op Schiphol
weten, „kan hier beter achterblij-
Sneller dan wie ook heeft Willy
van de Kerkhof zich in twee dagen
tijd de taal eigen gemaakt van Ri
nus Michels, die de hardheid nooit
schuwde en zijn denkbeelden tij
dens een tweedaags verblijf in Am
sterdam heeft overgeplant op de
door hem uitverkoren spelers. „En
gelijk heeft hij", valt de middenvel
der van PSV de bondsmanager bij,
„want met techniek alleen kom je
internationaal geen steek verder
als je dat niet kunt combineren
met fysieke en mentale hardheid.
Daarom ben ik ook blij dat hij
heeft gekozen voor een karakter-
jongen als Edo Ophof. Hij zal een
ploeg nooit in de steek laten, voor
Ernie Brandts en Ronald Spelbos
geldt hetzelfde. En daarmee zit
achterin de zaak potdicht".
'Weggepest'
Diep gekwetst als Willy van de
Kerkhof aanvankelijk was over de
„schandalige manier" waarop „Rij
vers uit Zeist is weggepest" had hij
echter al snel vrede met de machts
wisseling. „In principe heb ik mijn
hele voetbalcarrière aan Rijvers te
danken", prijst de Brabander de
vertrokken bondscoach die hij nog
meemaakte als clubtrainer bij FC
Twente (drie jaar) en PSV (zeven
jaar), „maar daar kun je niet bij stil
blijven staan. Je moet verder. En
met Michels is er wel een trainer
teruggekomen die verstand van
voetbal heeft en die is voortgeko
men uit de praktijk".
Als geen ander is Willy van de
Kerkhof ook in staat een parallel te
trekken tussen de Michels van
toen (1974) en nu. Als enige van de
huidige Oranje-selectie behoorde
de ras-Brabander ook al tot de spe
lersgroep die in Munchen naar het
WK-zilver reikte. „Maar in vergelij
king met tien jaar geleden", zo heb
ben twee dagen praktijkervaring
hem geleerd, „is Michels nog geen
draad veranderd. Hij is alleen tien
jaar ouder geworden, maar voor de
rest is hij nog precies dezelfde. Hij
is nog even nukkig als toen en
heeft nog even weinig woorden no
dig om duidelijk te maken wat hij
bedoelt, als destijds. Als speler
weet je precies waar je met hem
aan toe bent. Het verschil met Rij
vers is alleen dat hij nog steeds
geen duidelijkheid heeft gegeven
over de opstelling. Bij Rijvers had
je die al dagen tevoren".
Toch bestaat er in alle opzichten
een wereld van verschil tussen Mi
chels en Rijvers. „Maar dat is toch
logisch", meent Van de Kerkhof.
„Iedere trainer heeft nu eenmaal
zijn eigen ideeën over voetbal, en
die liepen wat die twee betreft ver
uiteen". Maar ook de karakters wa
ren totaal verschillend. „Toch blijf
ik erbij dat dat aspect zwaar is aan
gedikt, want ik weet dat Rijvers
best bereid was samen te werken
met Michels. Alleen de manier
waarop, daar verschilden beiden
duidelijk over. Maar of Michels be
ter is dan Rijvers zal woensdag
moeten blijken".
Ten tijde van de WK'74 lonkte
Willy van de Kerkhof vergeefs naar
een plaats op het middenveld
(„omdat er toen een werëldmid-
denveld stond"), de ervaring die hij
opdeed in vijf weken West-Duits-
land had hij echter voor geen goud
willen missen. „Als voetballer heb
ik daar enorm veel opgestoken.
Wat Mario Been betreft, denk ik
dat Michels nu in dezelfde richting
denkt. Want op zo'n type speler zit
het Nederlandse voetbal toch te
wachten. Een voetballer die in
staat is het spel te maken en die
persoonlijkheid heeft om zijn
stempel op een wedstrijd te druk
ken. Maar pas als hij het karakter
heeft om ook in een wedstrijd als
woensdagavond overeind te blij
ven is hij een hele grote".
'Gras vreten'
Het zou Willy van de Kerkhof
ook geenszins verbazen wanneer
Michels aan de Feyenoorder de
voorkeur geeft boven Michel Val-
ke, zoals hij er blindelings vanuit
gaat dat hij zelf in de basis staat. En
daarbij heeft de PSV'er, die in juni
1974 in Roemenië zijn Oranjede
buut maakte als vervanger van Wil
lem van Hanegem, zich heilig voor
genomen voorop te gaan in de
strijd. „Want wie pretendeert het
internationaal met lief voetbal te
kunnen redden, gaat het schip in.
Het zou ook een blunder van jewel
ste zijn als ik een speler zou doorla
ten. Dat kost je kop en misschien
wel Mexico. Voetbal is pure busi
ness geworden en daarin is alles
geoorloofd. Als er een mannetje
van Oostenrijk doorkomt, zal er
daarom gras gevreten moeten wor
den. Ongeacht door wie".
De messen zijn geslepen, de
kwaliteit van het produkt is mor
genavond totaal ondergeschikt aan
het resultaat. Want ook in dat op
zicht wijken de principes van Willy
van de Kerkhof niet af van die van
Rinus Michels, die Oranje in Am
sterdam kennelijk volledig heeft
geïndoctrineerd. „De belangen",
zo verdedigt de PSV'er de strijd
wijze drie uur later op het vliegveld
van Wenen, „zijn enorm. Geen van
beide landen kan het zich in feite
permitteren om te verliezen. En
daarom mag het niemand verbazen
dat de schoffelaars het voor één
keer zullen winnen van de kwali
teit. Want technisch en fysiek heb
ben we heel wat meer in huis dan
die Oostenrijkers. Daarom zullen
we ze ook vanaf de eerste minuut
moeten afbluffen".
Dat is het Willy van de Kerkhof
allemaal waard om in de nadagen
van zijn voetballoopbaan nog een
derde wereldkampioenschap te
kunnen meemaken. „Voor een
voetballer is dat het mooiste wat er
bestaat. Het is net of je aan de
poort van de hemel staat. Dat pro
beer ik op de jongeren over te
brengen. Want het zou echt een
ramp voor het Nederlands voetbal
zijn als wij er in Mexico niet bij
zijn. Daarvoor moet alles wijken".
De vergelijking met 1957 is daar
mee perfect. Toen echter verloor
Oranje de veldslag met 3-2.
WENEN (ANP) - Geen sfinx en
ook niet iemand met een sterk ont
wikkelde argwaan. Erich Hof is ge
woon de beminnelijke coach van
het Oostenrijks voetbalelftal. Hij
heeft de opdracht woensdag tegen
Nederland in de race te blijven
voor een plaats in de eindronde
van het wereldkampioenschap te
Mexico (1986). Hof is geen Michels
of Rijvers, maar de situatie waarin
de bondscoach verkeert, vertoont
gelijkenis met die van Rijvers ge
durende zijn laatste maanden in
Zeist. Het verschil met Rijvers is
dat de 48-jarige Oostenrijker tot
het uiterste wenst te relativeren.
Minder dan een week voor de in
Wenen te spelen landen wedstrijd
voor de WK-kwalificatie plaatste
de voorzitter van de Oostenrijkse
voetbalbond, Mauhart, een bom
onder Hofs zetel. Ernst Happel
moest maar op stel en sprong de
werkzaamheden van Hof overne
men. Happel weigerde, maar Hof
moet zich inmiddels niet zo plezie
rig voelen. „Dat valt wel mee", zegt
Hof in het trainingskamp Linda-
brunn, waar gisteren de laatste
spelers van selectie arriveerden.
„Iedereen, ook een bondsvoorzit
ter, heeft recht op een eigen me
ning. Zolang ik deze baan heb, zet
ik mijn werkzaamheden gewoon
voort".
Niet dat hij enige dagen voor het
„schicksalspiel" een aangeslagen
indruk maakt, maar florissant zijn
de perspectieven voor Erich Hof
niet. Mauhart is niet de enige die
de functionaris maar al te graag
van zijn tot maart 1986 lopende
contact wil afhelpen. Ook de spe
lers putten weinig inspiratie uit de
vroegere succestrainer van Austria
Wien. „Populair, dat ben ik zeker
niet. Maar zo zijn mijn abmities
niet. Ik ben destijds (op 1 septem
ber 1982) niet in dienst getreden
om in voetbalkringen geliefd te
worden".
„Als nieuwe trainer had ik het
voordeel met relatief gemakkelijke
thuiswedstrijden te beginnen", er-
Opstelling
Jong Oranje
WENEN (ANP) - Het elftal van
Jong Orarye, dat vanavond in het
80 kilometer ten westen van We
nen gelegen Krems in een wed
strijd voor de kwalificaties van het
toernooi om het Europees kam
pioenschap tegen Jong Oostenrijk
speelt, is vrijwel gelijk aan die van
het team, dat op 13 oktober in Bre
da met 1-0 Hongarije versloeg.
Jong Oranje speelt in de volgen
de opstelling: doel: Snelders (FC
Twente); achter: Van Benthem (FC
Twente), Teuben (Helmond Sport),
Rutjes (Excelsior) en Boessen (For
tune S); midden: Boerebach (G.A.
Eagles), Godee (FC Utrecht) en
Roossien (FC Groningen); voor:
Vanenburg, Bosman (beiden Ajax)
en Bakker (Willem 2).
kent Hof. „Ik heb later ervaren dat
mijn probleem dat van een bonds-
trainer is. Ik kan de groep nooit
meer dan enkele dagen bijeen krij
gen. Het is verschillende keren
voorgekomen dat een van mijn
„buitenlandse" spelers pas op de
dag van de wedstrijd beschikbaar
was. De uitwedstrijd tegen Noord-
Ierland en vooral die tegen Turkije
waren een dieptepunt. Evenals Mi
chels in Nederland heb ik te ma
ken met een nieuwe generatie, die
het nog niet geheel zonder de routi
niers kan stellen".
Van het Oostenrijkse elftal dat in
september 1982 aan de kwalifica
tiereeks voor het Europese kam
pioenschap begon, stonden twee
jaar later vijf spelers in Boedapest
tegen Hongarije weer in het veld:
Koncilia, Weber, Prohaska, Gasse-
lich en Schachner. Bovendien mag
Hof weer op Pezzey rekenen. Deze
bij Werder Bremen spelende oude
rot maakte zelfs nog de wk-eind-
ronde van Argentinië mee, toen
Nederland Oostenrijk in Cordoba
een stevige afstraffing gaf: 5-1.
Verrassing
„Ik geloof niet dat de nederlaag
tegen Hongarije (1-3) mijn positie
heeft verzwakt. Het is toch onmo
gelijk een compleet nieuw elftal in
het veld te brengen. Dat is belache
lijk". Toch omvat de selectie die
Hof vorige week aan de openbaar
heid prijsgaf een aardige veras
sing: de terugkeer van Kurt Jara,
evenals Pezzey, Koncilia en Pro
haska. een oude rot uit Argentinië.
De 34-jarige in Zwitserse dienst
voetballende Jara moet op het
middenveld alles doen om Prohas
ka te ontlasten. De rentree van Jara
geschiedt op dringend verzoek van
de spelersgroep.
Jara en Prohaska dienen voorts
een driemansvoorhoede aan het
werk te zetten, van wie Polster zich
in de Oostenrijkse competitie heeft
onderscheiden. De aanvaller van
Austria Wien scoorde in twaalf
wedstrijden vijftien keer. In de het
oefenduel, dat Oostenrijk na „Boe
dapest" tegen Darmstadt '98 uit de
Westduitse tweede liga afwerkte
(2-0), was Polster de enige die
stootkracht toonde.
Hof verwacht ook wel wat van
Polster, maar is er de man niet naar
zich in juichende woorden over
diens kwaliteiten te uiten. „Een
slechte wedstrijd wist de goede in
druk van een paar weken geleden
uit", zegt hij enigszins mistroostig.
„En omgekeerd. Daarom heb ik
maar besloten erg veel te verge
ten". Ook de voorgenomen „cou
pe" van Mauhart om Happel in het
zadel te helpen dus. Hof: „Happel
zou moeten werken met hetzelfde
materiaal. Het is heus niet zo dat
hij een andere groep zou kiezen
Als de Oostenrijkse bond geld wil
hebben, zou de technische leiding
versterkt kunnen worden. Maar
met drie man - ik wordt geassis
teerd door mijn collega's Schmidt
en Hitzei - lukt het eigenlijk ook
wel. Als ik hoor dat er in Neder
land een stuk of tien bondscoaches
rondlopen, vraag ik mij werkelijk
af waar die de hele dag mee bezig
zijn".
WENEN (ANP) - Budgetbewaking, in Nederland gebrekkig georgani
seerd, is in het Oostenrijkse voetbal volstrekt onbekend. De zestien ver
enigingen in de hoogste afdeling blijven uitsluitend op de been dankzij
sponsorgelden. Een moyenne van 2.500 3.000 kijkers per wedstrijd is bij
lange na niet voldoende om de clubs uit de rode cijfers te houden.
De Oostenrijkse voetbalbond van de clubs geeft de geheimen van hun
boekhouding niet prijs, maar zeker is dat alleen Austria Wien en mogelijk
de hoofdstedelijke concurrent Rapid een positieve balans kennen. Au
stria weet zich financieel gesteund door een nationaal tabaksimperium.
De club heeft zijn naam aan de rokertjes van fabrikant Beppo Mauhart
verkocht. Bij wijze van erebaan is Mauhart, die graag Ernst Happel op de
plaats van bondscoach Erich Hof zag, tevens voorzitter van de nationale
bond. Het treffen tussen Rapid, populair op het platteland, en Austria
(2-2) trok veertien dagen geleden 20.000 belangstellenden, een absolute
topper.
Typerend voor de financiële treurnis van het Oostenrijkse voetbal is
het verhaal van Union Wels. Deze club uit de omgeving van Linz moest
zich vorig seizoen tijdens de winterstop terugtrekken, omdat de rekenin
gen (spelerssalarissen bijvoorbeeld) niet meer konden worden betaald.
Alle door Union gespeelde wedstrijden behielden hun geldigheid. Voor
de duels die na de winterpauze nog op de agenda stonden, werd steeds
een nederlaag met 0-3 voor het failliete gezelschap genoteerd. De club
bestaat eenvoudig niet meer.
Een decennium geleden telde de eerste Oostenrijkse Bundesliga tien
verenigingen. Om de „Bundeslander" ook een blik op „topvoetbal" te
gunnen, besloot de bond het aantal clubs te verhogen tot zestien. Inmid
dels is gebleken dat ook het platteland niet warm loopt voor het nationale
voetbal en wordt het aantal clubs weer teruggebracht tot twaalf.
Al jaren is de bond op zoek naar een sponsor voor het nationale team.
De bescheiden prestaties van Hofs selectie zijn zeker niet bevorderlijk
voor succes bij deze speurtocht. Onder leiding van Hof speelde het elftal
tot dusver veertien wedstrijden. Het is alweer anderhalfjaar geleden dat
Oostenrijk een voor het nationale voetbalpubliek aanvaardbare prestatie
leverde: dat waren de puntendelingen met de Sowjet-Unie (2-2) en de
Bondsrepubliek Duitsland (0-0).
