nmm p
Schaken
jtmmjk
immm
Inffjwffl
Voor de echte
verzamelaar
Niet in het
wilde weg
Handige
mixture
Herinneringen
aan vroeger
Onbegrensde
creativiteit
Bij vlagen
verfrissend
KRYPTOGRAM
OPLOSSING
/WW
ii«Ai 'ff
ZATERDAG 27 OKTOBER 1984
EXTRA
PAGINA 25
Bijdragen van Willem S. Winsemius
^'m ^irtz
Illinois Jacquet
The fabulous Apollo sessions
(Vogue records).
Het op de hoes vermelde 'For
collectors only' is zeer van toe
passing op deze vier sessies, op
genomen tussen augustus '45 en
mei '47 voor het platenmerk
Apollo. Het zijn drie verschillen
de orkesten (6-8 man) onder lei
ding van de dan 22-jarige Jac
quet, die drie jaar eerder bij Lio-
nal Hampton debuteerde. Mede
musici zijn pianist Bill Dogget en
tromboist Trummy Young. In
Standaard-nummers uit die tijd
als 'Ghost of a chance', 'Robbins
nest', 'She's funny that way' en
'memories of you' en in eigen
stukken speelt hij met zijn brede
en volle toon uit de Hawkins-
school een aanstekelijke jump-
jazz.
De door de blazers neergezette,
korte motiefjes, zijn eenvoudig,
zoals we ze ook kennen van Lio
nel Hampton en leiden vervol
gens tot zijn bekende giltonen en
rock-en roll licks.
In de sessie van 21 mei 1947
met trompettist Joe Newman en
pianist Sir Charles Thompson
dient de bebop zich aan. In de
snelle nummers krijgt Jacquet
het flink te verduren van zijn
drie jaar jongere collega, de bari
tonsaxofonist Leo Parker. Het
zijn de beste stukken van de
plaat, die al vele malen is heruit
gegeven. Jacquet's solo op
'Flying Home', niet op deze plaat
maar op de ook onlangs heruit
gebrachte 'Alladin sessions',
werd een voorbeeld voor veel sa
xofonisten, zoals in Nederland
J.C. Tans and his Rockets.
W.S.W.
Illinois Jacquet (foto pr)
Paul van Kemenade
Call (Eksakt records)
Bij de muziek van saxofonist
Paul van Kemenade is zeer Veel
aandacht besteed aan de vorm.
Er is bij de verschillende groe
pen een grote afwisseling. Een
traditioneel bezet kwintet met de
trombonist Hans Sparla, een gro
tere groep uit het Tilburgs Ge
meente reinigingsorkest Vaal
bleek en verder twee altsaxsolo's
in de nummers 'L.E.' en 'For
Murray' en een duet met piano.
Nergens wordt in het wilde weg
gespeeld. Veel solo's worden van
een gedegen gecomponeerde
blazersachtergrond voorzien.
Het kwintetstuk 'Strangers all
over the place' ademt de sfeer
van Eric Dolphy (Amerikaans sa
xofonist en fluitist, (1928-'64) en
het dramatisch aangezette saxo
foongeluid roept herinneringen
op aan de vroege Piet Noordijk.
In het nummer 'Call' zijn verder
opmerkelijke solo's te horen van
Willem Kühne, een pianist bin
nen de harmonische perken van
de pure Amerikaanse jazz, ont
wikkeld in de jaren '60 en '70, en
een solo van bassist Niko Lan-
genhuyzen.
Deze uitgangspunten, in Ne
derland weinig gebruikt, gelden
voor de hele groep. 'Chip' ge
speeld met een grotere blazers-
groep, heeft een mooie trompet
solo van Toon de Gouw en doet
denken aan Hambone van Ar
chie Shepp (dit verklaart de titel
van het stuk). 'Chelsea bridge',
een duet van piano en sax, vormt
een sfeervolle afsluiting van deze
redelijk geslaagde LP van een
steeds meer in de belangstelling
komende Paul van Kemenade.
W.S.W.
Salsaya
Salsaya. (Musica Latina Re
cords)
Salsa heet een nieuwe muzika
le stroming te zijn die allerlei tra
ditionele elementen in zich ver
enigt: merengue, samba, een
vleugje tango, calypso en zelfs
jazz. In Nederland wordt deze, in
New York (waar anders?) ont
sproten muzieksoort vertolkt
door de betrekkelijk nieuwe
groep Salsaya, een ensemble met
vier blazers, twee drummers, een
bassist, een toetsenman en een
zangeres.
Volgens de platenmaatschap
pij heeft de groep aan de salsa
een enigszins westerse uitmon
stering gegeven, waardoor de
muziek toegankelijker zou zijn
voor een groot publiek. Dat wekt
al enig wantrouwen en bij het be
luisteren van de plaat blijkt ook
waarom: in de vertolking van
Salsaya omvat de salsa niet veel
meer dan een handige mixture
met de herkenbare klankkleur
van Malando-achtige orkestjes.
De elpee bevat keurig uitge
voerde, eigen composities, maar
ontbeert de oorspronkelijkheid
van de Latijnsamerikaanse mu
ziek, waardoor de serieuze lief
hebber onvoldoende aan zijn
trekken komt. De ritmische on
dersteuning is niet slecht, maar
de blazers en vocaliste missen de
zangerigheid die zo kenmerkend
is voor de Zuidamerikaanse mu
zikale enclave. Leuke muziek
voor een feest, maar
stroming? Nou nee.
W.W.
Ab Baars
'Carrousel' (Data 841)
Of je deze plaat nog jazz kunt
noemen is helemaal niet belang
rijk. Vast staat dat Ab Baars een
van de nieuwe jongste en origi
neelste saxofonisten is. Hij
speelt met veel groepen als die
van Theo Loevendie, Guus Jans
sen en Maarten Altena, maar gaat
zich nu steeds meer toeleggen op
het solowerk. Vooral in het eer
ste van de drie solostukken, 'Car
rousel', dat precies een jaar gele
den werd opgenomen in de IJs
breker, worden op doordringen
de wijze alle klankkleuren van
de sopraansaxofoon, zonder al te
veel buitenmuzikale elementen
behalve valse lucht en bovento
nen, uitgedragen. 'D.R.' is een zo
mogelijk nog mooiere tenorsax-
solo met jazzy inslag, evenals
'Zone' voor sopraansax. Deze
nummers bieden ongrijpbare
herinneringen aan luistererva
ringen van vroeger.
De stukken voor het trio Treb-
bel met Guus Janssen, piano en
Mariëtte Rouppe van der Voort,
fluit en altsax, doen erg gecom
poneerd aan maar zijn daarom
niet minder mooi. Vooral het
Spaans aandoende 'Signora' en
'Rocha y Azel' heeft een mooi
Raveliaans sfeertje.
Het laatste nummer heet 'Pau
ze' en is van Jan Willem van
Mook. Guus Jansen speelt hier
een Lennie Tristano-achtige solo
en Ab Baars op baritonsaxofoon
besluit een boeiende excursie
van deze verstilde kamerjazz.
(Bestellen bij Dick Lucas 020-
768958 of is verkrijgbaar bij Hot
House).
W.S.W
andere kant maakt dat het soms
wel erg lastig de logica van een
stuk te doorgronden.
Het trio is geen toonbeeld van
technische vaardigheid, maar
daar staat tegenover dat het sa
menspel, ondanks de niet altijd
makkelijke akkoorden, een de
gelijke samenhang vertoont. De
meeste composities - het schijnt
meestal niet anders te kunnen -
zijn opgebouwd uit bekende on
derdelen, met soms eeri( enkel
origineel en verfrissend frag
ment, vooral in de baspartij.
Geen hoogvlieger, deze elpee,
maar wel aardig om naar te luis
teren.
W.W.
Max Roach,
Clifford Brown
In concert. 500751 (Vogue 403)
Clifford Brown musiceerde al
op jeugdige leeftijd met grote
meesters als Miles Davis, Fats
Navarro en Chris Powell. Critici
voorspelden dat hij een onuit
wisbaar spoor zou achterlaten op
in de ontwikkeling van de jazz.
Maar in 1956 maakte een auto
ongeluk een definitief en voortij
dig einde aan de carrière van de
toen 26-jarige bebop-trompettist.
Brown beschikte over een fa
belachtige techniek die hij paar
de aan een schijnbaar onbe
grensde muzikale creativiteit.
Die zeldzame combinatie maakte
zijn soli tot onvergetelijke impro
visaties. Het is dan ook niet ver
wonderlijk dat veel van zijn op
namen - net als bij Charlie Par
ker - tot ver na zijn dood op
nieuw zijn uitgebracht. Een
prachtig voorbeeld is deze her
persing, waarop verschillende
opnamen uit het begin van de ja
ren vijftig zijn samengebracht,
met tal van bekende composities
als 'Jor-Du', 'I get a kick out of
you' en de schitterende ballad
'Tenderly'. De opnamekwaliteit
is gebrekkig, maar dat doet niets
af aan het grote luistergenot, dat
natuurlijk voor een belangrijk
deel wordt bepaald door nostal
gie.
W.W.
Ab Baars (foto Hans Nederbragt)
Trio Al Hood
Spheres. Audio Daddio.
Het trio Al Hood (piano), Hein
van de Geijn (bas) en Steve
Clover (drums) vertolkt op deze
niet meer zo jonge elpee een
mengeling van experimentele en
meer klassieke jazz la Horace
Silver (in diens latere jaren), Bill
Evans (idem) en Thelonius
Monk, van wie ooit werd gezegd
dat hij eigenlijk geen piano kon
spelen.
Bij een aantal stukken zijn de
improvisaties moeilijk, zo niet
onmogelijk te herleiden tot de
oorspronkelijke thema's, bij an
dere weer wel. Dat geeft in elk
geval aan, dat de drie musici zich
niet laten leiden door ouder
wetse uitgangspunten. Aan de
(foto Markus d
Horizontaal
1. Wel of geen bloemen met
vruchten, dat moet u uitmaken.
8. Ruzie over de wiskundige be
rekening van een gehoorappa
raat? 9. Eten voor het eten en niet
dag en nacht. 12. Vis met thee
stinkt. 13. Je veter daarginds
maar vastmaken. 14. Onbeweeg
lijk staat hij in de lucht. 17. Het
dier der hoge leeftijd. 18. Als
men door rood licht rijdt moet
men stoppen. 19. 't Geheel is wel
lekker, vooral nu het met deze
drank besloten wordt. 22. Wil je
's wat proberen? Maar dan wel
maar binnen werken. 24. Traan-
gevende gewassen. 25. Wat bent
u een snob om zoveel geld op te
strijken. 26. In 9 staat het immers
ook al? 29. 't Mag eigenlijk niet
maar daarginds zeg ik wel wat ik
er voor geef. 30. Schenk leeg die
vogel. 31. Met z'n allen de kist in!
Vertikaal
2. Er zit een maat teveel op je
huid. 3. Bordeelkosten? 4. Kuier
latten. 5. Een vogel in het Wate-
r 6. en dieren in de grond.
7. Hier instappen en er mee oefe
nen. 10. Vereniging die het dag
licht schuwt? 11. Belangrijk:
voor wordt de loot afgetrokken.
15. Met veel omzwervingen bent
u voor de noot gekomen. 16. Is 'ie
ïtMav
H
1
F ACTOl
(5 T UUR SBE b I T I JB
sSuluBT A L|L|N^E
- - J" - -
TE K 0 RTjCHö A C C E R
1 M A G 0 m
F T A LHA|5 R E
kJi'HM^ST aIABEBO^
A LL00 liFAKKE LM
a|B1 H BaB
"WABBERBINE RT I
ABeBPBKBfjbaB
E LTjTA B AKjSL
in de sport gekomen toen 'ie ziek
was? 20. Door elkaar mengen is
nog weer anders dan druk pra
ten. 21. D'r uit is gezellig. 22.
Komt na het uitdeuken tijdens
de brand. 23. Dat ene dier voor
die ene vogel maakt een andere
vogel. 27. Hij was het eerste
slachtoffer van deze slechte we
reld. 28. Verlaat in Den Haag.
De prijs van 25,- werd toege
kend aan F. Melchert, de Kempe-
naerstraat 40, 2341 GN Oegst-
geest.
De prijs wordt de winnaar toe
gezonden.
Oplossingen met vermelding
van 'Puzzel' voor donderdag op
briefkaart of in enveloppe zen
den aan Redactie Leidsch Dag
blad, Postbus 54, 2300 AB Lei
den.
Openingstheorieboeken laten
zich tegenwoordig in twee types
uiteensplitsen. Enerzijds de klas
sieke openingshoeken, die met
name de hoofdvarianten van uit
gebreid en door talrijke diagram
men verduidelijkt commentaar
voorzien. Anderzijds de nieuwe
lichting, de schaakencyclope-
dieèn, die elke variant systema
tisch plegen uit te spitten. Het
commentaar beperkt zich daar
bij tot een aantal standaardco
des. Ofschoon de traditionele
boekwerken in actualiteit altijd
wat achter plegen te lopen op de
elk jaar bijgewerkte encyclope
dieën, blijven zij voorlopig toch
het meest populair. Voor wie
zich eens goed in een opening
wil verdiepen, oogt en werkt de
aanpak van een "gewoon" ope
ningshoek nog altijd een stuk
prettiger.
De Duitse uitgeverij Rudi
Schmaus levert momenteel de
meest actuele en best verzorgde
klassieke openingshoeken.
Schmaus heeft zich van de dien
sten verzekerd van een aantal ge
renommeerde Russische theore
tici. Zij zijn niet alleen uitste
kend op de hoogte van de nieuw
ste ontwikkelingen op het ge
bied van hun specialistische ope
ning, maar blijken bovendien in
staat de varianten systematisch
en helder uiteen te zetten. Van de
hand van de Russische meester
Bagirow verscheen onlangs een
tweedelige serie over de Engelse
opening (1 c2-c4). Een "schaak-
ouverture" die nog volop in ont
wikkeling is. De auteur springt
daar adequaat op in, door veel
aandacht aan nieuwe speellijnen
te besteden.
door
Ruud Dobbelaar
Anders is het gesteld met de
Sweschnikow-variant uit de Sici-
liaanse verdediging. Deze ope
ningsvariant mag zich momen
teel verheugen in een ongekende
populariteit, met als gevolg dat
veel sub-varianten tot ver in de
20 zetten zijn uitgespit. Via
"good-old theoreticer" Rolf
Schwarz wijdde Schmaus aan
deze mode-variant een compleet
boekwerk, dat in zijn tweede
druk maar liefst 250 pagina's be
helst. De Sweschnikow (sici-
liaans met op de vijfde zet van
zwart e7-e5) is door de Russische
grootmeester wiens naam de va
riant draagt, uitgewerkt tot een
superscherp wapen tegen de wit
te opening e2-e4. Het aardige van
Schwarz's boekwerk zijn de toe
lichtende partijen, waarmee men
een goed beeld krijgt van het ka
rakter van deze opening. In on
derstaande partij uit het Rus
sisch kampioenschap van 1978
geeft Sweschnikow zelf een
proeve weg van wat er in "zijn"
variant allemaal mogelijk is.
Wit: Gelier
Zwart: Sweschnikow.
1 e4;c5, 2 Pf3;Pc6, 3 d4;cxd4, 4
Pxd4;Pf6, 5 Pc3;e5, 6 Pdb5;d6
(essentieel, het witte paard mag
niet op d6 komen), 7 Lg5;a6, 8
Pa3 (het meest gangbaar is Lxf6-
);b5, 9 Pd5;Le7, 10 Lxf6;Lxf6 (de
uitgangspositie in de variant. Wit
beschikt over een sterk paard op
d5, maar als keerzijde staat het
paard er op a3 niet al te florissant
bij), 11 c3;0-0, 12 Pc2;Lg5, 13
a4;bxa4, 14 Txa4;a5, 15 Lc4;Tb8,
16 b3;Kh8, 17 0-0;f5, 18 exf5;Lx-
f5, 19 De2 (Een klassiek thema:
wit aast op de zwaktes van de
zwarte damevleugel, zwart treft
voorberedingen voor een offen
sief tegen de koningsvleugel
wit);Dd7, 20 Pce3;Le6, 21 Tdl;L-
d8, 22 Ta2;Df7, 23 Dd3;Dh5, 24
Pfl;e4, 25 Dc2;Lh4 (zwart neemt
nu geen halve maatregelen
meer), 26 Pg3;Lxg3,27 hxg3;Pe5,
28 Pf4;Txf4, 29 gxf4 (wit tuimt
niet in de door zwart gespannen
val); Pf3 schaak (nu wit zich g<
heeft verdedigd, gaat zwart met
dit offer op zoek naar remise,
diagram), 30 gxf3;Lxc4, 31 Dxe4
(bxc4 verliest);Lxb3, 32 Tbl;Te8,
33 Txa5;d5, 34 Tel?? (In tijdnood
een anti-climax in de partij, die
via 34 De8 schaak tot een vech-
tremise zou hebben geleid); Dg6
schaak en wit geeft op, wegens
stukverlies na 35 Dxg6;Tel
schaak.
Met nog 7 ronden voor de boeg is
het al vrijwel zeker dat het we
reldkampioenschap zal worden
betwist tussen Gantwarg (18 p.)
Clerc en Korenevski (beiden 16
p.) Dat Korenevski titelkandi
daat is, is een enorme verrassing.
Uiteindelijk was hij "slechts" in
valler voor Dybman. In Neder
land wordt nogal minachtend
over hem gedacht (het feit dat
ondergetekende in een interland
4x remise tegen hem heeft ge
speeld zal daar zeker aan meege
werkt hebben). Weliswaar is deze
speler een remisehakker en
speelt hij vrij saai, maar omdat
hij vrijwel nooit verliest is hij een
moeilijk bespeelbare tegenstan
der. Het is dan ook niet te hopen
dat Korenevski wereldkampioen
wordt. Anders ligt dat voor Gant
warg en Clerc die wel degelijk in
teressant spelen. Het is dan ook
beter dat één van hen de titel in
de wacht sleept. Uiteraard hoopt
heel damminnend Nederland dat
dat Clerc zal worden, maar om
dat Gantwarg al 2 punten voor
staat, zal dat zeer moeilijk wor
den. Deze voorsprong overigens
'H H H ffw
komt gedeeltelijk doordat de Ne
derlanders alleen op zichzelf spe
len (een enkele uitzondering
daar gelaten).
Nu is dat op zich een hele goede
instelling, maar aangezien de
Russen dat niet doen, moetje als
Nederlander uitzonderlijk goed
zijn om eerste te worden. Zo
speelde Wigman in diagram
stand 47-42? 20x29 34x23 18x29
33x24 (9e ronde) zodat Gantwarg
elementair kon winnen via 17-22
27x7 10-14 26x17 11x35 7-1 2-7
1x10 5x14 en nadat 24 werd opge
geten won zwart makkelijk. Dit
fragment geeft duidelijk weer
dat Wigman de opdracht had ge
kregen om een 0 te scoren tegen
Gantwarg.
Ook Hans Jansen ziet liever een
Rus wereldkampioen worden,
kijkt u maar: Jansen-Gantwarg
(10e ronde) 1.32-28 19-23 28x19
door
Hans Vermin
14x23 34-30 18-22 31-27 22x31 36-
x27 12-18 6.30-24 20x29 33x24 10-
14 35-30 7-12 41-36 14-20 39-33 20-
x29 11.33x24 23-28 40-34 5-10 45-
40 1-7 46-41 10-14 40-35 17-21
16.37-31 21x32 38x27 18-22 27x18
13x22 42-38 11-17 47-42 12-18 21.
44-40 7-12 41-37 16-21 43-39 21-26
49-44 17-21 30-25 21-27 26.34-29
12-17 35-30 6-11 40-35 14-20 25x14
9x20 30-25 4-9 31.25x14 9x20 35-
30 28-32 37x28 26x37 42x31 22x42
31x13 8x19 36.48x37 20-25 24x13
25x43 en wit gaf op.
Het Hadeje-toernooi, het troe
telkind van Herman Beerthuizen
en Harrie Vlak, is gewonnen
door de Tilburgse combinatie
Molkenboer-Elzas, die via een
formidabele eindsprint net één
puntje voorbleven op (ook al Til
burg) Scherders-Wijgerde.
Leuke spellen waren er in
overvloed. Eén daarvan lag als
volgt:
V10
9 A5
A 10 8 5
A H 9 7 6
♦AH86 N B 7 4 2
<2H V B 10 8 4W n <2 9
06 3 vv u O V 7
*3 Z ♦VB8542
9 5 3
<2 7 6 3 2
O H B 9 4 2
10
Zuid, niemand. Meestal open
de west 1 Ha, gevolgd door b.v,
doublet bij noord (1 SA komt
ook in aanmerking). Aan e
fel bood oost 1 Sch, zuid 2 Ru,
west 2 Sch, noord 3 Ru en west,
na 2x pas, nog 3 Sch, dat het
eindcontract werd. Noord startte
met KI A en vervolgde met Ru A
en ruiten na, voor de heer. Zuid
speelde nu heel goed Ha 2 na en
die boodschap kwam over.
Noord nam Ha A en vervolgde
met een kleine klaveren die zuid
troefde met Sch 9! Dat dwong
west over te troeven met Sch H,
waarna noord nog dankbaar Sch
V maakte. Dit uitstekende tegen
spel werd overigens kariger be
loond dan NZ hadden gehoopt.
Veel paren hadden namelijk een
ruitencontract mogen spelen en
daarin 10 slagen gemaakt.
Jan van de Heuvel uit Oister-
wijk legde het volgende fraaie
spelletje op tafel:
West, niemand. Als west kwam
BELGIE - De Belgische Regie
is op 8 oktober met vier fraaie ze
gels gekomen waarop tekenin
gen van eeuwenoude abdijen. Op
een zegel van 8 frank (oplage 5,4
miljoen) staat de norbertijnenab
dij van Averbode afgebeeld
(1131). In 1850 stichtte een groep
Cisterciënzer-monniken de abdij
Onze Lieve-Vrouw van Scour-
mont in Henegouwen. Deze ab
dij staat op een zegel van 22
frank (oplage 3 miljoen). De abdij
Notre-Dame de Saint-Remy te
Rochefort, die in 1230 werd ge
sticht, staat op een 24 fr.-zegel
(oplage 3 miljoen) en de eind 11e
eeuw gestichte abdij van Affli-
gem komt op een 50 fr.-zegel (op
lage 2 miljoen) voor.
Op 22 oktober verscheen de
jaarlijkse zegel ter gelegenheid
van de jeugdfilatelie. De Belgen
zijn daarmee op de grappige toer
gegaan. Afgebeeld wordt op een
zegel van 8 frank (oplage 5,4 mil
joen) een smurf als postbode.
In de vorige rubriek hebben
we een begin gemaakt met het
verhaal "hoe een goede catalo
gus tot een sprookjesboek kon
verworden". We waren gekomen
tot het eind van de jaren '70, toen
10 7 3
<2 H 10 6 3
OA3
B942
V 9 8 N A B 2
<2984 w n <2 A VB5
OHVB O 10 7 2
V 10 8 6 Z +AH3
H 6 5 4
<2 7 2
O 9 8 6 5 4
7 5
hij via oost 1 KI - west 1 SA aan
het roer te staan in 3 SA; start Ha
3, voor de vrouw. Ruiten was
voor het aas en opnieuw harten
voor de boer. Nu volgde ruiten
naar de hand en een mislukte
schoppensnit, waarna west met
ruiten opnieuw aan slag kwam.
Hij incasseerde nu eerst Sch A
en Sch V, waarop noord öf de
dekking in harten, öf die in kla
veren moest laten gaan. Leuk om
eens na te spelen. Een dik ver
diende 11 slagen was het resul
taat.
de speculanten maar bleven
doorgaan en ook veel verzame
laars, die de prijzen maar zagen
stijgen en stijgen, het bij het uit
komen van nieuwe zegels, het
niet meer bij één of twee series
lieten. De run op zegels (doorlo
perseffect) was zelfs een keer zo
groot, dat de PTT in arren moede
moest besluiten de persen weer
aan te zetten. Dat was op 12 sep
tember 1978 bij de KMA-zegel,
waar één van de epauletten door
loopt op de andere zegel. De PTT
had de oplage aanvankelijk op 10
miljoen gezet, maar aan de loket
ten was de zegel binnen de kort
ste keren uitverkocht en dat ter
wijl de posterijen als stelregel
hebben dat elke bijzondere zegel
ten minste zes weken voor een
ieder te koop moet zijn. In Maas
tricht was de KMA-zegel zelfs de
zelfde dag al niet meer te krijgen.
De PTT draaide, als gezegd, bij,
en de oplage werd uiteindelijk
17,2 miljoen.
De jaren '80 braken aan: de
speculanten bleven nog kopen,
want de prijzen bleven immers
nog stijgen. Maar toen werd het
plotseling stil aan het postzegel
front. Wat was er gebeurd. Door
dat de PTT in 1982 de oplagen
permanent had verhoogd tot 15 a
17 miljoen hadden de speculan
ten er plotseling genoeg van. Er
zat toch minder brood in zegels
dan ze hadden verwacht. Boven
dien hadden 99 van de 100 van
hen zo weinig verstand van de fi
latelie dat ze geen goede wegen
konden vinden om hun voorra
den te slijten.
Daar zaten ze nu opeens met
hun grote voorraden. Daar zaten
ze ook met hun ongeduld. Om
toch maar een deel van het geïn
vesteerde geld terug te krijgen
begonnen ze hun voorraden te
dumpen, vaak zelfs onder de no
minale waarde. Maar daar zat te
vens de handel met zijn vaak, om
aan de vraag te voldoen, duur in
gekochte zegels, en met zijn
NVPH-catalogus met noterin
gen, die al gauw niet meer reëel
waren.
In de volgende rubriek maken
we dit verhaal af.
