m
Berdien denkt verder dan fluit lang is
TV-rubriek
Praatshows: 'Waait het hier te hard?'
Niet erkende
expositie
in Moskou
Ben Fey en
Jan Schmitz
op orgels
Spanningsloze poëzie van Fermin
Tempo bij Meesterserie-concert
ZATERDAG 13 OKTOBER 1984
PAGINA 33
door
Nico Scheepmaker
Dolly Boode (65) is geboren in Den Haag en was
vele jaren cultureel ambtenaar in Leiden. Uit
hoofde van die functie bemoeide ze zich met van
alles, maar vooral met beeldende kunstenaars.
Daarnaast is ze bekend in kringen van het ama
teurtoneel. Ze regisseerde voorstellingen bij Litleris
Sacrum ('De Revisor'), Toverlei ('De Wespen') en het
Stedelijk Gymnasium. Heel graag zou ze zelf pro
fessioneel actrice zijn geworden. Door financiële re
denen liep ze in de jaren dertig de toneelschool mis.
In 1981 was voor haar, zoals ze zelf zegt, "de koek
op". Ziekte dwong haar afscheid te nemen van haar
werk en het toneel. Tijd te over om te bridgen, te
lezen en televisie te kijken. Dat doet ze dan ook veel
vuldig, zij het selectief.
Bij Sonja ben ik altijd geïnteres
seerd in de onderwerpen die zij
bij de horens neemt, en in de ma
nier waarop zij zich teweerstelt,
temidden van de opgeroepen
emoties. Ik vond bijvoorbeeld
dat zij zeer adequaat reageerde
toen er opeens 'an intruder in the
dust' verscheen, een binnendrin
ger, die zich aan haar programma
opdrong, omdat hij ook wel eens
zijn zienswijze wilde geven over
de krakers en hun antitoeristi-
sche akties tegen hotels, rond
vaartboten en (als uitglijjer) te
gen de winkeliers in de Ferdi
nand Bol. Wat doe je met zo'n
man die zichzelf uitnodigt en het
evenwicht verstoort binnen de
groep van voor- en tegenstanders
die al geformeerd is? Kalt stel
len? Ja, maar het was Leo Hom
zelf, nu eens niet in zijn functie
van scheidsrechter, maar in die
van stoffenhandelaar in de Ferdi
nand Bolstraat. Die poeier je niet
gemakkelijk af, bovendien: dat
wil je ook eigenlijk niet, als pre
sentatrice. Je wilt commotie, op
schudding, sensatie, de spanning
van het onverwachte, mits dat
maar getemd en in redelijk veili
ge banen kan worden geleid. De
presentatrice als leeuwentem-
ster!
Sonja deed dat prima. Ze zette
Leo Horn eerst even (bijna had ik
buitenspel geschreven) op een
zacht pitje, omdat ze nog met
haar geïnviteerde gasten bezig
was, en daarna gaf ze hem de ge
legenheid zijn gram te spuien,
waarbij hij, Leo Hom, op won-
K&O Meesterserie-concert door het
Rotterdams Philharmonisch Orkest.
Dirigent James Conlon, soliste Imo
gen Cooper, piano. Met werken van
Wolfgang A. Mozart, Léos Janécek
en Maurice Ravel.
LEIDEN Op hoog niveau en in
een adembenemend tempo
opende gisteravond het Rotter
dams Philharmonisch Orkest
o.l.v. James Conlon de Meester-
serie-concerten van K&O met
werken van Mozart, Janécek en
Ravel in de Stadsgehoorzaal.
De vims om de tempi op te
voeren schijnt nog steeds niet te
zijn uitgewoed, al vraagt men
zich af hoe lang musici dit nog
zonder doping kunnen preste
ren. Voor de toehoorder in de
Ch. Brontë op foto
LONDEN Liefhebbers van 'Ja
ne Eyre' kunnen zich eindelijk een
waarheidsgetrouw beeld van de
schrijfster vormen. In een archief
van de National Portrait Gallery is
de tot dusver enige bekend foto van
de Engelse schrijfster Charlotte
Brontë (1816-1850) gevonden, een
opname uit de begintijd van de fo
tografie. Volgens Brontë-biograaf
Brian Wilks een ontdekking van de
eerste orde. (foto AP)
MOSKOU (AFP) - Het Sowjetpu-
bliek kan momenteel in Moskou
een tentoonstelling bezoeken van
schilderijen van onafhankelijke
kunstenaars, die zich onder andere
hebben laten inspireren door het
surrealisme, de pop-art en de ab
stracte kunst. Ook mystiek en reli
gie zijn geliefde thema's. Maar van
het officiële socialistisch realisme
is in de werken geen spoor terug te
vinden.
De tentoonstelling wordt gehou
den door de „groep van twintig",
een beweging van non-conformis
tische schilders als Snegoer, Toe-
manov en Jelisejev. Ook jongere
schilders krijgen de kans hun werk
te laten zien. De beweging werd
tien jaar geleden bekend nadat hun
schilderijen, die zij op een open
terrein in een zuidelijke buitenwijk
van Moskou ten toon hadden ge
steld, op bevel van de autoriteiten
door bulldozers werden vernietigd.
De schilders, van wie de meesten
niet uitsluitend van hun werk le
ven, zijn lid van de bond van grafi
sche kunsten in Moskou. Zij zijn
echter geen lid van de officiële
bond van kunstschilders, die er
voor zorgt dat de artiesten hun
werk zowel in de Sowjet-Unie als
in het buitenland kunnen tonen en
verkopen.
derbaarlijke wijze naast Marcus
Bakker verzeild raakte. Prachtig!
Daar mankeerde niks aan. En
toen alle krakers en hun gezellen
bij het begin van het volgende
nummer ook nog demonstratief
en op hoge poten de zaal „en
masse" verlieten, omdat met het
zingen van „ik heb u lief, o Ne
derland" als uitvloeisel van een
nieuwe druk, geloof ik, van „Kun
je nog zingen, zing dan mee",
huns inziens de heilige ernst van
hun kraakproblemen daarmee in
de amusementssfeer werd ge
trokken, toen reageerde Sonja
ook op zeer gepaste wijze. Ze
moest schateren van het lachen,
en riep zoiets als: „Wie had ooit
kunnen denken dat zij in zo'n
liedje een tegenactie zouden
zien!"
Bij Adriaan van Dis ben ik al
tijd hevig geïntrigeerd hoe hij
zijn gasten zal benaderen, hoe hij
ze zal aanpakken. Met sympa
thie, met distantie, met verholen
achterdocht, met beleefde scep-
twintigste eeuw blijft het echter
een aangename sensatie om Mo-
zert's ouverture "Le nozze di Fi
garo" zó virtuoos en spits te ho
ren vertolken. Hoewel de tempi
van het Rotterdams Philharmo
nisch Orkest dan in de vaart der
volkeren zijn meegegaan lijkt het
toch of James Conlon kans ziet
om met totaal andere effecten,
een authentieke Mozart of Ravel
neer te zetten. Al zou Wolfgang
A. Mozart zelf waarschijnlijk niet
geweten hebben wat hij hoorde.
Deze dynamische en extrover-
- te stijl kenmerkte tevens het op
treden van de Engelse pianiste
Imogen Cooper in het concert
voor piano en orkest nr. 25 in C.
gr. t. van Mozart. Schitterend van
Achter de schermen is men vrijwel
onmiddellijk begonnen met het
uitzetten van de lijnen, die moeten
voorkomen dat Berdien Stenberg
als de zoveelste ééndagsvlieg in de
ze branche kan worden bijgeschre
ven. Uiteraard paste daarin de
voorbereiding voor een tweede el
pee. Het resultaat vliegt sinds en
kele weken de platenwinkels uit.
Parallel loopt een veelvuldige ver
schijning van Berdien op de vader
landse televisie. In een door Paul
Huf gefilmd Ster-spotje prijst zij
haar nieuwe elpee 'Berdienerie'
aan, terwijl de fluitiste eveneens te
aanschouwen is in een serie van de
Nederlandse Onderwijs Televisie(
NOT).
Al spelend met het vreemde bos
wezen Wrompel verschaft zij infor
matie over talrijke facetten van het
wonen. Daarnaast is er momenteel
een tournee met het Berdien Sten-
berg Kwartet. Hierin treedt zij sa
men met Wout van der Berg (fluit),
Steven Hoogenberg (piano) en Ro
ger Leppers (keyboards) op in en
kele Nederlandse schouwburgen.
Aansluitend volgt in november een
bijna vier weken durend verblijf in
Japan. Met het 33 muzikanten tel
lende orkest van de befaamde
Franse dirigent Paul Mauriat zul
len daar 28 concerten worden gege
ven. Opdat straks in Japan zo on
geveer iedereen weet wie Berdien
Stenberg is, zal zij daar in de ko-
mende maanden 2800 maal te zien
zijn in een tv-spotje waarin recla
me wordt gemaakt voor de koffie-
sis, met tegemoetkomendheid of
als een bevriende schaker wie te
vuur en te zwaard getackeld
moet worden zonder dat er van
vijandige gevoelens sprake is. De
laatste methode gebruikte hij bij
voorbeeld tegenover Bernard
Levin, de verholen achterdocht
was voor W. F. Hermans, de sym
pathie was in de laatste uitzen
ding voor Roald Dahl, en de be
leefde scepsis voor Dries van
Agt.
Adriaan van Dis weet dan ook
wel bijtijds terug te treden, zoals
op het laatst toen hij de goede ka
tholiek Van Agt de bekentenis
ontfutselde dat deze al zeer lange
tijd niet gebiecht had. De logi
sche vraag waarom niet, wimpel
de Van Agt af met te zeggen dat
hij nu al wel genoeg gezegd had
over dit onderwerp. Dit leek te
betekenen: oké, ik ben katho
liek, ik geloof, maar aan sommi
ge aspecten van het r.k. geloof
zoals de biecht, hecht ik niet zo
veel waarde.
techniek en soepelheid, stevig en
vol expressie. Razend knap maar
zonder al te veel diepgang. (Ei
gentijds dus).
Zeer boeiend bleek de "Idylle
voor strijkers" een jeugdwerk
van Léos Janócek, vol Slavische
melodieën en ritmen. Veel ge
durfder van instrumentatie en
grilligheid van structuur was
"De dorpsvedelaar" van Janécek
waarbij de Rotterdamse vede
laars bijzonder strak en span
nend partij gaven. Na een wat
'kort' gehouden beginfase, groei
de de "Bolero" van Ravel aan het
slot van dit concert, met een ma-
tematische precisie uit tot een
laaiend vuurwerk van klanken.
ANNEKE VAN VLIET.
fabrikant die ook de Japanse tour
nee financieel mogelijk maakt.
De tijden, waarin Berdien haar
vakantiereisjes bekostigde door
het spelen in parken en straten van
Londen en Parijs, lijken definitief
verleden tijd. Aan de vooravond
van de periode, waarin bewezen
moet worden dat 'Rondo Russo'
geen toevalstreffer was, sprak Dick
Versteeg met haar.
„Het is een ontzettend roman
tisch werkstuk geworden", zegt ze
over 'Berdienerie'. Er is minder ge
bruik gemaakt van een vast ritme
dan bij de eerste. Het is de bedoe
ling dat we met deze elpee een nog
groter publiek gaan bereiken.
Want hoewel de eerste elpee fan
tastisch heeft verkocht is er toch
nog altijd een groot aantal mensen
dat nog nooit van Berdien Sten
berg heeft gehoord".
- De van de elpee getrokken
single 'Vivace' is niet verder geko
men dan een 26e plaats op de hit
parade. Nogal teleurstellend.
„Ja, ik was ook niet zo blij met de
keuze van de single door de platen
maatschappij. Ik had zelf - en
trouwens ook de anderen die di
rect bij de produktie betrokken
waren - het nummer de Habanera
in het hoofd. Ik denk datje het pu
bliek moet verrassen met iets heel
nieuws, maar je weet hoe het werkt
bij zo'n platenmaatschappij. De
nieuwe single moest meer op Ron
do Russo lijken en dus is gekozen
Bij Jan Lenferink moet ik al
tijd zo lachen. Soms echt hard la
chen, als hij een van zijn razend
snelle replieken geeft, maar ver
der, op een zacht pitje, een beetje
continu doorlachen om van alles
en nog wat. Hij is een beetje sca
breus (soms maakt hy iets ook
scabreus door er voor alle zeker
heid maar liever niet op door te
gaan, zodat we denken: aha, sca
breus!), een beetje brutaal ook,
maar hij is vooral heel alert op
wat er gezegd wordt en weet als
geen ander een snelle riposte te
plaatsen. Voor alle zekerheid pak
ik nu de tweedelige Van Dale om
riposte op te zoeken, ik sla hem
open op pagina 2130 met links
bovenin het trefwoord „sca
breus" (gewaagd, schuin, onwel-
voegelijk), over toeval gespro
ken!, en vindt daarna bij riposte:
„nastoot, nasteek" (bij het scher
men).
Bovendien weet Jan Lenferink
op die manier de toon te zetten
voor zijn eventuele twijfel, scep
sis of wrevel ten aanzien van zijn
gesprekspartner, zonder dat deze
het zich hoeft aan te trekken. Zo
vertelde Olaf de Landell, wiens
naam je als Lan-dell met de
klemtoon op de eerste letter
greep blijkt te moeten uitspre
ken, over de mysterieuze krach
ten in de Oost, de goena-goena,
waar hij in Indonesië frappante
staaltjes van had meegemaakt,
een tovenarij die in Nederland
onmogelijk is, zei hij. „Omdat
het hier teveel waait?" vraagt
Jan Lenferink dan...
Koningin
bekroont
kunstenaars
AMSTERDAM (ANP) - Koningin
Beatrix heeft gisteren in het paleis
op de Dam in Amsterdam aan zes
kunstenaars de Koninklijke Subsi
dies voor de Vrije Schilderkunst
1984 uitgereikt. Deze bekroningen
zijn bedoeld als aanmoediging
voor jonge talentvolle schilders tot
35 jaar.De winnaars zijn dit jaar
Bettie van Haaster, Conrad van de
Ven en Willem van Weelden, allen
uit Amsterdam, Frank Hutchison
uit Groningen, Guus Koenraads
uit Geldrop en Erik Pott uit Hilver
sum. Zij ontvingen ieder 5.000 gul-
den.De prijs is in 1872 door Koning
Willem III ingesteld en is sinds
dien jaarlijks toegekend met uit
zondering van de oorlogsjaren.
Mijn kijktijd ging in op vrijdag 5
oktober. Een eerder gemaakte
bridge-afspraak werd niet afge
zegd; naar 'Towering Inferno'
zou ik, ondanks de indrukwek
kende cast, toch niet gekeken
hebben; na 'Threads' voorlopig
geen rampenfilms meer. 'Suspi
cion' van Hitchcock stond mij
nog vaag bij, het weerzien was
slaapverwekkend. Die late films
zijn eigenlijk een pest.
Zaterdagavond naar Wim Kan
gekeken en naar Sonja Barend.
Wim kan, deze keer voortreffe
lijk geregistreerd, raakte als
steeds gevoelig, geestig en sub
tiel de spijker op de kop. Het was
moeilijk je voor te stellen dat hij
dood is. Daar tegenover Sonja,
levend en wel, en extra provoce
rend. De 'Playboy' straks als 'Vo
gue' waarin bekende, al of niet
tot de society behorende Neder
landse vrouwen, esthetisch bloot
afgebeeld in ontspannen hou
ding. Pecunia non nolet (geld
stinkt niet), de naam van het be
drijf i.o. van de drie Tilburgse
T.H.-studenten, maandagavond
geïnterviewd door Karei van de
Graaf. Misschien kunnen zij
straks de Nederlandse 'Playboy'
de weg wijzen voor het verkrij
gen van subsidie. Geen begro
tingspost meer voor emancipatie
en Annelien, maar een royale pot
voor tevreden en ontspannen
vrouwen. Wie weet hoe zonnig
alles er dan weer uit gaat zien!
Zondagmiddag deed de VPRO
een lofwaardige poging om een
gezin met kinderen elk wat wils
aan te bieden. Niet alles was
even geslaagd, maar het streven
was schoon. Voor nasynchroni-
satie van kinderfilms zou meer
geld moeten worden uitgetrok
ken. De ondertiteling van de de
tective-film kwam vrij zouteloos
over. Bovendien kunnen niet alle
kinderen die tot acht uur mogen
opblijven al even vlot lezen. Van
Wim T. Schippers moet je hou
den. Ik houd niet van hem, maar
dat zal wel aan mij liggen. Ook
voor de nieuwe Engelse comedy
serie 'Alfresco' zal ik niet thuis
(foto Holvast)
blijven. Genoten heb ik echter
van ons inmiddels vaderlandse
moderne ridder-toernooi:
'Adriaan van Dis meet zich
metGasten en gastheer wa
ren op hun best.
Maandag maar weer eens naar
Toppop gekeken. Als ze al swin
gend in auto's stappen en op bo
ten klimmen en dan opeens weer
gaan huppelen in een park knap
ik af. Natuurlijk 'Jane Eyre' niet
gemist op België 2. Op 'Corona-
tionstreet' zal ik mij voorlopig
niet abonneren, evenmin als op
de Fred Oster-show. Half Neder
land hunkerend kijkend naar al
die cadeaus voor een jong
bruidspaar. Een stunt om het hu
welijk weer te introduceren?
Dinsdag, woensdag en donder
dag ben ik zo nu en dan ook maar
eens 's middags voor de kast
gaan zitten. Ongelooflijk wat
daar overdag allemaal in ge
beurt. Een modeshow, de E.O.
over 'Vrouw zijn', de 'Middag
editie' van Aad van den Heuvel
en Han van der Meer en niet te
vergeten de drie dames Nelleke
(KRO)? Marijke (TROS) en Tine
voor Vivace. Voor hetzelfde geld
was het goed gegaan, je kunt dat
nooit van tevoren voorspellen. Ja,
er is teveel op hetzelfde paard ge
gokt. Wat overigens ditmaal ook
heeft meegespeeld is het feit dat
men wist dat na die single meteen
een nieuwe elpee zou uitkomen,
waar dat nummer ook op staat.
Daarvan zijn er overigens al meer
dan 50.000 verkocht".
- Je repertoire omvat tot nu toe
voornamelijk bestaand werk. Voor
de nieuwe elpee heeft Louis van
Dijk enkele nieuwe stukken ge
schreven. Gaat dat in de toekomst
wat vaker gebeuren?
„Louis van Dijk heeft die stuk
ken speciaal voor mij geschreven
en we zijn inderdaad van plan dat
langzaam maar zeker te gaan uit
breiden. Dat zal op de derde elpee
merkbaar zijn maar daarover praat
ik liever nog niet. Ik wil niet te ver
vooruit kijken".
- Je lijkt nogal nuchter te blijven
onder het succes dat je sinds Rondo
Russo op grote schaal ten deel is ge
vallen. Toch is je leven er ingrij
pend dbor veranderd.
„Dat is waar, maar ik ben ontzet
tend nuchter en ik kan erg goed re
lativeren. Toch ben ik een vrij emo
tioneel mens. Maar gek genoeg heb
ik dat plotselinge succes vrij ge
makkelijk kunnen verwerken. Ik
verbaas mij daar af en toe zelf over,
omdat er toch heel wat met mij is
gebeurd in dat ene jaar. Maar hoe
je er ook tegenaan kijkt, het blijft
natuurlijk gewoon m'n werk".
- De manier waarop je je des
tijds zelf hebt geïntroduceerd bij de
platenmaatschappij is nogal opge
vallen.
ke (VOO* met elk hun eigen 'ma
gazine'. Hun presentatie was in
ieder geval goed en plpzierig om
naar te kijken.
Dinsdagavond de KRO en EO
gelaten voor wat ze waren en op
België naar "Interiors" van
Woody Allen gekeken. Dat was
weer even echt goed.
Woensdagavond was het
TROS-avond, dus moest er veel
gelachen worden. 'Bananasplit',
't Andere net' en de 'Benny Hill-
Show'. Alles op één avond. Dan
valt het pas op hoe moeilijk het is
om aldoor maar écht leuk te zijn.
Kenny Everett op donderdag
avond won het deze week. 'Ne
derland C' pas later ingescha
keld. Een cultureel programma,
dus werd door Cox Habbema en
Cees van Ede met de mensen ge
sproken alsof zij in een kerk za
ten. Voor het overige niets dan
goeds er over.
Donderdag: De jeugdfilm 'Gat
in de grens' kwam eerlijk en
goed gespeeld op mij over. Ben
benieuwd hoe het verder gaat.
'RUR' kabbelde met Jan Lenfe
rink gezellig en ongedwongen
voort. De gasten waren zeker
boeiend. Kees Mijnten in het
programma 'De volgende vraag'
begon rustig en beheerst, maar
liet zijn gasten steeds minder uit
spreken. De angst voor het over
schrijden van de zendtijd speel
de hem misschien parten. Ik
vind dat bij een praatshow of bij
een discussie met interessante
informatie voor de kijkers de
zendtijd moet kunnen worden
overschreden, zoals dat in Duits
land gebeurt. Maar bij ons in Ne
derland staat daar altijd onver
biddelijk als een waakhond de
NOS klaar met tegenwoordig
voor de derde keer hetzelfde
journaal. Daar zou wat aan moe
ten worden gedaan. Alhoewel,
het "Zuilen-systeem" sluit één of
meer werkelijk integere discus
sieleiders, die iedereen de volle
kans geven, bij voorbaat uit. De
eindconclusie staat altijd al vast.
Een onvolwassen gedoe!
DOLLY BOODE
„Ik heb zes platenmaatschappij
en dezelfde brief gestuurd. Stuk
voor stuk reageerde men positief
en ik werd bij alle zes uitgenodigd
voor een gesprek. Wat prikkelde in
die brief was mijn vraag of het van
uit commercieel oogpunt niet aan
trekkelijk zou zijn om tussen de
toenmalige gevestigde orde van
mannelijke fluitisten een jonge
vrouwelijke collega te zetten. Nou
en toen hebben de meesten ver
moedelijk gedacht: goh, die dame
denkt iets verder dan haar fluit
lang is. De idee er achter sprak dus
aan. Dat het uiteindelijk Phono
gram is geworden was een beetje
toeval, want daar rolde ik meteen
midden in een auditie".
- Je lijkt bewust en gedoseerd
aan de opbouw van je carrière te
werken. Maar vergt én de promotie
van een elpee, én een Nederlandse
concerttournee en meteen daarna
bijna vier weken door Japan toe
ren, niet wat al te veel?
„Het is inderdaad nogal zwaar en
dat veelvuldige reizen gaat jc echt
niet in de kou we kleren zitten. Ja
pan wordt heel. zwaar, maar dat
land is ontzettend belangrijk voor
mij. Vergeet niet dat het op het ge
bied van platenverkoop na Amen-
ka het belangrijkste land ter we
reld is. Als je daar succes hebt, is
dat heel mooi".
HOT HOUSE - Candy Dulfer,
dochter van Hans, en Rinus
Groeneveld spelen vanavond
met hun band in Hot House op
de zolder van het LVC-ge-
bouw. Cor Willemse (piano),.
Jan Velperlaan (bas) en Dick
Baarse (drums) zorgen voor de
begeleiding. Aanvang 22.00
uur.
Sinds de fluitiste Berdien Stenberg met 'Rondo Russo' in een
indrukwekkend aantal landen haar visitekaartje heeft afgege
ven, is haar carrière in een aardig kolkende stroomversnelling
verzeild geraakt. De verrassende verkoop van zowel single als
langspeelplaat in vrijwel alle landen van Europa, Canada,
Zuid-Amerika en het Verre Oosten, resulteerde in talrijke uit
nodigingen voor radio- en televisieoptredens.
Gehoord: Dubbel orgelconcert
20.15-21.00 uur Ben Fey in de Mare-
kerk, 21.30-22.00 uur Jan Schimtz in
de Hartebrugkerk.
LEIDEN - "LEYDEN, 24 JU
NI J Anno 1847: De Gemeente-
Commissie besluit tot belangrij
ke herstellingen over te gaan,
daar het orgel, dat in omvang en
zwaarte alleszins beantwoord
aan de uitgebreidheid van het
meer dan zeven eeuwen oude
aanzienlijke kerkgebouw, in ge
brekkige toestand verkeert. Wel
ke den Gebroeders Lohman zal
worden opgedragen". Dit citaat
komt uit het Leidsch Dagblad
van 137 jaar geleden. Anno 1984
zet de Stichting Orgelstad Lei
den zich in voor behoud en her
stel van dit zelfde orgel, van de
Pieterskerk, evenals voor alle an
dere historische orgels in de bin
nenstad.
In het kader van deze doelstel
ling waren gisteravond twee or
gelconcerten te beluisteren,
waarvan de opbrengst voor het
werk van deze stichting is. Voor
de pauze kon men luisteren in de
Marekerk naar de vaste organist
Ben Fey. Het hele concert speel
de hij strak en ingetogen, wat bij
zonder overkwam door de goede
akoestiek en uitstekend paste bij
de toch beperkte mogelijkheden
van dit orgel.
De variationen "Mein junges
Leben hat ein End" van Swee-
linck zijn zonder climax opge
bouwd. Ben Fey legde weinig ac
centen, zodat het geheel wél
mooi maar wat spanningsloos
klonk. Het thema in de Fuga in
C-dur van Buxtehude werd beur
telings door linker- en rechter
hand zeer beheerst en krachtig
gespeeld.
In de pauze liep het zestigtal
belangstellenden naar de Harte
brugkerk, waar Jan Schmitz het
concert voortzette. Door de hoge
vochtigheidsgraad in de kerk
had de organist te kampen met
zg. hangende tonen.
Dit robuuste instrument,
gebouwd door de Utrechtse or
gelmaker Maarschalkerveen, is
uitermate geschikt voor het ver
tolken van werken uit de Franse
orgelliteratuur. De Cantabile van
C. Franck en het verrassende An
dante van L.J. Lefébvre Wely
kwamen dan ook veel meer tot
hun recht dan een Pastorale van
Bach. Ook klonk dit romantisch
orgel uitstekend bij de Toccata,
fuga en hymne over "Ave Ma-
riastella" van F. Peeters. Dit mo
dernste stuk van de avond, waar
van de Hymne majestueus ge
speeld werd, vormde een waar
dig slot als een lofzang op het
historisch kerkorgel.
LIDY VAN DER SPEK.
"Het jaagt in de dagmarkt", ge
maakt en gespeeld door Hubert Fer
min. Regie: Annette Apon. Decor:
Rob van Dolron. Muziek: Kees van
Zeist. Produktie van de Toneel
schuur Haarlem. Gezien op 12 okto
ber in het LAK-theater.
LEIDEN Een speelvlak aan
vier kanten begrensd door een
over een rek hangende, op ha
spels opgerolde en verder los
over de grond slingerende tuins
lang waaruit aan het eind voort
durend water druppelt in een
plastic bekertje: symbool voor
de tijd die gestadig doortikt ter
wijl een schrijver pogingen doet
zijn dichterlijke inspiratie op
gang te brengen en in goede ba
nen te leiden. Bedachtzaam
rondstappend of zittend aan zijn
hoge tafel voor zijn lege schrijf
machine spreekt hij hardop zyn
bedenksels uit.
Stel: je loopt in de dagmarkt, je
gaat op de grond zitten en je ob
serveert de consternatie die- er
ontstaat bij de bedrijfsleider, de
magazijnbediende en de juf
frouw van kassa A. Dat wat in
werkelijkheid een paar minuten
in beslag neemt, genoeg om met
zachte drang de straat op te wor
den gezet, groeit in de gedachten
van de schrijver uit tot een vol
uur meedrijven op de stroom van
zijn associaties.
De man onderbreekt zijn ge
dachten slechts om met vaste re
gelmaat een nieuw bekertje on
der de druppelende slang te zet
ten en het volle toe te voegen aan
een rijtje van uiteindelijk zo'n
veertig bekertjes. Ik ben bang
dat deze dwingende symboliek
van langzaam verstrijkende tijd
de toeschouwers gisteravond al
snel in haar greep kreeg. Bij be
kertje tien begon mijn buurman
al op z'n horloge te kijken, om bij
bekertje twintig voor het eerst
even in slaap te vallen.
Theatraal gebeurde er niets dat
enige spanning opriep. De schrij
ver zei zijn tekst en wisselde zijn
bekertjes en bleef tot het einde
toe bedachtzaam formuleren.
Even leek hy nog met zijn kruk
te gaan gooien, maar zelfs dat
bleef ons bespaard.
Hubert Fermin had zyn eigen
poëtische tekst beter aan een an
der kunnen geven om geënsce
neerd te worden, zodat die wat
objectiever op z'n ware theatrale
mogelijkheden bekeken had
kunnen worden. En wat betreft
het LAK-theater neem ik maar
aan dat deze voorstelling onge
zien en uit loyaliteitsoverwegin
gen is overgenomen van het zus-
tertheater in Haarlem.
MARC VAN DER VELDEN
