@ufti3icutos
ZATERDAG 13 OKTOBER 1984
PAGINA 17
Aflevering 7
"Als het strakjes helemaal don
ker is, gaan we de poort uit". Hij
lachte geheimzinnig."Ik heb een
prachtig middeltje, laat dat maar
aan mij over. Heb je wat om mee te
vechten?"
Maar dat hadden we geen van
beiden, en het eerste wat we gin
gen doen was thuis een mes kapen
en twee van de zwaarste wilgetak-
ken snijden langs de onderzij van
de binnenstadsmuur.
Het was inmiddels helemaal
donker geworden en samen gingen
we op onderzoek uit.
Het moest ongeveer acht uur
zyn, ik had de omroeper al zo lang
geleden gehoord. We zaten op de
stadswal, even voorbij de Rijns-
burgerpoort, die we altijd de Blau
we noemden. Wij liepen niet in de
gaten, want niemand kon een hand
voor ogen zien. Ik dacht eigenlijk
dat het zo donker was van een ge
weldige bui, maar hoewel de wind
begon op te steken regende het die
hele avond niet.
Wout van de Zijdgracht had al
een hele poos niks gezegd, hij had
alleen maar wat met z'n stok zitten
zwaaien. Onder onze voeten, die
over de muur hingen, was het wa
ter van de buitenvest dat zachtjes
bewoog onder de wind. Links van
ons waren de donkere torens van
de poort, en beneden op de straat
hoorden we soms een soldaat, of al
leen maar wat gerammel met helle
baarden. Ik zat te prakkizeren hoe
het nou moest, en begon net: "Hoe
wou je nou...", toen ik ontdekte dat
Wout stilletjes in zichzelf zat te la
chen. Hij had natuurlijk wel in de
gaten dat ik ongeduldig was.
"Wacht even", fluisterde hij on
nodig geheimzinnig, "hij is nou bij
na ver genoeg weg". "Wie?" vroeg
ik. "De andere", zei hij, en weer zat
hij te grinniken.
Toen stond hij op en zei: "Kom
mee, het is tijd". En toen we van de
stenen trappen afdaalden, vervolg
de hij: "Om acht uur wisselt de sol
daat op wacht. En die er nou staat,
is een makkelijke. Dat zal je zien.
Je hoeft niks te zeggen, alleen
maar wat te knikken".
Op een houten bankje zat de ou
de poortwachter en naast hem
leunde een hellebaardier. Wout
liep recht op hen af.
"Voor Sint-Margaretha, groot
moeder".
"Wat moet je?" zei de poort-
wacht.
"Grootmoeder in Sint-Margare
tha, eieren", en hij klopte voorzich
tig op z'n kleren, hoewel ik zeker
wist dat daar geen eieren zaten.
"Blijven jullie vannacht?"
"Weten we niet. Misschien loopt
het af'.
De hellebaardier stond er onbe
wogen bij en de oude portier krab
de in z'n haren. "Ben je van de
week al niet meer geweest?" vroeg
hij toen.
"Twee keer", loog Wout gemak
kelijk, en daarna maakte de man
'.et kleine deurtje open met een
van zijn lange sleutels. Hij keek
nog wel even wantrouwend naar
mij, eigenlijk naar m'n wilgenstok,
dacht ik, haalde toen zijn schou
ders op en zei: "Vooruit maar".
Toen we de brug over waren be
gon Wout weer zachtjes te grinni
ken. "Ze lopen er altijd in", zei hij,
"maar laten we opschieten". Bui
ten de Blauwe Poort was de weg
geheel door hoge struiken omge
ven, waarboven populieren uitre
zen. De wind blies door de ritselen
de blaren en tegen de nachtlucht
staken de bomen donker af. Wij
volgden de bochten van de slinge
rende weg die hier eerst een beetje
de grachtkant hield, en dan linksaf
omboog naar de kant van de kloos
ters. Het waren alle drie oude ge
bouwen langs de weg naar Poel
burg, en we wisten dat ze nog maar
gedeeltelijk in gebruik waren. In
Sint-Margeretha werden ernstig
zieken, die men verdacht vond,
verpleegd. En daarvan had Wout
gebruik gemaakt om in de nacht
buiten de wal te kunnen komen.
We waren al vlug waar we zijn
wilden. Sint-Aegten lag het verst
van de weg af, helemaal in een ver
wilderde en bijna ondoordringbare
tuin. Een smalle vaart liep er ach
terlangs, die op het Galgewater
moest uitkomen. En bij de wete
ring stond het hondehok.
"We zijn toch te vroeg, voor ne
genen komt er geen mens, dat zal
je zien", zei Wout. "We moeten een
goed plekje opzoeken".
Als twee speurhonden slopen we
om de rotte schuur heen, die zo
bouwvallig was dat het eigenlijk
onbegrijpelijk was dat hy nog
overeind bleef. Waar de deur was, -
er was een deur, en die kon zelfs
met een dwarsbalk gesloten wor
den, al stond hij eeuwig open, -
waar de deur was, voerde een heel
smal, met struiken overgroeid
paadje naar het overschot van het
klooster dat Sint-Aegten werd ge
noemd, half ingestort en niet meer
in gebruik, en, voor zover ik be
greep, ook onbruikbaar. Een ideale
plaats om geheime vergaderingen
te houden (en jongensvechtpartij
en).
voor de tweede maal bij de open
staande deur ontmoetten.
"Dat dacht je maar", zei Wout,
"zal ik je eens wat laten zien? Ik
heb het zelf pas een week of wat
geleden gevonden".
Hij nam me mee naar de ruïne. Ik
hoorde geritsel en geplons. Kik
kers en vogels schenen zich uit de
voeten te maken, als het tenminste
geen ratten waren. Wij gingen door
een openhangend raam naar bin
nen. Zien konden we zo goed als
niets, maar op de tast volgde ik die
onbetaalbare Wout die me weer
eens een avontuurtje ging bezor
gen. Het was overigens niet de eer
ste keer dat ik met hem op stap
was.
Een paar minuten minuten later
zaten we op zo'n gewiekste plaats
verstopt, dat ik bijna niet stil kon
liggen van de lach. Hij had me naar
een volmaakt ongeschonden kel
dertje gebracht. Van onder zijn jak
had hij z'n lantaarntje tevoor-
schoon getoverd. En toen we het
aangestoken hadden, had hij zelf
het meest verbaasd gekeken.
"Ik dacht een lege kelder te vin
den, en kijk nou eens", zei hij. Er
stonden banken, er hingen toort
sen, klaar om aan te steken. Er la
gen zelfs wapens.
"We hebben de zaak bij de staart,
vader", lachte hy opgewonden,
"maar wat nou?"
En toen deed ik m'n mooiste zet.
"Kijk es", zei ik, en wees omhoog.
Maar hij zag niks.
Ik wees op een donkere spleet
langs de kelderzolder, en ineens
had hij het ook door. "Dat moet
daarboven zijn", zei hy. We zoch
ten een trap, maar die was er niet.
We liepen terug, de kelder uit, om
de hele ruïne heen, en kruipend
tussen stenen, omgevallen muur
tjes en door het dichtste struikge
was dat ik ooit gezien heb, vonden
we een hol, waarin we languit net
konden liggen en met onze ogen
door de spleet konden kijken.
Daar lagen we en zwegen gerui
me tijd. Als die Geuzen nog kwa
men, vond ik, kwamen ze laat.
Maar hoe gaat dat, wachten duurt
nou eenmaal lang. En omdat het zo
donker was leek het wel driemaal
langer, want de kaars hadden we
natuurlijk uitgedaan.
Eigenlijk herinner ik me van die
hele avond het best wat wij daar in
die nauwe schuilplaats elkaar heb
ben toegefluisterd. Niet dat wat wij
later ontdekten, en wat de eerste
sleutel tot de oplossing van alle ge
heimen zou blijken te zijn. Nee,
wat Wout en ik elkaar daar in de
smerigste bende van stenen, kalk,
takken, vuil en ongedierte hebben
toegefluisterd.
Ik was ermee begonnen. Ik zei
dat ik niks van heel de toestand be
greep. Waarom moesten Hollan
ders en Hollanders elkaar in de ha
ren vliegen, terwijl de vuile buiten
landers op ons geld aasden?
En toen zei Wout iets vreemds.
Hij zei: "Het komt van de nieuwe
leer". "Wat is dat dan?", zei ik.
"Ik weet het niet", zei hij. En na
een poos: "Mijn vader noemt het
poppenkast". "Wat?" vroeg ik.
"Och", zei hij, "die heiligenbeelden
van jullie". Toen zwegen we weer
een tijdje.
Hij had natuurlijk gelijk. Maar be
grijpen deed ik het niet. Want als
iemand niet van die beelden hield
in onze kerk, wel, dan bleef hij
weg. Maar wat hadden de Span
jaarden daar nou mee te maken?
En waarom moesten Hollanders er
zeerover voor worden, of moorde
naar? Het warrelde in mijn hoofd.
Beeldenbrekerij, goed - of niet
goed. Hageprekers, vooruit, als je
daar zin in had. Maar dan: de pen
ningen, de goedkerkse kooplui, de
landvoogd, de koning. En Oranje,
de Prins.
Probeerden ze er allemaal een
slaatje uit te slaan? Waarom moes
ten er steden worden platgebrand
door Italianen in Spaanse dienst?
Waarom was niet iedereen het er
over eens dat Hollands geld Hol
lands geld was? Waarom waren er
Hollanders die landvoogd Alva
S—
da. 14.30, 19.00 en 21.15 uur, zo. 14.15,
16.30, 19.00 en 21.15 uur, al.
LIDO 1 (124130): "Once upon a time
in America", da. 19.45 uur, do. t/m zo.
ook 14.00 uur, 12 jr.
LIDO 2: "Gebroken spiegels", da.
14.30, 19.00 en 21.15 uur, zo. ook 16.45
uur, 16 jr.
LIDO 3: "Romancing the stone", da.
14.30, 19.00 en 21.15 uur, zo. ook 16.45
uur. 12 jr.
LIDO 4: "Indiana Jones and the Tem
ple of Doom", da. 14.30,19.00 en 21.15
uur, zo. ook 16.45 uur, 12 jr.
STUDIO (133210): "De Schorpioen",
da. 19.00 en 21.15 uur, do., vr., fma. en
di. ook 14.30 uur, 12 jr.
Kindermatinee: "Donald Duck in het
Wilde Westen", za., zo. en woe. 14.30
uur, zo. ook 16.45 uur, al.
TRIANON (123875): "Emmanuelle
IV". da. 14.30, 19.00 en 21.15 uur, zo.
14.15, 16.30, 19.00 en 21.15 uur, 16 jr.
REX (125414): "Satisfactions", da.
14.30, 19.00 en 21.15 uur, 16 jr.
Nachtvoorstelling: "Het grote voor
deel". vr. en za. 23.30 uur, 16 jr.
Alphen
(voor reserveringen 01720-20800)
EURO 1: "Conan, de vernietiger", da.
18.45 en 21.15 uur, za., zo. en woe. ook
13.45 uur, 16 jr.
Nachtvoorstelling "Cónan, de ver
nietiger", za. 24.00 uur, 16 jr.
EURO 2: "Romancing the stone",
dag. 18.30 en 21.00 uur, beh. di., 12 jr.
Nachtvoorstelling: "Romancing the
stone", za. 24.00 uur, 18 jr.
Kindermatinee: "101 dalmatiërs", za.,
zo. en woe. 13.45 uur, al.
EURO 3: "Police Academy", da. 18.45
en 21.15 uur, za., zo. en woe. ook 13.45
uur, al.
Nachtvoorstelling: "Meisjes om te
blussen", za. 24.00 uur, 18 jr.
EURO 4: "Indiana Jones and the
Temple of Doom", da. 18.30 en 21.00
Voorschoten
(voor reserveringen 01717-4354)
Greenway: "Silkwood", do. 20.00
vr., za. en zo. 21.15 uur, 16 jr.
'Terms of endearment", ma., di
woe. 20.00 uur, al.
"Cannonball run II", vr., za. en
19.00 uur, 12 jr.
"Ciske de rat", vr., za. en zo. 15.45
al.
Kindermatinee: "Sjors, Sjimmie
de gorilla", za. en zo. 14.00 uur, woe.
14.30 uur, al.
Katwijk
(voor reserveringen 01718-74075)
CITY 1: "De liquidator", do., vr., za.,
zo. en woe. 14.45, 19.00 en 21.15 uur.
ma. en di. 19.00 en 21.15 uur, 16 jr.
CITY 2: "Don Camillo slaat door", zie
tijden als in City 1, al.
CITY 3: "Ping en Pong de Chinese
schatjes", zie tijden als in City 1, al.
CITY 4: "Hij, zij en de Alpenwei", zie
tijden als in City 1, beh. za.- en woe.-
middag, 16 jr.
CITY 4: Kindermatinee: "Bugs bun
ny", za. en woe. 14.45 uur, al.
geld leenden om tegen de Hollan
ders te vechten? En waarom be
vochten de buitenlanders niet al
leen de opstandelingen, de Geu
zen?
Ik zei weer: "Wat willen de Geu
zen eigenlijk?" Hij gromde wat,
iets als "Weet ik het".
"Zijn ze nou vriend of vijand?"
Maar daar wist hij ook geen ant
woord op.
Ik zei: "Het zijn bandieten. Ze
hebben allemaal het een of ander
uitgespookt en nou...."
Maar toen leek hij kwaad te wor
den. "Dat geloof ik niet" zei hij,
"M'n neef... stil"!.
We hoorden allebei de stemmen,
en vanaf dat ogenblik begon het in
de kelder voor onze ogen te gebeu
ren. Eerst kwamen er twee man
nen binnen. En, waarom weet ik
niet, maar ik voelde plotseling een
uitbundige vreugde omdat het zul
ke jonge kerels waren. Ze waren
nauwelijks groter dan wij. Ze sta
ken de toortsen aan en raapten het
een en ander bij elkaar. Zij praat
ten wat, maar ik begreep er in elk
geval weinig van. Het leek te gaan
over de andere mannen, want ik
hoorde namen noemen. Toen ver
dwenen ze uit het zicht.
Maar direct daarop kwamen ze
terug en achter hen kwamen er nog
zes, en even later nog veel meer.
Wel vijftien man zaten toen bij el
kaar. Ik kon mijn ogen niet gelo
ven. Ik kende hen geen van allen,
en de meesten zagen er uit als flin
ke, gebruinde kerels, sommigen
met een baard.
Ik wilde Wout vragen of zijn va
der..., maar hij porde met zijn elle
boog in mijn ribben voordat ik wat
fluisterde. En hij had schoon ge
lijk. Wij zaten hier veel te goed, nie
mand kon ons zien, we moesten
geen geluid maken.
Ik was stom verbaasd toen een
van de mannen een boek nam en
voorlas. Ik kon niet helemaal ver
staan wat hij zei, want hij deed af
schuwelijk eentonig. Ineens besef
te ik dat het net zoiets was als wan
neer vader Maarten een mis las.
Daar leek het wel op, want daarna
stonden ze op en dezelfde man
bad. Ik verstond het woord voor
woord.
En het vreemdste was dat ik het
mooi vond. Ik begreep op dat
ogenblik heel goed dat hier ketters
doende waren, maar ik vond er
niets geks aan. Ze zaten allemaal
even eerbiedig als in de kerk. Maar
ik vond het wel gek, dat ze vlak
daarop druk aan het redeneren
sloegen, blijkbaar over oorlogsza
ken. Ik kon het helemaal volgen
Er was er één die een plan had, en
blijkbaar overal alles van wist. Hij
wist ook de wegen, hij noemde
dorpen en huizen en namen. Ze
waren ook allemaal enthousiast, en
hoe druk ze ook door elkaar praat
ten, het leek toch dat ze alleen
maar te weten wilden komen, wat
ze allemaal precies zouden doen.
Op zo'n manier werd er dus een
complot in elkaar gesmeed. Het
ging er om de vijand een grote
voorraad afhandig te maken:
koeien, koren, en ik weet niet wat.
Ze wisten precies waar ze het halen
moesten, alleen niet wanneer! In
elk geval hadden ze het daar niet
over. Misschien omdat zij het wel
wisten, maar niet het niet hardop
zeiden uit overdreven voorzichtig
heid, of omdat alles nog moest
worden geregeld. En toen ineens
ging er een schok door me heen.
Iemand noemde de oude Steven,
en vlak daarop waren ze ineens stil
om die ene hegn, want hij bleek
iets heel belangrijks te vertellen.
"We worden gevolgd", zei hij.
"Er moeten papen zijn, die ons op
de handen kijken".
Ik schrok me ongelukkig. Dach
ten ze aan ons? Wisten ze dat wij
toekeken en luisterden? Hadden ze
soms stiekem al de weg terug voor
ons afgesneden en stonden er ach
ter onze rug al lui op ons te wach
ten? Ik keek, voor zover dat moge
lijk was, naar Wout. Zijn gezicht
was nauwelijks te zien, maar hij
scheen onbewogen.
Ik luisterde weer scherp
"De vorige keer zijn we
begluurd".
Er kwam wat deining onder de
mannen, maar die ene vroeg om
stilte. "Ik heb een kerel gesproken,
en die heeft me ronduit gewaar
schuwd... nee, nee, stil nou... ik heb
me niet bloot gegeven... hij weet
niks... ik hield me totaal van de
domme, maar ik denk niet dat hij
er helemaal inliep. De papen, zei
hij, hebben lont geroken en willen
onze plannen aanbrengen bij de
Spanjolen. We moeten drommels
voorzichtig wezen, en vooral voor
lopig geen nieuwelingen opne-
Ik kon het niet laten. Ik stootte
Wout aan, maar hij gaf geen kik en
hij verroerde zich evenmin. En
toen schrok ik bijna nog meer.
"Ik heb met die dove kwartel ge
praat", zei hij daar beneden weer.
Ik wist gelijk wie hij bedoelde. "En
de oude was niet alleen kwaad als
een spin, maar hij had er lucht van
gekregen dat we in zijn schuur
hadden gezeten, dat weet ik zeker.
En nog meer. Er moet een meisje
bij betrokken zijn, hij heeft een
schoen gevonden. Natuurlijk heb
ik niets gezegd, maar ik vond het
beter dat wij vanavond maar weer
onze oude plaats opzochten, in
plaats van daar binnen de muur.
En nou zal ik jullie wat zeggen...
Die jonge kerel waar ik het over
had, daar zal ik op gaan letten. Die
scheen er meer van te weten, en als
hij het weet, dan krijg ik het uit
hem. En jullie, jullie houden ieder
een en alles in de gaten, dat onze
zaken niet worden verraden aan de
Spanjolen".
Ik kon nauwelijks mijn onge
duld bedwingen totdat zij weer
zouden opbreken. En toen einde
lijk de toortsen uit waren en ieder
een weg was, en Wout nog geen
aanstalten maakte om ook op te
stappen, toen hield ik het niet meer
uit. Ik begon: "Zie je nou wel...".
Maar hij gaf me een stomp en
mompelde dat ik m'n snuit moest
houden. Zeker pas een kwartier la
ter begonnen wij aan onze terug
tocht en we zwegen allebei.
Pas vlakbij de poort zei Wouter
iets. "Laten we nergens over pra
ten voordat we de poort door zijn".
Ik knikte, maar of hij dat zag weet
ik niet.
Bij de oude poortwachter speel
den we hetzelfde spelletje als eer
der die avond, en hij liet ons mop
perend door. Ik zat er eigenlijk
over in of hij het wel zo aanneme
lijk zou vinden, zo'n ziekenbezoek
in de late avond. Maar toen ik de
oude man op z'n bank naar een
kruik zag grijpen, begreep ik dat
hij zich niet veel zorgen maakte, en
zeker geen zorgen die niet met een
slok bier waren weg te spoelen.
In de stad, al een eind op het Ra
penburg, begonnen we langzamer
te lopen en fluisterend te praten.
Wout was het met me eens, de
Geuzen wisten iets. maar lang niet
alles. Een vreemde knaap had hen
iets verteld, ze wisten iets van een
meisje. Was dat hetzelfde meisje, of
weer iemand anders? Maar precies
wisten zij het ook niet. Wout kende
de aanvoerder van de Geuzen net
zo min als ik, maar hij had hem wel
eens gezien, zei hij. Van de Geu-
zenplannen begreep hij dat zij van
daag of morgen naar het Noorden
op stap gingen om een grote slag te
slaan, en dat dat in het voordeel
van Leiden was.
"Je ziet dat de Geuzen toch er
gens goed voor zijn", zei hij. En we
waren het erover eens dat wij de
Geuzen in de gaten moesten hou
den, als we iets te weten wilden ko
men.
Die avond was ik toch nog vrij
vroeg thuis. Vader zat met moeder
bij het vuur en Margotje werd ge
holpen. Niemand vroeg me iets, ik
at nog wat, er was pap, en ik ging
naar bed. Maar ik kon niet direkt
de slaap vatten. De hele avond al
hadden de gedachten bij me op de
loer gelegen, en nu pas kregen ze
hun kans.
Het meisje, het donkere haar, de
aanraking met de mond, het ver
haal van de kerels en het visioen
dat ik had over de vergadering in
de schuur van de oude Steven, al
les dwarrelde door elkaar.
En toen ineens, eindelijk zou je
zeggen, wist ik wat ik ervan den
ken moest. Ten eerste: het meisje
(of de vrouw) had niet bij hen be
hoord, want ze wisten er niets van.
En ten tweede: zij hadden haar niet
vermoord!
Ik was op slag klaar wakker.
Natuurlijk, zij hadden er hele
maal niets mee te maken. Maar...
Was zij dan per ongeluk daar
achter die schuur ver...? Had zij he
lemaal niet het plan gehad zich met
de Geuzen te bemoeien? Wist oude
Steven iets? Of die kerel, die de
Geuzen had gewaarschuwd? Wist
die iets meer?
En met de gedachte aan die
vreemde snuiter viel ik eindelijk in
slaap.
Die winter werd een van de
vreemdste die ik ooit heb meege
maakt. Ik kan niet zeggen dat wij
er, behalve dan onze onverwachte
ontmoeting met de vrijbuiters en
de Geuzen, nog veel merkten dat
de Spaanse legers het op onze stad
hadden voorzien.
(Wordt vervolgd)
De Lakenhal - tentoonstelling 'Beel
den bekijken', 15/9 t/m 25/11; di t/m za
van 10-17 uur. zo 13-17 uur.
Art-House - Stille Mare, Aga Kaag, et
sen; tot 15/10, ma 12-18 uur, dag. 10-18
uur. do tot 21 uur. zo 11-18 uur.
Koffiehuis 't Suppiershuysinghe -
Gerecht, Foto-expositie Ef Rohde,
oktober; ma t/m za van 10-22 i<
Exposities
Galerie Van der Vlist - Botermarkt,
Jan van Zonneveld, zeefdrukken en
aquarellen, t/m 30/11; di t/m za van 10-!
Sylvius Laboratoria - werk van Gem
ma van den Broek en sieraden van Si-
ta Falkena, tot 15/10, ma t/m vr 8.30-lï
Galerie Denise Stephan - Bakker-
steeg, Ton de Bruin, schilderijen,
gouaches, Elsa Westland, beelden, 14/
10 t/m 18/11; vr.za. zo, 13.30-17.30 uur.
Lak-galerie - Cleveringaplaats, Han-
neke Kop, schilderijen, Peter Gente
naar, papierreliëfs, t/m 10/11; ma t/m
vr 10-22 uur.
Leiderdorp
Gemeen tehuis tentoonstelling Al-
phons van Leeuwen, prenten op rijst
papier en houten beelden, t/m 23/10;
Muzenhof - Gordjnsingel, A. Knops,
aquarellen, olieverf, tekeningen en
Agnes de Sitter, gobelin, 11/10 t/m 6/
11; di t/m vr 14-18 uur, za 9.30-12 uur.
Warmond
Galerie De Pomp - Dorpsstraat, Ba
rend Groenendijk, aquarellen en te
keningen, Marceline Gevaerts, M^jo-
iika aardewerk, t/m 25/10; di 19-21,
woe 10-12, do, za, zo, 14-16 uur.
Het Oude Raadhuis - Dorpsstraat,
thema expositie 'De toekomst', Hen
drik Jan Brakels en Leo Oostenbrug,
schilderijen, objecten, foto's, schaal
modellen; iedere zondag tussen 14-16
uur doorlopende dia-show; t/m 18/10;
di 19-21, woe, do, zo 14-16 uur, za 11-16
Wassenaar
Galerie Henk de Greef - Schoolstraat,
Anja Duyvesteyn, schilderijen acryl/
linnen - acryl/papier en Henk Mooij,
keramische plastieken, t/m 18/10; di tl
m za van 10-17 uur.
Oegstgeest
Kapsalon Jacques van Bellen - Lange
Voort, expositie Leni Kluiters-Venne,.
keramiek en Hein Wilzen, aquarellen,
tot 26/10; di t/m do 9-18 uur, vr van
9-21 uur, za van 9-17 uur.
Ongevallendienst
ziekenhuizen Leiden
Ongevallendienst elke dag Acade
misch Ziekenhuis behalve van dins
dag 13.00 uur tot woensdag 13.00 uur
(Diaconessenhuis) en van vrijdag
13.00 tot zaterdag 13.00 uur (Elisabeth
ziekenhuis)
Bezoekuren
ziekenhuizen
Diaconessenhuis.
dagelijks van 16 00-17.00 uur en van
18.30-19.30 uur, met uitzondering van:
afdeling intensieve zorg: van 10.30-
11.00 uur en van 19.00-19.30 uur en na
overleg met de dienstdoende ver
pleegkundige;
kinderafdeling: van 10.30-19.00 uur
en na overleg met de dienstdoende
verpleegkundige;
jongerenafdeling: van 16.00-17.00
uur en van 18.30-19.30 uur.
Sportmedisch Advies Centrum:
Blessurespreekuur: Elisabethzieken-
huis Leiderdorp, 's maandags van
19.30-20.30 uur.
Bezoekuren St. Elisabeth-zieken-
huis:
Volwassenen: dagelijks van 14.00-
Bezoek aan ernstige patiënten
Wanneer voor ernstige patiënten
doorlopend bezoek wordt toegestaan
Kraamafdeling: dagelijks van 11.15-
12.00 uur (alleen voor echtgenoot) en
van 15.00-16.00 uur en van 18.30-19.30
Kinderafdeling: dagelijks van 15.00-
18.30 uur.
Afdeling C.C.U. (hartbewaking) dage
lijks van 14.00-14.30 uur en van 19.00-
19.30 uur.
Intensieve verpleging: dagelijks van
14.00-14.30 uur en van 19.00-19.30 uur.
Academisch ziekenhuis
Tel 269111
Voor alle patiënten (behalve kinde
ren) zijn de bezoekuren als volgt:
Elke dag: 14.15-15.00 uur en 18.30-
19.30 uur.
Avondbezoekuur afdeling Verlos
kunde 18.00-19.00 uur.
Bezoektijden Kinderkltniek
Dagelijks 15.00-15.45 uur en 18.30-
19.00 uur
Bezoektijden kinderafdelingen.
Elke dag: 14.15-15.00 uur en 18.30-
19.00 uur. (Alleen voor ouders van
kinderen kan er een afwijkende tijd
afgesproken worden met de hoofd
verpleegkundige).
Alphen aan den Rijn
Rijnoord:
Bezoektijden 's middags 14.30-15.15
uur, 's avonds 18.30-19.30 uur. Extra
bezoek voor de hartbewaking: 's och-
avonds 19.30-20.30 uur. Kinderafde
ling 's middags 14.30-15.30 uur, 's
middags alleen voor ouders 14.30-
13 oktober 1984
Honderd jaar geleden stond i
de krant:
- In de "Revue Scientifique
verhaalt Emile Rouart van een
merkwaardige vriendschap
tusschen een kat'en een musch.
Zijn kat kwam eens de kamer
binnen met een musch, die zij
gevangen had, in den bek. Zij
liet het diertje los om er mede te
spelen, zooals zij met hare mui
zen deed. Maar de vogel, die
aan één vlerk verlamd was en
niet kon wegvliegen, bood in
zijn wanhoop de kat moedig
weerstand door haar vinnig op
den neus te pikken. De kat, die
hierop niet verdacht was, trok
zich terug en sedert dat oogen-
blik waren de dieren broederlij
ke vrienden. Zij aten en sliepen
samen en liepen doorgaans
naast elkander. Dikwijls liep
de kat door het huis met de
musch op haar rug of in haar
bek. En evenals in vele dergelij
ke gevallen, speelde de kleinste
de baas. De kat mocht niet aan
haar eten komen voor de musch
genoeg had.
Te Berlijn heeft eene ontplof
fing plaats gevonden in het
huis van een vuurwerkmaker
in de Schmedterstraat. Een on
bekende kwam bij den vuur
werkmaker en begaf zich. ter
wijl deze zich even verwijderd
had, met eene brandende si
gaar in de werkplaats! Eenige
minuten later hoorden men een
knal en stond het huis in vlam
men, terwijl een gedeelte van
den muur instortte en eene
vrouw met haar kind gevaar
lijk kwetste. Den man, die het
ongeluk veroorzaakte, vond
men dood in de werkplaats.
Vijftig jaar geleden
De beruchte Corsicaansche
bandiet Spada, die zes maan
den lang door zenuw-specialis
ten te Marseille in observatie is
gehouden, is volgens het uitge
brachte rapport der deskundi
gen volkomen normaal. Hij si
muleert krankzinnigheid. Spa-
da zal dezer dagen naar Corsi-.
ca worden overgebracht tenein
de voor de rechtbank te ver
schijnen. Hij is reeds veroor
deeld tot twee en vijf jaar ge
vangenisstraf wegens het bezit
van vuurwapenen en het aan
houden van een postwagen.
