Zichtbare emoties in 'Klap op klap'
Veel nuance bij
Brits mannenkoor
Haitink verlaat Concertgebouworkest
Solo-toneel over ldndermishandeling
Oude glorie herleeft
bij Haagse Comedie
Opmerkelijke muziek 'Diverse'
Poppenkeet speelt goed in op
reacties van ldeuterpubliek
Pigeon Drop in het LVC: Revue op 78 toeren
'Toneel in
Amsterdam
bevoordeeld'
MAANDAG 8 OKTOBER 1984
KUNST
PAGINA 11
Dolgedraaide
'Tussenlanding'
'Tussenlanding in Teheran' door het
Reisgezelschap. Tekst: Antoine Uit-
dehaag. Muziek en regie: Ruut
Weissman. Met Doris Baaten, Bruun
Kuijt, Erna Sassen, Jaap Hoogstra
en Rutger Laan. Gezien op 5 oktober
in de Leidse Schouwburg.
LEIDEN - Dit stuk is niet on
verdeeld gunstig ontvangen, zo
als al eerder in deze kolommen
gemeld werd. Als er dan ook nog
maar zo'n dertig toeschouwers in
de zaal zitten, beïnvloedt dat on
willekeurig je beoordeling - het
heeft geen zin om dat te ontken
nen. Hopen maar, dat het mee
valt; helaas was dat niet het ge
val. Deze zogenaamde muziek-
theaterproduktie bleek geen mu
sical, geen cabaret, geen Sjef van
Oekel-parodie en geen toneel
stuk met begeleidende luister-
liedjesmuziek. Toch had het te
gelijk van dit alles iets weg: een
vormloze brij van losse scènes,
die een minimale samenhang
vertoonden.
Een vrouw raakt voor controle
op een vliegveld haar pas kwijt
en komt met enkele mensen in
contact. Dan volgt - volgens het
programma "een maalstroom
van gebeurtenissen, waarvan de
logica hóór in elk geval ontgaat".
Nou, dat geldt zeker niet voor
'hóór' alleen! Ze ontmoet een
man, die tevens goochelaar, col
porteur, agent, toerist en haar
overleden moeder voorstelt. De
optredende stewardess blijkt
achteraf het door hem 'doorge
zaagde meisje'. En er is de rond
reizende componist, die in op
dracht van nieuwe staten volks
liederen schrijft. Moet je dit als
somber toekomstvisioen over
communicatieloze mensen dui
den? Is het een absurd uitvergro
te maatschappijvisie?
Is de 'Tussenlanding' als mo
mentopname op te vatten, waar
bij je zelf associatief de verbin
dingen moet leggen? Of gaat het
vooral om 'taal', 'illusie' en
'kunst'? Grappig zal het wel niet
bedoeld zijn: daarvoor zijn de re-
kwisitentrucs veel te flauw. Aan
het begin van dit nieuwe theater
seizoen hebben bijna alle thea
termakers hun doelstelling na
drukkelijk met het woord 'ver
nieuwing' omschreven. Alsof je
Vernieuwing zou kunnen pro
grammeren! Deze produktie laat
zien, wat je krijgt, als vernieu
wen doel op zich wordt: een dol
gedraaid experiment.
WIJNAND ZEILSTRA
'Klap op klap' van Maria Reinhard. Solo-to
neel door Ineke Brinkman. Regie: Dea Koert.
Gezien in het Theater aan de Haven op 5 okto
ber. Voorstellingen aldaar t/m 13 oktober.
SCKE'v LN1NGEN - Acties ter bestrij
ding en voorkoming van kindermishande
ling blijken helaas maar al te noodzake
lijk, maar ondersteuning daarvan door
een toneelstuk lijdt al bij voorbaat onder
I i een aantal praktische bezwaren. Kinder
zit mishandeling zelf kan niet ten tonele wor-
i" fr tf mtl den gebracht en het is zelfs onmogelijk
Ineke Brinkman in Klap op klap'. geloofwaardige roUen te creëren voor de
meest direct betrokkenen, namelijk de
(foto Pan o kinderen zelf. Een stuk over dit onder
werp wordt daarom bijna onvermijdelijk
een stuk over de gewetensconflicten
waarin de omgeving verzeild raakt of een
stuk waarin de ouders met hun problema
tiek centraal staan. De eerste mogelijk
heid leidt echter eerder tot een volwaardi
ge dramatische spanning dan de tweede,
die het gevaar in zich draagt van een
praatstuk dat ontaardt in een pamflet te
gen sociale misstanden. Tot de laatste ca
tegorie behoort 'Klap op klap', het verhaal
van een moeder die zelf eerst een lijdens
weg van tehuizen, mislukkingen, veroor
delingen en tijdelijke vervreemding van
haar kinderen moest doormaken eer zij -
geheel tegen haar aard in - haar onmacht
op een van haar kinderen ging afreageren.
De vraag is bovendien of 'Klap op klap'
daarmee een stuk is geworden over kin
dermishandeling of een aanklacht tegen
een sociaal systeem dat een moeder in een
dergelijke positie manoevreert.
De voorstelling zelf lijkt in de laatste
richting te wijzen, vooral door een onge
breideld realisme, dat de vertellende moe
derfiguur constant in het centrum van de
belangstelling houdt. Wat zij ook vertelt,
voortdurend drukt de regie van Dea Koert
door middel van allerlei details in de ens
cenering de toeschouwer met zijn neus op
alledaagse feiten als handdoeken opvou
wen en rauwkost malen. De vertelster
wordt belangrijker dan haar vertelling en
de barokke speelstijl van Ineke Brink
man, die elke emotie onder een ver
grootglas legt, doet de rest. Dat deze actri
ce na een afwezigheid van meer dan twin
tig jaar op de Nederlandse podia is terug
gekeerd, mag op zich verheugend worden
genoemd. Jammer is echter dat deze te
rugkeer plaats had in een voorstelling
waarin de vele heftige emoties meer zicht
baar dan voelbaar werden gemaakt. 'Klap
op klap' dreigt daardoor te verzanden in
uiterlijk vertoon en dat kan nooit de be
doeling zijn geweest.
PAUL KORENHOF
•Stumpers leeft!', een programma met teksten van J.H. Speenhof en Herman
Heijermans, gespeeld door de Haagse Comedie. Samenstelling en regie: An-
ne-Marie Heyligers. Gezien in Het Paradijs (Kon. Schouwburg) op 6 oktober.
Voorstellingen Dm 4 november elke vrijdag (18.00 uur), zaterdag (14.30 uur)
en zondag (12.00 uur).
DEN HAAG De afmetingen van Het Paradijs op de zolder van de
Koninklijke Schouwburg maken dit zaaltje niet alleen geschikt voor
het zogenaamde studiowerk en kleinschalige experimenten, maar
ook voor theatervormen die in de grote zaal door een gebrek aan
intimiteit een deel van hun effect zouden missen. "Emily" was daar
een goed voorbeeld van (en het zal ongetwijfeld velen een genoegen
doen dat Anne-Marie Heylingers in november begint met een nieuwe
serie voorstellingen van dit successtuk), maar voor 'Stumpers leeft!'
geldt dat ongetwijfeld in nog sterkere mate. de hoofdmoot van dit
programma bestaat immers uit eenaktertjes en gedramatiseerde
'falklandjes' van Heijermans, die met een wrang soort humor het
burgermilieu van rond de eeuwwisseling schilderen.
De sfeer is dikwijls even bekrompen als de blik of het gezichtsveld
van de medespelenden en dat harmonieert bijzonder goed met de
pijpenla die Het Paradijs in feite is. Natuurlijk is het altijd mogelijk
om met zulke tafereeltjes iets te 'doen', zoals Baal onlangs nog be
wees door de tien minuten durende dialoog 'Kwelling' op te blazen
tot een complete voorstelling, maar de bijbehorende stijl is toch die
van het gestileerde realisme met af en toe een lichte knipoog naar het
publiek. Zoiets is de Haagse Comedie wel toevertrouwd en regisseu
se Anne-Marie Heyligers heeft er al herhaaldelijk blijk van gegeven,
dat zij deze speeltrant tot in de perfectie beheerst. Stumpers leeft!
wordt daarmee een middagje likkebaardend genieten van echt 'ou
derwets toneelspel' (wat overigens niet wil zeggen dat er een barok
ke, ouderwetse speelstijl gehanteerd wordt) met als hoogtepunt de
Carl van der Plas en Lies Franken in 'Stumpers leeft!'
huiskamertragedie 'Nocturne', waarin oude rotten in het vak als Lies
Franken en Carl van der Plas alle registers kunnen opentrekken.
Deze typische Heijermans over een invalide, bejaarde werkgever
die 23 jaar een verschrikkelijk geheim voor zijn trouwe huishoudster
verborgen heeft gehouden, stijgt door de bijna angstwekkende per
fectie in het spel van Van der Plas en Franken boven zichzelf uit en
zorgt voor een klein half uurtje acteerkunst, dat helemaal geworteld
is in de grote bloeiperiode van de Haagse Comedie in de jaren zestig.
De liedjes van Speenhof, waarmee Reinier Heideman dit programma
omlijst ademen dezelfde sfeer met hooguit een nog nadrukkelijker
knipoog, maar ook op dat onderdeel wordt het verleden op een aan
gename wijze opnieuw tot leven gewekt.
PAUL KORENHOF
LEIDEN - Concert van de groep Di
verse van Mariètte Rouppe van de
Voort (sax en fluit) gehoord bij Hot
House op zaterdag 6 oktober op de
LVC-zolder aan de Breestraat.
LEIDEN Opmerkelijke klan
ken en stemimprovisaties van de
Engelse trompettist Phil Minton,
de schelle doordringende so-
praansaxofoontonen en bovento
nen van Ab Baars, het spannen
de en hard slagwerkgeluid, dat
de eveneens Engelse percussio
nist Roger Turner uit zijn zeer
laag bij de groen opgestelde bui
tenmodel drumset haalde, de
elektro-akoestische gecompo
neerde klankstructuren van de
vreemde vioolstreken van Maar-
tje ten Hoorn, het staccato trom
bonegeluid van de virtuose Wol
ter Wierbos gevoegd bij de ver
bazing en verwarring over het
buitenaardse geluid van een
vreemde muziek. Muziek die we
heel weinig horen. Een ander ele
ment is het compromisloze stre
ven de muzikale grenzen te ver
leggen. Dit zijn de onderdelen
van het avontuur van de groep
Diverse, die voor de derde maal
een korte Nederlandse tournee
maakt. De musici werden bijeen
gebracht door de Rotterdamse
saxofoniste en fluitiste Rouppe
van de Voort, bekend van de
groepen Hoketus en De Volhar
ding, opgericht door componist
Louis Andriessen. Naast de
groepscomposities bestond het
concert zaterdagavond bij Hot
House uit solo's en duo's zoals
die van sopraansax en viool of
het komische duet tussen de ge-
luidproducerende trombonist en
vervolgens schuivende trombo
nist met de elektronische klank
structuren, die via een muziek
band ten gehore werden ge
bracht. De Engelse gasten zijn
bekend van Fred Frith, de Mike
Westbrookband (Minton) en
Anette Peacock (Turner). Een
fascinerend hoogtepunt was het
duet van de zanger, jodelaar en
keelklanken uitstotende Phil
Minton, die deze klanken met
veel lef op een creatieve wijze
verbond met de geluiden van
slagwerker Roger Turner, die
zijn slagwerk had uitgebreid met
twee hardmetalen eigenbouw
cymbalen, die een zeer harde
maar lelijke klank produceer
den. De composities voor de ge
hele groep dwong en de musici
naar elkaar te luisteren en ruimte
voor egotripperij werd niet gebo
den. Het geluidsbeeld van de
groep bleef ook helder door de
afwezigheid van zaalversterking,
behalve dan de zanger, zonder te
kort te doen aan de geluidsba
lans en de hardheid van het volu
me. Ten slotte is er het nadeel dat
je meer van deze muziek moet
horen om je deze eigen te maken.
Een langere tijd van repetitie of
samenspel kan de kwaliteit van
het groepsgeluid nog hechter en
feller maken.
WILLEM WINSEMIUS
Uitwisselingsconcert van het Rijn
lands Christelijk Mannenkoor met
het Basingstoke Male Voice Choir.
Solisten: June Baker, sopraan, Su-
sanne Pronk, alt, Paul Wright, orgel.
Hooglandse Kerk, zondagmiddag, 7
oktober.
LEIDEN - Wanneer geluidsgol
ven tevens zouden kunnen ver
warmen, zou het talrijke publiek
zondagmiddag, na een ruim twee
uur durend concert, niet zo ver
kleumd de Hooglandse Kerk
hebben verlaten. Want geluid
werd volop geproduceerd door
zo'n 170 mannenkelen, orgel, pia
no en solisten. Ongeveer 60 van
die 170 behoorden toe aan leden
van het Engelse koor Basingsto
ke Male Voice Choir (BMVC),
o.l.v. de dirigent David Ogborn.
Zij waren dit weekeinde te gast
bij het Rijnlands Christelijk
Mannenkoor (RCM) dat meer
dan honderd leden telt en onder
leiding staat van de dirigent San-
der van Marion.
Beide koren lieten elk een to
taal ander beeld van een man
nenkoor horen. Het RCM zong
bijna uitsluitend bewerkingen
(vrijwel alle gemaakt door San-
der van Marion); zong met bege
leiding van orgel en liet over het
algemeen vooral dynamische
nuances horen tussen half-hard'
en heel hard. Het Engelse koor
zong alles uit het hoofd; zong bij
na het hele programma a-capella
(zonder begeleiding) en zong oor
spronkelijke werken, waardoor
er een plezierige afwisseling was
van uitbundige en weemoedige
stukken, die niet alle in dezelfde
stijl geschreven waren. Variatie
was ook aanwezig in de
koorklank: van het allerzachtste
zacht tot een fors geluid werd
eensgezind gerealiseerd. Het
koor beschikt over prachtig
diepe bassen die in iedere ge
luidssterkte soepel bleven klin
ken. De zuiverheid was de zwak
ste kant van het BMVC (vooral
bij de tenoren), maar misschien
speelde de temperatuur hier een
rol.
De alt Susanne Pronk had wel
een groter aandeel mogen heb
ben: zij heeft een breed maar
toch strak timbre, zij is woord
voor woord te verstaan en zingt
muzikaal. De sopraan June Ba
ker daarentegen had het druk;
haar eerste twee solo's met orgel
begeleiding van Paul Wright wa
ren tamelijk moeizaam door me
ningsverschillen over tempo (af
stand orgel-soliste was te groot).
In de twee opera-aria's met pia
nobegeleiding kon zij haar lyri
sche en zuivere stem beter tot
haar recht laten komen.
ELLEN LOOYESTIJN
"Ik zoek iets" van De Poppenkeet.
Spelers: Karin van Holst Pellekaan,
Leon Tol en Simon van Leeuwen.
Gezien op zondagmiddag 7 oktober,
LAK-theater.
LEIDEN - De uit de Leidse re
gio afkomstige groep De Pop
penkeet is al jaren actief. De laat
ste tijd geniet ze ook landelijk
bekendheid en waardering. Be
halve produkties voor specifieke
leeftijdsgroepen maakt ze ook
zogenaamde familievoorstellin
gen, geschikt voor mensen van
acht tot achtentachtig. Hoewel
de naam dat wellicht doet ver
moeden gaat het niet om enkel
poppentheater of poppenkast.
Typerend voor de groep door de
jaren heen is, dat ze het spel met
vaak levensgrote poppen combi
neert met het spel van een aantal
acteurs, een manier van werken
die bijvoorbeeld ook wordt ge
hanteerd door de eind deze
maand in het LAK optredende
groep Studio Hinderik.
Gistermiddag was De Poppen
keet op de vaste kinderzondag-
middag op het LAK met de spe
ciaal voor kleuters bestemde
produktie "Ik zoek iets". Zowel
in als voor een hele grote gelijk
vloerse poppenkast werd door
de drie acteurs met behulp van
vele decorwisselingen en enkele
levensgrote poppen het verhaal
verteld van brave Heintje Roode-
mond die op zoek is naar zijn def
tige tante gravin Alida, die op
een kasteel woont. De dikke taar
tjesliefhebber Blanus geeft zich
uit voor Heintje en probeert zo
om in de buurt te komen van de
twaalf ijskasten vol met taartjes.
Met hulp van de kinderen wordt
hij ontmaskerd. Als troost mag
hij met tante trouwen, komt zo
alsnog in het bezit van de ijskas
ten met taart, maar wordt wel
verplicht elke dag z'n tanden te
poetsen.
Elke moraliserende toon ont
breekt hierbij gelukkig. Er wordt
slechts een speels verband ge
legd tussen snoepen en tanden
poetsen, genoeg voor slimme ou
ders om dat 's avonds bij de was
tafel nog eens te berde te bren
gen. De Poppenkeet speelt deze
voorstelling al bijna een jaar op
kleuterscholen, en dat is goed te
merken. De acteurs beschikken
over een goede timing, de scènes
lopen vlot in elkaar over en het
verhaal is zo geconstrueerd dat
de kinderen voortdurend wor
den aangezet te reageren op het
gebeuren, waarop de acteurs dan
weer feilloos inspelen. Zo lijkt
het of de kinderen zelf een hand
hebben in het verloop van het
verhaal.
Voor de jonge toeschouwers is
een dergelijke voorstelling een
middag vol verrassingen, die niet
eindigt na de laatste scènes.
Want wat is er spannender dan
na afloop zelf nog even te kun
nen kijken in en achter de grote
poppenkast en te ontdekken hoe
illusionistisch en creatief theater
eigenlijk is.
Over twee weken komt De
Poppenkeet weer in het LAK, nu
met de eerste voorstelling van
haar nieuwste produktie, - en
niet slechts een hierziene eerdere
zoals in de agenda staat - be
stemd voor kinderen vanaf 6
jaar.
MARC VAN DER VELDEN
Pigeon Drop met 'This way stupid',
fooisprogramma in het Leids Vrije-
tijds Centrum. Gezien op 7 oktober.
LEIDEN - Woorden zijn te traag
om recht te kunnen doen aan de
razende humor van Pigeon Drop.
Alsof Snip en Snap aan de pep
hebben gezeten, zo ziet het er on
geveer uit. Een revue op 78 toe
ren. Een uur nadat de show be
gonnen is, is het alweer voorbij
en kun je alleen nog tollend naar
buiten wankelen.
Pigeon Drop is een gezelschap
van zes uit Engeland en de Ver
enigde Staten afkomstige man
nen. Ze wonen al jaren in Am
sterdam en beheersen het foois
theater tot in de perfectie. Zij
mochten de serie maandelijkse
voorstellingen in het Vrijetijds
centrum openen. Een betere
keus is niet voor te stellen.
Hun humor stoelt op absurdis
me, vakmanschap en muziek. Je
moet het zien en horen tegelijk
en zodoende valt er weinig aan
na te vertellen. Want zo'n 'au-
aria'. waarbij een zanger zich vol
gens de partituur met een zaag,
een hamer, een nijptang en zelfs
een spiritusbrander te lijf moet
gaan, dat laat zich niet beschrij-
Dat geldt ook voor hun spel
met het publiek. Een avondje Pi
geon Drop is heus geen rustig
avondje uit. Het gezelschap be
staat uit louter mannen, die uit
zijn op alle in rapporten beschre
ven ongewenste intimiteiten, en
dus moeten vooral de meisjes in
de zaal het ontgelden. Ze worden
omhelsd, beoordeeld en soms
zelfs goed genoeg bevonden voor
een hoofdrol op het toneel.
Dat leverde meteen één van de
mooiste scènes op: toeschouw
ster Mary mag meedoen in de
film. Haar tekst begint met het
woord 'Ooohh'. Ze spreekt het
uit alsof ze een vuurpijl ziet die
niet afgaat. Dan legt de regisseur
haar uit hoe het wèl moet. Stel je
voor: Je ligt al twee weken op het
strand en hebt al die tijd niets ge
geten. Dan, gedragen door de
golven, spoelt en grote frikandel
aan. Je grijpt hem en bijt. Een
heerlijk warm gevoel van bin
nen. Aan je buik ontsnapt een
zucht: oooooohhhh.
Niet na te vertellen dus. Net zo
min als het liedje over de Chi
nees, die zo graag schoenpoetser
wil worden, het zwaarbewaakte
optreden van de Poolse balleri
na's, of de loodgieters-act met
'plopper' ("you know, these
things suck"). Om maar te zwij
gen van het daverende slot met
de tapdansende en meerstemmig
zingende Shoe-brothers.
Als de fools-optredens op dit
niveau blijven, is er in elk geval
één zondagavond per maand, dat
je je in Leiden niet meer hoeft te
vervelen.
ARIEJAN KORTEWEG
Johan Heesters
toch erelid
Volksopera
DEN HAAG (ANP) - De stichting
.Vriendenkring van Oud-Da-
chau'ers' heeft zaterdag uiterst te
leurgesteld gereageerd op de toe
kenning van het erelidmaatschap
van de Weense Volksopera, aan de
Nederlandse operazanger Johan
Heesters Een woordvoerder wees
er zaterdag op dat twee vorige mi
nisters van Cultuur in Oostenrijk
er van af hebben gezien Heesters
deze onderscheiding toe te ken
nen. Hij zei niet te begrijpen waar
om men nu overstag is gegaan.
„Eens te meer blijkt dat Oosten
rijk, een land dat Nazi's fêteert, nog
niet met het verleden heeft afgere
kend", aldus de woordvoerder.
Heesters werd vrijdagavond in
Wenen op een gala-avond be
noemd tot erelid van de Weense.
volksopera. Eerder deze week
maakte de stichting .Vrienden
kring van Oud-Dachau'ers' be
zwaar tegen de onderscheiding,
omdat Heesters in de oorlog be
vriend was met hoge nazi's als Hit-
Ier, Himmler en Heydrich. In het
concentratiekamp Dachau zou hij
bovendien herhaaldelijk liederen
ten gehore hebben gebracht.
Johan Heesters (foto anpi
De Oostenrijkse minister van on
derwijs en cultuur, Herbert Moritz,
had naar aanleiding van de protes
ten tegen het erelidmaatschap een
onderzoek laten instellen. Vrijdag
avond zei hij echter dat hij de kri
tiek op het voorgevallene tijdens
de nationaal-socialistische periode
weliswaar ernstig nam, maar dat
de feiten meer dan veertig jaar ach
ter ons liggen en men daarom een
80-jarige artiest moet kunnen par
donneren. De .Vriendenkring van
Oud-Dachau'ers' noemde deze.
stelling laf.
Gemeente Den Haag
DEN HAAG (ANP) - De ge
meente Den Haag heeft bij mi-
nister Brinkman van WVC ge
klaagd dat deze geld bij het
Haagse toneel weghaalt om de
cultuur in de Amsterdam te be
vorderen. Uit gesprekken met de
minister had Den Haag de in
druk gekregen dat er voor Den
Haag meer in het vat zat dan de
gemeente nu lijkt te krijgen, al
dus het gemeentebestuur in een
brief aan de minister. Het uit
trekken van tien miljoen gulden
extra voor Amsterdam stuit
daarom op groot onbegrip.
Brinkman maakte twee weken
geleden bekend dat hij geen geld
meer wil geven voor de Nieuwe
Komedie in Den Haag. De minis
ter zei erbij dat Den Haag sterk
op cultuur wil bezuinigen, zodat
het hele theaterbestel in de hof
stad misschien wel wordt omge
gooid. Brinkman wilde hierover
meer duidelijkheid, voordat hij i
opnieuw rijkssubsidies voor
Haaes theater geeft.
'Covent Garden' slokt te veel tijd op
Bernard Haitink
AMSTERDAM (GPD) - Chef-diri-
gent Bernard Haitink verlaat aan
het eind van het seizoen 1987-'88
het Concertgebouworkest. -In een
brief van de orkestleiding aan de
leden van het Concertgebouwor
kest is dit afgelopen weekeinde be
kendgemaakt. Het is nog onbe
kend wie Haitink opvolgt.
Aanvankelijk zou Haitink zijn
nieuwe functie, muzikaal directeur
van het Londense operahuis Co-
vent Garden, met het chef-diri
gentschap van het belangrijkste
Nederlandse symfonieorkest gaan
combineren. Maar gebleken is dat
dit niet mogelijk is. .Covent Gar
den' wil dat Haitink tenminste 40
weken per seizoen beschikbaar is.
De leiding van het orkest, zeer te
leurgesteld over het komende ver
trek van de thans 55-jarige diri
gent, hoopt dat Haitink bereid zal
zijn nog wel het gastdirigentschap
van het Concertgebouworkest op
zich te nemen, bijvoorbeeld gedu
rende perioden van vijf of zes we
ken per seizoen.
Bernard Haitink heeft al een aan
tal malen te kennen gegeven op te
willen stappen bij het Concertge
bouworkest. Voor het eerst deed
hij dat twee jaar geleden toen de
minister van cultuur geadviseerd
werd het orkest te laten inkrimpen.
Ook heeft hij in interviews gezegd
dat het orkest „wel zo langzamer
hand op mij uitgekeken" zou zijn.
Het was algemeen bekend dat Hai-
tinks relaties tot de artistieke lei
ding, directie en bestuur van het
Concertgebouworkest de laatste
jaren te wensen overliet.
Dirigent Edo de Waart heeft aan
gekondigd geen intendant van de
Nederlandse Operastichting te wil
len worden. Wél wordt hij met in
gang van september volgend jaar
chef-dirigent en muzikaal direc
teur van de Operastichting De
Waart vindt dat het intendant
schap voor een belangrijk deel
een organisatorische functie
hem zal belemmeren in zijn muzi
kale bezigheden.
Dat de weigering van De Waart
om intendant te worden verband
houdt met het komende vertrek
van Haitink, kan nergens beves
tigd worden.
