....en Vadim schiep BB
Weinig nieuws bij KRO
Televisie pleegt coup op filmfestival Venetië
Irene
maakt
plaat
Frans sekssymbool van toen wordt vijftig
'Peter en de Wolfsamen met tweeling-dochters
WOENSDAG 5 SEPTEMBER 1984
KUNST
PAGINA 25
VENETIË (GPD) - Het gaat er op
lijken dat de Gouden Leeuw van
Venetië net als vorig jaar ('Prenom
j jCarmen' van Godard) terecht zal
tïomen in Frankrijk. Iosselliani's
ij 5llm 'Les Favoris de la Lune' is fa-
froriet gebleven, maar met Eric
^Rohmers 'Les Nuits de la Pleine
4 Lune' heeft zich toch een niet te
onderschatten rivaal aangediend
voor de eindzege van het 41ste fes-
j tival van Venetië, dat zich door-
-wentelt in afmattende hitte.
Rohmer's film is de vierde afle
vering uit zijn serie 'Comedies et
Proverbes', waarin gecompliceer
de amoureuze relaties worden be
studeerd. Pascale Ogier speelt nu
het type kordate jonge vrouw dat
steeds terugkeert in het werk van
i Rohmer. Was het de vorige keer zo
gesteld dat hopeloos verliefden
vergeefs alles in het werk stelden
om hun oogappels in te palmen, in
'Les Nuits de la Pleine Lune' zijn
de zaken omgekeerd. De film is
een illustratie van het Franse ge-
r zegde dat iemand met twee min
naars zijn ziel verliest en iemand
J met twee huizen zijn verstand.
Pascale heeft drie minnaars en
het is niet eens het probleem dat ze
moet kiezen. Het meisje is (hoewel
allerliefst) gewend om meer liefdé'
te ontvangen dan terug te geven en
als de vrijers eisen gaan stellen,
krijgen ze de bons. Onafhankelijk
heid betekent alles voor haar, maar
is zo'n levenshouding vol te hou
den? Daarover gaat het in deze ze
denschets die Rohmer de behande
ling heeft gegeven welke zijn han
delsmerk geworden is: een over
vloed aan conversatie die twinkelt
van spiritualiteit, maar zo scherp
en analytisch geschreven en met
zoveel vanzelfsprekendheid ten
beste gegeven, dat je dreigt te ver
geten dat in werkelijkheid het on
bestaanbaar is om vier mensen bij
een te krijgen die tot dergelijke
verbale brille in staat zfin. Je zou
kunnen stellen dat Rohmer meer
taalkunstenaar is dan filmkunste
naar, maar wat doet het er toe, als
je 'Les Nuits de la Pleine Lune' kan
uitzien met een gecharmeerde
glimlach die geen seconde wijkt.
Aangezien de jury vandaag toch
knopen zal moeten doorhakken,
met de elegante diplomatie waar
voor men is ingehuurd, is het voor
spelbaar dat Iosselliani de Gouden
Leeuw mag hebben en men Roh
mer bekroont via de actriceprijs
voor Pascale Ogier. Maar dat zal
dan de beste mogelijkheid afsnij
den om ook een bekroning te ge
ven aan het 'Jaar van de Vredige
Zon', een film waarmee de Pool
Zanussi nogal wat indruk gemaakt
heeft. Daarin gaat het om een
vrouw die ooit samen met haar
moeder het tijdens de oorlog door
de Russen bezette Polen wil ont
vluchten. De twee vrouwen krijgen
de kans om naar Amerika te emi
greren, maar als de moeder over
lijdt, trekt de dochter in een kloos
ter. Vele jaren later komt er een
tweede kans die ook wordt waarge
nomen door de non. En dan loopt
de gerealiseerde droom op een des
illusie uit.
Tarzan
Een zeer merkwaardige film ver
tegenwoordigt Engeland op de
'Mostra'. Het is 'Greystoke, The Le
gend of Tarzan', geregisseerd door
Hugh Hudson, de man die met zijn
vorige film ('Chariots of Fire') nog
al spectaculair debuteerde. Zijn
bewerking van het fameuze Rice-
Burroughs-verhaal is ontdaan van
alle heroiek en uitgewerkt als een
variant op bijvoorbeeld de Kaspar-
Hausermythe. Een jonge man (Tar
zan dus) die is opgevoed in een ko
lonie chimpansees, wordt herkend
als een zoekgeraakte erfgenaam
van een adellijke Schotse familie.
Hij krijgt een spoedcursus bescha
ving, neemt kennis van het 19e-
eeuwse Engeland en vindt dat dus-
door
Pieter van Lierop
danig weerzinwekkend, dat hij
hals over kop terug wil naar de
rimboe. In weerwil van zijn liefde
voor Jane, die hij in deze curieuze
variant ontmoet onder de Schotse
aristocraten en die niets voelt voor
een apenleven.
Greystoke zal het in de competi
tie van Venetië waarschijnlijk niet
ver schoppen, omdat de film uit
eenvalt in een verbluffend mooi
gedeelte (de jungle-scènes) en een
bleek en krampachtig deel (de
Britse scènes), maar desondanks is
het een spektakel dat straks in de
Nederlandse bioscopen een be
zoek verdient.
Of we straks de nieuwe werk
stukken van Comencini ('Cuore')
en de gebroeders Taviani ('Kaos')
te zien zullen krijgen, hangt af van
het aankoopbeleid van de Neder
landse omroepen. Het gaat hier na
melijk om tv-produkties die in
meer delen dienen te worden ge
presenteerd. Comencini verfilmde
een boek van De Amicis, over jon
getjes die we leren kennen in de
schoolklas en die zich later tijdens
de Eerste Wereldoorlog van onver
wacht andere zijden laten zien.
Heel verzorgd in beeld gebracht,
maar al te glad en braaf. De Tavia-
ni's wierpen zich op de schrijver
Piradello en vertoonden van hem
vier Siciliaanse volksvertellingen
van picturaal bijzondere allure,
maar hier wreekt zich het uitgangs
punt dat elke episode de handzame
lengte van 45 minuten moest ha
len, waardoor men soms domweg
tijd heeft zitteh rekken, lijkt het.
Heimat
Hoe belangrijk het medium tele
visie voor de mogelijkheden van
cineasten geworden is, wordt ook
nog een keer duidelijk uit het feit
dat de Duitse tv-serie 'Heimat' een
hoogtepunt genoemd moet wor
den van dit filmfestival. Edgar
Reitz heeft ermee geprobeerd (en
is overrompelend succesvol geble
ken) om de geschiedenis van het
20e-eeuwse Duitsland te vertellen
vanuit de ervaringen en gezichts
punten van eenvoudige plattelan
ders.
In een fictief dorp zijn de lotge
vallen gedramatiseerd van drie fa
milies tussen 1912 en 1982 in een
film die zestien uur duurt. Het is de
historie (waarvan de grote lijnen ie
dereen bekend zijn) van onderaf
bekeken. Vanuit keukens en opka
mertjes, door mensen die fout zijn
geweest, goed zijn geweest, of nau
welijks benul hadden van wat zij -
de Duitsers dus - Europa allemaal
aandeden. Ze zijn er en masse voor
verantwoordelijk gesteld en de
Duitse schrijvers en filmers heb
ben. op wat uitzonderingen na,
nooit de moed gehad de eigen erva
ringen naar buiten te dragen.
De waardigheid, warmte, maar
zeker ook de genuanceerdheid van
'Heimat' imponeert. Het is een
filmserie die ook veel meer doet
dan herinneringen ophalen. Hier
wordt nergens iets goedgepraat,
maar wel aangrijpend verklaard
hoe onze oosterburen geworden
zijn tot de Duitsers die wij kennen.
De vormgeving is strak en oprecht,
gefilmd in zwart-wit, met op som
mige (intuitief gekozen) momenten
keuze voor kleur is soms zelfs
slechts details van de beelden.
VPRO-chef Roelof Kiers bleek in
Venetië in principe tot aankoop
van Heimat bereid, maar is tot dus
ver teruggeschrokken voor het feit
dat zijn kleine omroep er dan gelijk
veertien avonden aan vast zou ko
men te zitten. En dat in de weten
schap dat de Duitse televisie de
complete serie dit najaar al gaat
uitzenden.
Brigitte Bardot: opgejaagd als een dier..
(foto GPD)
1(7) Careless whisper
George Michael
2(1) Smalltown boy - Brons
ki Beat
3(8) Mijn Stad - Danny de
Munk
4(2) The glamorous life -
Sheila
5(3) High Energy - Evelyn
Thomas
6(5) When doves cry - Prin-
7 (15) I just called to say i lo
ve you - Stevie Wonder
8(9) Ghostbusters - Ray
Parker jr.
9(4) Two Tribes - Frankie
goes to Hollywood
10 6) I won't let the sun go
down on me - Nik Kers
haw
11 (13) Not the dancing kind -
Ruud Gullit
12 (10) I'm your son south
america - Silvio
13 (11) Jump - Pointer Sisters
14 (16) Message to my girl -
Split Enz
15 (22) Sounds like a melody -
Alphaville
16 (12) When am i going to ma
ke a living - Sade
17 (20) The more you livethe
more you love - A Flock
of Seagulls
18 (31) Politiek - Normaal
19 (32) Dr Beat - Miami Sound
Machine
20 (29) Happy children - P
Lion
21 (14) Wake me up before you
go go - Wham
22 (26) Torture - Jacksons
23 (34) Shine - Frida
24 (24) La Colegiala - Gary
Low
37
38 (23)
39 (19)
40 (28)
White horse - Laid
Back
Hot water - Level 42
Everybody's laughing -
Phil Fearon en Galaxy
Menage a trois - K-
RAM
Touch by touch - Diana
Ross
Trick of the eye - Dolly
Dots
Talking loud and clear
- Orchestral Manoeu
vres in the Dark
Make me cry - Roberto
Jacketti en Scooters
Standing in the twi
light - Maywood
Souvenirs del sol - De-
bie
I'll fly for you - Span-
dau Ballet
Heb ik daar mijn
schoenen voor gepoetst
Robert Paul
What's love got to dc
with it - Tina-Turner
No song to sing - Orw
Two
You don't love me - Ma
rily
Vivace - Berdien Sten
berg
HILVERSUM (GPD) - De sexy
star is zo oud als de film. Toen het
bioscoopvermaak zich nog beperk
te tot bibberige experimenten in
morsige pijpenla's, verscheen zij
naamloos al in het vlekkerig beeld
als rondborstige belichaming van
overgrootvaders stoute dromen.
Bij voorkeur in de rol van slechte
vrouw, die vredige Victoriaanse
echtverbintenissen probeerde te
torpederen. Dat zij daarin zelden
slaagde was te danken aan de pru
dentie van de pioniers van de cine
matografie, die hun prikkelverhaal
op een moralistisch toontje vertel
den om de rondom het nieuwe me
dium samenscholende fatsoens
rakkers geen poot aan de grond te
laten krijgen.
Verlost uit haar anonimiteit, toen
de epidemische waanzin van de
sterverafgoding was begonnen,
ging zij bijvoorbeeld Theda Bara
heten, volgens de publiciteits-
jongleurs geboren in de schaduw
van de Sfinx uit het huwelijk van
een Francaise en een Italiaanse
kunstenaar, in werkelijkheid Theo-
dosia Goodman uit Cincinnati. Een
Cleopatra voorstellend zoals lang
door
Fred Raadman
nadien zelfs Liz Taylor niet meer
tot leven kon brengen: temidden
van een overdaad aan tapijten en
dierenvellen in even suggestieve
als schaarse kledij en met zware
make-up, smachtende mond en
roofdierogen het prototype van de
verleidelijke vamp. De verpersoon
lijking van de zwartste zonde.
In de jaren twintig was zij Clara
Bow, het charlestonmeisje uit de
„roaring twenties", de It-Girl. Cla
ra „Hoopla" Bow had „it": sex-ap
peal plus persoonlijkheid, zoals in
het recent verleden Marilyn, Gina,
Sofia. Zij werd wekelijks onder
35.000 brieven bedolven; de ster-
renverafgoding was een volksziek
te geworden.
Weer wat later: juffrouw Sex
kreeg een stem. De rauwe stem van
Mariene Dietrich, „von Kopf bis
Fuss auf Lie be eingestellt".
De duivel was een
vrouw. Sophisticated ook met pla
tina kapsel en klevende kleren:
Jean Harlow, de zo jong (26) gestor
ven blonde seksbom. Maar in de
Tweede Wereldoorlog had nie
mand meer behoefte aan zulke ty-
Brigitte Bardot, het sekssymbool uit de jaren vijftig en zestig,
wordt op 28 september vijftig jaar. Voor de VARA is dat aanlei
ding om vrijdag 7 september en op zaterdag 15 en donderdag 20
september een televisieserie over het toenmalig idool uit te
zenden. BB, zoals ze nog steeds wordt genoemd, praat tussen de
filmfragmenten met interviewer Alain Bougrain-Dubourg
openhartig over haar carrière, de mannen in haar leven, haar
zelfmoordpoging, de ondraaglijke druk, die de haar achtervol
gende en belegerende fotografen en verslaggevers op haar leg
den en de voldoening, die zij nu vindt in de bestrijding van de
jacht op jonge zeehondjes en andere dierlievende acties.
Vrijdag kan ook worden gekeken naar de film, die vanwege
zijn „shockerend" karakter een wereldsensatie werd en haar
mateloze roem bracht: et Dieu créa la femme" van Roger
Vadim, die uit een middelmatige starlet een star boetseerde.
Nadien komen dan nog „Vie privée" van Louis Malle (15 sep
tember) en „Les Pétroleuses" van Christian-Jacque (20 septem
ber) op het scherm.
pes. Betty Grable met haar one-
million-dollar-benen was de ideale,
frisse, gezonde, knappe all-Ameri-
can girl, dus pin-up nr. 1 te land, ter
zee en in de lucht. Op Okinawa en
bij Alamein, in Normandië en in de
Ardennen meehelpend de oorlog
te winnen.
Maar zelfs deze adoratie ver
bleekte naast de roem, die een mid
delmatige Franse regisseur een
middelmatige Franse starlet in de
jaren vijftig wist te bezorgen. Ro
ger Vadim maakte et Dieu créa
la femme" en schiep daarmee Bri
gitte Bardot. In die tijd op het ge
bied van erotiek en exhibitionisme
het absolute einde. De donkere za
len vulden zich met voyeurs, de ko
lommen der sensatiebladen met
schreeuwende schandaalverhalen.
Een wereld vol statussymbolen
had er een sekssymbool bij gekre
gen. Een kleine Francaise met een
pruilend apesnoetje (ook aapjes
kunnen lief en mooi zijn) onder een
verwilderde haardos. Dankzij haar
durf om haar voorbeeldige vormen
uitdagend uit te stallen een prik
kelpop - Zuid-Afrika vond dat
woord uit - voor miljoenen man
nen. Terwijl filmlands eerste vamp
Theda Bara in werkelijkheid zo ge
woontjes was, dat zij op straat niet
eens werd herkend, was La Bardot
ook buiten de studio steeds de ster,
die zich nergens kon vertonen zon
der opstootjes te veroorzaken en
wier privéleven niet langer privé
was, maar een open boek voor heel
de wereld.
BB is trouwens, ook al filmt zij al
lang niet meer, nog steeds nieuws;
de ex-actrice, die op 28 september
vijftig wordt, houdt zich tegen
woordig vooral bezig met de be
scherming van jonge zeehonden en
alle door haar oprechte dierenlief
de ingegeven en door Greenpeace
in grote dank afgenomen activitei
ten worden door de populaire
Franse bladen nauwgezet bijge
houden.
Brigitte stamt uit een rijke Parij-
se familie. Ze kreeg danslessen aan
de opera, poseerde, nog heel jong,
voor het chique damesblad Elle en
kreeg onbetekenende rolletjes in
onbenullige filmpjes. Aan Roger
Vadim waren die echter welbe
steed. Deze op pril vallende begin
nende filmer, die met al zijn ont
dekkingen, onder wie Jane Fonda,
een huwelijk of in elk geval een
verhouding zou beginnen, zag wat
het prachtige kind-vrouwtje ook fi
guurlijk in huis had en smolt als
een waskaars. In minder dan geen
tijd waren die twee getrouwd vijf
jaar zou dat goed gaan - en schreef
Vadim het scenario voor de film,
waarmee in 1956 beider carrière
van stapel liep en de wereld een
seksgodin rijker werd. Vadim: „Zij
is een droom, een vleesgeworden
droom".
Hyper-sensueel
Jong, maar hyper-sensueel,
mooi, behaagziek en begeerlijk
maakt BB in et Dieu créa la
femme" als de wees Juliette in zon
dig St. Tropez overuren met het op
hol brengen van mannenhoofden.
Haar voornaamste aanbidders zijn
de rijpe en rijke zakenman Eric
(Curd Jurgens), de verlegen Michel
(Jean-Louis Tnntignant) en diens
veel doortastender broer Antoine
(Christian Marquand). Het gaat er
daarbij, zéker als zij zich in de op
windende Mambo-dans stort, in al
le opzichten warm toe.
Er klonken naast kreten van af
schuw ook jubelende geluiden. De
Engelse filmtheoreticus Raymond
Durgnat was het weliswaar eens
met de critici, die de spelprestaties
van BB abominabel vonden, maar
verwelkomde het opus van Vadim
als „de eerste trompetstoot van de
totale vrouwenemancipatie, de
emancipatie van je buurmeisje".
Bardot zou later in een interview
onderschrijven, dat zij heeft bijge
dragen aan de bevrijding van de ze
den. „Ik was ook een van de eer
sten, die naakt op het doek ver
scheen, maar dat stond in het
script en was alleen maar natuur
lijk".
De film werd, hoe kan het an
ders, een kassucces van nauwelijks
gekende afmetingen. De vedette,
tot in het absurde verafgood,
kwam evenwel al gauw aan de
weet wat roem óók inhoudt: haar
privéleven werd een nooit droog
gevallen bron voor roddelbladen
en sensatiejournalisten. Ze droeg
er zelf ook wel veel materiaal voor
aan. Na Roger Vadim in 1957 te
hebben verlaten, trouwde zij twee
jaar later met de acteur-producent
Jacques Charrier van wie zij weer
scheidde na in 1963 een kind, haar
enige, ter wereld te hebben ge
bracht: Nicholas. Dan huwt ze met
multi-mifionair-playboy Gunther
Sachs, een verbintenis, die ook
maar een paar jaar standhield. Aan
kortstondige liefdesaffaires daarna
kwam geen ambtenaar van de bur
gerlijke stand meer te pas.
Opgejaagd
Brigitte Bardot hield er een in
tense haat jegens journalisten en
vooral fotografen aan over en wijt
zowel haar poging tot zelfdoding
als de mislukking van haar huwe
lijk met Charrier aan de door haar
gevoelsleven banjerende pers.
„Door de manier waarop ik ben be
handeld, kan ik opgejaagde dieren
begrypen", zegt ze in de ter gele
genheid van haar vijftigste verjaar
dag door de VARA te vertonen
driedelige televisieserie van Alain
Bougrain-Dubourg.
HILVERSUM (GPD) - De KRO
brengt in het nieuwe seizoen niet
veel nieuwe radio- en tv-program-
ma's uit. Een woordvoerder:
„Sommige programma's doen het
zo goed, dat er geen nieuwe aan
was nodig is. Vooral de shows zijn
erg populair". Showminnende kij
kers zullen het dus ook dit seizoen
moeten doen met de „1-2-3 Show",
dit keer gepresenteerd door Ted de
Braak, „Hints" en de „Playback
Show".
Wel nieuw is een informatief pro
gramma dat om beurten door Aad
van den Heuvel en Han van der
Meer gepresenteerd zal worden.
„KRO's middageditie" zit vol ac
tualiteiten van de dinsdag waarop
het wordt uitgezonden, zoals sport,
cultuur en politiek.
Op het gebied van de godsdienst
zal veel aandacht worden besteed
aan het bezoek van de paus in mei.
Hiervoor is een aantal radio- en tv-
programma's in het leven geroe
pen. Vanaf de Domtoren in
Utrecht zal bijvoorbeeld elke dins
dagavond het programma „Er is
meer tussen hemel en aarde" wor
den uitgezonden, waarin getoond
wordt hoe mensen met de gods
dienst bezig zijn.
Op de radio wordt het bezoek
van de paus voorbereid door mid
del van de programma's „Uw ko
ninkrijk kome" en „Uit de grond
van mijn hart". Deze sluiten aan op
de uitzendingen van de zes pro
gramma's op tv. Verder geven stu-
diogasten in „Daar word ik nu stil
van" commentaar op door hun uit
gekozen religieuze muziek en
wordt er in „Zin en pop" gezocht
naar een bepaalde boodschap in de
popmuziek. Tenslotte brengt de
KRO met „Glas in lood" een geva
rieerd programma over geloof,
kerk en samenleving.
Op tv zijn vier nieuwe series te
verwachten. „De laatste dagen van
Pompei", bestaande uit zes afleve
ringen, en de komedie „Goodbye
mr. Kent" zijn nog nooit eerder uit
gezonden, in tegenstelling tot „Ho
liday Island" waar al eerder tien af
leveringen van te zien waren. Ook
nieuw is een zevendelige avontu-
renserie voor de jeugd: „Speur
tocht naar de verdwenen schat" en
„De Freggels", een kinderserie met
poppen van Jim Henson, die ook
verantwoordelijk was voor de
Muppets.
Muziek op tv is te zien in een pro
gramma waarin Sara Vaughan en
Benard Ighner gedichten van de
paus zingen die door Gigi Campi
op muziek zijn gezet. Ter gelegen
heid van het 125-jarig bestaan van
het Nijmeegs mannenkoor maakt
de KRO opnamen van een concert
op 9 november waarbij ook prinses
Juliana aanwezig zal zijn. Verder
zullen registraties worden uitge
zonden van een concert van het
Brabants Orkest en het wereldmu
ziekconcours en de mars- en show
wedstrijden in Kerkrade.
Nieuw op de radio is het „M-V-
magazine", een geëmancipeerd
programma dat echter niet alleen
voor vrouwen is. Mannen hebben
wel degelijk ook met emancipatie
te maken. Een programma dat ge
maakt zal worden door jongeren is
„Pop-eye". Hierin komen onder
werpen aan bod die voor jongeren
belangrijk zijn.
Hilversum 3, ook heel belangrijk
voor jongeren, krijgt er vier nieuwe
programma's bij. „Hurrie-up" is
speciaal bedoeld voor acht- tot
tienjarigen en „KRO miniparade"
is los komen te staan van het
„Weeshuis van de hits", waar het
eerst een onderdeel van was. In
„De Ork" treedt een buitenaards
wezentje op dat elke week een on
bekende schat bij zich heeft. Ten
slotte kunnen luisteraars in
„KRO's Wereldparade" een gok
doen welke buitenlandse num
mers 1 het hier zullen maken.
De KRO is van plan om in het
komende seizoen ook veel aan
dacht te besteden aan cultuur en
ontspanning. Naast de al bestaan
de programma's worden de luiste
raars onthaald op een „Klassiek
Dessert" op de zaterdag waarin
verzoekplaten worden gedraaid.
De populaire klassieke muziek
krijgt een plaatsje in „Vivace" en
de operetteliefhebber kan terecht
bij „KRO's operettealbum".
In „Muzikale spreekuur" presen
teert elke week een andere gast
zijn zelfgekozen muziek waardoor
hij of zij zichzelf portretteert. Ont
spanning is te vinden in „Tombo
la" dat na een stop van vijfjaar op
nieuw begint vanwege de niet afla
tende stroom aanvragen van luiste
raars. Opnieuw zal het worden ge
presenteerd door Anne van Eg-
mond.
„Uit het KRO-archief' bestaat
uit herhalingen op verzoek van
luisteraars. Tenslotte is Ted de
Braak weer terug met het program
ma „Van Twaalf tot twee" dat een
aantal jaren geleden zo populair
was.
Klarinettist Morks
(58) overleden
DEN HAAG (GPD) - De jazzmu-
sicus Jan Morks is op 58-jarige
leeftijd overleden. Morks ver
wierf grote faam als klarinettist
met een zeer persoonlijke stijl: in
de jaren vijftig als lid van de
Dutch Swing College Band, later
als leider van een in swingmu
ziek gespecialiseerd kwintet en
als gastsolist in een groot aantal
orkesten.
Morks is zijn leven lang zeer
actief in de jazzmuziek geweest.
Onlangs formeerde hij zijn ei
gen 'Jan Morks' Jazz Mates', een
sextet dat zich evenals zijn kwin
tet in de jaren zestig toelegde op
swingmuziek.
Met deze formatie was Morks
te horen op het afgelopen North
Sea Jazz Festival in Den Haag.
Vorige week nog werd in Am
sterdam een (digitale) langspeel
plaat van dit orkest ten doop ge
houden.
Jan Morks, geboren m het
voormalige Nederlands-Indië,
was getrouwd en had twee kin
deren. De crematie heeft plaats
vrijdag a.s. om 12.00 uur in 'Oc-
kenburg' (Loosduinen).
BREDA/HEEMSTEDE - Het ge
beurt. zelden dat de stemmen van
de sprookjesfiguren uit 'Peter en
de wolf van Serge Prokofiev door
meerdere personen worden ge
sproken. Nog zeldzamer is, dat dat
wordt gedaan door een prinses van
den bloede en haar tweeling-doch
ters. Irene van Lippe-Biesterfeld
en haar dochters Margarita en Ma
ria-Carolina de Borbón vertolken
die rollen op een onlangs door EMI
uitgebracht langspeelplaat.
De prinses en haar dochters
doen dat niet zozeer vanwege hun
prachtige stemmen of omdat ze
aan een muzikale carrière zouden
willen beginnen. Nee, de op
brengst van de plaat is bestemd
voor het 'Moeders van Tondo-' pro
ject. En als prinses Irene de groot
vader vertolkt, dochter Margarita
stem geeft aan Peter en de eend
terwijl dochter Maria-Carolina het
vogeltje en de kat doet, moet het
aantal liefhebbers van Prokofiev
wel met sprongen stijgen.
Irene van Lippe-Biesterfeld en haar twee dochters tijdens de opnames
van 'Peter en de Wolf. Links zoon Jaime, die de hoestekening maakte
Tondo is een sloppenwijk van
Manilla, de hoofdstad van de Phi-
lippijnen. Daar heersen ondervoe
ding, ziekte en werkloosheid. Een
groep vrouwen uit die wijk heeft
de handen ineen geslagen en een
textielatelier op coöperatieve basis
opgericht. Op dit moment zijn er
ruim honderd vrouwen werkzaam.
De Stichting Colombine, een ini
tiatief van Joost Taverne en Her
man van Veen, verwerft in Neder
land fondsen voor dit streven van
de 'Moeders van Tondo' om hun
positie te verbeteren.
Alle opbrengst boven de kost
prijs van de Van Lippe Biesterfeld-
versie van 'Peter en de Wolf is
voor dit project bestemd. Voor de
volledigheid: Irene en dochters
worden begeleid door het Philhar-
monisch Orkest van Israel o.l.v.
Zuhin Mehta; op de keerzijde staan
instrumentale gedeelten uit Peer
Gynt van Grieg. Een laatste ver
koopargument: De hoes is gete
kend door Jaime de Borbón.
