Rozekruisers gaan
niet staan roepen
op elke straathoek
Theoloog BofF in Rome aangekomen
Jubileum Rozekruisers zonder tam-tam
Franse politiek
is stevig aan V
het veranderend
De nieuwe loten
liggen Maar.
Kunnen de winnaars
van de vorige keer
ookhun prijs afhalen.
De meeste kans in de Staatsloterij.
MAANDAG 3 SEPTEMBER 1-
UTRECHT (GPD) Het Rozekruisers Genootschap
bestaat eind deze maand zestig jaar. Of om precies te
zijn, de internationale School van het gouden Rozen
kruis. Geen jubileum dat met veel tam-tam gepaard
gaat. Want dat ligt de Rozekruisers niet zo. Ze gaan
stillekens hun gang.
"We zijn niet van die mensen die op de hoeken van de
straat luidruchtig schreeuwen dat ze bij ons moeten
komen", zegt de heer A. Kok uit Utrecht, die ruim een
kwart eeuw geleden zich bij het Genootschap aansloot.
Hij is nu vijftien jaar bestuurslid. De Rozekruisers heb
ben hun tempel-diensten, niet alleen op zondag maar
ook op andere dagen van de week. Ze hebben een eigen
basisschool in Hilversum en een speciaal centrum voor
jongeren (jeugdtempel) in het Gelderse Doornspijk.
"De Rozekruisers erkennen de
heilige taal die in de bijbel is
neergelegd. Maar dit geldt ook
voor andere wijsheidsboeken. Er
is één universele wijsheidsleer
door alle tijden heen. Dat is al
vanaf de val der mensheid. In die
wijsheidsleer wordt steeds de
mens erop gewezen dat hij niet
in deze wereld thuishoort, maar
dat hij tot de oorsprong moet te
rugkeren. En dat is ook de basis
van het evangelieverhaal dat in
de bijbel staat".
door
Bert Pol
Die heilige taal, de gouden
draad, zoals de heer Kok zich uit
drukt, vindt men ook terug bij de
primitieve volkeren. "De kracht
van die heilige taal spreekt het
innerlijke geweten van de mens
aan. De volksmond zegt ook,
handel niet tegen beter weten in.
Enerzijds is de mens sterfelijk,
anderzijds draagt hij de onsterfe
lijke zielekern met zich mee".
Iemand die lid is van het Roze
kruisers Genootschap, dat zich
overigens in praktisch alle lan
den van de wereld manifesteert,
gaat er vanuit dat er meer is dan
dit aardse leven. In dat opzicht
onderscheidt hij zich niet van
een christen. "Alles is hier op
aarde tijdelijk, alles is aan veran
deringen onderhevig", merkt het
bestuurslid Kok op. "Dat bete
kent niet dat je dit moet veroor
delen. Nee, je moet het constate-
In de universele wijsheidsleer,
waarover wordt gesproken tij
dens de dienst van de Rozekrui
sers, een soort preek zou je kun
nen zeggen, wordt gerept over
twee natuurorden (levensgebie
den), de 'boom des levens' en dat
van de 'boom der kennis'. En de
'boom van het goed en van het
kwaad'. Kok licht een en ander
toe. De boom des levens is het
oorspronkelijke levensveld van
de mens. Daar is de mens bewust
van afgeweken.
Levensgebied
"De mens is onderuit gezakt,
dat is de val van de mens, de val
uit het paradijs. Wij kennen ook
het andere levensgebied, de we
reld waarin wij leven, wisselend
van goed en kwaad. Dat geeft
een positieve mogelijkheid aan
levenservaringen op te doen.
Want daardoor komt de mens er
achter dat dit leven op deze aar
de geen blijvende situatie is. Bin
nenin de mens kan sprake zijn
van een sterke innerlijke drang.
Vandaar dat wordt gezegd, dat
het koninkrijk Gods in u is. Die
innerlijke, onsterfelijke kern is
eigenlijk het richtsnoer voor de
mens om zijn ware indentiteit te
vinden".
Dat heeft Kok zelf ook onder
gaan, hoewel hij er direct aan
toevoegt dat Rozekruisers niet zo
persoonlijk gericht zijn. In het
dagelijks leven is hij voorlichter
bij de gemeente Utrecht, was
.hervormd 'op papier' en zocht
meer dan 25 jaar geleden naar
dat 'iets'. Hij voelde zich aange
trokken tot de Rozekruisers.
"Ik had een onbestemd verlan
gen naar iets wat je zoekt. Veel
i hebben in diepste wezen
een verlangen naar waarheid,
vrede, geluk, vrijheid en naar
eenheid. Doorgaans is het zo dat
je die verlangens wil bevredigen
in deze huidige wereld. Daar geef
je actie aan. Maar dat geeft steeds
weer een teleurstelling. Je kiint
in deze wereld een afgezwakte
waarheid of harmonie vinden.
Maar dat is altijd maar van korte
duur. Dat is aan beperktheid en
verandering onderhevig. Dat
heeft geen blijvende waarde.
Maar er is een onsterfelijke kern
in de mens, ook al zijn we ons dat
vaak niet bewust. Die kern wil
ons een vaste levenskoers aange
ven. Dat word je pas gewaar als
je stuk loopt in je leven".
Tempelgezangen
Tijdens de diensten van de Ro
zekruisers, speciaal voor belang
stellenden zijn er op de tweede
en vierde dinsdag van de maand
lezingen in een groot aantal
plaatsen van ons land, wordt er
gebruik gemaakt van een spe
ciaal liedboek, waarin de tempel
gezangen zijn opgenomen. Er
staan ook enkele liederen in die
het christendom kent. Bijvoor
beeld 'Houdt Gij mijn beide han
den'. Evenals in een kerkdienst
is er muzikale begeleiding van
orgel of piano.
"In die diensten gaat het om
het vrijmaken van de Christus
kracht, de kracht uit het oor
spronkelijke menselijke levens
veld. Dat haakt in op dat zaadje,
die innerlijke kern die in de
mens aanwezig is. Want dat heeft
behoefte aan voeding". Een vas
te voorganger is er niet. Een
dienst wordt meestal geleid door
"En de muziek moet dienst-on-
dersteunend zijn. Verder staan
we met beide benen op de grond.
Heel nuchter. Geen hosanna-ge-
roep".
Rozekruisers streven niet naar
geld of macht, hetgeen niet wil
zeggen dat er geen Rozekruisers
zijn die als rijkaards kunnen
worden omschreven. Kok noemt
het mensen die meer stoffelijk
bedeeld zijn. Er wordt niet met
de buidel rond gegaan tijdens
een dienst om geld in te zamelen.
Men is lid van het Genootschap
en dat betekent automatisch een
contributie-bijdrage.
Roos
De belangstelling voor het Ro
zekruisers Genootschap is de
laatste tijd flink toegenomen.
Steeds meer mensen, zowel jon
geren als ouderen, hebben inte
resse in de boodschap van het
Genootschap, ook wel bekend
onder de naam Lectorium Rosi-
crucianum, een Latijnse om
schrijving. Latijn wordt gebruikt
omdat het een 'internationele'
taal is. De roos is het symbool
voor de onsterfelijke god-vonk in
de mens, het kruis is de sterfelij
ke mens.
Het Rozekruisers Genoot
schap is opgericht door Jan van
Rijckenborgh, die leefde van
1896 tot 1967. Hij was een dood
gewone Nederlander. Kok
noemt Van Rijckenborgh een
'gezondene'. Dat de interesse
voor het Genootschap toeneemt
vindt Kok niet zo verwonderlijk.
"Onze cultuurperiode is over
een hoogtepunt heen. Aan alle
kanten merk je dat het niet zo
rooskleurig is in de wereld zoals
men gehoopt, gedacht of ver
wacht had. Dat is gewoon een
constatering. Dat zet een mens
aan het denken. Waarom ben ik
hier, waar kom ik vandaan en
waar ga ik naar toe. Steeds meer
mensen worden zich van deze
drie grondvragen bewust. Men
vraagt zich dan af, wat doe ik met
mijn leven. Moet ik het steeds
maar in de verstrooiing zoeken,
brood en spelen, of doe ik nog
wat zinnigs met mijn leven".
Het levensdoel van het Rozen
kruis is om de ware menswor
ding te kunnen vervullen. Dat
betekent een bewustwordings
proces in de mens zelf, waarop
ook de evangelist Johannes wijst
als hij het heeft over 'Ik moet
minder worden, Hij, Christus,
die Andere 'in' mij, moet v
Dit alles moet leiden tot een we
dergeboren ziel en terugkeer 'als
verloren zoon naar het Vader
huis'.
Bewustzijn
Een Rozekruiser zal men niet
gauw aantreffen met een sigaret
of een glas alcohol. "Als je de
weg van binnenuit wil gaan, zul
je het roken laten omdat het be
lemmerend werkt. Zo ook de al
cohol. Want dit beinvloedt alle
maal weer je bewustzijn. Want
dat moet zich ook vernieuwen.
Je kunt niet alles uitbannen in
deze wereld, maar de meest scha
delijke invloeden moet je buiten
je lichaam houden. Iemand die
in de sport een bepaalde presta
tie wil leveren, zal ook het een en
ander achterwege moeten laten".
Ook de Rozekruiser gelooft in
een onvergankelijk leven na dit
aardse leven. "Mits de ziel we
dergeboren is". Dat zal volgens
Kok gebeuren in een ander le
vensgebied. De christen spreekt
over een nieuwe hemel en nieu
we aarde. Het Rozenkruis staat
in dienst van een goddelijk red
dingsplan voor wereld en mens
heid, dat in de universele leer, zo
als Kok zegt, tot uitdrukking
wordt gebracht en waarin het
oorspronkelijke, esoterische (in
nerlijk beleven) Christendom
een actuele plaats inneemt.
Geluk
Kok is blij met het Rozekrui
sers Genootschap. "Geluk be
staat alleen maar in je eigen in
nerlijk. Bij geluk is er een harmo
nieus evenwicht. En daardoor
ben je minder beïnvloedbaar
door de wisselende krachten die
van buiten op je af komen. Het'
gaat om een ingetogen levens
houding, waar bij het eigen-ik
ondergeschikt moet worden,
zonder dat het iets krampachtigs
heeft. Het moet gaan om een an
dere. spontane levenshouding.
Dan krijgt ook die reinigende
geestkracht kans om door te
werken ten bate van de mede-
Vanaf 16 september is er dage
lijks, tot en met 14 oktober, een
expositie over 60 jaar Rozenkruis
in restaurant 'De Roselaer' in
Haarlem.
ADVERTENTIE
Ze zijn er weer, de nieuwe staatsloten. Twee
miljoen in totaal. En er zitten één miljoen prijzen in
de pot. Van een tientje tot het half miijoen. Die kans
mag u niet missen. Adressen van lotenverkopers
vindt u in de Gouden Gids. Speelt u liever per bank
of giro mee? Dat kan ook. Bel voor inlichtingen de
Staatsloterij, 070 - 47 72 94 47 74 84.
„Het politieke landschap is aan het
.veranderen: nog maar een paar
maanden en we herkennen het
misschien niet meer terug". Deze
drieste uitspraak was te lezen in
een van de dagelijkse commenta
ren van hoofdredacteur Serge July
van de links-onafhankelijke Libé-
ration. En de ster van July als alge
meen beluisterd koffiedikkijker is
nog steeds rijzende.
door
Rudolph Bakker
Vaststaat dat er na een politiek
verziekte zomer ernst moet wor
den gemaakt met het Franse
staatsbelang. En vaststaat ook dat
er dingen aan het veranderen zijn.
Zowel de regeringspartij is bezig
veren te laten terwijl zijn socialisti
sche heilsleer aan het aftakelen is,
als de rechtse oppositie waar de
strijd om de macht \ooHgaat en
verdeeldheid heerst. De enige con
stante factor op dit onduidelijke
slagveld is de kennelijk onstuitba
re opgang van nationaal-frontlei-
der Jean-Marie le Pen.
Van wat er de afgelopen zomer
allemaal is voorgevallen wordt het
effect langzaam duidelijk. Eerst
had president Mitterrand premier
Mauroy door de jeugdige vertrou
weling Laurent Fabius vervangen.
Daarmee werd de klassieke stoom
locomotief van het socialisme los
gekoppeld en vervangen door de
(eventuele) trekkracht van een mo
derner ogende, hoogst intelligente
„links-liberaal".
Met Mauroy vertrokken ook de
communisten uit het kabinet.
Daarmee bleven de socialisten als
regeerders over, terwijl de gevolg
de politieke lijn steeds minder so
cialistisch is. Dat brengt niet alleen
de achterban van socialistische ge
trouwen in verwarring. Maar voor
al ook de rechtse oppositie is ver
plicht zijn oude leuzen te verlaten
en een nieuwe houding te beden
ken tegenover de nieuwe regeer-
stijl van premier Fabius.
Waardenstrijd
De kabinetsherziening was pre-
sident Mitterrand niet genoeg in
zijn pogen zijn steeds verder slin
kende populariteit op te peppen.
Hij trok de door een eindeloze
woordenstrijd verziekte onderwijs
wet in, die duidelijk onpopulair
bleek en hij stelde een (te ingewik
kelde) methode voor om (eventu
eel) een referendum te kunnen uit
schrijven over de vraag of de^Fran-
sen zich in hun vrijheid voelen aan
getast. Dat wil zeggen: of hun vrij
heid van schoolkeus door de voor
gestelde nieuwe subsidieregeling
werd ingeperkt.
Het resultaat van dit slimme ge
manoeuvreer was rampzalig. Ver-
zet vanuit de door de oppositie be
heerste Senaat maakte aan het re
ferendumplan een eind. Dat was
een nederlaag voor de president,
ook al kwam de oppositie niet on
gehavend uit zijn eigen machiavel
listische operaties tevoorschijn.
Tegelijkertijd staken geruchten
de kop op eveneens geventileerd
door de vindingrijke July dat de
president nu 'over een referendum
denkt waarbij hij de vraag wil stel
len of zijn ambtstermijn van zeven
tot vijf jaar moet woden terugge
bracht. Antwoord het volk met
ja", dan zou Mitterrand zich met
een herkiesbaar willen stellen. In
dat geval wordt het met de dag dui
delijker dat hij in die rol met langer
alleen de roerganger van de socia
listen zal willen zijn. Het was afge
lopen zomer bijzonder stil binnen
de socialistische partij. Men wordt
er steeds sterker door sombere ver
moedens aangevreten.
Fenomeen
Wat heeft tegenover dit alles de
oppositie voor geschut in het veld
gebracht. De centrale vraag die
daar dient te wordén beantwoord
is de in te nemen houding tegen
over het ultra-rechtse fenomeen
Jean-Marie le Pen. Gaullistenlei
der Chirac heeft de neiging schril
lere tonen aan te slaan, om zijn
klantenkrint naar rechts te beha
gen. Hij heeft een ouderwetse aai
val op de regering geopend en voc
de zoveelste maal ontbinding va^-w i
het parlement gevraagd.
Oud-premier Barre, die har
werkt aan zijn image als onafhar
kelijk presidentskandidaat, heei_
zich in een lang en nietszeggend iiW
terview in het dagblad Le Mond
vol wijsgerig gemummel boven h(
gewoel trachten te plaatsen. Ouc
president Giscard, die in septen
ber zijn intree in het parlemer
doet, heeft een jongerenbijeer
komst van zijn eigen partij toeg€
sproken, daar om „een gecivileei
de discussie" gevraagd en er zijiv,or
zelfbedachte formule herhaald da r
iedereen (zowel links als rechts Gvj
zich politiek dient te „ont-kram unj
pen". hee
K01
J rini
l
Houwdegens
Binnen de gaullistische partij i per
nog iets anders aan de gang. Voora ge{
de RPR is de partij van de zeer ou
de houwdegens uit de tijd
sident De Gaulle. De jongere gardi-
begint nu om hun vertrek te i
pen. Deze jongere garde is meteer
het groeiende antwoord op het v
schijnsel Fabius, de slim-opgezettt
pion van de president. Tot dez<
jonge garde hoort onder
Alain Juppé, niemand minder dar
de vertrouweling van Jacques Chi
rac, die ongetwijfeld presidents
kandidaat is, zodra de gelegenheic li
zich voordoet. se
Een andere Jonge" gaullist is Zoi
Michel Barnie. Hij heeft als presi- Le
dent van de hoogste regionale raad ge
van de Savoie president Mitter-
rand tijdens diens bezoek aan het jj(
gebied (begin september) uitgeno- je
digd een zitting van de raad bij te stj
wonen en aan het debat deel te ne-
men. Nu lijkt dit voor een normale g
democratie heel gewoon. Zowel de <ji
socialisten in de oppositie, als nu zc
de rechtse partijen in dezelfde si- v,
tuatie, hebben echter de democra- g
tische beleefdheid altijd met voe-
ten getreden en de president, als 0,
aanvoerder van een „vijandige" n(
politieke groepering, tijdens regio- g
nale bezoeken genegeerd.
Niet alleen deze uitnodiging
haalde de voorpagina, dat gold ook
voor het beleefdheidsbezoek dat
.de Giscard-aanhanger Francois
Léotard aan de president heeft ge-
bracht toen die het afgelopen
weekeinde in het fort Brégancon in
de Var logeerde. Léotard op zijn
beurt is president van eenzelfde re
gionaal bestuurslichaam in de Var
als Barnier dat in de Savoie is.
Jonge Wolven
Over dit een half uur durende be
zoek raken de Franse commentato
ren maar niet uitgepraat: hebben
de Jonge wolven" het initiatief
van de „houwdegens" tenslotte
overgenomen en sturen ze op een
nieuwe vorm van politiek samenle
ven toe, om de kiezers straks
nieuw vertrouwen in te boezemen?
Namen als die van Juppé, Bar
nier en Léotard dienen te worden
gememoreerd. Het is de voorhoede
van een nieuwe politieke klasse.
Wellicht vindt nieuw-rechts de
succesformule voor de parlements
verkiezingen van '86; en voor de
presidentsverkiezingen van '88 of
zoveel eerder als Mitterrand er
brood in ziet.
De Braziliaanse theoloog Leo
nardo Boff is gisteren in Rome
aangekomen om vragen te beant
woorden van het Vaticaan over
zijn geschriften over de bevrij
dingstheologie. Bij aankomst
verklaarde hij dat hij aanstaande
zaterdag ondervraagd zal wor
den door de Westduitse kardi
naal Joseph Ratzinger, hoofd
van de congregatie voor de doc
trine van het geloof. Hij zei te ho
pen dat de dialoog voor beide
partijen vruchten zal afwerpen.
Het Vaticaan heeft Boff ge
vraagd naar Rome te komen om
te praten over zijn geschriften.
Boff is één van de meest uitge
sproken vertolkers van de bevrij
dingstheologie, waarin wordt ge
steld dat de kerk actief betrok
ken dient te zijn bij het bestrij
den van sociaal onrecht.
In een van zijn boeken stelt
Boff dat werkelijke christelijke
bevrijding zowel religieuze als
politieke bevrijding betekent.
Bij het analyseren van klassever-
schillen zegt hij dat de onder
drukten zich bewust moeten
worden van hun situatie, zich
moeten organiseren en stappen
moeten nemen die zullen leiden
tot een rechtvaardigere maat
schappij.
In het Vaticaan is bezorgdheid
geuit over marxistische bovento
nen in deze analyse. En het is de
ze mengeling van marxisme en
christelijkheid die Boff zal moe
ten verdedigen.
In de Braziliaanse kerk heeft
Boff veel steun en hij fungeerde
als adviseur van de Braziliaanse
bisschoppenconferentie en de
Latijnsamerikaanse conferentie
van gelovigen. Functionarissen
van het Vaticaan zeggen dat Boff
niet in de technische zin van het
woord een dogmatiek proces zal
ondergaan.
Maar paus Johannes Paulus II
heeft verleden maand al gezegd
dat de solidariteit van de kerk
met de armen niet kan worden
„gedicteerd door een analyse ge
baseerd op klasseverschil en
klassestrijd".
Hogeschooldag - De refor
matie bevrijdde ons van de heer
schappij van de geestelijkheid.
De theoloog als expert is een van
de grootste bedreigingen voor de
kerk. Dat zei prof. dr. W. van 't
Spijker, rector van de Theologi
sche Hogeschool van de Christe
lijke Gereformeerde Kerken in
Apeldoorn, zaterdag tijdens de
jaarlijkse Theologische Hoge
schooldag in Apeldoorn.
Prof. Van 't Spijker wees erop
dat de theologie zich kan ver
vreemden van de gemeente, bij
voorbeeld uit vrees of uit hoog
moed. Dan is de kerk een lager
niveau, dan versteent de theolo
gie zoals het geval was in de
scholastiek. Prof. Van 't Spijker
gaf speciaal aandacht aan de Af
scheiding, die zich 150 jaar gele
den in 1834 heeft voltrokken. Hij
stelde de vraag wat de afgeschei
denen bewogen heeft om vervol
ging, boete en gevangenisstraf te
verduren.
Volgens prof. Van 't Spijker
werden de afscheidenen bewo
gen door een passie voor de kerk
en haar belijdenis en dan spe
ciaal de gereformeerde belijde
nis zoals die in de Dordtse leerre
gels werd geformuleerd en waar
in sterk de nadruk werd gelegd
op de genade. De passie van de
afgescheidenen bleek hieruit dat
zij wezenlijk betrokken waren
bij wat er gebeurde.
Wij kennen die passie niet
meer, omdat wij niet aan de kerk
behoeven te lijden, zei prof. Van
't Spijker. De kerk werd door de
afgescheidenen gezien niet als
een club, niet als een groep van
gelijkgezinden maar als de kerk
van Jezus Christus.
De heer A. Kok: "Ik had een onbestemd verlangen naar iets watje zoekt'
