Woningtekort in
Leiden daalt snel
Over Werk
Van busconducteur tot dorpsgek
%Nieuwbouw vaak te duur
Bromfietser
rijdt tegen
portier auto
Spreeuwen verjaagd
de ware kennis van een kenner
De studentenpredikant
Vechtpartij
op Nieuwe
Beestenmarkt
'blNSDAG 28 AUGUSTUS 1984
LEIDEN
In het kader van de uitwisseling
Leiden-Oxford bezocht één on
zer verslaggevers de rechtbank
te Oxford. Deze week dus een
Nagerecht over een Engelse
rechtzitting.
Dat taaltje nekte de Engelsen.
Als de twee jongens wat zeiden
tegen de vertegenwoordigers
van de rechterlijke macht ge
beurde dat in een Iers dialect.
Niemand verstond ze en het ge
volg was dan ook dat de jongens,
verdacht van diefstal, weer wer
den afgevoerd. Eerst moest er
maar eens iemand worden ge
vonden die verstond wat ze pre
cies zeiden.
Dit bericht, verschenen in de
plaatselijke krant van Oxford,
Oxford Mail, maakte ons nieuws
gierig naar het rechtbankwezen
te Oxford. Evenals in Leiden zijn
er elke maandagochtend zittin
gen, maar daar houdt dan ook el
ke overeenkomst mee op. Een
vergelijking.
Als wij op deze maandagoch
tend de rechtbank bezoeken, is
het niet bepaald druk in de ruim
te waar alle verdachten moeten
wachten alvorens ze worden be
recht. Voor Leidse begrippen
zijn er evenwel nog vrij veel
mensen aanwezig, want hier
worden de zaken niet afgehan
deld in één zaal, zoals in Leiden,
maar in vijf. Moet iemand voor
komen, dan klinkt zijn naam uit
een luidspreker. Een metalig ge
luid waar je op de vroege och-
door
Wim Brands
tend niet bepaald vrolijker van
wordt.
De meeste verdachten wach
ten stilzwijgend. De habitués, zij
die kind aan huis zijn, herken je
direct. Ze kijken geroutineerd
om zich heen, verveeld soms.
Een enkeling zit niet, maar ligt.
In één van de hoeken staat een
dame met een koffiekarretje. Als
we een kop koffie bestellen, ver
voegt ook een zonderling op leef
tijd zich bij het karretje.
We hadden hem al eerder op
gemerkt. Zijn verschijning -
achterover gekamd lang wit
haar, rood mouwloos t-shirt, ver
sleten gympies - trekt overigens
aller aandacht. Verschillende
mensen heeft hij al aangescho
ten. Nu zijn wij het slachtoffer.
Hij begint een lange monoloog
te houden over de ouderdom die
geen vertroosting brengt, zoals
hij ooit dacht. Maar, zo besluit hij
zijn redevoering, zijn benen mo
gen er nog steeds zijn. Hij rolt
zijn broekspijpen op alsof hij
gaat pootjebaden en loopt trots
als een pauw weg.
Uitsmijter
In zaal 3 begint nu een recht
zaak tegen twee jongens die de
auto van een disco-uitsmijter van
een paar deuken hebben voor
zien nadat ze door deze kleren
kast uit de discotheek waren ge
smeten. Hun advocaten lezen
verslagen voor van werkgevers
en bekenden. Brave jongens zijn
het: goed voor hun moeder, lief
voor de hond.
Ze krijgen geen echt hoge straf
en dat verwondert ons niet. Dat
ze desondanks nadat het oordeel
is geveld nog steeds een zenuw
achtige indruk maken, is ook
niet verwonderlijk. De Engelse
rechtbanken zijn namelijk zo ge
bouwd dat de verdachte voort
durend het idee heeft dat hij al
met één voet in de gevangenis
staat. De rechterlijke macht ze
telt hoog, zodat de verdachte
voortdurend moet opkijken naar
zijn berechters.
Als we na de zitting een zoge
naamde 'magistrate' aanspreken
over deze architectuur, zegt hij:
"Deze zalen zijn expres zo ge
bouwd indertijd. Men dacht: de
mensen moeten niet voorkomen
omdat ze een oud, blind vrouw
tje hebben geholpen met over
steken, maar omdat ze iets op
hun lever hebben. En dat moeten
ze voelen als ze binnenkomen".
En dat voelen ze. Zelfs als toe-
Schouwer krijg je in deze zalen
het onplezierige gevoel dat alles
in je leven voor niets is geweest.
Je voelt je even ellendig als een
hongerige muis in een kerker.
Nadat de disco-beukers zijn
berecht en de zaal hebben verla
ten, staat iedereen op omdat de
'magistrates' zich terugtrekken.
Het zijn er drie. Niet gekleed in
plechtige zwarte rouwjurken zo
als Nederlandse rechters, maar
gewoon in burgerkleding.
Deze drie berechters zijn geen
gestudeerde juristen. Ze leven
ook niet van dit werk. In het da
gelijks leven kunnen ze van alles
zijn: fietsenmaker, autodealer en
ga zo maar door. Eens in de zo
veel tijd worden ze opgeroepen
om een paar zaken af te hande
len. Dit baantje danken ze aan
goed gedrag, want u begrijpt dat
iemand die z'n moeder van de
trap trapt geen 'magistrate'
wordt.
Deze jury velt een oordeel op
basis van 'common sense'. Ge
zond verstand. Nu is gezond ver
stand een rekbaar begrip, en het
zou dan ook niet vreemd zijn als
de Engelse methode makkelijk
tot willekeur leidt. Toch zal een
'magistrate' dit ontkennen.
Desgevraagd zal hij in de eer
ste plaats antwoorden dat het
systeem een lange traditie kent -
en op tradities zijn Engelsen
even dol als op thee met veel
melk - en in de tweede plaats zal
hij zeggen dat er altijd een gestu
deerd jurist in de zaal is, de
klerk, die de 'magistrates' juridi
sche adviezen kan verstrekken.
Iemand dus die alles van de
strafmaten afweet.
Klap
Na een paar minuten komt een
nieuwe verdachte de rechtszaal
binnen. In tegenstelling tot de
twee jongelingen maakt hij geen
bedeesde indruk. We herkennen
direct de excentriekeling die eer
der op de ochtend zijn melkwitte
benen liet zien.
Terwijl hij zit te wachten, be
gint hij een lange monoloog te
houden. Eén zin herhaalt hij
voortdurend: "En toen heb ik
hem dus maar een klap gegeven-
...maar hij begon"..
schijning is in Oxford. Bijna ie
dereen kent hem. Ooit was hij
busconducteuf. Maar toen hij
zich als vrouw begon te kleden
en in de straten kokette danspas
jes maakte, zwaaiend met zijn
tasje, was het gedaan met het
knippen van kaartjes.
De klerk begint met het voorle
zen van de aanklacht. Luisteren
doet deze verdachte niet. Onver
stoorbaar praat hij door, en pas
sant de verslaggever van de Ox
ford Mail er voor waarschuwend
toch vooral geen letter over hem
te schrijven, zeker zijn adres niet
te publiceren in het recht
bankverslag, zoals in Engeland
te doen gebruikelijk is: hij heeft
zijn verhaal namelijk naar eigen
zeggen verkocht aan een andere
krant. Voor een paar miljoen gul
den.
De bode,
toe de indruk hadden dat hij
voor standbeeld speelt, begint te
glimlachen. De rechterlijke
macht blijft onverstoorbaar. Al
leen de klerk, die een verdieping
lager zit dan de 'magistrates',
lijkt zijn geduld te verliezen. Wil
de verdachte nu eindelijk even
zijn mond houden en luisteren?
Uiteindelijk lijkt het tot hem
door te dringen dat hij ervan
wordt verdacht obscene taal te
hebben gebruikt en iemand een
klap te hebben gegeven, want
terwijl hij met veel gevoel voor
dramatiek de handen voor de
ogen slaat, roept hij uit: "Ik heb
nog nooit in de gevangenis geze
ten".
Gevangenis
En in de gevangenis zal hij
voorlopig ook niet terechtko
men. De zaak wordt aangehou
den. Geruisloos verloopt de af
tocht van deze dorpsgek overi
gens niet. Op weg naar de uit
gang draait hij zich sierlijk om,
maakt een buiging als een page
aan het hof en zegt: "Au revoir".
Als hij vervolgens begint te
vertellen dat hij zojuist in het
Frans afscheid nam en dat hij
ooit in Frankrijk was, wordt het
de bode teveel: zijn vinger ver
manend opgestoken, loopt hij
naar de voormalige busconduc
teur. Deze begrijpt de bedoeling
direct: eruit!
De bode schudt meewarig zijn
hoofd als hij terugkomt van zijn
missie. Dit hoort niet, zie je hem
denken. Iedereen staat nu op
omdat de 'magistrates' zich weer
terugtrekken. De dame in het ju
ridische gezelschap aarzelt even.
Ze kijkt om zich heen. Iets verge
ten? Ja. Haar handtasje, waarin
ongetwijfeld een boodschappen-
briefje zit. Want na de zitting is ze
weer gewoon een huisvrouw die
de afwas van gisteren nog moet
doen.
le
e- LEIDEN - De woningbehoefte in de gemeente Leiden gaat, mede als gevolg van het feit
dat mensen de huren van de nieuwbouw niet meer kunnen betalen, pijlsnel omlaag.
:s Verwacht wordt, op grond van nieuwe becijferingen, dat het (kwantitatieve) tekort in de
•t jaren tot en met 1990 op papier geheel zal zijn opgeheven.
Eén en ander blijkt uit het meerja
renprogramma van de gemeente
voor de nieuwbouw, verbouw en
verbetering van woningen in de ja
ren tot en met 1989. In deze nota
wordt aangegeven dat de bouw
van iets meer dan 900 woningen
per jaar voldoende is om aan de ge
raamde behoefte tegemoet te ko-
j Begin jaren tachtig werd de wo-
ningbehoefte door de gemeente
nog geschat op zo'n 1500 per jaar.
In het volkshuisvestingsplan 1982
tot '86 ging men er van uit dat de
bouw van zo'n 1200 woningen per
jaar noodzakelijk zou zijn om de
woningnood in Leiden ooit te kun
nen oplossen: 600 woningen om
het tekort in te lopen en ongeveer
600 woningen om aan de geraamde
groei van woningzoekenden (de
starters op de woningmarkt) tege
moet te komen.
Het tekort blijkt evenwel ver
sneld te Worden ingelopen. Per 1
januari van het vorig jaar werd het
totale woningtekort nog berekend
op ruim 3900. In het meerjarenpro
gramma wordt, voornamelijk in
verband met de oplevering van
ruim 1000 woningen in 1983, uitge
gaan van een woningtekort (ach
terstand) van 2900. Dit betekent
dat het aantal nieuwe woningzoe
kenden in het afgelopen jaar nul
heeft bedragen. De groei is er dus
uit.
Voorlopig
Het hoofd van de afdeling volks
huisvesting van de. gemeente, D.
Schilder, spreekt van "een voorlo
pig cijfer", dat mogelijk nog moet
worden bijgesteld, omdat de ko
mende tijd nadere gegevens be
schikbaar komen als gevolg van de
automatisering van respectievelijk
de onroerend-goed-kartotheek en
van de bestanden van de directie
woonruimteverdeling van de ge
meente.
"Vast staat evenwel dat het
groeicijfer niet hoog meer is", zegt
ADVERTENTIE
Aan de Lange Voort 13d te Oegst-
geest Is heden gevestigd het der
de kantoor van accountants- en
belastingadviesbureau STRIJK.
Het kantoor heeft eveneens vesti
gingen te Sassenheim en Capelle
aan de IJssel. Verdeeld over deze
drie kantoren zijn vijftien medewer
kers actief die de jaarstukken en de
diverse belastingaangiften voor de
cliënten verzorgen.
De belastingafdeling verstrekt
voorts fiscaal-juridische adviezen
op ieder gebied.
Voor de verzorging van de financië
le en/of loonadministraties van de
cliënten is een eigen computerafde
ling aanwezig. Er wordt zowel natio
naal als internationaal nauw sa
mengewerkt met registeraccoun
tants en fiscaal-juristen.
Aan de kantoren is een hoogleraar
civiel recht als adviseur verbonden.
Naast een aantal commissariaten is
de Heer Strijk bestuurslid van diver
se verenigingen en stichtingen.
Voorts is hij al vele jaren als plaats
vervangend lid verbonden aan de
Commissie van Beroep van Ac
countants-Administratieconsulen
ten.
De Heer Strijk is privé woonachtig
aan de Paedtslaan 5 te Oegstgeest.
Voor vrienden, bekenden en rela
ties wordt een receptie gehouden
op 29 augustus 1984 van 16.30 uur
tot 19.00 uur op de Lange Voort 13d
te Oegstgeest.
Schilder. "Op grond van de cijfers
zouden we kunnen zeggen dat Lei
den in 1990 door de woningnood
heen is. Een gevaarlijke uit
spraak", zo typeert Schilder het
zelf. "Want, wat we ook gesigna
leerd hebben is dat de mindere
groei van woningzoekenden in be
langrijke mate het gevolg is van de
economische omstandigheden.
Dat wil zeggen: het onvermogen
om de uit de nieuwbouw voortko
mende huren te kunnen betalen".
De feitelijke behoefte is volgens
Schilder niet gedaald.
Omdat mensen de huren niet
kunnen betalen is ook een vermin
derde behoefte ontstaan aan grote
woningen met vijf of meer kamers.
Woningbouwverenigingen hebben
er de grootste moeite mee om de
grote flats na leegkomst opnieuw
te verhuren. De duur van de leeg
stand, nu nog niet alarmerend,
wordt wel steeds langer.
Gesignaleerd wordt ook dat de
kwalitatieve behoefte groter is ge
worden. "De tijd dat alles wat we
bouwden goed was, is voorbij", al
dus Schilder. "Het veranderde be
hoeftepatroon dwingt ons er toe
meer gericht op bepaalde groepen
te gaan bouwen en bepaalde cate
gorieën woningen aan te vullen.
Op grond van de huidige inzichten
betekent het dat we meer goedko
pe woningen met een tuintje moe
ten bouwen in de Stevenshofpol-
der. We voeren daarom op het mo
ment besprekingen met het minis
terie van volkshuisvesting om de
hoogbouw zoveel mogelijk uit de
Stevenshof te weren".
Volgens de berekeningen van de
gemeente zal het jaarlijks toe te
wijzen contingent (het aantal wo
ningen dat Leiden van het rijk mag
bouwen) in elk geval niet minder
mogen bedragen dan de ruim 900
die Leiden in 1984 heeft gekregen.
In het meeijarenprogramma wordt
overeind gehouden dat rond de 70
tot 75 procent van de te plegen
nieuwbouw moet bestaan uit
(goedkope) woningwetwoningen
en premiehuurwoningen. Dat is
LEIDEN Een 15-jarige Zoeter-
woudenaar is gisteren met onder
meer een gebroken linkerarm naar
het AZL vervoerd, nadat hij gister
middag op de Hoge Rijndijk tegen
het portier van een auto was gere
den.
Hij kwam met zijn brommer over
het fietspad, toen een 24-jarige au
tomobiliste uit Nieuwkoop haar
auto juist parkeerde. Haar passa-
giere, 24 jaar en eveneens uit
Nieuwkoop, lette niet op toen zij
wilde uitstappen. Ineens deed zij
het portier open en de bromfietser
reed er tegenaan. Ook zijn rechte
rarm en -pols liepen letsel op. Te
vens werden wondjes aan zijn kin
geconstateerd.
FILM - In het Inloophuis Psychia
trie, Rapenburg 48, wordt woens
dagavond de film 'Messer im Kopf
vertoond. Aansluitend is er een
discussie. De film gaat over een
man die bij toeval door de politie in
het hoofd wordt geschoten en
daardoor een stoornis aan de her
senen krijgt. Aanvang acht uur.
meer dan Leiden in 1984 kreeg toe
gewezen (nog geen 50 procent).
Volgens de gemeente kan het
aandeel van de kleine woningen,
ten opzichte van de toewijzing
voor 1984, belangrijk omlaag. Mo
menteel zijn ruim 600 wooneenhe
den, voor zogenaamde één- en
tweepersoonshuishoudens, in aan
bouw of staan op het punt om in
aanbouw te worden genomen. Be
gin 1984 gingen de Stichting Huis
vesting Werkende Jongeren en de
Stichting Studentenhuisvesting
uit van een in de komende periode
nog te realiseren behoefte van 700
wooneenheden. Schilder noemt
het logisch dat de stichtingen, ge
zien de verminderde behoefte, een
adempauze i
- - k <- 3 v
t f
Jm V
de politie wordt de rust aan de Witte Singel
LEIDEN - De schreeuw van een
spreeuw in doodsnood klinkt net zo
angstaanjagend als het gegil van
een speenvarken of het gekrijs van
een aangereden hond. Gisteravond
was die spreeuw in wanhoop weer
drie keer te horen tussen de Bilder-
dijkstraat en de Groenhovenstraat.
Niet dat iemand zo'n beestje ter
plaatse om zeep wilde helpen.
Maar een ploeg van de directie
Groen van de gemeente vond het
weer eens hoog tijd worden om de
spreeuwenkolonie te verjagen.
Daartoe werd een geluidswagen
van de politie ingeschakeld die de
door merg en been gaande kreten
door de bomen aan de Witte Singel
deed schallen. De mannen van de
directie Groen deden er nog een
schepje bovenop door met vuur
werk te gooien.
Alsof ze nooit zijn weggeweest
hadden zich weer duizenden
spreeuwen in de olmen gevestigd.
Na drie jaar hadden zij kennelijk
hun oude stek weer in ere hersteld,
tot ongenoegen van de buurtbewo
ners. Want het zijn nachtbrakers
LEIDEN Studentenpredikant Nico Bouhuijs, 53 jaar
oud: "Ik werk veel. Bijna alle avonden ben ik ook be
zig, maar erg vind ik dat niet. Ik stel m'n eigen pro
gramma samen en je kunt dus niet zeggen dat ik onder
een juk leef. Integendeel. Zie het zo: ik ben zo iemand
die in de goede zin van het woord verslaafd is aan z'n
werk".
Dezer dagen is Bouhuijs een be
zet man. Leiden wordt immers
weer overspoeld door eerstejaars
en dat betekent dat Bouhuijs en
zijn collega's van de Studenten
Ekklesia veel gesprekken moe
ten voeren.
"Het gaat voornamelijk om het
present zijn voor de eerstejaars.
Waar je maar kunt, vertel je over
het werk dat je verricht. Je legt
die mensen dus bijvoorbeeld uit
dat er werkgroepen zijn van de
Studenten Ekklesia en dat er ook
een zondagse dienst in de Hoog
landse Kerk wordt gehouden, op
een christelijke tijd".
"Dat zijn zo wat algemeenhe
den. Daarna ga je vragen aan ze
stellen. En ook zij, de eerstejaars,
zullen vragen aan jou stellen. Uit
zo'n praatje van mij moet bezie
ling spreken, maar let wel: ik wil
geen zieltjes winnen. Je moet
met gevoel voor understatement
en ironie vertellen wat je kwijt
wilt. Dat is een betere methode
dan een zwaar aangezette mono
loog verspreiden".
We komen te spreken over de
techniek van het praten. Bou
huijs: "De oude dominee Bus-
kes, één van mijn leermeesters,
zei altijd: Nico, je praat voor de
helft voor Onze Lieve Heer en
voor de andere helft voor jezelf'.
"Alle predikanten goochelen
wel eens met woorden. Die goo
cheltrucs van het vak zijn mij
ook niet vreemd. Bijvoorbeeld
een populaire grap gebruiken tij
dens een preek. Maar je moet
daarmee wel oppassen, voor je
het weet glijd je uit. Want met die
grappen heb je het evangelie nog
niet aangesneden en bovendien
loop je door dat populaire gedoe
het risico dat jij, leukerd die je
bent, tussen de boodschap en de
mensen gaat staan".
Hij schrijft z'n preek meestal
helemaal uit. "Toch improviseer
ik naderhand nog wel eens. En
het gekke is dan soms dat men
sen juist die improvisatie ont
houden, terwijl ik denk: zo be
langrijk was dat toch niet. Pre
ken is zoiets geks. Heb je bijvoor
beeld een preek gehouden waar
van je denkt: bwahhh....zegt een
collega: prachtig Nico!".
door
Wim Brands
Boodschap
Weken van tevoren wordt de
preek voorbereid. Eerst wordt
het thema besproken met de col
lega's, vier in getal, dan wordt
dat thema ook nog eens samen
met de studenten aan alle zijden
belicht. Pas hierna gaat Bouhuijs
schrijven. "Ik zet de preek de
laatste dagen op schrift. Dat is
spannend werk".
Waarom?
"Elk woord moet op de juiste
plaats staan. Bovendien moet je
ervoor waken dat er geen dema
gogie of vals sentiment in je
preek sluipt. Dat valt altijd
slecht. En terecht natuurlijk.
Verder is dit werk ook spannend
omdat je een boodschap verkon
digt die vaak haaks staat op som
mige menselijke gevoelens".
"Een voorbeeld: jé houdt een
preek over nederigheid. Die
boodschap vertel je aan studen-
Dit is het resultaat: honderden spreeuwen zoeken een goed heenkomen.
De vraag is voor hoe lang. (foto Holvast»
te verjagen. Veel vervelender is dat
die uitwerpselen een dikke koek op
het asfalt vormen, wat bij nat weer
spekgladheid veroorzaakt. En dat
de beestjes elkaar verdringen op de
takken van de bejaarde bomen,
wat die takken eigenlijk niet kun
nen hebben en derhalve dreigen te
knappen. Een uiterst gevaarlijke
situatie dus.
Vandaar het geschreeuw en het
vuurwerk gisteravond. Vanavond
en morgenavond wordt het her
haald. Want ze zijn hardleers die
spreeuwen en bovendien vergeet
achtig. Want al waren ze gister
avond wat van streek, de meesten
zijn dat vanavond al weer verge
ten. Of het afdoende zal zijn, moet
natuurlijk worden afgewacht. In
elk geval doet men er goed aan
vanavond en morgenavond op dat
stukje Witte Singel een beetje aan
de huizenkant te blijven lopen.
Want een spreeuw in nood, laat
van schrik een klodder vallen. En
duizenden angstige spreeuwen zor
gen voor een ware uitwerpselenre
gen. Dat ondervond de schrijfster
van dit artikel gisteravond ten
minste.
deze beestjes en bovendien nog ma-
tineus ook. Tot 's avonds laat en
vanaf 's ochtends vroeg houden zij
hun veelstemmige tsjilpconcerten.
Onaangenaam is tevens dat zij op
mooie zomeravonden, wanneer het
prettig buiten toeven is, de onpret
tige gewoonte hebben om hun uit
werpselen op het bord van de buren
te werpen.
Maar dat was nog geen reden
voor de directie Groen om de dieren
ten waarvan er ik weet niet hoe
veel ongelooflijk veel ambities
hebben. Die boodschap over ne
derigheid moetje dus kwijtraken
aan mensen die eigenlijk het
liefst baasjes zouden worden".
In die laatste week, vlak voor
de preek, gebruikt Bouhuijs veel
verloren momenten om na te
denken over wat hij precies zal
gaan zeggen. "Als je even niets te
doen hebt, of in bad zit, dwalen
je gedachten automatisch af naar
de preek".
"Waar ik erg veel prijs op stel is
met vakmanschap een preek
schrijven. Ik bedoel daarmee ei
genlijk vooral dat je het doodge
wone keukenwerk doet. In het
geval van predikanten betekent
dat: terugvallen op de grondtek
sten als je een preek samenstelt.
Er zijn veel predikanten die dat
niet meer doen. Beunhazen. Zij
maken zogenaamde kapstokpre-
ken. Ze nemen een tekst en ge
bruiken die vooral om hun eigen
ideeën te ventileren. Verfoei
lijk".
Strandjutten
Naar eigen zeggen werkt Bou
huijs veel. Meestal vindt hij dat
prettig. Soms bekruipt hem
edoch de gedachte er een tijdje
mee te stoppen. Af en toe zou hij
wel eens drie maanden iets an
ders willen doen.
"Strandjutter zou ik wel eens
een tijdje willen zijn. Die wens
komt boven door de spanning
waaronder je werkt. Zoals ik al
zei: de feiten van het dagelijks le
ven staan vaak haaks op wat er in
de bijbel wordt verteld. En jij
moet dan altijd maar weer een
brug zien te slaan".
"Maar ik denk overigens niet
dat ik het lang volhoud, strand
jutten. Na een week ga ik waar
schijnlijk al weer verlangen naar
een theologisch boek. Want één
ding weet ik inmiddels zeker: ik
ben verslaafd aan de theologie".
LEIDEN Vannacht om een uur
of een moest de politie ingrijpen
aan de Nieuwe Beestenmarkt,
waar een in een café ontstane ruzie
tussen twee Leidenaars op straat
werd voortgezet. De vechtende
partijen, een 21-jarige en 31-jarige
man, hadden ieder inmiddels wat
aanhangers gekregen, dus het
dreigde een massale vechtpartij te
worden. Er zou zelfs een vuurwa
pen in het spel zijn geweest, maar
de politie onderzoekt dat nog.
Op een gegeven moment trok de
31-jarige vechtersbaas in zijn woe
de een paal uit de grond en sloeg
die stuk. Meteen daarna overhan
digde hij hem aan de politie. De ru
zie leek een beetje gesust. Maar
toen sprong de 21-jarige man weer
zijn tegenstrever op het lijf. Van
weerskanten vielen klappen. De
politie sprong tussenbeide en wist
de 21-jarige man in een politie-auto
te werken. Niettemin slaagde hij
erin de 31-jarige man een klap met
een (andere) paal te geven. Die
werd zo woedend dat ook hij weer
een paal uit de grond trok, waar
mee hij op zijn vijand af ging. De
politie wist dit toch weer te sussen
en voerde beiden af naar het bu
reau aan de Zonneveldstraat. Daar
is de ruzie bijgelegd en na het
schudden van handen is het ru
ziënde tweetal 'vredig' uiteen ge
gaan.
LEIDEN Een bejaarde vrouw
werd gisteren gewond toen zij, fiet
send op de Turfmarkt, linksaf de
Nieuwe Beestenmarkt wilde op
gaan. Een achteropkomende auto,
bestuurd door een 22-jarige auto
mobilist uit Baarn, kon haar niet
ontwijken, hoewel hij krachtig
remde. Met het stuur van haar fiets
kwam de vrouw tegen de rechter
zijkant van de auto terecht en viel.
Met verwondingen aan haar arm is
zij naar het AZL vervoerd.
