aesumsmMmms
'Ik wil veel bereiken met muziek'
TV-rubriek
fSolzjenitsin: woord van waarheid
Tineke Schoenmaker zangeres van het duo One Two
Bachkoor houdt
kantoor aan
Pieterskerkhof
Fleury organist van allure
Onderzoek seksueel geweld prikkelt NOS
TERDAG 25 AUGUSTUS 1984
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 25
/\ia
?ei
'Het kalf stoot de eik' be-
ichryft Alexander Solzjenitsin
oe hij in zijn ballingschap al z'n
ampgeschriften had weten te
erbergen in de rug van een boek
„iraarin de toneelstukken van
'3eorge Bernard Shaw in het En
gels waren opgenomen. „Als er
^iu eens iemand was die naar
Twoskou ging en daar op straat
J6f>en buitenlandse toerist ont-
noette... dan zou hij die toerist
iet boek toestoppen; die zou het
(iatuurlijk meenemen, het met
?emak het land uitbrengen, de
rug' openmaken en vervolgens
dies naar een uitgever doorstu
ren; die zou maar al te graag de
inbekende Stapan Chlynov
mijn pseudoniem) publiceren
ïn... de wereld zou natuurlijk
liet onverschillig blijven!".
Deze dagdroom zag Solzjenit
sin jaren later op een andere ma-
lier verwezenlijkt. Chroesjtsjov
self gaf toestemming zijn eerste
T roman, 'Eén dag uit het leven
iran Ivan Denisovitsj', te publice
ren, ook al ging dat over het kam
pleven, maar na nog enkele ver-
r halen werd Solzjenitsin voor
goed in de ban gedaan, zijn boe
ken verschenen via de samizdat,
de 'zelfdrukkerij' in het westen,
en op 8 oktober 1970 kreeg hij de
^JJobelprijs voor Literatuur toe
gekend: „voor de ethische kracht
waarmee hij de onvervangbare
Bgggjtradities van de Russische htera-
gS&ihiur heeft, eevnled".
gji Solzjenitsyn dankte in het vol-
Esiigende antwoord:
„Ik ben dankbaar voor uw be
sluit. Ik accepteer de prijs. Ik
door
Nico Scheepmaker
ben van plan hem persoonlijk op
de traditionele dag in ontvangst
te nemen voor zover dat van
mij afhangt. Ik ben gezond. De
reis zal mijn gezondheid niet
schaden".
Solzjenitsin voorzag al dat hem
een uitreisvisum zou worden ge
weigerd met het argument dat
hij te ziek was om de prijs in ont
vangst te komen nemen, maar
was daarin nog te optimistisch.
De vijandigheid in de Sowjet-
Unie bleek zo groot, dat Solzje
nitsin bevreesd was dat hij, een
maal in Stockholm, niet meer te
rug zou mogen keren, en hij ver
zocht de secretaris van de
Zweedse Akademie de prijs te
zijnen huize te komen uitreiken.
Ook dat ging niet door. De
Zweed kreeg geen inreisvisum.
Wat toen nog restte was Solzje-
nitsins dankrede van bijna 15
dichtbedrukte boekbladzijden.
„Om deze in het Jaarboek van de
Nobelstichting te krijgen, moest
ik 'm zo snel mogelijk naar Zwe
den sturen, 't Kostte moeite maar
't lukte (natuurlijk weer langs
sluipwegen, met veel risico). Be
gin juni moest de rede verschij
nen. Ik verwachtte nog steeds
een explosie maar noch in de
maand juni noch in de maand ju
li van die uitputtende hete zomer
verscheen de rede. Was die dan
werkelijk volkomen onopge
merkt gebleven? Pas in augustus
hoorde ik dat 's zomers grote de
len van de Zweedse industrie,
waaronder ook de grafische, met
vakantie zijn. Het Jaarboek werd
pas eind augustus gepubliceerd.
De pers maakte er vrij veel op
hef van, meer dan een week. Er
waren echter twee dingen die
voor mij als een verrassing kwa
men en die bewezen dat mijn
voorspellingen niet helemaal
deugdelijk waren: de rede deed
de 'onzen' de oren niet spitsen en
leidde in het Westen niet tot iets
als een aardverschuiving of be
wustwording.
Ik had, geloof ik, 'erg' veel ge
zegd, ik had zelfs het allerbelang
rijkste gezegd en dat was ge
woon geslikt? De rede was dan
wel voorzichtig maar toch in al
gemene bewoordingen gehou
den, zonder een enkele eigen
naam. Zowel 'daar' als 'hier' gaf
men er de voorkeur aan de rede
'niet te begrijpen'.
Deze rede, 'Een woord van
waarheid' (afgeleid van een Rus
sisch spreekwoord: 'Een woord
van waarheid zal zwaarder we
gen dan de hele wereld'), werd
woensdagavond, ingekort, uitge
zonden door de EO. Een Britse
produktie, met Tom Courtenay
als Solzjenitsin, en met velerlei
begeleidende beelden, die de
aandacht van het gesprokene
voor mijn gevoel te veel afleid
den. Hoe extra zorg en ijver soms
in hun tegendeel kunnen verke
ren bewees de EO door de ge
sproken tekst te laten uitspreken
door een Nederlander, Guus van
der Steen. Daarmee voorkwam
men dat de altijd kortere onderti
teling afbreuk zou doen aan de
betekenis van de tekst. Maar
doordat je niet meelas, maar on
dertussen je ogen te goed deed
aan de beelden van korenvelden
en concentratiekampen, hadden
je gedachten de neiging af te
dwalen.
Als katalysator was het een
heel nuttige uitzending, want ik
heb de rede nu nog eens, veer
tien jaar na dato, in zijn geheel
herlezen. Maar al kijkend merkte
ik dat de tekst maar moeizaam
tot mijn hersens wilde doordrin
gen, zoals dat ook bij poëzie gaat,
als de woorden daarvan door
beelden worden begeleid en niet
door de letterlijke tekst die je
kunt meelezen.
LEIDEN - Het Bachkoor Holland, er op uit om als muzikale or-
gansatie de zaken professioneel aan te pakken, heeft Leiden nu
definitief als standplaats verkozen. Het stichtingsbestuur heeft na
melijk recht tegenover de hoofdingang van de Pieterskerk een
pandje gehuurd, dat inmiddels als kantoor is ingericht. Het kan
toor, gevestigd aan de Pieterskerkhof(4b), wordt beheerd door me
vrouw C.E.P. Kret, die het organisatiebureau leidt met assistentie
van een administrateur. Het bureau, waar alle evenementen van
het Bachkoor Holland worden voorbereid en van waaruit ook de
zakelijke contacten worden onderhouden, regelt onder meer de
kaart- en abonnementverkoop. Het is voor het publiek geopend op
dinsdag en donderdag van 10 tot 5 uur en op zaterdag van 10 tot 12
uur. Voor informatie over komende uitvoeringen van het Bach
koor Holland kan men daar terecht. Er staat voor de komende
jaren een groot aantal concerten op stapel, o.m. de eerste uitvoe
ring voor Nederland van 'Oris du Monde' van Honeger en voorts
'La mort d'un tyran' van Milhaud en 'Canti di prigionia' van Dalla-
piccola. De eerstkomende uitvoering van Bachs Weinachtsorato-
rium is op 18 december in de Pieterskerk. De artistieke leiding van
het Bachkoor Holland is in handen van Charles de Wolff. Het
stichtingsbestuur bestaat uit M. Oudkerk(voorzitter), E. van Veen
(eerste secretaris), Nico de Raad (tweede secretaris)en v.d. Vechte
(penningmeester).
Orgelbespeling door de Franse organist en componist André Flenry op
het Van den Heuvel-orgel in de Niewe Kerk te Katwijk aan Zee met
werken van Cesar Frank, Louis Vierne, Marcel Dupré en André Fleury.
Gehoord op vrijdag 24 augustus.
KATWIJK AAN ZEE - Verfijnd en Frans tot in de vingertoppen
beroerde het eenentachtig jarige orgelfenomeen André Fleury gis
teravond de manualen van het Van den Heuvel-orgel met werken
van componisten die hij persoonlijk heeft gekend en heeft horen
spelen.
Zo vertolkte de vitale organist van de St. Eustache te Parijs en
de Cathédrale van Versaille tijdens de internationale orgelserie op
het Van den Heuvel-orgel in de Nieuwe Kerk ondermeer de twee
de "Symphonic pour Grand Orgue" van Louise Vierne en "De
Prelude et Fugue" van tijdgenoot Marcel Dupré en delen uit zijn
tweede symphonie en improvisaties van eigen hand.
Een exquise Belgisch voorafje in dit Frans getinte programma
vormde de "Pastorale" opus 19 van de Vlaamse componist Cesar
Frank; een lyrisch en poëtisch werkje. Zeer luchtig en soepel door
Fleury vertolkt.
Zeer fraai vond ik ook de dynamische en gemakkelijke vertol
king door de oude meester van de vijfdelige tweede "Symphonie
pour Grand Orgue" van Louis Vierne. Vooral tijdens het ongeloof
lijk vitaal gespeelde Scherzo: Quasi presto en het haast uitbundige
Final Maestoso.
In de Nieuwe Kerk te Katwijk mag gepreekt, gezongen, gehuild
en gelachen worden, en op de achterste banken soms steels de
hand gepakt... Jammer blijft het dat het nog steeds verboden is om
te applaudisseren. ANNEKE VAN VLIET.
Vraagje in Leiden-noord naar de heerJ. Vervoorn,
dan weet niemand wie dat is. Pas als je 'Ome Joop'
zegt, blijkt iedereen hem te kennen. 'De ongekroon
de keizer van de wijk', wordt hij wel genoemd. Te
gen zijn zin overigens, want zo'n titel verzoorzaakt
maar scheve gezichten.
Hij is de stuwende kracht achter veel van het
wijkwerk. Begon ooit als lekebroeder bij de Kruis
vaarders van Sint Jan in het verpauperde witte
dorp van Rotterdam. Toen hij na de oorlog terug
keerde naar Leiden, merkte hij dat Leiden-noord
dezelfde kant dreigde op te ga an. 'Ome Joon' nam
het voortouw om het klimaat in de wijk te verbete
ren. Hij stond aan de wieg van veel voorzieningen
in de wijk, bestookte de gemeente met feiten en
plannen en organiseerde dertig jaar lang de 'Tour
de Frats', een wielerronde voor de jeugd. Alles in
zijn vrije tijd, want zijn brood verdiende hij als
magazijnmeester in een koelkastenfabriek, beheer
der van een fietsenstalling of tijdschriftenverkoper.
De 'Dwangbuis' viel hem niet zwaar, want Joop
Vervoorn is een regelmatig televisie-kijker. En heus
niet alleen naar de KRO.
Televisie is voor mij jarenlang al
leen maar dienstig geweest om
informatie te verzamelen. Tus
sen de met vergaderingen gevul
de dagen door was de nieuws
dienst, vooral die van zeven uur
's avonds van belang. De krant
was voor mij een andere infor
matiebron. Het is toen meerma
len gebeurd, dat ik op een verga
dering de enige was, die de laat
ste ontwikkelingen gezien of ge
lezen had. Dit was een der voor
delen van het vrijgezel zijn. Tij
dens de avondmaaltijd kon er
een krant ingezien of een pro
gramma bekeken worden.
Stadsvernieuwing, Sociale
wetgeving en Politiek waren de
onderwerpen, die mij interes
seerden. Als er een duidelijk
nieuw element op deze gebieden
in het nieuws was, probeerde ik
wel via de aktualiteiten de eerste
reakties van "belanghebbenden"
nog mee te nemen.
Een spelletje, wat ik daarbij
met me zelf speelde, was het ra
den wie er op de buis zou ver
schijnen en wat zijn mening zou
zijn. De diverse omroepen heb
ben een eigen stijl van werken.
Dit maakte het raden nogal eens
gemakkelijk.
Met Wim Kok of Drabbeen van
Veen en Van Eijkelenburg heb ik
mij dikwijls kostelijk vermaakt
als zij via wat kromme redenerin
gen uitkwamen op hun reeds
lang bekende standpunt. Door
de komkommertijd in de politiek
was er deze week op dat gebied
maar weinig te beleven. Daarom
was het een verademing om bij
de aankondiging van Achter Het
Nieuws te lezen, dat Marcel van
Dam als commentator in Dallas
was om de Republikeinse Con
ventie te verslaan. Mijn aan mij
zelf gedane voorspelling klopte
bijna letterlijk. Mijns inziens was
de reis van Marcel beslist niet no
dig geweest. Hij had dit te voor
spellen commentaar ook in Hil
versum kunnen geven. Hij trof
het nog slecht ook. Zijn bewerin
gen waren een half uur eerder via
de nieuwsdienst feitelijk al ont
zenuwd.
Een andere groep uitzendin
gen, die ik heb leren waarderen,
zijn de politieseries. Die zitten 's
winters meestal laat op de avond.
Daardoor had ik in het verleden
tijd om ze na een vergadering als
afleiding te bekijken. Deze week
had ik niet te klagen. Een koste
lijk Nero Wolfe-verhaal, waarbij
deze tegen zijn gewoonte in voor
lange tijd zijn huis verliet en een
"Hül Street Blues" met zijn kol
derieke politie-bureau.
Die maandag ben ik even over
gewipt naar het andere net. Hier
Frankrijk, Hier Jan Brusse
bracht veel informatie in de pret
tige verteltrant van Jan Brusse.
De zaterdag ervoor had ik de
nachtfilm 'Moord in de Trein'
van Agatha Christie met spijt
moeten laten, schieten wegens
een grandioze slaapaandrang. Ik
had het nog net klaargespeeld
om de hele Te land, ter zee en in
de lucht show uit te zingen. Dit
programma boeit mij niet zozeer
door het spelelement. De techni
sche foefjes en het elan, waarme
de de deelnemers hun werkstuk
ken tonen, maken deze rumoeri
ge uitzending tot een zeer leven
dige. Als er dan ook nog een paar
goede uitslagen komen door het
technische vernuft dan is dat
meegenomen.
Woensdag kon het programma
mij niet aanspreken. Tenslotte
gekeken naar een herdenkings
film over de slag bij Arnhem.
Een zeer goede 'Aktua Special"
over Nepal en zijn gezondheids
zorg, gevolgd door veel sport,
maakten de avond toch nog dra
gelijk. Als ik 's avonds wil rela
xen dan zijn sportuitzendingen
een goed middel.
Bij het doornemen van de pro
gramma's deze week gemerkt,
dat de jeugd bij alle omroepen
goed aan zijn trekken komt.
Vroeg op de avond de jongeren.
Later de wat oudere jeugd. De
reklame van de NCRV voor deze
programma's in de richting van
de jeugd lijkt mij een goede
aanpak.
Voor alle omroepen zou het
wellicht een goede gedachte zijn,
om de programma's voor de ou
dere jeugd pas na het nieuws van
20 uur te plaatsen. Deze jeugd is
er vroeg op de avond niet voor
thuis. Deze programma's boeien
ook ouders, die dan samen met
hun oudere kinderen kunnen kij
ken.
Wie uit deze vakantieweek op
zou maken, dat ik de televisie
mijn dagritme laat bepalen heeft
het mis.
Als er urenlang quasie-geleer-
de heren en dames de beeldbuis
bevolken, als er lang achter el
kaar 'ge- Dallast' wordt, dan gaat
meestal het geluid uit. Ik ga dan
koffie zetten of pak een boek.
Pas bij de nieuwsdienst wordt er
dan weer geluisterd en gekeken.
JOOP VERVOORN
AMSTERDAM (GPD) - Ti
neke Schoenmaker, die in
de laatste tien jaar bekend
heid kreeg ais zangeres van
de blues-groep „Barrelhou
se" is sinds kort bezig als
zangeres van het duo One
Two. Samen met Rob van
Donselaar (ex-Vitesse en L-
Seven, producer en arran
geur) zingt ze nu „No song
to sing", een lied dat deze
week nummer 21 staat in de
Nationale Hitparade.
door
Margriet Hunfeld
„Op 't laatst, bij Barrelhouse", ver
telt Tineke „begon ik erg te twijfe
len aan mijn kwaliteiten als tekst
schrijfster en componiste. Voor die
groep schreef ik vrijwel alles en,
eerlijk gezegd, heb ik mezelf nooit
hoog ingeschat als schrijfster. Bo
vendien zaten we in een bepaald
clubcircuit met onze optredens en
ja, na tien jaar heb je 't dan alle
maal wel zo'n beetje gehad. Er ge
beurde iets met me", vervolgt ze,
„toen Rob met het plan kwam om
samen iets te doen in de muziek.
Vooral toen ik zijn composities
hoorde: we namen al direct twee
nummers op en daarbij kreeg ik
zo'n gevoel van dat wil ik voor de
rest van mijn leven blijven doen".
Een nieuwe zangeres voor Barrel-
house was gauw gevonden. In het
afgelopen voorjaar zette de groep
een advertentie in een ochtendblad
en daar kwamen meer dan hon
derd reacties op. „Ongelofelijk", al
dus Tineke, „hoeveel meisjes er zit
ten te springen om zo'n baantje".
Tineke Schoenmaker is dertig.
Tot nu toe combineerde ze haar
werk als zangeres (voornamelijk
optreden in de weekeinden) met
een studie klassieke gitaar aan het
conservatorium. „Echt twee ver
schillende werelden", zegt ze er
van. „Barrelhouse en 't conservato
rium. Voor mij een prima combina
tie: wanneer ik van de popscene
baalde, had ik mijn klassieke werk
en dat gold natuurlijk ook wanneer
ik even genoeg had van mijn stu
die: dan kon ik me uitleven in de
popscene".
Op dit moment is Tineke afge
studeerd. Ze zou, als ze dat wilde,
les kunnen geven, het concertpo
dium op of door kunnen gaan in de
klassieke muziek. Ze kiest echter
bewust voor haar werk als popzan
geres: „Mijn grootste ideaal is om
nog eens door te breken in het bui
tenland. Ik wil zo groot mogelijk
worden en zo veel mogelijk berei
ken met de muziek. Al is 't alleen al
voor de kick daarvan. Op tournee
gaan lijkt me bovendien eindeloos,
ik ben iemand die zich altijd overal
plezierig voelt, ik ben nu eenmaal
niet 'n thuiszitterig type. Ze kun
nen me overal stallen".
-Je lijkt op de goede weg te zit
ten met „No song to sing".
Tineke: „Precies. Binnenkort
zijn we te zien in „Nederland Mu
ziekland" en die televisieprogram
ma's zijn altijd een goeie reclame.
Nee, het maakt me verder niet uit
in wat voor programma ik sta, als
ik maar op die tv kom".
- In deze tijd van Nederlandsta
lig repertoire zingen jij en Rob En
gelse liedjes, is dat een bewuste
keuze?
Tineke: „Ik heb Nederlandstalig
nooit een voorwaarde tot succes
gevonden, eerlijk gezegd, o<?k al
zijn er enkele groepen geweest die
er hoog mee scoorden. Natuurlijk,
wanneer je liedje goed is zal 't wei
nig uitmaken of 't in het Neder
lands of Engels wordt gezongen,
maar ik zit, vanwege mijn blues
achtergrond, nu eenmaal vast aan
Engels. Ik ben eigenlijk ook geen
fan van de Nederlandstalige groe
pen: bij Frank Boeyen krijg ik 't
gevoel of hij chansons in een pop
jasje stopt, 't Goede Doel vind ik
wel beter dan Boeyen, maar ik ben
er ook niet helemaal stuk van en
wat Doe Maar betreft: ik hou niet
van reggaenummertjes". Ze begint
te lachen: „Toen Henny Vrienten
aan 't opnemen was in Rob's studio
heb ik even met 'm staan praten.
„Zo jullie gaan beroemd worden",
zei hij en het er op volgen: „weet
wel waar je aan begint". Tineke
verklaart: „Maar dat beroemd-zijn
van Doe Maar was verschrikkelijk.
Al die kinderen (kleuters eigen
lijk), die hysterisch achter ze aan
zaten. Dat flauwvallen, die tafere-
len tijdens optredens. Nee, ik snap
best dat Doe Maar gestopt is. Ge
lukkig hebben Rob en ik een ouder
publiek".
Tango-ritme
„No song to sing" is een tango.
Is het de bedoeling dat jullie nieu
we elpee helemaal in die Zuidame-
rikaanse sfeer zit?
Tineke: „Ja, daar ben ik nou een
beetje bang voor dat iedereen
denkt dat wij alleen nog maar sam
ba's en tango's spelen. Niets is
minder waar: onze nieuwe elpee,
die simpelweg „One Two" gaat he
ten, zal bestaan uit verschillende
muziekstijlen met een romanti
sche, nacht-achtige sfeer. Alles is
geschreven door Rob, die nu een
maal beter componeren kan dan
ik. Bovendien doen we alle koor
tjes in de muziek samen, zodat er
een soort nieuw stemgeluid is ont
staan: 't geeft een heel mooi ef
fect".
Tineke lachend: „Ja, op 'n gege
ven moment moet je een naam
hebben, weet je. We hebben er
uren over zitten nadenken en uit
eindelijk vonden we dit de meest
geschikte naam, omdat 't betekent
dat we samen bezig zijn. Nee, wie
nummer één is weet ik niet, dat
wisselt zo'n beetje. De ene keer is
Rob dat, de andere keer voel ik dat
ik op de eerste plaats kom".
Buiten, op een terras in het hart
van Amsterdam, praat Tineke met
een hese stem en bij verschillende
koppen koffie met veel gemak over
haar carrière als zangeres. Een car
rière die ze nooit zal opgeven voor
de bekende idealen van trouwen
en kinderen krijgen. Oorspronke
lijk komt ze uit Alkmaar en dat
voelt ze nog steeds terug in haar
hang naar het platteland en de na
tuur. Om die reden houdt ze een
kamer aan in Alkmaar, terwijl ze
doorgaans bij haar vriend in Am
sterdam woont. Over haar stem
praat ze openhartig: „Ik heb geen
supersterke stem en ik kan er geen
rare fratsen mee uithalen. Ik volg
zang- en spraaklessen, omdat mijn
stem nogal snel hees wordt en, zo
als nu, een „lage" indruk geeft. Dat
lage gebrom, dat mag helemaal
niet van de spraakles-juffrouw,
toch verval ik nogal 's in die fout.
Praten is dus eigenlijk slecht voor
mijn stem. Maar ach", ze haalt haar
schouders op, „ik ben nu ook weer
niet zo fanatiek dat ik voortdurend
aan die dingen loop te denken".
Songfestival
Het songfestival. Is dat iets
je mee zou doen?
Tineke verbaasd-lachend: „Oh
nee, absoluut niet. Dan ben je echt
met iets heel anders bezig, voor mij
is dat een andere wereld. Mis
schien zou je van „One Two" de in
druk krijgen dat ons duo wel leuk
is voor een songfestival-gebeuren,
maar dan komt dat omdat we on
szelf nog niet echt duidelijk heb
ben geprofileerd.
Ik weet zeker dat dit nog alle
maal gaat komen; in elk geval pas
sen we niet echt in het jonge-jon-
getjes- en meisjesbeeld. De muziek
die we nu maken zien we als onze
bestemming en dat betekent dat,
wat er ook gebeurt, we door zullen
gaan op deze manier. Ook als er
een plaat flopt".
DEN HAAG (GPD) - Staatssecre
taris Kappeijne van de Coppello
van sociale zaken en werkgelegen
heid (emancipatiezaken) heeft de
NOS aangewezen als een van de
bedrijven waar onderzoek zal wor
den verricht naar seksueel geweld
tegen vrouwen. De NOS heeft geïr
riteerd gereageerd op deze keuze.
In „Spreekbuis", het blad voor
omroepmedewerkers, verklaart
Herman van Wijk, lid van de Raad
van Beheer van de NOS, belast met
personeelsbeleid, moeite te heb
ben met het keuze van de bewinds
vrouw. Zij was destijds eveneens
lid van het dagelijks bestuur van
de NOS en hield zich in die functie
ook met personeelszaken bezig.
Van Wijk wil eerst weten hoe zo'n
onderzoek eruit ziet en vervolgens
de kwestie voorleggen aan zijn col
lega's in de Raad van Beheer. Het
onderzoek kan pas plaatsvinden na
toestemming van de bedrijfslei
ding van de omroeporganisatie.
De staatssecretaris hecht eraan,
zo meldt „Spreekbuis", bij voor
baat het eventuele misverstand
weg te willen nemen dat de NOS in
het licht van het onderzoek naar
het voorkomen van ongewenste in
timiteiten tegenover vrouwen en
meisjes „een bijzondere positie"
zou innemen. Er is geen sprake van
dat zij zich baseert op wetenschap
en ervaringen in haar voormalige
functie bij de NOS.
Het onderzoek, dat gehouden
wordt door de universiteit van
Groningen, vloeit voort uit de eind
vorig jaar door de staatssecretaris
gepresenteerde voorlopige nota
bestrijding seksueel geweld tegen
vrouwen en meisjes. Intussen heb
ben de Sociaal-Economische Raad,
de Emancipatieraad en de Arbo-
raad (Arbeidsomstandigheden
wet) advies over de nota uitge
bracht.
In de definitieve versie van de
nota zullen deze adviezen zijn ver
werkt, alsook de uitkomsten van
het onderzoek bij de NOS en een
10-tal andere bedrijven. Daarna zal
de Tweede Kamer debatteren over
de in deze nota aangekondigde be
leidsvoornemens.
Een woordvoerder van de NOS:
,,Wy hebben een beetje het gevoel
dat voor de staatssecretaris de re
sultaten van het onderzoek al bij
voorbaat vastliggen".
-..J
- V
Tineke Schoenmaker: 'Op tournee gaan lijkt me eindeloos'
(foto GPD)
