'Nederlands balletpubliek
reageert gereserveerd'
'De kranten hier,
dat is schandalig'
Bolsjoi-danser Wladimir Wasiljev:
Liz Taylor
toch aan
graf Burton
Toverlei
maakt
Engelse
tournee
Spreekverbod voor filmer WimWenders
LAK-theater begint
met seizoenkaarten
Johan Anthierens, journalist en oprichter van 'De Zwijger'
VLAANDEREN BOVEN
DINSDAG 14 AUGUSTUS 1984
PAGINA 15
Celigny (UPI) - Elizabeth Tay
lor heeft gisterochtend voor
zonsopgang een bezoek ge
bracht aan het graf van haar ex-
echtgenoot Richard Burton.
Zondag was zij onverrichterza-
ke teruggekeerd, toen fotogra
fen weigerden de actrice vijf
minuten alleen te laten bij het
graf van de vorige week overle
den acteur.
Taylor werd nu door mede
werkers beschermd door para
plu's tegen een aantal fotogra
fen dat de hele nacht bij de be
graafplaats in het Zwitserse Ce
ligny was gebleven. Liz Taylor,
die vijftien minuten bij het graf
bleef, werd vergezeld door haar
dochter Liza Todd, kind uit een
eerder huwelijk met producent
Mike Todd. Aanwezige fotogra
fen, die door het scherm van
paraplu's geen foto's van Tay
lor konden maken, wisten hun
bazen wel te melden dat haar
snikken was te horen.
LEIDEN - Het LAK-theater aan de
Cleveringaplaats in Leiden gaat
het komende seizoen voor het eerst
ook met seizoenkaarten werken.
Houders van zo'n kaart hebben
gratis toegang bij alle theater-voor
stellingen en krijgen de LAK-agen-
da thuisgestuurd. Ze moeten wel
per voorstelling hun plaatsen re
serveren. De kaart gaat per jaar 75
gulden kosten en geeft ook recht
op korting bij films, die in LAK-
cinema worden vertoond.
Het LAK wil voor kaarthouders
ook extra activiteiten opzetten, zo
als kortingen op voorstellingen el
ders, die niet naar Leiden komen.
Die korting is al bedongen voor 'Ti
tus Andronicus' van regisseur
Oosthoek, een eigen produktie van
De Toneelschuur in Haarlem. Die
voorstelling is vier weken in De
Toneelschuur te zien, en gaat niet
naar andere theaters.
Voor LAK-cinema is een soort
gelijke seizoenkaart in de maak.
Het theaterseizoen in het LAK
DEN HAAG De zaal is
uitverkocht en het doek valt
elke avond onder daverend
applaus. „Maar hoewel het
geklap net zolang aanhoudt
tot er een toegift moet wor
den gegeven reageert het
Nederlandse publiek, ver
geleken met toeschouwers
in andere landen, gereser
veerd: zonder bloemen en
met ingehouden enthou
siasme".
Dit zegt de Russische bal
letdanser Wladimir Wasil-
wordt geopend met moderne dans
uit België. Op 19 en 20 september
komt Marc Vanrunxt met 'Poging
tot Beweging', Michèle Anne de
Mey (uit de groep Rosas) komt 21
en 22 september met 'Balatum'.
BONN (GPD) - Zoiets is in de
Duitse filmgeschiedenis nog nooit
voorgekomen: op straffe van
500.000 mark of zes maanden ge
vangenisstraf mag een regisseur
zich van de rechter niet uiten over
de manier waarop zijn film onder
het publiek moet komen.
Het gaat over Wim Wenders, die
ruim een week geleden het verdrag
met het .Filmverlag der Autoren"
over zijn in Cannes met goud be
kroonde film .Parijs, Texas' heeft
opgezegd, nadat hij de indruk had
gekregen dat het .Filmverlag' niet
jev, die in eigen land ge
wend is aan een juichend
publiek en een regen van
bloemen aan het einde van
elke voorstelling. Bloemen
waren er echter tijdens de
vooorstelling gisteravond in
het Nederlands Congresge
bouw, waar 'tout la Haye'
aanwezig leek, te over.
Wasiljev (44) treedt op als solist on
der de solisten van het Bolsjoi-
theater, die op het ogenblik een
tournee door Nederland maken.
Hij wordt daarbij vergezeld door
zijn vrouw, de prima-ballerina Je-
katerina Maksimova.
De kleine, blonde en vriendelijke
danser is behalve een van de groot
ste balletartiesten die deze eeuw
heeft voortgebracht ook choreo
graaf en pedagoog. Het accent in
zijn werk blijft echter liggen op het
dansen. „Het ontwerpen en regis
seren van balletten heeft me altijd
aangetrokken, maar het is heel
moeilijk te combineren met het
dansen, dat voor mij het allerbe
langrijkst blijft", zegt hfi.
De Bolsjoi-sterren blinken uit
door hun perfecte beheersing van
de klassieke techniek, ook in de
met Zuidamerikaanse ritmes ver
genoeg wilde doen om de film te
„pushen".
Pikant is dat Wenders zelf nog al
tijd mede-firmant van het Filmver
lag der Autoren is. Dat de verhuur-
firma, die ooit is opgericht om de
„nieuwe" Duitse film zonder de ge
bruikelijke puur commerciële mo
tieven te stimuleren, de rechtbank
inschakelde om zich te weren te
gen de contractbreuk van Wen
ders, is nog tot daar aan toe. Per
slot van rekening is „Parijs, Texas"
mede gefinancierd door het Film
verlag der Autoren.
weven dansen als de „Argentijnse
Tango's", het indrukwekkendste
onderdeel van het programma.
„Klassiek is de basis van dit bal
let", aldus Wasiljev. Hij is zeer
geïnteresseerd in de ontwikkelin
gen in de moderne balletkunst en
vooral vol lof over de prestaties
van het Nederlands Danstheater
onder leiding van Jiri Kylian.
„Maar iedere artiest moet zijn ei
gen taal spreken, degene waarmee
hij zichzelf het beste uitdrukt".
Wasiljev: „Essentieel in deze
kunst is dat de artiest de toeschou
wer moet raken, en dat doet hij al
leen als hij iets vertelt, als hij met
zijn dans zijn idee overbrengt. In
welke stijl dat gebeurt doet er niet
toe, als wat de artiest op niet-realis-
tische, symbolische wijze uitdrukt
maar realistisch en begrijpelijk op
het publiek overkomt".
Wasiljev maakte in 1958 zijn de
buut bij het Boljoi-theater, waar hij
al snel wereldbekendheid verwierf
in onder meer ,Don Quichotte' en
de .Notenkraker'. Later hield hij
zich ook bezig met choreografie.
Hij begon in 1971 metIcarus', een
ballet gebaseerd op een Griekse
mythe op muziek van Sergej Slo-
nimski, dat in 1975 opnieuw in een
verbeterde versie werd opgevoerd.
Later regisseerde hij succesvolle
en choreografisch perfecte pro-
dukties als .Deze fascinerende
Maar dat het Berliner Landg^
richt Wim Wenders ook verboden
heeft „verklaringen over zijn be
slissing ia het openbaar af te ge
ven" wordt door de meeste com
mentatoren beschouwd als een
„muilkorfbesluit", een aantasting
van het recht op vrije meningsui
ting zoals het in paragraaf 5 van de
grondwet is vastgelegd.
Zo ontstond in een televisie-uit
zending van het culturele magazi
ne .Aspekte' het absurde beeld dat
Wenders wel met de interviewer
vertoond werd, maar het geluid
klanken' (1978), met o.a. muziek
van Correlli, Mozart en Rameau, en
.Macbeth' (1980), begeleid door
muziek van Kiril Moltsjanov.
Voor de toekomst heeft Wasiljev
nog veel plannen en ideeën. In no
vember begint hij met een nieuwe
opvoering van zijn .Macbeth' in
Berlijn. En behalve een film over
het leven van een ballerina, die
voor het komende jaar in de Sov
jet-Unie op het programma staat,
wil hij in Italië .Anjoeta' opvoeren,
een ballet in twee akten naar een
verhaal van Anton Tsjechov.
Televisieballet
Eerder werd dit ballet in de Sow-
jet-Unie voor de televisie geschre
ven en opgevoerd, met de tengere
en gracieuse Maksimova in de
hoofdrol. „Televisie-ballet is een
apart genre met eigen regels en on
eindig veel mogelijkheden. Dat
trekt mij heel erg aan", zegt hij.
Kenmerkend is dat terwijl de cho
reografie voor het gewone ballet
voornamelijk op het toneel ont
staat, zij voor de televisie vooral
achter de montage-tafel wordt uit
gedacht. Bovendien kan realisme
op het toneel niet samen gaan met
symbolisme; voor de televisie zijn
de mogelijkheden voor een combi
natie van deze twee genres veel
groter."
daarbij was uitgeschakeld.
Voor zover bekend gaat het me
ningsverschil tussen Wenders en
het Filmverlag der Autoren over
het aantal kopieën waarmee .Pa
rijs, Texas' op 28 september in de
Bondsrepubliek in première gaat
en in welke bioscopen de film ge
draaid moet worden. Achtergrond
hiervan is een verschil van inzicht
over de manier waarop een film
een groter publiek bereikt: bijvoor
beeld door ineens te starten in veel
grote bioscopen of via langere
looptijden in de kleinere.
Wladimir Wasiljev: geen bloe
men. (foto PR)
Voor zijn komst naar Nederland
trad het uit tien solisten van het
Bolsjoi-theater bestaande gezel
schap op in verscheidene landen,
onder andere in Frankrijk, Argen
tinië, Uruguay en Italië. Het aan de
voormalige prima-ballerina, Galina
Oelanova, toegewijde eerste deel
van het programma werd in 1982
op initiatief van de Unesco ge
maakt ter ere van de nu 74-jarige
danseres. Zij heeft, samen met Wa
siljev, de artistieke leiding van de
hele voorstelling en verschijnt
zelfs enkele malen zelf op het to
neel.
Binnenkort vliegen de Bolsjoi-
sterren naar hun land terug. Of het
gezelschap de voorstelling voor het
Sovjetrussische-publiek zal kun
nen opvoeren is echter niet be
kend. Over Sovjetrussische-kun-
stenaars die na een verblijf in het
Westen besluiten niet naar hun
land terug te keren, zoals onlangs
het geval was met de bekende film
regisseur Andrej Tarkovski, die in
Italië besloot te blijven had Wasil
jev zijn antwoord klaar. De vraag
was hem verscheidene malen ge
steld tijdens zijn tournee, die op 16
en 17 augustus wordt afgesloten
met voorstelling in het Rotterdam
se Luxor-theater. „De aardbol is zo
klein dat het onzinnig is dat er
grenzen bestaan. De mens moet
kunnen leven waar hij wil".
LEIDERDORP - De Leiderdorpse
toneelgroep Toverlei geeft volgen
de week drie optredens in Enge
land. De groep brengt een Engelse
versie van 'Jan Rap en z'n maat
van Yvonne Keuls: 'Jan Rap and
his mate'. De regie is gedaan door
de Engelsman Rob West.
Toverlei zou aanvankelijk één op
treden, alleen in Oxford geven, in
het kader van de culturele uitwis
seling tussen Leiden en Oxford.
Dat optreden werd in eerst instan
tie door Oxford ongedaan ge
maakt, omdat er geen theaters be
schikbaar zouden zijn. Toverlei is
toen zelf gaan zoeken naar moge
lijkheden om op te treden en speelt
nu op woensdag 22 augustus in het
Arts Center in Oxford, buiten het
officiële uitwisselingsprogramma
om.
Maar eerst gaat Toverlei naar
Londen. Daar wordt zondag ge
speeld in het Abby Theater in Sint
Albans en maandag in het BTA-
theater in Fitrox Square. Het ver
blijf van Toverlei in Londen is in
de stijl van Jan Rap gehouden. De
groep slaapt in een Dalco-centrum
voor 'Drugs, Alcoholics and
Others'.
De tournee wordt door de ge
meenten Leiden en Leiderdorp fi
nancieel gesteund.
'Jan Rap and his mate' is op 28
september te zien in De Muzenhof
in Leiderdorp.
VAN MEEGEREN - Het lange tijd
als verloren gewaande schilderij
'Het laatste avondmaal' van Han
van Meegeren is de grote publiek
strekker van de elfde kunst- en an
tiekbeurs die van 1 tot en met 9
september 1984 in de Doelen in
Rotterdam wordt gehouden.
De vraagprijs voor het doek is
75.000 gulden. Het vertoont veel
gelijkenis met een eerder vermoe
delijk door Van Meegeren geschil
derd, maar door anderen aan Ver
meer toegschreven schilderij van
het laatste avondmaal. Het is nu
nog eigendom van een Rotterdam
se galeriehouder.
Over Vlaanderen en het Vlaamse cultu
rele leven wordt vooral in cliché's ge
dacht: Vlaanderen is het land van de
domme-kloten en patat-eters. Een land
dat niet echt bestaat en eigenlijk maar
één cultuur heeft: die van het eten en
drinken.
Met die ingesleten vooroordelen wil
den we afrekenen. Want jonge Vlaamse
kunstenaars als Anne Teresa de Keers-
maeker (dans) Jan Fabre (theater) en T.C.
Matic (popmuziek) lijken minstens zo
vernieuwend en ondernemend als hun
even oude Nederlandse collega's. We gin
gen op zoek naar de vruchtbare akkers,
waaraan al dit goede kan ontspruiten en
kregen daarbij ook onkruid voor de voe
ten geworpen.
Vandaar ook de titel van de serie. Ray
mond van het Groenewoud laat zich in
het lied 'Vlaanderen boven' zowel posi
tief als negatief uit over zijn geboorte
land ("Vlaanderen boven, waar de men
sen belangrijk zijn, en de buiken om
vangrijk zijn").
Vandaag deel 2, met de journalist Jo
han Anthierens over het journalistieke
klimaat in Vlaanderen, een klimaat dat
er mede toe bijdroeg dat zijn satirische
weekblad De Zwijger onlangs een vroeg
tijdige dood stierf.
DILBEEK - Brussel dreigde tot
voor een aantal jaren meer en
meer uit te groeien tot een Frans
talige enclave in Vlaams-spre
kend België. De eerste randge
meente van Brussel die een hard
handig halt toeriep aan de Waal
se opmars was Dilbeek. 'Dilbeek,
waar de Vlamingen zich thuis-
voelen', is de uitdagende kreet
op een bord langs de toegangs
weg. Walen zullen er inmiddels
minder op hun gemak zijn. De
officiële voertaal is er thans het
Nederlands. Als een Waal de Ne
derlandse taal niet voldoende be
heerst, is hij gedwongen naar po
litiebureau of gemeentehuis een
tolk mee te nemen. Walen maken
er nog slechts een kwart van de
bevolking uit.
In dat Vlaams-nationalistische
bolwerk woont de Vlaming Jo
han Anthierens. Niet uit een bij
zondere hekel aan Franstalige
agenten of ambtenaren, want hij
ziet niets in de tendens naar af
scheiding. "Het hield me eerder
tegen. Ik geloof niet in dat 'No
pasaran'". Hij is even Belgisch
als Vlaams georiënteerd. Geeft
waar dat maar kan blijk van zijn
liefde voor Jacques Brèl.
Als journalist is hij ook in Ne
derland niet onbekend door zijn
bijdragen aan de Volkskrant en
de presentatie - samen met Mies
Bouwman - van het tv-program-
ma 'Noord-Zuid'. Dat program
ma werd overigens al na enkele
afleveringen gestaakt omdat An
thierens tijdens een uitzending
hooglopende ruzie kreeg met
Pierre Kartner, alias Vader Abra
ham. Hij noemde hem een volks
verlakker.
In eigen land was hij de laatste
jaren vooral de hoofdredacteur
van De Zwijger, het enige satiri
sche weekblad van België en vol
geschreven vanuit de Willem de
Zwijgerstraat in Brussel. Was,
want sinds 7 juni van dit jaar is
De Zwijger niet meer. Het op de
Franse 'Canard Enchainé' geënte
blad had 3.000 abonnees en een
ongeveer even groot aantal num
mers in de losse verkoop.
Betekent dat, dat er in Vlaan
deren geen publiek is voor sati
re? Anthierens gelooft het niet:
"Ik wijt het niet aan het publiek.
Er groeit juist een minder onder
danige mentaliteit jegens de re-
gènten en de overheid. De laatste
verkiezingen hebben toch een
doorbraak van de socialisten en
de Groenen te zien gegeven. Het
publiek is niet ingeslapen of
amorf, maar wacht op iets fris".
Doodgezwegen
Anthierens was de grote gang
maker van De Zwijger. Ook voor
het falen noemt hij zich de
hoofdschuldige: "Ik heb exa
menkoorts. Kan de wagen niet
parkeren als er iemand uit het
raam kijkt. Met De Zwijger
moest ik me bewijzen, laten zien
waar ik toe in staat ben. In het
begin ben ik door de mand geval
len. Ik had geen structuur of po
litieke visie, verzamelde de ver
keerde mensen om me heen. Za
kelijk deugde het niet. We had
den problemen met de distribu
tie. Ook grafisch was het huilen.
Toch kreeg dat afzichtelijke
eendje gaandeweg acceptabeler
contouren. We hadden cartoonis
ten van Europees niveau. De op
lage wettigde niet echt vertrou
wen, de inhoud deed dat later
wel. Het begon te zinderen en te
tintelen. Maar ook de overige
pers liet het afweten. We werden,
zonder woordspeling, doodge
zwegen".
Anthierens noemt als voor
beeld de plattegrond van de ba-
sis bij Florennes, die in De Zwij
ger werd afgedrukt. Daar willen
de Belgen hun kernraketten
plaatsen. Een zuivere primeur,
die door RTV Luxemburg en de
Waalse en Nederlandse omroe
pen ook als zodanig is opgepikt.
In Vlaanderen werd er niet op
gereageerd.
"De dagbladen hier, dat is
schandalig", verzucht hij, en
pakt een nummer van 'Het Laat
ste Nieuws' om zijn stelling te
onderstrepen. Een vierkoloms
kleurenfoto op de voorpagina,
van het korenveld waar het li
chaam van een enkele maanden
eerder vermoord meisje is terug
gevonden. De omstanders kijken
volgens het onderschrift versla
gen. "Niks verslagen", zegt An
thierens. "Het zijn nieuwsgieri
gen, die zich verdringen. Een
sensatiezucht, die hier dagelijks
door de dagbladen wordt aange
wakkerd". De berichtgeving
over een rituele moord op een
negenjarig meisje nabij De Pan
ne zou in de komende dagen zijn
oordeel onderstrepen: grote fo
to's van de verdachten en van de
flat waarin de moord zou zijn ge
pleegd en een uitgebreide be
richtgeving, waarbij de lezer
geen van de gruwelijke vermin
kingen wordt bespaard.
Anthierens: "Waar moet de
Vlaming met de pet - die hij zo
graag draagt - de cultuur van
daan halen? 'De Standaard' gaat
door voor een kwaliteitskrant,
maar loopt wat het binnenlands
nieuws betreft aan een leiband.
De eigenaar heeft tevens een
groot deel van de Antwerpse ha
vens en van Agfa/Gevaert in han
den Die wil zich de handen niet
branden. Het blad maakte in
1979 een financiële crash, maar is
er met hocus-pocus van de over
heid weer bovenop geholpen en
bulkt nu van het geld".
"Het socialistische 'De Mor
gen' is weinig journalistiek. Die
brengt rustig vandaag (het gras
perk ter grootte van een voetbal
veld bij Anthierens' witte villa
wordt al dagen vergast op uitge
breide regenval) een opening
over de aanhoudende droogte.
Bovendien: als er dit jaar geen fi
nanciële opleving komt, zou het
voor De Morgen wel eens te laat
kunnen zijn".
Johan Anthierens: "De Vlaming is niet ingeslapen of amorf, i
wacht op iets fris". <foto Arieian Kori
Middeleeuwen
"Het lijkt wel alsof we nog
steeds in de middeleeuwen le
ven. Maar daar beledig ik de mid
deleeuwen mee", luidt zijn eind
oordeel over het dagelijks ge
drukte woord in Vlaanderen.
Toch laat hij alle hoop niet varen
"De Vlaming is niet langer die
domme-kloot van het continent,
waarvoor hij altijd - en niet onte
recht- is aangezien. Er bestaan
nu twee Vlaanderens naast el
kaar. Bij de jongeren bemerk ik
en sterke evolutie; ze zijn zelfver
zekerder geworden, kunnen zich
beter vinden in het Vlaams-zijn.
Het is een vonk uit de jaren zes
tig, die hier vertraagd de boel in
vlam zet. De oudere generatic
wordt op de helling gezet. Je ziet
het bijvoorbeeld aan de acteur
Jan de Corte. Afkomstig uit een
milieu van traditionele Vlaamse
BRT-acteurs. Maar de kinderen
De Corte dragen dat zaadje anar
chisme verder".
Aan wie dat ook te danken
mag zijn, de overheid is het vol
gens Anthierens niet. "Die zal al
die talentvolle jongeren ooit wel
eens gaan exploiteren, maar
heeft er nu nog geen weet van.
De overheid mag absoluut geen
claim leggen. Daar is men totaal
versuft".
Bij wijze van voorbeeld vertelt
hij eens een lezing te hebben ge
houden over 'Dichters als brand
stichters'. In de maanden die
daarop volgden is hij ettelijke
malen door een ambtenaar bena
derd die hem steeds maar wilde
laten tekenen in een gastenboek,
dat bij die reeks hoorde. "'U mag
ook iets moois tekenen', probeer-
de die man nog op het laatst. Ik
zei: stuur het maar op. Dan had
hij het natuurlijk nooit meer te
ruggezien. Dat begreep die amb
tenaar kennelijk ook. Men is daar
bezig met zaken die er niets toe
doen. Dergelijke activiteiten, die
zijn kenmerkend voor de over
heidsbemoeienis met cultuur".
door
Wim Brands en
Ariejan Korteweg
Wat betreft Anthierens' eigen
bemoeienissen daarmee, die zijn
minder lonend dan zijn riante
villa en tuin om in te duiken zou
den doen vermoeden: "Dat het er
hier zo feestelijk uitziet, is van
wege myn vrouw. Die heeft geld
van zich zelf, ik leef uit haar
hand. Zo mag het natuurlijk niet
blijven. 'Voor jou is het geen pro
bleem om aan werk te komen, jij
bent zo bekend', zeggen ze. Maar
dat snijdt aan twee kanten. Ik
ben een rotte cent. Heb weinig
vrienden, want maak in mijn kri
tiek geen onderscheid. Ik gooi
graag ook een steen in eigen
poel. Kritiek begint by zelfkri
tiek, dus ben ik streng voor
links".
Wrakhout
Als er ooit een nieuwe Zwijger
komt, zal Anthierens niet meer
het voortouw in handen nemen.
De Weekbladpers (uitgever van
o.a. Vrij Nederland, Haagse Post
en Voetbal International, red.)
heeft overwogen het blad over te
nemen. Met kloppend hart heeft
Anthierens de onderhandelingen
afgewacht. Op exploïtatieve
gronden zag men er van af.
En nu: "Ik wil geen avontuur
meer. Heb De Zwijger te serieus
genomen om me aan het eerste
wrakhout dat voorbij komt vast
te grijpen. 'Ik ben een journalist,
geen gat in de markt', zoals Jan
Blokker eens zei. Maar ja, Bertolt
Brecht gaf hem ten antwoord:
'Eerst komt het vreten, en dan de
moraal'En dus schrijft Anthie
rens sinds het verscheiden van
De Zwijger een dagelijkse co
lumn op de voorpagina van De
Morgen. Voorts levert hij een en
kele keer een bijdrage voor de
BRT, zoals onlangs over Jacques
Brèl.
Hij is ook in onderhandeling
met een Brussels reclamebureau
om Nederlandstalige teksten te
gaan leveren. Want puur journa
listiek schrijvend komt hij niet
aan een serieus bedrag. "Te
traag", noemt hij zichzelf. "Als
kind zat ik dagen achter het raam
naar buiten te kijken. Soms
mocht ik een boodschap voor
m'n moeder doen. Ze hebben tot
m'n twintigste gedacht dat ik
achterlijk was. Ik voelde me daar
wel bij".
Bij wijze van uitlaatklep over
weegt hij nu een maandelijkse
nieuwsbrief te beginnen: 'De
Zwerfkat'. Een asiel voor daklo
ze journalisten en cartoonisten
van de Zwijger en de Nieuwe,
een ander met opheffing be
dreigd weekblad. Volgens An
thierens bestemd voor "schrij
vers en tekenaars die wel van be
lang zijn en niet accoord gaan
met de verloedering van het
vak".
En naar Nederland verhuizen,
waar satire hoger wordt aange
slagen en de schrijvende journa
listiek van een beter gehalte is?
Anthierens peinst er niet over:
"Ik ben een full time Vlaming. Ik
wil mijn boodschapje hier
kwijt".
(In de volgende aflevering pop
gitarist en -producer lean Marie
Aerts).
Wim Wenders.