Lopes 'sloopt'
alle favorieten
099
Marijke Engelen
Europa's beste
Nijboer: 'Klap komt hard aan'
'We hebben het niet slecht gedaan'
Belgrado '92
concurrent
Ehrens niet in actie:
'/fe kon wel huilen
Amerika anse ruiters heersen
Perfecte demonstratie Ruiz
Louganis
vestigt
uniek
record
Portugese veteraan dwingt respect af
Blootvoets
Olympische chef de mission Van Wimersma Greidanus:
PAGINA 10
SPORT
MAANDAG 13 AUGUSTUS 1984
LOS ANGELES (DPA) - Amster
dam heeft er nog een concurrent
bij voor de organisatie van de
Olympische Zomerspelen in 1992.
Zaterdag stelde Belgrado in Los
Angeles zijn kandidatuur bij het
Internationaal Olympisch Comi
té. Daarmee is het aantal kandi
daten op zes gekomen: Amster
dam, Barcelona, Parijs, Nieuw-
Delhi, Brisbane en Belgrado.
Voor de Winterspelen in 1992
zijn eveneens zes steden in de
markt: Berchtesgaden, Lilleham-
mer, Falun, Albertville, Sofia en
Cortina d'Ampezzo.
LOS ANGELES - De Olympische
Spelen waren voor Rob Ehrens al
voorbij, voordat hij aan de beurt
was. De 26-jarige Limburger was
gisteren in het met 30.000 toe
schouwers bezette Santa Anita
Park gedwongen toe te kijken. Eh
rens was een ruiter zonder paard
geworden. De 11-jarige bruine ruin
Oscar Drum stond kreupel op stal,
niet in staat om het zware Olympi
sche parkoers te springen.
Net als Rob Druppers kwam Rob
Ehrens niet eens aan deelneming
aan de Olympische Spelen toe. Het
bestuur van het Nederlands Olym
pisch Comité ontving het bericht
van het terugtrekken van Ehrens
met gemengde gevoelens. Tenslot
te was met het vervoer van paard,
ruiter, chef d'equipe en verzorgster
zeker een bedrag van ruim 30.000
gulden gemoeid geweest.
..Toen het vast stond dat Oscar
Drum kreupel was kon ik wel hui
len", aldus Ehrens. „Het zal je
maar gebeuren. Ben ik hier al ruim
twee weken om op de laatste dag
eindelijk in actie te komen en dan
overkomt me zoiets. Nou blijk ik
helemaal voor niks in het voorsei
zoen mijn stinkende best gedaan te
hebben om me te kwalificeren. Dat
is me dan met grote moeite gelukt
en nu laat mijn paard me in de
steek".
Rob Ehrens had er bij het NOC
nog op aangedrongen een reserve-
paard mee te mogen nemen. „In
Weert heb ik nog Reinolvio op stal
staan. Dat paard heeft ook veel ver
mogen en zou hier best hebben
kunnen springen. Maar het NOC
gaf er geen toestemming voor".
Al kort na aankomst in Los An
geles merkte Ehrens dat er iets met
Oscar Drum aan de hand was. „Hij
had een gevoelige plek aan een van
de voorbenen. Zo op het oog niets
bijzonders. Misschien gebeurd tij
dens de vliegreis, of anders hier in
de stallen. Een soort verzwikking,
maar je zag echt niets aan het been.
Geen verdikking of zo. Alleen
merkte je het aan de reacties van
Oscar Drum". In overleg met
dierenarts prof. dr. Breukink werd
besloten Oscar Drum rust te geven
en te behandelen met stoombaden
en ijscompressen. Ehrens: „Ik kon
er intussen uiteraard niet mee
werken, maar dat was niet zo'n
ramp. Het paard heeft intussen wel
laten zien dat het kan springen.
Drie dagen geleden leek alles toch
nog in orde te komen. Ik had er
weer alle vertrouwen in dat het nog
met een sisser af zou lopen. Totdat
ik hem vrijdag van stal haalde en
Er zijn verschillende dierenartsen
bij Oscar Drum geweest. Ehrens:
"Het is een hard gelag, maar het is
niet anders. Het is de realiteit, waar
ik mee moet leven. Ik had me veel
van de Olympische Spelen voorge
steld, maar dit had ik nooit voor
mogelijk gehouden".
LOS ANGELES - Net als in de landenwedstrijd hebben de Amerikaanse
springruiters gisteren ook de strijd beheerst in het individuele springcon
cours. Na een barrage zegevierde de 36-jarige Joe Fargis met Touch of
Class voor zijn vier jaar jongere partner en vriend Conrad Homfeld met
de Trakehner schimmel Abdullah. De strijd om het brons werd eveneens
beslist in een barrage, tussen de Zwitserse Heidi Robbiani, haar landge
noot Bruno Candrian en de jonge Canadees Mario Deslauriers. Dank zij
voortreffelijk reageren van haar paard Jessica kwam de 33-jarige Robbia
ni, één van de twee amazones, die voor de tweede ronde mochten terug
keren, in het bezit van de medaille.
Grote verliezers in Santa Anita Park, waar ruim 30.000 toeschouwers op
kwamen dagen, waren de Britten en de Westduitsers. Michael Whitaker,
die als laatste in de tweede ronde mocht starten, zou bij een nieuwe
foutloze rit het goud binnen mogen halen. Hij bezweek met Overton
Amanda echter volledig onder de druk, lag overhoop met de driesprong
en zakte met 28,5 strafpunten naar duizelingwekkende diepte (24e).
Ondanks het wegvallen van Rob Ehrens was er wel degelijk sprake van
enige Nederlandse inbreng. Niet minder dan acht paarden uit de vader
landse fokkerij streden mee in het voorste gelid.
LOS ANGELES (Van een speciale
ANP-verslaggever) - Op de aller
laatste dag van de Olympische
Spelen heeft Marijke Engelen met
een vierde plaats in de solo-klasse
afscheid genomen van het kunst-
zwemmen. De 22-jarige doktersas
sistente uit Nijmegen eindigde gis
termiddag in het halfbezette Olym
pische zwembad als beste Europe
se kunstzwemster achter het "ijze
ren trio", de Verenigde Staten, Ca
nada en Japan, vertegenwoordigd
door Tracie Ruiz, Carolyn Waldo
en Miwako Motoyoshi.
Bij het voorzwemmen van zater
dagmorgen schatte de jury de ze
venvoudige Nederlandse kampioe
ne niet hoger dan zevende. Maar in
de finale zwom Marijke Engelen zo
vrijuit en vielen haar bewegingen
zo goed samen met de muziek, dat
de na haar komende Europese con
currentie geen schijn van een kans
had. Engelen liep zelfs verder uit
ten opzichte van de Zwitserse Ka
rin Singer en de Westduitse Gu-
drun Hanisch. De Britse winnares
van de vijflandenwedstrijd Caroli-
LOS ANGELES (ANP) -
Schoonspringer Greg Louganis
zorgde gisteren vanaf de tién-
metertoren met zijn tweede
gouden medaille niet alleen
voor een hoogtepunt in de ei
gen loopbaan, maar bezorgde
de Verenigde Staten ook nog
eens een uniek record. Het was
namelijk de 81ste keer bij de
Olympische Spelen van Los
Angeles, dat een Amerikaan op
de hoogste tree van het ereplat-
form plaats nam om de nationa
le hymne aan te horen. Daartoe
weliswaar mede in staat gesteld
door de afwezigheid van cun-
currenten uit het Oostblok,
maar niettemin een aantal, dat
bij het voorbestaan van de Spe
len denkelijk nooit meer zal
worden geëvenaard. Vier jaar
geleden won de Sovjet-Unie in
vergelijkbare omstandigheden
80 gouden medailles, een aantal
dat Amerika in 1904 ook al eens
behaalde bij de Spelen van St.
Louis.
Na zijn prestatie op de drie
meterplank, kwam de overwin
ning van wereldkampioen
Greg Louganis niet onver
wacht. Hij was daarmee de eer
ste Amerikaan, die beide góu-
den medailles won sinds Pete
Desjardin dat succes kende in
1928 in Amsterdam.
ne Holmyard liep weliswaar iets in,
maar niet genoeg om de achter
stand na de verplichte figuren
goed te maken.
Marijke Engelen was uiteraard bij
zonder blij, dat zij bij haar afscheid
het beste resultaat uit haar kunst-
zwemloopbaan bereikte. Oor
spronkelijk had zij na de wereld
kampioenschappen 1982 in Guaya
quil willen stoppen, maar de intro
ductie op het Olympische pro
gramma gaf haar een nieuwe sti
mulans. Aanvankelijk werd alles
op het duet met Kathrien Eijken
geconcentreerd, totdat dit voorjaar
plotseling het bericht kwam, dat
ook de solo was geaccepteerd. Er
was toen nog nauwelijks zes we
ken de tijd om de presentatie olym
pische allure te geven.
Ook voor Tracie Ruiz was het een
laatste optreden. Het meisje uit Ha
waii gaf een schitterende demon
stratie, waarvoor het Italiaanse ju
rylid Roberto Fellani zelfs naar de
tien greep. Ruiz zou graag het voor
beeld volgen van Esther Williams
en filmster worden. Maar er is geen
producent, die een waterballet in
het script wil opnemen. De meisjes
blijven daarvoor veel te lang onder
water. Tot bijna een minuut toe.
Van show is kubstzwemmen op
die manier echte sport geworden.
LOS ANGELES (GPD) - Niet de gedoodverfde favoriet Robert de Castella, noch diens
belangrijkste tegenstrever van de laatste jaren Alberto Salazar, maar Carlos Lopes werd
gisteravond gekroond tot olympisch marathonkampioen. De manier echter waarop de
Portugese veteraan, 37 inmiddels, in het snikhete Los Angeles (32 graden) zijn snode
plannen ten uitvoer bracht, waardoor in de helse temposlag de een na de ander moest
afhaken, getuigde van grote klasse.
Al tevoren had De Castella alom
verkondigd dat deze marathon niet
zou worden gewonnen door een
van de favorieten, de wijze echter
waarop de tempobeul uit Portugal
afrekende met de gevestigde repu
tatie en de gebundelde Afrikaanse
krachten, dwong ook bij de Austra
liër groot respect af. Op tien kilo
meter van de verlossende eind
streep in het Coliseum bevond De
Castella zich nog in de groep van
twaalf overgebleven lopers, even
later moest echter ook hij het ant
woord schuldig blijven op de
krachtige demarrage van Lopes en
viel De Castella als een der eersten
af. In de afvalrace die daarop volg
de zou niemand meer overeind
blijven.
„Tot 30 kilometer", gaf De
Castella naderhand ruiterlijk toe,
„kon ik het tempo prima volgen,
maar toen Lopes steeds harder
ging kwam ik in de problemen.
Voor mij is dit een raadsel, want
mijn voorbereiding op deze mara
thon was perfect".
„Het was het weer", klaagde Al
berto Salazar na afloop steen en
been, „dat mij parten heeft ge
speeld. Ik ben niet gewend om in
deze hitte te lopen, daarom heb ik
ook drie weken in Florida getraind
om te wennen aan deze hoge tem
peraturen". Veel hielp het niet,
want amper waren de 108 lopers in
Long Beach voor de ruim 42 kilo
meter op pad gegaan, of de sterk-
sten in het veld lieten de gerepu
teerde wereldrecordhouder al in de
steek.
De bedrukte gezichten van de
twee coryfeeën op de marathon
spraken voor zich. Maar hoe teleur
gesteld over de afloop zij ook wa
ren, toch konden beiden uiteinde
lijk best vrede hebben met de over
winning van Lopes, die vannacht
de veruit sterkste indruk maakte.
Toch liep Carlos Lopes in Los An
geles pas zijn derde marathon, na-
LOS ANGELES (ANP) - De atleet
Marton Williams maakte in Los
Angeles herinneringen los aan
Abebe Bikila, de eerste man die in
de Olympische geschiedenis twee
keer de marathon won. In 1960 ren
de de inmiddels overleden Ethio
piër in Rome zonder schoenen
naar het goud op het klassieke
loopnummer. In 1964, bij de Spe
len van Tokio, had Bikila bij zijn
tweede overwinning wel schoenen
aan. Marton Williams, een 27-jarige
bewoner van de Maagden Eilan
den, legde de Olympische mara
thon van Los Angeles barrevoets
af. Met zware pleisters onder de ge
teisterde linkervoet arriveerde de
taaie eilandbewoner als voorlaatste
loper in het Coliseum. Williams
werd 77ste, in de tijd van 2.46,50.
LOS ANGELES (GPD) - Na
goed dertig kilometer zaten ze
samen in het busje, dat op het
olympisch marathonparkoers
de uitvallers oppikte: Gerard
Nijboer en Cor Lambregts.
„We hebben toen maar gepro
beerd elkaar wat op te beuren.
Voor mij was het natuurlijk
een teleurstelling, maar voor
Gerard was het een echte af
knapper", reageerde eenmaal
uit dat busje gestapt, waarin
ook gerenommeerde lopers als
Geoff Smith en Rodolfo Go
mez zaten, de Limburger Cor
Lambregts.
De aanwezigheid van meer uitval
lers in dat vervoermiddel was niet
meer dan een schrale troost. Ook
het feit dat toppers als wereldkam
pioen De Castella, Dixon, Salazar,
Seko en anderen hevig teleurstel
den in deze sterkst bezette mara
thon ooit gehouden, kon de beide
Nederlandse lopers niet beter
stemmen. Ruiterlijk gaven ze toe,
dat deze olympische marathon een
rampdag betekende voor het natio
nale super lange afstandlopen.
Notabene de man, die ver in de
schaduw van Nijboer en Lam
bregts stond, de al 35-jarige Cor
Vriend, was de eerste Nederlander,
die het Coliseum bereikte. Hem
viel een 39ste plaats ten deel. Het
was zijn veertigste marathon die
hij uitliep, „maar ik ben natuurlijk
ook ontevreden met die tijd van
2.21.07", klonk het.
In het Nederlandse atletiekkamp
was stilletjes gehoopt op een
nieuw feestje. Het zou de slotcere
monie van de Spelen voor de be-
'paald niet imponerende nationale
atletiekafvaardiging nog extra
glans hebben gegeven na dat al
door Ria Stalman behaalde goud.
De klap kwam hard aan. „Na
tuurlijk ook voor mezelf, maar
vooral voor het hele Nederlandse
marathongebeuren", vond Gerard
Nijboer, de zilveren-medaillewin
naar van de Spelen van Moskou en
de Europees kampioen van '82'in
Athene.
„Voor mezelf is er nog de troost
dat ik in het begin heb aangetoond
goed mee te kunnen. Dat ik de kop
nam was niet het gevolg van over
moed, maar het ging in het begin
niet hard. Bovendien kon ik fijn
m'n eigen tempo lopen. Ik had he
lemaal niet het idee dat. ik me for
ceerde. Ik voelde dat Uc'
had. Ja, ongebruikelijk
koppositie wel. Meestal hou ik me
in het begin van de race rustig en
heb dan een sterk laatste stuk. Nu
had ik helemaal geen laatste
stuk...".
„Na vijftien kilometer merkte ik
al dat de krachten wat afnamen.
Op zo'n 23 of 24 kilometer dronk ik
wat mineraalwater waarna ik ste
ken in de zij kreeg. Dat had ik ove
rigens in mei van dit jaar ook in
Amsterdam, maar daar had ik geen
tegenstand. Ondanks m'n winst
daar was dat ook een slechte mara
thon. Gisteren begon ik me ook
wat duizelig te voelen, ik had wat
hoofdpijn. Ik denk niet vanwege
het overigens niet overdreven war
me weer of smogtoestanden. Ach,
als je niet meer lekker gaat voel je
toch gauw pijntjes".
„Verschrikkelijk jammer, want
ik had veel' vertrouwen. Dat bleek
ook in het begin. Vorig jaar heb ik
gepiekt op de WK van Helsinki en
nu op Los Angeles. Beide keren
ging het mis. Ik moet het gaan eva
lueren wat nu precies de oorzaak is
geweest. Neen hoor, dit betekent
geen afscheid van de marathon
voor mij. Ik heb al vaker klappen
gehad en ben er weer overheen ge
komen. Dat zal nu ook wel weer
lukken", aldus Nijboer, die er niets
voor voelde om door te gaan „en
ergens in de veertig te finishen. Ik
weet na de WK van Helsinki wat
het is om laag te finishen", aldus de
daar vorig jaar als 29ste binnenko
mende Gerard Nijboer.
In de bezemwagen dus ook Cor
Lambregts, de 26-jarige Limbur
ger, die er geen geheim van had ge
maakt mee te willen doen met de
eerste tien. Cor Vriend zei later dat
hij Lambregts hiervoor gewaar
schuwd had. „In je derde mara
thon mag je dat niet verwachten.
Van Gerard kan ik het begrijpen.
Hij heeft waarschijnlijk niet dezelf
de fout willen maken als Grete
Waitz bij de dames. Zij wilde later
in de race Joan Benoit nog achter
halen, maar was al gauw kans
loos", vond de geroutineerde Bra
bander.
„Achteraf heb ik misschien te
veel gewild, maar het is nu .een
maal mijn karakter. Bovendien
had mijn uitvallen niets te maken
met vermoeidheid,", reageerde Cor
Lambregts.
KNAU's marathoncoach Wim
Verhoorn noemde het materiaal-
pech, waaraan de Limburger ten
onder ging. „Ik had blaren en voe
ten zoals je die ook hebt als je een
hele tijd in een warm bad hebt ge
zeten. Van de pijn kon ik niet meer
lopen", aldus Cor Lambregts. „Ik
heb m'n sokken nog uitgedaan en
het met blote voeten in de schoe
nen geprobeerd. Het ging gewoon
niet meer".
Wim Verhoorn vond dat Lam
bregts niet voor de goede sokken
had gekozen. „Maar misschien
heeft hij ook voetproblemen gekre
gen omdat we voor het eerst ken
nismaakten met die sproeiers
langs de weg. De sokken raken dan
doorweekt. Het waren net spon-
Even voor en even na de dertig
kilometer verdween het Neder
landse duo in dé bezemwagen. Een
flinke illusie armer.
dat hij eerder in New York was uit
gevallen en vorig jaar in Rotterdam
als tweede (in de Europese record
tijd van 2.08.39) finishte achter De
Castella.
Met zijn triomf in Los Angeles
(2.09.21), een nieuwe olympische
recordtijd, onderstreepte de we
reldkampioen veldloop van dit jaar
ook nog eens ten overvloede de
sterke opkomst van Portugal op de
lange afstand. Eerder dit seizoen
verbeterde Fernando Mamede het
wereldrecord op de tien kilometer,
op de eerste dag van de Spelen ver
overde de Europees kampioene op
deze afstand, Rosa Mota, het brons
in de vrouwenmarathon. Die suc
cessen moeten voor een niet gering
deel worden bijgeschreven op het
conto van trainer Mario Moniz Per-
reira, onder wiens bezielende lei
ding de atletiek in Portugal een
steeds grotere vlucht neemt.
Doodziek
Hij was het ook die Carlos Lopes
er steeds weer van probeerde te
overtuigen dat hij niet op twee
paarden moesten wedden, maar
moest kiezen tussen de baanatle-
tiek (5 en 10 km) of de marathon.
Maar eigengereid als de bankem
ployé voor halve dagen was, bleef
hij aanvankelijk doof voor het
goedbedoelde advies van Perreira.
„Ik heb geen voorkeur voor baan,
weg of cross, mijn enige kwaliteit
is dat ik een groot aanpassingsver
mogen heb", zei hij vorig jaar in
Rotterdam.
Zijn volledig mislukte missie in
New York bracht de winnaar van
het zilver op de tien kilometer van
Montreal pas tot andere gedachten.
Vanaf dat moment besloot hij ook
de baanatletiek de rug toe te keren
en zich volledig te gaan concentre
ren op de marathon. En dat op een
leeftijd dat anderen hooguit nog op
recreatief niveau sport bedrijven.
Niet echter Carlos Lopes, die zo
zoetjes aan ook doodziek wordt
van vragen die betrekking hebben
op zijn leeftijd. „Er zijn nog wel 75-
jarigen die eën marathon lopen",
reageerde de winnaar van het goud
geprikkeld, „het enige verschil is
dat ik geleidelijk naar de top ben
toegegroeid. Anderen zijn te vroeg
begonnen en vervolgens snel ver
sleten. Ik zal ook pas stoppen als ik
met de training die ik nu doe niet
meer bij-de top kan komen. Maar
ik heb er geen idee van waar dat
tijdstip ligt".
Even opmerkelijk als de machts
greep van Carlos Lopes was het zil
ver voor John Treacy. De Ier ver
scheen in Los Angeles pas voor de
eerste keer aan de start van een
marathon, waartoe hij eerst in mei
van dit jaar in overleg met zijn trai
ner had besloten.
LOS ANGELES (GPD) - Hij ziet
er nog even kwiek uit als drie we
ken geleden, slechts het bruinver
brande gezicht verraadt zijn lang
durige aanwezigheid in de felle zon
van Los Angeles. Niet alles is in de
voorbije weken weliswaar even
rimpelloos verlopen, „maar echte
problemen", zegt Tjeerd van Wi
mersma Greidanus hebben zich in
de Nederlandse ploeg toch niet
voorgedaan". De chef de mission is
zichtbaar opgelucht, maar zou het
ook als zijn verdienste mogen be
schouwen dat de grote Oranje-af
vaardiging meer een eenheid
vormde dan ooit tevoren.
Opgegroeid in de wereld van de
topsport kent de ex-roeier de no
den van een atleet aan de voor
avond van een belangrijke wed
strijd beter als geen ander. Sfeerge
voelig als hij is, hechtte Greidanus
er sterk aan van het heterogene ge
zelschap een hecht collectief te
smeden. Ook daarin is hij uitste
kend geslaagd. En het was ook
geen toeval dat diverse sportlieden
het olympisch dorp vaak voor dag
en dauw verlieten om de hockey-
ploeg of Pedro van Raamsdonk
aan te moedigen.
„Die morele support", zo liet
Greidanus in de afgelopen weken
keer op keer weten „vind ik een
goede zaak. Daar hebben we ook
heel bewust naar gestreefd". On
der het motto samen uit. samen
thuis, werd ook slechts in drie ge
vallen (Druppers, Van Egmond en
Nijdam) toestemming gegeven om
voortijdig naar Nederland terug te
keren. Ook dat was een bewuste
keus. Greidanus heeft niet de in
druk dat de aanwezigheid van de
„vakantievierders" negatief heeft
gewerkt op de sportlieden die nog
in actie moesten komen.
„Dat risico is weliswaar aanwe
zig", onderkent Greidanus, „maar
met de betrokken coaches hebben
we steeds weer overlegd om die
sportmensen op de tribune te krij
gen. En dat is aardig gelukt. Maar
dat heeft mede gewerkt doordat
wij in het olympisch dorp een goe
de accommodatie hadden, maar
wel in een sterk geisoleerde sfeer.
En dat heeft zeker in de aanloop-
week bijgedragen tot de eenheid
die de ploeg nu is. Ze gaan nu naar
de judoka's kijken, iets wat ze an
ders misschien niet gedaan zouden
hebben. Dat heb ik ook van het be
gin af als een van mijn taken be
schouwd. Toch was het vaak voort
durend een kwestie van improvise
ren, maar het voornaamste voor
mij was steeds weer de stemming
op peil te houden".
Flexibel als Greidanus is slaagde
hij er in de afgelopen weken ook in
problemen die zich voordeden
simpel glad te strijken, net zoals hij
ook van hot naar her rende om
Oranje-sportlieden een hart onder
de riem te steken. Nooit deden coa
ches of atleten vergeefs een beroep
op hem, steeds weer probeerde de
chef de mission de meest optimale
omstandigheden te scheppen voor
het leveren van een topprestatie.
Ook in dat opzicht blikt hij nu
reeds met een tevreden gevoel op
deze Spelen terug en weigert hij
categorisch de waarde van medail
les af te meten tegen de afwezig
heid van de Oostbloklanden.
De totaalbalans is Greidanus ook
zeker niet tegengevallen en steekt
nu al uiterst positief af tegen de
oogst aan medailles bij de Spelen
van Moskou en Montreal. „Behou
dens een paar tegenvallers als de
wielrenners op de weg, de blessure
van Druppers en de foute wissel
van de zwemsters", vat Greidanus
het toernooi samen, „vind ik niet
dat wij het hier slecht gedaan heb
ben. Van Nijdam hadden de men
sen misschien iets meer verwacht,
maar met zijn zesde plaats kun je
toch niet zeggen dat hij gefaald
heeft".
In de visie van Greidanus geldt
dat evenmin voor de organisatie in
Los Angeles. Afgereisd met de no
dige scepsis en verontrust door de
onheilspellende berichten die Ne
derland al ver tevoren bereikten,
viel het uiteindelijk allemaal reus
achtig mee. „De veiligheidsvoor
zieningen", zo beaamt de chef de
mission, „waren weliswaar erg
streng, maar dat ging wel op een
heel vriendelijke manier. Dat was
ook het grote verschil met Moskou,
waar ze erg stug deden. Daarom
werden die maatregelen hier ook
gemakkelijk geaccepteerd en nau
welijks als een probleem ervaren".
Datzelfde gold ten aanzien van
de verkeerschaos en de transport
problemen, die er niet waren, en de
smog, die slechts zo nu en dan roet
in het eten gooide. Daarentegen
was er wel de commerciële invloed
op deze Spelen, die door menigeen
als uiterst hinderlijk werd ervaren.
Ook door de vaderlandse chef de
mission. De uitwerking van ABC,
het televisiestation dat het alleen
vertoningsrecht had, noemt hij
„een hele slechte, die in het olym
pisch dorp ook erg slecht bij de
buitenlandse sportlieden is geval
len.".
Maar aan buitenlandse prestaties
hadden de Amerikanen geen bood
schap, net zomin als de organisatie
zich iets gelegen liet liggen aan de
regels van het IOC. Het handelde
naar eigen goeddunken. Greida
nus: „Doordat Los Angeles de eni
ge kandidaat voor deze Spelen
was, verkeerden zij in een zekere
machtspositie en konden daardoor
in de richting van het IOC dingen
anders doen dan het IOC graag zou
willen. De enorme vercommercia-
Amateurregel
De chef de mission verwijst ver
volgens naar de versoepeling van
de artikel 28 van het olympisch
charter, de bijna beruchte ama
teurregel die drie jaar geleden op
het olympisch congres in Baden
Baden drastisch werd versoepeld
maar bij deze Spelen volledig om
zeep werd geholpen. Behoudens
enkele takken van sport als bij
voorbeeld hockey en roeien lopen
er in het olympisch dorp nog am
per amateurs rond en hebben de
Spelen het stadium van het semi-
professionalisme al lang benaderd,
zo niet overschreden.
Maar als je dan ziet dat atletiek-
coryfeeën als Edwin Moses en Ma
ry Decker in Los Angeles levens
groot staan afgebeeld op reclame
borden, is Nederland dan niet
roomser dan de paus? „Dat stand
punt", verdedigt Greidanus het
NOC-beleid, „bepaal je in de voor
bereidingsfase. Maar als dan hier
blijkt dat het internationaal nogal
gemakkelijk wordt opgenomen,
dan denk ik datje dat zelf ook kunt
doen en dat je je wat milder en wat
minder formeel kunt opstellen dan
je een maand geleden deed. In het
olympisch charter staat een aantal
dingen waaraan je je probeert te
houden, maar je hoeft je natuurlijk
niet formeler op te stellen dan an
deren doen of er achteraan te lo
pen".
Persoonlijk zou de chef de mis
sion er ook geen enkel probleem
mee hebben wanneer het IOC zou
besluiten om er volledig open Spe
len van te maken. „Als je kijkt naar
wat er op deze Spelen gebeurt,
moetje constateren dat in een aan
tal takken sport de echte wereld
top er niet is. Enerzijds omdat een
aantal landen er niet is, anderzijds
omdat professionals niet worden
toegelaten. Ik zou er persoonlijk
geen problemen mee hebben als je
iedereen laat meedoen, want dan
heb je, sporttechnisch gezien, de
echte top bij elkaar. Voor het ni
veau van de Spelen zou het interes
sant zijn".,
„Maar", zo weet ook Greidanus,
„de moeilijkheid is natuurlijk de
opstelling van het Oostblok. Daar
om zullen open Spelen ook niet
een, twee, drie te regelen zijn".
