Koffers heren
staan al klaar
Revanche van
hockeydames
Tijdrijders tonen karakter
Ovett bijna verrast
'Klein wondertje'
Canada helpt
een handje...
w Noordwijk
Ajax
'Onze rol is uitgespeeld'
Hardfietsen nog niet reddeloos verloren
Australië maakt aanspraak op goud
PAGINA 10
SPORT
MAANDAG 6 AUGUSTUS 1984
LOS ANGELES (GPD, ANP) Was de 6-2-overwinning
op West-Duitsland al een unicum, de manier waarop de
Nederlandse hockeyploeg de dames van de ontgoochelde
bondscoach Wolfgang Stroedter gisteren van het veld
speelde, was ronduit een klein wonder, gezien de abomi
nabele wedstrijden tegen Nieuw-Zeeland en de Verenigde
Staten. Met het onverwachte resultaat is Oranje op slag
weer de grote favoriet voor de gouden olympische medail
le.
De metamorfose vloeide voort uit
de instelling van de speelsters. Za
terdagavond hadden ze op het im
mense grasveld van de Universi-
teits-campus in het Olympisch
Dorp de medicijn gevonden: cam-
pari-orange. Onder het genot van
dit drankje hadden ze elkaar ver
manend toegesproken. Het moest
nou maar eens uit zijn met het ge
rommel. Tegen concurrent Duits
land diende er echt aangepakt te
worden, wilde de lange succes-se
rie niet uitgerekend op 's werelds
belangrijkste toernooi worden ge
broken.
Niet iedereen kwam zonder
kleerscheuren uit het gesprek.
Spits Laurien Willemse werd het
slachtoffer. Gijs van Heumen acht
te zijn aanvalster niet in staat de
harde Duitse attaques te beant
woorden. Hij paste daarom Else-
mieke Hillen op het middenveld in
en zette Sandra le Poole in de top
van de aanval.
Een zet, die de Duitsers niet echt
verraste, want beide ploegen spe
len dermate frequent tegen elkaar
dat er weinig sensationele varian
ten meer te bedenken zijn.
In eerste instantie groef keepster
Suzi Schmid het Duitse graf. Ze is
gewend bij strafcorners ver uit het
doel te komen, waardoor de schiet-
hoek voor Fieke Boekhorst te klein
wordt. „Dat ik Wolfgang (Stroed
ter) zaterdag heb voorgesteld mijn
doel niet uit te komen, blijkt
achteraf een grote fout. Op de EK
in Lille verlinkte Fieke me door de
bal door te schuiven naar teamge
noten. Ik wilde niet nog eens voor
schut gaan, maar nu kogelde ze
twee corners langs me heen".
„Dat was het cruciale moment
uit de wedstrijd", herinnerde
Stroedter zich. „Plus het doelpunt
van ons dat bij 4-2 werd afgekeurd.
Ik weet niet waarom en scheids-
LOS ANGELES (ANP) - Canada
heeft het Nederlandse dameshoc
keyteam gisteren een handje ge
holpen door met 2-1 te winnen van
het nog ongeslagen Australië. De
Canadese dames, die de eerste
twee wedstrijden verloren, grepen
zodoende hun laatste kans op een
medaille. Ruim een kwartier voor
het einde viel de beslissing door
een treffer van Sheila Forshaw.
rechter Asselman wilde me ook
geen antwoord geven. Zwak".
De Nederlandse ploeg liet zich
van haar beste zijde kennen. Tegen
Nieuw-Zeeland en de USA was een
afwachtende houding aangeno
men, nu moest er worden gejaagd
op libero Christine Moser. De Ber-
lijnse is het hart van de Mann-
schaft, is als geen ander in staat de
lijn uit te zetten en dat wilde Van
Heumen voorkomen door knokker
Sandra le Poole het storende werk
te laten doen. Ze voldeed perfect
aan de opdracht, daarmee de frêle
Sophie von Weiier meeslepend in
haar enthousiasme. En omdat Li-
sette Sevens wat meer greep op het
spel had dan voorheen, steeg ook
de inbreng van Marieke van Doorn
en Elsemieke Hillen, die eindelijk
kans kreeg met Sandra le Poole
weer de ideale tandem te
De Duitse doelvrouwe Susanne Schmidt werpt zich in de baan v
overgave is afgevuurd
Een span dat Nederland in Kuala
Loempur de wereldtitel bracht.
Defensief ging het aanvankelijk
minder gesmeerd.
Nadat Marjolein Eysvogel Ne
derland de leiding had gegeven,
maakte West-Duitsland twee mi
nuten later al weer gelijk. Doel
vrouwe Det de Beus tikte de bal
voor de voeten van Martina Koch
en die kogelde hoog in. Fieke
Boekhorst, die haar 100ste inter
land speelde, gaf zichzelf en de
ploeg alvast een cadeautje door de
eerste strafcorner hoog in het Duit
se doel te vuren. Weer had de voor
sprong geen lang leven. Juist toen
Lisete Stevens naar de kant ging
om zich wegens een niet al te ern
stige, maar wel hevig bloedende
hoofdwond te laten behandelen,
confronteerde Martina Koch Oran
je opnieuw met de gelijkmaker, uit
een strafcorner.
Het zou het laatste wapenfeit zijn
van de Duitse ploeg. Uit een straf
corner ramde Fieke Boekhorst 3-2
in. De derde strafcorner na rust
leidde de beslissing in. De bal raak
te het been van Hella Roth en de
toegekende strafbal werd door Ma
rieke van Doorn koel benut: 4-2.
West-Duitsland gooide daarna al
les op de aanval. Het reikte echter
niet verder dan een wegens buiten
spel afgekeurde treffer. Via snelle
uitvallen voerde Sophie von Weiier
de score nog op naar 6-2.
Sophie von Weiier, na rust on
grijpbaar voor de Duitse verdedi
ging, meende: „Als wij de juiste in
stelling hebben, weten we dat we
niet van Duitsland kunnen verlie
zen. Wat nog belangrijker is; die
Duitse meiden weten dan dat ze
niet van ons kunnen winnen.
Hooguit in een vriendschappelijke
interland, maar niet op een groot
toernooi. Wij kunnen beter hoc
keyen dan wie dan ook en het fru
streerde ons enorm dat we dat
twee wedstrijden niet hebben laten
Fieke Boekhorst: „Je voelde
voor de wedstrijd al dat het goed
zat. Geen nervositeit, alleen over
tuigd van eigen kunnen en nu we
het hebben laten zien, heb ik er
weer alle vertrouwen in".
LOS ANGELES (ANP) - De halve
finales van de 800 meter bij de he
ren leverden bijna een sensatie op.
Steve Ovett, de Olympische kam
pioen van Moskou, vertrouwde in
de zeer snel gelopen eerste halve
eindstrijd, te zeer op zijn eind-
schot. De Brit bleef tot 180 meter
voor de eindstreep op de zesde
plaats hangen maar merkte tot zijn
verbijstering dat de concurrentie
bijna niet meer te bereiken was.
Wanhopig sprintend kon hij nog
juist de Soedanees Khalifa Omar
achterhalen en met een wanhoops-
val over de eindstreep passeren.
Pas toen de laatste vijftig meter op
het enorme electronische score
bord nog eens werden herhaald,
zag Ovett, dat hij maandag toch
nog zijn titel kan verdedigen.
De finale van de 800 meter, waar
in Rob Druppers ook een belang
rijke rol had moeten spelen, wordt
waarschijnlijk een geweldig spek
takel afgaande op de tijden van de
laatste zestien lopers. In de eerste
halve eindstrijd won de Braziliaan
Joachim Cruz, die weer van start
tot finish leidde in 1.43,82, na eer
ste ronde in 49,56 seconden. De
Zuidamerikaan bleef slechts een-
tiende seconde verwijderd van de
beste wereldseizoenprestatie, die
de Amerikanen Earl Jones en
Johnny Gray zes weken geleden in
het Coliseum leverden in de strijd
om een plaats in de Amerikaanse
atletiekploeg. Vijf van de zeven
halve finalisten, de Engelsman Pe
ter Elliot was niet gestart, bleven in
deze wedstrijd binnen de 1 minuut
en 45 seconden. Met Cruz waren
dat: Koech (Ken, 1.44.12), Jones
(1.44,51), Ovett (1.44.81) en Omar
(Soedan, 1.44,87).
bastian Coe met speels gemak in
1.45.51. Met hem gingen de Ke-
niaan Konchellah, de Amerikaan
Gray en de Italiaan Sabia over naar
de laatste acht. De tijden van die
vier finalisten lagen onder de
1.46.00.
De 18-jarige Amerikaan Tony Mc
Kay bleef in de buitenbaan lopend
slechts eenhonderdste seconde
verwijderd van zijn beste wereld
seizoenprestatie, die hij op 21 juni
in hetzelfde stadion bij de Ameri
kaanse „Olympic trials" leverde. In
de andere halve eindstrijd was
Alonzo Babers (VSt) met 44,75 se
conden nauwelijks langzamer dan
zijn landgenoot.
ADVERTENTIE
Woensdag 8 augustus
aanvang 19.00 uur
met alle kontraktspelers in
Sportpark Duinwetering te
Noordwijk
Staanplaatsen 6,-
Klnderen t m 14 jaar 2,-
Aangeboden door
BONDSSPAARBANK
te Noordwijk.
LOS ANGELES (GPD) Als de hockeyers van het Nederlands team woord houden,
pakken ze de koffers, nemen ze het eerste vliegtuig en verlaten Schiphol vervolgens via
de achterdeur. Ze willen altijd hockeyen, maar alleen om de hoogste eer en als die kans er
niet meer is, wilden ze er het liefst mee kappen. Hun jacht op Olympisch eremetaal is
voorbij, tenzij er een wonder gebeurt.
- Peter van Asbeck onderneemt een poging de stugge Britse defensie te doorbreken. Doelman Taylor en Hughes
wilden evenwel van geen wijken weten. (foto anp>
LOS ANGELES (GPD) Aanvan
kelijk nog uiterst tevreden over de
gemaakte tijd, sloeg de voldoening
van de vier tijdrijders weldra om in
bittere ontgoocheling. Op zegge en
schrijve elf seconden was het
Oranje-kwartet blijven steken van
het brons, dat nu naar de Amerika
nen ging. Maar ook op de Zwitsers,
die vorig jaar achter de ongenaak
bare Sowjetrussen al vice-wereld-
kapioen werden en nu opnieuw het
zilver inpalmden, bleef het Neder
landse kwartet maar net achter.
Onweerstaanbaar daarentegen was
het machtsgeweld van de Italia
nen, die als enigen ruim onder de
twee uur bleven.
Met de in de voorbije week zo
diep geplaagde Piet Liebregts
voorop moesten Maarten Ducrot,
Jos Alberts, Eric Breukink en Gert
Jakobs een diepe brok wegslikken
toen de huldiging op de freeway
van Artesia kon beginnen. Want
het kwartet, dat in de voorbij we
ken steeds dichter naar elkaar was
toegegroeid, had een beter lot ver
diend dan dit verlies. Ook de pech
waarmee de Amerikanen in de
laatste 25 kilometer te kampen kre
gen doet daar geen afbreuk aan.
„Dit viertal", prees Liebregts de
laatste Nederlandse wielerhoop op
een medaile, „heeft gevochten
voor wat zij waard was en het ma
ximum eruit gehaald". Een extra
compliment kreeg Eric Breukink
„die naar mijn persoonlijke me
ning het beste van de vier reed".
Ondanks de gemiste medaillekans
was de wegcoach ook niet ontevre
den. „Ze hebben inzet en karakter
getoond en de snelste tijd van het
seizoen gereden. Meer kun je als
coach niet verlangen".
De onvermijdelijke terugslag
kon daardoor ook niet uitblijven
en op de loodzware terugtocht
kreeg Oranje tussen de 50e en de
75e kilometer de rekening gepre
senteerd voor het overmoedige
vertrek. „In die fase van de wed
strijd", erkende Ducrot naderhand
grif, „heb ik ook erg veel pijn gele
den. Maar Liebregts riep steeds
vanuit de auto dat het geweldig
ging, dus moesten we maar vol
houden en op de tanden bijten".
„En dat hebben we gedaan ook",
vulde Jos Alberts meteen aan.
„Naar mijn gevoel draaiden we ook
goed, al had ik misschien niet di
rect een superdag", was het ver
weer van de Needse coureur tegen
de indruk van Gert Jakobs, dat Jos
Alberts de minste van het viertal
was. „En dat scheelt natuurlijk al
tijd, maar hij heeft zeker niet min
der op kop gereden dan de ande-
Moeilijk
„Als je naar onze tijd kijkt", wist
Alberts "hebben we het toch niet
slecht gedaan. We hebben gereden
voor wat we konden. Op sommige
stukken heb ik het best moeilijk
gehad, maar als dat niet zo was ge
weest, zouden we niet hard genoeg
hebben gereden". Genoeg voor het
zilver of het brons was het uitein
delijk net niet. En daarmee ston
den de Amerikanen, die in dit wie-
lertoernooi hebben gegrossierd in
medailles maar die voor het organi
seren van wielerwedstrijden nog
een hoop van Europa kunnen le
ren, voor de negende keer op het
podium. Voor de vier tijders res
teerde slechts de schrale troost dat
zij de wielerwereld hebben laten
zien dat het Nederlandse hardfiet
sen op de weg niet reddeloos verlo
ren is wanneer renners bereid zijn
tot op de bodem te gaan.
Die visie werd onderstreept door
Maarten Ducrot, het enige lid van
het tijdritkwartet dat nog over is
van de ploeg die twee jaar geleden
in Goodwood de wereldtitel ver
overde. „Deze ploeg was ook be
slist niet zwakker dan die van twee
jaar geleden, het verschil zat hem
duidelijk in het parkoers. Het tra
ject van toen was veel minder snel
dan hier, waardoor je gemakkelij
ker kon herstellen. Dit parkoers
was slopend", hijgde Ducrot nog
na, „te meer omdat je continu wind
vanaf de zijkant had. Daardoor
konden wij niet waaieren, maar
moesten we steeds achter elkaar
rijden".
Dat gold vanzelfsprekend even
eens voor de met Moser-wielen
fietsende Italianen, die al na 25 ki
lometer de snelste tussentijd had
den en die nadien het goud ook
nooit meer in gevaar zagen komen.
In tegenstelling tot Ducrot („We
hebben die ploeg dit voorjaar nog
met vier minuten verschil versla
gen") verbaasde Liebregts zich ook
allerminst over het machtsvertoon
dat de Italiaanse machine, ge
vormd door Bartalini, Giovannetti,
Poli en Vandelli, aan de dag legde.
..Dit is een gespecialiseerde ploeg,
die al het hele seizoen bij elkaar is,
die samen de Vredeskoers hebben
gereden en het seizoen hebben af
gestemd op deze ploegentijdrit.
Maar ik moest een paar weken ge
leden met Eric Breukink nog een
mutatie aanbrengen en heb zelfs
zaterdag nog een wisseling ge
maakt met Ralph Elshof als rescr-
Bronzen plak
Toch had Liebregts gerekend op
een bronzen plak, die echter wel
ten koste zou zijn gegaan van zijn
immer meer grijzende haardos.
„Want bij goud wilden de renners
mij kaal knippen en bij brons zou
ik een streep over m'n hoofd krij
gen". Zover kwam het echter niet,
en dat betreurde de wegcoach bij
nader inzien als eerste. „Die plak
had ik ze van harte gegund, en ze
zouden die ook verdiend hebben".
Vanaf de eerste kilometers be
hoorde het Oranje-kwartet ook tot
de absolute toppers in het veld van
26 ploegen. Al na 20 kilometer had
de Hollandse trein, die als derde
ploeg aan de start kwam, Malawi
en Hongkong achterhaald. „We
hebben ons niet gespaard", wist
Eric Breukink later, „en zijn kei
hard van start gegaan". „Bij nader
inzien misschien wel te hard", oor
deelde Maarten Ducrot. „want toen
we al zo snel die ploegen hadden
ingehaald, dacht ik bij mezelf: dat
kon wel eens tegenvallen. Want als
je een goede 100 kilometer rijdt,
moeten de tussentijden even snel
zijn".
Immers, het voor de Sowjet-Unie
ingevallen team van Groot-Brittan-
nië behaalde gisteren niet alleen
een sensationale 4-3 overwinning
op Nederland, maar plaatste zich
daarmee tevens als eerste voor de
halve finales van het Olympisch
hockeytoernooi. Wat Nederland in
het laatste groepsduel tegen Kenia
ook doet, Pakistan laat zich door
Canada en de Britten vermoedelijk
de kaas niet meer van het brood
eten en gaat dan met de laatste te
genstander naar de beste vier.
De terneergeslagen bondscoach
Wim van Heumen draaide niet om
de hete brei heen. „Nieuw Zeeland
ging in 1976 met vijf punten over
naar de halve finales, maar ik ge
loof niet in wonderen. Onze rol is
uitgespeeld en we moeten er nu al
leen voor zorgen bij de beste zes te
eindigen anders worden we zelfs
niet meer uitgenodigd voor de in
december te houden Champions
Trophy".
Het „erbij blijven" is al jaren de
grootste zorg van de Nederlandse
coach, die onlangs zijn overeen
komst met de hockeybond ver
lengde tot het wereldkampioen
schap 1986 in Engeland. De Bos
sche docent lichamelijke opvoe
ding is er alles aan gelegen om Ne
derland bij de top te houden, maar
nu zijn formatie heeft gefaald op
een moment dat herstel leek te zijn
ingetreden, ziet de toekomst er
somberder uit dan ooit. In 1972
verloor Oranje voor het laatst van
de Britten, Van Heumen zelf had
het onder zijn nu negen jaar duren
de bewind nog nimmer beleefd.
Hij moet er sterk rekening mee
houden dat een groot aantal van
zijn spelers het na de Spelen voor
gezien houdt. Roderik Bouwman,
die met een gebroken vinger moet
toekijken, kan werk en hobby niet
meer combineren als de kwantiteit
van de trainingen op hetzelfde peil
blijft. Tom van 't Hek gaat zijn co-
assistentschap in een ziekenhuis
vervullen, Ties Kruize, Peter van
Asbeck, Hans Kruize, Theodoor
Doyer en Pierre Hermans zijn niet
meer de jongsten en hebben alles
al meegemaakt, zodat de jeugdigen
de nieuwe basis moeten vormen.
Die nieuwe lichting zou in novem
ber in Pakistan moeten debuteren,
mits Nederland zich nog kan opla
den om in elk geval de zesde plaats
veilig te stellen.
Dat zijn de spelers verplicht te
genover hun opvolgers. Zelf heb
ben ze zich laten inpakken door
een tegenstander die zich in twee
maanden tijd geforceerd heeft
moeten prepareren op de Olym
pics, maar op 30 juni in Amstel
veen al wel waarschuwend de vin
ger had geheven. Met hangen en
wurgen kwam Oranje toen tot 1-1,
gisteren in de Californische broei
kas ging het volstrekt mis en als er
niets meer te halen valt, wordt het
restant vaak als onbelangrijk aan
de kant geschoven.
Breekpunt
Ties Kruize, die na zijn hielope-
ratie en zijn verbazingwekkend
snelle herstel linea recta op weg
leek naar een dominerende rol,
was er elf minuten na rust verant
woordelijk voor dat Nederland de
Britse 3-0 voorsprong niet kon re
duceren. Ian Taylor, de 29-jarige
Britse doelman die al een „eeuwig
heid" als sluitpost een domineren
de rol speelt, sloeg Kruizes strafbal
uit de bovenhoek en die misser
vergrootte niet alleen de wanhoop
binnen de Nederlandse gelederen,
maar bracht tevens het besef om
hoog dat de zo goed begonnen
Olympics voorbij zijn.
Niet bij Cees Jan Diepeveen, de
Bloemendaler die nooit opgeeft..
Hij was het grote voorbeeld en in
zijn kielzog trok hij zijn teamgeno
ten mee in een wanhoopsoffensief,
dat werd bekroond met een doel
punt van de voor Pierik ingevallen
olympische debutant René Klaas-
sen. Maar toen vleugelspits Ste-
phan Batchelor voor de twaalfde
maal door de Nederlandse defensie
marcheerde, maakte de in Austra
lië wonende Welshman Bob Cat-
trall het karwei vakkundig af: 1-4.
Het pleit voor de Nederlanders
dat ze de zeventien resterende mi
nuten wilden gebruiken om een
laatste poging te wagen. Met de
komst van Theodoor Doyer slaag
de die opzet bijna perfect. De Bloe
mendaler draaide als een trein, gaf
Tom van 't Hek de kans op 2-4 en
toen de Utrechter uit wéér een
Doyer-pass een strafbal versierde
en Ewout van Asbeck niet faalde,
LOS ANGELES - Door de ne
derlaag tegen Groot-Brittan-
nië hebben de Nederlandse he
renhockeyers kwalificatie
voor de halve finales niet
meer in eigen hand.
De Britten, als reserve naar
de Spelen gekomen, zijn zeker
van plaatsing met acht punten
uit vier wedstrijden. Pakistan
heeft zes punten, één meer dan
Nederland. Bij winst van Pa
kistan in de wedstrijd van
morgenochtend vroeg tegen
Groot-Brittarinië is Nederland
uitgeschakeld. Bij een gelijk
spel moet Nederland in ieder
geval met minimaal vijf doel
punten verschil winnen van
Kenia om voor plaatsing in
aanmerking te komen.
Ook dit kan echter nog com
plicaties* geven. Is de eindsco-
re van Groot-Brittannië - Pa
kistan bijvoorbeeld 2-2 en
wint Nederland met 5-0 dan
zullen strafballen de beslis
sing moeten brengen omdat
beide ploegen zeven punten
hebben en precies dezelfde
doelcijfers (18-9). Wint Groot-
Brittannië van Pakistan dan
is elke zege tegen het zwakke
Kenia voldoende voor kwalifi
catie.
LOS ANGELES (ANP) - De Au
stralische herenhockeyploeg heeft
zaterdag tegen India opnieuw be
nadrukt de grootste aanspraken te
maken op de gouden medaille.
Door een overwinning van 4-2 be
reikte Australië als eerste team de
halve finales. Met acht punten uit
vier wedstrijden kunnen de Aus
sies hooguit nog worden achter
haald door West-Duitsland of In
dia.
Beide achtervolgers hebben
twee punten minder, maar moeten
nog tegen elkaar spelen. Mede
door de grote overwinning op Ma
leisië (5-0) hebben dé Westduitsers
vandaag aan een gelijkspel tegen
India voldoende voor een plaats bij
de laatste vier.
waren er nog acht minuten te gaan
om alsnog op gelijke hoogte te ko
men. Die „misbruikten" de Britten
vakkundig. Ze haalden het tempo
uit de wedstrijd, schreven de voor
die gelegenheden uitgevonden
hockeyslogan „de zijlijn is je beste
vriend" met hoofdletters en coun
terden richting Pierre Hermans,
die (ongebruikelijk) door Van Heu
men werd bekritiseerd.
„Hij speelde tegen Pakistan niet
best, maar gisteren op de training
deed hij goed werk. Hij zei me dat
hij zich wilde revancheren, maar
dat is op een totale mislukking uit
gelopen. Het gevolg is dat we eruit
liggen", mompelde de naar hetzelf
de succes als zijn zoon Gijs hunke
rende Bossche CDA-fractievoorzit-
ter. „Van onderschatting was geen
sprake. We hebben de Britten drie
goede wedstrijden zien spelen,
maar wij konden niet in ons spel
komen".
Ties Kruize erkende sportief:
„Dat is hun verdienste. Wij zijn be
land aan het einde van de ellende.
Voor ons zijn de Spelen voorbij,
terwijl ik er rotsvast van overtuigd
was dat we de halve finales zouden
halen". Die eer is weggelegd voor
de Britten, die moeten teruggaan
tot de Spelen van 1952 te Helsinki
om een identiek resultaat op te roe
pen. Orapje mag het in Seoul op
nieuw proberen.
