Fignon wil nu
'alles' winnen
Kelly voelt zich genomen
Jan Raas toch
in W K-ploeg
Tour in het teken van
afscheid en verfrissing
Veldscholten
leert verder
op crossmotor
r^e^rerz^cre^an^ LEIDSCH DAG B LAD
Wereldkampioenschapklassiekers en drie grote ronden in één jaar
bLi£21 MAANDAG 23 JULI 1984
PAGINA 9
thriller
Tomas
ogal
PARIJS (GPD) - Gerard Veld-
ten vMSCh°'ten kan ^ard fietsen als het
Holke- Parcours maar niet al te bochtig is
»en vanen er evenmin gedaald hoeft te
i,40 per worden. Hij laat het er echter niet
bij zitten. In een poging die tekort-
is een komingen weg te werken, schaft
ifkamp. hij 2ich een crossmotor aan. Veld-
n voorscholten: "Ik heb gehoord dat zo'n a n m H m
uit ver- mee te overwinnen, want als je valt
or peu- dan val je in het zand. Dat geeft een
isch lo- ontspannen gevoel".
Keiler
B'5ak
5 0T
PARIJS (GPD) - Sean Kelly voel
de zich genomen. „Al win ik de
tijdrit met drie honderdste verschil
dan verlies ik hier nog. Zo gaat dat
in Frankrijk", fulmineerde de Ier.
Maar de electronische tijdwaarne
ming in Villefranche-sur-Saone
loog niet. Met een voorsprong van
48/1000e seconde werd Laurent
Fignon winnaar van de 51 kilome
ter lange tijdrit. Een verschil,
drieënzeventig millimeter, dat klei
ner was dan ooit tevoren in de Ron
de van Frankrijk.
De teleurstelling van Kelly was
begrijpelijk. De laatste jaren is hij
uitgegroeid tot een vedette en in
het klassement van het Super
Prestige Pernod, dat wel wordt be
schouwd als het officieuze wereld
kampioenschap, heeft hij een rui
me voorsprong op bijvoorbeeld
Laurent Fignon, die zelfs nog na
zijn Tour-zege geen bedreiging
vormt voot de Ier. Maar ondanks
die enorme reputatie kon Kelly
geen rit winnen in de Tour de Fran
ce. Dus nam hij zaterdag gemaks
halve maar aan dat de tijdwaarne
ming bewust in het voordeel werk
te van de gele trui-drager, ook al
kon hij weten dat electronica niet
liegt.
Kelly reed een uitstekende tijd
rit, maar zijn bijna-zege dankte hij
vooral aan de tegenslag van Lau
rent Fignon en Bernard Hinault in
de 51 lastige kilometers tussen Vil-
lie Morgon en Villefranche. Want
er gebeurde in de rit tegen de klok
bijzonder veel. Laurent Fignon,
winnaar van de tijdrit naar Le
Mans en naar La Ruchere, leek op
een nieuwe schitterende zege af te
stevenen toen hij na 35,5 kilometer
al een grote voorsprong had. Op
zijn aërodynamische „deltafiets"
leek hij weer superieur te zijn, tot
het materiaal hem in de steek liet.
Een overslaande ketting dwong
PARIJS (GPD) „Voor het
Franse wielerpubliek wordt
de maand juli een groot feest",
voorspelde Laurent Fignon
aan de vooravond van de 71e
Tour de France. Het is geen
bluf geweest en Fignon in
hoogst eigen persoon was de
gangmaker ervan. Als een
grootvorst werd hij gisteren
op de Champs Elysées in Pa
rijs onthaald. De nieuwe heer
ser in het internationale pelo
ton.
Talrijk waren de superlatie
ven in de Franse pers, die hem
vorig jaar nog een Pascal Si
mon-complex trachtte aan te
praten. Even ter herinnering:
toen leek Pascal Simon de Tour
te winnen, totdat hij ten val
kwam en met een breuk in het
schouderblad van Lévitan's to
neel verdween. Fignon is niet
de echte Tourwinaar, heette het
toen. Maar ook veel andere insi
ders uitten hun twijfels over
zijn ware capaciteiten.
Fignon heeft al die twijfe-
'laarfe, alsmede zijn criticasters,
hardhandig in de hoek gezet.
Daartoe behoort ook de voor
malige Belgische vedette Eddy
Merckx, die geen gelegenheid
onbenut liet om geringschat
tend over de coureur Fignon te
doen. Heeft hij nu zijn revan
che op die mensen genomen?
Fignon: „Zo ervaar ik dat niet,
maar ik wilde die praatjes wel
graag de wereld uit helpen. Val
len is nu eenmaal inherent aan
de wielersport. Was ik in 1982
tijdens Blois-Chaville niet ge
vallen, dan had ik die klassie
ker gewonnen en niet Jean-Luc
van den Broucke. Zo simpel
ligt dat".
Blijft het feit, dat in deze
Tour een heel andere Fignon is
opgestaan. Een renner die met
gepaste eerbied in de galerij
der grote kampioenen kan wor
den opgenomen. Bijkans
onverslaanbaar in de tijdritten
en imponerend in het hoogge
bergte. „Toch is er geen wezen
lijk verschil met vorig jaar",
stelt de bijna 24-jarige 12-8-60)
Tour-winnaar verrassend vast
„Vorig jaar was ik nog onbe
kend toen ik in de" Tour van
start ging, maar ik ontwikkelde
me snel. De tijdrit die ik in Dij
on won aan het eind van de
Ronde is, denk ik, van beslis
sende betekenis geweest. Het
was net alsof er toen een handle
bij me werd overgehaald.
Sindsdien heb ik een flinke
progressie geboekt en dit sei
zoen onderga ik zelfs een meta
morfose. En ik moet zeggen,
dat geeft me een heerlijk ge
voel. Het is geweldig om sterk
te zijn, ik ervaar dat als een
waar geluk".
Barstend van zelfvertrouwen
kijkt Fignon vooruit. De semi-
Parijzenaar - hij woont in het
tegen de Franse hoofdstad aan
geplakte Tournan-en-Prie -
denkt nog veel meer te kunnen.
Fignon: „Ik ben ervan over
tuigd dat mijn sprint ook nog
veel beter kan. Die ben ik nu
bezig aan te scherpen. Daarom
heb ik me vrij veel met de tus-
sensprints in deze Tour be
moeid. En ik heb gemerkt dat
ik me met de beste specialisten
moet kunnen meten. Dat is ook
van belang. Want ik wil nu ook
wel eens een of twee klassie
kers winnen en die worden
vaak in de sprint beslist. Ik ga
ervan uit dat je met toewijding
ver kunt komen".
Voorlopig richt Fignon's aan
dacht zich eerst op het wereld
kampioenschap, begin septem
ber op het Montjuich-circuit in
Barcelona. Fignon: „Ik heb nu
ook de pretentie wereldkam
pioen te kunnen worden. Als
de komende criteriums me niet
al te veel slopen, ben ik van
plan in Barcelona goed in de
slag te gaan. Het parcours
schijnt nogal lastig te zijn, dus
dat moet me liggen".
Hij weet wat hij wil, Laurent
Fignon. Maar hij weet ook wat
hij kan. De afgelopen maanden
heeft hij herhaaldelijk te horen
gekregen dat zijn programma
dit seizoen te zwaar zou
WOERDEN (ANP) Jan Raas zal deelnemen aan de weg
wedstrijd om het wereldkampioenschap, die op 2 septem
ber in de omgeving van Barcelona wordt gehouden. Raas
heeft vorige week een kijkje op het parkoers in genomen.
Aanvankelijk vreesde de Zeeuw
dat het traject, dat bekend is van
de tijdrit op de Montjuich, te geac
cidenteerd was om hem kansen te
bieden. Na terugkeer uit Spanje
gaf Raas de KNWU te kennen voor
de WK-selectie in aanmerking te
willen komen. Verder waren Henk
Lubberding, Johan van der Velde
en Gerard Veldscholten al zeker
van een plaats in de WK-ploeg.
De KNWU wees zaterdag voorts
Steven Rooks, Peter Winnen, Theo
zijn. Eerst de Ronde van Italië
en vervolgens de Tour de Fran
ce, dat ging hem in laatstge
noemde wedstrijd opbreken.
Fignon echter: „Ik voel me
daartoe fysiek in staat. Ik ben
ervan overtuigd dat ik vanaf
het begin van het seizoen tot en
met de Tour goed moet kunnen
presteren. Zo zwaar is dit sei
zoen nu ook weer niet. Ik heb al
uitgerekend dat ik dit jaar min
der dagen op de fiets zal zitten
dan in 1983; toen waren dat er
150, nu zullen het er zo'n 120
zijn. Bovendien heb ik in de
Ronde van Italië niet zo veel
hoeven te geven. Alleen de laat
ste vier dagen was het hard
werken. Maar mijn lichaam kan
wel tegen een stootje".
Ofschoon hij in de Giro zon
der meer de beste was, werd hij
slechts tweede achter Frances
co Moser. Die kreeg een onzet-
tend coulante behandeling van
de chauvinistische organisato
ren, die het zelfs bestonden een
zware bergetappe te annuleren.
Als reden werd opgegeven een
door sneeuw onbegaanbare
bergpas, maar Fignon gelooft
nog altijd dat er een spelletje
met hem is gespeeld. Hij heeft
er een bittere nasmaak aan
overgehouden.
Fignon: „Ik ben toen vrese
lijk kwaad geweest en het heeft
me gestimuleerd om er in de
Tour hard tegenaan te gaan. Ze
zijn in Italië ook nog niet van
me af. Volgend jaar zal ik de Gi
ro wellicht niet rijden, omdat ik
me meer op de klassiekers wil
toeleggen. Maar ik ben nog
jong en heb alle tijd om Coppi,
Anquetil, Merckx en Hinault
(die allen in één seizoen zowel
de Giro als de Tour wonnen -
red.) te evenaren. Ik denk zelfs
aan het winnen van drie grote
ronden in één jaar; eerst die
van Spanje, dan de Giro en ver
volgens de Tour. Waarom zou
ik dat niet eens proberen?"
Prestigieuze uitspraken van
een jongeman die, met zijn
blonde vlashaar en intellectu
eel aandoende „dienstfletsje"
nog steeds meer weg heeft van
een derdejaars student rechten
dan van een derdejaars prof-
wielrenner. Zonder geluk vaart
echter niemand wel. Zo bofte
Fignon, dat Hinault vorig jaar
in de lappenmand verzeilde en
hij greep onmiddellijk zijn
kans. Eenmaal zelf de baas,
bleek hij veel meer te kunnen
dan menigeen veronderstelde.
Vooral in de Alpen was hij de
afgelopen week een openba
ring. Fignon: „Ik was daar ook
erg op mijn gemak. Alleen hal
verwege Alpe d'Huez en op vijf
kilometer voor de streep van de
klimtijdrit in La Ruchere, had
ik even twee zwakke momen
ten. Maar ik herstelde zeer snel.
Als ik gewild had, had ik ook
hem van fiets te wisselen en de tijd
die daarmee verloren ging kostte
hem byna de zege.
Maar de Franse kampioen won
toch, en dat was de zoveelste groot
se prestatie. Hij had daarbij wel het
voordeel dat ook Bernard Hinault
met pech kreeg af te rekenen. De
Breton reed lek, maar wilde niet
van fiets wisselen. Hij kreeg een
ander wiel en vervolgde zijn weg.
In dat licht bezien was de veront
waardiging van Kelly enigszins on
gepast. „Maar", vond de Ier, „het
heeft mij ook niet meegezeten. Ik
heb dan wel geen mechanisch de
fect gekregen, toch heb ik onder
weg tijd verloren. Ik achterhaalde
Pascal Simon op zo'n bergje, maar
het publiek stond tot ver op de weg
en ik kon er niet omheen. Dat kost
te me zeker twintig seconden".
Herstel
Opvallend was het herstel van de
Australiër Phil Anderson, uit de
ploeg van Peter Post, die achter
Greg Lemond vijfde werd, al was
het verschil tussen die twee onder
ling wel meer dan veertig secon
den. Voor de Nederlanders gold
wat heel de Ronde al het geval was.
Ze yielen in de categorieën zwak,
matig en slecht. Joop Zoetemelk
was (weer) de beste vaderlander op
4 minuten 8 seconden van Fignon,
op vijf seconden gevolgd door Ge
rard Veldscholten.
En Peter Winnen? Zijn moreel
was geknakt. Een 65e plaats op ze
ven en een halve minuut, maar net
voor de sprinter Frank Hoste. Die
kon gisteren op de Champs-Ely-
sees geen vierde ritzege boeken,
maar hij won wel de groene trui
door in de massale eindsprint der
de te worden, twee plaatsen voor
Kelly, die de zoveelste teleurstel
ling van deze Tour te verwerken
kreeg. In de tijdrit van zaterdag
kwam hij in het groen, maar de
puntenvoorsprong was te mini
maal om in de laatste sprint van de
Tour de krachtige Hoste voor te
kunnen blijven.
Vreugdevol
Een vreugdevolle dag voor de
Belgen, want de afsluiting werd
een zege voor de blonde Eric Van-
deraerden, die de snelste van het
hele peloton was, voor Pascal Ju
les, Frank Hoste, Bernard Hinault
en Sean Kelly. Daarmee maakte hij
een heel klein beetje goed van de
teleurstellende eerste Tour-weken,
toen hij simpelweg faalde, hoewel
hij in Pau ploegleider Peter Post
de eerste ritzege schonk.
Het karwei is geklaard, de helm kan af. Laurent Figno-
op weg naar het erepodium.
de rit naar Morzine kunnen
winnen. Ik reed toen echter
voor Greg Lemond. Dat lever
de weliswaar geen rendement
op, maar ik heb er toch geen
spijt van. Zo rijden wij nu een
maal in onze ploeg".
Heeft Bernard Hinault altijd
verkondigd dat hij op zijn der
tigste zou stoppen, Fignon stelt
geen limieten. „Ik zie het van
zelf wel. Misschien met dertig,
maar het kan ook zijn dat ik er
op mijn 28e een punt achter zet.
AJs de bankrekening hoog ge
noeg is, houd ik er mee op. We
hebben als wielrenner een op
windend, maar ook gevaarlijk
beroep. Die ernstige val van de
Italiaan Tonon in de afdaling
van de Joux Plane heeft me wel
tot nadenken gestemd".
En na het fietsen? Fignon:
„Ik denk dat ik dan de wereld
ga intrekken. Ik droom van een
land als Brazilië. Maar het kan
ook zo zijn dat ik een kleding
merk ga beginnen. Of mis
schien wel een restaurant, Chez
Fignon".
PARIJS (GPD) - De Ronde van
Frankrijk was dit jaar niet uitslui
tend de Tour van Laurent Fignon,
maar zeker ook de Tour van het af
scheid. Een hele generatie, Hi
nault, Zoetemelk en Kuiper, zwaai
de af en zal niet terugkeren in het
Franse wielercircus of alleen voor
een ondergeschikte rol. Natuurlijk
had Fignon de hand in die ontwik
keling. Tenminste, waar het Hi
nault betrof. Die vocht vertwijfeld
voor het leiderschap en besefte uit
eindelijk dat hij het niet kon be
houden. Hoewel hij dat niet wenste
toe te geven, tekende de Breton
de Rooy, Adri van der Poel, Leo
van Vliet en Jacques Hanegraaf
aan. Het is de bedoeling dat de laat
ste twee renners worden gekozên
na de Ronde van Nederland (20 tot
en met 25 augustus). In eerste in
stantie is echter Joop Zoetemelk
kandidaat. Als de voormalige
Tourwinnaar dat wil, zal ploeglei
der Piet Libregts hem zonder meer
selecteren. In dat geval is er in de
Ronde van Nederland nog slechts
één startbewijs voor de WK-weg-
wedstrijd te verdienen.
Bernard Hinault lheeft de strijd opgegeven tegen 'super-Fignon' (r).
maar we staan op goede voet'.
'Echte vrienden zullen we nooit worden,
(foto ANP)
toch de overgave door in de laatste
Tour-week aan te kondigen dat hij
volgend jaar met een andere op
dracht zal vertrekken: het opleiden
van jongeren uit zijn ploeg.
Om zijn nederlaag niet te hoeven
erkennen, verloochende de vier
voudig winnaar van de Ronde van
Frankrijk dus zijn karakter. „Hij
heeft zijn verlies niet willen accep
teren en dat is jammer", stelde Fig
non. „Ik heb deze Tour wel eens
om hem moeten glimlachen. Je
rijdt hier immers om te winnen en
dan maak je geen fouten van een
beginneling, zoals hij deed in de rit
naar Alpe d'Huez". Uitlatingen die
Hinault troffen in zijn ziel. „Maar"
reageerde hij, „ik ben ook jong ge
weest en inmiddels heb ik geleerd
eerst drie keer na te denken voor
dat ik antwoord geef op een
vraag".
Echt onvriendelijk was de relatie
tussen Fignon en Hinault overi
gens niet. „We staan met elkaar op
goede voet, al zullen we waar
schijnlijk nooit echte vrienden
worden", meende Fignon. Er is een
basis van wederzijds respect en Hi
nault dong dan ook niets af op de
eindzege van zijn landgenoot. „Hij
heeft zijn verdiensten. Ik ben niet
veel minder geworden dan vroe
ger, maar ik ben een super-Fignon
tegengekomen".
Een duidelijke verklaring aan
het eind van een Ronde van Frank
rijk, die door Hinault en Fignon
werd gemóókt. „Als ik hem de oor
log niet zou hebben verklaard, was
het een flauwe wedstrijd gewor
den", betoogde Hinault zeer te
recht. Geen andere ploeg koos
voor de aanval.
Het ontbreken van meer tegen
stand was er de reden van dat de
Tour '84 volledig beheerst werd
door het duel Hinault-Fignon. Ge
zichtsbepalend, zoals gedurende
de eerste week een andere confron
tatie centraal stond: die tussen de
Panasonic-ploeg van Peter Post en
de Kwantum-equipe van Walter
Godcfroot. De laatste mocht dan
gelukkig zijn met de ritzege van
Jan Raas en de gele truien in het
begin, de oogst was toch uiterst
schamel.
De ontmoeting van de twee
grootmachten van de Nederlandse
wielersport, vertekende bovendien
het wedstrijd gebeuren toen Raas
en zijn kornuiten in de vijfde rit
botweg weigerden de leidersplaats
van Adrie van der Poel te verdedi
gen en een kopgropje van drie ren
ners bijna achttien minuten liet
wegrijden. De 22-jarige Vincent
Barteau - uit de alles domineren
de Renault-ploeg van Guimard
kwam in het geel en hield dat
twaalf dagen om zijn schouders.
Door zijn gebrekkige klimmers-
kwaliteiten duikelde Barteau in
het klassement, maar er diende
zich wèl een hele nieuwe generatie
aan. De Tour van de verfrissing.
Won Joop Zoetemelk in 1980 de
'Tour van de dertigers', nu is de ge
middelde leeftijd van de tien eer
sten uit de rangschikking 26 jaar.
Bovendien is het een uiterst inter
nationaal gezelschap met vier En
gelstaligen. En met toekomstige
Tourwinnaars, zoals debutant
Greg Lemond.
Of dat ook binnen het vermogen
van de Columbianen ligt moet
voorlopig worden afgewacht. De
afmattende strijd tot aan de voet
van de bergen zorgde er voor dat ze
op hun terrein minder konden im
poneren dan werd aangenomen,
hoewel Louis Herrera toch ge
schiedenis schreef door als eerste
amateur een etappe - die naar Al
pe d'Huez - te winnen. „Toch ben
ik er van overtuigd dat de Colum
bianen over drie of vier jaar een rol
van betekenis kunnen gaan spe
len", is het oordeel van Cyrille Gui
mard.
Aanstormende jeugd die in deze
Tour-zonder-dopinggcvallen de
ouderen verdrong. Onder hen Joop
Zoetemelk, die zijn nederlaag ac
cepteerde. Anders was dat voor
Hennie Kuiper, bleef, ondanks een
enorme afgang, zoeken naar ver
klaringen en kondigde nota bene
aan nog eens terug te zullen ko
men. Tegen beter weten in, zoals
Kuiper zo vaak fietst, hoewel het
zonneklaar is dat zijn ontwikkeling
als Ronde-renner maar een kant
uitgaat: die van de rode-lantaarn
drager.
