jDüeine jongen die zijn buik wil laten zien'
c
'Je moet er mee leren leven'
K illem Duys 25 jaar bij de omroep
Stekpop in Hazerswoude
KNMI kan inbreken
bij radiozenders
N oor Sowjet-leiding besta ik niet
ENSDAG 11 JULI 1984
Radio - tv - kunst
onz<Het grootste verschil tussen
polin en nu is de kwaliteit. Toen
1 zegoden er programma's gemaakt
>kendat de makers er zelf iets in za-
Jan-Ik heb jarenlang een klassiek
ue^ziekmozaiek op de televisie ge-
tanctcht. Ik kreeg juichende kritie-
ian&- De klad is erin gekomen met
Is pi kijkcijfers. Het enige waarvan
i? werkelijk vind dat ik het heel
H&d heb gedaan, is 'Duys op Zon-
®en g'- Dat is ook het enige dat ik zelf
in zwart-wit op videobanden heb
tooran. Als ik dat nu terugzie, vind
Hchet nog steeds verrekte goed. De
3efc?prekssfeer, de filmpjes. Er werd
K(Bl moeite voor gedaan".
erli
eer
Dcz»or
'f 'ck Versteeg
s ®'Het programma had ook een
j^ede waardering, maar er keken
■s ^chts drie miljoen mensen. Nou,
'i toen zij de AVRO: neem jij die
0eUist van je maar weer ter hand,
^ant dan scoren we hoger dan die
1 ^ie miljoen. Zoiets is doodzonde.
9e kijkcijfers zijn zo dominerend
5 ^tworden. Men vraagt zich nauwe-
'°?ks nog af of iets goed is, of het
Md oen de kwaliteit heeft. Tegen
woordig moet televisie vaart heb-
;n. Iets nieuws is er naar mijn ge
rei niet meer onder de zon. Alles
re> al een keer gedaan. Te veel imita-
zes en te weinig originele dingen.
>eMaar ja, je zit ook met zoveel net-
sutn, met zoveel uren, en het moet
tclllemaal gevuld worden. En laten
fesre eerlijk zijn, het presentatieta-
?eènt komt ook niet uit de bomen
ïleallen".
ki
d „Toen ik begon, stond de televi-
itée nog in de kinderschoenen. Ik
eb nog meegemaakt dat het
50.000ste toestel werd binnenge-
aald. En als je dan het geluk hebt
.at je er vanaif de beginperiode bij
n jetrokken bent, dan heb je ook een
:ans om een coryfee te worden.
)at kon toen in Nederland. Ook
Imdat er vrijwel geen kapers op de
:ust waren, werd je automatisch
;en ster. Wat er nu gebeurt, is in
'.feite veel gezonder. Die televisie is
jVan een nieuwigheid tot een heel
gewoon ding geworden. Het is net
,£ïen radio tegenwoordig. Je drukt
ren knop in en je kunt 24 zenders
'Sntvangen. Dat houdt dus ook in
lat je een verrekte goed program-
HILVERSUM (GPD) - Voor zijn televisiedebuut
op 1 juli 1959 was hem vier minuten toegemeten.
Tijdens de rechtstreekse uitzending week hij tot
ieders verbijstering in de studio volkomen af van
zijn tekst en babbelde hij er ter inleiding op een
muziekfilmpje over Johnny Ray elf minuten lustig
improviserend op los. Tekens van de wanhopige
opnameleider vatte hij op als aanmoediging. Na af
loop schalde de stem van AVRO-televisiebaas Ger
Lugtenburg door de studio: „Er is een ster gebo
ren!" Hij zou gelijk krijgen.
Willem O. Duys was vanaf dat moment niet meer
van het scherm weg te branden. Eerst nog met heel
degelijke muziekprogramma's, maar al gauw
mocht het vaderland ook kennis nemen van zijn
overige kwaliteiten. Duys scheurde ter opvrolij
king van het programma 'Flits' op de eerste skelter
door de studio en zag lijdzaam toe hoe een schaap
zijn schoot als toilet gebruikte. Zijn 'Muziekmo-
zaiek' klonk na twee jaar televisie ook op de radio,
waar het op zondagochtend miljoenen luisteraars
plezierde. Luisteraars die hem uiterst serieus na
men, net zoals dat het geval zou zijn met zijn ten-
niscommentaren. Vancif 1963 liet hij ook de rest
van het volk volledig aan zijn trekken komen.
Als presentator van het programma 'Voor de
vuist weg' maakte Duys vrijwel wekelijks furore.
De vaak ondoordachte wijze waarop hij de zaken
aanpakte bezorgde hem vlijmscherpe kritieken. In
het veroorzaken van opschudding toonde hij zich
een meester. Moeiteloos kon Duys grote groepen
tegen zich in het harnas jagen. Zoals door het laten
opdraven van Bart Hughes, die ter verhoging van
zijn geestelijk welbevinden een gaatje in het voor
hoofd had geboord.
Boos werd er ook gereageerd toen hij tijdens een
interview met de moeder van een verkracht meisje
geëmotioneerd uitriep dat de dader doodgeslagen
diende te worden. Nadat hij in 1966 als reactie op
een anti-Oranje-onderwerp in het satirische VARA-
programma 'Zo is het' voor de ogen van bijna vijf
miljoen kijkers „Leve de koningin" riep en vervol
gens het Wilhelmus aanhief, viel een deel van het
volk woedend over hem heen, maar een veelvoud
daarvan sloot hem als een held in de armen. De
post werd met zakken tegelijk het AVRO-pand bin
nengevoerd en de woning van Duys veranderde in
de bloementuin. Aan een van de bloemstukken
hing een oranje lint met het opschrift „Redder des
vaderlands".
Thans is het rijk van Willem Duys teruggebracht
tot heel wat bezadigder proporties. Hij geniet met
volle teugen van het leven in zijn Zuidfranse op
trekje en keert af en toe naar ons land terug om er
lollig te doen in het tv-spelletje Babbelonië. Eigen
lijk had Duys er helemaal op gerekend dat zijn zil
veren AVRO-jubileum uitvoerig op de buis zou
worden gevierd. Een groot programma boordevol
nostalgie. Het was hem een jaar of twee geleden
allemaal zo'n beetje beloofd. Maar de recente inter
ne perikelen bij deze omroep gooiden roet in het
eten.
Uitgerekend in de jubileumperiode vertoeft
Duys in de directe nabijheid van de VARA. Een
team van die omroep trad daar op tijdens de jaar
lijkse liedjeswedstrijd om de Knokke-Cup en Duys
was er voorzitter van de jury. En alsof de duvel
ermee speelt, maakt Duys volgende week zondag
zijn opwachting in het Veronica-praatprogramma
RUR. Toch zal hij de AVRO trouw blijven. Er zijn
plannetjes om Duys zijn befaamde zondagochten
duurtje terug te geven en ook voor het tenniscom-
mentaar schijnt men hem weer te willen strikken.
ma moet maken om de mensen te
blijven boeien".
"Toen ik begon met de Vuist,
had je met al die zaken niks te ma
ken. Die bestonden gewoon niet.
De manier van programma's ma
ken verschilde enorm. In het begin
wist ik helemaal niet wie er in die
Vuist zouden komen. Ze zeiden bij
de AVRO: ga maar zitten aan een
tafel met een koffiekan, een tele
foontoestel en een papegaai - later
zijn dat dus vissen geworden, want
die papegaai zat altijd maar te
schreeuwen - en dan zul je wel
zien wie er komen".
"Een van de eerste gasten was
een mooie dame. Ik vroeg: wie
bént u en wat komt u doen? Nou,
ze bleek kampioene parachute
springen. Waarop ik zeg: nou,
springt u dan maar eens. Ja maar
hoe dan? Nou, hier van de tafel. En
dat deed ze vervolgens ook ge
woon. Dat soort dingen wilde die
AVRO zien: wat doet Duys met dat
soort situaties? Op een gegeven
moment lieten ze niemand opko
men en moest ik vijf minuten lang
aanklungelen. Nou mensen, riep ik
toen, er komt niemand opdagen,
dus ga ik maar een stukje piano
spelen met het orkest".
Kleine jongen
„En dan die stunts. Die kwamen
allemaal uit de koker van Fred Os-
ter. Hij zei altijd: die Duys is hard-
stikke gek, die kun je voor elk kar
retje spannen. Een journalist
schreef ooit: Willem is altijd een
kleine jongen gebleven die zijn
buik wil laten zien. Ook mijn eigen
kinderen riepen altijd: Vader, wat
ga jij nou doen als je groot bent?"
"Er zaten natuurlijk veel leuke
dingen tussen, maar ik heb ook
stomme dingen gedaan. Ik heb za
ken volkomen uit de context ge
haald, dingen slecht behandeld. Ik
heb er geen spijt van dat ik het Wil
helmus heb gezongen, maar zoiets
zou ik nu nooit meer doen. Sponta-
Willem Duys: "De presentatoren van nu? Achm'n vingers jeuken wel eens
ne opwellingen natuurlijk, maar
naarmate je ouder wordt, leer je je
emoties ook beter controleren en je
woorden wat meer te wikken en te
wegen".
"Maar die stunts gingen ook
steeds verder. Ik ben onder een oli
fant gaan liggen. Ik onderschatte
dat soort dingen. Als je zo'n domp
teur bezig ziet, denk je: ach, dat
doe ik ook wel even. Maar als het
eenmaal zover is, ligt het wel even
anders. Toen die olifant zijn poot
op mij zette, dacht ik: nou moet-ie
niet doordouwen. Ondanks het ge
vaar dat je dan wel degelijk er
vaart, moet je zo'n situatie uitbui
ten. Ik heb dan ook in de micro
foon gezegd: nou mensen, het is
gebeurd met me. Leuk u gekend te
hebben. Nou, en dan stapt zo'n oli
fant weer op, je geeft hem een
klontje en einde voorstelling. Daar
na stapte ik met een Italiaanse
dompteur een kooi met acht leeu
wen en vier tijgers binnen. Ik ben
er levend uitgekomen, maar een
week later hebben die leeuwen de
dompteur verscheurd".
De kritiek
„Wat ik in de Vuist deed, riep in
derdaad veel kritiek op. Ik ben
nogal stevig aangepakt in de kran
ten. Ik kan mijn hele huis, van kel
der tot zolder, beplakken met
slechte kritieken. Pijn gedaan?
Nee, nooit. Ik ben volstrekt im
muun voor kritiek. Mijn credo is al
tijd geweest: het kan me geen pest
schelen wat ze schrijven, als het
maar lang is. Mij werd altijd com
mercie aangewreven, maar ze
schreven nooit: die Duys weet niks
van muziek, of van tennis. Want ik
weet alles van muziek en tennis".
"Natuurlijk sloegen die critici de
spijker vaak op de kop, maar dan
dacht ik: het is wel waar, maar ik
doe het toch lekker niet anders.
Die honderdste aflevering van de
Vuist heb ik teruggezien. Dan
denk je wel: goh, waarom liep je
daar zo krom en waarom heb je
daar niet anders gereageerd. Maar
dat heeft geen zin. Het is dan voor
bij. Ik heb ooit Wim Sonneveld, die
een goede vriend van mij was, ge
vraagd of hij mij beter kon leren
lopen op het podium. Weet je wat
hij zei? Hou het maar zo. Daar is
toch niks meer aan te doen".
Naturel
„De presentatoren van nu? Ach,
mijn vingers jeuken natuurlijk
weieens. Ik heb Van der Meyden
een paar keer gezien. Nou, die kan
er dus echt niks van, terwijl die
programma's toch vaak goed zijn
geproduceerd, met leuke onder
werpen erin. Maar als zo'n presen
tator dan gaat lopen klungelen,
komt er natuurlijk niks van te
recht. Als je van nature niet ko
misch bent, dan moetje geen mop
pen gaan vertellen".
"Maar neem Willem Ruis. Je
kunt zien dat die man geweldig se
rieus met dat vak bezig is, maar
ook met alle gevolgen van dien. Hij
is heel ernstig en bij het zweterige
af van de spanning, en dan opeens
draait hij die komieke kraan aan.
Op zo'n moment denk ik: Willem.
foto GPD)
wat sta je nou te doen? Wees toch
jezelf. Volgens mij houdt het op die
manier geen stand. Ik denk dat de
mensen moe worden van die grap
pen en grollen".
"Sonja Barend werkt duidelijk
heel hard. Die doet haar huiswerk
echt heel goed. Maar ze wil al die in
haar hersenen opgestapelde infor
matie ook kwijt. Het gevolg is, dat
ze niet luistert naar wat jij zegt,
maar de volgende vraag al aan het
formuleren is. Dan weet ze ook met
de situatie vaak geen raad meer en
moeten de gesprekken vaak op
verkeerde moment afgekapt wor
den".
„Nóg een keertje de Vuist doen?
Ach, je moet nooit krampachtig
aan je positie vasthouden, geloof
ik. Het stoppen op het hoogtepunt
van je roem, dat is goed. Ik heb ook
zelf besloten met die Vuist te stop
pen. En daarna heb je het er na
tuurlijk nog wel eens moeilijk mee
Dan heb je last van nostalgie en dat
soort zaken. Maar nu denk ik. het
was een goede beslissing. Het is
mooi geweest".
DEN HAAG (GPD) - De diver
se hitlijsten, verstrekt door de
Stichting Nederlandse Top-40
zijn voor zaterdag 14 juli als
volgt:
1(1) The Reflex - Duron Du-
2(2) Only when you leave -
Spandau Ballet
3(9) Wake me up before you
go - Wham
4(4) Let's hear it for the
boys - Deniece Williams
5(3) One love/people get
ready - Bob Marley
6 (13) Two tribes - Frankie
goes to Hollywood
7(8) Dancing with tears tn
my eyes - Ultravox
8(7) Self control - Laura
Branigan
9 (12) Half a boy and half a
man - Nick Lowe
10 5) Time after time Cyndi
Lauper
11 (14) State of shock - Jack-
sons
12 6) 1 save the day - R. Jac-
ketti Scooters
13 (20) To France - Mike Old-
field
14 (10) Demasiado corason -
Mink Deville
15 (18) Rough justice - Bana-
narama
16 (16) Sweetest sweetest - Jer
maine Jackson
17 (24) Over de muur - Klein
Orkest
18 (23) Always on my mind
Willy Nelson
19 (29) Verrek zeg kerel ben jij
't - Lodewijk van Ave-
zaath
20 (30) All of you - D. Ross
J.lglesias
21 (11) Hilversem 3 - Herman
van Veen
22 (17) 1 treni di tozeur - Alice
Battiato
23 (33) Absolute - Scritti Polit-
ti
24 (38) Stuck on you Lionel
Richie
25 (15) I want to break free
Queen
26 Each and everyone -
Everything but the girl
27 (37) Thin line between love
and hate - Pretenders
28 (39) Cassandra - Bonnie
Jose
29 (31) A whiter shade of pale-
O'Chi Brown
30 (21) Turn your back on me
Kajagoogoo
31 Change of heart
Change
32 What goes on - Mai Tai
33 When doves cry Prin
ce
34 (40) Yay o dee - G'race
35 Breakin' there's no
stopping us - Ollie
Jerry
36 (22) Colour my love -Fun
Fun
37 (19) Automatic - Pointer
Sisters
38 Don't go lose it baby -
Hugh Masekela
39 False alarm - Marsha
Raven
40 Somebody's else's guy -
Jocelyn Brown
HAZERSWOUDE - Na een onderbreking van een jaar wordt in Hazers-
woude-dorp zaterdag weer 'Stekpop' gehouden. Louter Nederlandse
groepen spelen er van 's middags twee uur tot één uur 's nachts in de
sporthal.
Het programma vermeldt Het Klein Orkest, Paolo Passionato en de
Pennies from Heaven, de Mo, Spits, Secret Sounds, Weenie and the Jugs
en Tony Delmonte and the Soulsisters. Kaarten zijn onder meer verkryg-
baar bij jeugdsoos Ons Stekkie, de sporthal van Hazerswoude, café 'De
Hoek' in Koudekerk en de VW-kantoren in Leiden, Alphen en Gouda.
DE BILT (GPD) - Het KNMI heeft een regeling getroffen met de radio-
nieuwsdienst van het ANP om 'in te breken' op de vier Hilversumse
zenders om - overeenkomstig meldingen van spookrijders - te waarschu
wen voor plotseling omslaand weer.
Directe aanleiding hiervoor is de plotseling opgestoken storm op he
melvaartsdag vorig jaar. Er was amper voor gewaarschuwd, waardoor
vooral op het IJsselmeer tallozen in grote problemen zijn gekomen Een
aantal mensen verdronk.
Hoewel het KNMI erkent dat de weersverwachting voor afgelopen
maandagavond een 'ernstige onderschatting' was van het werkelijke
weer. heeft het KNMI van zyn nieuwe, maar tot dusver niet in praktijk
gebrachte bevoegdheid geen gebruik gemaakt, aldus de ANP-radio-
nieuwsdienst.
Tarkowski nog geen asiel aangevraagd
MILAAN (AFP/RTR) - De voor
aanstaande Russische Filmregis
seur Andrei Tarkowski heeft beslo
ten in het Westen te blijven omdat
hij in de Sowjetunie niet meer de
vrijheid heeft om te werken. Hij
heeft echter nog geen asiel ge
vraagd. Tarkowski zei dit gisteren
tijdens een persconferentie in Mi
laan.
Bleek en gespannen beschuldig
de de regisseur de Sowjet-autori-
teiten ervan hem tot deze beslis
sing, die hij een „persoonlijke tra
gedie" noemde, gedwongen te heb
ben.
De 52-jarige Tarkowski, die het
afgelopen anderhalf jaar met zijn
vrouw Larissa in Italië en Zweden
verbleef, zei de Sowjet-autoriteiten
herhaaldelijk om toestemming te
hebben gevraagd driejaar voor zijn
werk in het buitenland te blijven
en zelfs brieven aan de vorige Sov
jet-leider, Joeri Andropov, en aan
president Konstantin Tsjernenko
te hebben geschreven. Deze bleven
echter onbeantwoord. Meer dan
een jaar geleden vroeg hij de auto
riteiten bovendien tevergeefs zijn
13-jarige zoon, Andrei, en zijn
schoonmoeder een visum te geven
om naar Italië te reizen.
Naar eigen zeggen is Tarkowski
door het hoofd van het Sowjet-
filminstituut van de lijst van film
makers geschrapt. „Voor de Sow
jet-autoriteiten besta ik gewoon
niet", zei hij. Hij zou naar huis te
rugkeren als hij toestemming
kreeg om daar te werken. „Maar ik
ben zwaar beledigd en ik voel me
alsof zjj op mijn ziel hebben ge
spuugd. Dat maakt het heel moei
lijk deze ervaring te vergeten".
Ondanks de bekendheid die hij
met zijn films in het buitenland
verwierf, met name met Andrei
Roebljov'(1966) en .Nostalghia',
waarvoor hij vorig jaar een speciale
prijs in Cannes kreeg, wordt zijn
werk in de Sowjetunie maar in be
perkte mate op de schermen ver
toond. „Ik móet wel vragen waar
om ze me zo treiteren", zei Tar
kowski, eraan toevoegend dat hij
in de 24 jaar dat hij filmregisseur is
slechts zes films heeft kunnen ma
ken. „En ik heb achttien jaar zon
der werk gezeten". Behalve de
twee bovengenoemde films draai
de Tarkowski ook Ivans jeugd',
.Solaris', ,De Spiegel' en .Stalker'
De regisseur zei zich niet met po
litiek bezig te houden. „Ik be
schouw mezelf niet als een dissi
dent, ik ben een kunstenaar die al
leen wenst te werken", zo conclu
deerde hy.
Radio Tour zonder Theo Koomen
BLAGNAC (GPD) - De korenvel
den wuiven niet meer in Frankrijk
en de forellen springen niet meer
uit de kraakheldere en heerlijk
klotsende beekjes. Dat heeft niks
met de gesteldheid van het weer en
de vissen te maken, maar alles met
de brute verbanning van Theo
Koomen naar het hiernamaals. De
man, die achter op de motor bij
Raymond de microfoon doorgaans
moeiteloos vulde met een stort
vloed aan, vaak lyrische woorden,
wordt gemist bij Radio de Tour de
France. Hoe moet dat nou, riepen
Theo's fans na diens dood. Radio
Tour zonder Theo Koomen, dat is
toch ondenkbaar.
Niemand is onmisbaar, behalve
Koomen, vindt ook Jaap Hofman,
producer-regisseur van Radio
Tour. „Theo is niet te vervangen,
dat is duidelijk. Zo'n fantastische
verteller zullen we voorlopig ook
wel niet meer krijgen. Ach,-je weet
het zelf ook wel, Theo was uniek.
Maar we moeten er wel mee leren
leven dat hij er niet meer is".
Harrie Jansen, de man die de
plaats van Koomen heeft ingeno
men achter op de motor: „Wat pure
wielerverslaggeving betreft heeft
het programma misschien wel iets
meer inhoud gekregen, maar Theo
maakte bij kleurenfoto's alle infor
matie, als je begrijpt wat ik be
doel".
Een aantal van die kleurenfoto's
zijn uit de ouae doos gehaald en
wordt de luisteraars voorgehouden
in het Tour-spelletje-nieuw-stijl.
Theo's profielen van een te raden
coureur, dat kan niemand hem na
doen. Als een posthume hommage
aan Koomen voert men hem elke
dag sprekend in, waarna de men-
door Dick Heuvelman
sen thuis mogen zeggen tijdens
welk Tour-hoogtepunt of diepte
punt Koomen zich liet meeslepen.
Ontevreden zijn de makers van
Radio Tour niet. Hofman: „Ach, je
houdt natuurlijk altijd mensen die
zeggen dat we een saai programma
maken zonder Theo. Je kunt en
mag trouwens ook niet rekenen op
enige clementie van de luisteraar.
Die wil gewoon een goed program
ma, daar moet je maar aan zien te
voldoen. Nou, ik vind dat Radio
Tour in deze laat ik zeggen nieuwe
vorm nog steeds een alleraardigst
programma is, dat zijn bestaans
recht bewijst. Geen Radio Tour de
France zou een gemis zijn".
Behalve Theo Koomen moet de
omvangrijke NOS-equipe - in to
taal werken zo'n 25 man aan Radio
Tour de France mee - het ook zon
der zijn andere man van het eerste
uur, George Tor, stellen. Een jaar
of vijftien geleden legde hij met uit
elkaar gehaalde telefoontoestellen
de grondslag voor de huidige vorm
ASIEL MUSICI Een Oostduits musicus, lid van een orkest dat in Japan
op tournée is, is gisteravond uit Tokio vertrokken naar de Bondsrepu
bliek, waar hij hoopt politiek asiel te krijgen.
De 31-jarige cellist Jqchen Ameln, lid van de Staatskapelle Berlin, ging
maandag naar de Westduitse ambassade in Tokio om asiel te vragen.
Ameln is de tweede musicus van het orkest die binnen een week over
loopt. Op 3 juli verliet het de 27-jarige klarinettist Wolfhard Pencz, het
orkest om naar de Bondsrepubliek te vluchten.
van de Tour-verslaggeving. Tor,
die door ziekte heeft moeten afha
ken, had in de wereld der commu
nicatie een grote naam opge
bouwd. Je kunt hem waar ook op
deze aardbol neerzetten, Tor zorgt
voor een lijnverbinding met Hil
versum.
Hofman, de vervanger van Tor in
Frankrijk: „Ach, ik doe mijn best.
Maar Tor heeft een enorme erva
ring en know-how, daar kan ik
nooit aan tippen. Al met al kun je je
wel voorstellen hoe ongelukkig ge
markeerd we dit jaar met Radio
Tour de France van start zijn ge
gaan.
En Pieter Storms, hoe is die bij
jullie binnengekomen? Hofman:
„Nou, Kees Buurman en ik wilden
wel eens wat nieuw bloed in die
wielerverslaggeving. Je bent te
gauw geneigd in je vaste kringetje
te kijken. Storms leek ons wel wat,
nadat hij een paar dingen voor ,Met
het oog op morgen' had gedaan".
Storms is dus in feite de vervan
ger van Koomen? Hofman: „Nee,
zo mag je dat niet zien. Dat zou niet
eerlijk zijn, zo is hij ook niet bin
nengehaald door ons". Storms
hakkelt daarvoor van tijd tot tijd
ook te veel. Hofman: „Ja, wat wil
je, hij heeft nog maar een paar we
ken een microfoon in gn handen
Dan mag je niet verwachten dat hij
volmaakt is".
Storms is door een man als Jan
Raas niet als gesprekspartner geac
cepteerd. Dat moet heel vervelend
zijn voor een debutant. Storms: „Ik
heb ooit eens geschreven dat hij te
veel regelt in het peloton. Dat zit
hem dwars". Hofman springt
Storms bij: „Ik zit niet zo met die
problemen tussen Raas en Peter
We kunnen het opvangen en zo
lang dat het geval is wil ik niet als
Harrie Jansen, Pieter Storms en Henny Ruckert, de drie verslaggevers
van Radio Tour de France (f0t0 Kippa»
een sport-vredestichter fungeren.
Dat doe ik alleen als het ons pro
gramma aantast".
Dat gebeurde maandag in de Py-
reneeënrit naar Guzet-Neige, toen
Raas opgaf en Storms als laatste
man in koers om een reactie van de
Nederlandse kampioen moest vra
gen. Die bleef uit, want Raas is een
echte Zeeuw, consequent en bo
venal koppig. Op het verzoek van
Storms het thuisfront even uit te
leggen waarom hij was afgestapt,
zei Raas tegen Storms: „Ik vind je
een beste jongen, maar met jou als
journalist wil ik niet te maken heb
ben". In Nederland zat men onder
tussen vergeefs te wachten op een
verklaring van Raas.
Horen we Pieter Storms volgend
jaar weer in Radio Tour de France?
„Dat weet ik nog niet. Dat hangt
mede af van wat men ervan vindt.
We zien wel. Ik vind het heel leuk
om te doen, maar het valt me niet
mee. Ik heb het zweet in mijn han
den staan als ik in die microfoon
moet praten. Ik voel me soms net
een accu, waarop stadionverlich
ting is aangesloten. Nou, die is in
zo'n geval gauw leeg. Ik mis ook
parate kennis, merk ik nu. Ik hou
me sinds drie jaar met de wie
lerverslaggeving bezig en dat is na
tuurlijk nog niet zolang. Ik heb bij
voorbeeld nogal wat moeite met
het herkennen van renners, dat be
heers ik absoluut niet".
De enige pur-sang wielerkenner
in het trio verslaggevers is Harrie
Jansen. De 37-jarige Amsterdam
mer, ooit als renner tot de Neder
landse amateurtop behorend en
deelnemer aan de Olympische
Spelen van 1968 in Mexico, heeft
op basis daarvan de plaats op de
motor toegewezen gekregen. Hoe
ervaart hij dat? „Nou, fantastisch
natuurlijk. Het is een droomplek in
de Tour. Je zit met je neus boven
op de wedstrijd en dat is maar voor
eeen enkeling weggelegd. Het
werkt ook veel gemakkelijker dan
vanuit de auto. Ik kan nu mijn hart
laten spreken. Ik kan me nu ook
voorstellen dat Theo altijd de
meest fantastische dingen door de
microfoon riep. Je ziet gewoon
veel meer dingen. Je voelt je als het
ware één met het peloton. Je hoort
alles, zoevende wieltjes, over de
pionnen rollende kettingen de hij
gende en snuivende coureurs.
Voor een wielrenner in hart en nie
ren zoals ik, is dat geweldig".
1 Larissa tijdens de persconferentie.
(foto AP)
