Nona Hendryx:
meer dan 'een mooie pop
We verkopen
ons scheel...'
IKON moet toch naar Hilversum 5
Attractie van Torhout-Werehter
WOENSDAG 4 JULI 1984
Radio - tv - kunst
DEN HAAG/HILVERSUM (ANP)
- Minister Brinkman van WVC
heeft bepaald dat de Interkerkelij
ke Omroep Nederland (IKON) van
af 1 oktober de radioprogramma's
via Hilversum 5 moet uitzenden.
Deze maatregel geldt ook voor de
door de KRO verzorgde zendtijd
van de Rooms-Katholieke Kerk,
van de kleinere protestantse ker
ken en van het Humanistisch Ver
bond.
Formeel moet dit besluit nog ge
regeld worden in de zendtijdbe-
schikking, die op korte termijn ge
reed komt Gezien het huidige pa
troon van radiobeluistering wil de
minister komen tot een betere kop
peling tussen programma-aanbod
en programmavraag en tevens tot
een evenwichtige verdeling van
het luistervolume over de verschil
lende zenders. Doel is versnippe
ring van de zendtijd tegen te gaan
en een betere beluisterbaarheid tot
stand te brengen, aldus de woord
voerder van het ministerie van
WVC. De IKON, die zich bezint op
juridische maatregelen, heeft bij
monde van de perschef de maatre
gel „een regelrechte ramp" ge
noemd.
Bij de KRO zullen de problemen
niet zo groot zyn als bij de IKON,
zo werd daar gezegd. Behalve de
zendtijd van de R.K. Kerk heeft de
KRO meer kerkelijk georiënteerde
programma's.
Tegen de verplaatsing van de
kerkelijke zendtijd naar Hilversum
5 heeft ook de Raad van Kerken
scherp geprotesteerd.
Het is volgens de Raad van Ker
ken een „zeer ongelukkige zaak"
als de stem van de kerken niet
meer te beluisteren is via de gewo
ne, op het publiek gerichte zen
ders. De IKON heeft er steeds naar
gestreefd zich tot alle geledingen
van het volk te richten. De ver
plaatsing doet volgens de Raad
ook ernstig tekort aan wezen en
opdracht van de kerken, die zich
nimmer tot bepaalde doelgroepen
willen richten. Voorts hebben de
Nederlandse Hervormde Kerk en
de Gereformeerde Kerken in Ne
derland tegen het voornemen van
minister Brinkman geprotesteerd.
In de IKON werken samen de
Nederlandse Hervormde Kerk, de
Gereformeerde Kerken in Neder
land, de Algemene Doopsgezinde
Sociëteit, de Remonstrantse Broe
derschap, de Bond van Vrije Evan
gelische Gemeenten, de Evange-
Usch-Lutherse Kerk, de Evangeli
sche Broedergemeente, het Leger
des Heils en de Oud-Katholieke
Kerk in Nederland.
Ook de kleine protestantse kerk
genootschappen die niet in de
IKON participeren, zijn tegen de
verplaatsing. Secretaris ds. P. Lok
van de Zendtijd voor de Kerken
(ZvK) noemde kortgeleden het
plan van minister Brinkman prin
cipieel aanvechtbaar. De kerk
spreekt naar haar aard en opdracht
spreekt voor iedereen, zo zei hij.
In de ZvK werken samen de Ge
reformeerde Kerken (vrijgemaakt),
de Christelijke Gereformeerde
Kerken, de Nederlandse Gerefor
meerde Kerken en de Baptistenu-
kerken. Sindsdien is het andere
omroepgemachtigden verboden
kerkdiensten uit te zenden. Recen
te plannen van de NCRV om op
zondagmorgen radioprogramma's
met een liturgisch karakter te ver
zorgen, zijn met ontstemming bij
de IKON ontvangen.
De interkerkelijke omroep ver
wijt de christelijke radiovereniging
dat hierover geen overleg met de
kerken of de kerkelijke zendge
machtigden (IKON en ZvK) te heb
ben gevoerd. Het verenigingsbe-
lang lijkt bij de NCRV een grotere
rol te spelen dan de wil om de ker
ken te dienen, aldus de IKON.
Verder neemt de IKON het de
NCRV kwaUjk enerzijds via de
NOS eraan mee te werken dat de
IKON-programma's naar Hilver
sum 5 worden verplaatst, terwijl
anderzijds de NCRV zelf op de ge
wone zenders liturgische vieringen
wil uitzenden. Volgens de IKON
zijn in eerste instantie de program
maleiders van NCRV en KRO ver
antwoordelijk voor de verplaatsing
van de kerkelijke zendtijd.
De NOS heeft open overleg toe
gezegd over de verplaatsing. De
omroepen houden dit volgens de
IKON tegen. De IKON overweegt
om zich tot de regeringscommissa
ris te wenden.
Halverwege de jaren zeventig kregen de legendarische Supremes ein
delijk bun opvolgers. Labelle was een schitterend en uitdagend zin
gend trio, dat een wereldbit kreeg met Voulez-vous coucber avec moi,
ce soir? Wie zicb van zo'n temende titel een voorstelling maakte van
drie gewillige vrouwtjes, kwam bedrogen uit. Tijdens concerten zag
Labelle er futuristisch uit en ging bet trio gebuid in een soort ruimte-
vaartpakken.
Toen de groep in 1977 uit elkaar viel, vestigde vooral zangeres Nona
Hendryx de aandacht op zicb. Ze zong niet alleen, maar schreef baar
eigen songs.
Zij maakte ook twee voortreffelijke solo-elpees: Nona (1983) en The
Art of Defense (1984). Deze week doet Nona Hendryx Nederland aan
voor een optreden in Paradiso (5 juli) en is zij een van de topattracties
op bet Belgische dubbelfestival Torbout-Wercbter (7 en 8 juli). Bij
gaand interview werd exclusief in New York gemaakt.
NEW YORK (GPD) „Je kent misschien de volgende
anecdote wel. In de kamer waar je vertoeft, ligt het lijk van
een hond. Maar iedereen loopt er keurig omheen, hoewel
ze het allemaal ruiken. Zoiets, stinkt. Ik heb dan de neiging
om die rotzooi op te ruimen". Nona Hendryx trekt een vies
gezicht, heel overtuigend. In het kamertje op de 53ste ver
dieping van een Newyorkse wolkenkrabber, waar we pra
ten, zorgt de feilloos werkende airconditioning voor een
opgeruimde sfeer. We hebben het ook niet over honden-
Ujkjes, maar over de stinkende stad ergens beneden ons.
New York is niet zo progressief
en vooruitstrevend, zo wil Nona
me laten geloven. Ze woont en
werkt er als zwarte zangeres en
songschrijfster, maar ze zou er
minder problemen hebben als ze
haar dagelijks brood verdiende als
vrouwelijke arts. „Samen met nog
een aantal artiesten als Defunkt leg
ik me toe op de combinatie van
funkmuziek met rock, pop en ex
perimentele muziek. Gewoon om
dat die combinatie me interesseert.
Zelfs een blanke band als Talking
Heads hebben jaren moeten vech
ten om zichzelf te mogen zijn, maar
zwarte artiesten die hetzelfde
doen, komen eenvoudigweg niet
aan bod. Bij de zwarte radiosta
tions komen we ook niet aan bod,
omdat onze muziek niet zwart is".
door
John Oomkes
Nergens waart het spook van
tweezijdig racisme Ijverig rond dan
in New York, zo vertelt Nona Hen
dryx, een vrouw die dankzij haar
schoonheid en personality toch al
le deuren zo moeten kunnen ope
nen. „Het conservatisme kun je in
deze stad voortdurend voelen. Het
lykt wel allemaal zo vrij, zoals de
manier waarop allerlei pornografi
sche rotzooi oogluikend wordt toe
gestaan, maar het is het niet. 's
Nachts, als de nette mensen op bed
liggen, kun je overal drugs kopen,
of alle dingen doen die onze lieve
heer heeft verboden. Dat is geen
vrijheid. Dat is de kat in het donker
knijpen".
Als Nona zich zou kleden en ge
dragen als Diana Ross zou het alle
maal wel meevallen. „Als ik er uit
zou zien als de stereotiepe zwarte
zangeres wel. Die moeten er ex
treem vrouwelijk uitzien. Ik be
schouw ze wel niet als vrouwelijk,
maar mannen hebben zo hun eigen
opvatting van wat ze onder vrou
welijk verstaan. Ik zou zó moeten
denken, schrijven, en optreden.
Die dingen moeten doen die er dui
men dik bovenop liggen. Regels
zingen als: mijn man ging er van
door, maar hij kwam weer terug,
en hij is nu weer weg, hij heeft het
gevonden bij een andere vrouw. Of
ik zou er moeten uitzien als een 300
pond wegende, niet aantrekkelijke
gospelzangeres. Er bestaat een on
gelofelijke hoeveelheid vooroor
deel in deze wereld, niet alleen in
Amerika. Ik zie er niet zo uit omdat
ik een image heb gekozen. Ik zing
niet over mijn gevoelens omdat die
wel eens goed te verkopen zouden
zyn. Ik ben eenvoudig wie ik ben.
Ik kan geen andere vrouw zijn dan
die ik ben".
Nona Hendryx is zich betrekke
lijk laat van haar eigen mogelijkhe
den bewust geworden. Ze kon aar
dig zingen en zag er goed uit, vol
doende reden om door Patti Label
le in 1974 geselecteerd te worden
voor een damesgroepje dat er wat
zelfbewuster uit zou zien als The
Supremes halverwege de jaren zes
tig. „We waren op een gegeven mo
ment het middelpunt van de show
business, zoveel succes hadden
we. Ik werd verblind door de
schijn en het vele geld. Toen we
een beetje over het hoogtepunt
heen waren, was het alsof ik uit een
diepe slaap ontwaakte. Toen de
groep uit elkaar viel, stond ik daar
in myn eentje. Ik moest maar zor
gen hoe ik die verantwoordelijk
heid aan kon. Ik zong anders dan
Patti. De teksten die ik voor haar
had geschreven, had zij nog zo ge
zongen dat je er wat anders onder
Het simpele feit dat een zwarte
zangeres haar eigen repertoire
schreef, deed de wenkbrauwen al
rijzen. Nona: „Ik schreef zoals zo-
velen gedichtjes toen ik nog op
school zat. Alleen bij mij hield dat
niet op. Toen ik in Labelle zat,
vroegen de anderen my of ik er ook
melodieën by kon verzinnen. Dat
lukte en mijn eerste eigen song
heette Shades of Difference. Het
werd ook opgenomen en mijn inte
resse was voorgoed gewekt. Ik
stoeide wat met een piano, ging se
rieus muziek studeren en ontdekte
dat ik een soort mijmerend talent
heb. Als ik een beetje aan het rot
zooien ben, komen er allemaal mu
zikale ideeën tevoorschijn".
Creativiteit
In 1980 maakte ze kennis met
Jerry Harrison, een lid van de
Newyorkse formatie Talking
Heads, die haar probeersels wel
wilde opnemen. Via hem werd ze
uitgenodigd mee te doen aan het
baanbrekende album Remain in
Light en vervolgens gecontrac
teerd voor een uitgebreide wereld
tournee. „Ik ben geinteresseerd in
creativiteit als de drijvende kracht
in mjjn leven, sinds de dagen van
Labelle weet ik dat je met geldja-
gen weinig vangt. Met huizen,
Rolls Royces, bontmantels en een
paarlen ketting om je nek ben je
heus niet gelukkiger af. Alles dat
mijn idee van muziek kan verande
ren, daarin ben ik geinteresseerd.
De Talking Heads maakten toen
zo'n proces door, bijgestaan door
Brian Eno. Dat ik daarbij betrok
ken raakte en er dus veel van kon
opsteken; ik denk dat het toeval is
geweest. Die dingen gebeuren ge
woon met me. Het lijkt wel alsof ik
dat moet meemaken. Maar het is
niet zo dat ik mensen opzoek die
van mij iets moeten maken dat er
nog niet is. Ik maak mezelf tot die
gene die ik ben".
Brian Eno bracht de Talking
Heads een andere werkwijze bij,
waarbij ideeën voor melodielijnen
of ritmische patronen ontstonden
uit de combinatie van diverse op
namen van improvisaties. Songs
kregen daardoor een wat andere
vorm; het werden minder liedjes.
Op The Art of Defense, Nona Hen
dryx' derde solo-elpee (de eerste
dateert van 1977), lijkt Nona ook
wat afgestapt te zijn van de cliché
matige songvorm. Nona: „Mijn vo
rige elpee deed me achteraf toch
wat te glamourachtig aan. Als ik er
nu weer naar luister denk ik: teveel
synthesizers, het geheel wat over-
geproduceerd. Dat kwam natuur
lijk ook omdat de songs voor de el
pee Nona al wat langer op mijn re
pertoire stonden en ik ze al enige
rijd live bracht. Op het moment dat
je ze dan in de studio gaat opne
men, zjjn de ruwe kantjes - en dat
is wat ze zo interessant maakt - er
natuurlijk afgesleten. Bij The Arts
of Defense hebben we alles na
twee maanden schrijven direct op
genomen. De basistracks hebben
we simpel gehouden: drums, per
cussie, wat bastonen, hier en daar
melodiewisselingen en dan het
stemmenmateriaal. Een concept
dat ontwikkeld werd vanuit de titel
van de plaat. Hou het geheel wat
kaler en maak het wat ruiger".
Bij het senryven van eigen num
mers heeft Nona Hendryx veel op
gestoken van Ellie Greenwich, een
Nona Hendryx: 'Ik kan geen andere
al wat oudere dame die heeft be
hoord tot de kleine, maar invloed
rijke kring van songschrijvers uit
het New York van het begin van de
jaren zestig.
Diepgang
Nona, lachend: „Ellie is een huis-
vriendin geworden. Wat ik van
haar leer is het vermogen om van
uit een pop-mentaliteit te schrij
ven. Die oude schrijvers pasten
zich zeer aan de smaak van het gro
te publiek aan, wisten de juiste
snaar te raken, zogezegd, terwijl ik
een hang heb naar het ingewikkel
de formuleren. Soms ruziën we sa
men uren over één woord. We had
den één song samen geschreven
voor deze plaat, die uiteindelijk
niet is geselecteerd en daar kwam
een woord in voor, dat niet bij me
past. Dat voel ik aan mijn buik en
dan weet ik onmiddellijk dat het
niet goed zit. Dan weet ik ook dat
ik zo'n woord niet in mijn mond
moet nemen. Ellie begreep dat niet
goed. Zij maakten vroeger popmu
ziek als popcorn, knappiger maar
als voer alleen een tussendoortje".
„Ik waardeer die eigenschap
zeer. Ze wisten inderdaad hoe ze
de dingen simpeler konden zeggen
en ondanks, of juist dankzij een
eenvoudige woordkeuze toch heel
diepe dingen konden suggereren.
zijn dan die ik ben'.
Dat heb je tegenwoordig met meer
met die doorsnee-popmuziek. Die
is maar heel dun. Wat je hoort is
ook wat er in zit. Misschien missen
de meeste schrijvers de diepgang
van een Ellie Greenwich wel. En
het waren songs. Nu mag je blij
zijn dat een plaatje het twee maan
den uithoudt, maar als je die hits
uit die jaren terughoort! Dat zijn
echte classics, waarvan de melodie
blijft hangen".
Nona's diepe alt heeft zo haar be
perkingen. „Mmm", knikt ze,
„Myn stem doet waartoe die in
staat is. Je moet je beperkingen
kennen; je mag er ook niet die ver
wachtingen ervan hebben, dat je
stem die dingen doet waartoe ze
niet in staat. Ik zie mezelf ook niet
als zangeres. Ik zou net zo goed me
alleen met schrijven bezighouden.
Ik heb geen natuurlijke stem zoals
Mavis Staples, Etta James of Are
tha Franklin. Ik ben wel een per
former. Ik hoefde niet zo nodig te
zingen, maar ik vind het wel fan
tastisch om mensen bezig te hou
den en met ze te communiceren.
Het is min of meer toevallig zo dat
het zingen daar een onderdeel van
uitmaakt".
Ze ruziet er wel over met Ellie.
„Zij verwijt my dat ik het niet een
voudiger breng. Zo denk ik nu een
maal niet. Ik denk dat mensen zo
gemaakt zijn dat je ze aan het den
ken zou kunnen zetten. Ik heb niet
zo die neiging om maar met de
massa mee te gaan. Als ik zelf naar
een gedicht luister, dan probeer ik
ook te letten op wat er tussen de
regels door gezegd wordt. Ik weet
ook wel dat velen zo oppervlakkig
zyn dat je zowat een gat in ze moet
slaan om ze aan het luisteren te zet
ten... Mensen als Ellie gaan daar
vanuit. Zij zegt dan: Ze zullen het
niet begrijpen".
Aan de hand van de titel van No-
betekent zoveel als de kunst
het verdedigen. Hendryx wil daar
mee zeggen dat je enerzijds kwets
baar moet durven zijn, maar datje
anderzijds moet weten wanneer
het nodig is da je jezelf verdedigt.
„Juist. We zetten altijd maar weer
een heg tussen onze tuintjes. Trek
ken muren op tussen volken, bom
barderen anderen desnoods kapot.
Er bestaan elegantere vormen om
je meningsverschillen uit te vech
ten: schaken bijvoorbeeld, of de
schermsport. Het gaat bij het me
ningsverschil dat je met iemand
anders hebt immers om het argu
ment waarover je het niet eens
bent? Ik zie niet in waarom ik ruzie
met je zou moeten krijgen enkel en
alleen omdat we over iets niet de
zelfde mening hebben. Ik ben toe
vallig een zangeres. Zo verdien ik
mijn brood, maar dat wil niet zeg
gen dat ik mijn gevoelens en emo
ties moet wegstoppen alleen maar
om me in dit glibberige showbiz-
zwereldje staande te kunnen hou
den".
Ondervoed
Hetzelfde principe gaat op voor
de manier waarop Nona aankijkt
tegen de wijze waarop de wereld
omspringt met liefde en seks. „Het
is allemaal geworden van: jij doet
dat en dan houd ik van je. De men
sen raken zo ondervoed. Liefde
moet je toch onvoorwaardelijk
kunnen geven? Maar in deze we
reld moeten mensen steeds vaker
aan voorwaarden voldoen. Je moet
slank zijn, succesvol en getalen
teerd. Kijk om je heen, de meeste
mensen zijn het niet en die raken
gefrustreerd omdat ze niet in dat
plaatje passen. Je wordt bijna ver
plicht om jezelf zozeer in een
dwangbuis te persen om maar lief
te kunnen hebben, of lief te kun
nen worden gevonden. Dat levert
toch gefrustreerde mensen op? En
die wonden zijn het diepst. Als je
niet wordt geaccepteerd als wie je
bent. Veel mensen dragen die
wond hun hele leven lang mee,
zondat dat die door de tijd wordt
geheeld".
„Onze maatschappij wil graag
helden en heldinnen vereren", zegt
Nona. „Je mag anders zijn, maar
dan moet je je wel aanpassen, zo
dat je als een popje kan worden ge
toond. Het is erg moeilijk als je
veel mensen wilt bereiken en ze
jouw ideeën wilt voorleggen, als je
je dan niet wil aanpassen in de ma
nier waarop je ze denkt te berei
ken".
Aad Klaris op hitlijst
met een 'bekakte' hit
UTRECHT (GPD) - De
44-jarige Aad Klaris staat
op dit moment in de hitpa
rade met het opvallende
lied 'Verrek zeg kerel, ben
jij 't' en sinds dit succes
noemt hjj zich dan ook, al
even kakkineus: Lode-
wijk van Avezaath.
Deze Lodewijk nu, zo blijkt uit
de tekst, is een man met 'n hoog
dravende levenswijze die nogal
in de maling wordt genomen
door iemand van eenvoudiger
komaf. De Hollandse klassen
strijd ten voeten uit. Of probeert
Klaris in de slechter geworden
tyden een duidelijke sneer te ge
ven aan het adres van bekakte
leeghoofden?
door
Margriet Hunfeld
„Welnee", zegt Klaris, „zo ver
heb ik niet gedacht toen ik dit
lied schreef, hoewel ik niet kan
ontkennen dat ik me, net als de
meeste mensen, altijd flink heb
geërgerd aan mensen die bekakt
praten. Eigenlijk was ik heel me
lig toen ik op het idee kwam voor
dit liedje. Ik had 'n paar dagen
achtereen aan een elpee gewerkt,
want in het dagelijkse leven ben
ik producer. Op de een of andere
manier was ik 't een beetje zat en
thuis, met 'n borreltje voor 't
eten, begon ik wat op m'n gitaar
te tokkelen".
„Opeens was dat zinnetje er en
daar ben ik meteen op doorge
gaan. Als je eenmaal zo'n beeld
hebt (ik zag er onmiddelijk die
'kaerel' bij), dan komt de rest
vanzelf. Nee, ik heb ook niet ie
mand uit mijn kennissenkring
die me op het idee van Lodewijk
heeft gebracht".
„Ik denk wèl dat 't meespeelt
dat ik van huis-uit Rotterdam
mer ben, maar ook veel in Den
Haag kwam. Als muzikant speel
de ik bovendien nogal 's in Haag
se en Scheveningse gelegenhe
den en in die omgeving kom je ze
dus tegen, die Lodewijken".
Alles zelf
Aad Klaris heeft in het verle
den niet alleen platen geprodu
ceerd van artiesten als Yvan
Heylen, Peter Blanken en van de
geruchtmakende 'Angelique' (zij
zong de parodie op Nicole's
songfestival-overwinning: 'Ein
bisschen Friede'), ook schreef hy
vele teksten voor onder andere
de Zangeres zonder Naam en
voor bijvoorbeeld Melchior, het
jongetje dat het Nederlandse
'E.T.' uitbracht.
„Ik zit al jaren in de platenwe-
reld", vertelt hij, „en daarom ben
ik nu zo verschrikkelijk bly met
mijn eigen succes. Ik bewijs er
mee dat iemand als ik, met het
kleinste produktiemaatschappy-
tje in Nederland: Artisound-pro-
dukties, ook kan doordringen tot
de top. Bovendien ben ik de eer
ste artiest in Nederland die alles
aan de plaat zelf heeft gedaan. Ik
heb zelf alle instrumenten be
speeld, zelf de hoes bedacht en
vormgegeven, zélf de promotie
en de mailing gedaan, zelf het
lied geschreven en gecompo
neerd en zélf de plaat verkocht.
En geloof me, we verkopen ons
helemaal scheel".
„Weet je wat nou nog de groot
ste grap is van dit alles. Dat voor
al de kak-jongens die plaat wil
len hebben. Allemaal blauwe
blazers en vreselijk deftige stem
men, komen er om vragen. Ik
heb goede contacten met de han
del en verschillende mensen van
platenzaken hebben me dit ver
teld".
Even daarna voegt hij er aan
toe: „Mijn vrouw heeft er uiter
aard ook aan meegewerkt, dat
moet ik er nog even bij zeggen.
En de buren".
Burgemeester
In televisieprogramma's is Aad
Klaris tot nu toe te zien geweest
als Lodewyk van Avezaath en dit
typetje is eigenlijk bij toeval ont
staan: „In het eerste programma
waarin ik moest optreden, wilde
de regisseur dat ik het lied zong,
terwijl ik de hand schudde van
de burgemeester van Uden. Op
het laatste moment echter liet de
burgemeester verstek gaan en
toen moest ik, al improviserend,
mezelf dus als die Lodewijk aan
het publiek presenteren".
„Dat sloeg zo enorm in, dat er
sindsdien voortdurend geroepen
wordt om Lodewyk, zodra ik
maar ergens mijn gezicht laat
zien. Bovendien", vertelt hij,
„word ik nu regelmatig gebeld
door collega-muzikanten uit
Zuid-Nederland die me dringend
verzoeken bij hun ter plekke
mijn lied te zingen, omdat ze zelf
niet in staat zijn het typische
Noordnederlandse accentje van
Lodewijk na te doen".
En dan, alsof Lodewijk hem
toch iets teveel wordt: „Zelf heb
ik altijd aan de andere kant ge
staan. Weet je wel, vroeger, toen
had je jongens die reden op zo'n
brommer mét een recht stuur en
je had de jongens op de puchs.
Nou, ik behoorde tot die eerste
categorie. Maar vraag my om ie
mand na te doen, dan doe ik dat.
Op cover-elpee's heb ik zelfs
Koot en Bie geimiteerd, en Va
der Abraham, Lee Towers of
Ronnie Tober, daar draai ik m'n
hand niet voor om".
Wat Lodewijk van Avezaath
betreft, daarmee wil Klaris door
gaan. Er komen dus meer liedjes
van deze rakker. Klaris: „T^ja, het
is cabaret voor 't volk, zo noem ik
dit maar. En blijkbaar is daar be
hoefte aan. Kijk maar naar de
Utrechtse Tineke Schouten, zy
heeft eveneens succes met platte
Utrechtse typetjes. Het wachten
was dus op een zeer bekakte te
genhanger. Welnu, die is er dan".
1(1) The reflex - Duran Du-
2(4) Only when you leave -
Spandau Ballet
3(2One love/people get rea
dy Bob Marley and the
Waiters
4(6) Let's hear it for the boy -
Deniece Williams
5(5) Time after time - Cyndi
Lauper
6 3) I save the day - Roberto
Jacketti
7(9) Self control - Laura Bra-
nigan
8 (12) Dancing with tears in
my eyes - Ultravox
9 (15) Wake me up before you
gogo - Wham
10 (11) Demasiado
Mink Deville
11(7) Hilversum 1111 Herman
van Veen
12 (19) Half a boy and half a
man - Nick Lowe
13 (22) Two tribes Frankie goes
to Hollywood
14 (25) State of shock - Jacksons
15 8) I want to break free -
Queen
16 (20) Sweetest sweetest - Jer-
maine Jackson
17 (18) I treni di tozeur - Alice!
Battiato
18 (23) Rough justice - Banana-
20 (37) To France - Mike Old-
field
21 (17) Turn your back on me -
Kajagoogoo
22 (13) Colour my love - Fun
Fun
23 (33) Always on my mind -
Willie Nelson
24 (38) Over de muur - Klein Or
kest
25 (16) Precious little diamond -
Fox the Fox
26 (26) Infatuation - Rod Ste
wart
27 (21) Ik voel me zo verdomd
alleen - Danny de Munk
28 (14) Diggi loo diggi ley - Her-
rey's
29 Verrek zeg kerel - Lode
wijk van Avezaath
30 All of you - Diana Ross
en Julio Iglesias
31 (40) A whiter shade of pale -
O'chi Brown
32 (32) We all are one - Jimmy
Cliff
33 Absolute - Scritti Politti
34 (27) Love wars Womack and
Womack
35 (31) Dancing in the dark -
Bruce Springsteen
36 (28) Such a shame - Talk Talk
37 Thin line between Uwe
and hate - Pretenders
38 Stuck on you - Lionel Ri
chie
39 Cassandra Bonnie en
Jose
40 Yay o dee - G'race
Aad Klaris alias Lodewijk van Avezaath: succes met 'Verrek zeg
kerel, ben jij 't'. (foto gpd»
