Beschamend spel
rond de gele
trui
ü-tfit
Post: 'Geen reden tot paniek'
vr ij
'Ze zoeken het maar uit
Kelly grote verliezer
DINSDAG 3 JULI 1984
Sport J
Meer dan in welke bedrijfstak
ook wordt de gang van zaken in
de voetbalwereld bepaald door
1 chaos en gekte. Wie zich er in ver
diept moet dus een hoop volstrek
te warhoofderigheid voor nor
maal houden, want anders loop
je al na heel korte tijd om je moe
der te brullen.
Voetbal is oorlog en in die be
zigheid treft men een geheel an
der wetten- en normenstelsel aan.
Dat geldt ook voor Nederland,
maar daar is het toch speeltuin
werk vergeleken met wat er rond
de Middellandse Zee op dit ge
bied te beleven valt.
De kwestie-Maradona heeft in
Napels een geheel nieuwe dimen-
i sie aan het begrip voetbalidiotie
gegeven.
j Kijk, dat het volk de kop kwij-
■i traakt, daar kijk ik niet van op.
I Napels is straat- en straatarm,
Italië's eigen stukje derde wereld.
J Vijftig jaar geleden vonden de
mensen daarvoor troost bij de
i godsdienst, tegenwoordig zoeken
ze helden van tastbaarder soort
en vooral: wat dichterbij.
Dus als helemaal buiten zinnen
geraakte Napolitanen het
Spaanse consulaat met de grond
gelijk willen maken omdat de
transferbesprekingen tussen
Barcelona en AC Napoli inzake
Maradona aanvankelijk niet
lukken, als getroebleerden zich
uit protest aan de hekken van het
•1 voetbalstadion vastketenen, als
weer anderen hun pas geborenen
naar de voetballer noemen of bij
de Europese verkiezingen zo
maar hun stem op hem uitbren-
gieuze i
Zelf zo arm als een kerkrat zijn
en toch in volle devotie smeken
om de komst van een als voetbal
ler vermomde oer-kapitalist -
voor deze laat-twintigste eeuwse
vorm van 'bidden' moeten socio
logen maar eens een mooie term
Waar ik echter absoluut niet
met mijn petje bij kan, is dat
bankiers in Napels zich even snel
garant voor dat gigantische be
drag verklaren. Het bankierswe
zen heeft de laatste tijd nogal
wat scheuren in zijn reputatie
opgelopen doordat het bleek te
zijn meegegaan in hoogst du
bieuze zaakjes en investeringen.
Enige voorzichtigheid leek wel
geboden.
Het is in dit geval nogal wat:
drieëntwintig miljoen neertellen
voor een voetballer die de afgelo
pen twee jaar bij Barcelona be
paald niet aan de (hoge) eisen
heeft voldaan en die bovendien
veel meer dan anderen het risico
van zware blessures loopt. In
Spanje stond hij maanden op
non-actief en ook in Italië is een
trap voor zijn poten gauw uitge
deeld.
Maar kennelijk was in de alge
mene euforie het verstand bij ie
dereen even op nul geraakt. Of
misschien heeft de Napolitaanse
tak van de mafia even naar de
bankiers geknikt. Zo van: geef
het volk maar weer eens echte
spelen, als in de oudheid, dan
zijn ze weer even tevreden én af
geleid.
Hoe moet het dnders worden
verklaard?
Ooit heb ik van KNVB-bestuur-
ders als Stoop, Harmsen en Van
Praag geschreven dat ik hen
maar bedenkelijke figuren vond.
Maar vergeleken met wat daar
in Napoli rondloopt zijn het ge
wetensvolle lieden, voor wie je de
klauw in het vuur kunt steken.
Ik betreur mijn uitlatingen
dan ook ten zeerste.
Als ik nu aan Stoop denk,
doemt bijna de onbevlekte ont
vangenis voor me op.
Tour
De Tour de France wordt in
een paar
of twee tijdritten beslist.
Daar komt het, wat er ook alle
maal wordt beweerd, de laatste
jaren op neer.
De rest van de etappes is een
soort versiering. Om de aanloop
naar die paar echt grote dagen
nog een beetje spannend te hou
den, zijn steeds meer kunstgre
pen nodig. De kwaliteit van de
renners heeft zich verdicht, de or
ganisatie binnen de ploegen is
dusdanig opgevoerd dat grote
verrassingen vrijwel niet meer
mogelijk zijn.
Voorbij zijn de dagen dat een
ploegje renners de kuierlatten
kon nemen en met zo'n enorme
voorsprong aan de finish kwam
dat het algemeen klassement
heerlijk op zijn kop werd gezet.
Zoals vrijwel elk aspect in de
maatschappij is ook het wielerle
ven verzakelijkt.
De grote mannen in de Tour
hebben, tot de beslissende etap
pes, belang bij rust. En die heerst
er ook meestal wel. De strijd ont
brandt in een rit in vele gevallen
Diego Maradona
pas in de laatste dertig kilometer
als de tv-camera's zich bij de ka
ravaan voegen. Dan kun je, nee
moet je je sponsor immers even
waar geven voor zijn geld.
De organisatie van de Tour
piekert zich elk jaar suf om de
vaart er in het begin in te hou
den. De bonificatiesprints onder
weg behoren daartoe. Bepalend
voor behoud of verovering van de
gele trui is niet meer de aan
komst (hoeft dat althans niet te
zijn), maar de uitslag van de
sprintjes onderweg.
Dat heeft ons ook nieuw jargon
opgeleverd: hij is 'virtueel leider'.
De aanduiding dat iemand in
wezen al gele-truidrager is door
zijn succes in die sprintjes onder
weg.
'Virtueel leider' - niets wordt
ons ook bespaard.
Het is een gesprokkei en gere
ken met seconden waar je kriegel
van wordt. Je moest bijna het
praktijkdiploma boekhouden be
zitten om na te gaan hoe Hane-
graaf in het geel kon komen.
Kortom, de Tour heeft er een
nieuw spelletje bij en we zullen
straks wel boeiende verhalen
krijgen over renners die zich
zwaar verrekenden. Om over of
ficials, zoals gisteren, maar te
zwijgen. Maar het doet toch wat
geknusteld, om niet te zeggen
armzalig aan.
Resultaatvoetbal op de fiets.
Theo's laatste
Nu we het toch over de Franse
ronde hebben: vlak voor zijn
dood was Theo Koomen o.a. bezig
met het schrijven van een "Tour
gids ,84'. Hij heeft daarvoor nog
wel een aantal hoofdstukken ge
schreven, maar het werk niet
meer kunnen afmaken. Met be
hulp van de wielerjournalist
Wim Amels is de gids, met een
voorwoord van mevrouw Koo
men, toch nog uitgebracht (uitge
ver: Batteljee en Terpstra in Lei
den).
Theo voor het laatst bezig. In
die aparte stijl, die zijn handels
merk was. Uit duizenden te her
kennen. Met zijn bekende la
waaierige enthousiasme ver
haalt hij over Zoetemelk, over Le-
mond, over de Kneet, over de
mooiste en de krankzinnigste
etappe enz.
Op blz. 23 schrijft hij: "Neem
van mij aan dat het volgen en
verslaan van een Tour de France
een hels karwei is. Weliswaar ge
niet ik er elke seconde van en, als
onze Lieve Heer me dat toestaat,
zal ik ook na mijn dood op de mo
tor voortrossen".
Het statistische gedeelte is
waarschijnlijk van Amels, het
ademt in elk geval een heel ande
re sfeer. Elke etappe van de Tour
'84 wordt bekeken, er is een over
zicht van alle deelnemende ploe
gen en van alle Tour-winnaars.
Amels heeft ook uitgerekend op
basis van een puntentelling 15-
12-10-8-6-5-4-3-2-1 voor respectie
velijk de nummers 1 tot en met 10
van het eindklassement dat Joop
Zoetemelk "de beste Tourrenner
aller tijden" is. Merck:c staat op
dat lijstje derde, Anquetil vijfde,
Bobet negende, Hinault tiende,
Coppi37ste.
Ach, ach. Zó'n keurige, minu
tieuze calculatie en dan toch zó
ontstellend fout uitkomen.'
Amels ziet er "prachtige stof
voor discussie" in. Onzin. Zijn
lijst deugt gewoon voor geen
hout.
Boek
In 1955 publiceerde de Hon
gaar dr. Ferenc Mezö de eerste
grondige studie over de prijswin-
dens karwei te zijn geweest, want
vooral in de periode 1896-1920
waren de organisatoren tamelijk
slordig met administratie en re
gistratie omgesprongen. Tal van
belangrijke documenten waren
niet meer te achterhalen.
Na de dood van Mezö zetten
twee spitters van formaat zijn
taak voort: de Oostenrijker Erich
Kamper en Oostduitser Volker
Kluge. Zij toonden al vlug aan
dat Mezö's werk vele onjuisthe
den bevatte, maar ook zij hebben
nog lang niet alle hiaten en kwes
ties bevredigend kunnen oplos-
Van het monumentale werk
van Kluae. waarvan na elke Spe
len in de DDR een nieuwe druk
verschijnt, is nu een Nederlandse
vertaling op de markt versche
nen: "De Olympische Spelen van
1896 tot heden" (Uitgave van EU i
mar, Rijswijk, prijs f 29.90), met
in de voetnoten vele interessante
gegevens.
Voor vertaling en bewerking
hebben de sportjournalisten Wim
van Hemert en Hans van Wissen
zorggedragen. Zij hebben zich re-
delijk van hun taak gekweten.
Een omissie is wel dat zij niet
duidelijk vermelden dat Kluge
een Oostduitser is. Op de cover en
in de tekst is daar omheen ge
draaid. Vermoedelijk spelen
hierbij commerciële motieven een
rol. Fraai is het in elk geval niet.
Op pagina 375 staat in een kort
stukje iets over politieke gebeur
tenissen vlak voor de Spelen van
Melbourne-1956 vermeld. In de
Oostduitse editie komt het niet
voor. Het moet wel van Van He
mert en Van Wissen zijn, want
Kluge zie ik niet gauw schrijven
dat de sportwereld de rol van de
Sowjet-Unie in Hongarije ten
sterkste laakte. Maar de leek, niet
op de hoogte van de nationaliteit
van Kluge, zal ongetwijfeld den
ken dat het stukje van hem is.
Vreemd genoeg vindien Van
Hemert en Van Wissen het niet
nodig ook maar iets aanvullends
te schrijven rond de boycot van j
Moskou-1980
Dit alles doet overigens niets af
aan de hoofdzaak, namelijk dat
Kluges research van hoge kwali
teit is.
de
In verband met de zo
vakantie zal deze rubriek i
maanden juli en augustus niet
verschijnen. Vrij-uiters, wij tref
fen elkaar weer bij het begin van
het
Petra de Bruin
zorgt voor
nieuw succes
in damestour
BETHUNE (GPD) - Bij gebrek
aan tegenstand werd aan de Neder
landse successtory in de Tour de
France voor dames gisteren een
nieuw hoofdstuk toegevoegd.
Daarvoor tekende Petra de Bruin,
die in de finale in haar eentje het
peloton ontvluchtte en tot op de
streep een geringe voorsprong
vasthield.
Naast de wereldkampioene van
1979 zorgde ook Hanneke Lieverse
voor een aardig succes. Bij de eer
ste doorkomst van de finishlijn
streek zij duizend Franse francs
(zo'n kleine 400 gulden) op, zijnde
een premie voor de vrouw die zich
het eerst in Bethune presenteerde.
Geen wonder dat de hele Oranje-
ploeg weer in jubelstemming naar
het hotel afreisde. Chef d'equipe
Ben Scheperkamp: „Het is nu in
middels al zo, dat als wij niet rij
den, er niemand meer rijdt in het
peloton. Op tien kilometer voor de
finish deden wij even niets en toen
had je meteen een surplace. Echt
waar, ze stonden met elkaar nage
noeg stil. Toen zijn we maar gaan
demarreren en dat loonde zich op-
De Nederlandse vrouwen winnen tot nu toe bijna alles wat er te winnen valt in de damestour. Petra de Bruin
(links) won de etappe, Mieke Havik (r) blijft in het geel en het meisje op haar schouders won de sympathie.
BETHUNE (GPD) - De dagelijkse
dans om de gele trui begint tijdens
de 71e Tour de France langzamer
hand een uiterst beschamende ver
toning te worden. Verbaasde ge
zichten van renners en ploeglei
ders, driftig rekenende juryleden
en verkeerde huldigingen. Een
chaotisch beeld dat al na twee da
gen tot een onverschilligheid heeft
geleid, die de gele trui - het sym
bool van de Ronde van Frankrijk -
onwaardig is. Zo was er gisteren
geen spoortje van teleurstelling te
ontdekken bij de Belg Ferdi van
den Haute, toen bleek dat hij de
trui af moest staan. En Adrie van
Oosterbosch moet Tour voor derde maal voortijdig verlaten
BETHUNE (GPD) - Onverwachte
ontmoetingen leiden niet zelden
tot heel wat moois, afspraken wil
len nog wel eens anders lopen dan
men zich voorstelt. Voordat Bert
Oosterbosch vandaag als lid van de
Tourkaravaan zuidwaarts zou trek
ken, had zijn vrouw Marian hem
beloofd nog naar het Belgisch-
Franse grensgebied te komen om
manlief nog even een hart onder de
riem te steken.
Een kleine drie weken van huis
is per slot van rekening niet niets.
Echter, gisteren aangekomen in
Valenciennes, het eindpunt van de
ploegentijdrit, konden de heer en
mevrouw Oosterbosch gezamen
lijk terug naar Nederland. Terwijl
het peloton zich nog maar net goed
in gang heeft getrokken, viel de
straalmotor uit de ploeg van Peter
Post al uit. Een hard gelag.voor de
6e Etappe
4 JUL1199'/:km
CERGY-PONTOISE
Longnes
man uit Oudenbosch en niet min
der voor zyn vrouw, die hem liever
nog een tijdje had gemist om zo
goed mogelijk de kost te kunnen
verdienen.
„Het zit hem ook niet mee",
merkte Marian Oosterbosch in Va
lenciennes, wachtend op haar man
die zijn galgenmaal nuttigde, be
droefd op nadat ze de onheilstij
ding had gehoord. In de ochtendu
ren had Oosterbosch in de rit tegen
het horloge voor ploegen reeds na
16 van de 51 kilometer moeten af
haken. Oorzaak: een lekke band en
met name een in de proloog opge
lopen blessure in het linkerboven
been. Dat was verdraaid toen de
Brabander in Noisy-le-Sec in de
laatste bocht ongenadig hard was
onderuitgegaan. In dubbel opzicht
een pijnlijke zaak, want behalve
het lichamelijke ongemak dat hij
er aan overhield, zag hij andermaal
als succesvol proloogrijder geen
kans met geel van acquit te gaan in
de Tour. En dat zal zijn moraal on
getwijfeld geen goed hebben ge
daan.
„Maar", zo laat verzorger Ruud
Bakker weten, „dat heeft niks met
het uitvallen te maken. Hij is ge
woon geblesseerd. Doordat hij tij
dens die val zijn been heeft ge
draaid, kan hij niet meer normaal
fietsen. Je kunt de pijn dan wel
even wegnemen, maar je kunt niet
blijven verdoven. Dan kun je hem
beter naar huis sturen, anders gaat-
ie helemaal de vernieling in. Nor
maal staat voor zo'n blessure een
week rust. Doorrijden in de Tour
met die grote versnellingen is dan
gekkenwerk".
Het was voor Oosterbosch een
vreemde gewaarwording, dat hij
nota bene in zijn specialiteit moest
lossen. Een aderlating van formaat
ook voor de Post-trein, die met een
fitte Oosterbosch wellicht weer
massaal op het erepodium had ge
staan. Oosterbosch, die zondag al
aan afstappen dacht, zag al snel het
hopeloze van zijn goedbedoelde
poging om zijn makkers zo goed en
zo kwaad als het ging van dienst te
kunnen zijn. „Ik kon geen kracht
zetten met dat been. En dan kom je
niet vooruit met zo'n grote versnel
ling".
Zijn opgave betekende de
veelste tegenslag in een seize,
dat wordt gekenmerkt door ups en
downs. Het begon voor Ooster
bosch allemaal zo voortvarend. In
een tijdbestek van een paar weken
liet hij liefst zes overwinningen
aantekenen. Daarna raakte hij
evenwel in de versukkeling. Eerst
werd hij ziek en vervolgens smakte
hij in de Ronde van Midden-Zee
land tegen het wegdek. Hii raakte
daardoor geruime tijd uit competi
tie. Oosterbosch' rentree in de
Dauphiné Libéré was van korte
duur, maar in Zwitserland, in de
laatste voorbereiding op de Tour,
was zijn vorm weer stijgende. Hij
bevestigde dat met een zege in de
tijdrit. Vol goede moed trok hij dan
ook naar Parijs, waar de pechdui-
vel hem voor de zoveelste keer
dwarszat.
Het verlies van een ervaren man
als Oosterbosch is voor de equipe
van Panasonic groot. De roodhari
ge flyer wil nog wel eens eens een
Touretappe op zijn naam schrij
ven, zoals hij sinds zijn debuut in
1980 tot driemaal toe heeft bewe
zen. Bovendien is hij als 'lanceer-
station' van veel waarde voor de
sprinters Planckaert en Vanderaer-
den. Ondanks zijn etappezeges valt
de Ronde van Frankrijk voor Oos
terbosch echter niet onder een ge
lukkig gesternte. Vier maal startte
hij, drie maal viel hij uit
Ofschoon Peter Post met lede
ogen afscheid nam van Ooster
bosch en de rest van zijn ploeg tot
dusver niet in beeld is geweest, be
kijkt hij de gang van zaken nog
steeds van de zonnige kant. Post:
der Poel, die na veel gepuzzel tot
de nieuwe leider werd uitgeroe
pen, was al lang en breed vertrok
ken toen het nieuws bekend werd.
„Ze zoeken het maar uit", zei hij
koeltjes, „ik hoor vanavond wel of
ik het geel heb".
Belachelijker nog dan de dagely-
ke bonificatiesprints is de strijd die
begeleiders van equipes na afloop
voeren om hun renner op het po-,
dium te krijgen. Gisteren in Bethu
ne, toen etappewinnaar Van den
Haute uitgelaten sprak over de
vreugdevolle dag, bestormden an
deren de druk cijferende jury.„Phil
Anderson heeft de trui", jubelde
Fred de Bruyne, die een onbedui
dend baantje heeft bij de ploeg van
Peter Post. „Is het waar dat Frank
Hoste leider is?" informeerde de
Belgische ploegleider Ronald de
Witte. En de rustige Walter Gode
groot stelde nuchter vast dat er
geen twijfel was over de eerste
plaats van Adrie van der Poel.
Koddig, maar natuurlijk vooral
een aanfluiting voor 's werelds
grootste wielerevenement. Als
zelfs profs aan het eind van de rit
niet onmiddellijk kunnen zeggen
wie er het 't beste heeft afgebracht,
kan het publiek er zeker geen wijs
meer uit. Het is het gevolg van het
dwaze bonificatiesysteem. Niet al
leen op de eindstreep zijn er secon
den te verdienen, maar ook onder
weg. Tijdens tussensprints die
door een insectendodend middel
worden gefinancierd. Na twee da
gen gehaspel is iedereen het er ei
genlijk wel over eens dat de sprints
maar beter zelf verdelgd kunnen
worden.
Behalve
det, directeur
blijft voorlopig
de verschillen
zo klein warer
heel veel
Bert Oosterbosch
ques God-
an de Tour. ..Het
0 doorgaan, omdat
1 de ploegentijdrit
Er staan nu nog
i het algemeen
klassement op luttele seconden
van elkaar", zei Walter Godefroot,
ploegleider van de Nederlandse
Kwantum-ploeg die voor de derde
„Er is geen enkele reden tot pa
niek. Het zit tot nu toe een beetje
tegen, maar dat zal heus wel
BETHUNE (GPD) - De Tour-favorieten mochten gisteren de onderlinge
verschillen dan tot het uiterste beperken, er was wel een verliezer. De Ier
Sean Kelly, verspeelde in de twee etappes die afgewerkt werden zo'n drie
minuten. Anderhalve minuut in de ploegentijdrit en nog eens hetzelfde in
de korte middagetappe.
Dat laatste was een gevolg van een valpartij, zes kilometer voor de eind-
keer veranderen. De Tour duurt streep. Kelly had door een lekke band kort tevoren van fiets gewisseld en
nog heel lang en wij hebben andere achtervolgde het op hol geslagen peloton. Omdat hij het gevoel had dat er
uitgangspunten dan die jongens wat haperde aan zijn reservefiets, probeerde hij dat al rijdend te herstel
van Kwantum. Die vechten om se- len, wardopor hij opnieuw viel. Hoewel een groot deel van de ploeg op
conden. Wij hebben andere belan- hem wachtte kon niet verhinderd worden dat hij anderhalve minuut ver
gen, meer gericht op het klasse- lies boekte op zijn naaste rivalen. „Wat een stomme manier om tijd te
ment op lange termijn". verliezen aldus Kelly.
achtereenvolgende dag de trui in
zijn gelederen hield. „Normaal ge
sproken wordt na zo'n rit een grote
schifting teweeg gebracht".
Dat het niet gebeurde had een
paar redenen. Ten eerste het gewij
zigde bonificatiesysteem. Was er in
het verleden een verschil van vijf
tien seconden tussen de ploegen
onderling, nu telde als de afstand
minder dan die 15 seconden be
droeg - de werkelijke tijd. En de
verschillen waren uiterst mini
maal.
Cyrille Guimard greep met zijn
équipe de overwinning, vier secon
den voor de Panasonic-equipe van
Peter Post en de Kwantum-forma
tie. Post had als grootste tegenslag
dat Bert Oosterbosch niet fit was
en via een lekke band naar de remi
se reed. „Het ging goed, maar je
mist hem enorm", vonden zijn
ploegmaats. De ploeg van Jan Raas
en gele-truidrager Jacques Hane-
graaf hield de schade beperkt tot
vierhonderdste seconde.
Belachelijk
Hanegraaf hield er zijn leiders
trui door. „Het is toch belachelijk
dat je straks in een simpel tussen-
sprintje meer tijdwinst kan pakken
dan tijdens een ploegentijdrit", zei
de ontstemde Australiër Phil An
derson. „Je vraagt je af waar je ei
genlijk voor gereden hebt". In de
korte middagrit van 83 kilometer
tussen Valenciennes en Bethune
voegde hij de daad bij het woord.
Hij stortte zich vol overgave in de
bonificatiesprints en uit die grab
belton vol seconden werkte hij
zich naar een kansrijke positie
voor de leiderstrui.
Zelfs de Belg Ferdi van den Hau
te. rijdend voor een Frans postor
derbedrijf dat zijn hoofdvestiging
in het noorden heeft, kon dat niet
verhinderen. Een lange solo door
het gebied van zijn sponsor bracht
hem maximaal zeven minuten
voorsprong maar op de eindstreep
was die tot een krap minuutje ge
slonken. Te weinig om de trui te
verdienen, ook al kreeg hy die wel
om de schouders.
Adrie van der Poel bleek uitein
delijk de rechtmatige eigenaar te
zijn van het voorheen altijd zo be
geerde kledingstuk uit de kleren
kast van Felix Lévitan. Zijn derde
plaats in de massale eindsprint le
verde hem tien seconden vergoe
ding op. Hij passeerde daardoor
Hanegraaf, maar hoe welkom deze
pleister op de dit seizoen geslagen
wond ook was voor Van der Poel,
hij voelde er niets voor om in de
stromende regen de confererende
juryleden af te wachten.
