c
Big Mac' wil
slechts racket
laten spreken
Op één troon
met Platini
vrij
-uit
9
Straffen
van Belgen
ingekort
Angola niet
naar Spelen
Laatbloeier Domergue:
Uitslagen
Waterpoloploeg voor LA
DINSDAG 26 JUNI 1984
Sport
DOOR RUUD PAAUW
Wimbledon viert dit jaar het feit
dat honderd jaar geleden de da
mes vrouwen moet je tegenwoor
dig zeggen) voor het eerst de groe
ne kathedraal betraden om er te
spelen.
Nou ja, spélen. Ze raakten af
en toe de bal, want ze waren van
nek tot teen bedekt met jurk en
daarmee viel nauwelijks hard te
lopen. Koningin Vicoria leefde
nog, dus kuisheid bleef de hoogst
bereikbare deugd voor een
vrouw.
Van immense betekenis voor de
ontwikkeling van het eh, vrou
wentennis is de Franse speelster
Suzanne Lenglen- geweest, 'la
grande Suzanne'. In de periode
1919-1925 toonde ze zich op Wim
bledon een klasse apart.
Nauwgezet begeleid door haar
vader de enige man in haar le
ven naar wie ze luisterde) toonde
Suzanne al heel jong haar uit
zonderlijke talent. Papa Lenglen
liet haar voornamelijk oefenen
tegen mannen, wat toen onge
bruikelijk was. Aan de Rivièra
deed zijn voortdurende vraag
"wilt u met mijn dochter spelen?"
op den duur dienst als grap.
Suzanne maakte voor vrouwen
van tennis spórt. Ze sloeg veder
licht, uiterst stijlvol en bewoog
zich gracieus over de baan; de
Pavlova van het tennis. Buiten
het veld was ze veeleisend, gril
lig, hooghartig.
Zomer en winter gekleed in
kostbare bontjassen, omringde ze
zich voortdurend met modieuze
jonge mannen, die een luidruch
tige, lacherige sfeer verspreid
den. Op het publiek had ze de uit
werking van een magneet. Waar
ze zich bevond, was beroering. Ze
hield van show. Er bestaan vele
tennisfoto's van haar met idiote
sprongetjes. Alleen de ingewij
den weten dat ze die pas na de
slag uitvoerde. Er kon nooit ge
noeg aandacht voor haar zijn.
Ook voor de tennismode was
Suzanne baanbrekend. Haar
'bandeau' werd wereldberoemd
en veelvuldig nagevolgd. Ze was
de eerste die speelde met ontblote
armen, haar rok rukte op tot ver
boven de enkels. Haar kousjes
waren zo kort dat bij een spron
getje een stuk bloot been zicht
baar werd.
Oh, my God.
De Engelse high society huiver
de, maar bleef natuurlijk wél kij
ken.
In 1926 werd ze prof na een op
geblazen incident op Wimbledon.
Tussen haar en de organisatie
ontstond onenigheid over het
'La grande Suzanne'
aanvangstijdstip van een partij.
Van beide zijden werd de zaak
op de spits gedreven. Het gevolg
was dat de Engelse koningin, die
speciaal voor haar was gekomen,
een tijdlang op een lege baan uit
keek.
Als het vorstenhuis in het ge
ding is, krijgt een groot deel van
publiek en pers in Engeland een
aanval van delirium. Zo ook nu.
Met grote vijandigheid keerde
men zich tegen de Franse speel
ster. "Ze heeft de koningin bele
digd". Suzanne, altijd nerveus
en fysiek niet sterk, spoedde zich
over haar toeren huiswaarts. Dit
voorval en krappe financiële
middelen deden haar overstap
pen naar de rijen der profs.
Ze stierf plotseling in 1938, 39
jaar oud. Er voer een schok door
Frankrijk en ze kreeg de begrafe
nis van een vorstin.
Een nieuwe stap voorwaarts
deed het vrouwentennis in de
persoon van de Amerikaanse Ali
ce Marble, Wimbledon kampioe
ne 1939. Ze serveerde en volleerde
met de vaart van een man en
toonde zo aan dat het net niet
langer het gebied was waar de
vrouw ver vandaan diende te
blijven.
En ten slotte moet in dit over
zichtje Billy Jean King worden
genoemd, die in de jaren zeventig
het initiatief nam om het vrou
wentennis (financieel) onafhan
kelijk van dat van de mannen te
maken, kortom het vrouwenten
nis leerde op eigen benen te
staan.
Mode
Honderd jaar vrouwentennis
is uiteraard honderd jaar tennis
mode én een gevecht tegen de ge
vestigde orde over wat wel en
niet door de beugel kan.
Het mooiste oproer op dit ter
rein deed zich in 1949 voor.
Gussie Moran, behorend tot de
/>-
Tennisspeelster in 1884...
beste tien speelsters van de V.S.,
vroeg Teddy Tinling, de Dior van
de tennismode, voor Wimbledon
iets leuks voor haar te maken. Hij
deed het, waarop Gussie zei:
"Wat draag ik daar nu onder?"
Tinling vond dat dat haar zaak
was. "Ik bemoei me niet met uw
ondergoed"Maar Gussie riep
dat het wel degelijk zijn zaak
was en dat hij maar wat aardigs
moest verzinnen. Tinling ont
wierp iets dat er nogal saai uit
zag. Er was geen tijd meer voor
wat anders. En min of meer uit
wanhoop deed Tinlings Franse
assistente er een stukje kant aan.
Kant-an-de-broek op Wimble
don. Negen komma vier op de
schaal van Richter. Fotografen
boorden zich als mollen in de
grond om toch dat stukje kant
maar op de gevoelige plaat te
krijgen. Geen modeblad zonder
Gussie en haar kanten dinges.
Tinling, die een officiële func
tie had op Wimbledon, werd door
het bestuur van de All-England
Club niet eens meer met de nek
aangekeken. Mocht de royal fa
mily dit wel onder ogen krijgen,
vroeg men zich met grote vrees in
die kring af In zijn memoires
vertelt Tinling daar uiterst sma
kelijk over.
Aan het eind van het toernooi,
op de afscheidsborrel, maakte
voorzitter sir Louis Greig zich
nog eens enorm woest op de mo
de-ontwerper. "Het centre-court
zal nooit de plaats worden voor
stuntwerk van mode-ontwer
pers", riep hij uit, terwijl de ade
ren in zijn nek opzwollen.
De sfeer was zo verpest dat Tin
ling zich gedwongen zag zijn
functie op Wimbledon er aan te
geven.
Voor een stukje kdnt
Stelling
Bij vele wedstrijden van het
EK voetbal had het aanbeveling
verdiend de eerste negentig mi-
Tennisspeelster in 1984....
LONDEN (GPD) De anti-reclamecampagne, die in Engeland en dan met name door de
Britse pers nadrukkelijk is gevoerd tegen John McEnroe, heeft de nukkige Amerikaan
bepaald niet koud gelaten. Hij greep de ouverture tijdens de tenniskampioenschappen
op Wimbledon - zelden eerder in een zo geladen sfeer geopend wegens de aangekondigde
strenge naleving van de gedragsregels - onmiddellijk aan om zijn tegenstrevers buiten de
baan met gelijke munt terug te betalen.
Op het vrijwel uitverkochte centre-
court. waar hij zich vrij moeizaam
in vier sets langs Paul McNamee
worstelde, bleef McEnroe welis
waar de rust zelve ondanks enkele
dubieuze beslissingen, maar na die
BRUSSEL (BELGA/ANP) - De
beroepscommissie van de Bel
gische voetbalbond heeft giste
ren besloten de straffen van de
voetballers, die in verband met
de omkoopaffaire Standard-
Waterschei werden geschorst,
te verminderen. De hoofdrol
speler Eric Gerets, die door de
Belgische voetbalbond als
hoofdschuldige werd gezien,
zag zijn schorsing van twee jaar
worden teruggebracht tot vijf
tien maanden. Gerets is op 1 ju
li 1985 weer 'speelklaar'. De
schorsing van Roland Jansen
werd van anderhalf jaar inge
kort tot een uitsluiting van
twaalf maanden. Negen spelers
(Daerden, Meeuws, Tahamata,
Plessers, VanderSmissen, Poel,
Preud'homme, Janssen en
Vliegen) mogen met ingang
van 3 januari 1985 weer hun be
roep uitoefenen. Dat betekent
dat hun schorsing van een jaar
is teruggebracht tot negen
maanden. Daerden (Roda JC),
Meeuws (Ajax) en Tahamata
(Feyenoord) hebben contracten
getekend met Nederlandse
clubs, maar de FIFA besloot
vorige maand de straffen van
de Belgische voetbalbond over
te nemen.
De zogenaamde Tweede-Ka
mer van de strafcommissie had
tevens clementie met trainer
Raymond Goethals. Indien hij
dat wenst mag hij met ingang
van 3 april 1986 weer in dienst
treden bij een voetbalclub.
Speler Coenen ("Waterschei) en
Standard-secretaris Petit wa
ren niet in beroep gegaan.
partij werd wel zonneklaar dat de
felle uithalen naar zijn persoon
hem dieper hebben getroffen dan
hij wilde toegeven. De tweevoudig
Wimbledon-kampioen verklaarde
tijdens de persconferentie daarom
min of meer de oorlog aan enkele
Londense kranten, die een hetze in
de berichtgeving inderdaad niet
kon worden ontzegd.
„Gooi hem eruit", schreeuwde
een kop in een van de bladen zelfs,
onder andere gevoed door een op
merking die Buzzer Hadingham
had geplaatst. „Mijn hoofd ligt op
een hakblok en als we nu niets on
dernemen rolt het straks", aldus de
nieuwe voorzitter van de organise
rende All England Lawn Tennis
Club, die beslist niet van een „hek
senjacht" wilde spreken. McEnroe
had dergelijke reacties aanvanke
lijk wat gebagataliseerd. „De men
sen denken dat Engelsen me ha
ten, maar daar komt nu juist de
meeste fanmail vandaan. En de ko
mende jaren zullen ze me nog be
danken voor wat ik allemaal óp
tennisgebied heb betekend en aan
de sport heb toegevoegd".
Volgens 's werelds beste tennis
ser zijn veel journalisten inmiddels
echter te ver gegaan in het benade
ren van en zoeken naar de achter
gronden van z'n wangedrag. Voor
al de man, die opperde dat de 25-
jarige Newyorker wellicht onop
houdelijk beledigt om zichzelf
„wakker" te houden nu hij in het
profcircuit zo nadrukkelijk domi
neert. Als dat zo is, schrijft de au
teur, dan moeten we vrezen voor
z'n geestelijke gezondheid; daarbij
een familievriend citerend, die
meent dat McEnroe een diepe psy
chologische analyse nodig heeft
omdat hij met een „radicaal per
soonlijkheidsprobleem" te kam
pen zou hebben.
De bekende laatste dnippel voor
de inwendig kokende Amerikaan,
die na zijn duel met McNamee gis
termiddag de bijeenkomst met de
media volledig naar z'n hand zette
of liever gezegd terroriseerde. Er
mocht absoluut niets op Film wor
den vastgelegd de cameramen
sen moesten zelfs hun post verla
ten, terwijl McEnroe duidelijk
maakte dat hij „alleen was geko
men omdat weigeren nu eenmaal
verboden is. Ik wil eigenlijk
slechts mijn racket laten spreken".
Toch kwam McEnroe niet nala
ten enkele aanwezigen uit te dagen
voor een persoonlijk man-tegen-
man-gesprek. „Dan heb ik de boel
zelf in de hand. Er is hier gewoon
geen begrip voor het feit dat ik ook
maar een mens ben. Dat begrijp ik
niet en ik heb er geen goed woord
voor over. Maar we groeien er wel
overheen", bitste „Big Mac" die in
middels een oplossing voor zijn
„probleem" heeft gevonden. Hij
vult in samenwerking met een
journalist een soort roddelcolumn
in het grote dagblad The Sun.
„Enerzijds omdat ik ervoor word
betaald, anderzijds omdat het ken
nelijk de enige manier is om cor
rect te worden geciteerd".
„Over tennis praat men niet
meer, slechts mijn gedrag krijgt
aandacht", vatte McEnroe zijn kri
tiek nog samen. Maar het een
hangt nu eenmaal nauw samen
met het ander, zo bleek ook giste
ren. Heeft de regerend Wimbledon-
titelhouder geen uitlaatklep of
wordt-ie in grote mate beperkt ge
houden. dan gaat het toch ten kos
te van zijn spel. Al hoewel hij zelf
ontkende dat dreigende strenge
strafmaatregelen bij eventuele
(verbale) uitbarstingen, die hij dan
ook prompt steeds braaf inslikte
invloed hadden gehad op zijn op
treden, was McEnroe soms toch
opvallend ongeconcentreerd, voor
al aan het net.
De hetze in de Engelse kranten liet John McEnroe niet koud.
Dat was duidelijk te merken aan zijn spel in de eerste rond. McNa
mee werd met moeite verslagen.
De kampioen speelde slecht, on
getwijfeld mede door de voelbaar
gespannen entourage waarop hij
zich nauwelijks kon en wilde afrea
geren. „Er werden wel arbitrale
fouten gemaakt, maar het leek me
beter niets te zeggen", aldus McEn
roe, die nota bene gekozen is in het
bestuur van de Vereniging voor
Tennisprofs (ATP) en tot wiens ta
ken het behoort om spelers te ver
tegenwoordigen in zaken die varië
ren van gedragsregels tot klachten
rond toernooien. Ik hoop dat wij
door mijn verkiezing meer te zeg
gen krijgen. Ja, ik zou graag voor
zitter willen worden".
Dat McEnroe, voor zijn partij gis
teren na de kleedkamer terugge
stuurd omdat hij in een blauwe
broek inplaats van een voorge
schreven smetteloos wit verscheen
(„dat was ik vergeten"), niet kon
overtuigen op het centre-court,
kwam zeker ook door de tegen
stand van Paul McNamee. De 29-
jarige Australiër, vooral succesvol
als dubbelspeler, bereikte door zijn
aanvallende instelling in elk geval
waar het hem vooraf om te doen
was geweest.
„Nog veel moeilijker dan, McEn
roe had zijn volgens de plaatsings
lijst belangrijkste concurrent Ivan
Lendl het op baan één. De 33-jarige
onbekende Amerikaan Dick
Stockton, nota bene via een „wild
card" tot het hoofdtoernooi toege
laten hield zijn Tsjechoslowaakse
tegenstander ruim tweeëneenhalf
uur bezig alvorens met de cijfers
4-6, 6-0, 6-3, 5-7 en 6-4 te capitule-
LUANDA (AFP) - Angola zal niet
deelnemen aan de Olympische
Spelen. Dit heeft het Angolese
persbureau Angop maandag in de
hoofdstad Luanda bekendge
maakt. Het organisatiecomité van
de Spelen in Los Angeles had op 4
juni aangekondigd dat Angola een
afvaardiging zou sturen. Drie da
gen later liet de algemeen-secreta
ris van het Olympische comité van
Angola, Fernando Matos Fernan-
des, weten dat de inschrijving een
voorlopig karakter had en de deu-
nitieve beslissing weldra zou wor
den genomen. Van de 158 bij het
IOC aangesloten landen zullen 141
deelnemen aan de Spelen van Los
Angeles.
Trautmann
De Duitse tv zond zondagoch
tend de sportdocumentaire 'Da-
mals war's' uit, waarin vier
toonaangevende sporters op hun
loopbaan terugkeken: Bubi
Scholz. de bokser; Georg Thoma,
de skiëer; Hans-Günther Winkler,
de ruiter en als voetballer niet
Fritz Walter, Uwe Seeler of Franz
Beckenbauer, maar de hier
waarschijnlijk in het geheel niet
bekende Bert Trautmann.
Van 1951 tot 1965 had hij, als
Duitser, het doel verdedigd van
Manchester City. Een unicum,
want tot een jaar of tien geleden
wilde Engeland nauwelijks iets
weten van buitenlandse voetbal
lers.
Trautmann kwam ook op een
hoogst merkwaardige manier in
het doel van Manchester City te
recht. Als parachutist was hij in
de oorlog door de Britten krijgs
gevangen gemaakt. In 1948 lieten
ze hem vrij. Hij bleef in Enge
land, "omdat ik thuis niets meer
te zoeken had" en om op zijn ei
gen wijze iets te doen aan wat nu
'Wiedergutmachung' heet.
Hij blonk uit bij een amateur
club en het grote Manchester City
zag wel wat in hem als opvolger
van de held Frank Swift, die er
na zestien jaar een punt achter
wilde zetten.
Toen het nieuws bekend werd,
brak er een hevig protest in Man
chester uit. Duizenden gingen de
straat op. Hoe haalde de club het
in zijn hersens om een rotmof in
het elftal te halen?
Aanvankelijk kwam Traut
mann voor de reserves van Man
chester City uit. Bij zijn eerste
wedstrijd zaten er 30.000 mensen
op de tribunes; zoveel heeft Man
chester City 2 er nooit meer ge
had.
Trautmann werd bespot, ge
hoond en uitgescholden. Hij
speelde toch rustig verder. De
stad bleef razen totde rabbi
van Manchester tussenbeide
kwam.
'De wandaden van duizenden
behoren niet op de schouders van
één te worden gelegd. Hij dient
een faire kans te krijgen om te to
nen dat hij een fatsoenlijk mens
is".
De combinatie Trautmann-
Manchester City hield veertien
jaar stand. Aan het eind was hij
net zo populair als eens Swift ge
weest was.
Trautmann, een ambassadeur
die door niemand was gezonden.
Laman
Vorige week overleed op 79-ja-
rige leeftijd een UVS-er van bij
na het eerste uur: Henk Laman.
Hij werd lid in 1920, speelde een
heel behoorlijke partij voetbal,
maar verkreeg zijn grootste be
kendheid als secretaris van zijn
club, een functie die hij 39 jaar
(tot 1964) uitoefende.
Negenendertig jaar. Zo'n hon-
detrouw tref je nog maar hoogst
zelden aan.
Laman was wars van alle op
smuk, hij timmerde hoogst on
gaarne aan de weg; een man van
weinig woorden, even bescheiden
als toegewijd en precies.
Het type van de stille werker,
maar er ontging hem niets, of het
nu de voetballerij, de cricket-af
deling of de zorg voor het club
blad was.
'Herengracht 49' was niet voor
niets jarenlang een begrip bij
UVS.
Ik weet het: hij zou dit stukje
hebben ontraden, ja, het 't liefst
met beide handen hebben tegen
gehouden. Te veel drukte en poe
ha.
Heren enkelspel, eerste ronde:
John Lloyd (Gbr)-Andreas Maurer (Wdl)
3-6, 6-3, 3-6, 6-4, 6-3. Derek Tarr (ZAf)-
Christophe Roger-Vasselin (Fra) 6-4,1-6,
6-2, 6-1. Zoltan Kuharszky (Hon)-Gene
Mayer (Vst) 7-6, 6-2, 4-6, 1-6, 8-6. Jimmy
Connors (Vst, 3)-Lloyd Bourne (Vst) 7-5,
7-5, 6-4. Kevin Curren (Zaf, ll)-Steve
Denton (Vst) 6-4, 3-6, 4-6, 7-6, 6-4 Tim
Gullikson (Vst)-Russell Simpson 7-6, 4-
6, 6-7, 6-1, 6-2. Michiel Schapers (Ndl)-
Shizas (Vst) 2-6, 6-7, 7-6, 1-2. Party we
gens invallende duisternis afgebroken.
Chris Lewis (Nzl)-Roland Stadler (Zwi)
6-3, 6-2, 6-2. Ben Testerman (Vst)-Colin
Dowdeswell (Gbr) 6-4, 6-3, 6-3. Mouka
Ozidor (Nig)-Jeff Turpin (Vst) 6-2, 7-5, 7-
6. Marty Davis (Vst)-Bruce Manson (Vst)
6-3, 7-6, 6-3. Henrik Sundström (Zwe,
geplaatst als negende)-Bernard Boileau
(Bel) 6-4, 7-6, 7-5. Stefan Edberg (Zwe)-
Brad Drewett (Aus) 6-4, 3-6, 7-6, 6-2. Ja
kob Hlasek (Zwi)-Wojtek Fibak (Pol) 7-
5, 4-6, 6-2, 6-1. Tom Gullikson (Vst)-
Hank Pfister (Vst) 6-3, 6-4, 5-7, 6-2. Hans
Schwaier (WdD-Vyay Amntraj (Ind) 6-3,
6-4, 6-2. Joakim Nvstrom (Zwe)-Tim
Wilkinson (Vst) 5-7, 7-6, 6-4, 7-5. Ivan
Lendl (Tsj, 2)-Dick Stockton (Vst) 4-6,
6-0, 6-3. 5-7, 6-4. John McEnroe (Vst, 1)-
Paul Mc Naniee (Aus) 6-4, 6-4, 6-7, 6-1.
Craig Miller-José Luis Clerc (Aus, 8)
Clerc teruggetrokken. Pavel Slozil (Tsj)
- Rolf Gehring (Wdl) 4-6. 7-6. 5-7. 2-4. af
gebroken wegens invallende duisternis.
Stephan Shaw (Gbr)-Claudio Panatta
(Ita) 6-4, 6-2, 6-4. Francisco Gonzalez
(Par)-Bnan Gottfried (Vst) 6-2, 1-6, 6-2.
6-7, 6-2. Larry Stefanski (Vst)-Tomas
Smid (Tsj. 15) 4-6, 7-6, 6-0, afgebroken
wegens invallende duisternis. Tim
Mayotte (Vst, 16)-Marcus Hocevar (Bra)
7-5, 7-6, afgebroken wegens invallende
duisternis.
UTRECHT (ANP) - De KNZB heeft dertien waterpoloërs geselecteerd
voor de Olympische Spelen van Los Angeles. Nadat de Nederlandse
ploeg vorige week als laatste eindigde in het toernooi om de Tungsrambe-
ker in Boedapest, wordt de Olympische voorbereiding deze week voort
gezet met een toernooi in Duisburg.
De Olympische ploeg wordt gevormd door: Ruud Misdorp, Tony
Buunk, Eric Noordegraaf, Nico Landeweerd, Dick Nieuwenhuizen. Aad
van Mil, Ronald van Noort, Woulie de Bic, Ed van Es, Stan van Belkum,
Anton Heiden, Remco Pielstroom en Johan Aantjes.
SAINT-GERMAIN-EN-LAYE
(GPD) - Een paar weken geleden
nog was Jean-Francois Domergue
volslagen onbekende voetbal
ler, die als voorstopper van FC
Toulouse een anonieme rol in het
Franse voetbal vervulde. Sinds zijn
twee doelpunten tegen Portugal
zaterdag is Domergue tot onderko
ning uitgeroepen en op één troon
gezet met Michel Platini, nog altijd
de absolute heerser in het rijk der
„tricolores". De twee treffers in het
Stade Velodrome van Marseille
hebben immers Frankrijk voor een
debacle behoed, want een EK-fina-
le zonder de Fransen zou ondenk
baar zijn geweest. Toch is het nog
altijd niet zeker of Jean-Francois
Domergue zijn opmerkelijk optre
den tijdens dit Europees kam
pioenschap voor landenteams
woensdagavond in het Parijse Pare
des Princes met het spelen van een
finale mag bekronen.
Vanuit Hotel Cazaudehore in
Saint-Germain-en-Laye liet de
Franse bondscoach Michel Hidal
go gisteren namelijk weten voor de
eindstrijd tegen Spanje weer een
beroep te willen doen op Manuel
Amoros. De linkerverdediger van
het nationale Franse elftal werd in
de EK-openingswedstrijd na een
door Jesper Olsen uitgelokte kop
stoot via een rode kaart voor drie
wedstrijden aan de kant gezet. Nu
die schorsing voorbij is lijkt een
rentree van „Manu" Amoros in het
Franse elftal waarschijnlijk. Mi
chel Hidalgo: „Bij een finale tellen
geen sentimenten. Amoros is een
van de beste verdedigers die wij in
Frankrijk hebben. Het zou onver
standig zijn om een speler met der
gelijke capaciteiten voor een zo be
langrijke wedstrijd als een EK-fi-
nale aan de kant te laten zitten".
Duel Schapers
gestaakt
LONDEN (GPD) - Wegens de in
vallende duisternis en de steeds
gladder wordende baan heeft Mi
chiel Schapers zijn verblijf op
Wimbledon in elk geval nog even
kunnen verlengen. Rond de klok
van negen uur werd de partij van
de Nederlandse tenniskampioen
tegen de Amerikaan Leif Shiras,
bij de stand 6-2. 6-7, 7-6 en 1-2 voor
Shiras, gisteravond gestaakt
De enige nationale mannelijke
vertegenwoordiger in Londen ser
veerde goed en liet zich ook aan
het net niet onbetuigd, hetgeen
hem de tweede set opleverde.
Daarna gaf Schapers echter een 3-
1-voorsprong uit handen tegen
Shiras, die wisselvallig acteerde en
zijn in korte tijd opgebouwde repu
tatie niet kon waarmaken. Shiras,
De finalist van het Queens Club-
toernooi, die in de eerste ronde
Ivan Lendl had uitgeschakeld en
pas tegen John McEnroe ten onder
ging na een set te hebben gewon
nen, klom dank zij die prestaties
van de 105e naar de 48ste plaats op
de wereldranglijst.
Harde taal van de Franse bonds
coach aan het adres van Jean-Fran
cois Domergue, die de laatste drie
wedstrijden Amoros meer dan uit
stekend heeft vervangen. „Heb ik
dan gezegd dat Domergue defini
tief niet speelt tegen Sparye?",
houdt Hidalgo een slag om de arm.
Domergue in plaats van de tegen
Portugal licht geblesseerd geraak
te Le Roux als voorstopper? Hidal
go: „Dat zou een van de mogelijk
heden kunnen zyn".
Jean-Francois Domergue (27)
sinds dit weekeinde de redder van
het chauvinistische voetbalvader
land, bereidt zich inmiddels voor
alsof hij morgen in het Pare des
Princes een van de uitverkoren
Franse voetballers zal zijn die te
gen Spanje mag spelen. „Inder
daad, mag spelen", aldus Domer
gue. „Begin dit jaar, voor de oefen
wedstrijd tegen Oostenrijk, werd
ik voor de eerste keer bij de natio
nale selectie gehaald."
Jean-Francois Domergue speel
de van 1975 tot 1980 voor de huidi
ge landskampioen Girondins Bor
deaux. In die vijfjaar haalde hij 107
keer het eerste elftal. Daarna ver
trok Domergue voor twee seizoe
nen naar het Noordfranse Lille,
speelde vervolgens een seizoen
voor Lyon en werd begin vorig sei
zoen aangetrokken door Toulouse.
Sinds zijn debuut in 1975 met Bor
deaux tegen Bastia speelde hij 257
wedstrijden in het Franse prof
voetbal en scoorde 33 doelpunten.
Niet onaardig voor een verdediger.
Een overwinning op Portugal
dank zij het collectief, vindt Do
mergue nog altijd, al beschouwt hij
de wedstrijd waarin uiteindelijk de
EK-finale werd bereikt als de
mooiste dag van zijn leven. De ze
ker niet ongetalenteerde Jean-
Francois Domergue heeft lang op
die dag moeten wachten. Hij ver
trok een aantal jaren geleden bij
zijn jeugdliefde Bordeaux, omdat
hij zich elders sportief kon verbete
ren. Domergue: „Spelend bij Bor
deaux, bij Lille, bij Lyon en vooral
bij Toulouse onder trainer Daniël
Jeandupeux hebben mijn ervarin
gen enorm verrijkt. Ik heb er altijd
naar gestreefd bij een vereniging
terecht te komen waar ik wat kon
leren. Mijn ambitie is nog steeds
erg groot. Wat mij betreft mogen
die vijf interlands die ik tot nu toe
speelde door nog heel wat wed
strijden gevolgd worden".
Franrijk-Sparye wordt morgen
avond in Parijs de afseheidswed-
strijd van Michel Hidalgo als
bondscoach van het Franse natio
nale team, dat hy als Europees
kampioen hoopt over te dragen
aan zijn assistent Jean Michel. De
(eventueel) laatste wedstrijd voor
Domergue zeker niet. Het Franse
elftal was voor my lange tijd als
een prachtige appel, die net iets te
hceg in de boom hing. En nu kan
ik die appel niet alleen plukken, ik
mag er nog in byten ook".
