We zijn geen gil-apen
Eddy Becker blijft het
zonnetje in (NCRV)huis
Brandpunt-eindredacteur Ton Verlind:
D W A H G 'B U I
Pret voor tien in schouwburg
Nationale
Ballet gaat
op tournee
Nog veel mis met
proef 'Dievenbal'
Haagse
Salon
Ton Verlind, de nieuwe eindredacteur van Brandpunt, tijdens een recente uitzending van de KRO. (foto gpd>
- Zelfcensuur?
„Och, ik vind dat je daar rekening
mee moet houden, dat kun je
niet maken. Ook al niet uit res
pect voor degenen die jou het
werken mogelijk maken".
Hoop
Verlind: „Ik geef toe dat het moei
lijk te omschrijven is wat nu het
katholieke van Brandpunt is. Er
bestaat geen nauwkeurig lijstje
met criteria. Je zou kunnen zeg
gen dat wij niet kiezen voor de
pessimistische benadering. Bij
voorbeeld ons programma
Brandpunt in de Markt. Wij ge
ven voorbeelden van hoe inven
tieve mensen uit de vervelende
positie kunnen komen waar ze
door de economische crisis in
verzeild zijn geraakt. Wij gaan uit
van de hoop en we werken van
uit respect voor andermans op
vattingen. Brandpunt in de
Markt betekent voor ons funda
mentele informatie geven, maar
zo dat de mensen niet schrikken
en toch blijven kijken. En gemid
deld kijken 2,3 miljoen mensen,
dus dat lukt blijkbaar".
„Ik ben te bescheiden om te vin
den dat er elke Brandpunt-uit
zending een camera op Ton Ver
lind gezet wordt om te registre
ren wat Ton Verlind ergens van
vindt. De tijd van het geheven
vingertje is voorbij. De mensen
vinden het niet interessant om
de mening te horen van een wil
lekeurige Brandpunt-redacteur.
Ook zonder die commentaren
kunnen wij onze identiteit wel
waarmaken: door de onderwerp
keuze, door onze aanpak en door
de teneur van onze interviews".
Verlind meent dat de vergelijking
met het „oude", grensverleggen
de, nieuwsmakende Brandpunt
niet terecht is.
Gepikeerd: „Wanneer ik dan ie
mand van dertig jaar hoor zeg
gen dat Brandpunt vroeger zo
veel beter was, denk ik maar: dat
kun jij nooit gezien hebben. Dat
was de tijd dat de Brandpunt-re
dacteuren als eersten overal met
het vliegtuig naar toe gingen.
Wanneer ze terug kwamen moes
ten ze een soort persconferentie
op Schiphol geven. Toen was dat
zo ongeveer de enige echte ac
tualiteitenrubriek. Alles was
nieuw, alles was controversieel.
Elk onderwerp was grensverleg
gend en ik geloof er niks van dat
die zogenaamde grensverleggen
de taak nu alleen maar door de
andere omroepen wordt waarge
nomen. De voorlichter valt Ver
lind bij: „Brandpunt is helemaal
niet zo braaf en zo risicoloos,
maar we zijn wèl degelijk".
Maar gaan jullie dan ook door
met die enorme hoeveelheid en
quêtes? Brandpunt lijkt wel een
onderzoeksbureau in plaats van
een opiniërende rubriek.
„Ja, wij vinden het bijvoorbeeld
zeer relevant hoe de CDA-kiezer
reageert op het kabinetsbesluit
over de plaatsing van kruis-
vluchtwapens".
Verlind vindt het net nodig dat
Brandpunt een standpunt in
neemt over de kruisraketten of
over de kortingen in het 1-juli-
pakket. „Wij willen wel laten
zien wat zo'n korting voor een
gezin betekent en we laten dan
een minister en een vakbonds
man voor de camera reageren
De kijker zal het een zorg wezen
hoe Brandpunt daarover denkt
Wy zullen zeker ook geen partij
politicus elke week laten zeggen
wat de mensen moeten vinden.
Zeker niet in die vorm zoals Ach
ter het Nieuws met Marcel
Dam. Wanneer je de plannen
alle omroepen voor het niei
seizoen bekijkt, kun je constate
ren dat het informatieaanbod zo
wat verdubbeld wordt. Iedereen
begint met middag-nieuws
shows. Koos Postema komt te
rug, er komt een extra-Journaaj
bij. AVRO's Televizier komt op
een vroeger tijdstip te zitten en
krijgt een lichter en gevarieerder
karakter. En ik zie, maar dan filo
sofeer ik een beetje zonder dat
we daar grondig met de redactie
over hebben gepraat, een reden
te meer om met Brandpunt wat
meer de diepte in te gaan. Wij
moeten bekijken of we op dat
luchtiger pakket geen aanvulling
moeten geven. Niet alleen even
goed blijven als we al waren,
maar nóg beter proberen te wor
den. Structureler met bepaalde
thema's aan de slag gaan. Niet
zoals Aktua-TV van de TROS
werken met heftige emoties die
zwak onderbouwd worden".
Ton Verlind vindt dat Brandpunt
een reputatie van betrouwbaar
heid heeft opgebouwd. De nieu
we eindredacteur wil op die ma
nier verder gaan. „We moeten
onze signatuur vasthouden,
maar we moeten de kijkers wel
meer frapperen. Bij de kapper
moet Brandpunt vaker onder
werp van gesprek worden, meer
dan nu".
Eddy Becker: tijd voor wat
ZATERDAG 16 JUNI 1984
Radio - tv kunst
HILVERSUM (GPD) - Ad
Langebent heeft een opvol
ger gekregen. Ton Verlind
(34), geboren en getogen in
het Brabantse Etten-Leur, is
de nieuwe eindredacteur van
KRO's actualiteitenprogram
ma Brandpunt.
Hij beschouwt zichzelf van
„dezelfde journalistieke
school als Langebent" en dus
zal er voorlopig niet veel ver
anderen. Brandpunt blijft op
serieuze wijze gedegen infor
matie verschaffen. Hij vindt
dat zijn rubriek betrouwbaar
moet blijven en niet moet
meehobbelen met de opper
vlakkigheid die gemeengoed
geworden schijnt. „Wij zijn
niet van die gil-apen".
door
Will Triems
De journalistiek interesseerde Ver-
lind blijkbaar al heel vroeg, want
op zijn veertiende („Dat kan ik
- bewijzen") publiceerde het dag
blad De Stem voor het eerst ko-
pij van de Etten-Leurse corres
pondent. Na een vijftal jaren bij
dezelfde krant te hebben ge
werkt kreeg hij contacten met de
TROS en ging voor die omroep
werken bij het radioactualitei
tenprogramma. In 1978 maakte
hij de overstap naar de KRO-tele-
visie en na vijf jaar Brandpunt is
hij nu dus opvolger van KRO's
eigen goeroe Ad Langebent.
Ontspannen lachend achter het bu
reau in zijn eigen kamer naast de
redactieruimte wijst hij op die te
rugkerende periodes van vijf
jaar: „Vijf jaar krant, vijf jaar
TROS, vijf jaar Brandpunt-re
dacteur, dus je kunt uitrekenen
hoe lang ik dit zal blijven doen".
„Ik beschouw de regionale journa
listiek als een uitstekende leer
school om alle grondbeginselen
onder de knie te krijgen. Je leert
keihard werken, zeker op zo'n
eenmanspost in de regio en je
leert frustraties verwerken. Je
laat je niet zo snel meer ontmoe
digen wanneer er iets tegen-
loopt".
- Hoe katholiek is Brandpunt en
hoe katholiek is Ton Verlind?
De verplicht aanwezige KRO-voor-
lichter en de nieuwe eindredac
teur gaan er eens voor zitten: dit
is ten slotte een vraag die ver
wacht werd en die ze al zo vaak
hebben pogen te beantwoorden.
In die beantwoording blijkt pas
goed hoe uiterst voorzichtig de
beide heren zich opstellen.
Verlind: „Ik heb een katholieke
opvoeding gehad. Dat wil niet
zeggen dat ik elke week naar de
kerk ga, maar het betekent wel
dat ik geen wrok voel, geen af
stand heb genomen van het tra
ditionele katholicisme. Maar dat
wil ook weer niet zeggen dat ik
vind dat binnen die katholieke
kerk alles optimaal is geregeld".
De gesprekspartner van de afde
ling Voorlichting wijst er op dat
de KRO hard werkt om de bin
ding met de katholieken in Ne
derland te versterken, om de
banden aan te halen zoals hij het
uitdrukt. Hij vertelt dat de KRO
weer strakkere normen hanteert
bij het aanstellen van personeel.
„Er wordt weer een zorgvuldiger
personeelsbeleid gevoerd. Het is
ondenkbaar dat we bijvoorbeeld
journalisten aannemen die geen
affiniteit hebben met het katholi-
cisme of die daar bewust afstand
Elke uitzending van Brandpunt
eindigt met een grap, of beter ge
zegd grapje. Een knipoogje naar
de actualiteit zonder mensen te
shockeren. (Bijvoorbeeld na de
overstroming van de rivier de
Maas in Limburg: „Ik dacht dat
Limburg met carnaval al onder
gelopen was". Resultaat 16 woe
dende reacties.
En wanneer er dan boze brieven
van kijkers komen of zelfs opzeg
gingen van lichtgeraakte zware
katholieken, schrijft Ton Verlind
een brief aan de bedankers.
Kees Musters (38) staat maar zelden met beide be
nen op de grond. Hij is Nederlands, Europees en
wereldkampioen zweefvliegen en in het dagelijks
leven piloot op een Boeing 737 van Transavia.
Gisteren is hij afgereisd naar Vinon in de
zuidelijke Franse Alpen. Daar gaat hij zijn Euro
pese titel verdedigen.
Hij is geboren in Tilburg maar woont al geruime
tijd in Alphen aan den Rijn, vanwege de nabij
heid van Schiphol
Bij al dat verkeer in hoger sferen kan er geen spra
ke zijn van regelmatig tv-kijken. Maar als hij
thuis is, staat de beeldbuis vaak aan. Kees Mus
ters vermoedt dat het tijd wordt een video aan te
schaffen.
Ingeklemd tussen de bijna ge
heel verregende nationale
zweefvliegkampioenschap-
pen en de naderende Europe
se kampioenschappen zit nog
een krap weekje om wat tv te
kijken. Door gebrek aan wed
strijddagen behoud ik de Ne
derlandse titel tot volgend
jaar, ondanks een vijfde
plaats in het klassement.
Zaterdag 9 juni miste ik de
prijsuitreiking en het eind-
feest door ziekte. Een aardige
gelegenheid om mezelf dan
maar te verwennen met een
ruime portie tv. Om eerst
even mijn persoonlijke
smaak te omschrijven: ik
houd van Koot en Bie, Urba-
nus en Freek de Jonge. Ik
verafschuw series als Dallas,
Dynasty en Falcon Crest (ver
zamelnaam: Dallasty Crest),
alsmede elke tv-quiz. Mijn fa
voriete omroep is de VPRO,
de vervelendste is de EO.
Zaterdagavond waren achter
eenvolgens twee bejaarde'
films te zien. 'Silk stockings'
met Fred Astaire en zowaar
onze eigen Wim Sonnevels
gaf het nodige zoetsappige,
nostalgische vermaak. Ou
derwets ongecompliceerd,
met een karikatuur van de
Russische maatschappij
stammend uit de koude oor
log, die helaas een kern van
waarheid bevatte. Daar te
genover een als ideaal afge
schilderd, kapitalistische we
reld. Als slot uiteraard een
hereniging van beide gelief
den. Eind goed al goed.
Na
kleine pauze volgde op
het andere net 'White heat'.
Deze nachtfilm eindigt ook al
geweldig: aan het slot zijn al
le misdadigers dood, de
grootste boef als laatste met
Kees Musters. (foto Wlm Dijkman)
een grote explosie. Dat waren
nog eens mooie tijden!
De volgende dag (zondag) heb
ik vanzelfsprekend gekeken
naar de tennisfinale in Frank
rijk. Geweldig om te zien hoe
na twee sets een eigenlijk al
besliste wedstrijd zo'n wen
ding kan krijgen. Als ik naar
het prijzengeld kijk, denk ik
toch wel eens bij mezelf: ik
heb de verkeerde sport geko
zen. Met zweefvliegen is geen
cent te verdienen, het kost al
leen maar geld. Maar daar
door blijft het waarschijnlijk
ook leuk.
Na de tennisfinale gegeten en
afgewassen. Gezellig een
slokje wijn en de tv even uit
Daarna zag ik nog een staar
tje van het American Foot-
ball-programma. Ik heb dat
al vaker gezien, ook in de
Verenigde Staten. Het is daar
populairder dan bij ons het
Europese voetbal. Ons voet
bal heet daar 'soccer* en
wordt door velen gezien als
een sport voor oude dames.
Nou ja, alles is relatief. Het
gaat wel niet zo ruw hier,
maar onze voetballers lopen
er ook niet zo geharnast bij.
Het slot van de avond heb ik
gevuld met weer een oude
film. Ditmaal 'Birds' van
Hitchcock. Ik had de film
vroeger al in de bioscoop ge
zien. Ditmaal was hij omge
doopt tot 'Die Vogel' en uiter
aard nagesynchroniseerd. Ze
doen dat erg perfect, maar
het blijft vreemd. Vooral in
bijvoorbeeld een western.
Het is raar als je John Wayne
"hande hoch" hoort roepen.
De Duitsers zelf weten geluk
kig niet beter.
Maandagavond geen tv gezien.
Ik had een late vlucht naar
Portugal uit te voeren.
Dinsdag was een zwarte dag. Er
was maar één item op het
journaal dat tot mij door
drong: ik zag hoe één van
mijn beste vrienden uit zijn
woning werd gedragen: de
restauranthouder van mijn
thuisveld Teriet. Neergescho
ten met zijn vrouw en zus.
Onbegrijpelijk, afschuwelijk.
Alleen in oude films zijn het
de misdadigers die worden
neergeschoten. In de
werkelijkheid zijn het vaak
de onschuldigen... De tv bleef
aan, maar ik kon mij later
niet meer herinneren wat
voor programma te zien was.
De rest van de week kenmerkte
zich door chronisch tijdge
brek. Geen tv kijken dus. Ge
lukkig interesseren de Euro
pese Kampioenschappen
voetbal mij hoegenaamd niet.
Bc^ga straks naar mijn eigen
KEES MUSTERS
(GPD) - Hij is goed in kwisspelen
in het land, trekt naar perso-
neelsavonden en piaakt als pre
sentator zelfs met 'redelijke re
gelmaat' een uitstapje naar mo
deshows. Opgeruimd en stra
lend, het zonnetje in huis als de
NCRV op de televisie is. Eddy
Becker is sinds 1970 veel op de
buis, nadat hij al in 1966 begon
nen was bij Veronica-radio.
Het gaat hem goed, hij heeft veel
werk, denkt dat hij als presenta
tor „een van de goedkoopste" is
en hanteert als stopkreet: „Ik
mag niet klagen en ik wil niet
klagen, er zijn geen obstakels".
Daarna produceert hij een harte
lijke, niet geacteerde lach en zegt
iets aardigs tegen zijn vrouw.
Ter verklaring vervolgens: „We
zijn al 17 jaar getrouwd. Dat
schijnt een unicum te zijn, maar
we hebben nog wel dertig jaar
voor de boeg". Ze spreekt het
niet tegen.
Eddy Becker (37) zit goed in zijn
woonplaats Hilversum. De
NCRV koestert hem. Becker ver
zekert overigens met enige
plechtstatigheid dat het vertrek
van collega Ted de Braak naar de
KRO-televisie niets te maken
heeft met de omstandigheid dat
hij straks met dubbele frequen
tie een nieuw programma mag
doen. Dat was al anderhalve
maand eerder besloten, vertelt
hij.
'Kwistig met Muziek' verdwijnt en
maakt plaats voor 13 uitzendin
gen 50 minuten van de Eddy
Becker Show. Twee keer per
maand en dat is iets uitzonder
lijks. Becker heeft er een vracht
werk aan. Deze maand bereist hij
een keer of acht in hoog tempo
door
Jacques d'Ancona
het land om in een aantal voor
ronden de kandidaten uit te zoe
ken voor de show. Dat gebeurt in
wedstrijdvorm, maar in feite zijn
het audities.
De NCRV gaat zoeken naar sho
wattracties, mensen die als ama
teur of beginnend professional
iets presteren. Dat mag op uit
eenlopend gebied zijn: van goo
chelen tot antipodewerk, kunst
fluiten of kunstknippen, mits het
kwaliteit heeft.
„We willen een duidelijke presen
tatie van wat er leeft, ook op het
gebied van het variété. Het is
geen talentei\jacht, al is er aan
het slot van de reeks wel een tro
fee aan verbonden. Het redactie
team stelt 't op prijs dat ik bij de
selectie nauw betrokken ben en
dat vind ik zelf prettig. Ik ken de
mensen dan al een beetje als we
straks de programma's gaan ma
ken in De Lievekamp in Oss",
motiveert Becker zijn aandeel.
Het is razend veel werk, want ze
gaan niet over het ijs van één zo
mernacht. Van de voorronden
worden video's gemaakt en Bec
ker gaat die thuis nog eens rustig
bekijken, want de kandidaten
moeten zijn tv-show maken. Wie
wint in de voorronde kan er ab
soluut niet zeker van zijn dat er
een plaats wordt gereserveerd in
de tv-uitzending. Dat hangt hele
maal af van de kwaliteit. Van de
2000 aanmeldingen valt uiteinde
lijk 95 procent af.
Hoe het programma er uit komt te
zien wordt in de NCRV-burelen
nog druk besproken. Misschien
komt er een eindspel; in elk ge
val geen grote showstar. Wel
komt de bekende groep 8-plus
terug, een van de pilaren van
'Kwistig met Muziek'.
Waarom gaat dat programma ei
genlijk weg? Was het niet leuk
meer?
Eddy Becker „Juist wèl. Net als
destijds met de Eddy Go Round
Show stoppen we na vijfjaar op
het hoogtepunt, al klinkt het pre
tentieus om dat van jezelf te zeg
gen. Nu vinden de mensen het
jammer dat het ophoudt. De
waardering ligt met 73-74 lekker
hoog, maar in gezamenlijk over
leg zoeken we binnen de NCRV
iets anders. Het is goed dat de
mensen een plezierige herinne
ring overhouden aan 'Kwistig'.
Dat werkt verfrissend".
Vervolgens pakt hij zijn agenda na
een alarmerend telefoontje met
het verzoek of hij bereid is een
winkelcentrum met zijn aanwe
zigheid te vereren. „Voor een
groot project is weinig ruimte,
maar dit lukt nog wel", lacht de
presentator.
Met Split Britches Company en Bloolips
Het Leidse Festival of Fools met op
tredens van The Split Britches
Company en Bloolips op 15 juni in
de Leidse schouwburg.
LEIDEN - Eigenlijk is het niks
voor in de schouwburg, zo'n
fooisprogramma. Te netjes, te
stijf, te krullerig. Maar als de
fools hun gekte maar genoeg
uitbuiten, maakt de omgeving
niet meer uit. Die vergeet je
dan gewoon. De drie vrouwen
uit de Verenigde Staten - direct
from Palm Springs, Florida, or
some place like that - die sa
men the Split Britches Compa
ny vormen, zijn daar goed en
gek genoeg voor.
Hun programma heet 'The beau
ty and the beast', ooit ook
verfilmd door Jean Cocteau.
Bij hen is het het verhaal van
een jiddische vader, -schmuck
-, die voor zijn dochter een roos
gaat plukken. Een beestmens
neemt hem gevangen en laat
hem vrjj in ruil voor zijn doch
ter, de beauty. Met haar wil hij
trouwen. Dat verhaal is niet
meer dan een rode draad, die
Vaak hopeloos in de knoop
raakt. Zo denkt het beestmens
dat hij eigenlijk James Dean is
en de beauty ziet zichzelf als
Katherine Hepburn. Van beide
sterren worden sterke imita
ties gebracht. Dan is er nog een
heilssoldate, die bij het lezen
van een passage uit Macbeth
hevig opgewonden raakt.
Een archaisch soort Engels is
vaak de voertaal in de voorstel
ling. De drie leden van Split
Britches hanteren die taal vir
tuoos om er allerlei woord
grappen mee uit te halen. Maar
ook met hun mimiek kregen ze
de zaal aan hun voeten.
Na de pauze kwam Bloolips. Zes
bevallige heren, die een soort
theater brengen dat men aan
de overkant van de oceaan
'gay', en bij ons 'flikkertheater'
noemt. Een programma met
veel glitter, bizarre kostuums,
verleidelijke knipoogjes en
pruilmondjes.
Het programma kwam nogal
traag op gang, waardoor de
aanstellerigheid overheerste.
Al was de Banana Song - uiter
aard over dat soort bananen
dat niet aan bomen pleegt te
groeien - een prachtig num
mer. We moeten oppassen met
dit soort nummers. Straks krij
gen we nog een slechte naam,
zeiden ze met zelfspot.
In het tweede deel kwamen ze
echt goed los. Een sterke tap
dans op 'In the mood' en een
prachtig verbeelding van prin
ses Salomé, die de dans met ze
ven sluiers opvoert om van een
Herodes met spraakgebrek het
hoofd van Johannes de Doper
te krijgen.
Beide groepen mochten pas na
toegiften het podium verlaten.
ARIÉJAN KORTEWEG
AMSTERDAM (ANP) - Het Natio
nale Ballet zal in de maanden ju
ni en juli een reeks voorstellin
gen van balletten van Hans van
Manen geven in Londen en in
verschillende plaatsen in Israël.
Van maandag 18 tot en met zater
dag 23 juni presenteert het Natio
nale Ballet in The London Coli
seum een serie van zeven voor
stellingen. De tournee naar Lon
den wordt mede mogelijk ge
maakt door een speciale subsidie
van het ministerie van Welzijn,
Volksgezondheid en Cultuur.
Het balletgezelschap vertrekt op
dinsdag 10 juli voor een tournee
van twee weken naar Israël. In
totaal worden negen voorstellin
gen gegeven van balletten van
Hans van Manen in de steden Tel
Aviv, Haifa, Jeruzalem en in
twee kibbutzen. Deze tournee
vindt plaats zonder extra over
heidssteun.
Proefvoorstelling van 'Het Dieven
bal' van Jean Anouilh door de to
neelgroep van het Bonaventura
College. Gezien op 15 juni in het
gebouw Burggravenlaan. Aldaar
nog te zien: 19 en 20 juni en op 21
en 22 juni in de Mariènpoelstraat.
LEIDEN - 'Het Dievenbal' van
Jean Anouilh belooft in de uit
voering van het Bonaventura
College een zeer kluchtig blij
spel te worden. Gisteravond
had een 'aangeklede' proef
voorstelling plaats, waaruit
bleek, dat het verhaaltje een
groot aantal spelers verlangt
en vele verkleedpartijen moge
lijk maakt.
De resterende dagen tot de pre
mière zal heel wat werk verzet
moeten worden, want op de
souffieuse wordt nog ontoe
laatbaar veel een beroep ge
daan. Er ging ook veel mis in
de enscenering van het geheel.
Dat komt waarschijnlijk door
dat men de vrij kleine toneel
ruimte veel te vol heeft gezet
met grote, niet-funetionele
meubelstukken. Tweemaal bij
voorbeeld vielen de kaarsen
van de kandelaber om en vie
len mensen bijna van het to
neel, omdat te veel personen
op een te kleine ruimte opeen
gepakt staan.
Regisseuse Margje Tang Yuk
moet er steeds op blijven letten
dat de spelers hun enthousias
me niet in irritante overdrij
ving laten omslaan. Dat gevaar
ligt namelijk bij enkelen van
de in totaal zestien spelers op
de loer. Schijn en werkelijk
heid lopen in deze 'comédie-
ballet' een beetje ingewikkeld
door elkaar. En door een ver
liefdheid wordt het allemaal
aanzienlijk moeilijker. Hoe dat
nu precies zit, kan men in de
komende week het beste zelf
gaan bekijken.
WIJNAND ZEILSTRA
DEN HAAG (ANP) - De
Haagse Salon wordt van 1 tot 23
juli gehouden in de ruimten van
de Haagse kunstenaarsvereni
gingen Pulchri Studio, Haagse
Kunstkring en Arti et Industriae.
De drie hebben het initatief ge
nomen voor het opnieuw instel
len van de expositie van werken
van hun kunstenaars-leden en
van beelende kunstenaars uit de
regio Den Haag.
Per kunstenaar kunnen drie
werken worden ingestuurd. Na
dat en toelatingscommissie haar
werk heeft gedaan, treedt een on
afhankelijke jury aan voor de
beoordeling. Zij kent onder meer
de drie prijzen van elk 5000 gul
den toe. Ingezonden kunnen
worden: schilderijen, tekenin
gen, grafiek, ruimtelijk werk en
fotografie. Toegepaste kunst en
gebruikskeramiek worden niet
toegelaten.
