W
Woensdrecht reageert
verdeeld op vredeskamp
Brandbom en scheldpartijen
joegen activisten niet weg
KISEVEERS
DE TIJD
DONDERDAG 5 APRIL 1984
Interessante vraag: bestaat een ko
ningin zonder fotografie? Of wordt
ze dan, net als Hari Kumar in de
serie 'De parel in de kroon' onzicht
baar voor haar omgeving? Een 'no
nentity', zoals dat zo fraai in het
Engels heet? In het Nationaal Fo
toalbum 'Juliana 75', waarin 250
foto's, of beter gezegd: kiekjes zijn
samengebracht van 'zomaar men
sen' die met hun eigen camera of
boxje de koningin hebben gefoto
grafeerd buiten het circuit van de
officiële persfotografen om, be
schrijft de heer W. Meijer uit Wor-
merveer dat gevoel als volgt:
,Als je daar dan bent en een foto
maakt gaat er wel wat door je
heen. Is ze het nu echt? Kijkt ze
naar mij? Je ziet de koninklijke fa
milie alleen maar op foto's en op de
televisie. Maar als je dan langs het
bordes loopt, dan krijg je een ge
voel van: Ze bestaan écht!"
De samenstelster van het boek, Mies
Bouwman, heeft onder de naam M.
Timp-Bouwman, Blaricum, ook
nog een kiekje uit het familiealbum
voor het boek geleverd. De foto da
teert van 30 april 1952. Mies Bouw
man schrijft erbij:
„Na afloop van de eerste televisie
reportage van het défilé op Soest-
dijk zouden enkelen van ons aan de
koningin worden voorgesteld.
Daarvoor moesten we in de rij
gaan staan, we waren lacherig ge
spannen. Een hoffunctionaris fluis
terde nog snel dat we onder geen
beding als eerste onze hand moch
ten uitsteken.
Toen was het zover.
,JMevrouw Bouwman", lachte
„ik ken u van de televisie".
En ik lachte terug, vergat de
structie, stak mijn hand uit en z
,Jk U óók Majesteit".
Die ontmoeting was in feite heel pi
kant: Juliana was toen al 3,5 jaar
koningin, Mies (die ik jaren later
eens in een gedicht gekarakteri
seerd heb als 'de broekpakkoningin
van Nederland') was nog maar
nauwelijks op weg naar haar im
mense populariteit die haar tot 'de
ongekroonde koningin van Neder
land' zou maken. Want de televisie
was op die 30e april 1952 pas zeven
maanden en met mondjesmaat in
ons midden, het aantal televisietoe
stellen in Nederland zal de 5000
niet overschreden hebben (pas op 1
januari 1953 waren het er 9000).
'Open het dorp' zou nog tien jaar
op zich laten wachten. Die eerste re
portages met drie camera's van het
defllé verliep overigens niet vlekke
loos, schrijft Bert van der Veer in
'Grepen uit een kwart eeuw TV in
Nederland':
„De 14-jarige prinses Beatrix was
even binnen op de tv naar het défilé
gaan kijken en vertelde, terug op
het bordes, haar vader hoe het eruit
zag. Maar er stond een microfoon
open en heet Nederland luisterde
mee. „Oh, het was om je ziek te la
chen wat je allemaal hoorde. Je
hoorde de wachtende mensen alle
maal lelijke woorden zeggen omdat
zij zo lang moesten wachten".
Maar goed, zowel de heer Meijer als
mevrouw Timp blijken de koningin
eigenlijk alleen van de foto's en de
televisie te hebben gekend, van
daar die gedachte dat een konin
gin 'als zodanig' zonder beeltenis
sen in feite niet bestaat. Daarom is
het 'menselijk' gezien nog wel be
grijpelijk dat koningin en prinses
Juliana niet van fotografen hield,
maar is hetkoninklijkgezien niet
erg verstandig. A. C. Brandsma uit
's-Gravenhage meldt bijvoorbeeld
dat prinses Juliana een keer, toen
zij door fotografen werd omgeven,
geirriteerd had uitgeroepen: „He
ren, heren, heeft u nu nóg niets ge
leerd?"
Het aardige is intussen dat 'het
volk' zelf die behoefte aan privacy
soms loepzuiver aanvoelt. Van de
250 opgenomen foto's is er maar
één uit Baarn, waar Juliana vroe
ger en nu toch dikwijls loopt te win
kelen. Kans te over voor een onge
dwongen kiekje, zou je menen,
maar ten eerste nemen de inwoners
van Baarn natuurlijk hun fototoe
stel niet meer als ze gaan winkelen
(dat doe je alleen als 'de koningin
komt'), en ten tweede schrijft me
vrouw G. H. Grootendorst-Doorne
kamp uit Baarn: „We vinden het
fijn dat ze zich thuisvoelt in Baarn
en gunnen haar dat gezellige win
kelen van harte: memand van ons
haalt het in zijn hoofd haar dan te
fotograferen. De foto's die wij had
den willen nemen, bewaren we dan
ook als dierbare herinneringen in
ons hoofd. Dat ik toch een foto van
haar durfde maken komt, omdat
zij bij die gelegenheid officieel in
Baarn was".
En de heer (of mevrouw) B. Dem-
mink uit Eindhoven schrijft bij de
ingestuurde foto uit Portofino,
1958:
„We waren verrukt toen wij op
vakantie in Portofino in het haven
tje de Piet Hein en de Groene
Draeck ontdekten. Even later za
gen we de koningin onbevangen, en
volgens haar ook zonder op te val
len, neuzen tussen de kraampjes
met snuisterijen. Ze was met een
paar vriendinnen die zoiets zeiden
als: „Och, dat is niet veel zaaks".
Maar de koningin antwoordde
Als je een stel dochtets hebt weetje
dat ze die kettingen erg leuk vin
den". Omdat ik haar die heerlijke
vrijheid gunde, heb ik haar toen op
de rug gefotografeerd"
Voor de een is het een teken van hoop, voor de ander
een poel des verderfs: het Vredesaktiekamp (VAK) in
Woensdrecht. Zeven maanden geleden groeven de
bewoners zich in en ze staan er nog steeds, de tenten,
barakken, een bus en andere onderkomens. Ondanks
een stevige najaarsstorm en een poging van het colle
ge van B en W om zeven van die bouwsels te laten
slopen.
Een poging overigens die voorlopig op niets is uitgelopen. De wieken
van de windmolen, een van de 'bedreigde' objecten, draaien nog
steeds in het rond. Tot ergernis van menig Woensdrechtenaar die in
het verleden zijn zelfgebouwde duivenhok ten prooi zag vallen aan
de strenge bouwvoorschriften die burgemeester Jan de Leeuw de
bijnaam van Jan de Sloper opleverden.
Apathie
Het Vredesaktiekamp, met de nadruk op aktie, is en blijft een vreem
de eend in de Woensdrechtse bijt. Het apies kijken door de Woens-
drechtenaren in de eerste weken van het bestaan van het kamp
heeft, zo lijkt het althans, plaats gemaakt voor een soort apathie. Al
zijn er mensen die hun woede, tegen wat dan ook, afreageren op het
kamp en zijn bewoners. Dat uit zich in bedreigingen of soms in het
gooien met brandbommen. In enkele gevallen vervoegden boze
mensen zich bij de bewoners van het kamp om verhaal te halen.
Want acties bij de luchtmachtbasis, of die nu wel of niet door de
mensen van het Vredesaktiekamp worden uitgevoerd, vallen niet
altijd even goed.
Zoals enkele weken geleden, toen een actie voor de poort van de
basis het zweefvliegers van de Westbrabantse Aero Club onnmoge-
lijk maakte hun sport te beoefenen. Met de militaire autoriteiten
zijn afspraken gemaakt dat als demonstranten de basis belegeren,
de vliegers dan niet de lucht in zullen gaan. En dat steekt. En op
diezelfde dag waren ook de bouwers van carnavalswagens boos
omdat hun pronkstukken onbereikbaar op het terrein van de basis
stonden.
Provocerend bord bij de toegang tot het kamp: antwoord op de hoon van boorbijgangers. (fotoGPDi
Het Vredesaktiekamp is gelegen
op een industrieterrein. En dat
is een doorn in het oog van de
ongeveer 25 'captains of indus
try' die daar hun bedrijven
hebben. Die hebben van B en
W geëist dat die de vergunning
van het VAK intrekken. Voor-
"lopig zal dat niet gebeuren om
dat niet aangetoond is dat de
activisten schade berokkenen.
En dat is juist waar de onder
nemers bang voor zijn. Ze vre
zen deze zomer een toeloop
van tienduizenden demon
stranten die bij een confronta
tie met de politie het industrie
terrein op vluchten. Maar de
ondernemers gaan voorbij aan
het feit dat die demonstranten
niet voor het VAK naar Woens
drecht komen, maar om een
eventuele plaatsing van 48
kruisraketten tegen te gaan.
Vrije dagen
Maar er is meer. Zo liet de heer
Baartmans (woordvoerder van
de plaatselijke ondernemers)
weten dat het kamp 'erg demo
raliserend' voor de werkne
mers is, die er elkë dag op hun
fietsje langsrijden. „Als ik in
zo'n kamp zou willen gaan, dan
moet ik vrije dagen opnemen.
En het is één grote vuilnis
belt". De kans is groot dat als
de kruisvluchtwapens er ko
men, veel zakenlieden op het
industrieterrein geen last meer
zullen hebben van het VAK
omdat ze dan zelf het veld
moeten ruimen. Volgens het
IKV komt er met de raketten
ook nucleaire minutie mee. Er
wordt rekening gehouden met
de bouw van een kernwapen-
opslagplaats voor ongeveer
zestig kernbommen. Als dat zo
is, zal in een straal van 600 me
ter om de opslagplaats elke be
bouwing verboden zijn.
Het zal duidelijk zijn dat toleran
tie van mensen die het kamp
met argusogen bekijken haar
grenzen kent. Al doen veel par
tijen hun best om net te doen
alsof het allemaal pais en vree
is. Zo werd het gooien van een
brandbom op een van de ten
ten lange tijd geheim gehou
den uit vrees voor een herha
ling. Waar de activisten wel
voor willen uitkomen, en waar
ze verder geen moeite mee zeg
gen te hebben, is dat er ge
scholden wordt. De meeste
scheldwoorden die ze naar hun
hoofd geslingerd krijgen zijn
van stapvoets langsrijdende
automobilisten. 'Rooie zwij
nen', wordt er soms geroepen.
En ook veel gehoord is de op
merking 'moet je niet
werken?'. Die opmerkingen
moe hebben de activisten aan
de ingang van het kamp een
bord geplaatst waarop ze mee
delen dat 'ze werken voor ont
wapening'.
Broodwinning
Er zijn Woensdrechtenaren die
verwachten dat naarmate het
tijdstip van een eventuele
plaatsing dichterbij komt, de
tolerantie jegens de VAK-men-
sen minder zal worden. Een
van hen is pater Alexander, de
pastor van Hoogerheide. „De
mensen hier zeggen: het lijkt
wel of wij de schuld zijn. Er
wordt nogal mokkend gespro
ken over het aktiekamp. Ze
moeten daar gaan uitkijken. Er
zijn al eens mensen uit het
dorp naar toe gegaan als iets ze
niet aanstond. Hier zijn er ook
veel tegen de raketten, maar
ook tegen het geloeder, zoals
ze dat hier noemen, op het
kamp. Het steekt ze ook dat er
zonder vergunning maar raak
gebouwd kan worden. Kijk, ik
denk dat het onze taak is, als al
die mensen de komende maan
den komen, te zeggen: protes
teren, oké, maar doe het in stil
te, ga niet op de weg liggen of
iets dergelijks, want dat zal het
volk hier zeker afwijzen".
Er is nog iets dat de actievoer
ders volgens de pastor over het
hoofd zien: de broodwinning
van de Woensdrechtenaren.
„Kijk, die mensen op het vre
deskamp komen hier niet van
daan. Maar ze komen bij al die
protesten wel aan iets wat de
bevolking zeer na aan het hart
ligt. Het vliegveld is iets van
Hoogerheide en Woensdrecht,
daar verdienen vele gezinnen
hun dagelijks brood. En het
komen aan die boterham kan
grote antipathieën teweeg
brengen".
De in Woensdrecht en Hooger
heide wonende militairen voe
len zich persoonlijk aangespro
ken door de acties bij de basis.
Het heeft ook maar kort ge
duurd dat de basisleiding
prikacties van vredesactivisten
op de basis als ludiek be
schouwde. De krampachtige
houding van de autoriteiten
om toch vooral maar niet te
provoceren veranderde toen
bleek dat het de activisten
ernst was met het verzet tegen
kruisraketten en het militaris
me in het algemeen. De aan
vankelijk gematigde opstelling
maakte maanden geleden
plaats voor de grimmige
werkelijkheid van NAVO-prik-
keldraad, dat de basis nu af
schermt tegen indringers.
Maar zelfs dat verhindert niet
dat vredesactivisten er nog re
gelmatig binnendringen om
gebouwen en weggetjes in
kaart te brengen. Want ze heb
ben vorig jaar al aangekondigd
dat ze eventueel daadwerkelijk
de basis zullen bezetten.
Overleefd
Het typische is, zo zeggen de
kampbewoners, dat de meeste
activiteiten die op en rond de
basis plaatsvinden helemaal
niet door hen worden bedacht
en uitgevoerd. En dat er dus
helemaal geen reden is hun de
overlast die daar het gevolg
van is, te verwijten. Soms zijn
het de steungroepen van het
kamp die een actie organise
ren. Of zomaar groeperingen
die tijdens een demonstratie
de basis en het Vredesaktie
kamp aandoen. Het is voor een
buitenstaander moeilijk te ge
loven dat die VAK-mensen 'die
de hele dag tijd hebben om
plannen te beramen' zich in
veel gevallen afzijdig zeggen te
houden. En soms is het ook zo
dat mensen van het kamp tij
dens acties van 'derden' door
politie of marechaussee zijn
aangehouden. Maar die doen
dan. zo zeggen de vredesacti
visten, mee op persoonlijke ti
tel.
Eddy, Karin, Corinne en Henk
wonen al sinds de oprichting
in het Vredesaktiekamp. Ze
hebben meegemaakt dat het
terrein te drassig was om op te
wonen en dat de tenten door
een flinke storm omwoeien.
Vorst en regen waren hun deel
genoten maar ze hebben de
winter in hun wrakke bouw
sels overleefd. „Het is een pitti
ge manier van leven", zegt
Henk, daarin bijgevallen door
Eddy. Karin: „Wij hebben
overleefd dank zij een fantasti
sche onderlinge verstandhou
ding. Ik ben er nu achtergeko
men dat ik in de maatschappij
niks mis. Hier ben ik in een
voortdurend gevecht met de
natuur gewikkeld". Henk: „Ik
zal weer moeite hebben om
eventueel terug te gaan. Het
gras is onze, soms wat drassi
ge, huismaker".
Uitstraling
Karin zegt trots te zijn dat het al
lemaal gelukt is, al zijn er ook
teleurstellingen geweest.
„Sommige mensen dachten
dat het bij ons een zoete inval,
een sociaal opvangcentrum of
een psychiatrische inrichting
was". Alle vier menen ze
het VAK bü veel mensen een
belangrijke bijdrage heeft gele
verd aan het vormen van een
mening over kruisraketten.
Naar schatting duizenden
mensen hebben al een bezoek
gebracht aan het terrein aan de
Woensdrechtse Middenweg.
„Die uitstraling hè. die is
enorm", zegt Henk. „Maar we
zullen altijd wel kwartierma
kers blijven. Als we hier klaar
zijn, kunnen we zo weer ergens
anders aan de slag".
vraag op of Nederland al rijp is
voor een genuanceerd beeld over
Mussert. De lezer oordele zelf.
De kernbewapening in het alge
meen en de mogelijke komst van
de kruisraketten in het bijzonder
vergt in Vrij Nederland vele ko
lommen in verschillende artike
len. Van Tijn en Van Weezei gaan
voort met de vraag: Hoe wordt
Nederland geregeerd? In ver
band met de kruisraketten cite
ren zij een van hun vele infor
manten die opmerkt over de mi
nister-president: "Lubbers is lin
ker dan ooit". Een gesprek met
oud-minister van defensie Van
Mierlo maakt duidelijk hoe om
zichtig er wordt gestudeerd op
en gedelibereerd over allerlei va
rianten die geen compleet ja of
een compleet nee tegen de kruis
raketten inhouden.
Terwijl de alternatieve defensieno
ta van de PvdA nog moet ver
schijnen, legt Koen Koch dit
stuk alvast op de snijtafel. Zijn
conclusie is in ieder geval dat de
PvdA verstrikt is geraakt in de
eigen tegenstrijdige verlangens
met als mogelijke uitkomst de
nucleaire vernietiging van het
Ruhr-gebied. Het laatste woord
is er nog niet over geschreven.
Hans Smits tenslotte onderzoekt
de mogelijkheden van een crea
tief gebruik van de Franse en
Britse raketten, waaraan onlos
makelijk de vraag verbonden is
van het bestaansrecht van een ei
gen Europese kernmacht.
Het geruzie over de biografie van
Vestdijk, een paginagroot inter
view met Jack Nicholson en'aan
dacht voor de Canadese schrijf
ster Margaret At wood, zorgen
voor de nodige culturele ver
strooiing.
De bijlage is, op glanspapier en
met sterke zwart-wit-contrasten.
gewijd aan een biografie over de
leider van de NSB, ir. Anton
Mussert. De auteur van deze bio
grafie. Jan Mevers. werpt de
De 'lobbyist' wordt uitgebreid
der de loep genomen in de Haag
se Post. De lobbyist is volgens
HP iemand die werkt voor een
organisatie die erachter is geko
men dat je hedentendage twee
dingen niet kan missen: goede
contacten met de politiek en een
professional die die contacten
verzorgt. Een aantal van hen in
daarbij zo aardig een vaderlands
taboe te doorbreken: lobbyen is
vies noch smerig. Het is informe
ren en beïnvloeden en niet om
kopen.
Voorhoeve, lobbyist van wegen
bouwers, legt aan de hand van
een voorbeeld uit wat zijn werk
inhoudt: "Als er geen nieuwe we
gen kunnen worden aangelegd
omdat het land al volgeplaveid is
en omdat de actiegroepen daar
zo kwaad over worden, ga je lob
byen voor herstel van al die we
gen waar gevaarlijke kuilen inzit
ten. Dat is zeer hinderlijk voor de
verkeersveiligheid, voor de han
del niet te vergeten, en daarmee
kom je al een heel eind in de poli
tiek".
Studeren in België: de Vlaamse
universiteiten dreigen de vuil
bak van Europa te worden. On
geveer duizend Nederlanders
studeren in België. HP vraagt
zich af of zij werden verjaagd
door de numerus clausus of wer
den geronseld vanwege het aan
vullend inschrijfgeld. Echt blij
met de Nederlanders blijken de
Belgen niet: ze kosten het land
geld, gebruiken hun kennis
straks in Nederland en Vlaamse
studenten moeten er soms onder
lijden. Bovendien: "Tijdens de
lessen halen we de Nederlanders
er zo uit. Ze doen onmiddellijk
hun mond open als ze het ergens
niet mee eens zijn".
Verder in HP de RSV-enquète
('Niets is zo adembenemend als
verhevenen van hun veronder
stelde troon te zien duikelen').
Een verhaal over Roy Hill, een
'keiharde nazi' die spijtoptant
werd en als spion ging werken.
Een interview met 'Europa's Kis
singer': Egon Bahr. En naar aan
leiding van de tv-serie 'De Parel
in de Kroon' de historische ach
tergronden van India.
"Iemand die aan de onderkant van
de maatschappij bungelt en be
seft dat dat buiten zijn schuld is,
zal eerder jatten dan een ander
om die ongerechtvaardigde on
gelijkheid op te heffen. Ik heb
me altijd afgevraagd hoe het in
hemelsnaam mogelijk is dat er zo
weinig criminaliteit bestaat".
Hervormd Nederland tekent de
ze uitspraak op uit de mond van
de Groningse criminoloog Jong
man. De ongelijkheid is volgens
hem de belangrijkste motor van
de criminaliteit. Die zeshonderd
nieuwe cellen zitten volgend jaar
weer vol.
HN laat uitgebreid gefrustreerde
ambtenaren en boze actiegroe
pen aan het woord over wat het
noemt het afbraakbeleid van
Neelie Smit-Kroes (verkeer en
waterstaat). Het openbaar ver
voer wordt onbetaalbaar, wat
schrijnende gevolgen heeft. Mas
sa's mensen zijn gedeporteerd
naar slaapsteden als Lelystad.
Purmerend, Hoorn. Die
worden steeds meer aan huis ge
kluisterd. De dure strippenkaart
veroorzaakt een tranendal, aldus
HN.
Frans Verhagen maakt de balans
op van de economische politiek
van Ronald Reagan. Ondanks
het herstel in de Verenigde Sta
ten is het begrotingstekort tot re
cordhoogte gestegen. Het falen
van Reagan op dit punt gaat voor
de Democraten een belangrijk
wapen vormen in de verkiezings
strijd. Het is voor het eerst sinds
mensenheugenis dat de Demo
craten een campagne voeren
voor een verantwoordelijk fis
caal beleid, schrijft Verhagen.
Hij voorspelt dat Reagan het in
november nog moeilijk zal krij
gen.
Verder in HN een kort verhaal over
het historisch onderzoek naar de
vrouw van Luther, over de Afri
kaanse revolutionaire ideologen
en schrijvers en een interview
met Piet Dankert, die een Euro
pese defensie gemeenschap af
wijst.
ÜHCA7INF.
Volgens minister Van Aardenne
(economische zaken) houdt de
werkloosheid de mensen "zoveel
minder bezig dan je zou ver
wachten". In een interview zegt
hij: "Zijn er nou zoveel tv-pro-
gramma's voor werklozen? Nee.
Zijn er grote betogingen voor
werklozen? Nee. Het is voor mij
wel es beangstigend dat men het
zo ondergaat". De minister denkt
dat de huidige regeringscoalitie
"die 900.000 werklozen wel zal
doorstaan". Want: "Kijk, ik denk
toch dat degenen die wél willen
werken, na enige tijd ook werk
vinden; het duurt alleen langer.
De anderen zijn toch waarschijn
lijk minder geneigd om te
werken, dus die vinden het wel
mooi zo. Maar de grote meerder
heid vindt gelukkig toch zijn
draai". Van Aardenne houdt ove
rigens rekening met de mogelijk
heid dat er binnenkort een poli
tieke crisis ontstaat: "...dan
wordt het erg belangrijk waar die
crisis ontstaat. Is dat in de Ka
merfractie van het CDA? Dat
men zich tegen de eigen premier
keert? Een tweede nacht? Van
De Vries? Nou, dat lijkt mij een
uiterst penibele ontwikkeling".
Onder de kop 'Gouden handdruk
voor aandeelhouders' gaat EM in
op het plan van de WD om rpet
steun van het CDA de fiscale
voordelen van de aandeelhouder
te bevorderen. En alsof het erbij
hoort belicht het blad onder de
zelfde kop de politieke strubbe
lingen rond de middenschool.
Een Franse verslaggever geeft een
ooggetuigeverslag van de situa
tie in Teheran, waar de nostalgie
naar de dagen van de Perzische
sjah schijnt toe te nemen. Verder
bevat EM een dubbel-interview
met de Democratische presi
dentskandidaten Mondale en
Hart (Mondale: "Ik ben de bes
te") en een vraaggesprek met
AVRO-voorzitter Wallis de Vries
over het gedoe rondom het
TROS-gezicht Wibo van de Lin-
"RSV: de staat mocht de verliezen
van de Amrobank aflossen",
meldt De Tijd in een analyse van
de verhoren in het kader van de
parlementaire enquête rond de
neergang van het RSV-concern.
De Amro-bank zag als gevolg
van de verliezen van Rijn-Schel
de de bui van een- miljoenenstrop
hangen en stuurde via een uit
puttende, en naar later bleek suc
cesvolle lobby aan op de fusie
met Verolme, louter omdat de
staat op die manier een finan
cieel debScle voor de bank kon
voorkomen.
De Amsterdamse cardioloog en
hoogleraar Ad Dunning, de laat
ste tijd het troetelkind van de cri
tici van de Nederlandse gezond
heidszorg, laat in gesprek met P.
van der Eijk zijn licht schijnen
over de hausse in het aantal hart
operaties in Nederland. Dubbel
zoveel als in omringende Euro
pese landen, minder dan in de
VS, maar hoewel onderzoek naar
de noodzaak ontbreekt, bestaat
de voorzichtige overtuiging dat
te snel tot opereren wordt beslo
ten en dat medicatie te vaak ten
onrechte wordt afgewezen. Ge
volg: een bijkans onbeheersbare
kostenontwikkeling. "Te goed, is
ook niet goed".
In zijn mediacolumn bepleit Arie
Kuiper het afschaffen van het
tientjes-lidmaatschap van om
roepen, want anders gaat "de
ether aan versnippering ten on
der. Veronica, de EO en zeker de
VPRO moeten blijven, maar het
is nergens voor nodig dat ze
groot worden".
Het popidool Herman Brood is
vastbesloten in "het gat van Doe
Maar" te stappen en een succes
volle come-back te maken. Matt
Dings ondervroeg hem en lever
de een interview dat vriendelijk
gezegd "onthullend" mag heten,
maar misschien wel meer aan
spraak maakt op het etiket "sma
keloos".
Voorts in De Tijd een foto-reporta
ge van het front in de Golfoorlog
en een reportage over een bouw
project van Ballast Nedam in
Bahrein.
