KITS
verrekte volwassen"
y
Top
tien
een
leraar
Geld, geld
altijd weer
dat geld...
kwaad tot ergernis
-C
Verzoek om naturalisatie
voortaan sneller afgewerkt
een rubriek voor jongeren
WOENSDAG 28 MAART I
Varia
„We leven in een knorrige tijd; ster
ker nog, we leven in een tijd waar
in beweerd wordt dat gelukkig zijn
frivool is, en dat de verwachting
gelukkig te worden kinderlijk is.
Wie zich hartstochtelijk voor iets
inzet veroorzaakt alom verlegen
heid, en wie een grote appreciatie
aan de dag legt voor de goede din
gen des levens, in het bijzonder
voor de immateriële goede dingen,
lokt enerzijds openlijke afkeuring
uit als een onverantwoordelijke he
donist, en anderzijds het getier en
gegiechel van al diegenen wier
motto is: 'Surtout, Messieurs, point
de zèle'".
Als ik u nu zeg dat ik het voorgaan
de citaat uit het Engels vertaald
heb, en dat de schrijver het Franse
citaat niet vertaald heeft, dan be
grijpt u dat we te maken hebben
met een man die noch voor een
kleintje vervaard is, noch bereid is
enige knieval te doen voor zijn
hooggeëerd publiek. Ik ben maar
een eenvoudige jongen, die er niet
vanuit gaat dat al zijn lezers maar
Frans moeten leren als ze per se al
zijn geschriften willen kunnen
doorgronden, dus ik zal u mijn ver
taling van dat Franse zinnetje ge
ven: „En bovenal, mijne heren,
géén uitsloverij!"
U ziet, u krijgt er van mij nog een
uitroepteken en twee accentjes ex
tra bij, zo weinig vertrouwen heb
ik in uw interpretatievermogen
van dat zinnetje. Zo tegemoetko
mend aan zijn lezers is Bernard Le
vin niet, take it or leave it, is zijn
devies (en dit vertaal ik nu weer
niet). Ik ben intussen wel een be
wonderaar van zijn columns, die
hij in The Times schrijft, ik heb hem
in het verleden wel eens geciteerd,
mijn enthousiasme voor zijn opvat
tingen evenaart bijna mijn enthou
siasme voor zijn formuleringen.
'Enthousiasme' is in dit verband
een codewoord, want het citaat
waarmee ik deze Trijfel begon is de
eerste alinea in Bernard Levins
boek 'Enthusiasms', waarover hij
in de laatste aflevering van
Adriaan van Dis' praatprogram
ma van gedachten wisselde.
Er zal in de nabije toekomst nog
wel eens een reden zijn om op Le
vins boek zelf terug te komen, al
was het maar omdat Nederland
(van Rembrandt via restaurant In-
drapoera tot Eduard van Beinum)
er een niet geringe rol in vervult,
maar op dit ogenblik gaat het mij
om Bernard Levins terechte obser
vatie dat 'het plezier gepolitiseerd
is' en er een haatcampagne tegen
het plezierige en het uitzonderlijke
wordt gevoerd. Hij schrijft dat hij
in toenemende mate gefascineerd
wordt door het merkwaardige feit
dat het tijdperk waarin wij leven
het eerste tijdperk in de geschiede
nis is waarin enthousiasme in bre
de krijgen als verdacht wordt be
schouwd. In dit verband citeert hij
Thomas Babington Macauley
(1800-1859): „De Puritein haatte
het katknuppelen niet omdat de
kat er pijn door leed, maar omdat
het de toeschouwers plezier ver
schafte".
In werkelijkheid schreef Macauley
'bear—baiting' beerknuppelen,
dus ik had het ook nog met 'paling
trekken kunnen vertalen. Het gaat
om het idee, en dat het idee van
Bernard Levin juist is kun je ook in
de Nederlandse kranten dagelijks
constateren. Een riant voorbeeld is
het lange verslag van Harry Hos-
man in de Volkskrant van afgelo
pen maandag over beeldende
kunstmanifestaties in de Nieuwe
Kerk, Sonesta Koepelzaal, Paradi-
so en Vlaams Cultureel Centrum in
Amsterdam.
Zo'n gelijktijdige presentatie van
vele honderden kunstwerken van
allerlei slag en kwaliteit zou op
zichzelf een reden voor enthousias
me moeten zijn. Ik heb alleen de
presentatie van galeries in de
Nieuwe Kerk gezien, in die schitte
rende ruimte werkelijk prachtig
opgebouwd met een imponerende
hoeveelheid mooi, nieuw, interes
sant werk. Mijn indruk was: de
beeldende kunst maakt een nieuwe
opbloei door: Er was, in deze moei
lijke tijd van recessie, ook veel ver
kocht, vond ik, in alle denkbare
genres. Maar vind je van dit alles
ook maar iets terug in Harry Hos-
mans verslag?
Het is één litanie van laatdunken
de, misprijzende, sceptische, wan
trouwige en sarcastisch—ironische
impressies en opgetekende citaten.
Stel je voor dat hij ook maar iets
van enthousiasme of bewondering
had laten doorschemeren, hij zou
op de redactie zijn uitgesliept! Pas
aan het slot van zijn artikel breekt
iets van appreciatie door: „...maar
als ik zelf iets had mogen uitkiezen
in dit kunstweekend dan liever 'De
Zonnebaadsters', een doek van
Charlotte Mutsaers. Zondagmid
dag zit er een rode stip op het prijs
kaartje geplakt: verkocht. Als het
doek in vredesnaam maar niet in
de bankstellen—buurt komt te han
gen".
Redactie:
Annemiek Ruygrok
telefoon 071-144941, toestel 243
Het zijn vaak kleine dingen maar soms spring je uit je
vel. Vandaag in KITS een verzameling grote en kleine
ergernissen. Herken je er een paar?
Top Tien van ergernissen
van een leraar.
1. Een leerling die voor de
radio foutloos de Top Tien
kan opzeggen, maar zijn
huiswerk meestal is ver
geten.
2. Steeds maar te moeten
uitleggen wie de Beatles
ook weer waren...
3. Een vraag beantwoorden
van een leerling die net
een broodje salami mét
knoflook heeft gegeten.
4. Leerlingen (en collega's)
die ziek waren vóór de
vakantie en gebronst op
school terugkeren.
5. Een t.v.-film willen verto
nen op video en constate
ren dat alleen het test
beeld is opgenomen.
6. Leerlingen die herhaalde
lijk aan pijnlijke tandarts
behandelingen de voor
keur geven boven je les
sen.
7. Taalfouten, vooral wan
neer ze in dure banken ge
kerfd staan.
8. Ouders die je op een ou
deravond aanzetten tot
het voltrekken van lijf
straffen aan hun kinde
ren.
9. Een minister die de klas
se-grootte tot 32 opvoert
terwijl er maar 30 leerlin
gen in je lokaal kunnen.
10. Dat werkelijke ergernis
sen uit het onderwijs door
de buitenwacht niet se
rieus worden genomen.....
In de sport erger ik me aan
een hoop dingen. Er zijn
takken van sport waar ze
kennelijk nooit zonder ruzie
kunnen, zoals bij het
schaatsenrijden en het
tafeltennis. Dan denk ik wel
eens: wat is nou de
hoofdzaak, de sport of de
mót?
Ik zou het hier ook kunnen
hebben over het gesjoemel bij
wielrennen en het ellendige van
De opdracht luidde:
schrijf een stukje waarom
je je aan jongeren ergert.
Nou, even voor de goede
orde: ik ben zelf in veel
opzichten nooit
volwassen geworden,
hoop dat ook nooit te
worden, dus eigenlijk ben
ik ook een jongere
wacht even, ik word al
kwaad en deze zin dreigt
met m e weg te lopen.
Punk: Ze doen wat en daar gaat het
Opnieuw
Ik erger me aan veel jongeren,
omdat ze al zo verrekte
volwassen zijn. Zo geslepen als
de pest, imitaties van hun papa
en mama, die niet alleen
vreselijk zijn omdat ze elke
zaterdag de auto staan te wassen,
maar ook omdat ze absoluut
geen fantasie hebben. Doe maar
gewoon, dan doe je al gek
genoeg: het valt van hun
voorhoofden af te lezen.
Sympathie
Met sympathie denk ik terug aan
die jongen met wie ik vroeger in
de klas zat. Gekke Henkie
noemden we 'm. Gek, omdat hij
een ware bezetenheid aan de dag
legde als het om apparaten ging.
Drukte je op de bei van Henkie's
huis, dan ging in de slaapkamer
z'n elektrische trein lopen: zo'n
jongen.
Hij was het mikpunt, dat kun je
raden. Maar wat ik toen nog niet
wist, weet ik onderhand wel:
Henkie zal het in dit leven wel
redden, want hij heeft fantasie.
Beschikte tenminste over een
alledaagse vorm van waanzin.
Een ingrediënt dat het leven
dragelijk maakt. De krenten in
de pap, zeggen veel volwassenen
die zelf het water in die pap zijn.
Boeiend
Ach, wat zijn jullie levens
boeiend. Al net zo boeiend als
dat van jullie ouders. Zit m'n
haar wel goed? Nou, wij hebben
gisteravond onwijs genoten in de
disco, Karei was weer helemaal
te gek! Zou ik jullie op een
verlaten landweggetje
tegenkomen, met genoegen zou
ik jullie in de sloot duwen. Met
genoegen.
Vooral disco-gangers vermogen
mijn agressie op te wekken.
Ieder zijn genoegen, oké,
vanzelfsprekend, jullie doen
maar, snelle boys and girls, maar
hoe komt het nou toch dat ik de
kinderwagen nooit weg kan
denken als ik jullie op straat zie
lopen?
boksen, dat eigenlijk verboden
zou moeten worden, omdat spori
nooit tot doel mag hebben een
ander te beschadigen.
Maar ik erger me het meest aan
de verloedering in onze meest
populaire sport: de voetballerij.
Elke zondag staat één op de zes
scheidsrechters aan één of
andere vorm van belediging
bloot. Zelfbeheersing moetje
tegenwoordig met een
lantaarntje zoeken. Ooit wel eens
een elftal gezien dat zich gewóón
gedraagt als een scheidsrechter
een strafschop uitdeelt?
Wie bij jeugdwedstrijden gaat
kijken treft daar soms ouders
aan die hun kinderen niet meer
op een gezonde manier
aanmoedigen, maar compleet uit
hun bol gaan en de gekste
dingen lopen te schreeuwen.
Geen wonder dat die kinderen
dan denken: we kunnen wel
even lekker gaan schoffelen.
Geld
Maar het ergste vind ik toch wel
dat in de sport niets meer kan
zonder geld. Geld bepaalt alles.
Als je daar de beschikking over
hebt dan kun je een sterk team
bij elkaar kopen. Heb je het niet,
dan tel je absoluut niet mee.
Vroeger was dat anders. Je had
clubs die speelden hoog, niet
omdat ze veel geld hadden, maar
omdat ze veel aandacht aan hun
jeugd besteedden. Die jonge
spelers werden met zorg
opgeleid en getraind. Ze
kwamen dan iater in het eerste
en zorgden zo dat de club sterk
bleef.
Er zijn ook mooie voorbeelden te
geven van clubs (De
Volewijckers en SW) die in een
lage klasse speelden, maar
plotseling goede jeugspelers
hadden. Dank zij hun eigen
'kweek' behaalden ze
kampioenschap op
kampioenschap en belandden zo
in de hoogste klasse. Dat was
leuk, dat gaf variatie. Het
landskampioenschap werd toen
ook niet elk jaar door Ajax of
Feyenoord behaald.
Kwijt
Met vriendschap, clubgeest en
saamhorigheid kon je een hoop
bereiken. Maar dat is niet meer
zo. Als een amateurclub nu goeie
jeugdspelers heeft, worden ze al
heel gauw weggelokt of
opgekocht door de grote clubs
die speciale mensen hebben die
voortdurend langs de
voetbalvelden lopen op zoek
naar talentvolle voetballertjes.
Drie dikke meiden
lopen naast elkaar op
de smalle stoep. Ze
wilen niet van wijken
weten. Ergernis
kruipt langzaam
omhoog, totdat mijn
hoofd begint te
kloppen.
Eenmaal vlak voor het
drietal moet ik -lafaard-
de minste zijn. Ik maak
me smal om de
dikkerds door te laten
gaan.
En ik had me al zo
lopen te ergeren. Lag
daar niet een pakje
brood met plastic en al?
Zeker niet lekker meer
dat brood. Kaas en
worst, misschien wel
hagelslag. Frites is
lekkerder. Of een
croissantje, een gevulde
koek, een poestaburger.
Saai
Maar waarom dan niet
dat plastic eraf gehaald.
Hebben de vogels
tenminste een maaltijd
en de zwerfkatten en
-honden. Vast door die
dikkerds gedaan, denk
ik achteraf.
Ergernis, soms kun je je
erin wentelen. Wat
moet het leven saai zijn
zonder dat woedende
gevoel. Het begint
voorzichtig, een klein
ongemak, een stap die
je opzij moet doen
zonder het te willen.
Het wordt heviger
naarmate je
machtelozer bent. Een
auto rijdt je bijna
omver, rhaar is al
verdwenen wanneer je
de wegpiraat op zijn
fout wil wijzen.
Onbevredigde ergernis.
Nee dan die man in de
winkel. Het is hem al
aan te zien dat hij vóór
zijn beurt wil gaan. Die
spanning tot het
moment dat het zover
is. "Een ons....", "Sorry
mijnheer, maar ik was
vóór". En de
winkelbediende steltje
in het gelijk.
Bon
Kinderachtig, toch
leuk.
Of je ergeren aan een
politie-agent.
"Mevrouw hebt u dat
rode licht niet gezien?"
Natuurlijk heb je het
gezien, maar zonder de
sterke arm op te
merken ben je er
doorheen gefietst. "Dat
kost u wel een bon".
Rotvent, dienstklopper,
wil zeker promotie
maken. Tergen zal je
hem. Je naam, gespeld
tot het laatste puntje op
de i, nee je hebt geen
geld bij je. Lekker dan
kost het hem meer tijd.
Ik me ergeren, dan hij
zich ook ergeren. Van
kwaad tot ergernis.
Punks
Punks. Heb ik veel meer
sympathie voor. Niet dat ik zelf
met een hanekam op straat loop,
ik ben zo al lelijk genoeg. Nee, ik
heb wel sympathie voor ze,
omdat ze tenminste de fantasie
hebben om iets anders te doen.
Uit wanhoop, idioterie..het zal
mij een zorg zijn. Ze doen wót.
En daar gaat het om.
Zetten we de rest, de
kuddedieren, op een rijtje, dan
krijg je een grauwe lappendeken.
Eentje die nodig uitgeklopt moet
worden. Grote schoonmaak,
dames en heren! Het is vooijaar!
WIM BRANDS
Er is voor de kleine clubs
eigenlijk geen aardigheid meer
aan. Als ze al eens een goede
voetballer hebben met wie ze
hogerop zouden kunnen komen
dan raken ze hem heel snel kwijt.
Vroeger was het een kunst een
goed elftal bij elkaar te krijgen.
Dat vereiste inspanning.
Tegenwoordig is het alleen een
kwestie van geld.
DEN HAAG (GPD) - De behande
ling van een verzoek om Neder
lander te worden zal vanaf vol
gend jaar nog maar een half jaar
duren. Op dit moment moet 3
jaar worden gewacht alvorens
het ministerie van justitie een be
slissing neemt. Staatssecretaris
Korte-Van Hemel (justitie) kon
digde gisteren het besluit in de
Tweede Kamer aan bij de voort
zetting van het debat over het
wetsontwerp op het Nederlan
derschap.
Om de huidige achterstand bij de
naturalisaties weg te werken
heeft Korte-Van Hemel een aan
tal extra ambtenaren aangesteld
voor dit beleidsonderdeel. Ver
der heeft de Amsterdamse
vreemdelingenpolitie tijdelijk
meer personeel gekregen om
sneller rapporten over verzoe
kers uit te kunnen brengen. Met
het ingaan van de nieuwe wet
(per 1 januari volgend jaar) moet
op deze manier met een schone
lei begonnen kunnen worden, al
dus de staatssecretaris.
Van den Toorn dat voortaan de
burgemeester het rapport opstelt
over een vreemdeling die Neder
lander wil worden. De vreemde
lingenpolitie zou in dat geval al
leen een advies uitbrengen over
het bezit van een vestigingsver
gunning en over eventuele straf
rechtelijke feiten. Voor zij een
definitieve beslissing neemt, wil
Korte-Van Hemel echter eerst
het gevraagde advies van de Ver
eniging van Nederlandse Ge
meenten afwachten.
De staatssecretaris volgt met te
genzin de meerderheid van de
Tweede Kamer, die wil dat in Ne
derland geboren kleinkinderen
van vreemdelingen automatisch
de Nederlandse nationaliteit krij
gen. In het regeringsvoorstel
staat dat deze kinderen het zoge
heten optierecht hebben, dat wil
zeggen dat zij bij het bereiken
van meerderjarigheid slechts een
verklaring hoeven in te vullen
om daarmee te kennen te geven
dat zij het Nederlandse staats
burgerschap wensen.
Voorwaarde daarbij is wel dat ook
de ouders van deze kleinkinde
ren in Nederland zijn geboren.
Deze ouders krijgen volgens het
wetsontwerp optierecht voor het
Nederlanderschap. Korte-Van
Hemel verwierp het PvdA-voor-
stel om ook de kinderen van
vreemdelingen, die niet hier zijn
geboren maar wel getogen, optie
recht te geven. Volgens haar is
het begrip 'getogen' te vaag om
in een wet op te nemen.
Wel is zij bereid om de verschillen
binnen een gezin - waar vaak een
ouder kind in het land van her
komst is geboren en jongere kin
deren in Nederland - kleiner te
maken. Niet in Nederland gebo
ren kinderen kunnen voortaan al
als zij 17 zijn en aan de voorwaar
den voldoen een verzoek tot na
turalisatie indienen. Het Neder
landerschap wordt dan verkre
gen vlak na de achttiende ver
jaardag.
De eisen voor naturalisatie zijn vijf
jaar wonen in Nederland (illegaal
of legaal maakt niets uit als de
verzoeker op het moment van
aanvraag maar legaal in Neder
land verblijft) en de eis van
burgering". Dit betekent volgens
Korte-Van Hemel actief deelne
men aan de Nederlandse san
leving, wat moet blijken uit
redelijke kennis van de Neder
landse taal en het hebben va
ciale contacten.
Vreemdelingen, die de wens te
kennen geven Nederlander te
willen worden, hoeven niet Ne-
derlandser te zijn dan Nederlan
ders, meent Korte-Van Hemel.
Zij hoeven zich niet te vereenzel
vigen met het Nederlandse volk
en haar geschiedenis. Voorts is
het loslaten van de eigen cultuur
geen vereiste. „Verder hoeven zij
zich niet in positieve zin te on
derscheiden van medemensen",
aldus de staatssecretaris. Zaken
als „het stoepje vegen, de Neder
landse vlag uithangen en kopen
op de markt" hebben volgens
mevrouw Korte niets te maken
met inburgering.
Bedrijfsleven
wil Markerwaard
wel exploiteren
ALMERE (GPD) - Een groep
ondernemers uit Almere en
Lelystad, vertegenwoordigd
in de Initiatiefgroep Marker
waard BV, stuurt deze week
een brief naar minister Smit-
Kroes (verkeer en waterstaat)
met een voorstel staat om de
ingepolderde Markerwaard
door het bedrijfsleven in Ne
derland te laten exploiteren.
De minister zal dan wel op
korte termijn toestemming
moeten geven voor de inpol
dering. Daarna zal de Initia
tiefgroep een onderzoek in
stellen naar de manier waar
op een Markerwaard BV de
inpoldering én het beheer
van het nieuwe gebied ter
hand moet nemen.
De initiatiefgroep denkt heel
duidelijk aan een Marker
waardpolder zonder over
heidsbestuur.
