Cwestie van heroïne-aftrek
aan rechtsgelijkheid
-c
Route Leiden-Utrecht
beter via Zoetermeer
Borstvoeding: milieu
kind van de rekening
_xhelatie-
-herapie
Ziekenzorg
MDERDAG 22 MAART 1984
Meningen
kele dagen geleden
wam in de openbaarheid
at staatssecretaris Ko-
ing (financiën) aan een
ader van een drugsver-
aafde zoon had toege-
aan om de kosten die
oor de zoon gemaakt wa
rn, van zijn inkomen af te
•ekken. Uit de officiële
;ukken wordt men over
eze affaire niet veel wij-
;r en navraag bij het mi
isterie van financiën
eeft geen enkel resultaat,
[en hult zich in stilzwij-
en en beroept zich op de
eheimhoudingsplicht
an de ambtenaar.
nbineren we de officiële gege-
»ns met andere informatie dan
ikt het waarschijnlijk dat het
lat om het volgende: een te A.
x>r
ir. C.J. Oranje
onende man heeft een bij hem
iwonende zoon, die aan drugs
a srslaafd is en leeft van een rww-
itkering. De vader betaalt de
osten van de heroïne en vraagt
m aftrek van zijn inkomen voor
itgaven wegens buitengewone
isten aan de inspecteur der be-
istingen. De inspecteur weigert
e aftrek en de vader schrijft ver-
Dlgens naar de commissie ver-
jekschriften van de Tweede Ka-
ler met het uiteindelijke resul-
lat dat de aftrek wordt toege-
aan door de staatssecretaris,
het bekend worden van deze
eslissing is in de nieuwsmedia
llerwege verbazing te bespeu-
»n. Men suggereert dat aftrek
oor uitgaven wegens aankoop
an heroïne aftrekbaar zullen
'orden. Gespeculeerd wordt
ver de mogelijkheden tot mis-
iï ruik. Naar verluidt zullen er in
e Tweede Kamer vragen wor-
en gesteld.
ïgeling
e wettig of onwettig is de beslis
ing van de staatssecretaris? Om
e beslissing te beoordelen eerst
ïts over de wettelijke regeling
an de aftrek wegens buitenge-
'one lasten. Deze regeling is al
heel oud en dateert van het jaar
1941. Afgezien van allerlei wijzi
gingen in de loop der jaren gaat
het om twee soorten kosten, na
melijk:
a) kosten van levensonderhoud
voor behoeftige verwanten, on
der wie kinderen;
b) kosten wegens ziekte, overlij
den en enkele andere met name
genoemde situaties.
Eigenlijk hebben deze uitgaven
niets met het inkomen te maken;
het gaat om strikt persoonlijke
betalingen.
Toch heeft de wetgever voor dit
soort kosten een belastingver
lichting in het leven geroepen.
De achtergrond daarvan is dat in
deze door de wet genoemde ge
vallen de persoonlijke kosten
van de belastingplichtige zo
dringend zijn, dat de overheid er
bij de belastingoplegging mee re
kening moet houden. Tot die uit
gaven behoren ook de kosten
van levensonderhoud die een va
der uitgeeft aan een behoeftige
zoon die jonger is dan 27 jaar
voor wie de vader geen kinderaf
trek geniet.
In zo'n situatie moet volgens de
Hoge Raad in ieder geval aan
twee eisen voldaan zijn. Het
moet gaan om uitgaven die nodig
zijn om het kind in staat te stel
len tot het voeren van een rede
lijk bestaan overeenkomstig zijn
plaats in de samenleving. En de
vader moet zich daartoe redelij
kerwijs gedwongen voelen.
Nu doet zich dat in onze verzor
gingsstaat met zijn sociale rege
lingen niet zo gauw voor. Het
mag dan al geen vetpot zijn,
maar de zoon in kwestie genoot
een uitkering, waarvan de over
heid meent dat die voor het le
vensonderhoud van een inwo
nende zoon voldoende is.
Er is bovendien in dit geval nog
een spaak in het wiel, omdat de
aankoopkosten heroïne geen uit
gaven zijn om in je levensonder
houd te voorzien, ook al zou je
dat begrip nog zo ruim nemen.
Het zou juridisch interessanter
geweest zijn als de volgorde van
de uitgaven omgekeerd zou zijn
geweest. Met andere woorden:
als de zoon zijn rww-uitkering
had gebruikt voor de aanschaf
van heroïne en de vader de uitga
ven voor kleding en voeding
voor zijn rekening had genomen.
Ook dan blijft de aftrek dubieus,
maar dan zou in ieder geval vol
daan zijn aan de eis, dat de uitga
ven waren verstrekt voor levens
onderhoud. Het is in ieder geval
begrijpelijk dat de inspecteur
geen wettelijke mogelijkheid zag
om de aftrek toe te staan.
Ongebruikelijk
Na de afwijzende beschikking van
de inspecteur wendde de vader
zich tot de commissie verzoek
schriften van de Tweede Kamer.
Nogal ongebruikelijk, want de
normale volgorde is, dat men
eerst in beroep gaat bij de rech
ter. Wie wel aanvoelt dat hij bij
de rechter toch geen gelijk krijgt,
kan zich tot de staatssecretaris
wenden en aan hem vragen de
inspecteur te machtigen alsnog
aftrek te verlenen.
Maar ook de staatssecretaris mag
in onze rechtsstaat niet naar wil
lekeur een gunstige beslissing af
geven. Dat zou immers de deur
kunnen openzetten voor vriend
jespolitiek en de rechtsgelijk
heid tussen de belastingplichti
gen kunnen verstoren. De be
windsman heeft alleen die be
voegdheid als het gaat om een
'onbillijkheid van overwegende
aard'.
Was dat hier het geval? De meer
derheid van de commissie vond
van wel, maar de staatssecretaris
wees erop, dat de wetgever zich
uitdrukkelijk had willen beper
ken tot bepaalde met name in de
wet genoemde uitgaven. De wet
gever heeft dus uitdrukkelijk an
dere uitgaven niet in aanmerking
willen nemen.
De meerderheid van de commissie
had een tegenovergestelde op
vatting en was van mening dat
als de Kamer deze situatie had
voorzien een meerderheid van de
Kamer een regeling voor aftrek
van deze uitgaven had gemaakt.
Het resultaat was dat de staatsse
cretaris zwichtte voor de aan
drang van de commissie en af
trek van de uitgaven toestond op
grond van 'de zeer bijzondere
omstandigheden van dit geval en
gelet op het gevoelen der com
missie'.
Daarmee blijkt de kous echter niet
af, want zowel het kabinet als
(een deel van) de Kamer verzet
zich tegen de beslissing. Daarbij
is de kernvraag welke gevolgen
dit precedent heeft voor soortge
lijke gevallen. Ook al zou de be
slissing niet in overeenstemming
zijn met de wet, dat neemt niet
weg dat in ons rechtsstelsel het
'gelijkheidsbeginsel' geldt.
Dat betekent dat de rechter gehoor
geeft aan een belastingplichtige,
die zich er op beroept, dat hij in
een gelijk geval op dezelfde af
trek aanspraak mag maken. Men
mag aannemen dat dit effect
wordt voorkomen als in het Ka
merdebat wordt uitgesproken,
dat het hier om een 'faux pas';
van de staatssecretaris gaat, zo
dat andere belastingplichtigen
aan deze beslissing niet het ver
trouwen kunnen ontlenen op de
zelfde wijze te worden behan
deld.
Zwakke plek
Onafhankelijk van de uitslag van
de Kamerbehandeling, meen ik
echter dat deze kwestie een an
dere zwakke plek in het beleid
van financiën blootlegt. Er wor
den door het departement van fi
nanciën jaarlijks zeer veel geval
len van beroep op een 'onbillijk
heid van overwegende aard' be
handeld. In sommige gevallen
gaat het daarbij om algemene, in
de openbaarheid gebrachte rege
lingen. Zo zal iemand die in enig
jaar met terugwerkende kracht
over een reeks van jaren een sala
risverhoging krijgt, in beginsel
voor het gehele bedrag in het jaar
van ontvangst progressief wor
den belast. Hij kan echter een be
roep doen op een resolutie en
heeft er dan recht op dat de be
lastingbetaling wordt verzacht.
Maar er worden ook veel indivi
duele gevallen behandeld, waar
in niets openbaar wordt gemaakt
en waarin de bijzonderheden van
het geval onbekend blijven. Dan
ontstaat er een eigenaardige
spanning tussen geheimhouding
en rechtsgelijkheid. Ook in dit
geval - dat bij toeval bekend
wordt weten we niets. In ieder
geval heeft men te weinig gege
vens om te kunnen weten of men
zich in een gelijke positie be
vindt. Wij weten niet welk be
drag in aftrek is gebracht, wat
het inkomen van de vader was en
ook niet wat 'de zeer bijzondere
omstandigheden' zijn geweest
die de staatssecretaris hebben
bewogen aftrek toe te staan.
Toch is het voor de rechtsgelijk
heid en, ter voorkoming van wil
lekeur een eis om in al deze ge
vallen die gegevens wel in de
openbaarheid te brengen. Dat dit
niet ten koste van de privacy van
de belanghebbenden behoeft te
gaan, bewijzen de reeksen uit
spraken en arresten die regelma
tig worden gepubliceerd.
(De auteur is wetenschappelijk hoofd
medewerker bij de vakgroep belas-
tingrechtelijke vakken van de Leid-
se universiteit).
Op 3 september 1982 heeft de Zuid
hollandse gedeputeerde Jansen
de rondweg rond Zoeterwoude-
Dorp in Provinciale Weg num
mer 17 geopend. Daardoor kwam
een nieuwe snellere route be
schikbaar voor het verkeer Lei
den-Utrecht. Doorgaand verkeer
zou niet meer over de Rijndijk -
tussen Leiden en Bodegraven -
hoeven te rijden.
door
Freek M. Boon
Want wie via Provinciale Weg 17,
de (vierbaans) rondweg rond
Zoetermeer en de autosnelweg
A-12 rijdt, is sneller dan voordien
op de plaats van bestemming.
Voor de doorgaande automobi
listen en de bewoners van de
Rijndijk die vlak langs de weg
wonen, zou het een verbetering
zijn wanneer de alternatieve rou
te spoedig in gebruik wordt ge
nomen én de bewegwijzering
wordt aangepast.
De geplande Rijksweg 11-Oost zal
op z'n vroegst over zeg vijftien
jaar gereed zijn. Tot die tijd kan
genoemd alternatief uitstekend
dienen als route ter ontlasting
van de Rijndijk tussen Bodegra
ven en Leiden. Misschien is met
het nu beschikbare alternatief de
noodzaak om Rijksweg 11 aan te
leggen wel veel minder groot ge
worden.
Provinciale Staten van Zuid-Hol
land hebben op 18 februari 1982
uitgesproken dat de wenselijk
heid en de noodzaak van aanleg
van Rijksweg 11 tussen Leiden
en Bodegraven voldoende vast
staan. Het belangrijkste argu
ment voor de Staten daarbij was
de daardoor te bereiken ontlas
ting van de Rijndijk.
Er bestaat evenwel sinds 3 septem
ber 1982 - dus zes en een halve
maand na de uitspraak - een rou
te die het doorgaande verkeer
van de Rijndijk kan halen. Deze
is beschikbaar gekomen toen op
genoemde datum de rondweg
rond Zoeterwoude-Dorp werd
geopend door - nota bene - het
Gedeputeerde-Statenlid Jansen.
De kosten van het in gebruik ne
men van de route, langs Zoeter
meer, zijn veel lager dan die van
de aanleg van Rijksweg 11-Oost.
Het stuk tussen Leiden en Al
phen aan den Rijn kost alleen al
zo'n 85 miljoen gulden. Daarmee
is nog geen meter weg naar Bo
degraven gefinancierd. Het aan
passen van de bewegwijzering
volgens onderstaand trajekt kost
heel wat minder.
..os je de problematiek rond de
zure regen op door alle bossen
te kappen? Nee natuurlijk niet,
zult u zeggen. Maar los je dan
wel de problematiek rond de
pcb's en de dioxines in het mi
lieu op door borstvoeding af te
schaffen? Natuurlijk ook niet.
door
Lies van der Erf en
Heieen van Paassen
Toch werd dit in de gerucht-
makende 'uitzending van VA-
rvpn RA's Achter het Nieuws op 26
februari gesuggereerd. Hoewel
DIT diezelfde VARA een week later
schoorvoetend op de suggestie
g£|\j terugkwam, was het kwaad al
geschied. Bovendien werd
toch nog nauwelijks ingegaan
op de verontreiniging van de
alternatieven voor borstvoe
ding en op de grote voordelen
ervan.
Want behalve de bescherming
die borstvoeding biedt tegen
infecties en tegen (voedselal
lergieën, de unieke voedings-
waarde en de aangepaste sa
menstelling en hoeveelheid
aan de behoeften van de kinde
ren, moet zeker de belangrijke
bijdrage aan de ontwikkeling
van de ouder-kind relatie wor
den genoemd.
Nu willen we niet beweren dat
de teruggang van de kwaliteit
van het milieu geen sporen
achterlaat in de borstvoeding.
Wel lijkt het ons dat deze mug
tot een geweldige olifant is ver
heven. Voorts is de levensvat
baarheid van die mug nogal
twijfelachtig.
Het Zweeds-Duitse onderzoek
betreffende de dioxines dat in
de eerste VAR A-uitzending
werd aangehaald, bleek bij na
vraag slechts een flodderig
blaadje te zijn. Omdat het on
derzoek slechts betrekking
had op 5 moeders zijn de re
sultaten statistisch gezien net
zoveel waard als een door u in
huiselijke kring gehouden opi
nie-onderzoek.
Bovendien blijkt uit de gegevens
dat de moedermelkmonsters
meer verontreinigd zijn naar
mate de moeder in een meer
vervuilde streek woont. Hoe en
waarom deze moeders gekozen
zijn, blijft voor ons een vraag.
Dit onderzoek is trouwens niet
door een wetenschappelijk in
stituut opgezet, maar door een
Westduitse journalist.
Uit een Amerikaans onderzoek
bij pasgeboren baby's van
moeders die erg veel pcb's be
vattende vis uit het Michigan-
meer aten, blijkt dat pcb's al
tijdens de zwangerschap bij de
baby komen. Deze kinderen
vertoonden neurologische of
gedragsafwijkingen, hadden
een iets te laag geboortege
wicht of werden te vroeg gebo
ren.
Hierbij vallen drie dingen op te
merken: behalve pcb's bevat
deze vis ook andere giftige
stoffen; het is de vraag of de
baby's later nog deze afwijkin
gen vertonen, in dit onderzoek
is dat niet uitgezocht; de moe
ders die veel vis aten, gebruik
ten ook meer alcohol en caffei
ne, deze stoffen hebben ook in
vloed op de baby.
Dit alles neemt niet weg dat (ver
antwoord) onderzoek hard no
dig is. Wij propageren dit al ge
ruime tijd. Onze groep is sa
men met de wetenschapswin
kel van de Rijksuniversiteit
van Leiden bezig met de voor
bereiding van een onderzoek
naar het verloop van het pcb-
gehalte in moedermelk gedu
rende de lactatieperiode en de
invloed van voedingsgewoon
tes.
Eén ding mag echter niet uit het
oog worden verloren en dat is
dat het kwaad met wortel en
tak uitgeroeid dient te worden:
de vervuiling moet radicaal
worden tegengegaan. Hierbij
denken wij aan vergaande
maatregelen van de overheid.
Want als onderzoek aantoont
dat borstvoeding niet langer
verantwoord is, zal wellicht an
der onderzoek aantonen dat
zwanger worden uit den boze
is!
Laten we hopen dat we dit soort
uitspraken straks naar het land
foto Dirk Ketting.
der fabelen kunnen verwijzen.
Wij wensen dan ook dat als de
tijd daar is, onze dochters ook
nog de mogelijkheid hebben
borstvoeding te geven!
(De auteurs zijn lid van de Borstvoe
ding Begeleidingsgroep in Leiden,
p.a. Gerberaddin 11.).
it artikel van Hans van Maanen,
gepubliceerd in deze krant van
VTijdag 9 maart jl., over de chela-
of tietherapie, rammelt aan alle
kanten. Als alle journalisten in
Nederland hun huiswerk even
jlecht maken als deze, dan ziet
het er somber uit voor de lezers
)ên uitgevers van dagbladen in
Nederland.
>g afgezien van de vraag of zijn
beweringen omtrent de waarde
van de statistische bewerkingen,
zoals die zijn opgenomen in het
tegenrapport van de Nederland-
se Vereniging voor Chelatiethe-
rapie, juist zijn, bevat zijn artikel
vele voor ieder weldenkend
onaanvaardbare nonsens-
Dpmerkingen.
:n eerste stelt de heer Van Maa
nen, dat chelatie-artsen het kalk-
gehalte van de aderen moeten
bepalen. Voor deze opmerking
lijkt de uitdrukking: "hij heeft de
klok horen luiden, maar weet
niet waar de klepel hangt", spe
ciaal geschapen.
Of heeft de heer Van Maanen in
middels een methode ontwik
keld om zonder operatieve in
greep regelmatig stukjes bloed
vat uit patiënten te verwijderen
om daarin het kalkgehalte te be
palen? Mocht dit het geval zijn,
dan ben ik ervan overtuigd dat
de chelatie-artsen deze ontwik
keling met open armen zullen
ontvangen en met hen vele ande
re artsen in de hele wereld.
Tevens dringt de heer Van Maanen
aan op het bepalen van het kalk
gehalte in het bloed. Zonder twij
fel doelt hij op het calciumgehal-
te, dat zeer simpel te bepalen is,
doch niet als maatstaf voor de
chelatie-therapie kan dienen,
aangezien het calciumgehalte in
het bloed onder invloed van
strenge regelmechanismen
slechts zeer weinig variatie ver
toont. Zijn er toch afwijkingen,
dan is er sprake van ernstige
ziekte.
Even verder in het artikel verwijt
de heer Van Maanen de chelatie-
artsen dat ze geen opgaaf van de
vijfjaarsoverleving hebben ge
daan. Mij dunkt dat de heer Van
Maanen geen dagblad leest, an
ders zou ook hij hebben gewe
ten, dat de chelatietherapie pas
sinds 1981 in Nederland wordt
toegepast. Hoe zit het overigens
met de vijfjaarsoverleving van
"de pil"? Is die al eens bepaald?
Tot slot blijkt de heer Van Maanen
het nodig te vinden de cardiolo
gen, hartchirurgen, huisartsen
en alle andere medici, die zich
met de patiënten bezig hebben
gehouden, vóór ze zich tot een
chelatie-arts wendden, voor
schut te zetten. Hij merkt name
lijk op, dat bij de chelatiethera
pie een cholesterol verlagend
dieet, een verstandige leefwijze
en stoppen met roken behoren.
Vervolgens veronderstelt hij dat
deze leefregels tot de verbeterde
toestand van de patiënten heb
ben geleid, in plaats van de in-
fuusbehandeling. Een en ander
impliceert, dat de patiënten der
gelijke adviezen niet van de an
dere artsen die hun behandeld
hebben, zouden hebben gekre
gen.
Vraagt men echter aan willekeuri
ge hartpatiënten of ze dergelijke
adviezen van hun specialist heb
ben gekregen, dan blijkt dat over
het algemeen wel het geval.
Als lezer van deze krant kan ik na
lezing van het artikel van de heer
Van Maanen over chelatiethera
pie dan ook alleen maar hopen
dat de redactie voortaan wat
zorgvuldiger te werk zal gaan bij
het selecteren van artikelen uit
andere bladen voor plaatsing in
het eigen blad. Want uiteindelijk
is toch niemand gebaat bij valse
voorlichting.
J. van Egmond,
Ligusterbes 5,
Leiden.
Graag kijk en luister ik zondags
naar het Capitool als was het al
leen maar om de kleding van de
forumleden. Je ziet daar meteen
aan van welke partij ze zijn. Wat
de vrouwen betreft, hoe langer
de ijzeren oorhangers en hoe los
ser de inhoud van het bloesje hoe
linkser, of progressiever zo men
wil. Maar links of rechts, het zijn
allemaal wolven in schaapskle
ren.
De bejaarden- en ziekenzorg is
voor hen meestal een dankbaar
onderwerp. Je kunt er eindeloos
over doorzagen, want nergens is
er ook zo met geld gesmeten.
Door de grote jongens, die de
macht hebben uiteraard. Als de
ruif leeg is dan pak je maar weer
de kleine man, die geen weer
woord heeft en geen macht. Nog
steeds is het zo dat als je kritiek
hebt op het beleid in een zieken
huis, een verpleeghuis of een be
jaardenhuis je de rekening krijgt
gepresenteerd. En dat terwijl de
meeste mensen zelf niet in zo'n
tehuis hebben gewild. Als er een
nieuw tehuis was gebouwd en je
had de leeftijd dan werd je ge
woon thuis bezocht. Mijn moe
der is 97 jaar geworden en ik
spreek wat dit betreft uit onder
vinding. Mij zijn trouwens nog
tientallen andere gevallen be
kend.
Wanneer ik zelf in het ziekenhuis
lag heb ik steeds met grote ver
bazing naar de geldverspilling
gekeken, verspilling die niet
door de patiënten werd veroor
zaakt. Ik weet van hoogleraren
met een schitterende werkruim
te, groot genoeg voor hun hele
staf. Maar sommigen konden el
kaar wel opvreten, dus moest er
wel eens voor één meneer een
hele nieuwe ruimte worden ge
bouwd. Kosten: meer dan een
miljoen, maar een kniesoor die
daar op let. Een mens moet toch
leuk leven nietwaar?'
Nee, dan de Emancipatieraad, die
maakt zich in de Tweede Kamer
druk over een baas die zijn vrou
welijk personeel achterna zit.
Alsof je daar zelf niet bij bent!
Trouwens, de mannen die kapot
worden gemaakt door een vrou
welijk baas, die zou ik ook niet
tegelijk op visite willen hebben.
Het zou veel mooier zijn als ie
mand zich eens sterk maakte
voor het kind. Als de hele medi
sche wereld zich op de omroep
bazen stortte en van hen zou ei
sen dat alle rotzooi, inclusief het
geweld, van de buis werd geban
nen. Dat zou meer voldoening
kunnen geven dan aan kleine
kinderen slaappillen voor te
schrijven.
Emancipatie of niet, denk toch in
de eerste plaats aan het kind dat
de toekomst heeft. En laat de ou
der wordende mens een beetje in
de zon zitten. Aanranding is mis
daad en stelen mag ook niet.
Maar miljarden wegsmijten aan
oorlogstuig en kernenergie en
wegpikken van de kleine man,
het kind en de bejaarden, hoe
zullen we dat nu noemen9
L. Spruit-Hilhorst
Louise de Colignylaan 47
Goes
Komend uit Leiden en rijdend
over de Europaweg kan men - in
dien men de nu nog aanwezige
aanwijzing "Utrecht via Alphen
aan den Rijn" negeert - snel in
Utrecht komen door eerst naar
Zoetermeer te rijden. Tot aan die
plaats gaat men dan over een
tweebaansweg, met nauwelijks
kruisende wegen of snelheidsbe-
perkende bebouwde kommen.
Men komt er geen beweegbare
bruggen en slechts enkele ver
keerslichten (aan het begin van
de weg, bfj Leiden één en vlak
voor Zoetermeer één) tegen.
Bij Zoetermeer aangekomen, volgt
men de wegwijzers richting
Utrecht. Niet door de bebouwde
kom van deze plaats hoeft men te
rijden, maar over een vierbaans
rondweg. Vervolgens komt men
bij de autosnelweg A-12, waar
men richting Utrecht/Arnhem
dient te kiezen.
Automobilisten uit de richting
Utrecht dienen om de nieuwe
route te rijden, bij de afslag Bo
degraven de daarop vermelde
richting Leiden te negeren. De
A-12 moet men af bij de afslag
Zoetermeer (ter hoogte van Brin-
kers). Het is belangrijk dit te we
ten, want dat is niet aangegeven.
Eenmaal op de rondweg langs
Zoetermeer komt men pro
bleemloos in Leiden, want daar
is deze bestemming wel aangege
ven.
Het is geen wonder dat men via de
route langs Zoetermeer sneller
op de plaats van bestemming
kan zijn dan via de Rijndijk. Im
mers, op de laatstgenoemde weg
komt men zeer vele wegkruisin-
gen en andere snelheidsbeper-
kende situaties tegen. Van echt
opschieten is daar inderdaad
geen sprake. Ruim vijftien ver
keerslichten. een aantal bruggen
(de Gouwbrug bij Alphen aan
den Rijn en de Wilhelminabrug
bij Leiden) en een paar verkeers
pleinen (de rotondes bij de Gou-
webrug en de Castellumstraat in
Alphen) belemmeren het door
gaande verkeer behoorlijk.
De afstand Utrecht-Leiden via de
ze route is tweeënvijftig kilome
ter-
Wie via Zoetermeer gaat, moet wel
iswaar zeven kilometer meer af
leggen, maar daar staat een reis
tijdverkorting tegenover van on
geveer een kwartier. En dat is
voor de meeste automobilisten
het belangrijkste.
Wanneer de beide routes worden
vergeleken op het punt van ge-
luidoverlast voor omwonenden,
dat valt dit alleszins gunstig uit
in de richting van de alternatieve
route. Daarlangs wonen name
lijk nauwelijks mensen, en nie
mand van hen woont - voor zover
mij bekend - vlak langs de weg.
De vlak langs de weg en niet op
het tegenwoordige verkeer bere
kende huizen van Rijndijk
bewoners worden beslist ernstig
gehinderd door het verkeer.
Zoals gezegd, zou het in gebruik
stellen van de nieuwe route als
vervanging van de Rijndijk een
goede zaak zijn voor zowel het
doorgaande verkeer Leiden-Bo-
degraven (Utrecht) als voor de
Rijndijkbewoners. De momen
teel nog niet aangepaste beweg
wijzering dient daartoe te wor
den aangepast. Daar hebben de
bewoners én de automobilisten
meer aan dan aan de versnelde
aanleg van een heel klein stukje
Rijksweg 11, die het ministerie
van verkeer en waterstaat on
langs aankondigde. Het geld dat
men 'over' had, kan beter wor
den uitgegeven aan het aanpas
sen van de bewegwijzering.
Dan moet eigenlijk liefst zo spoe
dig mogelijk gebeuren, onafhan
kelijk van discussies rond Rijks
weg 11-Oost. Binnen vijftien jaar
zal die rijksweg tussen Leiden en
Bodegraven niet zijn aangelegd.
Tót die tijd is genoemde Rijn
dijk-ontlastingsroute belangrijk
genoeg.
Meningen op deze
pagina zijn voor
rekening van de
auteurs
