c Tips zijn onvervangbaar Opsporing misdrijven blijft handwerk MATTHAUS PASSION ZATERDAG 17 MAART 1984 Extra Anoniem telefoontje voor de Rotterdamse recherche. Een man meldt een week eerder op een bepaalde plek een vent te hebben gezien die uit een auto een groot pak haal de en dat in een sloot gooide. Of dat misschien iets met die moord te maken heeft. Re chercheurs gaan kijken ep vinden inderdaad het lijk dat bij de moord hoort. Vele maanden later blijkt dat de dader zelf als tipgever het lijk aanwees. Op die manier had hij het voor hem steeds be klemmender wordende op sporingswerk in zijn buurt willen misleiden. door Weert Schenk Tactiek als motief voor het ver strekken van gegevens aan de re cherche. Een praktijkvoorbeeld uit het rijke politieleven van de Rotterdamse commissaris Blaauw. Het is er slechts één uit de vele. Ook wraak, haat, jaloe zie, concurrentie, geldzucht en, zoals de Amsterdamse misdaad schrijver en oud-rechercheur A. C. Baantjer dat noemt, kutnijd leiden vaak tot het verlinken van misdrijven aan de politie. Er is altijd een oor dat van een mis drijf heeft gehoord. Er is altijd een oog dat wat heeft gezien. Ze ker als verschillende personen bij een misdaad zijn betrokken, zoals in de Heineken-affaire, ra ken buitenstaanders op de hoog te. Contact met de politie is dan snel gelegd. Adjudant C. Kok van de Amster damse groep Ernstige Delicten zegt dat grote zaken als ontvoe ringen veel onrust in de onder wereld teweeg brengen. „We ha len dan de hele boel overhoop. Daar zijn ze niet bij gebaat. Om de rust te herstellen, krijgen we van die kant dan tips. Meestal goede, want in dat milieu is men ook het best op de hoogte." Geld De politie maakt gebruik van de vaak gebrekkige onderlinge ver standhouding in de onderwe reld. Tips zijn voor de politie ui termate belangrijk. Sterker nog, recherchewerk zonder tipgevers is nauwelijks denkbaar, zeggen de rechercheurs Blaauw, Baan tjer en Kok, die allen op een res pectabele staat van dienst kun nen bogen. Daarom wordt anoni miteit altijd gegarandeerd. Het drietal onderstreept dat de in formatie niet altijd vanzelf bij de politie binnenloopt. De recher che moet daarvoor zelf ook hard werken. Contacten leggen, buurtonderzoek doen, wroeten in allerlei wereldjes, speuren dus. Adjudant Kok signaleert dat tipge vers steeds vaker geld wülen voor hun medewerking. Hij noemt met name tips van junks over de handel in verdovende middelen. Maar ook belangrijke informatie over moorden komt pas los nadat justitie een belo ning heeft uitgeloofd. Ook vragen tipgevers vaak de poli tie te bemiddelen tussen hen en verzekeringsmaatschappijen die in geval van diefstal niet zelden geldbedragen in het vooruitzicht stellen. De politie gaat heel voor zichtig met deze premiejagers Kok zegt dat de Criminele Inlich tingendienst tipgevers in sommi ge gevallen betaalt. Er zijn vol gens hem strenge richtlijnen. Oud-rechercheur Baantjer heeft nooit geld uitgekeerd. „Ik kon de waarde van de tip niet beoorde len." Uitlokken Commissaris Blaauw zegt dat ie mand die rijk wil worden geen beroepstipgever van de politie moet worden. Er wordt wel eens een onkostenvergoeding gege ven. Meer niet. „Er staan bij ons geen tipgevers op de loonlijst. Het gevaar is dat iemand misdrij ven gaat uitlokken om zijn geld waar te maken." De Rotterdamse speurder, die mi ni-handboeien van goud als das speld draagt, noemt de tipgeverij een zaak van ethiek. „Tips en in formanten moet je ongelooflijk discreet en delicaat behandelen. Dat kan niet zonder strenge dis cipline. We gaan zeker niet met iedereen in zee. Gesjoemel is uit gesloten. Er worden geen deals gemaakt." „Een tipgever hangt als hij ook bij het misdrijf betrokken was. Op dat punt heeft hij niets te ver- Vorig jaar had de politie „een gouden tip" nodig om de ontvoering van biermagnaat Heineken en zijn chauffeur Doderer op te lossen. Deze maand was het weer een tip die leidde naar het Parijse appartement waar de twee meest gezochte verdachten in deze zaak werden gepakt. Het programma Opsporing verzocht is zelfs helemaal gebaseerd op de hulp van het publiek bij politiewerk. Hoe belangrijk is de tipgever nog in een tijd van voortschrijdende techniek en verdergaande persoonsregistratie in computers? Weert Schenk legde deze vraag voor aan rechercheurs met een lange staat van dienst. Als we de tip hadden nagetrok ken, waren we meteen al op ver rassingen gestuit, zoals de valse naam en het valse adres van de tipgever. Nu deden we dat niet." De commissaris heeft moordzaken meegemaakt tijdens welke er wel 4500 tips binnenkwamen. In de Heineken-affaire kreeg de po litie er honderden. Kun je de po litie dan verwijten maken als een tip fout is geïnterpreteerd? Er is niets eenvoudiger dan een opge loste moord, zegt Blaauw. Dan pas passen sommige tips, waar mee de recherche niets heeft ge daan of kon doen toch in de puz zel. „Het enige watje kan doen is syste matisch bekijken of de tips in een bepaald patroon passen. Of ze dingen gemeen hebben. Kort om, een nuchtere beoordeling maken met een gezond wantrou wen in het achterhoofd." Niet gedaan "Inde Heineken-affaire kreeg de politie honderden tips te verwerken. Eén wachten als contraprestatie voor zijn tip. Als er beloningen zijn uitgeloofd, geldt het no cure-no pay. Als iemand alleen wil vertel len waar de spullen liggen maar niet wie de daders zijn, gaan we er niet op in." Blaauw legt beloningen van justi tie voor de gouden tip zakelijk uit. In principe moeten de men sen als goede burgers informatie over moorden gewoon geven. Dat gebeurt niet. Ze houden zich in toenemende mate liever afzij dig. Een cheque van tien of vijf tienduizend gulden kan ze er dan misschien nog toe verleiden naar het politiebureau te stappen, re deneert Blaauw. Dat is nog altijd goedkoper dan 25 rechërcheurs aan het werk te houden. Ergenis De Rotterdammer merkt dat over het algemeen steeds minder tips binnenkomen. Ook de media pu bliceren volgens hem minder dan vroeger over moordzaken. Alleen moorden op kinderen en moorden met seksuele achter gronden leveren nog veel tips op van geëmotioneerde burgers. Oud-rechercheur Baantjer ergert zich groen en geel aan die hou ding van de burgers. „Het is toch te gek als een jongen van 16 een tas van een oud vrouwtje rooft en er is niemand die een poot uit steekt. Niet naar die jongen, geen tip aan de politie. Daar specu leert de crimineel op. Zo ver hardt de maatschappij." Baantjer, na een carrière van 38 jaar bij de politie een gevierd schrijver van bestsellers, wijst op de geschiedenis van de politie. De ouwerwetse diender werd door de burger gehuurd om have en goed te beschermen. Daaruit is de politie ontstaan. „De feite lijke bescherming ligt nog steeds bij de burger. Die houding van: laat de politie het maar uitzoeken is waanzinnig. Het is de taak van de burger om de politie te hel pen. Het is onzindelijk om zich aan die plicht te onttrekken. De politie is een verlengstuk van de burgerij." Paragnosten Het lijkt er op dat de enige groep Nederlanders die de politie nog wel helpt de paranormaal be gaafden zijn. Bij veel misdaden stromen de tips van helderzien den binnen. Onlangs verscheen zelfs een boek waarin een beroep op de politie wordt gedaan om met deskundige begeleiding hulp van paragnosten te accepte ren. De auteurs voeren bewijzen aan dat helderzienden het soms nog beter weten dan echte getui gen. Die oproep is echter aan Baantjer, Kok en Blaauw niet besteed. Geen van drieën gelooft dat de politie er wijzer van wordt. Kok: „Nog nooit heeft een paranorma le waarneming tot een oplossing van een moord geleid." Wel zijn ze bereid waarnemingen te con troleren, wanneer de familie van vermiste personen daarom vraagt. Het kan ze misschien ge ruststellen. De meeste rechercheurs leggen tips van paragnosten dan ook terzijde. Ze hebben het al moei lijk genoeg om de tips van min der 'zweverige' mensen te beoor delen. Daar zit de kneep van het recherchewerk. De geringste tip kan van belang zijn voor het on derzoek. Welke informatie is de moeite waard om na te trekken, welke wordt terzijde gelegd. Baantjer, die werkzaam was op het Amsterdamse bureau Warmoes- straat, noemt het een heidens karwei. „Wat is de gouden tip? Dat is pas achteraf te zeggen. Als je na een moord veertig tips bin nenkrijgt, moetje selecteren. Dat is een kwestie van ervaring en in- tuitie. Maar de keuze kan ver keerd zijn. Je kan er negendertig natrekken en de veertigste, die mogelijk de goede is, laten zitten Kronkels Commissaris Blaauw, 34 jaar erva ring, geeft een voorbeeld om dit probleem te illustreren. Een kind is vermist en er bestaat het ver moeden van een misdrijf. Het on derzoek levert niets op. Dan wordt een foto van het kind op de televisie vertoond. De tele foon staat niet stil. Volgens de meldingen is het kind gelijktij dig in Groningen, Maastricht, Simpelveld, Goes én Schager- brug, maar wel in wisselend ge zelschap van een vrouw, man, meisje en jongen. Onder de tips was het verhaal van iemand die zei in het stadje X een man te hebben gezien die zeer waar schijnlijk het gezochte kind bij zich had. De man had het kind bij de juiste naam genoemd. Blaauw: „Wat moet je daarmee? Later bleek de tipgever de dader zelf te zijn die behoefte had om met de politie in contact te ko men. Ja, zulke kronkels zijn er. Adjudant Kok zegt dat de mensen die tips geven zijn geloof in de mensheid niet versterken. „Het is niet te tellen hoe vaak je hier mensen krijgt die een moord be kennen. Dan hebben we de grootste moeite om hen duidelijk te maken dat ze het niet hebben gedaan." Om die reden geeft de politie niet alle details van moordzaken aan de kranten. Dan blijft er nog iets over om bekentenissen te con troleren. Niettemin komt het voor dat mensen met verhalen komen, die precies in de roos schieten. Ze lezen iets in de krant en knopen er zelf het een en an der aan vast. Tips zijn voor de politie belangrij ker dan de techniek. De compu ter biedt niettemin de laatste ja ren wel meer hulp bij de oplos sing van misdrijven. Zo kan de computer bliksemsnel vaste werkwijzen herkennen, signale menten en vingerafdrukken ver gelijken, lijsten bijhouden van gezochte mensen en gestolen goederen, nummers van gemerk te bankbiljetten onthouden en eigenaren noemen bij autokente kens. Daar houdt het op. Commissaris Blaauw: „Er is geen computer die een moord oplost. De rest klinkt aardig, maar het is de vraag wat er in de computer wordt gestopt. Een dader die twee vingers mist, is een hard ge geven. Maar krijgt de computer ook informatie over hoe een cri mineel een sjaggie draait en rookt. Dat kan opeens heel be langrijk zijn." Als de computer werkelijk helpt, zou het aantal oplossingen van misdaden enorm hebben moeten stijgen, zegt de commissaris. Dat is niet gebeurd. Integendeel. Het percentage oplossingen is ern stig gedaald, terwijl de criminali teit is toegenomen. Handwerk Blaauw vindt recherchewerk handwerk. Hij duikt weer in zijn roemrijk verleden. „Ik herinner me dat we vroeger een stapel processen-verbaal uit het archief lichtten en gewoon nog eens doorlazen. Dan kom je ook meer details tegen." Hij herinnert zich een reeks dief stallen. Bij ieder proces-verbaal werd de plaats van het misdrijf op een kaart aangegeven met een rode speld. Zo werd een drie hoek van straten ontdekt met daarin een concentratie. „Toen we ter plekke gingen kijken, bleek daar 's nachts de verlich ting erg slecht te zijn. We gingen posten en pakten de daders. Dat kan een computer niet. Dat be doel ik: handwerk". "TT" ii Oud-rechercheur Baantjer: "De maatschappij verhardt". (foto KJppa) J.S. Bach Uitvoering op woensdag 18 april 1984 in de STADSGEHOORZAAL te Leiden aanvang 19.15 uur MEDEWERKENDEN: Etena Vink Sopraan Rita Dams All Chris van Woerkom Tenor IEvangelist Jos van der Lans Tenor Cor Niessen Bas (Christuspartij) Joep Bröcheler Bas Ben de Ligt Viola da Gamba Ada van der Bent - Orgel (continuo) Wim van der Reijden - Orgel Chr. Oratorium en Jongerenkoor "EX ANIMO" Begeleiding: Gewestelijk Orkest voor Zuid-Holland Het geheel onder leiding van: Wim de Ru. Toegangsprijs: f 15, Houders C.J.P. Paspoort en Pas 65 12, Toegangskaarten verkrijgbaar bij Fa. C.C. Bender, Hogewoerd 90 te Leiden, tel. 071-120097, en 's avonds aan de zaal. Plaatsbespreken vanaf DONDERDAG 22 MAART van 10.00 tot 17.00 uur. 's Maandags gesloten. Aangeboden door LEIDSCH DAGBLAD de meest gelexen hrant over wereld, stad en land

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1984 | | pagina 23