Amerikanen falen in Libanon
c
Drie splinters links van
PvdA moeten balk worden
Kritiek op Kamer van
Koophandel misplaatst
LEZERS
SCHRIJVEN
Kamer van
Koophandel
Stotteren (2)
Woordenboek
DONDERDAG 9 FEBRUARI 1984
Meningen
Het zal vele lezers niet ont
gaan zijn, dat de drie par
tijen links van de PvdA
de PSP, de CPN en de
PPR - de laatste jaren op
vele terreinen dezelfde
standpunten hebben inge
nomen. Een ontwikkeling
is ingezet, waarbij deze
partijen ook op meer dan
incidentele basis zijn gaan
samenwerken. Het is bij
voorbeeld niet zo verwon
derlijk, dat ze bij de ko
mende Europese verkie
zingen in juni uitkomen
met een gemeenschappe
lijke lijst en met één pro
gramma.
door
Paul van der Burg,
John Steegh
en Kees Wevers
Op landelijk niveau echter blijkt er
nogal wat weerstand te bestaan
tegen nauwere samenwerking,
ondanks de Europese lijst. Ve
len, vooral actieve leden van de
deze partijen, hechten grote
waarde aan het behoud van het
eigen karakter van iedere partij
afzonderlijk. Of dat echter ook
voor de kiezers van deze partijen
geldt en voor degenen onder de
kiezers die PvdA stemmen bij
gebrek aan een voldoende groot
en geloofwaardig links alterna
tief, is de vraag.
Die vraag wordt in ieder geval ont
kennend beantwoord door een
aantal leden van deze partijen en
mensen uit de vakbeweging. Zij
hebben daarom een stichting op
gericht: "Voor een linkse door
braak".
Struikelblok
Daarmee is in wezen de belangrijk
ste reden voor de oprichting van
deze stichting al aangegeven: het
ontwikkelen van een organisatie
links van de PvdA, die in staat is
politieke resultaten te boeken.
De oprichters van de stichting
vinden, dat de versnippering van
de kleine linkse partijen daar
voor een struikelblok vormt.
Dat wil niet zeggen, dat nu over
haast overgegaan zou moeten
worden tot het opheffen van de
bestaande partijen PSP, CPN en
PPR. Het eigen karakter van de
ze partijen staat daarvoor in de
weg. Toch zou het goed zijn de
ervaringen die de leden van deze
partijen vanuit hun verschillen
de achtergronden hebben opge
daan, samen te brengen om in de
politiek iets gedaan te krijgen,
zowel in organen als de gemeen
teraad en de Tweede Kamerrais
daarbuiten.
Als het lange-termijndoel van de
samenwerking is om te komen
tot politieke machtsvorming
links van de sociaal-democratie,
dan is uiteraard de verhouding
tot de PvdA van het grootste be
lang. Bij sommige partijen be
staat de vrees, dat samenwerking
met de PvdA door intensiever sa
menwerking tussen deze partij
en moeilijker zou worden.
Misschien is dat waar. Maar naar
de mening van de 'doorbrekers'
(aanhangers dus van het initia
tief om de radicaal-linkse partij
en bijeen te brengen) is alles be
ter dan de huidige situatie. Want
nu neemt de grote linkse broer
'klein-links' niet serieus. Een
bundeling van krachten links
van de PvdA kan het voor die
partij mogelijk maken méér te
doen dan af wachten of het CDA
en de WD bereid zijn haar weer
als serieuze regeringspartner te
aanvaarden.
Vertalers
De machtsverhoudingen in Neder
land worden niet alleen bepaald
door de stemverhoudingen in de
Tweede Kamer. Vele buitenpar
lementaire groepen beïnvloeden
die verhoudingen actief: de vak
beweging, de vredesbeweging,
de werkgevers, de kerken. Radi
caal-linkse partijen hebben vaak
goede verbindingen met een aan
tal van deze groepen. Zij vormen
in veel gevallen de vertalers van
de eisen en wensen van deze
groepen in het parlement.
Op basis van die verbinding met
buitenparlementaire groepen
kunnen deze politieke partijen
dan ook invloed uitoefenen die
verder reikt dan het aantal van
hun kamerzetels zou doen ver
moeden.
Op basis van de bijzondere band
met bijvoorbeeld de vredesbe
weging hebben radicaal-linkse
Het CPN-congre& vorige week, met op de voorgrond Marcus Bakker:pogingen van 'horizontalen' om de
ontwikkeling naar meer samenwerking te blokkeren, zijn mislukt.... (foto ANP)
woordvoerders niet alleen
macht, maar ook gezag in de po
litieke organen. Gezag omdat zij
ondubbelzinnig verwoorden wat
leeft in de achterban van ook an
dere partijen.
Aanhangers van PSP, CPN en
PPR hebben ook als de organisa
toren en deelnemers ervan veel
bijgedragen aan het slagen van
de vredesdemonstraties in no
vember 1980 en oktober 1983.
Ook in andere acties komen le
den en sympathisanten van deze
partijen elkaar regelmatig tegen.
Bevruchtend
De 'doorbrekers' willen deze sa
menwerking hechter maken. Zij
menen dat samenwerking juist
bevruchtend werkt op het optre
den van de radicaal-linkse partij
en, hun in staat stelt interne te
genstellingen te overwinnen.
Ook op andere terreinen dan vre
de en veiligheid.
Op huisvestingsgebied, op het ter
rein van herverdeling van be
taald en onbetaald werk en van
inkomen, van vermindering van
afhankelijkheid van de overheid
en van het geven van een nieuwe
impuls aan onze nationale indus
trie in de vorm van nieuwe en
milieuvriendelijke technolo
gieën
Daarom hebben zij het initiatief ge
nomen om themabijeenkomsten
op te zetten om (leden van) de
drie partijen aan te zetten tot het
ontwikkelen van ideeën die een
antwoord geven op de vraag
stukken waar Nederland in 1984
voor staat, zonder in de oude cli
chés te vervallen. Die negatieve
kant van het eigen karakter van
de drie partijen willen zij juist
verlaten. Ze willen ook in ieder
geval géén vierde partij oprich
ten naast de bestaande drie
splinters. Zij willen van de splin
ters eindelijk een balk maken,
die ook partijloze linkse mensen
aanspreekt.
De poging de drie radicaal-linkse
partijen bijeen te brengen, is
voor sommigen een bij voorbaat
mislukte poging. Dit blijkt onder
meer uit een analyse in deze
krant van 13 januari. De schrijver
daarvan geeft de 'linkse door
braak' weinig kans, vanwege het
eerder genoemde eigen karakter
van de drie partijen.
De 'doorbrekers' denken daar an
ders over. Niets voor niets blijkt
de praktijk sterker dan de leer:
voor de Europese verkiezingen
bestaat immers al één lijst met
één programma, pogingen van
'horizontalen' in de CPN om de
ontwikkeling naar meer samen
werking te blokkeren, zijn mis
lukt en op buitenparlementair
niveau blijken stemmers en le
den van de drie partijen schou
der aan schouder te staan.
Hechtere samenwerking is een
voudig een kwestie van tijd en
inzet. Net zo als het niet plaatsen
van kruisraketten in Nederland.
(De auteurs zijn aangesloten bij de
'Linkse Doorbraak' groep Leiden en
omstreken).
Recentelijk heeft wethouder Waal
herhaalde malen bepleit dat het
goed zou zijn de Kamer van
Koophandel (KvK) op te heffen.
In deze krant van 27 januari heeft
Waal in deze rubriek 'Meningen'
zijn motieven voor deze opvat
ting nader toegelicht. Hij betoogt
dat bezinning op de taken van de
KvK zinvol is in het kader van de
deregulering en dat deze taken
(voor een deel) door provincie en
gemeente verricht zouden kun
nen worden.
door
Dick van Duijn
In het onderstaande wil ik erop
wijzen dat opheffing van de KvK
niet zo eenvoudig is, zinloos, de
economie van de stad niet ten
goede zou komen en in feite een
toenemende regelgeving bete
kent.
De Kamer van Koophandel is een
orgaan dat bij de wet is ingesteld
en derhalve niet zo eenvoudig
kan worden opgeheven. De taak
van de Kamers is in de wet in rui
me zin omschreven, waardoor de
Kamers in de gelegenheid zijn
hun werkzaamheden aan wisse
lende omstandigheden aan te
passen.
Volgens de omschrijving van deze
wet bestaat hun taak uit het be
vorderen van de economische
belangen van handel en nijver
heid, waarbij onder handel en
nijverheid vrijwel het gehele eco
nomische leven dient te worden
verstaan. Het begrip economisch
belang is ruim interpreteerbaar.
Er zijn Kamers die zich bijvoor
beeld met vraagstukken op het
terrein van beroepsonderwijs of
milieu-energie bezighouden.
De samenstelling van de Kamer
beoogt een representatieve weer
gave te zijn van de sectoren en
groeperingen van het econo
misch leven in de betrokken re
gio. Al naar gelang het relatieve
belang van een sector of groep
varieert het aantal vertegenwoor
digers daarvan. Bij de samenstel
ling van de Kamer dient even
eens met de bedrijfsomvang van
de vertegenwoordigde bedrijven
rekening te worden gehouden, in
die zin dat ten minste een derde
van het totale ledenaantal moet
voortkomen uit het midden- en
kleinbedrijf. Ook mag ten hoog
ste een vierde van de leden af
komstig zijn uit de kring van
werknemers.
Advisering
WASHINGTON Brandend Bei
roet ten spijt, is president Reagan
in aansluiting op twee verkiezings
toespraken in Chicago, en Las Ve
gas naar zijn Californische bezit
ting gereisd. In Washington inmid
dels is de crisissfeer onmisken
baar. Uit voorzorg hebben de VS
bijna de helft van hun ambassade
personeel en gezinsleden uit de Li
banese hoofdstad naar Cyprus geë
vacueerd.
door
Henk Kolb
Het omstreden Amerikaanse Mid-
den-Oostenbeleid dreigt met presi
dent Gemayel ten onder te gaan.
Deze ontwikkeling staat in scherpe
tegenstelling met recente verzeke
ringen van het Witte Huis over po
litieke vooruitgang, terwijl het te
vens met de dag duidelijker wordt,
dat Amerikaans militair geweld
voor Gemayels problemen zelfs
geen tijdelijke oplossing biedt.
Washington wil in Libanon een
vreedzaam proces van nationale
verzoening op gang brengen tus
sen alle betrokken partijen, waar
bij de Amerikaanse mariniers voor
een zekere stabiliteit moesten zor
gen. Reagan heeft zijn strategie ge
bouwd op Amin Gemayel, die nu
onder de voet dreigt te worden ge
lopen, terwijl uit zijn haastig geoe
fend legertje de druzen en mos
lims in toenemende mate deserte-
Gemayel is het middelpunt van
een snel escalerende noodtoe
stand. Reagan rest alleen een drei
ging met groot Amerikaans geweld
om Gemayel overeind te houden.
en het is onvermijdelijk dat zo
doende zijn bemiddeling voor Ge
mayels tegenstanders steeds on
aanvaardbaarder wordt.
De Saoedi's, die voorheen diverse
malen makelaars zijn geweest voor
tijdelijke bestanden, hebben zich
voorlopig teruggetrokken. Volgens
Saoedi-Arabié draagt Gemayel
minstens evenveel schuld aan de
mislukking van het Amerikaanse
verzoeningsplan als Syrië en de Li
banese groeperingen, die door Da
mascus worden gesteund. De VS
kunnen Gemayel echter niet aan
de kant zetten.
'Overgave'
Het praktische resultaat van Rea-
gans beleid is de vicieuze cirkel
waarin hij zich thans bevindt. Defi
nitieve terugtrekking van de Ame
rikaanse mariniers beschouwt hij
als 'overgave'. Maar hij wil ook niet
verder betrokken raken bij de
strijd. Meer Amerikaanse beschie
tingen en bombardementen kun
nen aan de politieke situatie niets
veranderen. Zij verschaffen hoog
stens een militaire luwte, waarna
alles weer van voren af aan begint.
Reagan staat intussen voor de cri
sis die hij in een verkiezingsjaar
hoopte te ontlopen.
In het Amerikaanse Huis van Af
gevaardigden is op verzoek van de
Republikeinen voorlopig de dis
cussie gestaakt over een Democra
tische resolutie, die spoedige te
rugtrekking van de mariniers
beoogt. En de Democraten vinden
dat uitstekend, want zij willen niet
de schuld toegeschoven krijgen als
de toestand in Libanon geheel uit
de hand loopt.
Reagan blijkt in Libanon het vier
kante wiel te hebben uitgevonden.
Tegen het advies van zijn militaire
chefs in, stuurde hij troepen en een
vloot. Omdat de Amerikaanse ge
loofwaardigheid in het geding is,
wil hij de mariniers in een politiek
naar het heet nog steeds gevoelige
situatie, niet definitief terugtrek
ken. Maar zolang zij er bleven, zul
len zij meer geweld moeten gebrui
ken en zullen er meer slachtoffers
vallen.
Gemayels rol lijkt volgens Ameri
kaanse waarnemers ongeveer uit
gespeeld. Zo lang de VS en Israël
weigeren een herziening te over
wegen van de overeenkomst van
17 mei, die terugtrekking van Is-
raëls troepen regelt zodra ook de
Syriërs vertrekken, heeft Libanons
president geen ruimte voor ver
dere manoeuvres, in een land dat
op compromissen tussen zestien
verschillende geloofsgemeen
schappen werd gebouwd.
Voor de moslims en Syrië is dit ak
koord met Israël het waarmerk ge
worden van de machtspositie die
de Libanese christenen zich na de
rampzalige Israëlische invasie heb
ben verworven. Gemayel, voor
heen een van de leiders van de fa-
langisten, is daarvan een exponent.
'Politiek hebben de VS hem, vol
gens velen, de duimschroeven
nooit strak genoeg aangezet. De
Amerikaanse kanonnen zijn effec
tiever geweest dan de stoet van on
derhandelaars die Washington af
vaardigt.
Reagans beleid voorziet niet in de
omstandigheden die zich nu voor
doen. Niet zonder frustratie wacht
Washington af tot het geweld af
neemt, en hoopt dan van voren af
aan te beginnen met inspanningen
om een nationale regering bijeen te
krijgen. Of dat met Gemayel kan, is
maar zeer de vraag, gegeven de
weigering van druzen en sjiieten
om met hem nog zaken te doen. En
naar velen in Washington aanne
men, zal blijken dat Reagan zestien
maanden lang op het verkeerde
paard heeft gewed.
(De auteur is correspondent voor o.m.
onze krant in de VS.)
De wet op de Kamers van Koop
handel noemt eveneens de be
voegdheden waarover de Ka
mers de beschikking hebben bij
de uitvoering van hun taak. Con
creet gesproken bestaat deze
taak uit: uitvoering van wetten,
beleidsadvisering (naar de over
heid toe), voorlichting (naar het
bedrijfsleven toe) en informatie
verwerking en -beheer. De uit
voering van wetten heeft onder
meer betrekking op de handels
registerwet of het verenigingen
en stichtingenregister.
Advisering van de overheid be
hoort dus tot de wettelijke moge
lijkheden van de Kamers. Over
heden kunnen Kamers van
Koophandel derhalve nimmer
verwijten dat zij bepaalde advie
zen uitbrengen, laat staan met
opheffing bedreigen. Het ter har
te nemen van deze adviezen is ui
teraard een andere kwestie.
Wat de informatieverschaffing be
treft is de zogenoemde Erbo-en-
quête die door alle Kamers
wordt gehouden, het vermelden
waard; dit is de jaarlijkse regio
nale enquête van het bedrijfsle
ven. Ten slotte is het aardig te
vermelden dat de Kamers van
Koophandel geen enkele finan
ciële steun ontvangen: zij zijn fi
nancieel zelfstandig.
Inconsequent
Het dereguleringsbeleid van het
huidige kabinet is erop gericht
de marktsector te versterken
door het wegnemen van onnodi
ge belemmeringen voor het be
drijfsleven teneinde de flexibili
teit van bedrijven te vergroten,
waardoor deze beter op verande
rende marktomstandigheden
kunnen inspelen (tweede be-
leidsspoor).
Als Waal pleit voor deregulering is
het dernaive bijzonder inconse
quent taken die reeds van ouds
her onder grote invloed van het
bedrijfsleven worden uitge
voerd, te willen overhevelen naar
de gemeentelijke overheid. Men
kan echter natuurlijk van me
ning zijn dat de gemeente beter
in staat is de belangen van het
bedrijfsleven te behartigen dan
de wettelijke belangenbeharti
ger, de KvK.
Wat dit betreft is er een aantal
bronnen van onverdachte huize
te noemen die het tegendeel
doen vermoeden. Zo wordt bij
voorbeeld in het TTJO-rapport
'Stadsvernieuwing, Werkgele
genheid, Bedrijvigheid' gecon
stateerd: "De inpassing van het
behoud van werkgelegenheid in
het stadsvernieuwingsbeleid is
beperkt te noemen Nog te
veel worden in de verschillende
bestemmingsplannen ten aan
zien van de groeimogelijkheden
van bedrijven beperkingen ge
steld".
In het RIGO-rapport wordt bij
voorbeeld geconstateerd dat on
geveer een derde van de geën-
quetteerde ondernemers nega
tieve invloed ondervindt van be-
stemmings- en7of verbeterings
plannen en dat de bereikbaar
heids- en verkeerssituatie als het
grootste nadeel van vestiging in
de binnenstad wordt be
schouwd.
Uit een CDA-enquête naar de op
vattingen van ondernemers
blijkt dat ongeveer 60 procent
van de detailhandelaren in de
Leidse binnenstad problemen
heeft met de bereikbaarheid.
Van de industriële bedrijven in
de gehele stad heeft ruim 40 pro
cent hiermede problemen.
Werkgelegenheid
Deze geconstateerde negatieve ef
fecten van het gemeentelijk be
leid hebben bijvoorbeeld ook
hun uitwerking niet gemist op de
werkgelegenheidssituatie in de
stad, hetgeen onder meer kan
blijken uit de passage in het RI
GO-rapport waarin wordt gecon
stateerd dat de werkgelegenheid
in de Leidse binnenstad sterker
is afgenomen d^n in de binnen
steden van min of meer verge
lijkbare steden.
Dit zijn geen conclusies die het
vertrouwen in het gemeentelijk
economisch beleid sterk aan
wakkeren en derhalve evenmin
de gedachte ondersteunen als
zou de gemeente beter de belan
gen van het bedrijfsleven kun
nen behartigen dan de KvK. In
tegendeel.
Dat de KvK regelmatig soortgelij
ke conclusies trekt als de hier ge
noemde is uiteraard voor de ver
antwoordelijke bestuurders
hoogst ongelukkig. Dit kan men
echter de KvK niet kwalijk ne
men. De kritiek van Waal betreft
het beleid van het college van
burgemeester en wethouders
(De auteur is lid van de Leidse gemeen
teraad voor het CDA)
Men kan zich voorstellen dat wet
houder Waal zijn stekels opzet
als voorbehoedmiddel in een po
tentieel lastige omgeving. Thans
heeft hij onraad geregistreerd
voor zijn gesubsidieerde denk
wereld nu de alledaagse
werkelijkheid hem blijft wek
ken.
Zijn verrassende voorkeur voor
"deregulering" geeft hem in zijn
artikel "Welk nut heeft de Kamer
van Koophandel eigenlijk9" in
deze krant van 27 januari j.l. de
vrije baan tot vertekening van de
werkelijkheid. Zijn pleidooi re
sulteert erin om de gemeente als
bestuurslaag de taak te laten
overnemen van belangenbeharti
ging voor het bedrijfsleven,
waarvan het belang zelfs is door
gedrongen tot welzijnswerkers,
nu de subsidiestroom is gaan op
drogen.
(Be)spaar ons een "deregulering
naar boven" van Waalse snit. Uw
paal is scheef geslagen en sluit
de toegang tot het onvoldoende
tot slecht gefundeerde straatje
van uw betoog af voor een zinni
ge discussie en tevens voor een
weinig aanlokkelijke behartiging
van de "Leidse economie", die
als zodanig trouwens niet in uw
portefeuille zit!
Dat heer Waal zijn eruptie beleeft
als wethouder der gemeente Lei
den mag meer een zaak van
treurnis heten voor het Leids col
lege van B en W dan een aangele
genheid van merkbaar gewicht
bij het wegen van het econo
misch belang in de Leidse vaart
naar welzijn.
De gekozen titel van zijn verhaal
metend aan het daaronder vol
gend betoog, vraag ik wel: qoud
erat demonstrandum, magister?
(Wat was er dan te bewijzen,
meester?).
Mr. H.A.C. Branderhorst
oud-secretaris
Kamer van Koophandel
en Fabrieken voor Rijnland.
Pres. Kennedylaan 157
Oegstgeest
Op donderdag 2 februari heeft in
deze rubriek een ingekomen
stuk gestaan van mevrouw Van
Hal over stotteren en stotterthe-
rapiën. Zy schrijft daarin over
haar verontwaardiging over het
'idee' dat stotteraars hun handi
cap moeten accepteren en ermee
zouden moeten leren leven. We
zijn het met haar stelling: 'Niets
is minder waar' volledig eens. De
stotteraar kan inderdaad door
hard werken en eventueel met
deskundige hulp van zijn stotte
ren afkomen.
De vereniging Demosthenes, de
Nederlandse stottervereniging,
probeert dan ook op alle mogelij
ke manieren stotteraars ertoe
aan te zetten actief te werken aan
het verbeteren van hun spreken.
Mede door de reactie van mevrouw
Van Hal zijn we er ons nog meer
van bewust dat het woord 'ac
cepteren' zowel voor voorlich
tingsdoeleinden als in de thera
pie ongeschikt is. Te vaak en
door te veel mensen wordt het
woord accepteren uitgelegd als
'berusten' en 'ermee leren leven'.
Dit is echter totaal niet wat de ver
eniging Demosthenes en de the
rapeuten eronder verstaan. Zij
bedoelen met accepteren dat de
stotteraar eerst eerlijk ten op
zichte van zichzelf en ten opzich
te van anderen moet durven er
kennen dat hij stottert. Hij moet
zijn eigen stotteren onder ogen
durven zien en dit niet voor zich
zelf blijven verbergen
Door gevoelens van schaamte,
angst en dergelijke proberen de
meeste stotteraars hun stotteren
te verbergen en proberen spreek
situaties zoveel mogelijk te ver
mijden en te ontvluchten. Pas
vanuit de'erkenning dat hij stot
tert, kan de stotteraar echter zijn
stotteren analyseren en actief
gaan werken aan verbetering.
Zoals mevrouw Van Hal terecht
aangeeft kan een stotteraar door
eerlijk en hard aan het verbete
ren van zijn spreken te werken,
zijn handicap overwinnen. Bege
leiding door therapeuten kan
hierbij veelal noodzakelijk zijn,
maar de stotteraar zal het uitein
delijk voornamelijk door eigen
inzet en concentratie zelf moeten
doen.
Behalve het door mevrouw Van
Hal genoemde instituut te Am
sterdam, bestaan er verspreid
over het hele land nog zo'n 50 an
der instituten/therapeuten die
gespecialiseerd zijn in het behan
delen van stotteraars. Allen hul
digen ons inziens bovenbeschre
ven zienswijze. Ook bij hen zijn
goede resultaten te melden.
Voor nadere informatie over stotte
ren en over deze stotterthera-
pieën kunt u terecht bij de Stich
ting tot voorlichting over Stotte
ren (SVS), Postbus 119 3500 AC
Utrecht.
Wim van Alphen
Stichting tot Voorlichting
over Stotteren
Vossiuslaan 1
Bussum
Ik maak Hans Sonders er even
op attent dat het woord retirade
wc betekent en Bert Paauw dat
een epistel een brief is en geen
boek.
Misschien kunt u een woorden
boek aanschaffen, of zou u, als u
er al een heeft, de moeite willen
nemen daar eens in te kijken? Ik
heb niet altijd zin een brief aan u
te sturen, maar het zijn helaas
niet de enige aanmerkingen. Ik
sluit hierbij enige knipsels.
Zo heeft u het bijvoorbeeld over
wakes: het meervoud van wake
is waken. Het woord nipte be
staat niet, dat heeft u zelf be
dacht. U bedoelt waarschijnlijk
een nauwelijkse of een ampere
zege. Nog een knipsel: het meer
voud van echtgenoot is echtge
noten.
Ik noteerde al eerder uit uw krant:
opnames, legendes, gemeentes,
gewoontes, ziektes, lijkredes,
woonruimtes, enzovoorts. Alle
maal meervouden die met een 'n'
geschreven horen te worden.
Ik vind het jammer voor de lezers
die zodoende verkeerde woor
den in zich opnemen.
Mevr C.Vogel
Paviljoenhof 13
Leiden
