De Spartaan is
en blijft van
de Spartanen"
Gewichthefclub 'verkocht', of gered?
-C
3
"Constructie uit
nood geboren"
w n m mms
Leython neemt koppositie over van S'70
Direkteur Sport en Rekreatie:
Er zijn fouten gemaakt, maar*.|
t
Sport
Niet alleen omdat het maar 'twee deuren verderop' is kon
Jan Duivesteijn, direkteur van het gemeentelijke bureau
Sport en Rekreatie, destijds mee luisteren naar wat zich
achter de schermen afspeelde bij LKV De Spartaan. Hij
moest zich eenvoudigweg wel in buur-aangelegenheden
mengen, omdat zijn afdeling de Leidse sportaccommo
daties beheert en Duivesteijn dus toestemming moest
geven voor de constructie van huur en onderhuur.
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1983
LEIDEN - Wat is er toch aan de
hand met LKV de Spartaan?
Jaar in, jaar uit gold de Leidse
gewichthefclub als één van de
grootste titelverzamelaars van
Nederland bij ploeg- en per
soonlijke kampioenschappen.
Er ging bijna geen seizoen
voorbij of de naam van De
Spartaan, of van één van de le
den (Van 't Riet en Sanders
eerst, Swagers en Filippo later)
werd letterlijk in de belangstel
ling getild. De Spartaan, dat
was jè van hét in de Nederland
se gewichthefwereld, daar kon
je gerust de organisatie van
een nationaal kampioenschap
aan toe vertrouwen. De Spar
taan, dat was de enige club op
dat terrein die een kandidaat
had voor de Olympische Spe
len van 1984. Kortom, De Spar-
Feiten
Eerst de feiten. Eind 1980 meldde
Van 't Riet het bestuur dat hij
zijn werk als glazenwasser en
schilder niet meer kon combine
ren met de trainingsarbeid bij De
Spartaan. Hij stak volstrekt be
langeloos (hij betaalde zelfs zijn
trainersopleiding zelf) een extra
werkweek in de club. "Ook door
een aantal andere factoren, wilde
hij zó niet meer doorgaan", weet
Van der Valk nog. "Zijn baan
moest op de sport worden afge
stemd, of hij begon een eigen
sportschool. Maar ik vind hem
de beste gewichtheftrainer van
Nederland en om die te behou
den, hebben we toen voor dat
nieuwe model gekozen".
In dat nieuwe model bleef van Van
't Riet trainer, maar werd hij te
vens - met gemeentelijke goed
keuring - onderhuurder van De
Spartaan. Met het beding dat
clubleden tegen een redelijke
prijs (opgenomen in de contribu
tie) en op ieder moment bij hem
terecht moesten kunnen voor het
afwerken van hun oefeningen.
"Hij betaalt huur, electra-kosten en
onderhoud van de zaal. De club
betaalt hem uit de contributies
een bedrag voor zijn trainingen",
legt Van der Valk uit: "Maar dat
is een minimum omdat er maar
een kleine kern van 30, 40 ge-
wichtheffers en powerlifters is.
Er is in de krachtsport nu een
maal een groot verloop. Daarom
hebben we de mogelijkheid voor
hem open gelaten een commer
ciële fitness-afdeling te begin
nen, met mensen die recht
streeks aan hem betalen. Op die
basis verdient hij zijn inkomen
dat de club hem niet kon garan
deren; daar zit zijn inkomens-ze
kerheid".
Akkoord
De ledenvergadering van De Spar
taan ging in december 1980 met
grote meerderheid akkoord met
de overgang naar een combinatie
van een verenigings - en com
mercieel instituut. Twee van de
39 aanwezigen stemden tegen.
Hans Zirkzee was één van de
twee die 'nattigheid' voelde. Als
oud-lid van de Raad van Beheer
van de Leidse Sportstichting
was hij ook wat meer op de hoog
te van bestuurszaken dan ande
ren. "Op zichzelf kon iedereen er
vrede mee hebben dat Van 't Riet
er een boterham aan ging verdie
nen", zegt hij. "Hij had genoeg
taan kon niet kapot.
Niet kapot?
Het Nederlands jeugdkampioen
schap werd de club vorig jaar
'afgenomen'. Dio Deegenaars
gaat hoogstwaarschijnlijk niet
naar Los Angeles en voor het
eerst sinds lange tijd heeft De
Spartaan deze herfst niet deel
genomen aan de nationale ge
wichthefcompetitie. Er was
geen ploeg meer op de been te
brengen... Gevolg van allerlei
oorzaken, zoals de accentver
legging binnen de krachtsport
van gewichtheffen naar power-
liften, aan welke competitie
wel met twee teams wordt
deelgenomen, of van de veran
derde structuur in de vereni
ging, zoals de tegenstanders
beweren?.
"De club is verkocht en uitgele-
voor de club gedaan. De ellende
was dat het bestuur het zo rom
melig in die vergadering bracht.
We kregen geen inzage in het
contract, zodat we niet wisten
hoe het precies geregeld was".
Uiteraard schetst Van der Valk een
ander beeld. "Iedereen heeft alle
ruimte gekregen om met het be-
Hans Zirkzee "De club is uitgele
verd". (Foto Holvast).
stuur van gedachten te wisselen
over die zaak. Voorafhebben we
de grote lijnen uitgelegd en wie
dat wilde kon daarna inzage krij
gen in de détails en daarover in
discussie gaan. Dat is gebeurd,
van tegenstanders zijn zelfs din
gen overgenomen". Dat het in
het overleg niet altijd vriendelijk
toeging, blijkt uit zijn toevoe
ging: "ongeacht de felheid waar
mee het bestuur onder vuur
werd genomen, is er nooit ie
mand geschorst".
Maar, zegt Van der Valk, "er zijn
zaken waar je het nooit over eens
wordt. Er wordt Van 't Riet te
veel in de schoenen geschoven
dat hij alles zelf zou bepalen. Ik
kan zeggen dat hij aan heeft te
nemen wat het bestuur aan rede
lijke verlangens op tafel legt. De
vereniging heeft het nog geheel
voor 't zeggen. Als het bestuur
door wil gaan, maar de meerder
heid van de leden vindt dat we
moeten kappen, dan kappen we.
Als het contract afloopt, of tus
sentijds".
Uitgespeeld
Dat willen de leden kennelijk niet.
De eerste termijn is inmiddels al
lang verstreken, maar de verlen-
verd", verwijten Hans Zirkzee
en Thomas Brandt, respectie
velijk (ex-)lid van verdienste
en oud-coach en erelid, het be
stuur dat voor de nieuwe opzet
koos. Zij doen het woord na
mens een groep verontruste le
den, die in het begin mede tien
gewichtheffers van de oudere
generatie bevatte. Er zijn
mensen die zich nooit bij de
verandering hebben kunnen
neerleggen", repliceert Ted
van der Valk (35) in zijn laatste
dagen als voorzittêr. "Maar het
is niet meer dan een generatie
conflict. De ouderen zijn tegen,
de jongeren zijn voor. De zoon
doet het anders dan Pa het
wil".
Dat "anders" slaat op de nieuwe
constructie, waarin trainer
Dirk van 't Riet bijna drie jaar
ging van het contract is uitge
steld tot het nieuwe bestuur er is.
Die vergadering moet dus nog
volgen: dus de tegenstanders
zouden zich kunnen bundelen.
Dat kan niet meer. Hans Zirkzee
heeft inmiddels geërgerd zijn lid
maatschap opgezegd en zijn in
signe van verdienste terugge
stuurd. De anderen hebben afge
haakt, of trainen weer. "De groep
verontrusten is uit elkaar ge
speeld", geeft Zirkzee als reden
op. "Toen hij op 1 januari 1981
begon vroeg Van 't Riet van de
één twintig gulden voor trainin
gen, van de ander 30 en van weer
een ander 40. Ik heb niets tegen
Van 't Riet; het bestuur had het
alleen niet goed met hem gere
geld. Leden uit de groep veront
rusten die inmiddels was ont
staan mochten later gratis trai
nen. Zo bloedde de oppositie
dood. Gezellig was het niet meer
in de club. Veel leden voelden
zich er niet meer thuis".
Geconfronteerd met die berichten
over willekeur haalt Van der
Valk ("We hebben pas nog een
clubfeest gehad, het was er afge
laden vol") de schouders op. "Als
het nou echt zo erg was, hadden
al die leden tussentijds toch kun
nen proberen een meerderheid
te vinden om het besluit terug te
draaien? Dat is niet gebeurd. Het
gaat ook alleen om de oudere ge
neratie. Ik heb veel respect voor
Thomas Brandt, ook een felle te
genstander. Maar hij blijft ons
tenminste consequent bestrijden
en verbeteringen aandragen. Hij
haakt niet af zoals anderen, die je
nooit ziet, maar wel gratis trai-
Fout
Dat gebeurt inderdaad, geeft Van
der Valk toe. Hij is pas na lang
aandringen bereid zijn versie
daarover af te draaien. "Van 't
Riet had toen hij begon een tarief
ingevoerd voor de fitness-afde
ling. Er waren ook een aantal ge
wichtheffers die daarnaar over
stapten. Voor hen gold dat tarief
dus ook. Terecht, maar daar ging
het toch even fout. Een paar ge
wichtheffers, die hun keus niet
duidelijk hadden bepaald, moes
ten dat ook betalen. Daar zijn we
niet mee akkoord gegaan. Op een
vergadering met de verontrusten
werd daarna een vaste contribu-
tieprijs vastgelegd voor de leden,
waarin een bedrag voor Van 't
Riet zat".
Volgens Zirkzée ging ook dat fout.
geleden onderhuurder is ge
worden van de club. De vraag
is of De Spartaan zich niet
heeft vertild aan het nieuwe
model. "De club is bezig tenon-
der te gaan: het aantal leden en
donateurs loopt zwaar terug",
zeggen de tegenstanders, die
denken dat alleen de naam
blijft bestaan als vlag op een
commerciële sportschool, ge
subsidieerd door de gemeente.
De club is met de nieuwe con
structie juist gered, gelooft Jan
Duyvestein, directeur van de
Leidse dienst Sport en recrea
tie ("als daarvoor niet was ge
kozen, had de vereniging twee
jaar geleden al op één oor gele
gen"). Er is wat het gewich
theffen betreft even pas op de
plaats gemaakt door de "na
tuurlijke golfbeweging binnen
de krachtsport van gewich
theffen naar powerliften".
meent Van der Valk, die zijn
opvolger die dezer dagen
wordt benoemd, niettemin
sportief een goede toekomst
voorspelt.
"Er was sprake van een crisissi
tuatie, met een fiks aantal con
flicten, maar die is nu voorbij",
voert de na vijfjaar aftredende
praeses aan. "Natuurlijk zijn er
fouten gemaakt. In elke storm
vallen bladeren. Maar de zaak
is beslist niet verkocht. We
hebben alleen voor een ander
model gekozen om met Van 't
Riet een goede trainer binnen
te houden, die anders weggelo
pen zou zijn. M£ar hij maakt
echt de dienst niet uit. Bestuur
en leden blijven de baas. Als
een meerderheid het wil is het
contract met Van 't Riet elk
moment op te zeggen. De Spar
taan is en blijft van De Sparta-
Een gespierd verhaal uit de
krachtsport.
Duivesteijn ging toen akkoord met
deze, in Leidse sportkringen
unieke, vermenging van club- en
commerciële belangen: "Om
dat", naar zijn zeggen, "de ver
baas overleed en er was niemand
die de zaak wilde voortzetten. Al
les dreigde te verlopen, er was
echt heel weinig voor nodig om
de vereniging plat te krijgen. Er
moest een keus worden ge
maakt".
Vooroordelen
Het bestuur koos voor de (top-
)sport, wilde Van 't Riet houden,
maar had geen middelen. "En zo
kwamen we vanzelf bij de con
structie met die onderhuur".
Van der Valk ziet alleen de voorde
len daarvan. "Zonder middelen
hebben we daarmee de trainer
behouden en de topsport gega
randeerd. Bovendien is de ac
commodatie verbeterd door Van
't Riet. Hij heeft video aange
schaft, de vloer opgeknapt, een
kleedgelegenheid voor dames
gemaakt en de zolder aange
kleed. Allemaal onder de naam
De Spartaan, want die voert hij
^nee en dat blijft zo. Als de ge
wichtheffers en powerlifters weg
zouden gaan, verdwijnt de basis
voor samenwerking. Geen club,
geen contract. Met de hele ver
eniging boven zich, die kan be
slissen over de verlenging van
zijn contract, is het dus ook in
zijn belang dat ze blijven en dat
het niet alleen een commerciële
school wordt. Zou het alleen een
fitness-cluppie worden, dan is
het afgelopen. Dan komt alles te
rug naar De Spartaan en vertrekt
alleen de trainer".
Flop
Blijft de vraag of de naam van De
Spartaan door alle verwikkelin
gen geen schade heeft opgelo
pen. Thomas Brandt vindt van
wel en heeft de voorbeelden bij
de hand. "In 1982 zou de club de
Nederlandse kampioenschappen
eerste klas en de jeugdkam
pioenschappen organiseren. Het
NK werd een flop omdat de in
schrijfformulieren te laat de deur
uitgingen en er geen enkele pu
bliciteit aan werd gegeven. Het
jeugdkampioenschap werd Lei
den gewoon ontnomen. De ver
eniging stond erop dat een meis
je van De Spartaan eraan deel
zou mogen nemen. Dat kon zo
maar niet, vond de bond, maar
de club hield voet bij stuk. waar
na de kampioenschappen wer
den overgeheveld naar Maas
tricht".
Wat het NK eerste klas betreft, be
strijdt Van der Valk die mening.
"Vol respect voor Brandt", moet
hem toch van het hart dat het zo
niet is gegaan. "De formulieren
gingen inderdaad een week of
anderhalf later dan normaal de
deur uit", zegt hij. "Dat kwam
omdat de samenwerking tussen
tegenstanders die dat moesten
regelen wat moeizamer dan an
ders verliep. Dat verhaal over die
eniging anders allang op één oor
had gelegen. En ik geloof niet dat
er een precedent geschapen is,
dat elke vereniging nu zomaar
een andere club kan binnenha
len. LKV De Spartaan is duide
lijk een uitzonderingsgeval. Ge
boren uit nood, waarbij ik nog
steeds hoop dat de constructie
zal werken."
Wat er gebeurt als de club straks
onverhoopt door een gebrek aan
kader en/of leden zal ophouden
te bestaan is nog niet duidelyk.
Duivesteyn: "Laat ik vooropstel
len dat het zover nog niet is.
Goed, er is blijkbaar een vermin
derde belangstelling voor het ge
wichtheffen. Maar het powerlif
ten bloeit en dat is tenslotte ook
sport. In principe heb ik op dit
moment niets met Dirk van 't
Riet te maken, alleen maar met
de huurder, De Spartaan. Gaat
het fout, dan ontstaat er een ge
heel nieuwe situatie".
"Waarby", zo vervolgt hij, "ik niet
meteen zeg dat Van 't Riet er dan
uit zal moeten. Ik ken hem, het is
een nette jongen die goed voor
zijn spulletjes en mensen zorgt.
Het uitgangspunt daar, het beoe
fenen van krachtsport, blijft on
veranderd hetzelfde. De meeste
scholen in de kracht- en vecht
sport zijn op commerciële leest
geschoeid. Zolang als ik er geen
omkijken naar heb, en dat is bij
Van 't Riet duidelijk het geval,
heb ik daar niets op tegen. Al
leen, het zou op een andere basis
gaan. Iets commerciëler, ook van
onze kant dus."
"Ik ben heus niet bang", besluit
Duivesteijn, "dat ik straks word
overstelpt met aanvragen voor
onderhuur. Dit is echt een uit
zondering en elk verzoek dat bin
nenkomt zal apart worden ge
toetst. En nog wat anders: ik heb
er totaal geen bezwaar tegen als
bijvoorbeeld kantines voor meer
dan één doeleinde worden ge
bruikt. Wat is er op tegen dat een
muziekvereniging op een trai-
ningsvrije avond in zo'n kantine
zou oefenen. De vergelijking is
wel niet helemaal juist, maar het
zou toch ook een geval van on
derhuur kunnen betekenen".
publiciteit en die flop begrijp ik
niet. Aan het eerste is alles ge
daan en het was beslist geen fias
co, maar een succes. Anders had
den we toch het NK jeugd niet
gekregen?".
Daarmee ging het mis. "Inderdaad
ook doordat we dat meisje mee
wilden laten doen. Maar vooral,
omdat we de aantrekkelijkheid
van die titelstrijd wilden vergro
ten. Wij wilden op twee plankiers
laten tillen om het kampioensch-
chap voor deelnemers en pu
bliek sneller te laten verlopen.
Als dat niet mocht zagen we
maar liever van de organisatie af,
schreven we de bond. Het mocht
niet en de bond heeft de kam
pioenschappen toen aan Maas-'
tricht gegeven.
Democratisch
Veel goodwill is er niet mee ver
speeld, denkt Van der Valk Ik
weet bijna zeker dat we in het
voorjaar weer een NK mogen or
ganiseren"). Niettemin blijft de
kritiek bestaan "Daar moet
ruimte voor zyn", zegt Van der
Valk, "het zou ook hypocriet zijn
te ontkennen dat er geen fouten
zijn gemaakt, maar een misluk
king is die nieuwe constructie
niet. Dat zou het zijn als de ge
wichtheffers en bloc waren weg
gelopen. Nu zijn ze gaan power
liften en het zal niet lang meer
duren voor we daarin toonaange
vend zijn in Nederland. Dan heb
je kans dat er een verzadiging op
treedt, dat er iets subtielers
wordt gezocht en dat de slinger
beweging teruggaat naar het ge
wichtheffen. Dan komt De Spar
taan ook daarmee weer terug,
want we hebben nu een con
structie waarin de topsport weer
overlevingskansen heeft en de
club ook. Die constructie blijft te
veranderen als de meerderheid
van de leden dat wil. Dat is het
democratisch fundament waar
op de club rust: de Spartaan is en
blijft van de Spartanen. Ik zou
vermoord worden als ik zou zeg
gen dat de vereniging kon wor
den opgeheven".
Alleen aan die laatste opmerking
moet maar niet te zwaar worden
getild.
»Ted van der Valk(l)s
met Dirk van 't Riet. "Je kunt geen gewichtheffers uit de hoge hoed toveren".
Alles draait in het allang sluimerende conflict tussen het bestuur en de groep verontruste
leden van De Spartaan om van trainer Dirk van 't Riet. Niet om zijn persoon, want voor-
èn tegenstanders lopen over van bewondering voor het werk dat hij heeft verricht en
nog verricht. Nee, het gaat leuter om de positie die hij van het bestuur kreeg. Als
onderhuurder van de accommodatie van De Spartaan in de Leidse Groenesteeg, zou hij
nu alles bepalen in de club, zeggen de tegenstanders. Van der Valk bestrijdt het ener
giek. De invloed van het bestuur is nog net zo groot als vroeger en als de leden dat
willen, kan het contract met Van 't Riet zo worden opgezegd. Dus zij kunnen zeggen
wat er moet gebeuren".
"Normaal betaalt een club zijn
trainer, in dit geval betaalden de
leden Van 't Riet, maar Weer met
dat deel dat voor de club be
stemd was. Van niet actieve le
den werd de contributie nauwe
lijks nog opgehaald. Toen ik als
lid bedankte heb ik gevraagd
hoeveel ik nog verschuldigd was.
Ik moet nog antwoord krijgen".
Door
Paul de Tombe
Bijdragen:
Ruud Pauw
Ad van Kaam
Het weerwoord van Van der Valk
("Dat antwoord heeft hij nu") is
fel. "Omdat toen net de loper was
overleden die altijd de contribu
tie langs de deur ophaalde en er
ook daarvoor niemand meer was.
was 3e afspraak gemaakt dat de
leden zouden betalen aan de pen
ningmeester. Het leeuwendeel
van die verontruste leden is de
afspraak over de contributie niet
nagekomen, maar bleef wel ge
woon doortrainen. Wij konden
Van 't Riet daardoor niet betalen
en zeiden tenslotte, vraag ze dan
zelf het geld maar. Hij deed dat,
maar in de club hebben we een
beleid gericht op contributie
naar draagkracht. Dat bleef ge
woon gelden. Daarom betaalde
de een meer dan de ander en trai
nen sommigen inderdaad voor
nop".
De minst draagkrachtigen betalen
een 'sociaal prijsje', voor het lid
maatschap van de bond en een
symbolisch bedrag voor de ver
eniging, maar dat was zeker niet
om de groep tegenstanders uit el
kaar te spelen, zegt Van der Valk.
"Die regeling naar draagkracht
bestaat al jaren bij De Spartaan
en werd al gehanteerd in de tijd
dat De Spartaan nog zo succes
vol was als gewichthefclub".
Geen ploeg
Die tijd is veranderd, nu er zelfs,
geen gewichthefploeg meer op
de been te brengen is. Het is ver
moedelijk één van de oorzaken
dat de kritiek juist nu naar bui
ten komt. Thomas Brandt, jaren
lang coach en als zodanig vader
van vele landstitels, schudt in elk
geval niet begrijpend het hoofd.
"Goed, we hadden dit keer geen
kans gemaakt. Nou dan hadden
we maar vijfde geworden, of
zoiets. Maar niet meedoen..."
De reden is simpel voor Van der
Valk. "Er zijn gewoon niet ge
noeg mensen meer voor een ge
wichthefploeg. Iedereen wil
gaan powerliften. Na de succes
volle tijden van Sanders en Filip-
ontstaan. Er
zijn nog vier gewichtheffers die
op het eerste niveau meedraaien.
De vijfde man die nodig is voor
een ploeg is er niet. Natuurlijk
hadden we best mee willen doen,
maar je kunt geen gewichtheffer
uit je hoed toveren".
Van der Valk vindt het "bepaald
goedkoop" om daaraan op te
hangen dat de verandering
slecht zou zijn geweest. "Overal
wordt het accent verlegd naar
powerliften. Een teken van de
tijd. De keus is snel gemaakt als
je met drie keer trainen in de
week kunt bereiken wat je met
de dubbele oefentijd bij het ge
wichtheffen niet kunt halen".
En dat kan bij powerliften, dat een
voudiger is en minder tramings-
intensief, terwijl het meer ople
vert. Ook Dio Deegenaars stapte
erop over. "Bij het halen van de
limiet zou hij als gewichtheffer
naar de Spelen gaan. Maar hij
kreeg geen schema's van de
bond, haakte af en ging powerlif
ten. Daarin is de Europese top
makkelijker te bereiken".
Een top die voor 'schone' gewich
theffers moeilijk te halen is, zoals
al in de gouden tijden van de fer
vente tegenstander van 'middel
tjes' werd bewezen. Een periode
waarin alles voor de buitenwe
reld fraai oogde, maar de sportie
ve prestaties verdoezelden het
interne gerommel de laatste ja
ren. Er waren veel moeilijkheden
en maar weinig potentiële kader
leden.
Chaotisch
Van der Valk, typerend genoeg 'als
groentje' direct bij zijn binnen
komst gekozen tot voorzitter,
schetst de problemen in een lan
ge monoloog. "Toen ik vijf jaar
geleden begon, was De Spartaan
echt een chaotische vereniging,
die de kant opging van een gezel
ligheidsclubje waarin de oudere
generatie drinkend in de kantine
ging uitmaken wat de sporters
moesten doen. Dat gaf aanlei
ding tot een alcoholverbod in de
kantine en een fiks aantal con
flicten, die nooit naar buiten
kwamen omdat de sporters el
kaar steeds weer vonden voor
een wedstrijd. Daarbuiten voel
den de sporters zich tekort ge
daan. Ze klaagden. En terecht,
want de bestuurszaken werden
heel slecht bijgehouden. De zaal
was slecht, er moesten extra
voorzieningen komen, maar er
was zo weinig medewerking dat
de materiaalcommissaris krank
zinnig de deur uitliep. De club
stond dus voor een dillemma: of
de gezelligheidskant op, of de
prestatiekant op. Ertussen in
blijven, dat kon niet langer"
De sporters en Van 't Riet "wilden
zo niet doorgaan. En daar kwam
nog een facet bij", aldus Van der
Valk. De heel goede kantine
LEIDEN - In de volleybalcompe
titie bleek de routine van moe
der Ali Oudshoorn niet opge
wassen tegen het jeugdig elan
van dochter Annemiek. Vrij
vertaald komt het erop neer
dat Leython 3 (met de dochter)
won ten koste van S'70 (met de
moeder) en dat de Leiderdorp-
se dames daarmee tevens de
eerste plaats bemachtigden.
Het was, in de eerste twee sets,
vooral de snoeiharde opslag
van Loes Verboon die S'70 par
ten speelde. In de derde set
worstelde S'70 zich dan nog
naar 10-15, maar in de vierde
en beslissende rondgang deed
Leython onder leiding van Syl
via de Romijn een geslaagde
greep naar de macht.
RW bleef in het spoor van Ley
thon door een 3-1 zege op DAC
2. In de tweede set kwam RW
met 11-14 achter, haalde op tot
15-15, maar moest in de ner
veuze slagenwisseling die toen
volgde toch het punt aan DAC
laten. In de drie andere sets
toonde RW zich superieur.
Leython 2 had tegen WVC een
complete off-day. De ploeg
maakte veel serveer- en pass-
fouten waartegenover de War-
mondsen een fris spelletje stel
den. Geen wonder dat er een
0-3 stand op het bord ver
scheen, overigens een uitslag
die vooraf niemand had dur
ven voorspellen.
DAC 3 was thuis kansloos tegen
het vierde van Leython. Na 4-
15 en 6-15 verloren de Leider-
dorpsen in de derde set de con
centratie, maar niet de punten.
Krapjes, 14-16, werd het 0-3,
waardoor Leython achter het
derde op het vinkentouw zit.
Blok begint zich aardig in de eer
ste klasse thuis te voelen. Het
spel van de Katwijksen ver
toonde een stijgende lijn en te
gen LUSV werd dat ook in
punten uitgedrukt. Met veel
enthousiasme werkte Blok
zich naar een 3-0 overwinning.
NOVO speelden
knap tegen Orion dat alleen in
de tweede set resultaat kon
boeken. Vooral in de derde en
vierde set draaiden de Noord-
wijksen uitstekend: 3-1.
Bij de heren behield Orion de lei
ding door ditmaal SKC met 3-1
terug te wijzen. In eigen hal is
Orion niet te kloppen, hetgeen
SKC, uitkomend bovendien
zonder Wim van der Laan,
moest ondervinden.
WW kon geen vat krijgen op het
spel van Ridderveld dat overi
gens zeer wisselvallig speelt.
Ditmaal was de Alphense
ploeg niet te stoppen, zeker
niet in de tweede set: 3-15. Het
werd 0-3.
NOVO 2 denderde met goed aan-
valsspel over RW heen. Na 15-
3 sputterden de Rijnsburgers
nog wat tegen (15-12), maar in
de derde set was NOVO op
nieuw niet te houden: 15-4.
Gemini/K 3 en LUSV deelden de
punten en eenzelfde uitslag
kwam op het bord by Leython
tegen DAC. Die partij kende
een merkwaardig verloop. In
de eerste twee sets overdon
derden de Alphenaren de Lei
derdorpers die vervolgens in
de volgende sets geen spaan
der heel lieten van hun oppo
nent. Leython miste hoofdaan
valler Kees van Dipten die
door een vingerblessure zes
weken is uitgeschakeld.
Donar werkte zich op door een
3-0 zege op Blok. De Katwy-
kers speelden enthousiast, de
Leidse ploeg het betere volley
bal. GER RENES
