c
'Europa Europa': Andropov
en Reagan moeten pakken
3~
Kanker |IWÜ iKKHi lilti'D J
CD A-rapport zet Veronica,
AVRO en TROS in de klem
Acties (4)
i
perida
VRIJDAG 25 NOVEMBER 1983
Meningen
Panoramiek, de buitenlandrubriek
van de NOS, bevatte afgelopen
zondag een reportage over de
kansen van een hereniging van
West- en Oost-Duitsland. Een
thema even oud als de deling
zelf, maar weer actueel nu beide
landen aan de vooravond staan
van de bezegeling van een af
scheid zonder weerzien.
Met overweldigende meerderheid
kozen de Westduitse sociaal-de
mocraten jongstleden zaterdag
tegen de plaatsing van een nieu
we generatie kernwapens in de
Bondsrepubliek. Nauwelijks een
jaar geleden wist de toenmalige
bondskanselier Helmut Schmidt
zijn partij, zij het niet zonder
moeite, voor een tegengestelde
positie te winnen. Zijn baan ver
loor hij al eerder aan de christen
democraat Helmut Kohl; zijn po
litiek leiderschap flSn de SPD af
gelopen zaterdag aan zijn voor
ganger Willy Brandt.
door
Ton van Brussel
Een rolverwisseling die met de
stoelendans in Bonn onvoldoen
de is verklaard. De realiteit van
het gedeelde Duitsland, symbool
van de tweedeling van Europa,
dreigt een onfatsoenlijke inspan
ning te vergen; die van Pershing-
Kruis- en SS- raketten, die, be
diend door niet-landgenoten, ge
scheiden Duitse families op
straffe van een nucleaire holo
caust voor hereniging moeten
behoeden.
Een in de NOS-reportage onder
vraagde Duitser put geen vrees,
maar hoop uit de geschiedenis:
"Aan de Frans-Duitse oorlog
kwam een einde, Hitier ver
dween, dus de deling zal ook niet
oneindig duren. Ik zal het alleen
niet meer meemaken".
Het Westduitse parlement, met zijn
meerderheid van liberalen en
christen-democraten, viel de on
dervraagde dinsdag in diens
voorbehoud bij en koos voor
plaatsing, met alle bijbehorende
nadelige gevolgen voor de kan
sen van hereniging. Een besluit,
passend in het "optimisme" dat
W.L.Brugsma in zijn onlangs
verschenen boek "Europa Euro
pa" toeschrijft aan "een man die
van een wolkenkrabber afvalt en
bij het passeren van de vijftiende
verdieping tegen een vriend ach
ter het raam roept: tot zover gaat
alles goed".
Over dat boek "Europa Europa"
gaat het hier. Geen bundeling
van columns zoals het vijf jaar
geleden verschenen "Een mooie
toekomst achter ons", maar een
"echt boek", gebaseerd op wat
de auteur al geruime tijd in het
weekblad de Haagse Post en kor
te tijd ook in het nu verdwenen
maandblad Zero uiteen heeft ge-
Onder de buitenlandbeschouwers
in de Nederlandse journalistiek
neemt Brugsma een bijzondere
positie in. Niet zozeer omdat zijn
generalisme de laatste jaren wat
in de schaduw staat van zijn ver
knochtheid aan dat ene onder
werp: Europa. (Tenslotte houden
Kuiper en Hilterman ook niet op
in respectievelijk de Tijd en de
Telegraaf vrienden te ronselen
voor één zaak: - weer respectie
velijk - Israël en de Verenigde
Staten.) Brugsma's eruditie en
creativiteit hebben hier nauwe
lijks concurrentie. Een onder
scheid dat overigens meer zegt
van de kwaliteit van zijn colle
ga's dan over zijn f
In "Europa Europa" neemt hij zijn
lezers mee terug naar "af'. Zijn
route loopt via de vakanties van
zijn jeugd in Bad Godesberg en
Berchtesgaden, het concentratie
kamp "Nacht und Nebel" in Da
chau ("in leven gehouden door
de Russen, bevrijd door de Ame
rikanen"), een huwelijk met een
Poolse vrouw en een bewonde
ring voor Charles de Gaulle, naar
een Europa dat uit de invloed
sfeer van de grootmachten is los
geweekt. "Een perfecte dosering
van autobiografie en analyse",
schrijft de uitgever in een
flaptekst die bij wijze van uitzon
dering bijval verdient en die niet
in de laatste plaats verwijst naar
de literaire kwaliteit van het
boek.
Brugsma's wens: "Terugtrekking
van de Amerikaanse en Sowjet-
troepen uit West- en Oost-Euro
pa. Een blokvrij Europa dat reikt
van de Boeg, de grensrivier tus
sen Polen en de Sowjet-Unie, tot
aan de Noordkaap van Gibraltar.
Vijfhonderd miljoen Europea
nen die tot de Sowjet-Unie kun
nen zeggen: U kunt misschien
over ons heen rennen, maar u
zult er weinig plezier aan bele
ven. U kunt ook als goede buren
op één continent met ons samen
leven. Van ons zult u nooit een
aanval te vrezen hebben".
Een keuze uit zijn overwegingen:
"Wil de Fransman, de Hollander,
de Italiaan, die het normaal zou
vinden als de Europese scheids
lijn dwars door zijn land zou lo
pen even opstaan? Een muur
door Parijs? De Nederlandse De
mocratische Republiek beoosten
de IJsel? Prikkeldraad met robot-
wapens dwars door de Povlak-
"De absurditeit van een defensie
die berust op het volgende princi
pe: we zullen met conventionele
wapens vechten tot we verliezen,
dan zullen we een beperkte nu
cleaire oorlog voeren en ten slotte
zullen we de wereld opblazen als
we nog steeds verliezen".
"Als de Amerikanen doorgaan met
hun pogingen om de Sowjet-Unie
in een wapenwedloop te verwik
kelen die haar economisch op de
knieën dwingt, zou het wel eens
kunnen zijn dat er eerst een an
dere economie op zijn gezicht
gaat: de Westeuropese. Het Ame
rikaanse begrotingstekort, ver
oorzaakt door de Amerikaanse
wapenwedloop, zuigt per jaar
dertig miljard dollar Europees
kapitaal aan dat voor Europese
investeringen verloren gaat. Het
drijft de dollarkoers en de rente
stand op. Dat is onze onvrijwilli
ge bijdrage aan de Atlantische
defensie. Het is ook het einde van
de NAVO".
"De geschiedenis kent geen voor
beelden van een houdbare mense
lijke gemeenschap die niet voor
zijn eigen verdediging zorgt....De
Amerikanen hebben ons twee
keer geholpen. Nooit zouden zij
ons en zichzelf meer en beter hel
pen dan wanneer zij nu zouden
zeggen: wilt u ons alstublieft la
ten weten wanneer u van plan
bent voor u zelf te zorgen"?
"Europa Europa" biedt een keur
aan argumenten voor het zetten
van de eerste stap: "Het optrek
ken van een Europese zuil in de
NAVO, het begin van een
werkelijke gelijkwaardigheid
tussen twee partners in een
alliantie in plaats van de on
derworpenheid van veertien va
zallen aan één leenheer".
Het pleidooi voor zo'n stap, een
Europese loot aan de NAVO-
stam, is niet nieuw. De Gaulle's
eigenzinnigheid c.q. gezond ver
stand leidde al eerder tot een an
dere dan traditionele verbintenis
van Frankrijk met het bondge
nootschap. Meer recent is het
veelbesproken dubbelbesluit
van 1979 om tot plaatsing over te
gaan van 572 nieuwe kernwa
pens voor de korte- en middel
lange afstand dat in Europa de
Amerikaanse superioriteit bin
nen de NAVO in discussie heeft
gebracht.
Brugsma: erudiet en creatief...
Uit de eerste helft van Reagans
ambtsperiode zijn de inmiddels
naar de achtergrond gedrongen
zinspelingen bekend op de kan
sen van een beperkte kernoor
log, in Europa wel te verstaan.
En ten slotte zijn er de kriebels
over de vinger van een Holly-
woodveteraan aan de nucleaire
trekker. Waar dat alles op straat
en in het parlement toe leidt be
hoeft hier geen nadere toelich
ting. Het laatste wapenfeit
spreekt voldoende: 92% van de
inwoners van Europa's trouwste
bondgenoot, Groot-Brittannië,
duldt geen Amerikaanse zeggen
schap over op Britse bodem ge
plaatste kernraketten.
Niettemin is aan de vooravond van
een onafwendbaar failliet van de
NAVO-doctrine, het denken in
varianten een onderneming
waarin opvallend weinig mensen
brood zien. Het is een "ja" of
"nee' tegen plaatsing. Rond de
gevolgen van beide keuzes
heerst een opmerkelijk stilzwij
gen.
Bij zoveel intellectuele armoede is
een boek als dat van Brugsma
welkom. Niet onbelangrijk voor
deel is dat het belissers in hun
eigen taal aanspreekt. Behalve
relevante maar minder erkende
argumenten van ethisch/moreel/
historische aard, geeft Brugsma
aandacht aan het economisch
criterium, het almachtige richts
noer voor politiek handelen. Het
wensenlijstje van de huidige
hoofdbewoner van het Witte
Huis is onbetaalbaar. Hoezeer
een meerderheid in het Ameri
kaanse Congres zich er ook door
laat imponeren, de afgelopen we
ken moest het rode potlood door
de nieuwe defensiebegroting.
Voorzieningen voor zenuwgas
werden geschrapt, niet uit over
wegingen van piëteit, maar bij
gebrek aan dollars.
Brugsma zal geduld moet hebben
maar op termijn is er weinig keus
tussen "No day after" of een
echtscheiding binnen de NAVO
volgens beproefde beginselen
van blijvende vriendschap en
wederzijds respect. Op termijn is
er de groeiende beklemming van
een nucleair keurslijf dat verzet
blijft oproepen en zal de uizicht-
loze Amerikaanse aanwezigheid
in West-Duitsland een toene
mend aantal slachtoffers eisen
van een overdosis aan drank,
drugs en sex.
"Europa Europa" laat een aantal
plekken open. Ook serieuze criti
ci werpen vragen op als: Wie
geeft dat Europa leiding? Gaat
het plan niet te gemakkelijk
voorbij aan een begrijpelijk
vrees voor een herenigd en
machtig Duitsland? Maakt de
opruiming van een brandhaard
hier, Europa niet verantwoorde
lijk voor de nieuwe slagvelden
die er elders in de wereld door
ontstaan?
Toch is dat niet waar het bij de
keuzevraag rond de eerste stap
omgaat. Het "Europa Europa"
van de schrijver zal lang op zich
laten wachten. Voor de noodzaak
van een eerste stap geldt dat ge
zien het oplaaiende Europese
dissidentisme in veel mindere
mate. Brugsma zelf verhaalt van
"knagende twijfels over de haal
baarheid van het idee, over de
vragen die openblijven als de
twee dringendste zijn beant
woord: voorkomen van oorlog
tot de laatste Europeaan en - al
was het maar als gratis bijpro-
dukt - de bevrijding van de laat
ste Europeaan". De gedachte aan
"medeplichtigheid aan de Derde
Wereldoorlog" biedt hem een al
leszins legitieme troost.
(De auteur is redacteur v
Li& UVJ ut: TE TOJ5E.N
O/EP. EE ArtBTENARlNACTiEO
KOC-SU
t;e,ïoe het u;ktuit
Eu prOEEEP SLAPEN u'E/E?} j
héb je Dl vuilniszak
nog buiten gezet
1
uw blad van 18 november 1983
"Minder kans op kanker", naar
aanleiding van de aanvaarding
van het ambt als hoogleraar in de
oncologie (leer der (kanker) ge
zwellen) van prof. Cleton, te ver
gelijken met het artikel "Steeds
meer Nederlanders sterven aan
kanker" in het weekblad "De
Tijd" van 2-14 januari 1983. Dit
laatste artikel was namelijk een
verslag van een interview van
een half jaar geleden met dezelf
de prof. Cleton.
In dit interview was prof. Cleton
heel wat somberder gestemd en
stelde hij o.m. "Er is geen reden
voor optimisme. Voor een groot
deel is de vooruitgang nul". De
sterftecijfers voor kanker over de
jaren 1950-1980, zoals in dit arti
kel vermeld door het Centraal
Bureau van de Statistiek, geven
ook allesbehalve reden voor opti-
Mocht de lezer van beide artikelen
zich enigzins bij de neus geno
men voelen, dan mag bedacht
worden dat prof. Cleton het in
terview gaf als scheidend direc
teur van het Nederlands Kanke
rinstituut (bij het scheiden van
de markt leert men de kooplui
kennen) en de rede in uw blad is
bestemd om een nieuwe positie
te aanvaarden en op te bouwen.
In beide artikelen wordt de nadruk
gelegd op de successsen bij en
kele (kleine) kankers; in beide
gevallen wordt echter gemist dat
verlenging van het leven vaak
gepaard gaat met invaliditeit en
dat recente onderzoeken steeds
duidelijker aantonen dat, als di
rect gevolg van bestraling en
chemotherapie, bij een aantal pa
tiënten kanker wordt veroor
zaakt.
In uw blad vermeldt prof. Cleton
dat alcohol en tabak samen ver
antwoordelijk zijn voor meer dan
30% van alle kankers. Deze infor
matie is ongetwijfeld ontleend
aan het rapport van de experts
Doll en Peto, die dit in 1981 aan
boden aan het Amerikaanse Con
gres. Prof. Cleton vermeldt ech
ter niet dat in hetzelfde rapport
een nog groter percentage voor
het ontstaan van kanker wordt
toegeschreven aan voeding.
Dit is merkwaardig, maar wel
enigszins begrijpelijk, want met
een dergelijke uitspraak komt
men al snel terecht bij de huis
arts Cornelis Moerman.
Deze dokter Moerman poneerde al
40 jaar geleden dat er relaties be
staan tussen kanker en voeding,
en gezonde voeding maakt een
belangrijk deel uit van zijn kan
kertherapie. Gedurende deze 40
jaar is dokter Moerman gehoond
en verguisd door de kankerex
perts in Nederland. Vandaar mo
gelijk deze kleine omissie om
voeding niet te vermelden.
Natuurlijk zullen er in de toekomst
wel nieuwe redevoeringen ko
men, waarin de relaties tussen
voeding en kanker naar voren
komen, maar dan hebben wel (al
weer) vele patiënten een verbe
terde kans op verhoging van de
kwaliteit van hun leven of op ge
nezing gemist.
Uit de rede van prof. Cleton kan ik
haast niet anders concluderen
dan dat hij zich op de alternative
toer begeeft. De hoogleraar is
overtuigd dat verbetering van
leefwijze in vele gevallen kanker
kan voorkomen. Dit moet dan
toch ook het geval zijn voor het
hernieuwd optreden van kanker!
Deze uitspraak is geen uitvinding
van het jaar 1983, m^ar is al gedu
rende vele jaren gehoord vanuit
Perido bonken en fauteuils von internationale vormgeving koopt uv.
rechtstreeks bij de makers zelf. Hierdoor zijn fabrieksprijs, hoge kwoliteit, servio
en fronko levering blijvend gewaarborgd. Wi| bekleden in leer of stof noa
keuze terwijl uw eigen speciale wensen - zools horder, zachter, korter, longei
hoger, lager - bespreekboor zijn. Ontdek het verschil. Kom noor onze show
room of bel voor ons gratis dokumentotiepokket
kromme Spieringweg 565
Vi|fhuizen (bij Haarlem).
I Tel. 02508-1044 Show
I nnpn mn I m in 10-17
in Vijfhuizen zitten de mokers zelf.
Het kabinet-Lubbers dat eind au
gustus met zoveel moeite een
compromis bereikte over het me
diabeleid voor de komende ja
ren, zal het jongste beleidadvies
van het Wetenschappelijk Insti
tuut van het CDA en de toelich
ting daarop van de schrijver van
dit stuk, drs. C.J. Klop, adj.-di
recteur van het instituut, niet in
dank afnemen. In dat rapport
wordt met grote nadruk gesteld
dat vastgehouden dient te wor
den aan de eis uit de Omroepwet
dat omroeporganisaties over
ruim een jaar, namelijk op 1 fe
bruari 1985, moeten kunnen aan
tonen dat zij een in het volk le
vende maatschappelijke, cultu
rele of godsdienstige stroming
vertegenwoordigen. Zijn zij
daartoe niet in staat, dan horen
zij in het huidige omroepbestel
niet thuis.
door
Peter Huysman
Moeizame onderhandelingen tus
sen CDA en WD leidden deze
zomer tot een eigenhandig door
CDA-minister Brinkman ge
schreven en door het kabinet
goedgekeurde Medianota, waar
in het probleem van de represen
tativiteit van zendgemachtigden
nogal opzichtig werd omzeild.
Met zoveel woorden werd opge
merkt dat het bewuste, in 1980
met instemming van de Tweede
Kamer verscherpte stromingsar
tikel weliswaar moest worden
gehandhaafd, maar dat bestaan
de omroeporganisaties zich niet
bedreigd hoefden te voelen, aan
gezien er niet getornd zou wor
den aan „verworven rechten".
AVRO, TROS en Veronica waren
er als de kippen bij om in juich
stemming te constateren dat ein
delijk duidelijkheid was gescha
pen. Niet zo lang daarvoor was
bij deze drie zendgemachtigden
grote consternatie ontstaan, toen
uit eerder uitgelekte versies van
de Medianota leek te kunnen
worden opgemaakt dat de minis
ter van WVC voortaan veel meer
gewicht zou gaan hechten aan
het „wegen" (het representatief-
zijn voor een bepaalde stroming)
dan aan het „meten" (het aantal
aanhangers) van zendmachtiging
bezittende omroeporganisaties.
De drie lieten geen gelegenheid
ongebruikt om via het eigen me
dium de kijkers ervan te overtui
gen dat minister Brinkman en de
zijnen de drie omroepen de nek
om wilden draaien.
"Je bent jong'
De „algemene" AVRO. de TROS
(„het zijn de programma's die 't
'em doen") en Veronica je bent
jong en je wil wat") leken, on
danks ontkenningen van de mi
nister, volgens de in de publici
teit gebrachte concept-nota's in
derdaad in aanmerking te komen
voor verwijdering uit het bestel.
Geen van drieën representeert
immers een stroming in het volk,
en zeker geen maatschappelijke,
culturele dan wel religieuze. In
tegendeel: zij hameren er zelf
voortdurend op onafhankelijk,
onpartijdig, ongeprofileerd, alge
meen of (TROS) er voor de kij
kers te zijn.
Intussen werd het kabinet gecon
fronteerd met een steeds nadruk
kelijker gejammer vanuit het
Gooi, dat langzamerhand de
vorm van een regelrechte hetze
tegen Brinkman en het kabinet
ging aannemen. De WD-kamer-
fractie, als vanouds voor deze
drie omroepen op de bres staand,
deed er nog eens een schepje bo
venop. Toen ook nog op het de
partement van Brinkman tumult
ontstond onder ambtenaren die
betrokken waren bij de realise
ring van dc Medianota - sommi
gen namen ontslag - eiste pre
mier Lubbers in hoogst eigen
persoon op een gegeven moment
van Brinkman dat hij de knoop
doorhakte.
In het verhaal dat de veel geplaag
de bewindsman van WVC ten
slotte aan het papier toever
trouwde, konden de meest be
trokken politici, ook die van de
WD in Kamer en kabinet, zich
vinden. Maar het resultaat was
wél dat de nota, die globaal ge
sproken veel waardering kreeg,
juist op het punt van de repre
sentativiteit van zendgemachtig
den, mistig bleef. En wel voorna
melijk door de toevoeging „dat
er geen dringende reden (is) om
aan verworven rechten van be
staande omroeporganisaties te
tornen".
Niets nieuws
Het Wetenschappelijk Instituut
van het CDA heeft nu in zijn stu
die met klem naar voren ge
bracht dat de overheid er niet
aan ontkomt de zendgemachtig
den, nadrukkelijk óók de be
staande, op hun representativi
teit te onderzoeken. Vertegen
woordigen ze die stroming niet.
voldoen ze dus niet aan de Om
roepwet, dan is - aldus het CDA
rapport - de minister van WVC
verplicht ze de zendtijd te ontne-
In leite herhaalt het CDA-instituut
alleen - zij het met ongebruikc
lijk grote nadruk - wat in de wet
staat en is er als zodanig niets
nieuws onder de zon. Maar op
merkelijk is het wél dat het rap
port wordt uitgebracht op een
moment dat het parlementaire
debat over de Medianota nog
moet beginnen. Die discussie
staat gepland voor de eerste
maanden van 1984.
Hoewel het CDA-instituut geschei
den opereert van het politiek
handelen van de christen-demo
cratische fractie, gaat het er van
uit dat de fractie een op weten
schappelijk onderzoek gebaseer
de visie op het mediabeleid niet
naast zich neer zal leggen. Drs.
Klop zei het in zijn toelichting
nog duidelijker: hij heeft „met
stomme verbazing" gesignaleerd
dat de kwestie van representati
viteit begin dit jaar toch weer „in
discussie" is gekomen en acht
thans de kans niet gering dat er
bij de betrokkenen van toen de
verontwaardiging opnieuw zal
oplaaien.
(De auteur is redacteur bij de Gemeen
schappelijke Persdienst, waarbij
ook deze krant is aangesloten)
meopathie of anthroposofie. is
dit aspect allang ingebouwd in
de therapie.
Ook dat prof. Cleton (nu pas) po
neert dat aandacht geschonken
moet worden aan de kwaliteit
van het leven, zal de volledige in
stemming hebben van de alter
natieve artsen.
Samenvattend kom ik tot de ver
heugende conclusie dat de regu
liere geneeskunde bepaalde as
pecten vanuit de alternatieve ge
neeskunde wenst over te nemen.
En mocht prof. Cleton nog iets
verder gaan, door te verklaren
dat Cornelis Moerman een waar
devolle bijdrage heeft geleverd
aan de oplossing van het kanker-
vraagstuk, dan zou dit van ware
grootheid getuigen.
En de kankerpatiënt, waar het alle
maal om gaat (of waar het om zou
moeten gaan), zal er wel bij va
ren:
Drs. J. Klinkhamer
Vincent van Goghlaan 57
Oegs(geest
Altijd zegt men dat uit alle kwaad
iets goeds wordt geboren. Nu
hoop ik dat uit de huidige stakin
gen de les geleerd zal worden
door de regering wat een puin
hoop het is als de mensen die
voor vervoer, veiligheid en reini
ging in onze maatschappij zor
gen, het af laten weten.
Persoonlijk zou ik met deze inten
tie nooit gaan staken, ook niet als
ik jong was. Altijd heb ik op mijn
netvlies miljoenen kinderen en
volwassenen die honger lijden,
gemarteld en vervolgd worden,
en al veroordeeld zijn op het mo
ment dat ze geboren worden.
De regering krijgt gewoon een
koekje van eigen deeg. Ze staan
tot hun nek in de ambtenaren.
Als er drie mensen bij elkaar zit
ten, hebben ze al een project. De
enige die er wel bij vaart, is Dou-
we Egberts. Er is nog nooit zo
veel vergaderd en koffie gedron
ken als de laatste 20 jaar.
Nu wil ik niemand tekort doen; ie
der mens op zijn plek. Maar het
scheelt toch wel een zijstraat of
je om 9 uur in een verwarmd
kantoor achter je bureau gaat zit
ten, of je moet om half acht de
straat op als vuilnisophaler of
straatveger, als buschauffeur in
dit zenuwenverkeer, of als poli
tieman met de huidige agressie.
Al deze mensen moeten, als ze hun
werk goed doen, in de boter ge
braden worden; daar moet nooit
op bezuinigd worden. Deze men
sen zijn nooit te duur en verdie
nen altijd geld voor de maat
schappij, trouwens dat doen on
derwijzers en ambtenaren ook.
De regering moet niet zo janken
over tekorten. De begroting zal
nooit sluitend zijn als de jongens
niet zelf de hand op de knip hou
den. Wat te denken vaneen Del
tawerk waar men zich al jaren
aan vertilt? Dan hoor ik een me
vrouw zeggen dat de hele wereld
er over zal spreken, maar ze weet
donders goed dat er nog niet
eens 1 procent goodwill uit zal
komen in verhouding tot de
kostprijs.
Eens heb ik een mijnheer horen
schreeuwen: voor iedere Duitse
arbeider een volkswagentje. Nu
hoor ik weer veel geschreeuw en
mensen die elkaar spiegeltjes
voor houden. Ik zou tot iedereen
willen zeggen: let op uw zaak.
vecht voor het fungeren als mens
en voor een beter verdelen van
de welvaart over de hele wereld.
Kijk om u heen en denk na.
Lubbers is te duur, hoor ik voort
durend zeggen. Nou, iets minder
zou best kunnen. Maar nergens
heb ik gelezen dat Den Uyl pro
deo werkt. Laat uw doel zijn
vooral voor de kinderen vrede en
veiligheid en brood voor ieder
een. U ziet het nu weer: samen
staan we sterk. Misschien komt
er dan een tijd met echte socialis
ten in dc geest van het woord zo
als het is bedoeld.
Blank en bruin hand in hand over
de hele wereld, dat is het doel
waarvoor we moeten leven en
waarnaar wè moeten streven.
Dan is er brood en vrede voor ie
dereen. De wereld vergaat niet,
maar de grote baas wil dat we on
ze hersens gebruiken en leven
als mens, niet als robot Het is in
ieder geval altijd de moeite
waard het te proberen
L. Spruit-Hilhorst
Brouckhovenhof 7
Leiden
