Een secretaresse op maat
"Dit is geen lingeriewinkel"
Allergisch
voor
Deel III
Tien jaar TopJobs: een gat in de markt
Lon van Volen, specialist in borstprothesen
DEEL III
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1983
Extra
PAGINA 27
Zonder erbij na te denken betalen
de meeste autobezitters jaarlijks
voor een nieuw deel 3. Maar waar
dat papiertje nu precies voor no
dig is, is lang niet iedereen dui
delijk. Het hoort er kennelijk bij.
Als automobilist ben je immers
strafbaar als het niet duidelijk
achter de voorruit van de auto is
bevestigd.
Henk Hoogeveen uit Putten en
met hem nog vele anderen, zijn
het in het geheel niet eens met
deze zienswijze. Deel 3, zegt Hoo
geveen, is in strijd met de Grond
wet. "Het is een door de overheid
gelegaliseerde vorm van oplich
ting". "Betalen voor deel 3 is een
volkomen belachelijke zaak en
in strijd met de rechtsgang."
Meer dan vijf miljoen automobilis
ten betalen al tien jaar, zeg maar,
twee tientjes voor het velletje pa
pier. Hoogeveen: "En dat alleen
om aan te tonen dat ze niet in
overtreding zijn op het Regle
ment Kenteken Registratie (kort
weg RKR). Wat hier gebeurt is
het omkeren van de bewijslast.
Iets wat in onze rechtspleging
uitgesloten is. Iemand is pas
schuldig aan een vergrijp als dat
bewezen is. De automobilist
moet in dit geval het omgekeer
de doen: namelijk bewijzen dat
hij onschuldig is. Het is toch te
gek dat de overheid elk jaar op
nieuw zo'n slordige honderd mil
joen gulden incasseert op een on
geoorloofde wijze?"
De ingeburgerde verhalen dat deel
3 noodzakelijk zou zijn tegen
diefstal, ter controle van de wa-
verzekering of motorrijtuigenbe
lasting, werken bij Henk Hooge
veen op de lachspieren. "Daarop
heeft het geen enkele invloed",
benadrukt hij. "Het dient slechts
ter controle van het kentekenre
gister in Veendam."
Briefwisseling
Hoogeveen weigert al tien jaar lang
deel 3 achter zijn voorruit te
plakken. Verder betaalt hij alles
netjes op tijd: wegenbelasting en
verzekering. Maar geld overma
ken voor deel 3 weigert hij. Zo
dra de envelop in de brievenbus
glijdt, verscheurt hij die en
stuurt hem terug naar Veendam
waar RKR is gevestigd.
Eén keer kreeg hij van de plaatse
lijke politie een proces-verbaal.
Het leverde hem een bekeuring
van honderd gulden op. Door
omstandigheden kon hij zich bij
de rechter niet verdedigen. Om
toch nog aandacht voor het hele
gedoe rond deel 3 te vragen,
schreef hij een cheque uit op
naam van de rechter. Het bedrag
werd enkele weken later van zijn
rekening afgeschreven. De rech
ter had de moeite genomen zelf
naar het postkantoor te gaan om
het gevorderde bedrag te innen.
Hoogeveen deed meer. Hij ging
een uitgebreide briefwisseling
aan met de ministers van verkeer
en waterstaat, schreef Kamerle
den, de premier en zelfs de ko
ningin. Nergens vond hij een wil
lig oor voor zijn probleem.
Vergeefs deed hij een beroep op de
ANWB. KNAC, BOVAG en RAI
Bestookte de pers en plaatste ad
vertenties om diezelfde Kamerle
den tot een discussie te dwingen.
Resultaat had het nauwelijks.
Hoogeveen heeft inmiddels een
stapeltje brieven met adhesiebe
tuigingen. De massale bijval,
waarop hij toch wel een beetje
had gerekend, bleef tot nog toe
uit. Dit komt, denkt hij, omdat
niemand om twee tientjes tram
melant wil maken.
Nut
Deel 3 en het nut ervan. Woord
voerder Stokhof van het Bureau
Kentekenregistratie in Veendam
zegt er het volgende over: "Aan
de hand van deel 3 kunnen wij
toetsen of een voertuig nog altijd
op naam staat van dezelfde eige
naar. Het systeem is waterdicht".
Volgens Stokhof valt er aan de
rechtsgeldigheid van deel 3 niet
te tornen. Deel 3 is tot stand ge
komen via een Koninklijk Be
sluit. De actie van Hoogeveen,
zijn daarop reacties merkbaar^
"Nauwelijks", zegt Stokhof. "Ik
schrok in het begin wel even. Er
kwamen wat verscheurde giro's
terug. Maar het is uiteindelijk bij
een handjevol weigeringen ge
bleven. Als er een stuk of tien zo
zijn teruggekomen maak ik me
geen zorgen."
Plannen om de politie in te schake
len heeft hij niet: "We hebben
meer dan vijf miljoen kaarten
verstuurd. Wanneer je er een
stuk of tien zo terug krijgt, dan
hoef je geen actie te onderne
men. Bovendien zijn die weige
raars zelf verantwoordelijk voor
hun daad. Wanneer de politie ze
snapt krijgen ze een bekeuring."
Hoelang denkt Henk Hoogeveen
nog met zijn actie door te gaan?
"Net zolang als nodig is", zegt hij
bitter. "Tot heel Nederland van
deel 3 is verlost."
JAN WESTERLAKEN
ImX
v faX fa)-1*fa>\d. Ij
vrouwen nooit te beroerd zijn om
alles zelf te doen. Tot het leggen
van vloerbedekking toe. We
hebben hier op de grond gelegen,
met vieze kleren en afgebroken
nagels. En maar lachen: als onze
opdrachtgevers ons zo eens
konden zien.."
Smetteloos
Heden ten dage zijn zowel kantoor
als het uiterlijk van de vrouwen
zelf smetteloos, maar de perfecte
secretaresse hoeft van hen niet
constant in mantelpak en met
gekapte haren rond te lopen. Net
zo min worden kandidaten zonder
gerenommeerde
secretaresse-opleiding rigoureus
afgewezen. Een middelbare
schoolopleiding is dikwijls een
minimumvereiste, maar een
functie als secretaresse wordt
vaker door ervaring dan door
opleiding ingevuld.
Meer aan banden ligt de leeftijd
van de sollicant. Niet te jong en
onervaren, maar zeker ook niet te
oud. Boven de 45 wordt het heel
moeilijk om iemand te
introduceren.
Altijd is de eerste indruk die de
sollicitant maakt belangrijk. Zowel
handgeschreven als getypte
brieven kunnen volgens de dames,
maar het soort briefpapier verraadt
al wel het nodige. Mevrouw De
Gelder: "Je krijgt soms brieven
van dat lijntjespapier. Geen
gezicht. Spel- en taalfouten geven
je natuurlijk ook te denken. Je
kunt niet genoeg benadrukken dat
een sollicitatiebrief een eerste,
onuitwisbare indruk is."
Voor de verdere procedure neemt
het bedrijf alle tijd. Doorgaans
neemt de hele procedure een paar
maanden in beslag. Daar is de
betaling dan ook naar. TopJobs
rekent voor secretaressefuncties
een honorarium van 18 procent
van het bruto jaarsalaris van de
aangestelde kandidaat en 20
procent voor andere functies.
Liever goed dan snel, zo luidt het
credo van de dames. "Dat ben je
tegenover je opdrachtgevers
verplicht. De werkgeves zijn zelf
tegenwoordig ook uiterst
voorzichtig met het aannemen van
personeel, ze nemen daar alle tijd
voor. Logisch ook, want als je
eenmaal iemand in dienst hebt
genomen, dan zitje er doorgaans
aan vast", aldus mevrouw De
Gelder.
Oordeel
Komt TopJobs uiteindelijk met
één of meer kandidaten aan, dan
moet de opdrachtgever wel zelf het
laatste, doorslaggevende oordeel
uitspreken. Uit de cijfers blijkt dat
het scoringspercentage hoog is: in
bijna 95 procent van de opdrachten
komt de juiste persoon via
TopJobs op de juiste plaats
terecht.
De uitdaging van dat werk is er na
tien jaar nog lang niet af. Het
runnen van een eigen bedrijf
schenkt volgens beiden naast
slapeloze nachten heel wat
bevrediging. Ze zijn niet van plan
om ooit nog in andermans dienst te
treden. Zeker niet als secretaresse,
want zowel mevrouw Ouwehand
als mevrouw De Gelder hebben
dat vak zelf nooit langer dan een
blauwe maandag uitgeoefend.
Als grimeur deed hij
ervaring op in het
artiestenvak. Die
activiteit vormde de
basis van zijn huidige
specialisme: het
maken van
borstprothesen. Geen
confectie maar
maatwerk. "Er zit een
vrouw achter die
cup".
Hij heet Lon van Volen, is bij
na 63 en vertelt bij wijze van
inleiding dat hij uit de film
en toneelwereld komt. Daar
heeft hij het vak van grimeur
en kapper geleerd. Vrijwel ie
dereen in die wereld kent zijn
naam, hij heeft gewerkt met
Wim Sonneveld en Toon Her
mans, en met reeds lang
van het toneel verdwenen
vooroorlogse sterren.
Hij verstaat de kunst om geschon-
den menselijk schoon althans
voor het oog van de buitenwe
reld te herstellen. Hij is er maar
toevallig in terechtgekomen. In
het begin heeft hij allerlei pro
thesen gemaakt, vooral voor
spectaculair verminkte mensen.
Een aantal van hen heeft hij let
terlijk van een nieuw gezicht
voorzien.
Tegenwoordig heeft hij samen met
zijn vrouw Michèle, de handen
vol aan de vele vrouwen die een
borstamputatie hebben onder
gaan, en die in groten getale de
weg naar hem weten te vinden.
Het was zijn vrouw die hem erop
attendeerde dat hij met zijn ver
worven vaardigheden mensen
zou kunnen helpen. De grote
stoot gaf een in Frankrijk wonen
de neef die hem eens bezocht en
uitriep: „Weet jij dat de hele we
reld hiernaar zoekt?"
De neef introduceerde hem in wat
hij noemt 'de hoogste militair-
medische kringen van Frankrijk'
die Van Volen vroegen enkele
mensen te behandelen die zeer
ernstige verminkingen in het ge
zicht hadden, en hij deed dat met
succes. De krahten stonden er
vol van.
Hij heeft er lezingen gehouden
voor colleges van in kaak- en ge-
Crisis of geen crisis, met TopJobs gaat het goed. Al tien jaar lang opereert dit
'vrouwenbedrijf met veel succes op een markt die voordien nog braak lag. TopJobs
makelt in secretaressen van velerlei snit.
door Miep Hoenson
Het tienjarig bestaan van
TopJobs, volgende week
woensdag, is een opmerkelijk
jubileum. Dit geheel en al door
vrouwen gerunde bedrijfje
verdient een dikbelegde
boterham met het zoeken naar
personeel voor zo'n 700
Nederlandse bedrijven. Dit
wervings- en adviesbureau is
dagelijks bezig de juiste
persoon op de juiste plaats te
krijgen in de sfeer van
zogeheten
managementondersteunende
functies, door henzelf betiteld
als "de vage banen". Het
beroep van secretaresse vormt
daarbij de hoofdmoot.
De twee vrouwen achter TopJobs
hebben die juiste plaats destijds
allereerst voor zichzelf gecreeërd.
De dames Z.D. Ouwehand (49) en
F. de Gelder (36) maakten een baan
in plaats van er een te zoeken.
Directeur Ouwehand, Engelse van
geboorte en ex-directeur
personeelszaken, zocht destijds
zelf zo'n bemiddelingsorgaan om
aan de slag te komen. Toen bleek
dat een dergelijk bedrijf in
Nederland nog niet bestond werd
het idee geboren om zelf een
wervings- en en adviesbureau op
poten te zetten. Haar ideeën vielen
in goede aarde bij mevrouw De
Gelder, die ervaring opdeed als
coördinator van een
uitzendbureau.
Het bleek een levensvatbaar idee.
TopJobs is in die tien jaar een
begrip geworden voor bedrijven,
die hooggekwalificeerde
werknemers zoeken. Gedegen
secretaressen,
directiesecretaressen en
management-assistenten, maar
ook managers,
- personeelsfunctionarissen,
administrateurs en secretarissen
worden door TopJobs geworven
en geselecteerd. Daarmee neemt
het Rotterdamse bedrijfje
verantwoordelijk werk uit handen
van organisaties als
scheepswerven, im- en
exportfirma's, oliemaatschappijen,
banken, fabrieken,
Ieder niveau heeft z'n top. Het gaat
om de inhoud die aan zo'n functie
wordt gegeven. De ene baas zal een
secretaresse zoeken die met hem
meedenkt en zich met de
beleidslijnen bemoeit, een ander
prefereert een gedienstige
tikjuffrouw. De titel van
secretaresse zegt niets over de
inhoud van de baan. Er zijn
onnoemelijk veel verschillen in
niveaus die secretaressen kunnen
hebben. "Maar het is zonde als een
directiesecretaresse met vijftien
jaar ervaring alleen maar
routineklusjes krijgt opgedragen,
terwijl ze veel meer kan", vindt
mevrouw Ouwehand.
Huwelijksbureau
Aan TopJobs de taak twee partijen
bij elkaar te brengen, waarbij hun
werk soms verdacht veel op dat
van een huwelijksbureau lijkt.
Zowel de opdrachtgever als de
sollicitant worden het hemd van
het lijf gevraagd. Beiden kunnen
hun wensen en verwachtingen op
een objectieve tafel leggen.
Mevrouw de Gelder: "Ik vraag
mijn opdrachtgever altijd: waaraan
hebt u een hekel, wat moet uw
toekomstige secretaresse absoluut
nooit doen? Dan krijg je heel
verrassende antwoorden. Want het
gaat er niet alleen om de juist
gekwalificeerde personen te
vinden, het moet tussen twee
partijen ook klikken. Per slot van
rekening moeten ze bijna de hele
dag met elkaar samenwerken".
Laatstgenoemde voorwaarde geldt
evenzeer voor de twee vrouwen
achter TopJobs zelf. Tien jaar
geleden waren er heel wat mannen
die wat lacherig deden over het
vrouwenbedrijfje: twee dames, dat
kon alleen maar ruzie worden. Het
tegendeel blijkt waar. De dames
Ouwehand en De Gelder blijken
het na al die jaren nog opperbest
met elkaar te kunnen vinden. Het
bedrijfje heeft inmiddels een
uitbreiding met drie
medewerksters ondergaan. Willen
ze de mannen bewust buiten de
deur houden? Mevrouw
Ouwehand: "We roepen niet uit dat
we hier geen man over de vloer
willen hebben. Maar het ging
gewoon ontzettend goed met
vrouwen. Misschien ook omdat
zichtschirurgie gespecialiseerde
artsen, hij is lid van een organisa
tie van medici op dat gebied, en
te zijner ere werd de naam van
het vakblad waarvoor hij gere
geld artikelen heeft geschreven
gewijzigd (de naam had eerst al
leen betrekking op kaak en ge
zicht, maar gezien Van Volens
specialisatie is het woord 'reha
bilitation' eraan toegevoegd).
In een van de afleveringen van dat
blad komt een door een chirurg
geschreven tekst voor die luidt:
„De door onze vriend Van Volen
toegepaste technieken voor de
vervaardiging van lichaamspro
thesen zijn verre supérieur aan
die welke tot nu toe gewoonlijk
worden toegepast. Het is waar
lijk artistiek werk, dat een enorm
talent verraadt".
Verbijsterd
Hij staat nog altijd verbijsterd van
de verhalen die hij te horen krijgt
van vrouwen die bij hem komen
na een borstamputatie. Hoe een
paar dagen na de operatie al ie
mand van een lingeriewinkel aan
het ziekenhuisbed verschijnt,
om ze een prothese aan te sme
ren.
„Loodzware dingen, niet aange
past of niets. Ik vraag me wel
eens af: hoeveel provisie krijgt
degene die zo'n handelaar op dat
moment afstuurt op een vrouw?
Ze ligt daar, in de verste verte
niet bekomen van de emotionele
shock, vaak met pijn en verdriet.
En dan komt daar iemand met
zo'n ding uit de grote stapel. Het
is of je bij de drogist een vals ge
bit 'made in Taiwan' uit de bak
staat te graaien. Als je steunzolen
nodig hebt, of een gebif of een
bril, daarvoor staan allemaal ge
schoolde mensen klaar, het
wordt allemaal op maat gemaakt.
Maar op dit gebied is er niets. Er
zijn zestigduizend vrouwen in
Nederland die de operatie heb
ben ondergaan, dagelijks komen
er vrouwen bij. En ze zijn totaal
niet beschermd".
de verminkte gelaten die hij res
taureerde verdwenen onder prui
ken en valse baarden, bijna on
oplosbare moeilijkheden met
borstamputaties worden ook wel
eens geklaard met een geraffi
neerd aangebracht stukje kant.
De problemen zijn echter ook vaak
onnodig groot. „De chirurg
houdt er bij de operatie geen re
kening mee dat de vrouw niet al
leen van kanker af wil, maar
achteraf ook een beetje behoor
lijk erbij wil lopen", meent Van
Volen. „Ze beschikken over
steeds betere technieken om het
leven te redden, de meest gea
vanceerde systemen worden toe
gepast; maar na de amputatie
vallen de vrouwen in het ravijn,
buiten het ziekenhuis staat al
leen de handel, die totaal ondes
kundig is en geen echte oplossin
gen kan bieden".
Hij verwijt overigens de medici
niets, hoewel hij wel met hen zou
willen samenwerken. „Maar tot
nu toe ontbreekt in feite iedere
verstandhouding". Dus komen
de vrouwen terecht bij wat Van
Volen noemt 'de graaibak van de
drogist'. „Ze denken dat het er
om gaat de cup van een bh te vul
len, maar er zit ook nog een
vrouw achter die cup!"
Pijn
Felle kritiek oefent hij op degenen
die de vrouwen „loodzware pro
theses aansmeren die de toch al
gevoelige huid afsluiten en tot
pijn leiden", en helemaal geen
goed woord heeft hij over voor
bepaalde onder de huid geïm
planteerde prothesen, waarvan
hij enkele afschrikwekkende
voorbeelden op dia's laat zien.
Van Volen levert overigens niet
voor iedereen maatwerk. Hij
heeft een duizendtal modellen,
waarvan er 200 als standaard die
nen. en die zijn aan te passen aan
de individuele cliënt. Hij is voor
geïnteresseerden bereikbaar op te
lefoonnummer 020-449617.
SANTÉ BRUN
grootwinkelbedrijven en zelfs van
orkesten. De juiste persoon op de
juiste plaats is volgens de dames
Ouwehand en De Gelder de
belangrijkste voorwaarde voor een
goed lopend raderwerk.
Bestand
Was het tien jaar geleden bij
gebrek aan een ruim aantal
sollicitanten niet altijd mogelijk de
perfecte gegadigde op te sporen,
vandaag de dag wordt TopJobs na
elke advertentie overstelpt met
reacties. Niet zelden wordt een
bedrijf klant van TopJobs omdat
het geen gat meer ziet in het
doorworstelen van stapels
sollicitatiebrieven. De beide dames
doen dat wel, "soms met het risico
dat er niets bij zit".
Zo groot is dat risico overigens
niet. TopJobs beschikt zelf al over
een bestand van ongeveer 1500
kandidaten, waaruit eventueel een
gegadigde kan worden gevist. Het
bestand bestaat grotendeels uit
secretaressen, die al wel een baan
hebben maar die graag willen
veranderen. De meeste
secretaressen lopen liever op hun
tenen dan dat hun dagelijks werk
louter routine is, zo ervaren de
TopJobs dames.
Niet dat ze neerkijken op de
gedienstige rechterhanden die hun
ziel en zaligheid leggen in het
schenken van koffie en het
bijhouden van de agenda. Een
topsecretaresse hoeft ook niet per
sé een carrièrevrouw te zijn van
een topfunctionaris in een bedrijf.
Lon van Volen en zijn vrouw Michèle: artistiek verantwoorde oplossing zoeken. (foto gpdi
Hij gaat er voorlopig nog van uit
dat het met zijn verscheiden af
gelopen zal zijn met zijn speciali
satie. Hij tobt trouwens ook met
de vraag: is dit nu werk voor een
man of een vrouw? Vrouwen zijn
er te emotioneel bij betrokken
denkt hij, mannen begrijpen niet
hoe het vrouwen aanpakt. Hijzelf
is, samen met zijn vrouw, een uit
zondering op die regel.
Bij Van Volen komen de vrouwen
niet binnen de eerste drie maan
den na de operatie aan bod. Hij
heeft een lang gesprek met de
cliënten, laat foto's zien, ver
klaart zich bereid achteraf pro
blemen te bespreken en te pogen
ze op te lossen. Hij schroomt niet
heel nauw met de mensen be
trokken te raken, hij praat met
hen over zijn eigen levensge
schiedenis, laat zien wat hij in
het leven allemaal heeft gedaan
Het is arbeidsintensief werk,
vandaar het geringe aantal cliën
ten dat hij kan behandelen. Hij
zoekt vooral een 'artistiek ver
antwoorde oplossing'. „Ik heb
geen lingeriezaak", verduidelijkt
hij.
Van hem krijgen de vrouwen enke
le sets prothesen mee, die vast in
een bh zitten. Hij heeft ontdekt
dat het psychologisch moeilijk
ligt de protheses iedere keer te
laten 'meeverhuizen'. Hij heeft
goed naar zijn cliënten geluisterd
en weet dat de prothese zo licht
mogelijk moet zijn, vijftig, tach
tig gram hooguit
Stukje kant
De oplossingen die hy bedenkt
verraden vaak uit welke branche
hij komt. De hulpstukken voor
De dames Ouwehand (links) en De Gelder: "Een sollicitatiebrief is natuurlijk een onuitwisbare indruk".
(foto gpd)
