'Moderne kunst is hier
goed te slijten
Knap vals in 'De Lakenhal
Kunst te kijk
Vormenspel op pakpapier
'Mensen willen bezit vormen
De Leidse kunstuitleen na tweeeneenhalf jaar
'Grimmige Feydeau': een
genietbare toneelavond
DONDERDAG 17 NOVEMBER 1983
Radio - tv - kunst
PAGINA 27
Beheerder Bert Kienjet in de kunstuitleen aan de Lammermarkt: "Hele interieurs worden omgegooid voor e
werk van de kunstuitleen". (foto Hoiv
LEIDEN - Op initiatief van
vooral de linkse fracties in de
gemeenteraad werd tweeën-
halfjaar geleden, om precies
5 te zijn op 18 mei 1981, in Lei-
den een kunstuitleen opge-
richt. Niet dat de raadsleden
er nu persoonlijk om zaten te
springen, want volgens Bert
Kienjet, sinds de opening be
heerder, is er zegge en schrij
ve één raadslid (Toos Fallaux
van de PvdA) die wel eens
naar de Lammermarkt komt
voor een kunstwerk.
We ondernamen met Bert
Kienjet een poging om bij het
eerste halve lustrum de ba
lans op te maken. "Het loopt
beter dan ik dacht",is zijn
oordeel. "Ik had nooit ver
wacht dat moderne kunst
hier zo vlot aan de man te
brengen zou zijn.
jVolgens Kienjet heeft de kunstuit
leen 680 abonnees. Daar wordt
Jopie Limburg:
behoudende
(bloeinen)keuze
Overzichtstentoonstelling van het
werk van Johanna Müller-Lim-
burg. In het Ambachts- en Baljuw
huis, Voorstraat 12 in Voorscho
ten. De expositie duurt nog tot en
met 24 november en is dagelijks
geopend van 14.00-17.00 uur.
VOORSCHOTEN - De over
zichtstentoonstelling van het
werk van de Voorschotense
kunstenares J. Müller-Lim-
burg (Jopie Limburg), die deze
maand in Voorschoten wordt
gehouden, brengt hoofdzake
lijk bloemmotiefaquarellen.
Om het totaalbeeld aan te vul
len zijn er op deze expositie
ook enkele werken in olieverf.
Zo hangt 'Viooltjes I' (olieverf)
naast 'Viooltjes II' (aquarel),
waarbij in dit concrete geval de
viooltjes als zodanig in de
aquarel beter tot hun recht ko
men, maar 'Viooltjes I' als ge
heel meer aanspreekt.
De voorliefde voor de aquarel-
techniek en de, in neutrale zin
van het woord, behoudende
keuze van de motieven vormen
echter de belangrijkste ken
merken van de tentoonstelling.
Van de 47 werken, die in de cata
logus vermeld worden, bestaat
ruim meer dan de helft uit
bloemmotieven. Daarnaast
zijn er nog fruitstillevens, zoals
het in fraai zacht groen uitge
voerde 'appelstilleven', enkele
landschappen en twee portret
ten. Het ene portret is ano
niem, het andere is het boeien
de portret van Prospero, de
hertog van Milaan uit 'De
Storm' van Shakespeare, dat
als schilderij niet zo gelukkig
geplaatst is tussen twee
werken, waarop grappige pop
jes zijn afgebeeld.
De catalogus van deze over
zichtstentoonstelling vermeldt
helaas geen jaartallen van de
geëxposeerde werken. Bij na
vraag bleek, dat men hiervan
had afgezien, omdat de kunste
nares zelf de jaartallen niet
meer in alle gevallen nog kon
achterhalen. Als richtlijn kon
men echter de algemene aan
wijzing geven: hoe donkerder
van opzet, des te ouder het
werk is.
WIJNAND ZEILSTRA.
LEIDEN/WASSENAAR - Schilderijen
van Gerrit van der Ven vullen de ko
mende weken de ruimten van galerie
Denise Stephen (Bakkersteeg). De
tentoonstelling, die zondagmiddag,
met een inleiding door de kunstenaar
zelf, wordt geopend, duurt tot 9 ja
nuari. De galerie is elke vrijdag-, za
terdag- en zondagmiddag geopend.
Op beide kerstdagen en op 1 januari
kan men er niet terecht.
Bij "Een Leidse Galerie' (Kloksteeg) is
tot eind van deze maand werk te zien
iedereen toe gerekend, die er ooit
wel eens wat heeft geleend. Bij
een momentopname bleek 57,5
procent van de kunstwerken uit
geleend te zijn. Een niet onaan
zienlijk aantal, zeker als je de be
perkingen van de kunstuitleen in
aanmerking neemt:
Je kunt er alleen lenen. De moge
lijkheid tot het via een spaarrege
ling aankopen van een kunst
werk, zoals bij veel kunstuitle
nen elders, is niet aanwezig. Le
den van de kunstenaarsbond
BBK '69 stellen daarom hun
werk niet beschikbaar aan de
Leidse kunstuitleen
Alleen werken van kunstenaars
uit de aangesloten gemeenten
(Leiden, Leiderdorp, Oegstgeest,
Warmond en Voorschoten) zijn
aanwezig. Landelijke groothe
den kunnen nauwelijks worden
geleend.
De collectie is nog vrij klein (dui
zend kunstwerken), en bestaat
voor tachtig procent uit werken
van de Beeldende Kunstenaars
Regeling (BKR). Er is een zeer
'Een grimmige Feydeau' door To
neelgroep Theater. Regisseur:
Frans Strijards, met Margreet
Blanken, Eric van der Donk, Por-
gy Franssen, Bea Meulman, Do
van Stek en Bernadette Voragen.
Gezien op 16 november in het
LAK-theater.
Toneelgroep Theater wil abso
luut geen onduidelijkheid over
de bedoeling van de eigen in
terpretatie laten bestaan: men
speelt een 'grimmige Feydeau'
- en dat in tegenstelling tot het
kluchtige amusementswerk,
waarmee de naam van Fey
deau door de gangbare opvoe
ringspraktijk onlosmakelijk
verbonden leek. De titels van
de twee gespeelde 'eenacters
vindt Theater dan ook niet in
teressant genoeg. Het regie
concept moet zelfs in de titel al
aangegeven worden.
Valt er dan helemaal niet meer te
lachen? Zeker wel, maar waar
schijnlijk moetje dat vanuit de
regieopvatting zien als lachen
om de grimmigheid en niet om
de kluchtigheid. Een zo duide
lijk vooropgezette bedoeling is
provocerend en lokt een tegen
draadse reactie uit: het is alle
maal wel grimmig bedoeld,
maar is de enscenering nu ook
werkelijk zo?
Daarop kun je ronduit 'ja', maar
ook ronduit 'neen' antwoor
den, en dat hangt nu eenmaal
samen met de principiële inter
pretatievrijheid van iedere toe
schouwer. Het kost namelijk
van o.a. Fassoni en Johfra. Ook zijn er
keramische vrouwenfiguurtjes van
Marjan Waanders. Openingstijden: el
ke middag behalve op zondag, maan
dag en dinsdag.
klein budget om werken aan te
kopen.
De kunstuitleen heeft vrijwel uit
sluitend 'kunst in het platte
vlak'. In de Leidse BKR zitten
weinig beeldhouwers en het aan
kopen van sculpturen is door de
hoge materiaalkosten maar zel
den mogelijk.
door
Ariejan Korteweg
Het gevolg hiervan is dat regelma
tige bezoekers van de kunstuit
leen nog wel eens klagen, dat er
zo weinig keus is. Beheerder
Kienjet heeft begrip voor die
klacht: "Je moet inderdaad op
het goede moment binnenko
men, want de collectie is nog vrij
klein. Sommige werken zijn erg
populair en worden zo gauw ze
zijn teruggebracht weer door een
ander meegenomen".
nauwelijks moeite om de
kluchtigste klucht als grimmi
ge satire te zien en omgekeerd:
de meest sobere en grimmige
analyse van de burgermoraal
kan als niet onaardige klucht
worden genoten.
Toegegeven: de beide eenacters
zelf zijn door hun strakke op
zet minder kluchtig dan het be
kende werk van Feydeau -
geen geheime afspraakjes, per
soonsverwisselingen of derge
lijke trucjes. Het gaat over de
relatie tussen een man en zijn
vrouw bij een geboorte ('een
fijne pijn') en bij een sterfgeval
('hartelijk gecondoleerd'). Zo
wel de geboorte als het sterfge
val berusten op een misver
stand. In de tussentijd ziet het
publiek de harteloosheid en de
burgerlijke benepenheid van
beide echtelieden ten opzichte
van elkaar.
Mede door het uitstekende spel
van Porgy Franssen als de sul
lige echtgenoot en van Bea
Meulman als de wispelturige
echtgenote biedt een 'grimmi
ge Feydeau' een zeer genietba
re toneelavond. En wat die
grimmigheid betreft: regisseur
Frans Strijards heeft met zijn
sobere spelopvatting bij deze
niet zo voor de hand liggende
Feydeau-keuze in elk geval
niet op goedkoop succes ge
mikt- een 'sobere' Feydeau
dus.
WIJNAND ZEILSTRA.
Foto's van Jeroen Nooter hangen tot 1
januari bij 'Het Leidse Beleg' (Hooi
gracht).
Het kunstenaarspaar Joop en Alexand
ra organiseert een expositie, die van
Nieuwe wilden
Hij ontkent dat de moeilijke keuze
veroorzaakt wordt door een te
beperkt assortiment. "In Leiden
alleen al zijn er honderdtachtig
mensen die zich kunstenaar noe
men. Alle vormen van beeldende
kunst zijn in Leiden en omge
ving op een redelijk niveau ver
tegenwoordigd. Neem de nieuwe
wilden, dat is tegenwoordig erg
in trek. Die heb je in Leiden
ook".
Wel geeft hij toe dat de regionale
gebondenheid inhoudt, dat de
kunstuitleen meestal niet de
koplopers, maar de navolgers
van een stroming heeft. "Je mist
de subsidie om door eigen aan
kopen de puntjes op de i te zet
ten. Voor een deel wordt dat op
gevangen door BKR-werk met
dat van andere gemeenten te rui
len". BKR-kunstenaars zijn vaak
enthousiast over de mogelijk
heid hun werk te laten uitlenen
aan particulieren. Per slot is dat
een nuttiger bestemming dan de
donkere kelders, waar door de
gemeenten aangekochte werken
anders verzeild raken.
BKR-werk is van gemeenschaps
gelden betaald en eigendom van
de gemeente. Als een geleend
kunstwerk zo goed bevalt, dat de
lener het in zijn bezit zou willen
krijgen, is dat zodoende in Lei
den niet mogelijk. "Ik ben niet
tegen de mogelijkheid om kunst
aan te kopen", zegt Kienjet.
"Veel klanten vragen er ook
naar. Dan geef ik ze het adres van
de kunstenaar. Het werk dat bij
ons wordt uitgeleend kan niet
worden gekocht, maar vaak ge
noeg vinden ze bij zo'n kunste
naar iets anders dat hen bevalt.
Zo'n persoonlijk contact is leu
ker dan een aankoop via het sys
teem van een spaarpotje bij de
kunstuitleen".
Brandweerauto
Volgens Kienjet is het publiek van
de kunstuitleen een dwarsdoors
Stedelijke museum 'De Lakenhal'.
'Expositie 'echte vals?' fm 31 de
cember.
Verzamelaars van oosterse kunst
denken na terugkomst uit een
of ander Aziatisch land nogal
eens de slag van hun leven te
hebben geslagen.
Naaste vrienden, die naar het re
sultaat van hun speurtochten
over smoorhete bazaars infor
meren, wijzen zij op de fijntjes
glimlachende, voor 'een krats'
gekochte. Boeddha, die in een
vitrine van plexiglas zit te me
diteren. Ik zou, als ik in hun
schoenen stond, maar eens
naar het Stedelijk Museum 'De
Lakenhal' gaan, waar van 12
november tot en met 31 de
cember de tentoonstelling
'Echt vals?' te bezichtigen is.
Deze expositie, die in eerste
aanzet het werkstuk is geweest
van een aantal studenten
Kunstgeschiedenis van de
Universiteit van Amsterdam,
wil een overzicht geven van
wat er door de eeuwen heen
zoal een 'namaak' is geprodu
ceerd.
Er is veel te zien op deze tentoon
stelling; uit verschillende tijd
vakken en stijlperiodes zijn
kunstvervalsingen bijeenge
bracht. De originele kunstwer
ken, of reprodukties daarvan,
zijn ook aanwezig, zodat verge
lijking goed mogelijk is. Er is
gebruik gemaakt van een han
dig systeem om aan te geven
wat echt is wat vals.
Al sinds mensenheugenis - zo
berichten de samenstellers -
zijn er vervalsers aan het werk
om argeloze kopers een rad
voor ogen te draaien. Hoe ge
raffineerd zij daarbij te werk
gaan bewijst een Attische Ky-
lax, een drinkschaal, die er zó
echt uitziet dat Bacchus zélf er
zijn lippen aan kon hebben ge
zet. Om een lang verblijf onder
de grond te suggereren heeft
de vervalser op het oppervlak
van de schaal en struktuur van
plantenwortels aangebracht.
Alleen aan een enkel detail,
aan een hier en daar wat slordi
ge beschildering, viel voor des
kundigen af te lezen dat zij met
een 'misbaksel' te maken had
den.
Ook de zeventiende eeuwse
schilderkunst is voor verval
sers altijd een dankbaar object
geweest. We kennen allemaal
de geruchtmakende affaire
Van Meegeren, die met zijn
"Emmaüsgangers' menige
17 tot en met 27 november wordt ge
houden aan de Storm van 's Graven-
sandeweg (no. 18) in Wassenaar. Ale
xandra toont op deze expositie haar
tapijten, stola's en beschilderde z(j-
den shawls. Joop zijn gebruiks- en
sierkeramiek. Voorts zijn present
H.H. Kamerlingh Onnes met aquarel
len en keramiek. Willem van Bokho
ven met zilveren sieraden, Rini Leefs-
ma-Nagtegaal met miniaturen, An
Biesiot met grafiek en olieverf, Guus
van Lummel met lichtobjecten, Hans
Eschauzier met tekeningen en Han-
neke Schuitema met keramische
kleinplastieken. De expositie wordt
nede van de bevolking. "Het zijn
natuurlijk wel meest mensen die
niet rijk genoeg zijn om iets te
kopen. Ik breng wel eens een
kunstwerk thuis, zodoende heb
ik een aardig beeld van de klan
ten. Hele interieurs worden om
gegooid voor een werk van de
kunstuitleen. Dingen worden
van de muur gehaald, de bank
wordt verschoven. Mensen heb
ben er vaak veel voor over. Ik
herinner me dat een beeld van
Rob van 't Zelfde een keer per
brandweerauto werd afgehaald".
De kunstuitleen zou teveel abstrac
te werken bevatten, waardoor de
niet door de wol geverfde kunst
minnaar zou worden afgeschrikt.
kenner versteld heeft doen
staan. Van deze 'grootmeester'
hangt in de Lakenhal het schil
derij 'Muzieklezende vrouw'.
Deze 'Vermeer' werd aange
troffen in Van Meegerens ate
lier in Roquebrune. Het is een
oefenstuk, dat hij schilderde
alvorens aan zijn vervalsingen
te beginnen. Kleur, lichtval en
onderwerpkeuze zijn duidelijk
"gejat" van Vermeer, al kan dit
doek geen echte vervalsing
worden genoemd, omdat er
van enkele schilderijen van
Vermeer een soort compilatie
is gemaakt. Er is ook iets van
Van Meegeren zélf tentoonge
steld; het maakt duidelijk dat
Van Meegeren talent had, maar
dat de idee aan zijn werk ont
brak.
Soms werkten schilders van
naam zelf aan vervalsing van
hun werk mee. Ze plaatsten
hun signatuur op het produkt
van een minder getalenteerde
kunstbroeder, die hen trachtte
te imiteren. Hierdoor steeg het
schilderij natuurlijk enorm in
waarde. Als de argeloze klant
er was ingeluisd, hieven mees
ter en epigoon de tinnen kroe
zen boven de stapels dukaten.
Ik mag de lezers natuurlijk niet
'aangekleed' met bloemsierkunst van
Theo Boerma. Men is welkom op don
derdag 17 en 24, vrijdag 18 en 25 no
vember van 12 tot 21 uur en zaterdag
19 en 26, zondag 20 en 27 november
van 12 tot 17 uur.
- Bij Ars Aemula Naturae
wordt op 19 en 20 november een
kunstmarkt gehouden. Men kan er op
beide dagen van elf tot vijf uur te
recht. Er zullen op deze kunstmarkt,
in het Ars-gebouw aan de Pieters
kerkgracht, ook demonstraties wor
den gehouden o m. van boetseren,
portrettekenen en linoleumsneden.
Bert Kienjet wil er niets van ho
ren. "Het is net als bij literatuur.
Je moet niet meteen met het
moeilijkste beginnen. Neem
eerst eens een stadsgezicht van
Paul Stikkelorum mee. Daarna
kun je bijvoorbeeld een zeefdruk
van Van Houwelingen proberen,
om zo naar het minder toeganke
lijke werk toe te groeien".
De kunstuitleen krijgt jaarlijks een
klein bedrag uit de Leidse pot
voor de Rembrandtprijs. Daar
naast verstrekt het rijk soms -in
1983 niet en in 1984 wel- een klei
ne bijdrage. Als gevolg daarvan
is de kunstuitleen sterk aange
wezen op BKR-werk. Kienjet
vindt dat geen bezwaar: "Men
sen denken ten onrechte dat
aanzetten tot strafbare hande
lingen, maar wie een oude
meester wil kopiëren dient als
volgt te werk te gaan: men ne
me een oud paneel, bijvoor
beeld uit een antieke kast. Men
plakke daarop een prent van
het meesterwerk. Vervolgens
brengt men daarover de gron-
dering aan, een soort krijt-lijm-
mengsel. Wrijven hélpt hier,
want de omtrekken van de
prent verschijnen na deze han
deling op het paneel. Men
hoeft nu alleen nog maar de
kleuren in te vullen. Heeft men
dit gedaan, dan kan men met
een gerust hart naar Sotheby
stappen.
Er is, speciaal voor deze tentoon
stelling, ook een Mondriaan
gemaakt, door Erik Hermida.
Het doek oogt verbluffend
echt. Ik hoorde twee Franse
bezoekers, die de begeleidende
tekst blijkbaar niet konden
ontraadselen, elkaar enkele
'Merde'-s toevoegen tijdens
een discussie over de originali
teit van het werk.
Vervalsingen van twintigste-
eeuwse meesterwerken stellen
de deskundigen voor veel
raadsels. Deze zijn namelijk
nogal moeilijk te herkennen
omdat er met eigentijds mate
BKR-werk kwalitatief minder
zou zijn dan werk uit de vrije ver
koop. We kunnen met BKR-
werk een aardig beeld geven van
de ontwikkelingen op het gebied
van de beeldende kunst".
"Wel zou het prettig zijn om werk
van kunstenaars, die niet in de
BKR zitten, op huurbasis te heb
ben. In principe is dat mogelijk,
maar in Leiden gebeurt het nog
niet. Tot op heden krijg je daar
als kunstenaar ook geen cent
voor. Ik zou er wel voor voelen
om daar een deel van het aan
koopbudget voor te gebruiken".
Het huidige leengeld voor een
kunstwerk varieert van 7,50 tot
12,50 per kwartaal.
riaal wordt gewerkt. Zo bleek
alleen de weduwe van Jan
Mankes, tijdens een over
zichtstentoonstelling van het
werk van haar echtgenoot, in
staat om een doek, dat aan haar
man werd toegeschreven maar
dat ze nog nooit op zijn ezel
had zien staan, te kwalificeren
als 'vals'
Ook met postzegels ligt de zaak
wat moeilijk. Omdat veel fila
telisten de zeldzame en kostba
re exemplaren alleen maar
kennen uit de catalogus, stinkt
men er in deze kringen nogal
Nu we het toch over een catalo
gus hebben: het is jammer dat
er geen een boekwerkje be
staat over deze tentoonstelling.
Ik had een en ander nog eens
graag willen naslaan.
Maar ja, de bezuinigingen eisen
hun tol. Ook in de museumwe
reld. Dat deze expositie mij
desondanks toch zeer heeft ge
boeid, moge blijken uit het feit
dat ik mijzelf, verdwaald,
staande voor Het Laatste Oor
deel van Lucas van Leyden,
een huisstuk van de Lakenhal,
hoorde prevelen: "Zo, dót
heeft die jongen knap gedaan!"
CEES VAN HOORE
LEIDEN Of het een voorrecht is om te mogen
exposeren in de nieuwe LAK-galerie - ik weet
het niet. Door de indeling van de expositieruimte
hangt het werk van Yvonne Kracht, dat hier van
1 november tot en met 16 december wordt ten
toongesteld, wel érg verspreid. Om haar lijnteke
ningen op rijstpapier te kunnen zien, moest ik
mij bovendien toegang zien te verschaffen tot
een glazen hokje, dat een nogal rommelige aan
blik bood, zodat ik eerst even dacht met een ver
zameling 'objets trouvës' van doen te hebben.
De huisvesting van de galerie binnen het universi
teitscomplex biedt natuurlijk ook voordelen. Om
er maar eens een te noemen: intellectueel pu
bliek is altijd in ruimte mate voorradig, vooral 's
middags, in de kantine die aan de galerie grenst.
Maar goed. Terug naar Yvonne Kracht.
Met deze tentoonstelling in de LAK-galerie beoogt
Yvonne Kracht een breed beeld te geven van
haar kunstenaarschap. Van 1978 dateren haar te
keningen op rijstpapier. De 'alledaagse'
werkelijkheid is op Yvonne's tekeningen niet
aanwezig; op een wit vlak van 30 bij 30 centime
ter heeft zij lijnen getrokken, die soms 'geraffi
neerd' overgaan in een vouw van het papier. Ik
vind dit werk te hermetisch. Het opent voor mij
geen verre verschieten. Achter plexiglas lijken
deze tekeningen nog het meest op servetten,
door nog geen mond bezoedeld.
Haar recentere werk, dat van groter formaat is,
spreekt mij wat meer aan. "De reikwijdt van arm
en penseel bepaalt (hier) het vormenspel op het
omliggende papier", staat er in het stencil waarin
zij haar 'ars pictura' ontvouwt. Dat vormenspel
bestaat voornamelijk uit ruwe, 'harige' cirkels,
geborsteld op een stuk pakpapier. Yvonne
Kracht heeft bij het scheppen van deze cirkels als
een 'Levende passer' gefungeerd, een passer
waarmee zij getracht heeft haar territorium af te
bakenen. De dramatiek van dit werk schuilt mis
schien wel in het feit dat zij - als het kunstwerk
af is - weer uit die cirkel moet stappen. Eén
troost blijft: zo krijgt de leegte een draai om de
Duidt het materiaal dat Yvonne Kracht gebruikt er
nu op dat zij de toeschouwer voorgoed wil inpak
ken of wil zij met het pakpapier juist het weg-
werpkarakter van haar werl illustreren? Dat is
iets, dunkt mij, dat de bezoeker zelf maar moet
uitmaken.
CEES VAN HOORE
Balletavond
LEIDEN
Zynaida Viddeleer, sinds zij ruim zeven jaar geleden met haar school in de Meren-
wijk begon, op touw zet. Geen kleinigheid als men bedenkt dat de Leidse dansp<
dagoge alle kostuums voor deze voorstelling zelf verzorgt. Zynaida Viddeleei
geeft lessen in klassiek aan meisjes in de leeftijd van zeven tot twintig
zullen allen op de planken staan. Vóór deze pauze wordt er een door Zynaida
Viddeleer zelf op de kinderen geschreven sprookje 'Het geheim van de betoverde
vijver' uitgebeeld. Daarna volgt een gevarieerd programma. Zo zullen de leerhn
gen o.m. een serie etudes ten beste geven.
Ze
Kunstuitleen Alphen:
De in 1977 opgerichte en duizend abonnees tellen
de kunstuitleen in Alphen laat zien dat het ook
heel anders kan dan in Leiden. Daar worden
kunstwerken uit het gehele land uitgeleend, al
genieten streekgenoten enigszins de voorkeur.
Vaak gaat het om voor het vrije circuit gemaakt
werk van BKR-kunstenaars. Alle kunstwerken
zijn zodoende ook te koop, zowel rechtstreeks als
via een spaarregeling, waarbij de lener een be
paald bedrag per maand opzij legt, tot het bedrag
voor het kunstwerk van zijn keuze is vol ge
maakt. De prijzen lopen uiteen van etsen van
veertig tot een bronzen plastiek van achtduizend
gulden. De kunstenaar stelt zelf de prijs vast.
Jaarlijks verwisselen er zo'n vierhonderd werken
van eigenaar.
"Mensen willen toch bezit vormen", zegt assistent
beheerster Gunhilde van der Zee. "Dat blijkt uit
de praktijk. Ter bescherming van de galeries
moeten mensen een half jaarabonnee zijn, voor
ze een kunstwerk kunnen kopen, al houden we
ons daar niet altijd strikt aan".
De verkoop lijkt desondanks een vorm van concur-
rentie-vervalsing ten opzichte van de galeries, die
zonder overheidssteun ook kunstwerken aan de
man willen brengen. Van der Zee vindt echter
van niet: "Galeries moeten juist blij zijn met de
kunstuitleen. We hebben een veel lagere drem
pel. We maken het publiek rijp om ook eens in
een galerie te gaan kijken". Volgens haar telt de
Alphense kunstuitleen juist door de mogelijk
heid tot aankoop veel Leidenaars onder haar
abonnees.
BKR-werk is in Alphen niet aanwezig. In de nabije
toekomst gaat dat veranderen, omdat de gemeen
ten met grote BKR-collecties zitten. De Alphense
kunstuitleen krijgt dan een mengvorm, waarbij
de BKR-werken niet kunnen worden gekocht.
In Alphen kunnen voor 5,60 gulden per maand
twee kunstwerken worden geleend. Een spaarbe-
drag komt daar nog bovenop.
'Echt vals?' Twee maal een gravure van een portret van dominee
G. Bouma. Links het origineel van C. de Visscher 1629-1658
rechts de namaak van Ph. Velijn (1787-1836). (Foto's Holvast)
