„Ik wil altijd
de beste zijn'
Volleycompetitie
met andere
rolverdeling
Van den Berg hoopt op medaille
Laurens
van As:
grossier
in
judotitels
Wijnstekers
en Houtman
bij FC Lisse
Tweede plaats
Pijnen/Raas
ZATERDAG 15 OKTOBER 1983
LEIDERDORP - Professioneel
denken. In het honk van sport
schoolhouder Theo van Houdt
betekent dat heel eenvoudig "al
les voor je sport over hebben".
"Ik kan niet werken met mensen
die zich niet helemaal willen ge
ven", streeft Theo van Houdt het
optimaal functioneren van alle
afdelingen na. Judo is daarvan
de grootste en in het tweede
weekeinde van november bij het
EK op het sportcomplex Papen
dal moet blijken of Laurens van
As de door Van Houdt zorgvul
dig nagestreefde aansluiting met
de Europese top kan bewerkstel
ligen.
Over dit opgeruimde 18-jarig
Leids judotalent verderop meer,
véél meer. Theo van Houdt ("Een
beetje aandacht voor zo'n school
mag toch ook weieens, hè? Wat is
commercieel als je eens kijkt hoe
het bij Ajax en Feyenoord toe
gaat?") zag hem op zijn vijfde
jaar het sportlokaal binnenko
men. Onder de hoede van judole
raar Karei Cappel (Van Houdt:
"Ik werk met bevoegde leraren.
Ze zijn in dienst, zoals een voet
baltrainer in dienst is bij een
club"), dwong Van As tijdens de
laatste vijf Nederlandse jeugd
kampioenschappen zijn potige
finale-tegenstanders tot overga
ve. Vijf Nederlandse titels op rij,
alsof het allemaal vanzelf gaat.
Niets is minder waar, al moet el
ke willekeurige jonge atleet na
één of ander éclatant succes wei
eens dat superieure gevoel heb
ben de hele wereld aan te kun
nen...
Vlaggèschip
"Judo is een volwaardig Olympi
sche sport, maar wordt pas
nieuws als er goede uitslagen
worden neergezet", vangt Van
Houdt een lovend sportschool
praatje aan, waaruit het besef
moet groeien dat er zoveel meer
gebeurt onder de top. Bij hem
wandelen zo'n twaalfhonderd
conditie—kwekers, 'aerobic's',
karateka's en judoka's in en uit.
"Maar judo is het vlaggèschip",
zegt Van Houdt, wiens leerlingen
bijna constant posities aan de na
tionale top innemen. Vorig jaar
eindigde zijn school als tweede
bij de Nederlandse jeugdkam
pioenschappen. Laurens van As
is zijn beste stuurman.
"Soms zie je in een jongen een we
reldkampioen, terwijl hij niet
eens de blauwe band haalt. En
andersom worden er judoërs
Zuidhollands kampioen van wie
je niet verwachtte dat zij er een
deuk van terecht zouden bren
gen. Zo'n jongen moet zelf wil
len. Laurens is een sportman pur
sang. Hij denkt professioneel en
heeft leren werken met het sys
teem. Je hoeft hem niet meer te
vertellen hoe hij moet trainen, hij
heeft het zelf ontdekt en voelt
hoe een trainingsprogramma op
zijn lichaam inwerkt".
"Hij moet erg veel voor zijn carriè
re opbrengen. Als je geen zelfdis
cipline hebt, val je af. Dat is met
elke topsporter. Laurens is geta
lenteerd, ijverig en zijn hele fa
milie staat achter hem. Hij straalt
erg veel vertrouwen uit en gaat
steeds beter draaien omdat hij
gewend is geraakt aan het feit
dat hij steeds tegen toppers moet
judoën. Hij heeft tegenstanders
van allerlei nationaliteiten gehad
en hij kwam altijd met een goede
uitslag terug van grote interna
tionale toernooien. Op het Euro
pees kampioenschap in Papen
dal zal hij het nu moeten gaan
maken".
Nuchter
Tot zover Theo van Houdt, Lau
rens van As doet zijn verhaal ver
der zelf. Juist uit school, natge-
miezerd. Het eten laat hij staan.
Judo is belangrijker. Het is zijn
leven. Heel nuchter schotelt hij
zijn carrière voor, alles is voor
hem even vanzelfsprekend. Bij
voorbeeld midden in de zomer
met een zweetvest aan, sjaal om
en muts op overtollig lichaams
gewicht aan de Merenwijkse kas
seien slijten. "Meestal 's och
tends vroeg, hoor. Dan zijn er
nog niet zoveel mensen op straat.
Ik moet dat wel doen. Zou ik tien
gram te zwaar wegen, dan kan ik
niet aan de wedstrijd meedoen, 't
Is voor mij allemaal heel ge-
Toen hij op zijn zesde jaar "Leider
dorps clubkampioen werd, ging
de prijs mee naar school. Nu is
elke tastbare herinnering in de
vorm van beker, medaille of
vaantje iets dat er bijhoort. Het
enige dat telt is het gevoel de
beste te zijn. "Ik wil altijd de bes
te zijn. Prijzen, groot of klein, in
teresseren me niet".
Logisch, lijkt dat, als je reeds twee
kasten gevuld hebt met trofeëen.
Laurens van As (foto boven op de
voorgrond) neemt leermeester Ka-
rel Cappel onder handen. Hoe sterk
is de Leidse judoka? Op die vraag
moet het Europees kampioenschap
over een maand antwoord geven.
"Hij is een sportman pur sang. Ge
talenteerd en ijverig. Hij straalt
vertrouwen uit en gaat steeds beter
draaien".
"Ik ben fanatiek", zegt hijzelf. "Ik
wil altijd winnen, zo overtuigend
mogelijk. Ik kan niet tegen me ver
lies. Bij het NK was ik bang voor
het feit dat ik weieens géén kam
pioen zou kunnen worden".
door
Gerard Haverkamp
Een beker meer of minder maakt
dan echt niets uit. Nu zou een an
der in dat geval zijn tegenstander
misschien ook eens een stukje
eremetaal laten. Die is bij Lau
rens van As in het Ixiadal dus
aan het verkeerde adres. "Want
ik kan werkelijk niet tegen m'n
verlies".
Eerzucht
Laurens van As is begiftigd met
een niet geringe portie eerzucht.
Hij voelt zich er wel bij, terwijl al
zijn - in de regel - gemakzuchti
ge leeftijdsgenoten waarschijn
lijk hun wijsvinger in het cen
trum van het voorhoofd zullen
priemen. "Ik ben fanatiek, een
beetje veel", zegt hij, maar daar
mee is beslist niet alles gezegd.
Zijn geldingsdrang laat zich ook
niet verwoorden, maar mag blij
ken uit wat zich zoal afspeelde
gedurende zijn zes NK-toer-
nooien.
Hij debuteerde met een tweede
plaats en dat dus één ventje nog
juist wat meer kracht in huis
had, zinde de Leidenaar bepaald
niet. Na een jaar vol extra trai
ningsactiviteiten mocht Van As
zich in zijn tweede toernooi wèl
de beste noemen. Daarmee was
zijn naam gevestigd, wat niet be
tekende dat de kampioen het wat
rustiger aan kon gaan doen. "De
tegenstander leerde mijn specia
liteit, de uchi-mata, kennen.
Daar pasten ze nu hun verdedi
ging aan aan. Ze weten dat ze zul
len verliezen, maar proberen het
verschil zo klein mogelijk te hou
den. Het is moeilijk vechten te
gen iemand die niet wil judoën.
Je moet daarom veel harder gaan
trainen op voet- en armwerk, op
snelheid. Die worp moet een au
tomatisme worden, zodat je tij
dens de partij niet meer na hoeft
te denken. Je gaat daardoor ook
veel gevariëerden judoën".
"Er zijn verschillende manieren
om te winnen. Ik wil altijd met zo
groot mogelijk verschil winnen.
overtuigend, ik verdedig neei
slecht, dus dat doe ik nooit. Cap
pel heeft me trouwens altijd
voorgehouden dat aanvallen de
beste verdediging is. Ik stap de
mat op en wil dan zo snel moge
lijk een voorsprong hebben en
die uitbouwen naar een vol punt.
Als het vanzelf gaat, vind ik het
niet leuk. Je moetje spieren voe
len".
Karakter
Vorig jaar liet zijn vierde titel, de
derde op rij in de gewichtsklasse
tot 60 kg, zich voorspellen. "Toen
wist ik echt niet wie van mij zou
kunnen winnen", herinnert Van
As zich. Zonder grootspraak: "Ik
ben enorm zelfverzekerd, ja. Dat
is m'n karakter. In de kernploeg
zitten judoka's die het op de trai
ning hardstikke goed doen, maar
voor een wedstrijd vreselijk ze
nuwachtig zijn. Daar heb ik geen
last van".
Twee weken geleden werd zijn
zelfvertrouwen even danig op de
proef gesteld. Er was een nieuw
Nederlands kampioenschap aan
de orde, in de categorie tot 65 ki
lo. "Toen wist ik wel dat er jon
gens rondliepen met wie ik moei
te zou kunnen hebben. Ik was
echt bang voor het feit dat ik wei
eens geen kampioen zou kunnen
worden".
De grootste favoriet heette Ulrich
Dap, drievoudig titelhouder in
deze klasse. Van As werd naar
het rijk der kanslozen verwezen,
toen hij in de halve finale aan
bod kwam tegen de Amsterdam
mer. "Iedereen vond hem beter",
merkte Van As wel. Dat moet
hem op zijn zachtst gezegd heb
ben geprikkeld, "al kan ik me
snel afzetten van wat anderen
denken, tijdens de wedstrijd heb
ik daar zeker geen last van".
"Ik voelde wel dat hij sterk was. 't
Wordt niks, dacht ik nog. In al
zijn partijen tilde hij zijn tegen
stander gewoon op en ik rekende
eigenlijk ook op het moment dat
hij me weg zou gooien". Maar
toen bleek dat ook de afloop van
een judogevecht zich niet laat
voorspellen. "Ik zette zelf in, met
alle kracht die ik had en scoorde
een vol punt. Het ging allemaal
veel makkelijker dan ik dacht".
'Vanzelfsprekend'
Hoe sterk is dus Laurens van As,
die zich na zijn winst op Dap
'vanzelfsprekend' een nieuw Ne
derlands kampioenschap toeei
gende, de vijfde in successie. Dat
zal in november op Papendal
moeten blijken, en wat gebeurt
er na januari als de junior de
overstap naar de senioren maakt
en de nationale toppers hem on
getwijfeld weieens zullen been
tje lichten?
Hij is zelf nog het meest nieuwgie-
rig. Zijn derde plaats, bij de se
nioren wel te verstaan, tijdens de
onlangs gehouden open Zweed
se kampioenschappen was
spraakmakend. Hij laat er zijn
hoofd niet door op hol jagen,
denkt niet aan wat de toekomst
voor hem mogelijk nog in petto
heeft.
"In het begin wilde ik helemaal
niet naar het buitenland. Toen ik
voor het eerst naar de open Duit
se kampioenschappen ging en
niet won, dacht ik: dit is niks
voor mij. Ik was 13, en had hele
maal geen ervaring. Daarna ben
ik nog een keer of vier, vijf weg
geweest zonder iets te winnen.
Dan weet je alleen dat je nog har
der moet gaan trainen".
Aansluiting
Om op zijn niveau geschikte trai
ningspartners te vinden, reist
Van As naar sportscholen in
Gouda en Rotterdam, traint vrij
willig met de kernploeg onder
leiding van bondsman Chris de
Korte, verslindt kilometers om
zijn conditie op peil te houden
("Altijd 's ochtends vroeg. Ik ben
gelukkig niet zo'n slaper") en
doet aan krachttraining om zo
veel mogelijk aansluiting te vin
den met judoka's uit het Oost
blok. En dan maakt hij nog de
nodige uurtjes in Leiderdorp
zelf. "Gewoon zoveel mogelijk
judoën, want dat is de beste oefe
ning".
En al is het dan voornamelijk om
de eer te doen, er mag best wat
tegenover staan. "Want een reisje
naar Porto Rico is best leuk. Ik
kon twee maanden niet uit, soms
had ik echt wel zin in een feestje.
Maar als je weet, dat je twee
maanden later ergens lekker aan
het strand ligt, neem je dat mak
kelijk voor hef'...
Alleen Leython-Donar ouderwets
LEIDEN - Het ziet er naar uit dat
de verhoudingen in de eerste
klasse van de volleybalcompeti
tie voor heren dit seizoen totaal
anders komen te liggen. Bij de
heren hebben de toppers van vo
rig seizoen RW en Leython bei
den reeds meerdere punten laten
liggen. Leython speelde gelijk te
gen aartsrivaal Donar en RW
verloor kansloos bij LUSV 2.
Bij de dames blijven S'70 en Orion
het goed doen. Beide teams
boekten winst op resp. WVC en
Blok met 3—0. Knap was het ge
lijke spel van LUSV 2 tegen
RW.
De LUSV-heren hadden een spel
verdeler en een aanvaller uit het
eerste team opgesteld en vooral
deze spelverdeler, Rob Mudde,
stuurde het RW-blok konstant
de verkeerde kant op. Bovendien
had LUSV een sterke pass. Dit
werkte uitermate frusterend
voor de Rijnsburgers, die het na
de verloren eerste set (15-11) al
niet meer zagen zitten: 15-1 en
15-3.
In een onderlinge wedstrijd maak
ten de twee debutanten Gemini 3
en DAC 2 uit wie de beste is op
dit moment. Het werd een rom
melige partij waarin slechte pas
ses aan beide zijden aan de lo
pende band voorkwamen. De
teams hielden elkaar aardig in
evenwicht (15-13, 12-15, 8-15), tot
in de vierde set de betere aanval
en het betere blok bij DAC de
doorslag geven. 10-15 en 1-3.
Ridderveld blijft het goed doen.
Nu werd een verdiend gelijkspel
behaald bij NOVO 2 in Noord-
wijk. Ridderveld begon sterk ter
wijl NOVO fout op fout stapelde
(15-7). In de volgende twee sets
verloor Ridderveld het hoofd. De
pass werd onnauwkeurig en de
plaatsballen sorteerden geen ef-
fekt zodat NOVO terug kon ko
men met 8-15 en 7-15. In de laat
ste set draaide Ridderveld weer
ouderwets, zelf het spel makend:
15-12.
WW was gedupeerd doordat het
maar liefst vier spelers miste.
Hans Sandberg en Kees v/d
Kroft waren ziek, Ger Rietkerk
was nog niet speelgerechtigd en
Jan v.d. Meer moest werken.
Daarom begon men weinig ge
motiveerd met twee invallers uit
het derde team aan de ontmoe
ting met Orion. Toch liep deze
gelegenheidscombinatie won
derwel en werd Orion met 15-3
opzijgezet. Weliswaar herstelde
Orion zich goed in de volgende
twee sets maar in de vierde set
moest het de eer weer aan WW
laten, dat hiermee een niet ver
wacht gelijkspel behaalde.
Leython-Donar was weer eens
een ouderwetse pot. In het ver
loop van de strijd bleken de
teams elkaar aardig in evenwicht
te houden. Er werd aan beide zij
den geknokt voor elk punt waar
door er zeer lange en vermoeide
railey's ontstonden. Leython
nam een 1-2 voorsprong via 11-
15, 15-10 en 4-15 maar kon in de
vierde set na 8-2 via 21-10, toch
de winst niet grijpen. In een
enerverende slotfase werd het
17-15 voor Donar (2-2).
De derde debutant Blok bleek te
gen SKC wel bereid erg hard te
knokken voor elk punt maar
kwam volleybalintellect te kort
om SKC daadwerkelijk in gevaar
te brengen. Toch moest SKC
steeds goed bij de les blijven om
zich niet te laten verrassen (0-3
voor SKC).
Dames
Bij de dames was de grote verras
sing de winst van Leython 3 bij
NOVO 2. NOVO 2 immers was
net gedegradeerd uit de promo
tieklas en wilde het verloren ter
rein zo snel mogelijk goedma
ken. De start was rommelig en
Leython moest al snel een 10-4
achterstand toestaan. Toch lag
het NOVO-spel Leython wel.
want de Noordwijkse dames ble
ven bouwen waardoor de acties
voorspelbaar waren. Leython
nam het initiatief snel over en op
13-13 was de strijd weer open. Op
dat moment ging een NOVO-
speelster door haar enkel en
i.p.v. te wisselen hetgeen regle
mentair kan, moest deze speel
ster zittend in het veld blijven
om de ploeg niet incompleet te
maken. Leython won de set met
13-15.
De tweede set ging daarna vrij ge
makkelijk; voornamelijk omdat
de pass goed liep en er aanval
lend weinig fouten gemaakt wer
den: 7-15. Ook in de derde set
speelde Leython zoals het wilde
en via 5-15 werd het 0—3.
Orion draaide aanzienlijk beter
dan in de eerste ontmoeting te
gen Blok. Met een ijzersterke
verdediging en een wat minder
goed lopende aanval werd Blok
goed onder druk gezet. Het resul
taat was een duidelijke 3—0 over
winning (15-12, 15-7, 15-12). Ook
S'70 rekende met 0-3 af met zijn
tegenstander. WVC speelde wel
erg enthousiast maar was tech
nisch de mindere. S'70 moest er
alleen voor waken niet te gaan
mee rommelen met zijn tegen
stander. Daar werd goéd op ge
let: 8-15, 11-15 en 10-15.
De zusterstrijd tegen DAC 2 en
DAC 3 leverde een ruime 3—0 ze
ge op voor het tweede team. On
danks een opvallende partij van
Diet Tielbeek in het derde was
het gebrek aan lengte voor dit
team funest bij het blokkeren.
Ook de opslag van DAC 2 was
sterker: 15-9, 15-6, 15-13.
RW toonde zich de eerste twee
sets veel sterker dan LUSV 2 en
nam een 2-0 voorsprong. In de
derde set haalde RW een 6-13
achterstand nog wel op tot 13-13,
maar toen die set toch verloren
ging met 13-15 was men verder
kansloos: 2-2.
De team van Leython 4 en Leython
2 speelden in de eerste twee sets
een leuke wedstrijd. Het gerouti
neerde vierde nam direct een
voorsprong en wist die lang vast
te houden, mede omdat het 2e
veel persoonlijke fouten maakte.
Bij 14-14 was de zaak weer gelijk
en het tweede won met 14-16. De
tweede set bracht aanvankelijk
hetzelfde spelbeeld, maar Ley
thon 4 ging passfouten maken,
waardoor de aanval wegviel: 11-
15. De derde set was toen nog
slechts een formaliteit: 7-15
(0-3).
GER RENES
LISSE - De Feyenoord-internatio-
nals Ben Wijnstekers en Peter
Houtman zullen op donderdag
20 oktober trainingsdemonstra
ties geven voor de jeugd van FC
Lisse. De jeugdcommissie van
de zondag tweedeklasser heeft
die dag in de herfstvakantie 'uit
geroepen' tot speciale lesdag
voor de C en D-jeugd. Acht selec-
tiegroepen van tien jongens en
een groep meisjes krijgen dan
speciaal onderricht van acht er
varen trainers.
Verder wordt op die dag de sport
film 'Jeugd, Sport en Gezond
heid vertoond, waarbij dokter
Rijstra, verbonden aan het
Sportmedisch Adviesbureau uit
leg zal geven en vragen zal beant
woorden.
BERLIJN (DPA) - Na het eerste
etmaal hadden de Denen Gerd
Frank en Hans-Henrik Oersted
de leiding in de zesdaagse van
Berlijn, de eerste van het winter
seizoen. Het Nederlandse koppel
René Pijnen/Jan Raas nam de
tweede plaats in.
De stand was gisteravond: 1.
Frank/Oersted (Den) 84 punten;
2. Pijnen/Raas (Ned) 81; 3. Clark/
Doyle (Aus/Gbr) 79; 4. BraunJ
Rinklin (Wdl) 68.
Op één ronde: 5. Freuler/Kènel
(Zwi) 78; 6. De Wilde/Wiggins
(Bel/Aus) 37.
LEIDEN - "Het moet er nu
maar eens een keer van ko
men", zegt hij strijdvaardig,
"het wordt tijd dat ik interna
tionaal doorbreek. Ik ben nu
26 en het zou wel eens mijn
laatste WK kunnen worden.
Met een beetje geluk moet
een bronzen medaille haal
baar zijn."
Gerard van den Berg vertrekt
maandag met zijn teamgeno
te van sportschool Leiden,
Sandra Pool, en de complete
Nederlandse taekwondo-se-
lectie per bus naar Kopenha
gen waar het wereldkam
pioenschap in deze Koreaan
se verdedigingssport wordt
gehouden. Het is, na Ecua
dor, voor hem zijn tweede
mondiale toernooi, aan het
eerste bewaart hij niet al te
beste herinneringen.
Gerard van den Berg: "In de
eerste ronde stond ik daar in
Guayaquil tegenover een jon
gen uit Costa Rica. Ik had een
ruime voorsprong op punten
opgebouwd toen ik tegen zijn
uitgestoken been opliep. Het
kostte me, behalve twee tan
den, meteen de partij omdat
ik uitgeteld werd. Dat was
een fikse tegenvaller, want ik
verkeerde in goede vorm."
Ditmaal hoopt hij in de Deense
hoofdstad van blessures ge
vrijwaard te blijven. "Ik heb
de afgelopen maanden hard
getraind, de conditie is uitste
kend en ik heb inmiddels op
toernooien in Turkije (derde)
en Denemarken (eerste) de
nodige ervaring opgedaan
sinds Ecuador. Het enige wat
ik nodig heb is een beetje ge
luk met de loting. Dat ik niet
meteen op een Koreaan of
Westduitser 6tuit."
Vertegenwoordigers uit die
landen zijn de enigen die de
vijfvoudige Nederlandse
kampioen in de klasse tot 78
kilo echt vreest "Je weet het
natuurlijk nooit, er kan van
uit het niets opeens een goe
de Spanjaard of Italiaan op
staan Normaal gesproken
moet ik verder iedereen kun
nen hebben. Als die loting
een beetje gunstig uitvalt is
een medaille zeker haalbaar
Dat geldt trouwens voor nog
wel een paar Nederlanders.
zoals Henk Horsten, Hans
Brugmans, Hans Meijers en
misschien ook Sandra Pool."
Het zou voor Van den Berg, als
basketballer ook actief by de
Trotters, een bekroning op
zijn carrière zyn. "Ik denk er
namelijk toch wel over, ook
in verband met mijn werk
zaamheden en mijn gezin, het
wat rustiger aan te gaan
doen. Het kost nogal wat tijd
en geld - ook ditmaal betalen
de Nederlandse deelnemers
een deel van de kosten zelf.
red. - en bovendien word ik
wat ouder. Vandaar dat
mijn zinnen heb gezet op een
medaille. Het zou een mooie
afsluiting znn."
AD VAN KAAM
