KITS
W apenstilstand
schrale troost
voor Libanezen
Verhaal met moraal
Danstheater mag bouwen
Hoofd koel houden bij videospelen
-( Varla
Spannend boek van Jan Terlonw
lezen
Haring en
wittebrood;
bananen en
spijbelen
Okki en Taptoe verdwijnen
LICHT IN DONKERE DAGEN
KAARSENiscmtag,
WOENSDAG 5 OKTOBER 1983
In sommige landen weet niemand wat vrede betekent. In
Libanon bijvoorbeeld wordt al meer dan honderd jaar
gevochten. De christenen die er wonen zijn rijk en
hebben veel macht. De mensen die in de islam geloven
vinden dat ze te weinig aan hun trekken komen. Dat
levert voortdurend ruzie en strijd op.
Redactie: Anneloes Timmerije.
Bijdragen en vragen: Postbus 54, 2300 AB Leiden.
Telefoonnummer: 071-144941, toestel 245.
Laatst was ik op het koperen brui
loftsfeest van vrienden uit het dorp,
waar vele familieleden, vrienden
en kennissen natuurlijk op afgeko
men waren. Zowel van zijn kant
als van haar kant als van beider
kant. Ik kende alleen de vrienden
en kennissen uit ons dorp, maar
haar broers en zusters en zijn fami
lieleden kende ik niet, laat staan
alle vrienden en vriendinnen die
zij uit hun studietijd of werkkring
hadden overgehouden. Zoiets hoeft
de feeststemming natuurlijk niet te
deren, maar toch: je bent onwille
keurig nieuwsgierig. Zouden dat
broers van haar zijn? En dat meis
je, of beter gezegd: die jonge vrouw,
was dat nou familie of een vrien
din? Van haar, van hem of van al
lebei? Want je neemt, behalve je
boeken, ook vrienden en vriendin
nen mee in het huweijk, om daar
later weer gezamenlijke vrienden
aan toe te voegen.
Een tijdje terug was ik op het ver
jaardagsfeest van een vriend uit
ons dorp die we nog niet zo lang
kenden. Daardoor kenden we ook
de min of meer vaste gasten op zijn
verjaardagsfeesten nog niet. Welis
waar waren we een tijdje geleden
ook op het verjaardagsfeest van
zijn vrouw geweest, dus de mensen
die we ons toen zo'n beetje hadden
laten uitleggen, herkenden en ken
den we nog wel, maar er waren nu
toch ook weer 'nieuwe' gasten bij
gekomen, die blijkbaar meer bij
hem dan bij haar hoorden, - hoewel
die verbintenissen gaandeweg na
tuurlijk in elkaar overvloeien.
Ik heb Miekede vrouw des huizes,
ten slotte toch maar even opgecom
mandeerd om voor ons en enkele
andere dorpsgenoten de onbekende
gasten te expliceren. „Die jongen
met die blauwe trui is een studie
vriend van Wim, en dat meisje met
dat zwarte haar dat op de bank zit
ten kennen we ook niet zo goed,
maar die hoort bij hem". Enzo
voort. Het verheldert je wereld
beeld maar in geringe mate, maar
je verjaardagsfeest krijgt er door
al die toegevoegde kennis toch een
dimensie bij, vind ik.
Ik zou er eigenlijk wel voor zijn als
op zo'n bruiloftsfeest of zo'n ver
jaardag met een sterk gemêleerd
gezelschap door de gastheer of de
gastvrouw op een gegeven moment
(als iedereen er zo'n beetje is) een
exposé werd gegeven van het ta
bleau de. la troupe. Ik stel me dat
als volgt voor (ik neem nu even het
koperen bruiloftsfeest). De gastheer
tikt met een theelepeltje tegen een
kristallen wijnglas, het geroeze
moes verstomt, iedereen kijkt hem
vragend en nieuwsgierig aan, e\i
hij zegt:
„Lieve vrienden, lieve familieleden
ook, Marlies en ik zijn jullie heel
dankbaar dat jullie in dit honde-
weer naar ons 12,5-jarig huwelijks
feest hebben willen komen. Zo te
zien vermaken jullie je allemaal
uitstekend, maar ik kan me toch
voorstellen dat jullie af en toe in
een gezelschapje verzeild raken
van wie je niemand kent. Dat zijn
dan misschien vrienden uit het
dorp die jullie nog niet kennen, of
vroegere studievrienden die jullie
nooit ontmoet hebben, en dat werkt
een vlotte conversatie meestal niet
in de hand.
„Op congressen vangen ze zoiets op
door iedereen te verplichten een
kaartje met naam, functie en land
van herkomst op de borst te spel
den, maar dat vonden we een
beetje formalistisch. In zo'n Wasse
naars oord waar geleerden een half
jaar of een jaar in alle rust kunnen
werken aan hun dissertatie of boek,
hebben ze de gewoonte om-op een
bord in de hal een foto van elke
nieuwkomer op te prikken met een
korte levensbeschrijving erbij,
maar dat vonden we te veel gedoe.
Het leek ons het eenvoudigste om
jullie een voor een even aan de hele
meute voor te stellen. Als ik jullie
naam noem, kom dan een stapje
naar voren, dan vertel ik even wie
jullie zijn. En ik begin natuurlijk
met...".
Je moet het uiteraard wel met de
nodige tact doen. Niet beginnen
met je vroegere verloofde, bijvoor
beeld, maar met je ouders of
schoonouders. Het is, voor de feest
stemming, misschien beter om niet
al te uitvoerig in te gaan op de re
den waarom tante Cornelia zonder
oom Ferdinand is gekomen (oom
Ferdinand was beledigd omdat hij
zijn vriendin Hendriëtte, bij wie
hij sinds enige maanden is inge
trokken, niet mee mocht nemen,
hoewel iedereen toch al weet hoe de
zaken er voor staan), en ook kan
beter vermeden worden te vertellen
dat je boezemvriend Henk, die je
toch als een harde werker hebt le
ren kennen, nu al voor het derde
jaar zonder werk zit en heus niet
omdat hij niet links en rechts gesol
liciteerd heeft.
„En dan vind ik het ook bijzonder
plezierig dat mijn broer Johan toch
heeft willen komen, ondanks het
feit dat hij nu al twee keer een ver
geefse zelfmoordpoging heeft ge
daan nadat zijn schitterende villa
in Bergen, waar wij allen zo menig
plezierig weekeinde hebben doorge
bracht, in opdracht van de bank
werd geveild omdat hij als free lan
ce-journalist in deze tijd van reces
sie nergens meer aan de bak kon
komen, zodat hij zijn hypotheek
niet langer kon betalen" - zo'n soort
mededeling zou ik dus ook wegla
ten, hoewel ze heel verhelderend
kan zijn voor het sjaggerijnige ge
zicht waarmee Johan nu al de hele
middag rondloopt. Maar een korte,
leuke, feestelijke en toch waar
heidsgetrouwe karakteristiek van
elke feestvierende kan de feest
vreugde alleen maar verhogen!
Twee dingen maken het allemaal
nog veel moeilijker. De isla
mieten zelf zijn verdeeld over
hoe het in Libanon beter kan.
En de buurlanden van Liba
non bemoeien zich ook voort
durend met de striid.
Israël. En als er dus in Libanon
een vriend van Syrië aan de
macht komt, vreest Israël voor
de toekomst. Als het er op aan
komt krijgt Israël wel hulp van
de Amerikanen, maar Syrië
krijgt weer steun van de Rus-
Rechterbuur Syrië wil graag dat
de islamitische Druzen meer
macht krijgen en geeft ze daar
om wapens voor de strijd tegen
de christenen. Maar de
Zuiderbuur Israël kiest de
kant van de christenen, want
Syrië is tegen het bestaan van
Omdat iedereen zich op die ma
nier met Libanon bemoeit, zijn
veel Libanezen bang dat het
met hun land nooit wat zal
worden. Deze zomer begonnen
christenen en Druzen voor de
zoveelste keer te vechten. En
weer bemoeide iedereen zich
ermee. Na heel lang praten is
nu afgesproken dat er voorlo
pig niet meer geschoten wordt
en dat alle landen die met Li
banon te maken hebben bijeen
moeten komen om over vrede
te praten.
Of dat zal lukken is helemaal niet
zeker, want een echt gesprek is
er nog steeds niet geweest. De
leider van de Druzen heeft af
gelopen zondag gezegd dat hij
liever in Libanon een eigen
staat wil oprichten. Als dat ge
beurt zal het land ophouden te
bestaan en daar willen de
christenen niets van weten.
Een oplossing voor het pro
bleem is er dus nog lang niet,
maar voor de Libanezen is het
in elk geval een troost dat er nu
al anderhalve week niet meer
wordt geschoten.
Vandaag is de Kinderboekenweek begonnen. In een speciale bijlage in deze krant
kun je van alles lezen over de nieuw verschenen boeken. Hieronder een bespreking
van het nieuwste boek van Jan Terlouw, die behalve schrijver vroeger lid was van
de Tweede Kamer (D'66) en ook minister van economische zaken is geweest.
'Wereldkinderen' voor kinderen
Overal in de wereld zijn er kinderen zonder toekomst. Ze hebben
of geen ouders meer, of hun ouders zijn te arm om ze naar school
te laten gaan. In de vorige KITS hebben jullie kunnen lezen over
de miljoenen straatkinderen in Latijns-Amerika.
Deze maand is de vereniging Wereldkinderen opgericht die hier
iets aan wil doen. Iedereen kan lid worden van deze organisatie.
Wereldkinderen zorgt er dan voor, dat het geld van de leden op
de goede plaats terecht komt. Zij helpen ook met het adopteren
van kinderen uit bijvoorbeeld Thailand of Colombia.
Je kunt ook kinderen "op afstand" adopteren. Dat betekent datje
elke maand geld geeft, maar dat de kinderen gewoon in hun
eigen land blijven wonen. Misschien een idee om met de school
te doen? Voor meer informatie: J. Woldendorp, Bakenbergse-
weg 69 in Arnhem. Telefoon: 085-433269.
'De Kloof is het nieuwste boek
van Jan Terlouw. De titel slaat
op de gapende kloof die het
land Berg en Dal in tweeën
deelt. Maar de kloof heeft nog
een andere betekenis. Het is
ook het grote verschil tussen
het rijke Bergen en het arme
Dal. Een verschil dat door de
kloof steeds groter wordt.
Dan komt de 16-jarige Ginder uit
Bergen op de proppen. Een se
rieuze jongen, die niet bang is
uitgevallen. Zijn grootmoeder
geeft hem haar dagboek en
vertelt de jongen dat hij daarin
een groot geheim kan vinden.
Voordat Ginder het boek heeft
gelezen, wordt het per ongeluk
verbrand. Slechts twee half
verkoolde pagina's zijn nog
over: begin van een spannende
en verbazingwekkende speur
tocht. Bijgestaan door zijn
vriendin Barbara staat Ginder
voor een ingewikkelde puzzel,
waarvan hij steeds nieuwe
stukjes ontdekt. Het detective-
spelen is niet zonder gevaar:
hun leven wordt meermalen
bedreigd.
Uiteindelijk ontdekt Ginder dat
er een duistere samenzwering
gaande is, opgezet door enkele
topfiguren uit Bergen. Zij heb
ben er belang bij dat alles blijft
zoals het is: Bergen rijk en Dal
arm. Daarom is er ook nooit
een brug over de kloof geko
men. Zoals het hoort komt al
les echter uit en wordt het
kwaad gestraft.
Het aardige van De Kloof is het
puzzelen. Je begrijpt in het be
gin geen bal van het verhaal,
maar puzzelt gezellig met Gin
der mee, waardoor het verhaal
steeds spannender wordt. Hier
en daar is het wat langdradig,
omdat Terlouw betrekkelijk
weinig dialogen (directe ge
sprekken tussen mensen) ge
bruikt. Hij beschrijft meer de
gedachten van Ginder. De tijd
waarin het verhaal speelt is on
duidelijk. Er is bijvoorbeeld
wel telefoon en elektriciteit en
men reist met de trein, maar
auto's bestaan niet.
Evenals Terlouw's De koning
van Katoren is De Kloof een
'boodschapperig' verhaal met
de levensles verpakt in een
mooi verhaal. De wijsheden
die Terlouw verkoopt ('t is be
ter rijkdom met elkaar te de
len, de waarheid overwint altjd
de leugen, en leve de democra
tie die het goede de kans geeft
het kwade te overwinnen)
moet je maar op de koop toe
nemen, evenals de soms houte
rige beschrijvingen van de per
sonen in het boek.
kwam. "Maar ik heb er niet v
wakker gelegen, dat laat ik a
anderen over".
NIEUW-VENNEP - Wereld
kampioen videospelen zal Ed
win Eveleens uit Nieuw-Ven-
nep waarschijnlijk nooit wor
den. Ondanks dat hij onlangs
in Amsterdam Nederlands
kampioen werd bij de jongens
tot 18 jaar, is de 16-jarige Ed
win er zelf bijna zeker van
nooit de wereldtitel bij het
computerspel te pakken.
"Daarvoor zijn andere spelers
mij te fanatiek bezig. Ik heb er
geen zin in om mij uren achter
een in een kamer op te sluiten
en te oefenen. Dat is het zeker
niet waard", aldus de nuchtere
Venneper na zijn terugkeer uit
Duitsland, waar hij heeft mee
gedaan aan het wereldkam
pioenschap in München.
Dit reisje naar Duitsland had Ed
win, naar hij zelf zegt, te dan
ken aan toeval. Snuffelend
naar nieuwe cassettes voor zijn
video-spel vulde hij een in
schrijfformulier in voor deel
name aan de voorronde 'centi
pede', het spel dat dit jaar was
uitverkoren door de organisa
tie voor het Nederlands- en we
reldkampioenschap videosoel.
Tot zijn niet geringe verbazing
eindigde hij bij de beste 25 en
werd geselecteerd voor de Ne
derlandse finale in Amster
dam. In die strijd werd Edwin
met 234.614 punten in twintig
minuten eerste. "Een complete
verrassing, ik had mezelf een
kansje gegeven om bij de eer
ste tien te komen, maar win
naar had ik nooit durven ho
pen".
Aan die zege in het Amsterdam
se 'Hilton' hield Edwin een
vierdaags verblijf in München
over. In die stad in zuid-Duits-
land organiseerde een Ameri
kaanse onderneming in video
spelen het wereldkampioen
schap. Daar kreeg Edwin net
als alle andere deelnemers een
luxe hotelkamer met daarin
een videospel om nog even
flink te oefenen voor de kam
pioenschappen.
"Sommige deelnemers sloten
zich uren in hun kamer op om
er nog even hard tegenaan te
gaan. Een van de Canadese
deelneemsters in de groep van
af 19 jaar oefende gedurende
haar verblijf in München dage
lijks vijf uur in haar kamer. In
de voorronde was zij zo ner
veus dat zij nergens was. Een
uurtje is nog daar aan toe, maar
om vijf uur achter dat ding te
gaan zitten, gaat me toch veel
te ver. Dan maar geen wereld
kampioen. Tenslotte wilde ik
ook nog wat van München
zien, dat heb ik maar afgehaald
van de oefentijd", aldus Ed-
De titelstrijd verliep voor Edwin
teleurstellend. In de voorronde
kwam hij in een kwartier tot
170.000 punten. Aanzienlijk
minder dan de Engelse win
naar die tot 322.000 punten
Een carrière als beroepsspeler
ziet Edwin niet zitten. "Die trof
je overigens wel aan in Mün
chen. Een van de deelnemers
uit Puerto Rico werd gespon
sord door Coca Cola. Nu dat
hoeft voor mij helemaal niet.
Het is een uitdaging om te zien
hoe veel punten je kan scoren,
maar meer niet".
Desondanks wil hij ook volgend
jaar weer een poging wagen.
"Die sfeer die er hangt is leuk
en daarom wil ik best nog eens
meedoen. Maar meer dan een
uurtje oefenen per dag heb ik
er niet voor over. Als het meer
moet, dan voor mij maar een
ander".
Hij heet Jan, is vijftien en eet
een gevulde banaan. Gulzig.
Vier happen: weg banaan. Hij
heeft het wel naar z'n zin?
"Hoezo? Staat m'n gezicht
soms op onweer?"
Hij kijkt omhoog: "Ook van die
regen heb ik geen last. Het is
toch stom om daar op te kan
keren. In Nederland regent
het wel vaker, daar moet je
dus maar gewoon aan wen-
Drie oktober - het zegt hem niet
zoveel. "Dat is natuurlijk ook
niet zo vreemd. Ik kom hele
maal niet uit Leiden. Het is
de derde keer dat ik in deze
stad ben. Of de vierde? Laat
ook maar zitten. Het lijkt mij
niet belangrijk".
Natuurlijk, hij kent de oor
sprong van het feest wel. "Ik
heb wat dingen gehoord over
die haringen en dat witte
brood enzo. Dat van die
Spanjaarden, daar weet ik
ook alles van. In grote lijnen,
begrijp me goed. De details
weet ik niet".
Tien uur 's ochtends is hij op de
trein gestapt. Hij wilde naar
z'n broer in Haarlem. "Maar
laat ik nou iemand tegenko
men die in Leiden moest zijn
en die zei dat vandaag dat
feest was? Ik dacht dus bij
mezelf: waarom niet even kij
ken. Ja, die kerel vertelde zo
enthousiast over dit gedoe".
Hij bestelt nog een gevulde ba
naan. Tussen twee happen:
"Ik krijg toch wel de indruk
dat de hele stad betrokken is
bij dit feest. De mensen heb
ben natuurlijk ook allemaal
vrij? Dacht ik al wel".
Hij pauzeert even om zijn ba
naan verder op te eten. Ver
volgt dan: "Ik ben eerlijk ge
zegd niet zo'n feestvierder.
Schoolfeesten, daar ga ik ei
genlijk liever niet naar toe.
Verjaardagen, ik moet wel,
maar anders...".
Bezopen
Een al aardig aangeschoten
man passeert. "Beetje vroeg
hè, nu al bezopen. Ik moet er
toch niet aan denken. Zo'n
man verknalt het toch voor
zichzelf. Straks kan-ie naar
huis, terwijl het feest nog in
volle gang is. Volgens mij
moet je het een beetje dose
ren. Je begint gewoon om
een uur of vier 's middags en
dan bouw je het langzaam
op".
Op onze vraag hoe hij aan die
wijsheid komt geeft hij geen
antwoord. Hij zegt: "Eigen
lijk wil ik nog wel zo'n ba
naan, maar ik denk toch niet
dat het goed is om er zoveel
te eten. Dacht je wel? Ik denk
trouwens dat er vanavond
heel wat kinderen kostmisse-
lijk zullen zijn. Die vreten
maar raak. En alles door el
kaar. Nou ja, zal mij ook een
zorg zijn. Ze doen hun best
Jan kijkt op z'n horloge. "Ik
denk dat ik die kermis maar
eens opga. En dan heb ik het
wel gezien. Ik moet ook nog
naar m'n broer. Of ik op de
foto wil? Ben jij besodemie
terd. Ik spijbel vandaag. Je
dacht toch niet dat ik dan
met m'n kop in de krant wil
de hè".
Hij ritst z'n jas dicht en ver
dwijnt; nonchalant schopt hij
tegen een leeg colablikje.
Slecht nieuws voor lezers van Okki, Taptoe, Jippo en Blad. Deze
jeugdbladen gaan verdwijnen. De uitgever, Malmberg, zit name
lijk in geldzorgen. De jeugdbladen brengen niet genoeg meer
op. Dit komt volgens Malmberg, omdat mensen bezuinigen op
de abonnementen. Bovendien is het aantal kinderen dat deze
bladen leest de laatste jaren steeds kleiner geworden (een pro
bleem waar ook de uitgevers van kinderboeken mee zitten).
Okki, Taptoe, Jippo en Blad zullen aan het eind van dit schooljaar
voor het laatst verschijnen. De mensen die altijd aan deze tijd
schriften hebben gewerkt zullen (hopelijk) ergens anders in het
bedrijf een plaats krijgen. Malmberg is namelijk ook een uitge
ver van schoolboeken en daar wordt nog wel winst mee ge
maakt.
DEN HAAG (ANP) - Het Neder
lands Dans Theater kan ko
mend voorjaar beginnen met
de bouw van een eigen theater
in Scheveningen. De bedoe
ling is dat het gezelschap in
1986 de eerste balletvoorstel
lingen in eigen huis geeft,
twee jaar te laat voor de vie
ring van het 25-jarig bestaan.
Een en ander blijkt uit medede
lingen van de Haagse wethou
der van economische zaken,
Dijkhuizen. Deze verklaarde
dat B en W van Den Haag ak
koord gaan met de jongste
plannen die het Danstheater
heeft ingediend. Deze plannen
overschrijden het eerder door
de gemeenteraad toegestane
maximale bouwvolume met
4700 kubieke meter. Dit is vol
gens het NDT vooral te wijten
aan de ongelukkige aanslui
ting van het nieuwe theater op
het al bestaande Circustheater
en op de trambaan. Er is ook
extra zaalruimte nodig voor
een aanvaardbare akoestiek in
het gebouw.
Het gemeentebestuur van Den
Haag stelt nu voor deze over
schrijdingen te aanvaarden.
Voorwaarde daarbij is wel dat
het ontwerp van de NDT-archi-
tecten binnen het al jaren gele
den vastgestelde budget van
dertien miljoen gulden kan
worden verwezenlijkt.
mogelijk aan deze voorwaarde
te voldoen, hoewel het ont
werp al weer jaren geleden is
ingediend. "Een groot deel van
de zaal wordt in beslag geno
men door lucht, daardoor kan
het nog steeds. Hij zei blij te
zijn met de genomen beslis
sing, ook al blijft men bij het
NDT sceptisch. "We zijn nu al
ruim tien jaar bezig met de
nieuwbouwplannen. Er is in al
die tijd al zoveel op het laatste
moment afgesprongen".
De goedkeuring van de gemeen
te voor de NDT-plannen lijkt
in elk geval het lot te bezegelen
van de ideëen die de afgelopen
tijd zijn geventileerd door een
ander slecht met zaalruimte
bedeeld gezelschap in Den
Haag, het Residentie-Orkest.
In een wervingsblaadje van dit
orkest werd onlangs een lans
gebroken voor een gecombi
neerde zal met het NDT. De ge
zelschappen zouden daardoor
ook programmatisch naar el
kaar toegroeien. Als voordeel
van het plan werden vooral de
geringe kosten genoemd.
Hoewel het NDT in principe niet
afwijzend stond tegenover de
plannen van het orkest, zal
toch prioriteit worden gegeveh
aan de bouw van een eigen
zaal, aldus Leenhouts. Een
nieuw plan zou uitstel beteke
nen, en dat is wel het laatste
waar het NDT behoefte aan
heeft.
ADVERTENTIE
in wit, bordeaux, bleu of licht geel.
Brandduur ca. 5 uur.
Doos van 30 stuks.
Bij Xenos van
8,95 tijdelijk voor
